장음표시 사용
281쪽
Caseu nus υπου scribendum censuit, quo caussa notare. dtur, e qua ortam esse iactantiam, ex Aristarchi interpretatione, dixisset Homerus. Eadem sententia praepositione εα usus est , de eadem re loquens, atque eamdem haud dubie Aristarchi censuram respiciens, Scholiasses codicis Veneti a Villoisonio editus . cum ad illum vers. ἔσθοντες
κρέαι πολλοι dic. haec adnotavit: Περιττὸς ο - ος έκγὰρ του πινειν, Ουκ εκ του ἐσ2έειν
Eamdem autem vim cum praepositione ἐκ in ista construis Oione sermonis habet . quam cum υπὲρ contuderunt librarii. Nisi sorsan pro υπὲρ apud Nostrum παρα κρεωρο- γιαν malueris, quod eadem ratione dici poterat, qua πα-- δεῖπνis dicunt Graeci, aut, δ' ἀιταν, in coena, mur epulas. Caeterum ad alia, quae hic scripsit Casau nus, quae nunc non moror, consuli possunt si tanti viis
detur quae respondit palmerius in Exerc. in Auctores
BAec HYMDis carmen ex Athenaeo exhibuit H. Sim ephanus alii De in Lyricorum Fragmentis, tum Brunckin Analect. Tom. I. pag. I I. nuperque Car. Dav. Ilgen, animadversionibus il lustratum . in Scoliis, L. Carminibus Convivat. Graecor. niam. XLVI. p. 237 sqq. Hef. I. ἀναυκα recte dedere mssti nostri, ut edidit Brunck, pro λναγκη quod apud Athen. editum erat. Dein γευομιέ- habebat M. Venet. & posteriores omnes, nisi quod temere γευόμενα antem cute scriptum est in ed. Bas. indeque in prima Casauhoniana. Monuit vero ad h.
l. CASAUB. 3 σευομένα κυλικων habent membranae ami-nquitatis venerandae: non positim interpretari, nisi pra is positionem ἐκ vel in. Qiicias: O duleis nec uas quaeae veriis O oreris e poeulis; nam Mi μένη nihil aliud quamn πορευομένη & οριεω-. Accedam lubens ad libros vii in ubi γευομένα : sed eligant domores. α - Isti libri Hii, quos dicit . fortasse non sunt alii nisi ipsae vetustae. quas dixi, editiones: suspicatusque sum, lectionem istam γευομένα ingenio deberi primi editoris. Certe σε μένοι cum Casaisoni membranis dant etiam ambo nostri codices: idque merito cum Scaligero ad Tibull. Ill. 6. &M. rcsiano, tenpere Birunta aliique. Iungenda autem Disiliaco by Coos e
282쪽
duo verba MAγκη mu is, totumque versum primum se interpretatur, Blanda illa potanta necessias, ubi ex ritur. Εumdem versum Ilgen, ἁνάγκην tormentum inte Egens, in hunc modum vertit. Lene tormentum, quod ad movent calices; contulitque cum his illa Horatii verta,
Od. III. 2I, 22. Tu lene tormentum ingenio admoves plerumque duro;
quae tamen in longe aliam sententiam sissent Meipere I terpretes. Whi media via incedendum visum erat, voca, hulum kναγκη usitatiori notione accipiendo, genitivum vero κυλμων subintellecta ta vel kπὸ praepositione ad verbum σμηκένα referendo; u , suavis necesseras ingruens e eaeibus, intestigeretur vis ilia, qua pleni caltera homisem vini amantem non inrigant modo, seu paene aurahunt se; cuivi nec resistere ille potest, nec vellet, si posset; sive 'fam vim viri intelligere malueris, quae potantem abseis non in
Vers. a. Θαλπησι γυ-ν Κυπριδος, inealesiere facit an mum Venere. θάλπησι pro θάλψει, insolentiori forma, a verbo γα- αι ex θαλπέω iacto, cuius vestigium servavit Etymologias in 'Oκνώω pag. 6am ubi conl- inter se ὀκνείω, μγειον, θαλπειω. Quorum verborum sicut priora duo ex ικνέω & ἐιγέω orta sunt, sic θαλπε. ex natum intellis' debet; quamquam paulo aliter haec re ait Grammaticus ille, doctrina quidem abundans, sed inexplicandis analogiis saepe parum seliciter versari selitus. Ante Κλγιδος interpunxit orationem Brunchius, ut cohaererent ista verba , Κίκτριδος νύ' --σει Quae ratio, ut recte monuit Ilgen, minus apte convenit Cum sequentibus, quae non ad Veneris spem, sed ad Dein in universum, inter pocula excitatam inflammatamque. Pertinent. Aliam rationem Iacobs iniit, sic scribenduin Proponens
θαλπησι θυμὸν Κυπριδος ---υσσει φρένας γαροι μονυμνα Διονυσέοισι δώροιν.
Sed, tuos motus neutiquam desiderare hic Ioeus videtur, satis apte commodeque se habens qualis in consentientiatius Athenaei. libris legitur.
Ad Ucf. 3 6 seqq. opportuno adnotarunt viri docti G
283쪽
milia latinorum poetarum dicta de De huer poeula mentem hominis ad quaeque sebi promurenda erige ue, curasquc
omnes petunte; qualia sunt Horat. Od. II L ai. i IV. ra. 19 sq. Epist. I. s, I9 sqq. Ovid. Ara. Am. I. 237 sqq. quorum partem iam ad Diphili carmen 3 s. d.
Ad Vers. 3 sq. adnotavit vir doctus apud Ilmi illud s
quod exstat vs. Io3s R. in ed. Barn. cum quo iungi pose sunt quae ibid. vs. ω6 sqq. leguntur. mrs. 7. Aυτὸς est Dius ἰ nempe ο πίνων, ex us. ult. vel is cui spes inter pocula animum incendit, ex us. 3 sq. Vers. t O. Pro μονα γήσειν commodius S ad sensum & ad metrum iudicavit
ligen, si scriberetur; quod ipsum & in contextum recipere non dubitavit. Vers. 33. Ad Hγ εντα inteli. πόντον. Eadem notione μαρμαρέην θαλα Homerus dixit. Ista vero ellipsis si cui durior videtur, videat possit - ne ἀγληοντα ad μεγιστον πλευτον referri: quod quidem si nullum incommodum haberet . percommode κατ' ad verbum ἄγουσι reseremur, ut intelligeretur κἀτλγουσι, domum advehuns, ira 'num ab hunc Vers. 4. pro ἀπ' An σου mendose επ' Ab. M-hent nostri eodices. Diam cum in ed. Cas. ἄγουσι expressum esset, Brunchius elisa ultima vocali ἁγM H edidit: quod sine caussa idonea lactum It gen censuit; versum esse monens dactylicum trimetrum hypercatalecticum, vel, i media vocis Aiγυ του corripiatur, logmedicum. Ego, qui in doctrina de Lyricorum metro prorsus me hospitem debeo profiteri. quaestionem illam iudicare non pra sumens, cum vidissem illud 4 ιγουσι temere ex M. Bac in editionem Casinia irrepsiM. satis habui ἄγουσιν e Ven
ta restituere. Vers uti. Vulgo sic scribebatur,. ῶς πίνοσος M. pr quo ος edidit Brunch, pronomine ad πλωτο relato. p rum quidem commode. Vulgatam scripturam tenendam
Iacobs censuit, eadem sententia quam in latina versione cum ligenio expressi: sed in hanc sententiam cum eodem Ilgenio Ae particula accentu fuit notanda, quo idem
SOPHOCLis versus iustam iambi mensuram habet, eui a primus pes demtus. Eum inter Fragm. ex incertis Fisusis retulit Bruack p. 39. num. XXMK. Dissilireo by Coo le
284쪽
a Quod ait, allas poetas quos videtur ab Homero, rege poetarum, quem mox nominat. distinguere vinum Larasese εὐφρονα πιαρπὸν πιουρης. monuit CASAU BONUS , oblitum videri Athenaeum, verba ista in Iliade legi, nempe es.s46. Hesiodum vero vs. 72o. M. Bri) fms . non ἀ- num , ευφρονα καμπὴν adpellare. Fortasse vero alii sequio. res poetae illam ipsam dictionem ab Homero mutuati sunt. In prinei s Poetae verbis quae sequuntur, ista duo, quae uncis inclusi, nec veteres Athenaei editiones, nec nostri codices mssti agnoscunt: videturque illa ruinas Casaub nus quemadmodum ea, de quibus ad p. 39. d. dixi sua auctoritate adiecisse. Potuerat ea consulto praetermittere ipse Athenaeus; potuit etiam Epitomator, ab Athenaeo adiecta, brevitatis studio res are.
Mira videri poterat dictio illa n κωμμὼς ευρεσις - - εὐρέθη: quae tamen, verum si quaeris, talis est, ut ab optimorum auctorum usu neutiquam abhorreat. h ἐν 'Ι κ ιι ρ έ ν της 'Aττικῆς. n Locus Atticae, ubi diciturn inventa esse tragoedia, Laia dicebatur. Itaque scribe ινυ'l κ α ρ ι φ, non 'Ἀαρs.. Stephanus: --, δῆμος Αιωγη1δος πιλῆς, ἀπ, κανέου του πατρὲς 'Hριγόνης α Sic CASAUB. cui ne obtemperarem, Suidas vetuit; apud quem in v . Θεσπις haec leguntur: Θέσπις, 'Iκψου, πόλεαυἈττιμῆς. Quae verba, quamquam nec ipsa suspicione mendi carent, de qua vide Reines. Variar. Lect. lib. II LP. 364. tamen eodem modo repetuntur apud Eudociam p. 23 a. Accedebatque Plinius . qui in Attica Icarium mon-gem commemorat, IV. 7, II. nullatiariae facta mentione.
τρυγιδέα, πρῶτον ἡ Ηinc Hesych. τρυγωδειν,- ubi vide loca ab Interpretibus laudata. Praesertim vero consulendus Bentiet in Dissere. Nonasse Epistiles o Phalaris p. 298 sqq. ubi τροφιῶν pro vulgato τραγ*δῶν restituendum Athenaeo XII. s t. c. d cuit. Casaubonus de Satyrica P si 1. I. p. 22. post ἐκλη-οη censuerat καὶ u τραγωδέα καὶ ἡ κωμηgia scriptum opo tuisse: quod nullo modo necesse esse videtur. Euriptas versiculi in Bacchis leguntur num. 773 sqq. ANTIPHANIs fragmentum in duos hos senarios redegit Grinius Excerpti p. 63I.
285쪽
Ibi ιμιπιπλάμενος intelligunt interpretes vino se expirara et quod si verum est, recte etiam vi oppositionis γπινων Pataus bibens, paulum actis diis . natant interpretati. Attamen alias υο ινειν, lis pler. in ter bibere si nificat,
aut cerre, generatim, potare, potui indulgere ἰ Al υποπιων, bene potu L Itaque videndum, ne, eadem notione accipiendo h. I. verbum υποπένων, seselo Mbens, Iaroter se Pr luens , in superius illud ἐμπι πλάμενος non de bibenu sit a Cipiendum , sed de eo qui cibo ventrem implet; qui & uuia sat intus est illius verbi usus, & huic loco perapte comveniens. Qui cibis eoatinue ventrem implet, M ver O ne gligens ; qui vino se probe pruiuis . admodum sit an serius. Dissicultate non carent ALEXI DIS versus, meρόνησιν, &e. quos qui apud poetam pronunciabat, in hoc voluit: ut ait CAsAUB. nse vini potui Mnrisper in-m sistere , donec adhue lingua non umbra, sed an utile votas Nossit proferre ἰ mdam vi ad demeruiam usque se inor teri in Trochaicos esse versus. recte idem monuit Casau nus rat statim initio. quod iije non observasse videtur, cla dicat prior versiculus, ob brevem syllabam is in μεθύω. Cui incommodo in promtu seret remedium, si pro με- λω posset μώ-atas inibi, hac notione . non inebris memtem O invia entiam meam: sive με υσκω non modo activum S transitivum. ut aiunt grammatici , sed etiam neutr Iem & intransitivum habere significatum potest , ut με-
ουσι ἡ τaν φρόνησιν idem valeat, ac μελ/ω κατὰ τὴν πιόνησιν. Quorum si neutrum placeat, coniectare licebit. tuisse apud poetam versum interiecta post μ ευμ parii cula δὲ vel γε suffultum γ eamque parii culam. sive librariorum aut Epitomatoris culpa, sive etiam ab ipis Athenaeo, ut saepe alias factum videmus, suisse praetermissam. Aliam,viam Grotius iniit, G mrus τὸν scribens: qua rati ne versu, qui lari bene consultum video, non item se tentiae. Nam quod ille verba ista' sic interpretatus est ,
Doctus esse non las o p prorsus contrarium escunt graeca
ab ipὶ posita: qua quidem με ia.. per se, absque negatione, non laboro , non euro , significat; quam in pa
tem & Suidas & Hesychius Maa . ἀρωλει interpretantur. Praeterea, sententiam istam si sequaris a Grotio expresesam, nulla prorsus superest ratio, cur versus isti hoc Io- . bulliroes by Cooste
286쪽
cco, cum quo nihil commune habent, suerint ab Ath
nam addum. Eodem priori versu pro τοιουτον, Cas. τοσου τον maluerat: at id quidem nec necessarium admodum erat, & metro adversabatur. Posteriore versu, cum ait, βεβαιως τω στόματι τα γρπικροτα,
illud τὲ διορiζεσθαι, quod ad orationis structuram adtinet, percommode se haberet, si in priori versu valeret
Grotii ratio : Doctrinam non euro. - - hoc unum μω. Ex
aliorum vero interpretum ratione, quam de nos cum certius nihil haberemus secuti sumus, impedita utique est orationis structura . nec commodus ipse sensus admodum expςditusque. Plana, puto, forent omnia,' si, pro οὐ διοριζεσθαι legeretur; uota haec prodiret sententia: Non et ius ita sum. in mentis non sim compos ; sed ea tenus solum,ue non possim distis ti lateras omnes pronunciare. διοριζεσθαι βεβαώ ς στόματι τὰ γράμμιοι τοι dicit, quod in eadem re δεορθρουν τὴν Aristoteles dixit, Prouem. sect. III. quaeit. 3I. Pro τὰ γράμματοι malles quidem τράμιατα, quod ipsum etiam peraptum metro foret: sed agebatur fortasse in Alexidis sabula, de scripto quodam , quod clara voce praelegere debuerat is qui hic loquitur; quam in sententiam, cum Grinio, vocabulum hoc interin reatus sum. Caeterum satis etiam constat, labantem ebrii hominis linguam in aliis mesis m, quam in aliis, pronunciandis mi ere offendere. IMechampius vero , e
dem vocabulo γραμμιτοι, ut videtur, commotus, σπό- ροιτι in τω δμε ιτι mutavit, sic vertens: Uteras vi ocu A certo queam esseemere.
Quod Grotius, in Notis ad istos Antiphanis versus, ait, male apud Aese reum βμιος seribi, id nonnisi Basileensem.
editionem serit, in qua mendose βεβουος expressum. In Elmologia voea si θαλέα. monuit Casaubonus, perperam Dal hampium νευωζοντο legisse, pro η λ i ς ο ν τ o, quia est ab λλιυμ αι. eongregor; cui cognatum etiam n men ἁλια, congrFatio, coetus, ionice αλέη , Herodoto se quentatum est. Et ηλιζοντο recte quidem iam in ed. Ven. erat expressum : caeterum non dissimulandum, vocalem sin msstis nostris esse adiectam, sed ita tamen, ut asper
spiritus adpositus - mendam prodat. Ipsum nω
287쪽
men, quod eomessationes significat. perinde est . 2 α λ ι α cscribas cum editis. an θ α λ ε iα ς cum nostris codicibus :tenui priorem sormam, ut frequentiorem . & magis ut
videtur legitimam ; in quam & alibi libri nostri consetistiunt. velut XIl. 33 a. f. De perpetua confusione v alium ει & ι, quae in eisdem libris nostris obtinet, iam faepe monui. Homeri cum θάλειαν supra etiam I. 3. d. citaverat Noster. In Ari resis verbis. nisi aliud quid turbatum aut im- dperite omissum est, ad-δὲ μ ειν φησὶν intelligendum e superioribus suerit verbum e tum vero, pro Q μιιτὰ τὸ θυσιν , oportebat δ ak τὸ ιοτὰ, θυειν, aut aliquid in eamdem sententiam. Sic demum deinde pron
men αυτῆ, quod alias nil habet quo reseratur, ad ipsum τὸ μεθυειν commode reseretur; ut αυτ scissi με suo sit vino indulgere.
Si cui subit mirari, ex abrupto huc adduci illos Ευπι-PIDIS versus Θεοῖσι μικρὰ &e. is cogitet, quod per totum Librum primum secundumque numquam obliviscendum non ipsum Athenaei opus, sed Epitomen hanc esse, in qua resecta sunt multa, quae universae disputationis pressum Connexionemque erant illustratura. Ipsum Euripiati se Emenium quinque versibus ab initio auctum exhibet is haeus Serm. XCV. in Συγκρι- Πενιας καὶ Πλουτου, ubi simili docet, ex fabula desumtum cui Dan F titulus fuit. Inde in Horilegium suum recepit Grotius pag. 393. & in Euripidis Fragmentis posuit Barnes. p. 443. ει Μusgrav. P. 9. In priori vers. post πικρὰ apud Stob. recte inserta est vox χ ε ι ν ὶ , ad versum necessaria, quae, nullo sen-.tentiae incommodo praetermitti ab Athenaeo potuit. Ex vulgata quidem apud Stohaeum scriptura, iurula intellis gebantur verba quas parea manu dixisset poeta et sed, πικρὰ ex Athenaeo tenendum , S ad τελη r ferendum, monuit Musgravius; . illos i
telligens, qui tribus digitis ut est apud Aristo . Vesp.
93. aris thura iniiciunt. Et eadem quidem ratione in Stobaei optimo eodice msto Parisiensi, e quo olim omnia poetarum loca cum Florilegio Grotiano dili ter contiis Et Briinctius noster, non scriptum eu, sed Fuasi . Diqitigeo by CO le
288쪽
d prorsus ut apud Athenaeum, & ex hoc apud Eustath. adlliad. 847, 48.
Ad eadem EURisIDis verba, tum ad id quod de νου--Γ τέλος signi asione mox traditur apud Nostrum, non praeterire hoc loco debeo quae sunt a CAsAUBONo ad notata. nTελη μικρά inquit in Euripidis versu, minoresnsunt hostiae, O minoris impensae: haec nominis ratio. is Alioqui τελος pro hostia non dicitur: etsi scio, prodi-ntum ine contrarium ab antiquis grammaticis, qui omnesnsecuti sunt auctoritatem Athenaei, aut illius unde ipse
is habet. Mihi vero & absurdum videtur & ridiculum quod is scribitur hie ab auctore, τελος significare θυσέαν in eon quem profert Homeri loco ex principio noni libri Odys. Oseae. t Od. l. s sq. J Atque ego mirari satis nequeo ,
ae tam interpretationem tam erudito viro probariis potuisse. Melius illi, qui τέλος in illo versu accipiunt utn apud philos hos, cum in morali disciplina de finibus is disputatur. Etenim dubitari non polin, illud ultimum,.quo omnia consilia & vota nostra referuntur, ea v
nce hic a poeta intelligi. Est sane familiaris ionice scrin bentibus dictio τέλος, quae saepe nihil sonat aliud.
. quam χρῆρυα, m. τέλος θανάτου, res mortis, promone, M saepe apud Homerum & Hippocratem: ut res volupω- istum Plauto, pro voluptates. Hoc etiam modo exponasn recte mitis τελος γαριὸστερον, res nulti patior. ει - Haec
ille. Adia exempla limilis usus vocabuli τέλος collegit Perleton. ad Aelian. Var. Hist. III. 43. laudatus ab Ernes . ad Hostier. l. e. Quibus tamen in exemplis vocabulum illud
plerumque non exuit vulgatissimam eam notionem, qua finem, extam, eventum denotat: & apud Homerum qu dem i. c. commodissime eventum interpretabimur. Apud
Euripidem vero videndum, ne recte τέλος pro Derseio vel munere Diis oblato ea ratione accipi possit, quod sit veluti tributum quod Deo ab homine solvitur. Caeteriim, quod iam saepe monui, haud satis observatum Casauho. no, recordentur velim Athenaei lectores, ne, si quid etiam oppido absurde dictum in his libris repererint. statim in ipsum Athenaeum absurditatis illius conserant culis pam. Plurima quippe nonnisi historice, ut se dicam, abnoc scriptore proferuntur, id est, ut aliorum sententias exponat, suo non interposito iudicior multa item sic proponuntur, ut inducatur deinde alia persona, quae con-
289쪽
radisputat, superioremque consutat sententim: sed haeeipsa praesertim operis oeconomia minus conspicua est in duobus prioribus libris, quorum Epitomator personarum partes plerumque non distinxit, magnamque partem eo rum, quae a diversis personis dicta Athenaeus retulerat. praetermisit. In ALEXIDIs HG. I. adiiciendam in fine vocem ἀεὶ emonuerat Casaub. eamque recepit Grotius in Excerpt. p. 397. Quae ratio explendi mutilatum versum adeo certa olim mihi visa erat, ut praceuntes illos viros sequi non dubitaverim. Voculam istam ALI a praecedente verbo ΔΕΙ, simillimis sere ductibus scripto, expulsam iuisse, mihi persuaseram. In nihil mutandum Casaubonus adnotavit, nisi quod ποεῖν pro ποιεῖν scriberet; quod non erat necessarium : nam sicut v s. 4. syllaba πιι in πεπιIηκεν brevis est ob sequentem vocalem. sic & hoc loco in ποιεῖν. Nec tamen legitime fluit versus. ob spondaeum . την τοὐ, in quarta iambi sede. Quare qui tuitum habere versum cupit, accipiat Grotii emendationem; ni minori molimine sic maluerit legere:
φανεραν τε τει δόσιν ποιεῖν τὴν του Seου.
Sed ecce, nulla prorsus mutatione verbis illata posse &primum & secundum versum in ordinem cogi, docuit Hermannus in libro de Metris Poetar. Graeci & Romam P. a 6 s. sic scribendo:
δεῖ ζῆν, τε τὴν δόσιν την τευ θεού
Culus rationem lubens secutus essem, si ea, quae sequuntur. de quibus moxὶ pariter nobis probasset vir doctus. Versus 3. O 4. sic miti legebantur r'O γὰρ τ' ἀγαθὰ, - ιιὲν ἔν
Quos Casaub. in hune modum refictos voluit: 'O γὰρ δεδωκως τ' ἀγαῖά-, τὸν μὰν ἔν
Grotii emendationem ipsi contextui subiectam dedi, cuius sententiam ille latinis versibus sic expressit: Nam qui bene'si es auctor, hunc. ciui sie agis inique novit L sc. qui novit uti beneficiol pariae nonna
habere credit. Diuitir I b, C, oste
290쪽
e Quod vero idem Glorius ait, in aliis fibris apud Athenaeum πεποίηκεν eiεται tigi, id si de scriptis libris intellexit, deceptus est eo quod in ora ed. Cas. anni I 6ia. sicut & in postrema, quae anno I 6 7. prodiit γρ. -- .lsτM notatum est. Qua nota saepe deceptos doctissimos viros video, ut illas marψnales lectiones e scriptis libris aut certe e vetustis editionibus ductas esse existiment; quarum longe plurima pars, sicut & ea ipsa lectio. de qua hic agitur, nonnisi in enio debetur Casauboni, da coniecturae in Animadversionibus ab illo propositae. In quarto quidem versu nihil variant editi libri; nee ab editis quidquam dissentiunt manuscripti. Sed in tertio, nostri codices ambo non τὸν μis, sed των μὲν dabant: quod ego accipiens, utrumque ver um ita constitui, ut a poeta scriptum fuisse suspicatus eram; adhibita quidem ea cautione, ut verba ex ingenio adiecta uncis includerem. cum praesertim eadem verba, si vel maxime eis usum esse poetam constaret. tamen consulto ab Athenaeo praeis termissa videri possent, quoniam absque his etiam senistentia reliquis verbis constabat. Illud quoque . leviusculum quidem, observabit lector metri studiosus, quod D reuis pro τ' ἀγαθὰ, quod erat in editis, τἀγαθὰ cumGrotio scripsi, ut prima syllaba , quae in altera scriptura brevis erat, per crasin longa fieret. Naturalem orati nis structuram talem concesteram: 'O γὰρ δεδωκώς τἀγαθὰ, οινται, τουτα ς scit οῖς ἔδωκεν αυταὶ ἔχειν ἐαυτῆ
κεν ἀυτους. ubi ἄγαla miris τινα eodem modo dictum putavi, atque vulgo ευ ποιεῖν τινα dicere graeci consueverunt. Hermannus i. c. eosdem versus ita digessit:
i. ne de vocabulo nus is dicam ex mera Casau ni coniectura adscito, videtur Vir doctus dictionem χάριν Deum referre ; quasi sonarer, Patiam reportare; quod vereor ne non serat graeci sermonis usus, iuxta quem χων dicitur is, qui quemadmodum etiam latine dicimus graciam hialet aueri. Vers. 6. In transpositione illorum verborum, πράττειν εο iως, quam iambici versus leges desiderabant, praeeu tes habui Casiubonum, Grotium , Hermannumque.