장음표시 사용
301쪽
,93 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 4
nvocantur. α- At per ipsum veriverbium. vocabulum bγναρι- nempe τῶν μων. ut est, horarum indeαὶ perapte de quovis gratare horologiorum usurpari potuit. Qua occasi Ne , cum Athenaeum rariore notione illo vocabulo usum esse dicat Casaubonus, iterum iterumque monitum velim lectorem, ut, sive de rebus agatur, quae toto hoc Athonaei opere tractantur . sive de stylo ac dieendi formulis, meminerit. vix centesimam partem ipsius Athenaei esse; r liqua omnia, cum res, tum verba. iis auctoribus esse trisbuenda , e quibus excerpta haec omnia congestaque nobis adposuit Deipnosophista.
ως καὶ, θαλάσσιον, θιμιστέραν εχον τὴν φυσιν, καὶ μὴ Hοιον πασχον. Ad priora verba ἔς κὰ - 2M σσιον, intelligi par est e proxime praecedentibus, πλειονος δεῖ is κατεργἀHας, μανε istant duinnatore. Quo ex loco coluligi videtur, haud incognitam fuisse veteribus rationem. aquam marinam coque potabilem aliquatenus redde di : quam tamen nonnisi fere ad medicatos usus videntur auibuisse, de quibus consuli Plinius potest XXXl. 6.
3. Postrema verha. καὶ μὴ ὀμοιον ad literam innant, nee AMiser ad itur; quod quo referretur eum non
iderem, paulo commodius, nec vero minus ex usu graeci sermonis sic converti posse putavi. sed tuam quia temnon habet; qualitatem autem intellexi terrenam, de qua in do dixerat, τὸ δὲ αλυκὸν γεωδεστερόν έστι. Quod recte-ne, an secus, a nobis iactum sit. iudicet peritus I ctor; aut videat, ma D ne satisfaciat Gallicus interiires, selix ingenium, cui nihil obscurum, nihil absconditum . omnia aperia, certa omnia. Eius interpretatio totius huius loci haec esti Leau filiniteuse sic enim intelligendum is αλυκὸν ille contendit, quod graecis omnibus idem ac τὸ valet λ est ρωι terreus que les avires, O Pune e Mon plus di ιkr ebs re qua prouis nati de la mer, qui,
κίνον δ' ἀτέραμνον των ἁλυκων, δε της Ἀρσει-e. Una cvero omnium fassarum prorsus indomisa es Amhusae aqua. Cum plures variis in regionibus memorentur Arcthinae fontes, quorum celeberrimus ille est, qui Syracusis in Sicilia fluebat. de quo mira etiam multa narrantur; de eo
ipso sonte hic agi statuerunt interpretes Dalech. & C saub. Quo sumto, illud oriebatur incommodum, ut, qu
302쪽
p. 42. IN EPIT . LIB. II. CAP. XVI. sis
c niam potu iucundam nec salsam utique fuisse Arethusae illius aquam satis constat, quod etiam diserte Strabo docet lib. VI. p. 27 t. ed. Cas. eum quo cons. quae notavit
κών, των ita v vel ο υ χ ἁλυκῶν corrigere cogerentur di cuius
remedii violentia eo magis etiam importuna hoc loco videri debebat, quod totius orationis connexio indicare videbatur, non de Δlei aquis, sed de Disa, eodem hoc loco loqui voluisse auctorem. Accedebat alterum incomm dum , de insigni prae eaerenti ἁτεραμνίφ, id est, ad eoque dum O ad eoneo uendam di ultate ; cons. Foesii Omon. Hippocr. in voc. Ἀτψαμνος ) quae immerito utique tribui illius Arethusae aquae videri debuit. Quas effugissent dissicultates, si . ut a Gallico interprete prudenter tactum
video, aliam cireumspexissent Arethusam , inquam revera caderent ea, quae hie consentientibus libris omnibus leguntur. Atqui eam in Armenia maiore erant reperturi, in qua nignosum laeum fuisse. cui Arelissa nomen, Plinius memorat, i I. Io , Io6. quem eumdem lacum omnis illata pondera sustinere, & nitrum ne sis exhalare scribit idem Plin. VI. 27, 3 r. Alii quidem Arethisiam vel Artisam
eum lacum . alii aliter vocant, ut monuit Salmas. ad Solin. p. 489 sq. quos nunc non moror; illud unum monere contentus, si integrum haberemus hunc Athenaei li-hrum, adiectam fortasse visuros nos fuisse notam aliquam , qua caveretur, ne istam Armeniae maioris Areth Iam cum aliis Arethusis confunderet lector. εν Κραννωνι ἐστὶ, υδ
μαινον λατηροι κραθεν rae τὸν ἀνεν επὶ δύο πιιὶ τρεις '-- ρας. Pro vulsato Κραννωνι a Brunckio adnotatum Κρ ἁ νω νε video; nescio an ex cod. nostro b. quem ille olim tractaverat, e quo tamen in notulis nostri caussa excerptis
nihil ad hunc locum adnotatum reperio. Quidquid sit, utrumque rectum fuerit: nam quamquam in Thessalici illius oppidi nomine magis vulgata scriptura κ ἀνων est, cum apud alios auctores, tum apud Steph. Byz., tamen apud eumdem Stephanum in loco e Stra ne citato Κραν- νιν dare m5stos libros docuit Holstentus. Sequentibus in verbis iungendam putavi codicum nostrorum scripturam eum edita, alterainque ex altera supplendam. Orationis autem structuram talem intellexi, υδωρ θερμὸν, ὀ
303쪽
- δυο &c. id est, aqua liniser ealida, quae calefaciens vi- Gnum cum ea mixtum , eonservat illud eaodum dcc. Casaub nus, scriptorum librorum nullam faciens mentionem, v
Iuti sua de coniectura sic scribendum censuit: ησυ γ ῆ θερ- μιαῖνον, ὀ θερμὸν διωτηριι M. quod si cui commodius videtur, cum eo equidem minime pugnabo. tamdem rem, eumdem cum Athenaeo auctorem qui etiamnum Themphrastus esse videtur secutus Plinius, his verbis expressit rcianone est fons calidus eiιra summum servorem, qui in vinum additus triduo eatorem potionis eustodis in vasis. διο via των ὀμβρέων βελτέω, καὶ τὰ ἐκ κρυσταλλου δέ. ἀDalecham pius vertit: Eadem rauom messis aqua minor est , O quae liquatur e glacie a in eamdemque sententiam Gallicus interpres. Qui non viderunt . pro ista sententia τα η - δεια oportuisse, non των όμβριο ν. At nihil mutandum, modo recte interpreteris. taxerat. διοι τουτε καὶ τὰ α τῆς θνου scit. υλιταὶ δοκεῖ γυηπια ευM: ad ista verba reteruntur haec, καὶ τῶν - βι si . scit. εἰδτω ἀπὸ τῆς χιόνος , id est, quapropter aquae e nive liquatae, meliores etiam sunt quam pluviales. Quam in sententiam Pli. Dius, eadem graeca verba respiciens, ait, Ideo O iuves praeferunt imbribus. Scilicet, licet levissima alias censeri s leat imbrium aqua. tamen ei praeserunt aquam e nive quia nempe, ut modo dixit Athenaeus, continet nix id
quod maxime potabile est. vellem addidisset levi mam vel subtilissimum, quod sortata ab Epitomatore omissum trique ab aere Wrcussum: quam in partem Plinius XVII. a. a. ait. Hves liquorem prae re purum levi mumquae, quando nix aquarum coelestium spuma est. pergit dein Noster, καὶ ταέκ κρυστά ου δὲ, scissi Minis , ομβρίων. id est, atque
etiam quae e glacie liquantur aquae , praesare censentur imbriarm
aquis. Verum ista quidem verba Plinius ecisem loco ita reddidit, ac si non τὰ ἐκ κρυσα sed των έκ κρυστλλλω legisset; nam cum dixisset, Ideo O nives praeserunt imbribus, subiicit, ni ψibusque etiam glaciem : quia minus comm
τινας ημιέροις. Plinius XXXI. s. 3o. Mutantur O colores aqvarum : Acut Balylone lacus aestate rubras habet diebus undecim. Graeca vero verba ex Athenaeo sic repetiit Eu.sath. ad Iliad. x. p. 76 a. l. a I sq. ut intelligas, non magis ipsum suo in coὼce, quam nos in muris, ad am
304쪽
e vocem quae ab Epitomatore praetermissa videtur reperisse.
pariter habet Eustath. eodem loco, quo superi ra. Latine omnia Plinius l. ς. se expressit: Et Borysth nes aestatis temporibus caeruleas fertur, quamquam omnium aprarum tenui mus. Quae apud Athenaeum sequuntur ver-ha, cum satis emendata dedissent scripti libri, in editis varie alterata sitnt & corrupta, partim negligentia, par tim intempestiva sedi ilitate Editorum. In ed. Ven. erat: μειον του υπάνιος έπάνω γίνεται διὰ κουφότητα τηνιν τοῖς β ρσέοις. In ed. Bas. σημεῖον δὲ του ἐπἀνω γiνεται, διὰ την ἐν τοις βορειοις. scit. perperam omitso nomine υπάνιος. Eamdem scripturam Η. Stephantis secutus est. Denique Calaula sua auctoritate sic edidit: σ1:- μεῖον δὲ τούτου, τὸ ιπάνω 'Υπάνιος νήχεσθιώ, γένετM διὰ υτότητα τὴν έν τως βορειοις. In Animadvertionibus vero idem Casau bonus monuit quidem, τὴν εν τοις βορεkις verti debere flantibus Aquiloni f. non ut a Dalecampio iactum in Deis septentrionalibus: caeterum nec de mutatione Graecis verbis a se illata. nec de superiorum editionum lectione, nec de codicum manu exaratorum scri- mira, vel uno verbulo monere dignatus est lectorem.
Atqui codices mssti id ipsum dedere, quod dedit Venetus editor; nisi quod hic, cum . quid esset τοῖς βορείοις, parum intelligeret, suo ex ingenio duas voces T ii ν ἐν adiecit, quas recte ignorant mςsti. Et in ipsa illa codicum scriptura. quam eamdem verbum de verbo recepi, nihil admodum desideres; nisi sorte particulam δτι post σημεῖον δὲ positam malueris, quemadmodum paulo ante dixit. σημειον δ' δυ καὶ ι κρυσταλλος : sed poterat etiam abesse ea particula, quemadmodum in illis exemplis a est, ouae e polybio in Lexico Polybiano sub voce Σημεῖον, a nobis indicata sunt. Ac postulare quidem vide-hatur cultior sermonis graeci usus, ut, absente particula Di, deinde γαρ poneretur, hoc modo: αειον δέ' του γὰρ 'Υπάνιος Sc. sed potuit etiam ista vocula Iab Epitomatore saltem in citra graviorem culpam omitti. Quod si pro γίνεται. νώνετο dedissent scripti libri . lubens ut iisque accepissem. Sic Plinius loc. cit. de Borysthene loquens, irioque innatans, ait, Hypani: at idem valet
305쪽
id quod dant apud Athenaeum. libri omnes, τευ - νιος ἐπάνω γίνεται. Quod Calaub. monuit, scit. ἀνέ-ς valere stantibus metvuonibus, recte provocavit ad Aristot. Problem. XXIII. 9. At nil opus erat adiecta ε ν praepositione, quae percommode poterat a
esse. & plerumque abest in illa dicendi formula. Sic sane
in eodem Aristotelis loco paulo post habes τοις δὲ βομἐοις absque praepositione: di, esse in hoc genere hunc mois rem loquendi stequentiorem, observaverit quisquis non hospes est in graecorum scriptorum lectione. Sic τοῖς ἐτησέως vidimus apud Polyb. IV. 44, 6. sic in sing. βορέη ἄν μην est apud Herodot. VI. r39. & apud Hippocr. de Aere, Locis & Aq. T. I. p. m. 284. τοῖσι νοτώ- , τολ Mρδεισι. Pro eo, quod apud Athenaeum scribitur, flantibus aquilonibus M Usipenorem feri Borysthenem, vice ver si Plinius, nec ablimili tamen sententia, verbis supra adinlatis haec subiicit: Iniquo Hud mirabiti, austris flantibus i superiorem Hypanim feri. De 'pari vide mox rursus , Nostrum p. 43. d. l
id ipsum mox dein τὸ ἡξυ dicit: quo magis adparet, de eis aquis hic agi, quae aridulae vocari solent: de quibus 1 Plinius agens II. Io3, Io6. eumdem Paphlagoniae sontem, 'de quo Noster loquitur. commemorat: Lyncestis inquitὲ .
aqua, quae vocatur acutula, vini modo temulentos faeir: idem
in Paphia ia. Eiusdem sontis Vitruvius, Casaubono ci- tariis, meminit: VIII. 3. extri Sunt etiam fontes ut vino lmixti: quemadmodum est unus Raphlagoniae, ex quo etiam sine vino potantes sunt temulenti. ouod autem hic legitur αἱ μὲν ποτιμώντεραν. i. e. assi fontes potasiliores, resertur 'ad id ipsum quod mox sequitur, αλμωδεις δ' ἀμα τῆ δόξει, quod idem valet ac si dixisset ἀλλαι δ' αλμώδεις α ἀκτῶ inteli. HAE ἐν Σικ. alii νέω vi cum acido sa- Ipore salsuginos, adeoque minus potabiles. Pro 6ως ην' i
φησι, φασὶ adnotavit Brunck, i. e. aiunt; quod per- commodum utique foret: sed Φησὶ, in quod consentiunt 'libri, ut persaepe in hac disputatione. sic & hoc Ioco
non minus commode sive ad Athenaeum retari potes . uilirso by ί oste
306쪽
e quem id dieere aiat Epitomator, sive ad Theophrastum
aliumve auctorem, quem id trudere dicat Athenaeus. Quem ἐν Σικανοῖς τῆς Σικελι-ς sonum memorat, aviu- iam aquam fundentem, eamque simul salsam peiusdem meminit Antigonus Carystius Historiar. Memorab. cap. I 4. edit. Becm. auctorem Lycum Rheginum citans: Λυκον δὲ 'Pπλῖνον λέγειν, τὴν μὲν ον τη Σιωινων χῶρο- οξος, ἔπερ επὶ των εδεσρια ιν χθων M. Quibus fomlasse verbis nitens Salmasius ad Solin. p. 89. ubi Athenaei hunc locum citat, λαιι τω εξει pro αμια scripsit: quae novatio non modo parum necessaria, sed ne commiaa quidem erat. Nam sicut apud Carystum pedicommode τὸ stabat, id est aratum; sic apuisos rumcum μ& a μώδει. quae praecedunt, aptius conveniebat adiectivum pro substantivo positum, το ὀζii, quod aridum saporem significat. De Σαανοις, cum satis constet universam Siciliam olim Sieaniam fuisse dictam, monuit CMAunoNus: niuisse Sicaniam etiam peculiare nomenn cuiusdam particulae; istamque Sicaniam haud proculis Agrigento fuisse, e Stephano Byram. videri constare. Nempe Stephanus: Συωνια' inquit, n-'Aκ αγα- τωων. Alii quidem etiam oppidum commemorant, cui Si. camia nomen, in Agrigenti vicinia, ut notavit Scholiast.
Lycophr. ad us. 9st. ubi ad ipsius etiam Lycophronis prvocat auctoritatem, scit. ad ea quae vc 87o. scripserat ille poeta. εν, Καρχηδονιων έπιμμιτεs &c. Eisdem verbis Ar stoteles de Mirabilib. Auscult. cap. 323. ed. Becm. 'Lντη ἐπικρατεi inquit ὶ των Καρχηδονιων - - - κρήνην ἐλορέου Φασὶν εἶναι. Eumdem sontem alii in agro Agrigentino in
Sicilia. alii prope Myti stratum Siciliae oppidum ponunt:
qui omnes amice inter se consentiunt. Quam enim camthaginiensium ditionem Aristoteles dixit, ea ditio in Sicilia insula intelligenda erat: quod non observasse videtur C saubonus, qui postquam Aristotelis verba modo dieta aia posuerat, continuo ista Vitruvii subiecit: LVIII. 3.3 Ium carthagini sive Carthaone fons est, is quo natat insuper oleum, &c. tum illa Sotionis, sex libello περὶ Ποταμ
nulla adiecta animadversione, qua moneret, falsos esse Vitruvium & Sotionem, cum prope carthaginem Ponerent,
307쪽
P. 43. ruod in Sicilia erat quaerendum. De quo errore Salmaius monuit ad Solin. p. 89. & Becmann ad Aristot. l. c. α Antigoni Carystii interpretes ad cap. is . Simillimum Stephani Byzantini errorem, aut eius qui opus illius in Epitomen redegit, notavimus olim ad Appiani Hist. His cap. 33. N ad Polyb. I. 24. Io & II. Quod ait 8 Dalecita ius nude o ex. scepto vertit; Salmasius vero l . cit. isto verbo indicari modum existimavit, quo oleum illud ab incolis eius regionis colligebatur. Scilicet, quod Plinius XXXV. I s. I. dicit, ubi de oleo illo loquitur. quod pinguebitumen liquoris acet vorat: Incolae id arundinum panictilis coluunt, eia si inae sit diaerescens; aut, quod paulo pluribus verbis silinus cap. s. complexus est, hoc pingue olom haemarundinum comis de a tio volatabro , e quarum eapillamentis legitur ungueruum ; id ipsum Salmasius existimavit apud Athenaeum ἀποσφαιροῖσθαι dici, id est . volaratis in summa aqua harundinum pannicusis adhaeresere illud oleum, aese eoilio. Quorum mihi quidem nihil reperire in verbo ἀποσφιειροῖν licuit, quod & vi originis & per ipsam suam formationem nihil aliud hoc loco significare posse vid
tur , nisi σφαύρας πιιεῖν, id est, globulos vel μlulas sararer quae dictio, σφαιραν ποιεῖν, eiusque synonymum, συσπιῶ λ ,ειν , iocoso quodam sensu an ira occurrit, IRI 63. e. ubi homo, qui bona sua abligurivit, dicitur σ-ῖραν
πεποιηκεναι τὴν ουσιαν , καὶ συνεστρογγυλώνM . id est , bona suis veluti in pilaiam eonglobata devorasse, . ut comm
de reddidit H. Steph. in Thes. III. ii . h. Igitur istentio praetermittens Athenaeus, aut certe Epitomator, rationem colligendae illius pinguedinis, ait, globulis ex ea factistiti incolas πρὶς τα - τοι καο τοι κτηνη r quod Plinius,
ad seMiem tum sonum, dixit; Solinus vero, unguentum me dicum contra armentarios morios ; Antigonus Carystius. δυ- ναισθου, ait, εὐματα καὶ , vim habere tuber-evia seisiemque sanandὶ - Haec scripseram, cum verbum illud ἁποσφαιρουσας eadem fere ratione, qua a nobis, a Gallico interprete redditum vidi: les gens dupos Penlevem par notatis. 'D AIγος της Κιλιυας. Εx pluribus oppidis, quibus Ab anomen, primo loco Aegas cilietae nominavit Steph.uyα ta apud Strabonem quidem, XIV. 676. h. mutata paulisper terminatione Anaiata vocatur id oppidum; sed
308쪽
a alii auctores quorum testimonia Cellarius in Geogr. Antiq. collegit in nomen contentiunt. Quare per se nihIl habet vulgata apud Nostrum scriptura, quod suspectam eam reddere debeat. Sed caiadar viri aquarum apud Aeoeus GEciae nemo alius . quod sciam, scriptor mentionem
recit: at Segssu vel OVDesin Sicilia Graecus scriptor
diceret ἐν Aiγέστη Σικελιας, vide Plutarch. Mor. p. c. d. & Strab. . XIII. 6M. h. haud dubie erant calidae aquae, θερε- λαντρὰ 'Eγεσται- vel AIγεσταῖα. Diodori Sic. IV. 13. Strab. V. 27s. a. Antonini itiner. p. 92. Et, quemadmcisum Athenaeus noster ait diaces esse id est.
potui aptas eas aquas de quibus hic agitur. M E staeas
aquas potas res esse diserte Strabo l. c. obiervavit. lam, quam tacite ex Aus στη MMλιας a librariis estingi Arγαις τῆς Κιλικάας potuerit, nil adtinet dicere. Accedit. quod Plinius XXXI. 6, 3 a. ubi easdem . quas continuo deinde
Athenaeus nominat, aquas commemorat, quae sunt in
Larissa Tmade, Magnesia, A lo, Lilyara, ibidem eisdem praemittit a .ra quae sunt Det Seg a Sici ae ; ut eumdem. e quo sua Athenaeus hausit . ob oculos habuisse auctorem videatur: nam quod ibi finius non, ut hoc loco Athenaeus . aquas istas ut dulces commemorat, sed hoc ait, esse illas ealidas quidem ,. neci vero medicatas; non adeo
multum interesse videtur. Sed hoc qualecumque sit, satis subesse caussae mihi visum erat , cur ώς τὶ ἐν Α γιστἡ sic enim ini Nota sub eontextu nostro positum volueram, non iis τὰ περὶ Mγοηνὶ Σικ ελιας scripssse Athenaeum b. L suspicarer. Sed quoniam, ut initio. dixi, est revora etiam GEcιae oppidunυ, Aegae ilictum; vix credibile Mrisi videatur. tam docte pinxisse librarios. vut sonuito casu ita, baum esse. ut hi, cum in utroque la oppidi ot regionis nomine . Aio emi& Σμε- λω. a vero aberraverint . in istam potissimum, scripti . ram per se speciosam inciderent Hltaque altera simul. currebat suspicio. utrumque tartasse oppidum nominaritum hoc loco fuisse ab Athenaeo, libratium autem i&gitivo oculo ab - τια εν An saeta ad Misa sν Ai utili aberrasse. Sed de hac altera suspicione utcumque' statuas
309쪽
P. . hprimus editor, nescio: sus cor autem, ex mera conie- actura ita posuisse doctum virum Musuriim , inductum eo quod continuo' in msstis sequebatur τὰς ἐν τῆ Τροῖκν Λαφέσση . cum meisinisset loci in Troiae, cui Traxisse nomen. Erat nempe Ρωγα-s, sive sui alii scribunt in Deo ἀσαι, palus salsa in Troade, e qua Traxasseus elindicitur sal conficiebatur. cum aliis auctoribus celebrariis.
Straboni XIII. 6os. a. h. Polluci VI. 63. Plinio XXXI. 7, 43. ubi conis quae ab Harduino num. 6. adnotatauint: tum ipsi nostro Athenaeo III. 73. d. At calido.
rum fontium Tragasaeorum nemo iacit mentionem. Nec verς Παγασας habet melior noster codex a. sed Πα- γα σσάς, quod etiam ex aliis codd. mistis enotatum Casaubonus repererat. Erat autem Παγασσαὶ sive, ut
alii scribunt, Παγασαὶ Thessaliae oppidum maritimum, de quo Strabo consulendus IX. 436. a. & plinius IV. 8, 1 . Et Pagasaeos ealidos fontis diserte idem Plinius
XXXI. 7, 39. commemorat. Iam vero ne hanc quidem librorum scripturam difficultate vacare fatendum est: nam.
cum ex calsidorum fontium numero eos nunc is nominat
rum prosessus sit Athenaeus, qui dulcis essent; ecce Ri nius, eosdem calidos Pagasaeos fomes salem ferre, ait.
'uid quod, verum si quaeris. etiam sui deinde apud
ostrum nominantur calidi λntes, non in diaribus vide tur illi commemorari dehuisse. Munesiae emissa is fili Lis aquas easidas . idem Plinius docet XXXL s. m. Mesivero insulae sentes, & Liparae, vel siileuratos fuisse, vel aluminatos, ex eiusdem Plinii lib. XXXV. 1s,so. & x. coss. cum XXXI. 6, 32. colligi videtur. Itaque apua Nostrum post verba ἐν Αἰγέστιν Σικελέας intercidisse coniectavi ista. δὲ ἁλυκὰ, id est, 'aliae vero sat eaeuae verba superioribus illis, ina γ-έα ἐστὶν, respo Ment. Sed & hane coniecturam nonnisi dubitabundus pro posuit cui etiam illud 'opponi posse intelligo, quod, ad istia si reserti αλλα δὲ debebat, i hin μὲν opinaueris,
non ἔν- simpliciter. τά τ' ω τῆ Ροώκου Λαρίσσα τἀ τ' pro vulgato τὶς corrigendum commendavit Casauh. quod verum putari. praeimim Mimmon zT ασὰς, ω Πα-σσας, quod
Thessaliae oppidum, 'on Tmadis est. dedistent litui mutuApud Plinium, loco supra dicto, XXXI. 6, 32. ubi e tua Mm. de mibus luc initur, lamitam sit mentio, per
310쪽
p. 43. IN EPITOM. LIB. U. CAP. XVII. 1o
a peram vulgo Larissa , Troade, edunt, interposito' commate, quoci desendum. Nec enim de Larissa Macedoniae ibi agitur, ut in Indice Geographico Harduinus statuit; sed de Larissa Tmadu regionis, quam Larissam Troadem v cat Plinius. eadem ratione qua Alexandri, Troas dicebatur pro Alexandria Troica. , o. γ
caverit de calidis illis Prusensibus aquis. quas Amas adpe, latas fuisse ait, aut quodnam ad genus illas retulerit, ad taleium- , an ad sagarum, pro coniectura nostra de verbis nonnullis paulo ante omissis, aut quodnam in dem ad aliud genus. haud adparet: nec apud alios a ctores mentionem illarum aquarum iactam reperi. Aquae regiae sonum in Epiro, Plinius commemoravit lib. IV. cap. r. Quum iam non, ut in proxime praecedentibus, καὶεν Προυσν dicat, sed εν δὲ Πρου , indicare haec advers tiva particula videtur, ad disersum a superioribus genus ea lidarum aquarum suisse hanc prussiensem ab auctore rela tam: sed nullum verbum. quo id genus indicetur, comis paret; nisi sorte in eis quae proxime sequuntur ἐν δ' Ἀσέα --- έστὶ λιπιψα, pro is δ' debuit εν τ' scri es, eo .i Em a particula; qua posit 1, rina illa aqua cum eis, quas proxime deinde nominat . ad plagulum genus fuerit relata. . n eisdem vero verbis τά δ' ἐν 'Aσ- περὶ T ιλλεις, ipsum
vocabulum 'Mis susuectum mihi visum est. Nam cum Mysiam modo nominasset, cur ab ea Asiam distingueret cum Nysia perinde ac Lydia aut Caria, cuius erat urbs triaritis, non modo in Asia, sed in ea etiam Asia fuerit, quae sub Romanorum imperio strictiori sensu Asia nominatae i. itaque vide, ne, τ' εν Λυδψ. πε ὶ Πάλλεις scriptum oportuerit. Nomen urbis, quod Τραλ Me hic vulgo scriptum erat, in sin 'lari quidem numero sic effertur apud Steph. Byri & alios nonnullos scriptores: sed inelurali qui lite obtinet in nonnisi eorum librariorum ista scriptura est, qui discrimen inter ει & ι susque deque
habent. χαρακωμητουν nusquam alibi me moratum reperio. Vetustum nomen Trallium suis.
se . ait Steph. Byz. in χαραξ, quod an huc faciat nescio. Illud video, a Xἀμιξ formatum Καρακη- Oportuisse: igiatur nomen loci unde formatum adiectivum i quod hic le. gitur . suisse debet Xάμιξ κώμη vel Xὰόρα κωμη.Nυσσα, quam alii Nυσα icribunt, naud procul Tralli.