장음표시 사용
241쪽
. p. 32. Μ tribus earnium sesse & similia multa. a - Mihi παρὰ apraepositio unice vera visa est: vide vero, ne pro πεντηκοντα, πε oportuerit. Nam nimius nuis
merus videtur, quem vulgo praeserunt libri. Plinius certe de simili vino ut videtur loquens, .XIV. 8, Io. coi,
inquit, marinam aquam largiorem misera; idque tramlatum is album mustum, Me oum aprinatur. T a υ ς συμπατησαντες εἰe. Nescio an hue spectet ha*ούτους σινος Dioscoridis lib. V. cap. 6. sub sin. ce quo Hermolaus in Corollar. 84 . τὰς ha κωδεις habent nostri libri; ut videatur nomen σπια γλὰς desiderari: nam αμπέλους quidem subintelligi nequit, quia non calcantur visci, sed uvae. Mox, eic τὰ κέρα πια cod. b. eie
ἐάν τις κεράση. B Repetendum ex superioribus Theo- bis phrasti verbis, οἶνον γι,εσθαι θαη ιστὸν et is alioquin desit aliquid. α CASAU B. Mυπιτης δὲ ἡ μιρρίνης si ς κεῖται παρὰ Ποσειδ. n Cumis dicit, ἡ Θρρiνης, indicat Posidippi locum varie lecti imis olim. Mynties vinum ex Dioscoride, Plinio & aliis non tum. Μυί iνην explicat Hesychius vinum eui unguentumni usum. Md videtur Posidippus nove h. l. myrteum vion num, hoc est, τὸν μυρτιτην vel μυμινἐτην , appellassen ἀ- ρinlν. Verum quia neque exstat hodie Posidi rei sa-n hula, neque satis de lectione constat, nihil possumusis assirmare. Murrina Romanorum, & ὲ ἐσμυρνισμένeς οἰ-Mνος apud Marcum Evangelistam atrad sunt. ιι CAsAUB. - Vide auctores ad Hesych. in Μυ finiν laudatos ab Editore: & interpretes ad Marci ΕV. cap. Is , a 3. Καὶ ' μῆς εἰδος πόσεως παρὰ Στρα δι. is Non visis deo quorsum pertineant in tra tione de Vinorum g uneribus & natura, verba ista. Verum est, non solui nna Strinide poeta, sed vulgo olim a priscis Graecis Emis ν fuisse appellatam την τελευταιεν ποσιν, ut d et nosn Pollux. LVI. 1 . J Nam cum Mincurio postrema fieretis libatio. de qua supra. p. 16. b. t etiam poculum illudis quod agmen cogehat. Mereurium vocabant. Postea mos nive mutavit, & ltipiter τέλειος in Mercurii locum asciisntus, auctore Athenaeo. s l. c. J Atquo haec quidem itati habuere: verum alienissimo. loco haec posita hic, utn multa saepe in isto opere. Non adscribitur autem hic t nc Stratii dis, quem reperies libro XI. ia voce Καδισκος.
242쪽
b n p. 4 D e. Ju CASAU B. - Nimis saepe iniquiorem se praebuit Vir magnus hono Athenaeo; oblitus scilicet. quod tamen ipse nonnumquam perspecte observaverat, non posse nos in hac operis parte, quid suo loco, quidalisno positum fuerit ab Athenaeo, iudicare, cum multa resecta fuerint ab Epitomatore , & ea praesertim omnia , quae ad indicandum tenorem gressumque disputationis, iactarandamque occasionem qua quaeque dicta sunt, pertinebant. e αλλε τι καὶ λεσχης &c. Sic recte ed. Cas. Perperam λευχης edd. vett. cum mss. satis frequenti confusi
ne literarum α & m. Correxerat iam H. Steph. in Amtbol. pag. I 3. Eamdem sententiam ut monuit Casau b. expresserat Hesiodus in Melampodia , cuius verba citat Noster II. 4 . f. Ου ἀποβλητον Διονυσιον. Cum νυm γὰρ, non ου γλρ, dent mssti ; quoniam teneri istud non potuit, maleham utique οὐ δὲ ν αποβλ. ut esset ουδὲν Διονυσιον, scit. δῶρον, nullum Meraii munus, aut omnino nihil quos a Baccho est. Monuit CASAU B. imitatum esse meram Homineum illud, οὐ τοι ἐστι θεῶν ἐρικυδεα δῶρα, ex Iliad. V. 6 . Διονυσια vero δῶρα habes apud Bacchylidem, infra II. U. e. Caeterum putaVeram equidem , hunc versum non cohaerere cum praecedenti distycho: iunxit vero tres istos versus H. Stephantis in Anthol. l. c. eidemque SIMONIDI is enim est ceus poeta, quem Athenaeus dicit tribuit.
Cum hoc Capite conserenda sunt quae habet Dio corides lib. V. cap. 6. & Plinius lib. XXIII. sect. 19 sqq.d περὶ τὰ υπονόνδρια. Hoc est quod pag. 26. b. dixerat μένοιν is ταῶς τῶν πινόμων πλειστον
ννησιθιος δ' ὁ 'Aθηναῖς φησIW ὁ μελιας οἶνός ἐστι me. πιικώτατος &c. Varro apud A. Gellium XIII. 3o. Noniades apud Menestheum scribi, tria enera eisse vies, ni
frum , album , messium , suod vocatur κιρρον; O seere nigrum virus , album urimam, medium πιψιν Corrige nestheum; tum vires; nam θρεπτικώτατον ευαι dicit vires
cere. corpora His, vires alit, dicit Plinius XXIII. xa.
243쪽
UANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 33.
ἐμφυσησεις τε ἐνεργάζονται. Videtur deesse negativa eparticula. Sic certe accepisse video H. Stephanum in Thes. . Lirg. T. I. I 49o. c. ubi legi ait h. l. apud Athenaeum,
nec flatus. ἱκανως δὲ καὶ ὁ Κνος τεθαλάττω M. Vide I cum Plinii XIV. 8, io. paulo superius citatum: & cons. supra p. 26. b. 4 δὲ -διου. D cnidiam vinum appellarunt veteres nonis illud solum, quod in Cnidiorum vinetis gignebatur, cuius is auctor meminit: sed etiam illud, quod Gidii mercat v res ex Aegypto petere, & in alias regiones transferreis soliti &c. re CAsAua. Quod mox ait αῖματος γεννητικὸς, vide ne adiectum oportuerit ιεῖμοπος , ut paulo post, ubi de Chio vino loquitur. του X ου ὁ καλουμενος 'Aρυεὐσ e. S:c nostri dedere fmssti. Nescio an huc spectet, quod nimis breviter Suidas
adnotavit. 'Aρυωτης, ονορι- κυριον. Praestabat tamen foditasse quod editum erat. 'A ρ ι ο υ σ ιο ς. Sic quidem & apud Strabonem editur XIV. 64s. c. & apud Galenum . quem citavit Harduin. ad Plin. XIV. I9. Plinium vero si s quaris, aliosque Romanos scriptores, qui Amisium stri.
hunt, 'Aρμῖσιος oportebat. διὰ τὶ π ο κ . ς ε ι τν δυνάμι. Cum πολυ vulgo lege. arent omnes, πολυς corrigendum monuit CAsAun. qua in voce Atticismum agnituros ait erudit . Quum vero paulo post, in simillimo loco, ubi rursus πολυ erat editum ,πα b dederint mssti omnes, videndum ne & h. l. παχυς oportuerit. Vocabulum δυνάμει similiter de vinis usurpatum supra vidimus p. 27. a. & c. καὶ ο Φαλερ νiτης. Licet superius Ηλεινος & in nostris libris constanter nominatum si hoc vinum. non satis tamen id caussae esse mihi visum erat, cur diversam istam nominis formam, quam hoc loco codices dabant, damnaremus. την Φαλεριων nominatum legimus agrum Falernum apud Diodor. Sicul. XX. 9ci. ubi Φαλερο ιν
cum Wesselingio legendum videtur. Quod vero ὁ καὶ dabant libri nostri. quasi idem esset Albanum vinum & Falernum, quae vina constanter & ab aliis auctoribus & apud Nostrum pag. 26. f. distinguuntur, id quidem non probavi; sed tenui καὶ ο Φαλ. quod ex edit.
244쪽
p. 33. IN EPIToM. LIB. I. CAp. LX. x t
Bas tenuerat Calaithonus, cum in ed. Ven.' inepte plor
εὐωπνος maluisse Tumebum refert Casau bonus , improbat. que merito eam coniecturam; quoniam multis locis ἐυ--υς, Aarirer spirans, in vim laude ponitur.
quibus excerptas lactiones Casaubonus hbhuit. ὁ Κιλικέοις 'ANτuς καλουμ. n De hoc vino Galenus in eoes-n mentariolis de Bonis malisve Succis: αὐστηρὸς δὲ οIνoen λα καὶ γλυκύς, ὸ Κιλικιος ὁ 'Aβὰτης, ἁ τὸ χωρίου τὴν π προσηγορων ε m. Male in quarto de simplicium Mediia. m. facult. ἔ alibi etiam deterius. ιι CAsAua. c is ταυταις γὰρ σκληρὰ τλ τωαὐτα υδατα. Vocem τοιαῖα τα ut delendam nomvit prunck. nescio an codieis insigauctoritate. In nostris quidem excerptis nil notatum. De aquis Athenarum vide lib. I . pag. 43. b. c. τοῖς en θαλασσιινις τῶν οDων. E consecutione disputationli satis patet, opponi haec vina, de quibus nunc loquitur, τοῖὸ τεθαλαττωμέμις. Quare quum synonyma sint ut docuit H. Steph. Thes. T. I. I 'o. b. -οινος & τεθαλαττωμένος; Videtur utique aut αθαλὰσσεις Iegendum aut aliquid alitast sub illa voce larere. Mox vecta iii δὲ, olim omissa. dedere nostri libri. ridem dein iK ἀωοιδε σατα recte consentiunt, quod Casaubonus correxerat. cum απώτατα perperam anae ipsum editum suisset.
la γλώσσοι, σιγήσασα τὸν πολυ υόνον &c. n Sopso- DCLIs Deum proserebat is qui sermonem de Vinis A eismin inchoabat. Qnis ille suerit e convivis, hodie scixi nequan ex his reliquiis. Aegyptium fuisse lὶquet: fortasse Atliennaeus ipse, ver Plutarchus, qui Alexandria oriundus. αCAsAUB. - Ευ γλῶσσα, edebatur: pro quo c*m γλ. legi voluerat Casaub. Opporiune 'a γλωσσα d re nostri s-hri ; quod & in Sophoclis Fragm. p. 39. rium. 38. receptum a Bruncacio, qui in nostro cost. b. sic scriptum viderat. ris a. pro τλέση idem Brunta atticam sormam τλήσει posuit. nidem haud cunctanter recipere debui . . sem eiusdem Viri docti emendationem . . πεξελθεῖν, id
est, enareare, e memorare. Prorsus utique alienum υπ
ερικεέῖν. quod nil aliud nisi cum egredi significat. de Animadv. Vol. I. Q
245쪽
cum genitivo casu construitur. Vers. 4. ἀνάκτορον quod in ἄν-κτόρὼν Grotius mutavit in Excerpt. p. 33 3. tenui cum Brunckio, adiective accipiens; ut sit κρυ. ιν ανάκτορον, arcanum regium. Sic τὸ ἀνάκτορον scit. δωρ , i. q. βασiλειον; &τα ανάκτορα, L q. τά-Vide Hesych. in ὁ 'Aλεξανδρεωτικός. Notatur apud Steph. Byz. haec fodi dma nominis gentilis, ut minus probata veterum auctoritate. Usus vero est eadem serm1, Athenaei fere aetate Lucianus, ut monuit Holsten. ubi adiici debuerat hoc exemplum ex Athenaeo; e quo eamdem vocem repetiit Eustathius loco mox citando. της ἐν κρίνης Μαρεiae. v Mariam L Ma-Breami fontem Athenaeus nominat; lacum alta si latis is meminiὶ omnes, praeter Eustathium , qui Athenaei ve is bis loquitur. Odyss. ι'. t pag. 347, 29. 3 De eo lacu &D Mareotico vino consule Strabonem. LXVII. 799. c. d. JDHoc amplius tirones observent, nomine auis Detorem hic intelligere, non urbem ipsam, sed eius u is his territorium : aliter illa verha, εν , nun D quam capias recte. Sic loqui amat hic scriptor: vide lib. BIl. cap. s. u C scit. ad illa verba τὰς ιν τῆ Τρωῖκη Λαρίσση, p. 42. s. J CASAUB. - Possis εν pro 'sic, παρὰ, vel ἐγγυς accipere, iuxta. prope; ex multorum usu scriptorum, cuius exempla etiam nonnulla in Lexic. lyb. adnotavimus. Stephanus Byzant. Nάρειοι, πολις- ιμνηῆ πρότερον μὰν D mγίστη. νυν δὲ κωαη π ε ρ ι ε λ ημεγεθος, την προσηγορ-ν λαβουσα Sc. Corrupte in editis Iegebatur νυνδε νωμεν παρειληπι μέν τοι τὴν προσχαγορέαν. Ubi Casaub. ex Eustath. r. pag. 347, 3 o. νυν δὲ λυρον περιελείφθη, τὴν προσηγ. corrigendum monuit. Pe
commoae id quidem : sed supererat mendosa vox μ έν τοι, a Casaubono prorsus neglecta, quam ex Αιέγεθος corruptam esse perspicue docuerunt ambo nostri codices. At hi ipsi alias hic turbas dant, sic exhibentes, νυν δὲ κωμηπεριειληνηφε μεγHος : ubi quidem si κώμης scriptum esset, videri posset nihil amplius desiderari, ut prodiret
sententia satis commoda, nunc vero vici complectitur ma
quam in eam sententiam περιλαμβάνει in praes temp. quam επεριε ινφε in praeterito, maluisses. At ipsa illa scriptura, o n. GOrale
246쪽
d κώεα η, in nominativo casu , corruptelam testificatur: & eo facilius mihi persuasi περιειληφε ex esse corruptum , quod & alias haud raro verba ista inter se permutata a librariis observaveram. Villebrunius in nostro cod. b. scriptum esse contendit: quod si ita est, non ego cum hoc interprete veram iudicaverim il- Iam scripturam, sed ad veram propius accedere dixerim. Iam igitur verba illa , νυν δὲ κώμη περιελώφθη μέγεθος ita
accipienda erunt, ut μεγεθος pro καταμιγεθος positum intelligamus: nunc vero vieus rediarus est, vel, nonnisi ut incus superes, mgnitudinian si spectes. Videndum vero, ne
vel sic κωμης pro κώμη scripserit auctor, eadem quidem sententi1, sed aptius ad graeci sermonis usum : ut, quemadmodum dicimus ἐγὼ περιελειφρην τούτο , pro τουτο μοι περιελειφθη, mihi hoc retulum est, ego hoc reliquum habeo , .sc, η Μαρεια νυν κώμης περιελελφθη πιχεθος , sit , Marea nostra aetate nonnis vici mu tabum reliquam habet. πάνυ ευ ra/ώς. Sic scripsi cum cod. a. βλωθῆναι e ταni εἰστ. edd. & cod. b. Paulo inferius, πρὸσ--ς ῶνδε, & mox deinde έπιστίαφον, recte dedere ambo codices. Perperam πρὸς τὸ, & έπιστυ*m , edebatur. ὁ κατὰ Ἀντυλλαν πόλιν. Deest a cod. a. male. In Ἀνατυλλαν nil mutant libri. Ἀνθυλλαν scribitur apud Herodot. II. 98. nec aliter apud Steph. Byz. οἱ τότε βασιλεῖς. Poterat dicere si ὰσὶ βασιλεῖς, quemadmodum sere est apud. Herodotum, eamdem rem narrantem. Nec vero spernam τοτε: quae Particula, cum proprie tune sonet. interdum
pro olim ponitur, elliptica quadam ratione; verbi causia
noc loco , tunc, cum Aegyptus indigenas adhuc haberet reges, O deinde eum Persae reptas pareret. Pro εἰς-, quod dicit Athenaeus. Mis υποδι ροιτα dixerat Herodotus. ως καὶ τοῖς πυρετῶνουσι. Sic scriptum oportebat no-srorum codicum auctoritate. Perperam deest καὶ particula nostro exemplo & editis omnibus. Σαυτην ἐπονala. ἄσπερ 'Aστυδαμασ, γυναι. Ad haec verba, quae silentio praeteriit Casaubonus, satis commode adnotaverat DALECHAΜPIUS : is Praeoccupatio : leqoremis moleste serre non vult, quod Aegyptius ipse . nempe B Naucratites, Aegyptia vina laudet. α - Conser notata ad initium huius vapitis. ad p. 33. c. Videtur vero alium rursus Deipnosophistam induxisse Athenaeus, haec respondentem ei, qui Aegyptia vina laudaverat. Versus est mi.
247쪽
P. 34. timonis comisi. ut docuit Suidas in Σαυτουν, Gud quem ποτὲ pro γυναι legitur & Zenobius Adag. cintur. V.
Ioo. apud quem eiaem modo, ut apud Athenaeum, scribhitur. In proverbium abierat Hydamansi Tragici poetae, aput de se ipso gloriatio. cum populo Atheniensi epigramma proponeret, statuae sibi decretae inscribendit .
OG Θιοπ. ὁ XAe. Sic bene edd. 'Oτι ὁ Θεοπ. ὁ χιος-ti nosti it ubi non placet articulus isto modo repetitus. Historiam, quae hic narratur . eamdem Ieges apud Pa
san. V l. 36. pag. sa7 sq. recte nostri
tichimophis scriptum diverse invenimust Πλινθίνη, &
n nomen habens as illa quae est in finibus Samariae. Puta-nvit Stephanus . Plinthinam Aegyptiam nomen habuissen ab urbe Libna, cuius sacra historia meminit Iosuae cap. D io. & alibi. Sane hebraeum fibra est Πλινιι ni, quasi di-ncas Laterisia. M CAsAUB. - Apud Eustath. quidem ad Od. l. p. 363,-'. ubi eadem res ex Athenaeo eom. memoratur , Πλιν - scribitur, in editis certe libris. Aein Πλιδινη nostri codices Athenaei cum editis consentiunt. Emendationi, quam in Steph. Byz. propositis Cafaub nus, nullum esse locum rem docuit Holstentus ad Steph. sed quod hie ait. ἀπὸ τῆς Μαριέας te dum esse apud Stephanum , nonnisi pars est emendationis adserendae rnam ἀπὸ non, ut Holstentus existimasse videtur, prope significare potest. Haud dubie ἡ πὶ τῆς Μαρσιας legeniadum, id ere, ad Maream laeum sita. Nam ad imum Deum stam fuisse docet sinus Psithinus, ab oppido illo nomen habens. cuius Scylax loco ab ipso Holuento prolato meminit. Consentit Strabo XVII. 799. c. ὁ ιξ'Arasvitice. 'Ai αδεμαῖ , ait Strabo lib. bXVII. p. 796. c. ubi narriit. princi-m hunc fitisse legationis ad Alexandrinia Romam adverius Ptolemaeum Au-Diuitigod by Cooste
248쪽
p. 34. IN EPITOR LIB. L CAP. LXII. a s
h Ietem missae. cons Geron. pro M. Coesio, cap. o. &Aeadem. II. al. IU. Scripti vero alicuius, ab hoc Dione editi, nussuam alibi mentio occurrit. εὐρεθῆναί τεμα. -' αἰτοῖς. Sic insti. Transposuis verbis editi,
Ἀριστοτέλης δέ-Sc. Quaesivi, nec inveni. in Pr hiematum sect. III. uia mirae ih dem iactamur quaesti nes ad Vini potum & ad Temulentiam pertinentes. Quare sicubi heliam istam observationem proposuit Philos mus, fecerit id sngulari libello περὶ Hεθης. quem subinde Noster citavit.
δωρο-n Malim υνόμηκεν:α ait CAsAUM hac adiecta verborum istorum interpretatione : mu qum Ibit semane, comedenssi ante omnra alias cibos brasseas coctus , Pae etiam Maee parari sotinet. innus recte illa reddidisse aieinterpretes. Scilicet Dalech. sic reddiderat: psod apud eos ataviam in comis statutum est, anu omnin cibum bra eam etiaram comite, O ad eo Marionem ita sese praeparare. Equidem profiteor, non satis mihi perspicua graeca verba e se; eaque ne satis quidem integra esse suspicor. Si dixisset καὶ του δευμ συτω παρασκευα εσω, intellige rem, O Hud insitarum ad Mae dum trirere. εἰς τὰς κατασουαζομέν- άμεε ους. n Intellige συμ- ανσεις, ut saepe apud Galenum. Vino αμέλιστα voc . bant. Basilius, μέρηι ς- ρωμοι. ΒωMam in amMysorum is compositione locum haltae, non mirum est; cum ipsam per se sit pro ebrietatis remedio. Cato de Re Rustica.. cap. Is6. Si inles in eonvivio multum bibere, e nareque si- v bemer; ante eoenam esto brascam J crudam quantum voles, ex actior O item tibi eoenaveris , eomesto Hispis fasia est iam edit. qua utor J quinque folia r reddent te quasi nihil ederis is biberisque: bibe e quantum votis. Eadem Varro ex Cat B M. tausiam quaerit Philosophus istius occultae secuit istis, Problematum tmemate III. quaest x8. Etiam in Gemisponicorum libro septimo, caput extat de istis amethysis, is ubi non est praetermissa brassisa. Ex his licet intelligereis quid appellet auctor τὰς κατασκευα σικένας ἀειε --. ἀ
249쪽
CASAUB. - Ad τας Ma στους possis etiam cum Henr. cStephano in Indice Thesauri φαροήισως aut is intelligere. λιαεευ-ους vel, quod perinde est, σους κατασκευας dixit Eustathius, hunc ipsum Athenaei
Iocum respiciens. Ει περ εμετρουμεν. inquit, ἐαυτους οἱ αν-γρ- οι, σωφρόνως πένοντες. οὐκ ἄν αἱ ἀμέθυσοι περιενο, θη- σαν κατασκευαὶ τοι, παλαῖοις ἐν οἶς καὶ minutae προσελαὶ ἀνετο. Caeterum non sperno emendationem e
nescio cuius viri docti ingenio a Gallico interprete h. l.
sed quid ea magnopere hic opus suerit non magis video equidem, quam. quid in Casa uboni adnotatione insit, quod atram movere bilem potuerit, quam eodem loco in Virum de humanioribus omnibus literis meritissimum idem homo indigno prorsus modo effundere non erubuit. De re, quae hic agitur, cons Bodaeum a Stapet ad Theophr.
p. 774. ν ga ἄν αμπελωνι κραμβαι φυωνται. Perperam Mauria λεν cod. a. Recte vero uterque codex φυωνται dedit, pro φυον ται, quod antea edebatur. In ALEXIDIS vers. 2. πα-ρ γαρ, intellige του κακοῖ, d scilicet τηι κραιπαλης, De heris malo. nempe crapula.
Paulo post in Anaxandridis vc a R. est παυσετε sive
p. 369. f. & 3 o. f Adde polluc. IX. 34.
In APOLLODORI U. I. υμεῖς scripsi cum Dalech. In ANAXANDRIDIS vf. a. pro vulgato εντρολητε, & emetrum & sermonis usus inristum ἐκ - πε nagitabat. Nonuit etiam Hermannus de Metris p. 26 . In NICOCHARIS vers. t. post Eiσαυριον metri caussa δ' particulam inserendam putavi. Vers. 2. λυ ἀνειον, quod erat editum. tenuit Grotius, vertitque ut verba sonabant, balneum elisabimus. Perspecte vero, ut mihi quidem vi
n coquo. tinauit. J Noli dubitare Iihrariorum imperitiam is monstrum illud lectionis edidisse. Scribendum, adstipi,n tantibus libris manualibus, β ιι λ ά νι ο ν. Quam Diuiti eo by Cps le
250쪽
e v vim habeant adversus crapulam glandes, non facile dioxerim: habere aliquam existimavit, qui ista lomi eb titur. Sed ridiculi sumus, si omnium, quae apud Comiscos dicuntur, speramus caussam posse reddere. α - Amygdalam messe docet Dioscor. I. x 4. & Plin. XXIII. 8, s. cons Plutarch. apud Nostrum II. sa. d. tamdem virtutem alii τοὶ is potuerunt tribuere, sive illi glandes quernas dixerint, sive fagineas, sive castaneas. Iba Pro 7να νων, perperam olim I, ουν erat editum , quod tacite correxit Calais. suffragantibus nostris instis. AMPHIDIS duo postremi verses sic erant editi:
Ubi CA URONus monuit, & versum & sententiam clarudicare. Et, de importuna quidem post ουτως distinctione
nil monem: n Lego linquit J & distingua:
N - - έδελαύνει γλρn Ac ρον ειναι τὶς ρα ανους ουτως vel ἔσως γ δοκῶν. B Graecorum proverbium est, cum duorum alterum alte in longe anteponunt, παιδιἁ ψα,οιτο-ύναι, vel λῆρος. 1, Sic accipiendum in hoc loco. Tantum , ait, tu i tristian easus aequu ad arcendum ebrietatem, ιιι prae eo brassicae viam deri cineam nugae merae. α - Utrumque versum ita , ut
nos edidimus, distinxit ediditque Grotius in tacerptis p. 324. nisi quod ex editis λημυς tenuit, pro quo nos ληρον posuimus . cudicum nostrorum auctoritate. Grotius prae euntem se habuisse Maligerum prosessus est in Notis. Pa ticulas οντως & ουτω vel ουτωσ permutatas a librariis nemo mirabitur : nec id alias raro factum. vide IV. I 37. d. 16 r. f. Grotii latinam versionem Graecis versibus su iecimus. ἰστορσι καὶ Θεόμαστος. Theophr. Histor. Planti IV.