장음표시 사용
331쪽
p. 4 ma vox; quam ille correcturias . sic edidit, τοι γαρ ἀνα-dτολικα λαριπρὰ εἶναι, quod tenuere posteriores editores. Πραξαγ. τε φησι ταυτά. ταυτὰ φησιν adnotavit
Brunck. quod paulo quidem concinnius videtur, sed i nere debui librorum scripturam. ἐπαινεῖ δὲ Conlar sit pra p. 42. d. & Plin. XXXI. t. 21. & ibi Hamduin. Mox pro 'Ai γ-μου perperam h. l. partim Ἀμ-φReρατου, partim 'Aμφιαράθου erat editum. vide paulo ante ad Er. c.
ατ-άνη nescio an ex nostro cod. b. a enotavit Brunck. Utraque probata scriptura. διοικενται. Corrupte διάκειτο cod. a. Verbum inoDisis alias, ut διοι κονομεῖν, de digestione ciborum usurpatur, ut ostendit P. Leopard. Emendat. I. ix. in Gruteri Thes. Crit. T. III. p. 8. nunc, notione non multum diversa, de nutrisione. cons. Steph. Thec Gr. Ling. II. laa . a. h. Δnμοκριτον δὲ &c. Cons. Diog. Laert. IX. 43. qui loco mellis, cuius odore vitam per dies aliquot prorogavit senex philosophus, calidos panes nominat. ἐξάξο αυτουν. Haesit haec striptura ex . prima ed. Cas. Et sic h. l. vid tur esse in msstis nostris. e quibus nihil diserepantiae a notatum est. Nec male vero, ut alibi vidimus, est αυτὸν
idem valens ac ἐαυτὸν γ in ed. Ven. & Bas quod & in tertia ed. Cas. revocatum. Et τὰ fu ν ἐντὸς μελιτι β ρ έ- fχ ε ι &c. Idem Democriti responsum ex Diophanis me- diei striptis resertur in Geoponicorum collemone, lib. XV. c. 7. Ibi verbum χρισοιντο in optativo sive potentiali moὸo ponitur. ut apud nostrum βρεχοι superi ribus editt. Sed nec minus bene habet in sicativus βρέχει, quem dedere nostri musti: malim tamen h. l. βρέχοι tutum, ob constructionem quae in praecedentibus obtinet verbis. Ad rem quod spectat, simillimum responsum Poblio Romilius Augusto cedit, mufιm pro melle nominans, auctore Plinio XXII. 14, 13. ἀνοσους διατελεῖν. Scim alius insti nostri, quam ἀνόσοις edd.
332쪽
p. 4 . IN EPITOM. LIB. Π. CAP. XXVII. 31
a ad verbum istud pertinens, conL NOC ad p. 33. a. in quo
usus erat Athenaeus; quod rarius utique ista notione o currit, nec tamen sine exemplis. quorum nonnulla Stephanus collegit in Thes. Gr. Ling. III. I a. d. e. ἄνηπιις, ἡ τ οι --ς. Sic quidem edd. ex primi ed, toris sortasse ingenio. Veram puto scripturam, quam ex
nostro eod. b. enotatam nunc demum animadverto, T,
ἄνηστις ὁ νῆφις, quod ad sententiam quidem nil differt ab edita scriptura: nam hoc dicit, vox pro ὁ νωτι e i. e. ieiunus posita; aut, vox δνηστις idem vagens ae ν me: sic autem. ubi tale quid significare volunt. loqui amant graeci Grammatici. In cod. a. est, ἄνηστις ἡ-πις, mendose; nisi sorte omissum aliquid, ut debuerit
παρὰ Κρατινεν. Poterat ex Suida in νωτις titulus se. hulae adiici, εν Διονυσαλεξανδρω. Bene autem idem Suidas docuit. non esse per merum pleonasmum literam ἀinitio adiectam. sed vim ei inesse intensivam; quippe ἄνηστις in eodem Cratini versu interpretatur ille ο νῆ'ις λιαν. In versu ipso . pro ου , Suidas 'Iου γὰρ habet, tum vero post πρωτος interserit vocem ἀκλητος. Quare Toup. in Append. Notar. in Theocr. p. 14. ex Suida supplens Athenaeum, vicissimque ex Athenaeo Suidam corrigens. sic scribendum Cratini versum censuit: Ου γώρ τοι σύγα
πρῶτος ἄκλητος φοιτῆς - δε-ον ἀνηστις. ut sit versus tetrameter anapaesticus catalecticus in syllabam; qui, qualis apud Athenaeum vulgo legitur, fuerit trimeter hypercatalectus. b DipHihi Hr M Grotii versionem subieci ex Excerptip. 796. Quos ibi omnia ante tempus scire eupidos dicit, pintabam en parasitos non modo famelicos, verum etiam catillones, qui e coquo ante percunetantur, quaenam fercula in epulas. quibus inhiant, parata sint. CΛsAUBONUs vero translate hic usurpari vocem ὀξ rεινος censuit de eo qui valde aliquid cupiat, ut apud Cic. ad Attic. IV. I 3. & Il. I a. ubi ait, Sum in euriositate ὀξυπιινος &c. In ANTIPHANIs vers. a. perperam in omnibus editionibus factum, ut verbum λεγεις isti versui adiiceretur. quod ad sequentem pertinebat. Id & nostram observatio nem, nescio quo pacto, effugerat. Scribe igitur vers. 3. λέγεις κομιδη &c. Nam anapaestum in secunda sede non
reipuit apud comicum poetam iambicus versus: quod ni
333쪽
316 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 4
ita esset, in promtu Bret, κομιδου λεγεις scribere. De braessalorum voracitate cons. omnino X. 418. C.
In EUBULI versius, quis sit qui dicitur Zethum iussisse
Thebas migrare, Amphionem vero Athenas, nescio. De diverin fratrum illorum ingenio, res satis nota. O etiam respicit id quod infra legitur lib. VIII. 3si. b. Nec vero omnino ab alio veterum, quod sciam, Amphion fingitur Athenas migrasse. Vers a M. αξιο τερους ἄρτους non sui Dalech. reddiderat) p uesantiores esse panes, sed qui minori Pretio veneunt, monuit CASAU B. Et ric sane apud Arist phanent plus semel. aliosque Atticos, idem atque εὐωνος Valet. Nempe quoniam verbum ἄγειν, a quo derivatur id nomen, aliquando τους σταθμικῆς proprium, ut ait C AsAUB.ὶ & pro ελκειν , pendere, usurpatum iuit hinc εuod a liberusi veniatore emerant eumulatiore mensura,& qiudquia parvo emum videbatur, ἄξων adpellabant. Sic quidem ille. Sed fortasse magis placebit alia ratio, quam indicare Etymologus videtur: nam quemadmodum inter alia etiam Mnificat id quod aequum vel iustum est, ἀπὸ των σταῖμων των ισην ροπιὴν ἐχόντωνοῦ sic graeci τι ἄξιον pro τὸ εἰ- νον simillimo modo dixerint, atque nos vernaculo sermone a jusse pris dicimis, pro a bon marche. Vers. 4. συ δ' όξύπεινος. Sic libri omnes; quod ita de- csendi postis, ut intelligatur verbum ἔφη : tu enim, inquitiati, famelisus es. VI. 6. σοῦ ρῆστ' ἀεὶ πεινῶσι &c. nΙ -ntur in tenuem Atheniensium victum. Ait, eos non vive-Dre, sed esurire. Erat enim istum Atticum parum uber 1, ipsi deparci. - - Tenuitatis victus, quo utebantur. testes. n Aristophanes & Comici omnes: sed inprimis insignis estis locus Lyncei Samii, quem habes lib. IV. v f p. I 31 eatri S R. J CASAUB. - ρεστ' ἀεὶ percommode nostri codices. dedere. μεῖστοι δὴ edd. Vers. 7. ελπiδιις σιτο-λεν ι. Dictio nem praeiverat Aeschylus , Agamemn. 1677.
'O δὲ μονοσιτῶν &c. Verbum μ. o νεφαγειν I. s. e. de eis usurpatum vidimus qui soli. sine convivis, cibum e nunt. Eodem modo favo ἁγοως dictos ait Plutarta. Quaest Graec. pag. 3o3. qui domi cibum eviebant, ἀλλοπρi- μηδενὸς παρσιπιόντος. Et sic hoc nomen supra apud Ameipsiam comicum in convicii loco positum vidimus, cui
334쪽
p. 47. IN UITOM. LIB. II. CAP. XXVIII. 33 a
c praeiverat Aristophanes in Vesp. 923. ed. Br. cum nonu-nat nonneminem, κυνων --- ἄνδρα μοναδυωτατον.
Iam, per se, idem valere videri poterat alterum verbum . huic timile, ια ο ν o σ ι τ ε ῖ ν. Et in eamdem etiam partem sequiori quidem Graecitatis aevo usiarpatum docuit Cain Dubonus, cum Iohannes Chrysostomus accusatus tradi
Κυκλωπων ζῶν εδεν. Vellem scriptorem nominasset vir doctus: equidem de ea re apud Photium, p. 14 t. l. a. est. ΗOesch. apud Socrat. Hist. Eccl. VI. 4. & Sozomen. VIII. 9. nil aliud reperi, nisi ιτι μονος ἔσθιεν, de ριη
ὶ Eademque notione videri poterat accipi id vervum polle paulo superius apud Nostrum p. 44. c. ubi Hispanιae incolae dicuntur μιανοσιτειν ἀεὶ διὰ μικρολοIM: qui similiter apud Strabonem III. Is 4. c. dicuntur μο τρο υντες καθαρέως καὶ λιτῶς : sed usus obtinuit, ut apud probati iasimos quosque auctores μονοσιτειν & μονόσιτοι ii dicere rur, qui nonnise semia quotidie cibum eviebant. Sic quidem saepe & constanter Hippocratem usum esse, post Η. Si phanum & Foesium, Cas Auno Nus docuit. is In libro deis Victus ratione in Acutis, s inquit J δis σιτε εσθαι της γημέρης δέ μονοσιτέειν non semel opponuntur. Alibi apud N eumdem τω μονοσιτεειν opponitur, ἄριστοῦν. Nam quian sere prandio potius, quam coena, abstinebant qui semel B comedebant, ideo ἄρι-is ponit pro bis de die vesci. αSc. Eumdem usum nominis μνοσιτια ex Galeno adnotaverat H. Steph. Nec vero solis Medicis proprius ille tisus: nam eodem modo Xenophon locutus en Cyropaed. VIII. 8, 9. & in Comici Platonis verbis, quae paulo post adsert Athenaeus, manifeste idem usus obtinet. In ALExiois verbis. si priores duos versus per se spectes, putes sortasse ἀνδρα μονοσιτώυπα. hominem dici, qui solus cibum capit, quam in partem Dalech. vertit: Pri . tum hominem Abin eapere solum s videris, aut poetarum H cus numeros non expetere: sed ea quae sequuntur considerans intelliges, secundo versui longe aliam inesse sententiam, & in primo verbum μονοσι υντα commodius ea.dem notione, de qua modo dictum est. accipi. Sententiam totius loci commode exposuit CAsAUBOX Us et is Si e via
go, inquit poeia, aliqum videris, qui semel de dis sumat
335쪽
331 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 4
mribum, aut metam qm recitandis versibus convisas non ob. er tundat, satiure debes, O poetae arrem suam eusisse infidiatur, B O illum alienum bonorum suorum distatam amisisse. ambos m denique vivere miserrimos. Saepius de die cibum iumere. ntam soliti veteres plerique quam nos hodie; nisi quod N parcius sere prandebant. Μulti etiam coena tantum vel Nprandio erant contenti: ii nempe , qui vel studio vir-m tutis, vel amore Iiterarum, aut propter valetudinem , is genium defraudabant suum. De his non sentit poeta, a verum de caeteris; quos ἐδιωτας vocat. Sic illam vo-mcem accipio apud Hippocratem aut Polybium spoly-Μbum J initio libri oe ratione Victus salubri: Tobe ἐδια. πτας, ait, οῦδε χρη διαψῆσ2M. Idiotas arbitror intelligineos, qui more communi visam degunt, nec peculiari aliquam ratione suae valetudini convenienter, illam instituunt.. Alibi s lib. HL de Diaeta J vocatis πλῆθος. α - Grotius cuius versionem ex Excerpt. p. 196 adposuiὶ usitata maxime notione privatum hominem intellexit, publieis negotiis non districtum, ut fere Galenus apud Hippocr. Vers. 2. pro mendoso ποι τικὰς, non modo nostri misti. sed & Levinii codex apud Casaub. ora i ητὰς dabant: at ποιητ ὴν in sing. oportuisse, quod & Cas. propo- sirit, manifeste ex us. 4. adparet. ποθούντ' εἰδke nude est, qui delectatur eanribus. Pro ea sententia, quam Casau bonus expressit, aliud verbum graecum exspeciasses; sed in vulgato adquiescendum.
PLATONis non philosophi. puto, sed comici verba. dquae sequuntur . cum deessent editioni Uen. & Bas priamus edidit Casau b. ex Italico codice ab H. Steph. excerpta, & ex Leviniano: eadem vero & nostri codices e hi hent. Ἀραφως, ἐν Καμπυλι siu. Titulum fabuIae, qui h. l. deerat vulgo, adieci ex III. 86. d. & e photii Lexie. ms. apud Alberi. ad Hesych. T. II. pag. 69 s. In ARAROTis versu deerant in edd. particulae μὲν δὴ: sed πιν dedit noster cod. a. δὴ vero cod. b. quas iunctas desiderabat me trum. Conf. not. ni III. 86. d. In ALExIDis V. I. perperam & invitis msstis οἰνοῦροι eerat editum. Vers. 3. pro καὶ νωγ. est ινωγα, σι in nostris codd. Inde Brunck ένωγαλa a corrigebat & U. 2. να-χων. Sed ὐποδειχει & και , ut hoc loco erat tui culmi COO'la
336쪽
p. 47. IN EPI M. LIB. n. CAP. XXVIII. 333
d editum, sic habent libri omnes I. 18. e. ubi iidem versiculi recitantur. 'Arrιφανης ἐν Βουσiμδι. Fabulae titulum rii us ex Photii Lexico adieci, unde eum ediderat doctus Hesychii ediutor ad voc. Νωγαλευματα. In fine versus ANTIPHANIs. ἔτερα νωγα - ατα invito metro erat latium: quod mi
reris eodem modo apud Photium l. c. legi. Recte vero νωγαλα dedere nostri libri cum Eustath. ad li. E. p. I 222.9. Cons. Suidam in , quae vox mendose ibi sic scripta videtur & haud dubie in Nωγαλον mutanda. Pro ροιὰς in eodem versu ροὰς habet Phot. quod perinde est. Caeterum similia quidem verba quaedam I. 29. d. ex Ephippo adlata video: nec vero idcirco caussa ulla fuit, cur hunc locum ex illo corrigendum censeret Casauh. 'Aπόσιτον V εἷ κε Ipsum PHILONIDII is sum, e labula Cothumis, habes VI. 247. e. De voce conis
suli potest Foes in oecon. Hippocr. & Hesychii interprotes; quibus adde Koen ad Corinth. de Dial. p. 2so R.
e Κρώβυλος : nempe ἐν 'Aπαγχομενω, ut discimus ex VII. 248. b. ubi auctius adponitur fragmentum. Ibi etiam viades, verba παράσιτον, αυτόσιτον, esse initium senarii: quae nescio quo pacto tamquam finis versus adposita sunt in Rostro contextu. αὐτόσιτος, ο Ouόσιτος. Suid. nempe qui
non est parasitus; aut qui, ubi cum alio coenat, suam symbolam confert, ut monuit Hesych. Paulo post, quod,
sphalma est illi editioni proprium. Ἀναγκόσιτον. n Cui potius, quam Athletae, id verbin quadret, non video. Sic passim auctores ei hominum g Mneri tribuunt βιαιον τμ*ἡν, & ἀναγκοφαγων, sive τὴν π πρὶν ἀνάγκην ἐδωδὴν : ut Aristoteles, Clemens, Phitat B chus, Galenus; qui etiam scribit, athletas, τροφὰς προ is φέρεσθαι ἀν ἀν κη πολλάκις ἄχρι μέσων νυκτῶν. α C SAUB. - Cons. Epicteti in Ochir. 29, 2. & Dissert. III.
13, 3. ibique notata. Μειρακιον κατὰ τυχην &c. n Intelligit adoliscentem tonsoncaym, eo genere tonsurae quod dicebant. σκαφιον iresse εἶδος καιρῆς, ex comicis scire des emus & Gramma-
isticis. LVide Suid. & Hesych. ibique interpretes. J Ca is terum inteFam huius loci sententiam parati sumus illiis aperire, qua integrum Nicos au drama nobis exhibuerit.α
337쪽
,1 ANIMADV. IN ATHENAEUM. . p. a. AD C A P. XXIX.
t de qua ad II. 3 . d. nonnihil dictum tam frequenter
apud Nostrum, quam altera, occurriti sic rursus p. 49. d. IV. I 49. e. & alibi. τὸν των δει νων Festive;-iturionem dicit militum suorum nomina praelegentem. Adludit ad κατάλογον στρατιωτιῶν, quem dixerat I. a. f. PHRYNICHI versiam, 'Eπτο λινος &c. trochaicum esse pu- stavi: sed . ut metro constet ratio, pro a I τ' fuerit κ α ὲ scribendum. EuBULI verba, quae veluti metro soluta vulgo scribebantur. Iegitimi sunt iambi senarii ', quorum tertio in fine deest unus pes cum dimidio. Vers. 3. Σικελικὸν correxit hi ora exempli sui Brunckius, ad superiora verba reserens. Equidem in vulgata si iptura adquiescendum putavi.
AMPHIDIS vecta, οὐκ. υποστρωοις ποτὲ τρικλινον; sic a in ed. s. velut unus veri culus, aut pars versiculi, stria hebantur, At, verum si quaerimus, erunt tria priora ver-ha posterior senarii pars; vox τρικλινον autem, initium senarii sequentis. In ANAXANDRIDIs vf. a. editam scripturam libri omnes tenent. Ibi CAsΛυB. ait: ntago γεροντι ia, & συνάγ- ---ν γεροντικὴν intereretor, convenisso in unum is unum senum turbam. Emendationem facit necessariam istix metri. α - Deest utique syllaba ad complendam versus mensuram: at potuit apud poetam alia vox quaecumque monosyllaba versum claudere. Quae continuo seis quuntur, ' λα- ἀχε, &c. alterius nescio cuius sunt poetae, cuius nomen intercidit: quare haec nonn
hil a stiperioribus separanda curavi. ibi recte κρατῆρα δ' α-ου ed. Cas. Corrupte αάργου ed. Ven. & Bac. alter e nostris codd. alter αὐγου.
Initio huius capitis Histisium posui , ut desectus signum. Nam sicut proxime ante intercidit nomen auctoris, cuius sunt isti versus: sic haud dubie hic interciderunt priora verba, quae ex PLATONE adposuerat Athenaeus. B Plat is nis locus f ut monuit CAsAun. J est in Politicor ubi eumn velamem eorporis in duo genera divisisset, σκεπασματα,
338쪽
p. 48. IN EPITOR LIB. II. CAP. XXX. 33 s
an& περιμαλ κατα , postea sententiam eamdem aliis verian bis repetens, διετέμομεν ἀπ' αὐτῆς, inquit, artem inrintelligens texendi vestes, νυν δὲ τὴν τῶν σπωμάτων σύν - Nθισιν, περιβολν χωρiζοντες καὶ υποβολη. M inlicet artem vestium eonpetendarum , & artem eonficiendorum stragulorum , sub communi genere τῆς σφαmκης, id est, textoriae anis , dixerat contineri; distingui autem eas inter se ita, ut a latera τὰ περικαλυμματα sive τὸν περιβολ curet, altera τὰ υποπετάσμιατα sive τὴν Arοειλην. Vide Platonis opp.
p. 32. T. VI. M. Bim ubi vulgo quidem & in Graecorum verborum distinctione & interpretatione solent peccare. Sic enim erat oratio distinguenda: την μεν διετέμομεν ἀπ' πισῆς stu. τῆς ha ατουργικης γ νυν δη τὴν των στρωαὰτων σῶνθεσιν, περιβολη χωρέ οντες nempe αὐτἁςὶ καὶ ὐποβολη. b comici PLATONis versus, duo Anapaestici sunt tetram tri catalectici, qui quoniam paulo longiores erant, quam ut quemque una e nostris lineis caperet, in duo hemisti chia partitus lam utrumque ibi ubi caesura est, post qua tum pedem. Eamdemque rationem deinde in similibus veras hiis tenere constitui. In hemistich. 3. percommode, si modo metro conveniret, ferri posset vulgata scriptura Σαροδ ι αν ικαῖσ M. nam eadem nominis forma βὰμρια Σαρδιανικὴν Aristophanes dixit. Acharn. III. & Pac. II 74.
ubi erravit quidem Scholiastes ad Acharn. quod ad Sardianiam insulam nomen istud retulerit; magis vero erravit Suidas in rat suis, & Michael Apostolius Proverb. Cent, V. 38. qui Goliasten illum exscribentes, quod ille dixit,pOue etiam ad Sardes Lyriae urbem referri, praetermis runt, unius Sardiniae mentionem facientes. De quo e rore in quem Casaub. etiam h. l. inciderat ) monuere Holsten. ad Steph. Bydi sub voce 'G-διe. & Κuster ad Suid. l. c. Est nempe Σαρδιανικὸς Possessiva sorma, quam dicunt Grammatici, a gentili Σαρδιανός. Non minus autem haec sorma, Σαρδιανὸς, quam altera , conveniebat huic loco: &. quia unice ad metrum apta erat, haud duis hie a poeta h. i. adhibita est. Et eadem sane serma non modo Σαρδιανὸν κάρυον dictum videmus II. 33. f. & Σαρδιανους βαλανους pag. I 4. c. verum etiam quod inprimis
minus dubitandum duxi, quin Σαρδιαναῖσιν hic coris rigerem. Hemistich. 4. pro κ ο σμη σα ρι. est κοσ1λισαM. in cod. b. peius etiam edito. Ego vero ita certam emen-
339쪽
316 ANIMADV. IN AUENAEUM. p. 48.
dationem κοιμησόμενοι puto, quam & Calaudi pro- bposuit, & ante eum iam Dalech. in versione expresserat, ut iam propemodum inse nesciam, cur in contextum non rec rim. Videntur sere ex eodem hoc Platonis loco ex. pressa Varronis illa verba a Nonio XIV. 34. citata, ecto ἰ id graece κοιμάομπι est in Sa manis tapetibus: ubi vix Eubito, aut Sardinis aut Sardianicis striptum oportuisse. HIERONYMus scriptor, quem citat, Rhodius esse videtur ; qui Epigramma istud fortasse is τώῖς '1στορικοῖς 'Υ r. μνηροισι retulit, quae alibi laudavit Athenaeus. Sed de his,& quae sunt eiusdem generis, olim, si Deo placet, in Auctorum Indice, quibus usus est Athenaeus, dicetur. In Delphico Epigrammate. perperam vulgo Γν ενὶ tur in edd. & mss. Recte vero Brunck in Analectis T. HL P. I92. v ενὶ edidit, cui praeiverat Eustalli. ad Od.
P. I a. 3 i. Quod Salaminius Helicon dicitur, de Sal mine Cypri accipiendum esse, e superioribus intelligitur: nec ex alio auctore quod Casaubonus existimasse videtur ,
hoc adnotavit Eustathius. EPHIPPI Hssus ira digeri poterant: c
Nam λουμαι, pro λοὐ isti, dicebant Attici; ut iam alibi servRvimus. n μυρα vetustioribus Graecis di-n eta unguenta quae posterioribus σrακτά, inquit Eust nillius Iliad. H. I pag. t 3 , 9. 3 allatum hic line dubion Ephippi locum respiciens. μ MASAURARIsTOPHANIs Pragm. citavit Eustath. Od. p. 27I, 31. Apud Munck. legitur in Fragm. p. 277, 2. PHR Nis στρουθωτὰ - ut monuit CAsAun. timetes sunt, in queis expressae avium imagines; ut ἰοιωτά, bellata.
Corrupte στρονθωτά edd. vett. quod e mmtis correxit C Oub. Mox tDEM : Θεκτετιμημένα, pro magni mnia , etsi si non damnamus, veteris tamen coniecturae nondum nossν poenitet, ἐν τετιλημένα, confortata stragula. Eam vocem
Bapud Aristophanem legas non semel. α - Probabilis uti. que coniectura. Certe verbum ε-- Mia nusquam alias, quod sciam, nisi singulari illa notione occurrit, cum quis alteri, loco paratae pecuniae, quam ei debet, Vasa, ve sies, aut alias res tradit, cirro pretio aestimatas, illique pro eo pretio impuratas. Vide PM. VIII. I a. Harpocrat. in
340쪽
in ηρου δὲ &α Eustathius hunc Athenaei locum citans,
babile visum, post θαυμασιώτατος h. l. Eustathium in suo Athenaei exemplo καὶ ἱερωτατος legisse. At potuit illud epitheton ex alio Athenaei loco huc retulisse Eustathius; quamquam locus, ubi iam ιτω Homerum Athenaeus nominaverit, nullus mihi nunc in promtu est. Daphnum medicum is ιν ab eo adpellatum in Praefat. p. l. e. memini. Caeterum additamentum istud libri omnes Diiomes h. l. ignorant: & satis caeteroquin constat. lbla Epitome usum esse Eustathium, non integro Athenaei opere. Homeri locus, quem prae caeteris hic respicit Deipnosophista. est Od. d. 3s 2 sq. cui adde Il. ω. 644. SOd. α'. I 3α De voce G- adnotavit CASAU B. λιτα scribunt multin grammatici apud poetam, oc hic quoque pars veterum is codicum: Athenaeus circumflectit, tecte Eustathio. Eumis consule . di auctorem Elymologici. M - Vide Eustath. praesertim ad Od. αι'. p. 32. lin. 19 sqq. Quos hic veteres eodices dixit Casaubonus, nulli alii sunt nisi editio Ven.& quae eam secuta est Bais in quibus tamen non λιτά.
sed λιτα scriptum. λλα correxit Casaub. & sic ui sal-dor scribitur etiam in nostris codd.
Πρωτοι δε. X ιε ὶ πρῆτοι δὲ edd. ubi delevi. yriorem par
d tieulam auctoritate nostrorum codicum. ευα ια. quam mox dicit, mollis contactus est, ut bene monuit Casa ub. Quem crinnsem noster Timagoram memorat, eum Atheianis1sem apud Plutarchum in Pelopida dici, adnotavit idem Cac At Athenissem Timagoram, pluribus scriptoribus com . memoratum, vide infra ad VI. 2st. b. bene noverat etiam Athenaeus noster, eumque paulo post ipse nomi