장음표시 사용
321쪽
auctoris uianifeste id patere. Quod mihi plane contra via detur : peripicue enim significare videtur auctor, pertinuisse hoc ipsum ad augendum miraculum, quod , seu potu omni ab itineret ille holmo. ramen miaret Aut alia homines. At, ouae paulo post sequuntur verba, haud dubie corru. apta, α deIecta sunt; quod interpositis duobus fleutilis. ubi nonnihil excidisse suspicatus eram , indicavi. Nam quod
vhanc sententiam arbkror continere: istos, qui Laiyriam 3, observabant, verum putasse ipsum meiere numquam , is quod illum semper viderent, την κυστιν αυτου se σοι, nid est , vineam eodem si re in loco O statu habentem: αineo ne im quidem sibi, ut ingenue fatetur, satisfecit. Ac sane nec silentia ea huius loci esse videtur, & ad illam essiciendam ἐν αὐτῆ oportebat, non τ . iam. Petitus, Μiscet L V. a. p. 8 I. postquam sit periora verba οὐ- ρον δε προιετο contra Osaub. defendit, L I. την ἡστιν δ' ἀυτω corrigebat, i. e. Atius M argumema O pro bationes habenus: su6icabatur autem, post ἁλμφου nonnihil intercidisse. Brunckius τὴν κυστιν ε' ιὼτ coniectavit, haud satis scio qua sententia; puto, retinenseram urinam, i. e. non miarauam; ut probasse videatur superiorem Casauboni coniecturam οὐr ουρον. Veram equi clamputavi sententiam, quam inlecta in versione expressit. - eam tamen exonerari lotio pleriam : quam in partem ια-
ωοντε pro ἔχοντα in graecis legendum sitspicari possis; nec tamen id ιatis esse videtur. Dissicultatem omnem sus. tulit scilicet, & acu rem tetigit divinum ville unii inge. nium, qui Mut de tripode loquens docuit nos. τὸν
στιν magulum denotare; itaque, αμου adverbialiter accepto, perspicuam esse sistentiam, viasisse illos observasino , ad manum homini fuisse matulam. ANTIPHANIs vesciatim primum , quem truncatum ab initio & mutata verborum serie retulit Athenaeus, statuere cum Cisaudi licet talem fere fuisse: Π γὰρ μεταλλο αι διάφορα β --τα. Vers. a. θρυλλο κενα non modo sunt de quibas oulo mutita loquuntur ; sed & generatim vulgata, vulgaria ; ut Ixo3. f. Et adverbium πολλακις, subtilius si spectes, non tam ad θρυλλο ιε ι fuerit reserendum . quam δε παραγα- e Gaia, gustare etiam interdum. Sic enim plurimis in i eis accipi πο ις debet, ut non tam saepenumero, quam Diuiti bν Coo le
322쪽
a imendum, fulinde . intelligas. Verbum παραγείπασθαa versv est Miser mane, aut, ut Casaub. ait, gustare asiis atque aliud more Ia durarum , Me ut in nullo adquieMas. I. 4. Verborum ordinem, quem praeibant libri, tenens Grinius, articulum την delevit. Sic prodibat verius, ut versus, praeterquam quod Caret artic. , quem non ine vi adiectum dabant libri omnes, illud etiam incommodi habet, quod antepenuhimam in διπλια ιν longam
laciat, quae apud Aristoph. quidem Acharn. 88.) iasmillimae λrmae voce τριπλάσιος hrevis eae Quare laboranti in vulgata scriptura metro malui cum Casau non a transpositione duarum vocum succurrere: quam rationem Toupius etiam tenuit in Curis Novissi in Suid.
ιν τε πρώτη 'Ηρόδοτος. Sic coirexit editor Basil. un. de tenuit Casaub. έν τω τοὐτιν erat in ed. Ven. & ιν ταδ . in mistis; scilicet perperam a Qperioribus librariis Δ litera posita pro A . Legitur enim ille Herodoti locus lib.
bl. cap. 188. Μox Xοασπος ex ed. Ven. in alias propagatum. Sed Xa ἀσπου habet cod. a. Σοάσπεως cod... Xοάσπεω oportebat, a recto casu. ἡ ἀσπης quemadmodum non modo apud Herodotum est, sed &apud Eustath. ad Od. r. p. t 3. 23. qui ex Athenaeo. non ex ipse Hemdoto, hunc locum citavit. In CTEsIAE verbis, quid ovus sit pro τὼ corrigere συμφέρεται. quod Valla nario ad Herodot. l. c. placuit, equi. iam non video. POLYBII locum, de Holimaeo PH . eiusque filia Berenici, cum, quonam ex Historiarum fibro illius scriptoris ductus esset, haud a laareret, in Polybii editione T. V. posui in Fragmentis Historicis, num. s4.e p. 69. δεν 'Επιφανῆ 'Aντ-χον - - 'Eπιμανῆ. Conc infra. v. 193. C. d. τὸν Μίδαν Φησὶ Θεόπο/oris &c. Vide Aeliani Interpretes ad Var. Hist. III. I 8. qui cum alia multa ad istam fabulam spectantia, tum ex Servii Commenti ad Vir d. talog. VI. hoc docent, narrasse eam Theopompumis libro, cui Θαυμασια. titulus erat; de quo vide Voss. De Historicis Graec. I. r. p. 3I. Conseri etiam Davis ad
323쪽
316 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 4s.
Cic. Tnst. I. 48. Σιληπιὸν adnotavit Brunch. equa scriptura quidem lib. V. p. 199. a. h. & alibi vetuis
uas nostras membranas usas esse uidebimus. Sed, neu tram scripturam auctoritate carere suris probata, cum ab aliis monitum est, tum a Perimnio ad Aelian. l. c. ἔστι δὲ ἡ κρήνη, Βιων, μέση Mαρδων κῶ Παιό--. Mori in Pannoniae vicinia nulli sunt i sed
Maeri, satis notus Thraciae populus. a meridie Maced Miae imminens, ab occidenta Paeomae, id est. Pannoniae. Quare Μαιδων corrigendum mofluit Casin, Et se passim, penamite scriptum reperitur id nomen, vestiti apud Thucyd. II. 08. Appian. illyric. cap. s. di olim apud Polybium. paulo imius vero me istiurum putuvi, si Maia δων cum accentu in ultima scriberem, quemadmodum apud Polyb. X. 4I, 4. ex probatissimo codice into edideram , consentiente Stephano Byz. qua ratione etiam
apud Strab. VII. pag. 3l8. e. editum est, nisi quod ibi in prima syllaba, ex vulgari pronunciatione. e pro M postis tum'. Sed illud velim nos hse loco docuisset cisa ubonus. quum Phrygiae restem communi conlansu Midum faciane omnes seriptores, quumque loeum etiam Phrygiae in Asia definiverit Xenophon . de Cyri Exped. Eb. l. p. 194. M. unci. ubi sua adhuc aetate fons ille mons, abatur, ad Zm Miris Silanum quem Satyrum isse vocat ce lase m
hibetur, quum fontem vino ni ciuis; qui factum sit, ut ab eo auctore, quem Athenaeias citat, idem ms in Masedorum atque Pannoniorum eonfimbus poneretur. Mihi quidem BION, quo auctore hoc refert Noster, s sive is S
knsis sitit, qui Aethiopica ac larsan etiam alia scripsit; sve, quod ego su soleatus sum. illo antiquior P-- - , qui Cadmi inlesii Historias in compendium res xisse perhibetur videtur ille non modo, ut Herodotus VII. 73. & post hunc alii, statuisse, Phrygas ex Europa olim in Asiam immigrasse, sed εe famim esse eam mi. grationem Midae ductu; & anto id tempus in Macedoniae 'confinibus accidisse ea. quae de Sileno a Mida captoriam
tantur. Certe haec omnia eadem statuentem video Con
nem, Narratione prima , p. x43. M.' Galei qui Metasse
eodem Bione auctore usus erat.
Dνα καλου--. Νil mutant qibri. Quod Castula in Commentar. ninum Innam 'e Neriam dicit, ex Diaueam iversione ducium est, qui suo ex ingenio O-- su Duiligoo by Corale
324쪽
crat, quasi Oiναν scriptiim esset, & in ora adnotaveratris Tanquam vietosum ἰ ὰπ, του οινου. α Στάφυλος δε φησι, τὴν του ἀνου πρὸς τὸ κρα- Μελ-ποδα πρωτον ευρειν. Tria verba πω, ἰ δωρ. cum
deessent editis, adieci duorum notisorum codicum auctoritate. STAPHYLUS, quem dicit, Grammaticus sive ini- Iologus fuit Naucrat ita, cuius varia scripta ad illustrandam antiquitatem spectantia, de Rebus Thessalicis . Attiscis, Aeolicis, Pelasgicis, passim citamur : quem scriptorem mireris a Fabricio in Bibl. Graeci in Grammaticorum recensione suo loco T. VII. p. a 73.ὶ Alibique praeter inissum esse, ac nonnisi in numero Miaicorum, ad quos nihil ille pertinebat, T. XIlI. p. 427. uno verbo nominatum ; cum tamen de eodem Staphylo idem Fabricius
ad Sextum Empir. p. 27 a. satis adcurate testimonia vel
rum collegisset, cui iam olim praei erat V ius de Historic. Graec. lib. III. p. 4r6. Confer Harduini iudicem Auctorum . quibus Plinius usus est. T. I. ope. Plin. p. 66. ubi quidem pariter Medicum facit hunc scriptorem
Harduinus. Melampara, vetustus vates & medicus, oemiani ignotus: quem di alia multa Graecos primum docuisse, α nomen atque sacra Bacchi eis interpretatum esse. Η rodotus tradit Il. 49. & Diodor. Sic. I. 97. Quid ergo mirum, quod Athenaeus, licet II. 38. c. IV. I79. e. XV.67s. a. h. de inventione 6ς κρασεως τω ολυ alias aliorum
sententias retulerit, hoc loco nos doceat. Staphium scribptorem inventum illud ad mamnodem retulisse ι Aut quid
caussae erat . cur exclamaret ad nunc locum Casaubonus: is Quis, malum, iste M ipes ZM. Scilicet, cum mious notus esset Maphylus seriptor, turbaverat virum doctum,
quemadmodum & dein Gala rum Adversar. Posth. p. 14. id quod apud Plinium vulgo legitur, VII. 33, 37. ubi ait: Vintim aqua misceri invenit Staphylus Si ni Asius. At ibi vide, ne, sive librariorum culpa. sive ex ipsius etiam Plinii festasse errore, confusio aliqua exstiterit: sin vel maxime integra statuas Plinii verba. & evetusto nescio quo auctore ducta; nihilo minus Athenaei quoque Verbis, de quibus agitur, sua constare integritas poterit: nec eam vim habere distensus ille auctorum cenissendus est, ut de veritate scripturae apud Nostrum dubitationem nobis debeat iniicere. Caeterum de illo, quem
Plinius dicere videtur, Staphylo consulendi sunt auctores, Animadv. VOL I. X
325쪽
D 4s. quos ad Aristophanis Phat. p. 3 I. citavit Hemsterhiasius, quibus adiici poterat Scholiau Apollon. Rhod. ad II L996. qui omnes in hoc consentiunt, ut Staphylum illum non, ut fit apud Plinium, Sileni filium statuant, sed ipsius Bacchi ex Ariadne. perperam h. l. edd. Corrige κρῆσιν.
Πλειμονικος. Dubitare videtur Casaubonus, utrum Ap. dpionem Grammaticum h. I. Athenaeus dixerit, qui Πλειστον-ης est cognominatus, an Medicum. Haud dubie nudis
eum Pli nisum dixit, Praxagorae discipulum , Plinio, Cel so & Galeno laudatum; de quo vide Harduin. in Ind. Ain. & Fabrio. Bibl. Graeci T. XIII. p. 374.
'Om τοῖς προπινουσι. Sic mox iterum iterumque composito; verbo προ-iνειν utitur, agens scilicet de potatione, quam te coenam sumebant; a qua etiam ciborum no nullorum Gustatio, quae legitimam coenam praecedebat, nomen πρόπη- sortita est; de qua ex prosesso deinde verba facit p. 38. h. cap. 33. huius edit.
sunt sumti eibi. Commodius videri poterat xyθ ρὰν, quod est in nostris msstis: sed simillima notione infra p. 33. c. rursus in plurali φθορας τῆς τροφῆς consentientibus libris legitur. Quod ad ipsam vocem spectat, illud mihi notabile visum est, quod apud Medicos verbum quidem, ubi de sumtis cibis agitur, in bonam sere paristem usurpari soleat, ut corrumpi idem valeat ac concoqai in νωιrietilo, & Eu τος idem fere sit eis atque ει ,σωπος. eontactu Destis, δυσμαρτος idem quod δυσπι-τος. vide Athen. II. so. h. 68. f. Ill. 87. d. VIII. 3s s. d. Sc. quem usum etiam latine loquentes imitati sunt, veluti Celsus II. 28. At nomen suae h. l. & p. 33. e. ubi pariter quidem de sumtis cibis agitur, haud dubie in deteriorem partem accipitur; puto, de cibis, qui non concoquuntur ac dimsolvuntur in ventriculo, sed vix mutati per alvum tran eunt. Sed haec, & quae sunt eius generis alia, quae bene multa apud Nostrum occurrunt, Medicis disquirenda explicandaque debeo relinquere. ως μὴ προσεκλύειν τὸν στόμαχον. Eadem ratione e I. 22. vidimuS εκ λ τον dictum. Videtur a tem προεκλυε ιν h. l. oportuisse; quemadmodum & mox Duilirco by Corale
326쪽
e προαμλ ιθ beti dicit. τίς τουν ἔξιν. Vide notata ad I. 26. b. ποις πέρασι τῶν ἄγγεων. vasorum lateribus interpretatus sum. Nescio an rectius Gallicus interpres de extre talibus vasorum acceperit . scilicet de externis venarum ramulis, quia vini aciditate adstricti crispatique transire sanguinem non patiuntur, sed retrocedere eum cogunt. I clorum finibus dederat latinus Interpres. CASAU BONI ad hunc locum haec est adnotatio: πέρατα των ἁγ-m γείων sunt ora venarum quibus alimenta sus*ium. vo- vluerat, puto, suseipiunturi J Galen modo πέρατα, , mo-
Ndo στόμ ατα τῶν μεταλαμβανόντων την τροφὴν ἁγγιέων
n appellat. ἁγγεῖα in Medicorum libris dicuntur vena. &D arteriae angustiore significatione. unicum Galeni lo- is cum adscribam , qui isti lucem asseret magnam. Sie illeis III. in librum Hippocr. - διμι ης J commentavrior 'o οἰνος πικτὰ τὸ ηπαρ εξ ευρέων ἁψεiων των ἐπὶ
B ταῖς πυλαις εἰς στενα παραγινε ται πέρατα τῶν τοῖς π σμοις αὐτου μέρεσι, των εν τοῖς κυρταις καθ' a καὶ ran μεταληψις ἁπάντ- των ἁμδιδομενων εiς ὀλον τὸ σω
γλυκυν ὁ θερμ ν προλαμ νειον. Vulgata seriptura, γ ύδωρ ii ,ερμὸν, nec ob antecedentia ferri poterat, quia nunc loquitur cum eis qui aquam hibere gravantur; nes ob sequentia, quoniam, quod ait μαλιστα δὲ τὲν καλ. πρότροπον Sc. cf. l. 3o. b.ὶ perspicue indicat, de vino, non de aqua, proxime ante eme dictum. Quare haud dubie pro γλυκυ υδωρ n corrigendum γλυκυν υδαρη putavi, quod sit ad sententiam aptissiimum erat.& a scripturae vestigiis minimum recedebar. γλυκύς, fu,
intellecto nomine οινος, vinum dulce est: υδαρnc autem v Nnum dicitur, cum est a vί probe dilutum, Iv. I 3. c. X, 27. c. 43 I. d. & saepius alias. In eamdem sententiam correcturus hunc locum Ville unius, χλυκυ ὐδαρὲς scri-hendum censuit, immemor vocabulum Oiνος masculini esse generis. Quod vero dein ii θερμὸν adieci, rectius facturus eram, si, omisa ἡ particula, quam e terminatione praecedentis voeabuli υδαρῆ perperam essinxerunt librarii, . nude θερμὸν scripsissem. Itaque in hunc modum rescriptum velim. γλοκῶν υδαρῆ θερμὸν, id est, vinum dulce e lira aqua probe dilutum.
sule Fabri et Bibl. Graeci T. I. p. 8 9. num. 66. & Achera
327쪽
3,. ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. o.
mann. in Hartesii nova edit. Biblioth. Gr. T. II. p. sqq. quorum ab utroque praetermissum mireris hoc Athenaei testimonium de diversis eiusdem libri titulis. Verba sHippocratis ab Athenaeo adlata , habes T. I. Opp. P. m. 39 a. l. a I. Francos. I 6 al. Ibi post verbum λαττόμενος,
commode legitur καὶ διαχωρηα quam voculam ignorant Athenaei libri. Mox νοτερον, sic nude in sing. positum, idem valet ac η κοιλια καὶ τοι ἔντερα, p. 63. c. Quod de camanis narratur, similem morem de Scythis , cum foedera ineunt, tradit Herodoti IV. 7o. cons. Lucian. in Toxari s de Amic. c. 37. M nus recte Dalech. bibendum osserunt; quem & Gallicus secutus est interpres. προσφέρεσθata, de cibo usurpatum .est comedere; de potu, bibere. . Sic mox, μετὰ τὴν προσγραν, voto sanguine. τέλος φιλιας, i. q. ορος ψιλως, ut m nuit Casau b. i. e. perfectissima amistria. Eodem modo τὸ πέρα e VII. 29o. h. & l. x s. b. ubi vide not. εἰς-λπω- a κρουεσθαι τ . ἀπὸ του πότου. Perspecte Casa ub. sic eorrigi iusserat; monens, λπὸ του πότου id ipsum esse, quia mox την του σῖνου ἀναλιχέασιν dicit. In ALEXI DIS U. 2. πεισιν praetuli, quod legitur XU. 68 . d. ubi hi versiculi repetuntur: quo loco etiam n
men fabulae ἡ Πονήρα editur, unde ii ducti sunt. Cons.
Cement. Alex. Paedag. lib. II. p. m. 13 2.
τοι παχέα τῶν Mυρών. τὰ πάχη nostri mnti; quae vera videtur scriptura, a sing. Q πάχεα Abstractum pro concreto. ut in scholis dicunt. Et amant Graeci nominibus eiusmodi in plurali numero uti; sic τά ψυχη , τὸ ι de id genus alia. δὲ συμμέτρως θερμυνόμενον καο ψυχ-ενον bDuobus modis haec accipi possunt: sive quae facile eatissaquis O facile refrigestat; quam in partem p. 42. c. dixerat,
τὰ ταχυ θερμιινόμενοι, κουφα καὶ talia: vel quae nomnisi modisum O Odoris O figoris gradum reri um. ut fp ctetur id quod ead. pag. 42. d. ait, δὲ σωματῶδες, καὶ θερμανθὲν ,σραετερον, καὶ ψυχθὲν q.6ρότερόν ἐστι. Posterior interpretatio magis cum vi vocanuli συμμέτρως conis venire videtur; prior magis cum Hippocratis verbis, quae
328쪽
p. 46. IN EPI M. LIB. N. CAP. XXV. 32s
h tereste videtur, Poniam alterum coniunctum est cum altero. cito vertit Dalech. Unde συσόμως coniecit Purianus. καὶ εἰς ωαλκεον ἡ ἁρχυρεον ἄγγος έπιεόμενον - ποιεῖ
les; quod & villebe. monure, fortasse a viro quodam docto in ora libri, quo ille usus est, adnotatum. Dein 1cure pro, scribi vult idem Villebr. quod non ita necesse videtur. τὸ ιῶδες ut monuit Casaub. sunt maeu , de quibus Vitruvius VIlI. s. Si fons nouus fuerit fossus,
O in vos corintiuium, sive adurius generis , quod erit ex aeres bono , ea aqua sparsa maculam non feceris, optima es. Et Plin. XXXI. 3, 22. Damnantur fontes, si vasa aerea inficiunt. Μonuit idem Casa ub. non satis caussae esse, cur vocem αργύρεον cum Gesnero damnemus, & cum σιδήρεος permutatam velimus.
in Aphorism. V. 26. '& Eridem. lib. 1l. haud multum ab
initio. 'Dτω περὶ 'Υδάτων 'Iπποκράτης καλει τὸ χρησονυδωρ, πότιμον. Sic pro mendoso πολυτιμον correxit
Cas. in Animadv. ipsum autem locum existimavit in Hippocratis libris hodie non exstare. Scilicet quaesiisse eum videtur Casax bonus cum Foesio in eo libro, qui inscri-hitur vulgo Περὶ Ἀερων, 'Υδατων, cuius libelli ea Verba, quae leguntur p. m. x83. L 36 sq. spectasse hoc
loco Athenaeum censuerat Foesius not. II. coli. eiusdem
not. r. ad initium illius libelli. At ibi vocabulum πότιμον, aut aliud simile, non repetitur, nec alibi uspiam in eodem libellor nec mirum ; nam iste libellus paululo post sub titulo περὶ T-ων citatur, ut diversus ab eo de quo hic agitur. Pari vero ratione Erotianus, in Praefatione ad Dictionum apud Hippocratem occurrentium Interprintationem , manifeste libellum περὶ Ἱδάτων ab altero isto,
cui Πιρὶ Τόπων καὶ 'Ωρῶν titulum lacit, distinguit. Unde Perspecte nuper monuit CORAT . vir domis, in libelli περὶ Tόπων editione, s Disravis P simis. p. ra 3 sit. in priorem libellum, cui πιρι 'υάτων titulum Athenaeus & Erintianus faciunt, eum esse qui περὶ ' ρῶν χράσεως Vulgo inscribitur. Atqui in illius libelli ipsis principio aqua ea,
quam υδωρ Uui τὸν id est, ad usum bonam, communi hominum usui interiaratim h. l. Athenaeus dicit, veluti proprio quodam & signato vocabulo ποτὲ ν dictam videmus: quae vox ποτὸν aut ipsa restituenda h. l. Athenaeo pro
329쪽
,16 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 46.
corrupta fuerit; aut, quod facile mihi persuasi, bstatuendum est, pro ea Athenaeum vocem πότιμον , in
prorsus synonymam illi. conser Suid. in ' AP-ris, &Aristotelis verba ibi a Κiis ero citata eamque minus ambiguam . posuisse. Et alibi quidem in libro de Medico, T.
I. Opp. p. I9.ὶ ipso etiam vocabulo πότιμον eadem in. signiori notione, de qua Athenaeus hic monuit, usus est Hippocrates, ut ad hunc locum adnotavit Villebrunius; a quo etiam id, quod de libello πε- 'Υγρῶν πιμεοις modo dictum est, iam ex parte occupatum video.
st Dalech. sed ex fonte Amphiarai. Nemper u In agro Or is piorum fanum Amphiarai fuit, εe fons non procul inde, Μ qui dicebatur Amphiarai, sive Amphiaracus. Mi CASAUB. Vide Pausan. I. 34. p. 84. & II. 37. p. avo. 'Iπποκρατης δ' ἐν τω περὶ Tώπων. De eo libello, de quo Moxime ante nonnihil notavimus, vide Fabrici BihL Gn. 1. I. p. 84s. & Achermannum in Hartesii nova ed. Bibl. Gr. T. II. p. 36 r. inprimis vero consulenda novissima ipsius libelli ed. paulo ante laudata, quae e msuis libris eme data, cum Gallica versione & Adnotationibus atque Introductione, Parisiis anno IX 18oo duobus volt. in 8vo prodiit, auctore CORAY, Smirnensi, Med. Doct. cuius viri cum doctrinae & ingenio, tum singulari de bonis li- reris bene merendi 1iudio, haud parum etiam debiturum Athenaeum nostrum spero; ad quem vel emendandum vel illustrandum symbolam ille suam . quam confido mi nime vulgarem futuram, pro sua benevolentia ultro mihi obtulit propediem conserendam. εκ λό πων ξηρῶν. v Mirum quid appellet eines fleeos. B vel aridos. Nam si arent, quomodo illinc manabit aqua v si venas habent aquarum, cur fees dicuntur Scriben-ndum ἐκ λόφων γεηρων ex ipso Hippocrate. qui λοφους u γεηρως Vocat, quos vulgo Graeci γηλόφους & γεωλο-πφους. α CASAU B. - Locus est in Hippocr. Op. T. I. p.
m. 284 med. Iamque in eo equidem eram. ut γεηρων apud Nostrum etiam reponerem, cum me cautior retraxit Coray.
dubitans in Notis, T. II. p. rii. an Potius apud Coum Philosophum sortasse, pro insolito γεηρων, ipsum hoc ξη- ex Athenaeo sit reponendum, ut opponantur hi clivilis locis . sive campestribus, sive clivosis, quae babent υδατα, de quibus aquis paulo me kxerat. Nam,
330쪽
c verum si quaeris, sum etiam- i. e. palustres haud
pauci clivi: nec vero ex his solum, verum etiam ex aridis caeteroquin & ρtirinu clivis exire sontes possunt. At rursus minime spernendum videtur. quod pro γεηρῶν porro adtulit CASA UR. sic scribere pergens: BDistinguunti, Medici aquam e colu terreo fluentem, ab illa quae de ru-n per hanc aquam damnant, illam praestantissimam essev pronunciant. Lege Oribasium V. 3. Aetius suoque in
is optima aqua desiderat το διὰ πόρου τινὸς ἡ γης καθαρειν λη ησθα M. quae verba ipse mutuatus est a Galeno 'Υγω-nνων lib. I. Propterea dicebat paulo Ute. Athenaeus, s p. n4r. d. 3 Homerum aquas improbasse τὰς ἐκ πετρα- φέ- Βρομινα laudasse τὰς διὰ εὐκάρου καὶ πλείονος γῆς φε- προμένας. Denique non aliter visum praestantissimis qui. v busque Graecorum Arabum ve Medicorum. α- Quare
ego, Athenaeo quidem suum ξηρῶν, donec in melioribus codicibus aliud ruerit repertum, relinquens, in quo ipse Athenaeus vel errare vel suo uti iudidio potuerat; ὶ γεηρῶν tamen apud Hippocr. solicitatum nollem, quod, praeterquam quod ad rem convenit, vocabulum est legitime formatum, ut ιηρὸς, διψηρ , aliaque multa Hippocratii miliaria; & apud alios etiam scriptores olim occurrisse videtur, quan uidem & apud Suidam adnotatur Γεη
μν τὸ γήινον. τὸν οἶνον όλων φέρειν οια τε ἐστι. Dalech. nee simi re here multum scilicet πηλὸν aut θολὸν pro οινον legendum praeter rationem su icatus. Recte CAsAUBONux monuit: v Aqua κατοι φύσιν χουσα nullum saporem, nullum v vrum colorem , nullam denique ποιό νητα habet. Optiman illa, quae maxime talis & αποι--τη. Hanc ait Hippo-u crates τὸν οἶνον φέρειν ολυον, hoc est . minimo infuso vinon recipere ποιόπιπα O saporem. Contrarium usu venit in ean quae sua natura est saeorata aut medicata: nam, istam ut suum amittat, & vini assumat saporem, maiore viniis copia est opus. Pari ratione vina quaeque generosissis 3 ma, sunt πολυψερωτατἀ, id est, plurima opus habentri aqua, ut naturam mutent, & saporem amittant εμφυ- , τον. μ - ΕΟdem vero modo iam ante Casaub. ab Hippocratis interpretibus exposita fuisse ista verba monuit Coray.d ἁνάγ- γὰa λαμπρὰ εἶναι. Sic codex noster uterque
fere ut apud ipsum Hippocr. ubi ἀν-γκαίη γὰρ λαμπρότερα si,M. Corrupta fortasse in Musuri codice fuerat pri. '