장음표시 사용
311쪽
168 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 43.
hus, 'Lydiae oppidum, aut Cariae, ut statuunt alii. ινα- a πολουσμενσυς tenui ex ed. Cas consentientibus quod sciam msstis. ἐναπολαυένους habent editt. vett. quod & ipsum quidem serri poterat. Conc not. ad p. s. f. Δα σκυλου κωμη. Aliis Δασκυλειον; aliis Δασκυλος, in Bithynia.
rura, in confinio Cariae & Phrygiae, ut adnotavit Ca- stub. Μηνὸς κωαm. n Menis patum ait idem CAsAUB. Dillum vicum intellige ubi fuit Maisὶς Καμυ ἱερ ν, de quo is Strabo in deseriprione Phrygiae lib. XII. t pag. sso. a. Jis nisi malis illam intelligere κωμοπολιν, ubi Mηνὸς Φαρνα-Ηκου delubrum; de ' quo Geographus libro eodem. si s p.
Cum περὶ Δονυλπιο haborat edd. eum msstis, adnota- bvit C AusoNus' n non eum hiulum equidem ex v isteriim lectione habeo notum. Seribe που' τὸ Δορυλαιον. a, Sic omnes veteres nominant. α- Cui obtemperandum
putiavi. Haud rara Phrygii illius oppidi mentio; in cuius
nomine scribendo variant quidem nonnihil auctor , c quorum testimonia collegerunt Stephani Byz. interprotes, & Cellarius in Geogr. Antiq. sed nusquam Δονυλ. pro Δορυλ. in iptum reperitur. Nec tamen prorsus abi Bara volui scripturam quae apud Athenaeum ad hunc diem obtinuerat: sed extra contextum adnotandam putavi.' περὶ Βαίας ἡ Βαεου λιμένοι. Prorsiis mendose olim περὶ βαιαος ἡ- . Ven. &'Bas. Dein περὶ s Βαιὸν λιμένα edidit Casaub. Denique vero in Animadv. idem CAsAUR. monuit: n Lino cum mss. περὶ Βαεας ηδε σου λιμιῶνα. De isto Bato Strabonem consulere potesis ac Servium. α- Eamdem vero scripturam nostri etiam
dedere codices. Baius unus ex Ulyssis sociis fuisse perhibetur, ibi Iocorum sepultus.
. is Atticae aquae libro primo improbarae sunt, L L 33. . c. J & σκληραὶ dictae. hoc est, disseisis eoneoctionis . ut ex-n plicat Galenus. Recte igitur negat hic Athenaeus se aseis sentiri posse Antiphani, qui etiam huius laudis palmamistri huit Athenis. Audiamus Vitruvium : LVIII. 3.3 Aquaen misi es, quae cum habeat non sos pertacida3 venas, οὐ
312쪽
hnma , uti flos, natat in summo, eolone statis vitri purpuratin Haec maxime eon eramur Athenis. Ibi enim in Mi moiam Deis O fontibus , O in γ , O ad portum Piraeeum, d
n ta sunt satiantes, e quibus bibit nemo propter eam caussam:
.sed in lis attonibus O reliquis rebus utuntur. Bibum autem exmpureis, O isa viaiant eorum vilia. α CASAUB.
ANTIPHANIs k res. r. Oia δ' ἡ χωρα. Sic recte omnes dabam infra, III. 74. e. ubi tres priores horum ver suum, cum initio quarti, repetuntur. Ibi Casa onus cum utroque loco veluti soluta oratione scripti, vulgo essent hi versus docuit . in trochaicos tetrametros catalecticos esse digerendost quem secutus sum in tribus prioribus, quamvis vos a. imelligam vix latura& delicatiores aures c spondaeum πασους ia impari sede trochaici. In sexto versu nihil crat dissicultatis, nec in eo a Casauboni ratione tuo
cessi: nam quod ille se ibi scripsit, Σφόδρ', ωστε καὶ &c. id imprudenti viro docto exciderat, qui haud dubie
in fine quinti versus vocem adiectam voluerat. Pro quarto & ouinto versu, in libris, cum scriptis, tum editis, non nisi novem verba supererant; ea ipsa quae exhibui, exceptis duobus quae uncis inclusi. Quos duos versus ut compleret Casaubonus, magnis motibus iniis
Mihi primum distinguendae visae erant personarum Parvies, quas ille non distinxit: tum lacunam indicare. Giverba nonnulla praetermissa videbantur, malui, quam ex ingenio pro lubitu supplere. Duas tamen voculas μυρα τε, uncis quidem ab aliis seclusas, inserere tentavi: quae ab insequente simillima voce μυρτα extrusa fuisse suspic tus eram. Ac sane ευ ρον-'Mmνων apud eumdem Antiphanem diserte ilaudatum vidimus I, 27. e. θυμιτα g
neratim sunt sacri iis quaevis; cum cruenta, id est, v elimae; sin apud Hesych. θυρωτα, σχραγια: & apud Athen. IX. 3 7. a. ιυς rum incruenta, i. q. ἀπαρχαὶ, apud Hesych. -& i. q. θυμαματα, apud Schol.
Sophocl. ad Electr. 636. qui sic interpretatur τά θυματα παγκαρποι quae ibi dixit poeta, nempe varias herbas iam ratas ad libationes adhiberi solitas; quam in partem sonasse h. l. accipienda ea vox r nisi forte Iibarum potius variagragra Diis oblatorum Maificare poeta voluit, quod ex
313쪽
, io ANIMADV. IN ATΗΕΝΑΕUM. p. 43.
Schol. Thucydidis ad I. et 26. & ex his quae ad Polluc. cI. 26. Κuhnius adnotavit, fit probabile, cum inprimis
eximium haeretur pistorium opus Athenis factum. cons. IV. Io . d. e. Pro τυραμ Brunchius πυρους coniectaverat. id est triticum: quod non probo. Recte quidem, ut modo dixi, pistorium opus Atticum laudari poterat, quemadmodum & vs. 3. panu Attici laudantur, rursusque III. 1 9. d. e. III. b. IV. 134. e. at tritici non erat serax Attica, sed aliunde advehebatur illud frumentum. Contra, ubi praeclara pascua, quae modo laudata sunt ibi
praestare etiam ea eos & butyrum consentaneum est. T. ἴδωρ, ποταμου σῶμα &c. Commode CASAUB. m
nuit, non illud insolens videri Eubulo debuisse. quod aquam Chaeremon tragicus fluvii eorpus dixerit; nam &Aristotelem & alios haud absimili ratione vocabulo ειμια esse usos. & doctissimum Strabonem XVII. 786. b. eodem sere modo et, σῶμα του Νειλιυ dixisset sed is Sicut A . schylum videmus . ait, dare Aristophani poenas quod ταυτὸν σιπέ, s Ran. v s. Iis 4 sqq. M. Br. J sic Chaerem monem Eubulo : nam vel υδωρ dixisse, vel ποταρουννεια, ad sententiam satis erat; non satis ad versum: hanen igitur metri στοιβὴν sive tibicinem irridet comicus. ακαὶ ημων δε πῆσα. δυναμιις υδάτων αρδεται. n Haec si quo pertineant, nescio: nam cum praecedentihus ver-nsibus nihil eis eommune. α CAIAUB. - Sam. Petitus Misceli. V. I. p. 8o. loco suo mota ista verba contendit, reserendaque ad extr. p. 4o. Adieini enim ea fuisse ab Aih naeo Pindari testimonio de aquae utilitare; ut his quasi duobus testibus ostenderet Athenaeus. disputationem de Aquis, si hi non fuisse praetermittendam. Εso, quamquam
verborum illorum connexionem cum proxime praecedentibus certa ratione demonstrare nequeo; tamen non praecise contendere ausim, nihil ad illa haec pertinere. Metrum utique verbis non inesse adparet; sed inerit, si levicula mutatione legas, γ' ἡμῶν, πῆσα λύμαις πανων ἄρδεται. Sic υδάτων αμιται idem valebit ac υδατων, ut XIII. i. h. ι λύει ροῶν dorim pro νοων. i. q. εκροῶν vel υ- ροῶν εκ ποταμῶν, mali arbores rigati rivulis a fluminIvs d HB. HERODOTI locus Iegitur cap. sa. libri quarti. παρά τὸν 'Eριγῶνα. In παρὰ nil mutant libri t. at, dDiuiti eo by Corale
314쪽
PM M. Iad id qui serri possit, vix video. Non enim feeundum fluvium. dixerit auctor esse illum fontem . sed alicuta prope, iuxta, airea illud flumen. Id autem graece est, περ ὶ--τα- μὲν, quod reponendum puto. Fluvii nomen 'Eργάι ν dabant impressi Idiri, corruptum. haud dubie. In utroque
nostrorum codicum satis clara exstant vest, a verae scripturae 'ερτωνα, quam ex nostro. cod. b. etiam Munckius
ad sui libri oram adnotaviti Est enim E O 'Eροῶν vel , Strab. VlL 327. h. fluvius Ma oniae de Epiri, Lyncestidem. Epiri regionem perfluens. Atqui, in
Lyncestido fuisse eum sontem, de quo hic agitur, complurium auctorum testimoniis constat, quae collegit Haseduin. ad Plin. R. cap. Io3. p. Iz . e quibus Sotion P. G. M. Henr. Steph. & Plinius a XXI. a , i 3. diserte ad eun dem auctorem. eopompum provocant, quem Athenaeus citavit.
m. δ' υ 'τ η-ς αλεωρόν. Sane non in summo, sed in .ims erat salsa aqua. Quare serri vulgatum nullo modo potuit, quod contrarium significati υν-- σθω est in imo, in fando vilis su ere, velut apud Hippocri de Aere, Aquis S Locis, test. sa. Pg. 46. nil perrimae editionis a Coray viro doctissimo curata: parit: que -- - εἰ -άμμα apud medicos sunt stamenta, ut plurimis exemplis Fotaus itLincon. Hippocri docuit. De confusione, tam frequente, quam proclivi, syllatarum iur& - , mi & ε ., cum saepe alias monui, tum ad Polyta
L 36. 3. & ad 4icteti Disserti lib. III. r. x3. Similiter
vero aliorum .ntium Plinius meminit, XXXI. ro, 46. num. 2. . Porum summae aquae dulces erant & potabiis,
inferiores nitrosae. τὶν ηρονἀ, οτε ἀπεψειυ Παμβηλον Her m. esse Achi
Iem ; Strandetum uero , sive potius Tra dum Telamonis filium, Aiacis fratrem, ab Achille occisum, ex Pa thenii Dolicis cap. 26. docuit Calaudi monitus de ea rea iuvene tunc temporis Meurso. Ex eodem .Parrhenio. &ex Lycophr. v s. 467. monuit idem, T ραμβηλον p- Στραμβ. scribi debuisse. Cons Gale ad parthen. p. 3'o. s. & tanteri notam ad Lycophia. 46 Est autem &confusio, literarum συ ει τρ, ex frequentibus admodum.
315쪽
προαπισι, ψησιν. ἡμῖν. Si verum est hiaν, opore ehat dein is , verbo finito, non εἶναι : & reliciua, quae s quuntur. in oratione finita erant etarenda. Percommode vero omnia habebunt, deleto isto pronomine. De via , quae Corintho Argos S vis versa ducebat, cui Κοντοπο-οέα nomen erat, vide Pausan. II. is. & notata ad Polyh. XVI. x6, 4. ubi sub finem Adnotationis Tom. VII. p. 262. nostrae editionis corrigat velim lector typographi sphalma, nunc primum in oculos meos occurrens: pro quidem sim Giser, quidni si siester oportebat. με Ἀ-εν Κλώτερι εἶναι κροκυ εια tamdem frem , et idem paene verbis, ex Isigono auctore resert Sotion, περὶ Ποταμών καὶ κρηνῶν. p. I 39. Rursusque de e dem iste loquens idem p. 14o uib fin. ait: ἐν amρισης 'Αρκαδ- κρωπ φασὶ,-, αφ' λ το- ππ-ας ρο-
μελι δὲ, καὶ ἔλαιον, Sic mel dieit Η mer. n. c. 63o. Od. P. 234. ubi quidem τὸ is, προσφατον intelligunt Scholiastae, id est, meas a sed poterat etiam decolore accipi. Denotat autem vi , colorem pallide inridem, ex ta/idi flavescentem, qualis est germinum recens' protrusorum.
τὸ δ' ὲκ Ψων μ υ ρ τ ω ν Vulgatum ιυρων defendat qui potest, ac cui lubet: ex elm -- Memorum faecem vertit Dalech. Equidem non dubitandumpi vi, quin μυρτων corrigerem ἔ de vino myrteo vel mymtire accipiens, de quo vide Dioscorid. V. 37 sq. Catonem de Re Rust. c. a 23. Columell. XII. 38. βουλος ρετικούς, φουσὶ, &c. EUBULI verba, qu Tum priorem partem metricis numeris solutam adposuit Athenaeus. ad metri lagem revocaturus Calaudi in Animadv. invertit sententiarum ordinem. in hunc modum:'O μὲν οἰ- ἡμων τω φρονειν ἐπισκωῖ'
Eamdemque sere rationem tenens Grotius in Excerpt. p. 639. 'riorem versum se mutavit ro μὲν οἶνος νειis τὸ φρονῶν ἐπισκοτεEdiserte etiam in Notis monens, pro τω φρονεῖν se τὸ M. posuisset qua quidem mutatione minime suis opus; nam verissima erat verbi μισκοτεῖν constructio, quam ex Athe naei libris tenuerat Casaubonus.
316쪽
p. 44. IN EPITOM. LIB. II. CAP. XX. AD CAP. XX.
f Π υτα, ωσπερ οἱ νήτορες. π ὸς ut εἰπών. perperam ενπον erat editum : pro quo ex melioribus libris ιόπων reponendum monuit Casaub. Et hoc quidem nostri etiam dabant codices. Ludit auctor in dictionis-υδωρ ambiguitate. Disputaverant Deipnosophistae cis Aqua, id est. περὶ υδατος : pro quo etiam dici poterat προς υ-, id etsi . ad aquam quod spectat. Notum vero . diversa notione dici. Oratores verba Deere 6- την κλεψυδναν vel προς
υδωρ : cuius locutionis exempla qui deiiderat, dabit ei Reishii Index Graecitatis Demosth. a AMPHI Dis versiculis subieci Grotii versionem, ex Εx
ANTIPHANis festisum fragmentum , paulo correctius luam erat vulgo editum , exhibuit idem Grotius , ibid. p. c. cuius ex ingenio Vers. r. adiecta sunt verba λ&ωρ. . ad complendam iambici tetrametri catalectici me suram r nam illo metri genere hic usum esse poetam, siquido patebat ex veras. a. s. & 6. qui prorsus incorrupti erant. Cum istis verbis, Q. ω τὸν οἰ- εξελα νειν, Commode Casaub. conferri iussit illa Alcaei Antiphane vetustioris in apud Nostrum, X. 43o. d. ἁτέρα τὰν ἐτέραν κυ- siτω et admonuitque de adlusione ad notum illud pr
verbium , euvin clavo truditur.
Versus v in hunc modum editus legebatur: καὶ , τριωβόλρ δὲ πορνην. quem claudicantem sic refinxit Grotius :καὶ τω πάλιν μον. - δὲ πόρνην. Sed, ut taceam , insertam vocem πό-ν rapido horum iamborum cursui concisaeque brevitati parum videri cor Venire. voculam καὶ initio versus ignorant mssti: unde collegi, ante verba duo alia nomina substan. tiva, ad reliquorum similitudinem sormata, ac duos iambicos pedes incientia. intercidisse. In mistis nostris vox τριωβολην non satis perspicue scripta: nec tamen videntur aliud quidpiam debuisse aut voluisse librarii. Scorta diob laria Plautus dixit in Poenulo. l. a. Vers. 4. αὐθαδων & αὐ-i . recte Groti pro vulgatis& αχαδεiα . quae non serebat metri ratio. Quod ait. Καλλιστρατον μαγειρον, hoc quam potissimum
im habeat, haud satis mihi liquet. Nec enim satisfecit
317쪽
DAGCAMPIUs, sic haec interpretans: DIneptum de mo- a Blestum coquum. altero importuno & odioso expellen--inam. α Illud perspicuum videtur, rideri callisinarum, omtorem & demagogum Atheniensem; quem eumdem. ad ν Iutares lacontismum fuisse Theopompus prodidit, apud Athenaeum nostrum IV. 366. e. An igitur noc dixerit Anotiphanes, obsonii quidem parandi scientia ita eminem Cablistratum, ut cum coquo conserri possidi; ad administra dam vero rempublicam parum valere , At quo pacto id cum singulari illa auctoritate convenia , in qua cum apud populum, tum apud principes Atheniensiuni. fuisse eumdem virum constat, non satis video. Consule Rutakensi Historiam Criti Oratorum Graecorum, in Reishii orat
Θεόδωρον τὴν Λαρισσαιον. Hunc nec in visinti illorum b eodoronim numero, quos Laertius IL Io 3 sq. recensuit nec alibi usquam memoratum reperi.
κω τοι πλουσιροτάτους πάντ- ἀνθρώπων. Vocem πάν-τ- , de mox dein verba ista, κεκτηmia γαρ - - πλειστον ,
omissa ab Epitomatore. inserui ex Stephano a. qui in voce Vnρista ver tenus sic locum hunc eitavit ex Athenaei lil, o II. quo ille integro usus erat. Ex eodem ste- Phano verbum τυγχαν 'οις, pro vulgato ἔν ro, adscivi. verbum μονοσιτεῖν h. l. Dalech. & apud Stephanum Betheli Dis ritam evere interpretati sunt per se quidem , ac vi originis . satis probabiliter r sed usus obtinuisse v
detur. ut in ista notione verbo uteretur graecus sermo, quod l. R e. occurrebat μ--nsis vero hos dicerent. qui non nisi franei de du cibum everent; ut paulo post ad FI. 47. c. d. ostendetur. Quo pacto, quod dein
dicit εσθῆτας τ ε φορειν πολυτελ. cum avaritia , de qua modo dixerat, consentiar, haud ita liquetr & paulo utique commodius videri saltem poterat adversativa particula Iὲ, quam editi libri apud Athenaeum hahebant: sed haec. eprimi editoris ingenio accita videtur; nostri quidem misti cum Steph. ByE. I. c. in τε consentium. Ac potest sane homo, quem avaritia retinet, ne in gulam bona sua absumat, splendore tamen quodam in externo cultu deu-l ν GO oste
318쪽
ctari, quo ostentantiir quidem divitiae, nee vero dissipantur
ς εν τενς Πειραιῶς τυρονάσασα is Ego istos P ιraeein γ inmos haud novi. Illos novi xxx tyrannos, de quin bus multa Xenophon. Plutarchus. alii. Quid de nocnioeo suspicer, non dicam, contentus lectorem adverti ian se. M CASAUB. - BAn Πιεριωτῶν in oram sui libri notavis BR CK. Nempe de Pieribus Macedoniae cogitans tquam in partem propius etiam ad scripturam librorum a cesserit Π ρι ἐων, a sing. . Πινριεύς, quam formam mmul cum altera ο Πιεριωτους adnotavit Sti h. ME. in Πιμνια. aut lΠιερων , ut scribit Herodot. quem via. lib. VILα Ita. Ville brunius vulsatum h. l. contra Casaudi de-dens, in cod. nostro ms. b. scriptum Πειραιοῖ esse eoilatendit: cuius eiusdem codicis scripturam & Brunckius, qui eo olim usus erat, & nuper Godosredus noster Schπῶν hae m. nihil hoc Ioco a vulgata luctione discedentem vis
derunt. Verbum τυραννευουσι, quod habent ambo codices, tercommode teneri potuerat. ηττον διαπιῖσθαι - 'π έρψωμωστέρους. n Scri-nbe cum Eustathio ις ωμένους, hon ιρρωμενεστέρους. αCASAυB. - Eustathii loeum GAose mihi quaerenti non
Iicuit reperire. At non tam comparativus ille turbare nos debet, loco positivi positus, quam adiectivum, ubi adver-Lium desideradatur cum verho iungendum. que e ἐωμε νεστερως corrigendum puto. Nam comparativum quidem pro positivo simillima ratione usurpatum
habes III. 8 . c. στρυφνοτερως ηττεν. Pariterque m μῆλλον,
ibidem: μῶλλον ἐτι παχυτέρους. Tum ureo in proximis verbis si abesset αυτων, bene haberet φν ἱδρῶτα δυσει- δη εντως ἐυσιν : scilicet, ἔχειν αὐτοbe τὸν ἐδμα -- δυσώδη: sed servato pronomine αυτωνε necessario δυσε δῶν .ύτως Helis videtur legendum.
ius Encomtum Herculis infra X. 4 ff. h. laudatur, Di doro Siculo etiam L 24. memoratum; illum quidem Theoharam facit Ptolemaeus Η-haestion apud Photium p. 246. M. Hoesch. p. 333. M. Galei in Historiae Poeticae Scri Voribus. Nec tamen idcireo continuo equidem cum vi pio ad Longin. sin. 3. p. I 6o. corrigendum hoc loca pronunciem. Μox vero, pro ὀ ν ἐμω , perquam utique probabile est, quia Casau n. monuit, ἔσον oportuisse; cuius vocis duae priores literae absor-
319쪽
Hae sunt ab illis, in quas exit praecedens vox 'Aοηνπιος dAdeoque in contextum repositum ὀσον malim ἱ quamquam ct vulgatum defendi utcumque possit. pro μυρινης, quod Perperam editum erat, recte ευ ρρινης dedere libri nostri. Λαμπρος o μουσικός. De hoc cons. XL so6. f. tum Muretum. Var. Lect. IX. & quae notavit Fabricius ad Sext. Empir. p. 3 sy. λάρους scit -- , ιν οδα καπρος ἐνωπέθνησκεν. Larus sive gavia. avis est aquatilis& rapax, piscibus vivens , & cadaveribus in maris litus aut in fluminum ripas eiectis: de qua consuli doctis nus
Gemerus potest, Histor. Anim. lib. III. p. set 3 sqq. Quod
autem inter gavias vixisse Lamprum ait poeta, non tam rapacitatem harum avium, quam id unice spectasse videtur, quod aquam illae continuo sequantur; ut eatenus earum suasi sodalem fuisse Lamprum . umte aquae potorem, dixerit. In Epigrammate Anihil T. I. p. ao. M. BR video quidem iuvenem, qui naufragio perierat, fingi a luris defletum e quid autem lucis inde lucrari haec Phrynichi verba dixerit Iacobs, vir doctus . in Animadv. Vol. I.
Part. I. pag. I 29. id mon satis me intellexisse profiteor. μινυ ρο ς antepenacute scribunt quidem h. l. omnes. Rectius vero fuerit μινυρὸς acute, ut apud Hesych.& Theocrit. XIII. i a. alibique. Est autem μνυ'ς nocimodo misutus, ut in versone posui, Hesychium secutus, qui πικρὸν & ολιγον interpretatus est : sed & i. q. μινυρι- ἐων, i. e. exili , querula ac flebiti voce i Mns vel cantillans. quemadmodum idem Hesychius ti Theocriti Scholiastest. C. exponunt; quam in Partem rectius eodem hoc loco accepem eam vocem Dalecam pius, praeeunte Mureto l. c. Fortasse autem interposito e mure seiungi debebant Vocabula υπερσο inus: quae quidem iuncta. ut vulgo leguntur, accipiens Muretus , sic vertit haud in commode, mirificum artificem lugubre. quiddam de querulam concineriae. Qua notione ἀηδόνων η ri αλες dicatur Lamprus. haud certo definire ausim. LUetriarum furim vertit Muretus; quo sensu accipiens. nescio. Illud docet Η sychius aliique Grammatici & Schol. Aristutia ad Vesp. Io 33. ηπώλον Graecis dici febris frigidae Mesum , de ipsum funilam algorem. Cons. Foes oecon. Hippocri hac V e. Docet vero idem Hesychius. ηπιαλους etiam diruas esse τους Quare si laseimas cum Dal amplo poetas sive cantam intelligas, fuerit fortasse iaδόνων ἐν πιαλες ,
320쪽
p. 44. IN EPITΟΜ. LIB. IL CAP. XXII. 3t
d eantorum findidissimus. At equidem , videns ἡπίαλον etiam idem ae vel έοι-την denotare, Schol. Aristoph. ibid.
In bum vocant, quem malum quemdam prium esse fingunt terrorem hominibus incutientem; putavi ineptum cantorem per iocum haud ita absurdum lusiciniarum terriculamentum dici potuisse. Denique υμ'ος ηδου, quod Muretus sm-s liciter murmis hymnum riadidit, vix ferendum videtur. taque inlecam pium probavi, qui inferorum eantor interpretatus est, quasi υμνωδὸς in graeco esset. Et hane quidem graecam vocem non modo sententia desiderare videtur, sed etiam ipsa metri ratio: nam si numeris suis distinctos deseribere istos PHRYNICHI versiculos volueris, tales erunt feret '
e πεπωκέ ἀι. Deest υδωρ codici a. nee ita male tortasse.
περὶ ἀυτοὐ μὰ τυς ἁγιόν - Δημοσθέ,ης. Vide vhili pic. II. p. 73. ed. ReisK. περὶ μου, ut persaepe alias , idem valet ac περὶ λυτου, de se. Πυθέας γοῖν. De PYTHEA . Atheniensi oratore, vide Ruhnkenium in His . Crit. Orator. Graec. & in Adnotat. ad Rutilium Lupum . in Reishii oratoridi Graee. Vol. VIII. p. is 8 sq. & a s sq. De DEMADE vide eumdem ibid. p. lso sqq. μεριμνῶν τὰς νυκτας. Elas fluaeis in minbens. Eo spectanat notum eiusdem Pytheae dictum , tuis
nam olere Demosthenis orationes. Pro ἀνα. κυκλειται, perpe ram est ἀνακαλε riti in nostris codicibus: videturque vulgata lectio ex emendatione esse primi Editoris, cui eo nomine gratiam habemus. In Euphorionis historiola de Gorta . quem merito ut videtur planum & a nam adpellat CASAU BONUS, proverbis συμνδε idem vir doctus ευδ' οὐρον προσεσο mendum contendit; aitque, cuivis attendenti ad verba Etymolos. M. in 'F πιαλος, Eustath. ad Iliad. ε . pag. 14 sq. scilicet noctumum illud terri lamentum, quem Diuitired by Cooste