장음표시 사용
231쪽
p. 3I. duxit, sed ex Hesiodi exemplo. in quo perperam scruptum erat; de quo monuit Holstentus ad Steph. ByE. p. 6 . a. ubi & alia , quae ad hunc locum spectant, oppora tune adnotata studi us lector reperiet. Adde Bames. ad Eurip. Cr cl. vs. II9 .
Βιβλινου μιευος ὲκπώμιτι. μέθη ς edeba-ariir, consentiente nostro cod. a. μἐεους cod. b. nisi, vi Versa, μήιους cod. a. μέθης cod. h. ciui solet frequentius
cum editis facere. Corrigendum monuit Calaudi idque adoptavit Holst. ad Steph. p. 66. ad quam scripturam proxime accedit ille ex nostris codicibus, qui μα-e praesert. Nil frequentius apud poetas, quam pro
vino, mero, remeto. Monuit insuper CAsAu B. . Versui su-nperest pes integer, si iambicum senarium esse volumus. α- Μihi videbatur verbum εδεξιουτο e superiore esse versu, ita ut alteri versui desit primus pes cum dimidio secundi. Idem vero CASAUB. in Adrindiar is Sed non estn dubium, ait, veram lectionem esse, Bιβλiam νου μ' έκπωματρο sublata voce μέθυος. α - Suo iudicio utatur Lector. ρησὶ κ α ὶ Φιλ υ λ λιο ς. φησὶ δὲ καὶ Φιλπος edd. At Philistis orator erat, citatus ah Athenaeo nostro lib. X. 42 I. h. de suo vide Rufinhen. in Hist. crit. Oratorum Graeci in Rei ii orat. Graee. Vol. VIII. p. Is 3. Fuit alius Phi-finus medicus, citatus nostro XV. 68i. b. & 682. a. de
uo vide Fabrie. Bibl. Graec. T. XIII. pag. Denique hilinum aliquem Pythagoreum sequioris aevi laudavit
Plutarch. Sympos. VIII. 7. PHILINUM Mitiam eo eum ne mo novit. Nec vero Φιλινος habent scripti libri, nostri quidem ; sed ΦιλυανM. quod ex Φιλυλλιμ esse corruptum facile patebat. litera A cum A permutata, & N cum Λl, ut supra vidimus in nomine Oυελέτερνει', I. v. a. De reis stituendo h. l. nomine Φιλυλλιος monuerat iam Ruhnh
nius ad Timaei Lexic. Plat. p. I 67. secundae edit. qui scilicet illam , quam dixi, librorum scripturam in eodem c
dice Parisiensi, qui a nobis eod. a. insignitur, observaveis rat. PHILYLLIUS autem comicus saepius a nostro citatur. Neque vero praeterire debeo, codices nostros, ante poetae nomen, καὶ particulam ignorare: quae quidem a esse percommode poterat. PHi LYLLII verba sic edita leges antur: οτι Λω-
232쪽
P. 32.2asta δὸν Ubi haec notavit CAsAUBoNus t in Aiuntis quidam reperisse in membranis Πεπιερήθιον, Θαπ. Pepare- isthio vino an sit locus inter illa quae hic nominantur ,
Ddubitabam i nam id abominatur Hermippus , & hostibus B dari optat: sp. 29. LI sed contra Aristophanes Pramnio. v Chio & Thasio paulo supra L p. 29. a. t adiungit. At d
octissimus vir Henr. Stephanus compendium veteris c md cis, quem Romae diligenter contulit cum editis, σα.
v. ρὸν significare existimabat. Esset generosum illud vinum. v Hermippo σαπρως dictum, L p. 29. e. J de quo superiorin capite. In Turnebi editione absque ulla mutili codicisis nota scriptum 'Oτι Λέσβιον. Xῖον, Πάσσαπρο .is Θάσιον : atque ille existimabat, πάσσαπρον qu4si totum is putre id vinum dici, quod alii σαπρέαν nominant. ει
Haec Casaubonus: qui quod de Πεπαρηοος dixit, rursus docti cuiusdam viri coniecturam pro lectione e cod. mst excerpta acceperat. Et erat quidem, nisi certius quid darent libri, speciosa illa coniectura, ac metro Perapta Lut primus veRus ita sonaret
quemadmodum constituendum illum versum Bru hius su icatus erat. Sed ecce, σαπρὸν, quod in Romano cossice obscurius scriptum H. Stephanus repererat . perspiscue exhibet noster cod. a. e quo illud etiam a Rubnh nio loco paulo ante citato commendatum recepi. cons. supra ad p. 29. e. notata. Sed parum commode in nostro
exemplo eommare a voce Xῖον separatum video,
quod aptius sortasse cum illa voce, quam cum ea quae proximo versu sequitur, connectetatur. Igitur commato post reposito , Xῖον scriptum velim In nostro cod. b. Villebranius legerat: qui si meminisset illius compendii, quo terminationes ικυ, μον, aliae
rue similes indicari in vetustis libris solent, παπτικὸν ibi criptum vidisset; vocem quidem nihili, sed quae hac ipsa occasione documento esse potest, quam similis ista figuras,t litera e, ita quidem ut etiam librarii interdum diami se passi sint, cuius rei exemplum paulo interius II. 49. a. videbimus. Idem vir doctus ait. Datichamplam quoque qui papae I h. l. in versione posuit, haud dubie pariter
παξ suo in eoaeta man eripio reperita : nec hoc uno loco, mi frequenter manu scripti codicis, quo vult usum esse il- Ium interpretem, secit mentionem. Quo ne quis tui
233쪽
P. 31. 3 tur, aut persuaderi sibi patiatur, eoniecturas illas. aut a Partem saltem earum , quibus frequentius indulsit Dat cham pius, manu scripti codicis niti auctoritare; contra ob. servatum velim . non modo ex tota huius interpretis Vedisione & adie his Adnotationibus perspicue adparere, sed ipsum etiam disertissimis verbis in Epistola Dedicatoria te. statum facere, se nullam Atheniati eoricem manus plum oculis usurpasse. Ut ad pHILYLLII versus redeam: quum ωττε μιν δὲ ν κραιπαλῆν esset scriptum , necessario μηδὲν in μ η δ ι ν ἀ fuit mutandum: quem errorem dum corrigebam. nihil impediebat, quo minus simul metrum luxatum restituerem ; quod seci duo verba transponendo, quod a Brunckio etiam in ora sui libri factum vide.
'επίχαρμιος δὲ -- Φ η σ ὶ αὐτόν. ψ η σὲ ν scribe. Perinpetuus propemodum in his libris error iste, centies & sex. centies a nobis correctus, subinde tamen aciem effugit
ἔν αὐθι ς T ισ α ρην καὶ OBυμουν. v prima verba apud B doctos ingenue mendum profitentur. Lego ην 'A ν τ ι-m σαρουν ii Tισαρην. Urbs fuit Thraciae, quam alii Τ ,1 sanam, alii An aram dicebant. 'Aντι-νη, καὶ ἀυτη πο- γ λις. Daunorum videlicet, qui erant Thraces. τινὲς δὲ
nbibus. Oesima etiam Geographis inter Thraciae oppida. αCASAU B. - In scriptura nil variant libri. Apud Ath naeum nude ην 'Aν τ ισ ά ρ η ν κώ Oiσ. legendum contem dit Berhel. ad Steph. satis probabiliter . ni id etiamnum turbaret, quod n quam modo dixerat Athenaeus, regio est, ut ipse diserte adiicit; Anύfare vero & Oe me oppidorum nomina. Sed fortasse Epitomatoris culpa non. nihil turbatum; & videndum, ne aut teneri αυρις possit. aut sub eo aliud quid lateat; quum praesertim nude etiam Τισάρην dictum oppidum Stephanus doceat. Quae Βιβλλ regio h. l. vocatur, ea apud Stephanum aliosqua Βιβλινn audit. Geterum non Oe me. ut Casaub. scripsit,
sed Oeome. oi μη. quam scripturam tenent apud Athenaeum libri omnes Thraciae oppidum est ; quod apud Steph. quidem Maciaoniae attribuitur; sed id perinde est, quum saepe Thraciae maior pars Macedoniae accenseatiar. v ido Stephani interpretes. Apud Scylacem quidem pag. 64. ed. Gros. corrupte Σισυμη pro Oi me seriptum. Dissili Gorale
234쪽
Νῆις ἐκ Mρεννιο &α Iliad. η'. 46' 'I πιαι δὲ ὁ 'R1γῖνας. 'Iπος legendum non m do probabile secit, sed evicit, ni talor , Vossius de Η stor. Graec. IVia 3. pag. 442. Is HIPPYs libris quinque, tum 'Iταλιας κτι Me, aliaque scripsit, Suida teste. τὴν εἰ λεὸν καλουμένην ἄμπελον. Nescio an huc spectet quod est apud Hesychium, 'Iλεοι, στα*υλω εἶδες. Πόλλιν τὴν Ἀργειον. Sieyonium facit Possin Εtymolostus imia λινος Ανος, sed Argivum cum Athenaeo Pollux VI. I 6. ubi quidem Πολις simplici λ scriptum nomen, mox tamen ibid. etiam per se scribitur.
n καὶ τἀνηλα,' ἡ ἀπὸ του Συρακοωσιών βασιλεως Πολιδος, ῶς n 'Αριστοτε λης λεγι. Haec Pollux. α - In recentiori Polluineis editione Πόλλιος e minis restitutum, itemque alia correcta. Cons. Aeliam Var. His . Mi. 3r. Caeterum.ex hoc loco prohabile fit. Βυβλινον illud vel potius Bis ιmν vinaran. od Tlaeocritus laudavit Idyll. XIV. as. de quo iam stipra ad p. 29. b. dimam ὶ non Thraestam Burinam, sed
Syraevsium esse intelligendum; quod mireris non observatum ab interpretibus. χρησμιός Πῖν' ουον &e. Pythiae oraculum; de quo vide Plutarch. in Quaestionidi Graec. pag. 29 s. e. f. qui locus.c cum nostro conserendus. Ibidem quoque ias γ' editur. cum δρι α' - - μι-ς utique malles, i. q.. οθι αν ἐπινες., 'Υπέραν. Plinio lib. IV. 2ct. 23. vetus nomen insulae e Sportabus, quae postea Amorgos.
ἄνθεος οσδοντα . i. e. κοντα, visum florum odorem Oia, rans. Verba ista Alcmanis eirans Eustath. Od. s. p. ior 2. monuit, divisis vocibus poetam hunc sic adpellasse vinum , quod alii ανθοσμιας dicunt. d. Οινον δ' Oiνουντιάδην, ἡ Δοθιν , ἡ Καρυστιον, i μογλιν, u Συ Mai a. καὶ K α ρ υ σ τ ι ο ν μ ὲ ν, τὴν an
235쪽
tu iam adnotavi καὶ τὶν έκ-omissis duabus v cibus, Καρυστιον μέν. Ubi CAsAUBONUsr . Multa in-Bquit J nobis animadvertenda io his Alcmanis verbis. Oin νουντιαδης λος recte, qui natus in me, ut explicat auisnctor. Sed Δε, ιν qua ratione τὸν κ Δενθιωδων, ut modo
is dixit λ Analogia scribendum arguit --σιτην; siquindem recte Athenaeus censet. de eo vino locutum Alcvmanem. Hesychio auctori δενθις Laconicae linguae vox vest . quae vinum significat: quare nihil mutemus. sedis amplius cogitemus. Parystium vinum neque explicarurn Athenaeo, neque ego possum: sed locum censeo co Druptum, & Καρυστι is lagendum esse pro certo habeor Damnes literae κ & π in msstis. Quod autem sequitura χαὶ τὸν εκ Καροπται &c. non fiant illa Alcmanis . sed ,, Athenaei verta. Quia poterat non admonitus lector exiis stimare, Grysium vinum, cuius hic meminit Alcman, a
,, Carysto, claro Euboeae loco, sic dictum ; prudenteris Athenaeus descriptis Alcmanis verbis hanc admoniti is nem subiungit. Itaque ponenda στιγμεν post no-Dmen Σταθμiταν. t ubi nudum comma pone tur: J quodn est postremum verborum Alcmanis: deinde legendum,
D Καρυστιον λέγει τὸν ἐκ Καρυστου, - εστι τόπος
is πλησίον &c. Etsi per se clarum attendenti. sic constin tuendum esse hunc locum; proferemus tamen locumis Strabonis, qui neminem snat de eo dubitare: verba id.
is sius sum libro X. L p. 446. d. J ὐστος δέ ἐστι κάὶ π
n 'Oν εγ λ iτ αν, non χνογλιν. Ut a Stathmis, Σταεμμυ τας : ita 'Oνοώτας, ab onoglis. α - Quod non nisi e coniect. corrigendum doctus Animadversor monuit, id perspicue uterque noster codex dabat, ii Καρυσπιον. In caeteris nil mutant. nisi quod post Σταῖμιτιαν , ubi μὲτὸν εα Καμ cum cod. a. dabant editi, abest καὶ in cod. b. Ibi in eamdem, quam voluerat Casaubonus, sententiam commodius putavi καὶ Καρυστιον μὲν nipplere; ad quae verba dein reseruntur ista, ἄπυρον δὲ εἶπε. De ca- so Laeoniae post Strabonem, & ex ipso Strabone. m nuit etiam Stepi . Byz. δὲ - - - τὸν ἀναυδήτην. Hunc locum retes Di tigod by Cooste
236쪽
33d mus in Polybii Reliquiis ex lib. XXXIv. cap. II, 1.
Εumdem paulo superius tetigimus in Notis ad p. 27. b. ubi de Gutuo vino agebatur. Sed arbWlivam vitem proprie dicebant Romani; scit. non iugatam, sed maritatam ulmo, fraxino, aut opulo: haec enim tria fere genera erant. e quibus conficiebantur visusta, L e. agri arboribus consiti, quibus arboribus maritabantur vites; vide Columell. de Arborib. cap. 36. Plin. XVII. II, Is. & cap. 22. sect. 3 . num. 22. habet alter nescio uter ex no-Hris codd. quod haud dubie corruptum. , Suidas ait adpellari uuae genus: quia haud diversum ab videtur. Pro σταφυλὰ γένος, quod est apud Suidam. ειδος ἀμπέλου, id est, vitis genus aliquod ἀναδεν-
diei ait Schol. Aristoph. Vesp. 3as. Quod adiicit
speciem habet, ut ista omnia ex pleniori Athenaei exemplo ducta videantur, omissa hoc loco ab Epitomatore. Vocabulum ἁμάμαξυν vero etiam apud Nostrum legitur IV. 13 . b. E Suida verba nonnulla in suos Commentari transtulit Eustath. Od. p. zo8. 3. ἀναδενδράδais mentio etiam apud Nostrum occurrit XV. 68 s. a. Apud Geo-pon. V. sa. δει-ελος ἁναδενδριτις eadem dicitur quae ἀνα- δρήνδὰς ibid. VII. 2Ο.ὼ μηδένα συγκρινεσθαι. Noliua visa ait Plinius Ioeo proxime citi non in arbustis pigni; O in his quoque laudatiora sumanis, sicut uberiora imis: adeo excelsitate proseisur. περὶ την 'Ec σιήν φησὶν εἱναι. Recte qa1σὶν dedere nostri codd. φησὶ ed. Ven. Operarum inore omissum verbum in M. Bac qui inoron in Cas. propagatus. την ηπ. καλύυμένιεν Λ συς, νυν δὲ Λ ψωρειαν. An τοσΙδα ed. Venet.
Λητοεδα ed. Bas. & Cas. Λ τους perspicue dedit noster cod. b. cum quo consentit Eustath. hunc locum citans ad Iliad. λ'. p. 818. ulti tamdem scripturam e nostro cod. iam citaverat Villabr. T. I. pag. I 4η. ubi quidem Lemus
pro Leetous ex sum est, operarum errore. In cod. a. est
Λητουι se aut aliqua simile; in eodemque desunt verba νῆν δὲ, perperam. In Λατ ω ρε ιαν & -ravsisis nil mutant quod sciam libri nostri: sed apud Eustathium
237쪽
υ υτος οἶνος, ο γλυκυς. Conis Diogenem Laertium Lib. e
γλύξις. Perperam γλυτρις ed. Ven. Et Bas. Taciae mutavit Casauhonus; recte vero: certe in γλυος, quod ille edidit. consentiunt nostri libri. Valet autem γλυξις idem quod γψυξις. ut ex Hesych. discimus, apud quem utrumque vocabulum reperitur. Quod vero adiicitur. ὁ τὸ ἐχων. fi Eustathium impexeris ad Od. pag. 32, 2. iurares, scriptum oportuisse ὁ πολυεχων. At ne quid praepropere mutes, retrahet idem, quem modo citavi, Hesychius m Γλευξu & in 'Εψημα. ubi eo ser quae notarunt interpretes, & praesertim plinium vide X lv. 9, 1 r. Εamdem vocem γλυξις restituendam Laet
neet nos, quod vini genus Rhodii αυτιτην vocarent. obratici antiqui eam vocem exposueriint multis modis: sorinniasse pro diversorum populorum vel scriptorum usu.M Galenus apud Hippocratem fin Expositione Glossarum
B Hippocratisi vinum homum interpretatur: αυτέον οἶνον, Muit, τὸν αυτ οετιτην, τὶν έκ του ενιστωτος ἐτους. Alii, Nτον αυτου γεγενημένον, indigenam. ΓSic Suidas. τὸν αυτ
n γενη. J Alii, τὸν ἀπαρά - , eui nitit i Oum aquae; ΜΓSic Erotianus, in Lexico vocum Hippocri in Amura πιαλης. quod corrupte ibi sic scri erum pro σνος ἀοι-nτης. J ab ea significatione vocis αυδες, qua ponitur pro D μόνος, ut latine ipse, pro solus. Qua ratione Aristotem les, ut ait' Demetrius Phalereus, de Elocvt. sech. 344. I
Duo ista verba ἐν quae ex ed. Ven. hic adiecta sau bonus tenuit, cum ignorent nostri libri nescio unde Venetus editor arripuerit. Paulo ante, ubi de Ar. - τω agebatur, libri omnes ea agnoscebant. Suspicatus eram, reperisse illum editorem in ora sui libri, εν 'λδ. quo significari potuisset, Polyzelum de ea re scripsisse ἐν 'λα διακοῖς, quod opus POLYHin tribuitur lib. VIII. 36 r. c. Sed αυτι του οὶνου mentionem lacisse eo eum Polytelum iafabula, cui titulus mi τυνδαρεως, ex eodem, quem m
do nominavi, Erotiano didici. Cons. Schneiderum ad D meir. l. c. Gerue Rhodium fuisse μου elam hi Heum plutarchus in Solono docuit, notante Volsio de Hist. Graec lib. m. p. 6. Fueri sene vero idem historicus atque co- Diqit Gorale
238쪽
23se micus, haud satis certum; de quo disputavit Hemtactus.
ad Polluc. p. 1244. Πλατων δ' ὁ κυμιικὸς, κἀπιίαν. n Cunias, si vocem, spectes, umosum est latinis vinum; ut . Nune mihi δε--πsos veteris proferte Falernos Consulis. Sec longe alia grae-ncae appellationis ratio: nam eapnias, vitis genus, cuius M praeter Graecos etiam Plinius meminit. α CASAUB.
Vide Plin. X lv. cap. 3. sed . q. num. I. ubi monuit Ha duinus, non a fumo, quo vinum lassitum fuerit, sed a colore quodam quissi fumi, nomen sortitam videri evniam vitem. Sic quidem καπνια. vel κα νιος αμπελον, apud Suid. & Hesychium, ἡ μελαινα. Sed καπνώς ουσι apud eumdem Hesych. & in Photii Lexico ο ὐκα-σμενες, Le. fumatum vinum, exponitur. Et vini fumo inveterati m minit Plin. XXIII. sin. a a. quod quidem insaluberrimum
ex hoc Athenaei loco habet Suidas, & Scholiast. Aristoph.
Hunc locum tangens Gaub. in Animadv. ad lib. IiI. vis detur significare, ludere voluisse Sosicratem in Amphidis Nomine, veteris comoediae poetae. Adiicit vero, vide ri -ψιν οἶνον id esse quod ἀμωκλεῆ appellant alii, vinum dubium sive ancipitis es imistinis. Quidquid sit, in nomine peccatum videtur. C. te non modo apud Hesychium habes. 'Aμφιας, γένος ο ,ου: sed & apud Suidam, 'A-φ ι α ς' μετριος σινος. Νικοστρατος οἰνοπει-, καὶ Σωσικρατους. quae haud dubie e pleniore Athenaei exemplo hausit Lexicographus. Est vero apud Hesychium etiam
Me φης οὶνου ἄνθος. οἱ δὲ, μελανα stiνον. ubi, nisi repugnaret interpretatio, videri posset 'Aμφὲς ex Ἀμque eo ruptum. οἰνάριον habes apud Nostrum, II. 6o. c. o κἀλουν τριμμα. u Hesychius : Tήρ - , ὸ ἀρωματίζων. m πέμμα ἐν γάροις γενόμενον, κώ εν ζ σπιρικοῖς ἀγῶσιν. n Deest una vox t scribe o ἁρωματiζων οἰνος : reliquae in-x, terpretationes nihil ad hunc locum. α CASAUB. - Suiis das ex Athenaeo: Τριαμα, δι' ve-άπων πόμα. Θεόφραστος δὲ Se. THEOPHR. His. Plant. IX. 2Ο. constf Aeliani Var. Hist. XIII. 6. & Plin. XIV. I 8, aa. τὰς γυναῖκας τεκνούσας ποιεῖ v Non probo lectionem, quam v reperi e libris, ut aiunt, vereribus promtam, τὰς δὲ v γυναῖκας κυουσας ποιεῖ-Hanc proho unia
239쪽
Dce, quam habent meliores libri omnes. τευάσας. Ira fis olim legisse Plinium constat, qui vertit Decunditarem fosis minu importat. Neque Athenaei. sed Theophrasti potius is emendandi codices, contra quam docti homines censuem runt: nam quae in eius libris obtinet lectio, plane nuum lius auctoritatis pondere firmata est. M CASAUB. - Nil mutant libri nostii: eum quibus, praeter Plinium, etiam
Aelianus consentit l. c. ubi τὰς γυναῖκας. ait, τεκνοποιους Tiψησι. Apud Athenaeum τεκνουσας ποιεῖ, pavidas facis,
vertit Toup in Addend. ad Not. in Theocr. p. 8. Vide eumdem ad Suid. pari. III. p. 33r. edit. Lipl. ubi illud
verbum confert cum orati νσα vel 'rataδωσα, quod ἐγα- λων Suidas interpretatur.
περὶ Κερυνιαν. καρυνων apud Theophr. & ca Hamapud Plin. locis modo citatis. Nihil interessi Vide Peri-aon. ad Aelian. XIII. 6. & nos ad Polyh. II. 4r, 8. κἄν τῶν βοτρυών δὲ, φησὶ, ἄγωσιν , έξαμβλα σιν. Non dubitare se prosessus est Bodaeus a Stapet ad Theophr. p. II a. quin apud Athenaeum legi debeat. κενσι κυνες φάγωσι. Scilicet apud Theophr. IX. ao. in ipsius Stapetii editione sic Iegitur: Παλιν ι' ιν 'A χασι , καὶ
τλειτρυων. έζαμβλουσι καὶ αὐτά. Ubi mireris non via disse doctum virum . quam corrupta esset scriptura. In Heinsit editione, quae triginta annis ante prodierat . est τὶς γνοιικας ιγκύμονας οἴσας, voce nescio ex in genio-ne, an e libris, adiecta r. quae si ex ingenio editoris est, poterat ille minoribus ambagibus κυούσας corrigere , pro ούσας. At id non satis erati haud dubie rursus pro αἱ κύνες erat vel αὶ έγκύμονες ves αἱ κύουσαι scri benaum: dein in sine pro καὶ αυτἀ, manifeste καὶ αυταί
oportebat. Quis quaeib hic serio de e Mu possit cogitare aut, ubinam locorum canes uvis vulgo vescuntur FNeque sane Plinius de canibus quidquam h. l. apud me phrastum legerat, qui graeca verba his latinis reddidit,
altu etiam si uvam edant Faridae. οπτικόν. Spuria utique videtur haec vocabuli sorma , quam huius unius loci auctoritate in Thesaurum suum retulit Stephanus, thema fingens Moαae vel υπνέω, quod
nusquam occurrit. Unice probandum videtur υπν ω τ ικὸν, quod Brunctius hoc loco adnotavit: quae forma Diuili od by Cooste
240쪽
p. 31. IN EPIT . LIB. I. CAP. LVm. a 3
cum apud alios auctores, tum apud nostium II. 69. s. reperitur. Sic etiam apud Theophri legitur IX. m. medem loco, unde ista desumsit Athenaeus.
Περὶ δε τῆς του -οσμισυ omnemn In maximis deliciis olim habebatur vinum . quod -μαν vocabant; de quo vide Hems erhus. ad Luciani Dial. Select. p. Io sq. & ad Aristoph. Plui. vs. 8o8. & Foesii oeconom. Hippocr. in Ἀνθινης Ουος. Ut auctores omittam, ab his citatos, unum Xenophontem in testimonium advocabo, qui Hellen. VLa, 4. ed Mori ait, τους ορ-ώτας ώς τουτα τρυφῆς ὼστ' ουκ έθελειν ω ι ειν, H μὴ -ο aias eis. Illius vini in superioribus non nisi semel & id quidem obiter facta mentio est. in Aristophanis verbis p. 3o. c. ubi imdicabatur desieatum quidem vinum o dulce, caeterum cui non nimis vigoris viriumque esset. 'Aνθοσμιατ vi originis
idem valet ac ἄνθεος , quod paulo superius Alcman dixit, id est, quod forum odorem Dirat: quale pluribus ese iam verbis Hermippus supra p. 29. αὶ illud, quod σαπριαν nominavit, descripserat; ubi vinum ἀνθοσμι- indiscari Etastathius aiebat. Quod si recte Eustathius statuit ex .eisdem illis Hermippi verbis colligere licebat, multa arte, multis certe adhibitis vel florum generibus vel odo. ratis herbis. parari hoc vinum solitum. Atque ita subinis de fuisse paratum, probabile est: cons. II. 39. L & Gempon. VII. 2o. nonnumquam vero etiam minoribus amis sitas ad illud conficiendum usos esse homines, ex hoci pio Athenaei loco discimus. Quare etiam Grammatici atque interpretes ἀνενσπιαν si νον plerumque non nisi generalioribus his vertas, ευπνοπι, εὐοσρον, μώδη, ἡδυν ,
Γλωκει παρεγχ si ται. Teneri poterat codicum seriuptura , παραχειται. Sed p. 26. b. ubi de eadem ratione vini dulcis parandi agebatur, dixerat ηδυν εἴναι τὸν a οἶνον παρεγχεομεπς 2M. Mox cum περὶ πεντηκ o ν τ α εἷς θαλ. vulgo legeretur, monuit CAsAua. is Malim, inest mensiirae nomen. ut saepe apud n Graecos. 1 me etiam apud Dionem Chrysost. τὸ, .is ν, φλυγα ἐν Θάσιον κατι-λησε, vino deditum unus vini Thasii, haustus liberalior repliverit. Alibi leges via κρέα, Πω,