Animadversiones in Athenaei Deipnosophistas post Isaacum Casaubonum conscripsit Iohannes Schweighaeuser Argentoratensis ... Tomus primus nonus Animadvers. in lib. 1. et 2

361쪽

voce Πραινεστῖνα corruptas censuit, intelligens aves--amm illud genus, cuius Plinius meminit XV. aa, Ση.&XVII. 13, ata

AD CAP. XXXIX.

PHRYNICHI versus, cum neglecto metro eisdem verbis, cquae ego non mutata reddidi, icripti essent, Casau bonus insertis duabus vocibus in iambicos senarios sic redigendos censuerat: τους δε γορις-υς

Mihi citra ullam mutationem duo legitimi trochaici tetrametri brachycatalecti esse visi erant: nam in hoc genere nihil impedire videtur, quo minus pes ultimus veluti ειστ' ουκ. in fine vers. t. licet in sede impari. spondaeus esse possit; quemadmodum in illo ipso, qui ab Hephaestione in Enchirid. de Metris, p. I9.ὶ pro exemplo huius seneris est adpositus: οὐδ' 'Aμειψιαν ὁρῆτε πτὼχον οντ' εφ' ἡμῖν. Id si non placet, vide an magis arrideant duo iambici octonarii, in quos levi mutatione eosdem versus digessit Pierson ad Moeridem p. iii. Ii sic sonant:

Ubi ego quidem dubito, an ἴστε, quamquam in fine versus, tamen, cum sequatur vocula συκ a vocali incipiens, pro voce disiyllaba usurpari possit. Quae difficultas fortasse Nupium commovit, ut maioribus etiam motibus ad remedendum his versiculis opus esse iudicaret: quem vide in Emend. in Suid. Part. I. p. 27. ed. Lips κεν Κυρον &c. n Cymae amygdalae hodien in Hispania praisertim non rarae. Inde allatas Lugduniis vidimus, prorsus ut ait Athenaeus, triplo aut quadruplon vulgares superantes. & figura accedentes ad siliquas. αCASAU B. - Μox τὰς ἁλλαχόθεν i. e. quae aliunde asseruntur revocavi ex msstis: sic enim & nostri libri & ii quibus Calaub. usus est. editum erat, ex Muniri fortasse ingenio. . τοι H ααὶ - α μυκήρους. μουκήρους p. 33. h. Utrum-

362쪽

que recte. Pro μεγαλἀ, quod erat editum, λακα dedere nostri libri, S alii e quibus excerptas leti iones h huit Calais. Inde corrigenda vulgata scriptura apud Hesych. in Μυκηρος, ubi perperam μῆλα κάρυα. Minus . nu cra vocat Plin. XV. 21. 24. ει Macrob. Saturn. III. IS.d Hύπολις, - Fabulae nomen, quod deerat vulgo, adieci ex Ammon. io 'Αμυγδαλα, ubi prior istorum versuum adsertur. PLUTARCHi locus est Sympos . l. 6. In ista narratione, pro απεπερ κωλυθεις. est ἀπερ, in nostris instis; quasi praecessisset αμί δαλα, no e M Εtymon Actionis 'Maυγδαλο, quod ex Herodianon affertur. idem est cum iis quae ex Oro LGrammatico is describit auctor Etymologici, ubi scribendum: 'Aμο-n δαλη, s potius 'Aμυγδαλη J π a. τι ἐν et η καλ-i, τοῦ γ t vulgo' μετὰ τὸ χλ. M., πολλοις ἀμυχὰς ἐχεπ.n Amygdala inde divi, quia in tegmine , quod extimo viridix Promum est, maetas Icari asiam habeat. M CASADE. χνος βαδιζεις sis τραγηρωτων. Brevius Vulgo sertur proverbium, ονος εἱς Erasmus cum Suida & aliis Paroemiographis accepit de his, quibus sortuna lautior praeter spem Ohtigit Md ei sententiae in philemonis quidem versu, ut observaevit etiam Caiau bonus, parum convenit verbum βαδiζεις et quare cum eodem Ca-Dub. de his accipi malim, qui postpositis melioribus., eliguno Meriora. In eam sementiam in his nostris regionibus. qu. elegantiores esse volunt in ciborum selecta paratuque, in eos qui non sunt tam delicati, dicere solent: vin Batiem Phoen Haber iroh s. Sed fateor, non satis mihi perspicuam esse dictionem istam, sic ἄχυρα τραγημι-των, quae accipienda fuerit, quasi esset eis λ ρων τραγήματα. vel δεαντὶ τραγημώσων : nisi larte ἀχυρα, τραγ ματων dixerit poeta putamina nucum, & alia quae de bellariis non comedunt homines, sed abiiciunt. Quo consilio pauca dein illa ex NICANDRI Gω eis Verba adserantur, non magis ego, quam olim Casauh ruis, adsequor. Md miratus sum eumdem doctum Virum editam tenentem scriptiiram, φηγινεον Πανὸς αγαλμιοι, id est, D um Panis simulae,m ; cum tamen ipse docuerit, partem mSstoriim φηγοὶ, non φηγίνεον , dare. A qui sic uterque noster codex: quod ego adsciscendum p

ravi . Fagos arbores intelligens , Paris , id est, sylvanum

363쪽

τῶ In lat. versione posui repariter ut fu τι αμυγδαλον.ia Scilicet ἀμυγδάλη vox barytona est, i. e. ultimam nec acutam. nec circumflexam habet sicut vox αμ δαλον. Si malueris is pariter ut in vota πια προδα-r ω hoc simul indicatum fuerit, habere penultimam

acutam.

καὶ Corrupte 'Arria ae edd. pro suo istudo Ammon. p. 223. reponendum monuerat iam Valchen.

in Animadv. ad Ammon. p. et . Sic enim ille: 'λδη δὲ,

Quos versiculos etiam in Archilochi fra mentis exhibuit Brunch Analis. T. I. p. 46. Nomen 'Aρόλοχος vero apud Athen. quoque agnoscunt ambo nostri codices. δὲ - φότερον περισσῆ. Sic & Hesych. Ἀμυγ- a δαλη A δώνδρον, - τὶ τραγημοπα: nam τραγημ ιτα pro inepto πραγματα, quod ibi vulgatur, legendum perspectemonuit OsAUB. Caeterum de tota hac Athenaei disput tione cons. H. Steph. in Indice Thecla ARISTOPHANIs vers. I. αμιγδαλα scriptum erat in ed. Ven. & ἀμοδαλὰς in ed. Bas. & Cas. Equidem ἀμυγδάλας corrigere non dubitavi. Vos x. Verba ista, τὴν κεφαλὴν σαυτου. alteri personae tribui. Toupium ex parte securus; qui & vocem, simul cum istis alteri tribuit personae, mend. in Suid. p. I. pag. 27. olim omnia eidem personae tribuebantur; ubi adnotavit CASAU B. DI B cus est, cum ait Aristophanes. Age, sume has amygdalas, vo saxo tibi eapus stante. Expectabat auditor, O illas saxovinnano. Plenae exemplis figurae huius ει Aristophanis &m aliorum comicorum fabulae. Fragmentum istud C mici in Brunaii editione frustra quaesivi. κυτι υ - - του χαρακτῆρος Possessi ia forata; scilicet, but in gr. πις , , λεοντῆ Nempe ex ἀρκυγδαλ- contracta vox. cons. Dymol. in Συκῆ. μου κηπεν, a recto casu a inciv Mτος, id est, ut ait Η. Steph. in Ind. Thes. quati super nuces O amygdatis passiens , Oeas frangens. At nomen hoc vi formationis suae p. am habet significationem, cum aEE h. l. desideretur, quales sunt istae , ἐπιμτει , ἀεροβάτης, & harum similes. Igitur -COOste

364쪽

b laeonica id est, dorici terminatione fuerit ὁ μωκηρε- βὰτα e. Sic & haud dubie apud Hesych. scribi diuuerat.

ubi corrupte Μουκηρό ς, καρυοκατακτης. Corrige igitur apud hunc. Μουκηροβατας : & apud Nostrum, μονα- ροβάταν. De instrumento isto egit Aristoteles in Quaest. Mechan. cap. 24. T. I. p. 2394. M. Duvat. Non solum μου κάρους vero, sea & μυκηρους, dictas a Laconibus nuces & amygdalas supra vidimus, P. I a. c.

AD CAP. XLL

nn E i, L. Quin ipsa Nicandri verba non longe postis sequuntur: L p. ao8. d. J Λό νιμιον κάρυόν τε Εὐβοεες, βα- πλανον δὲ μετε τεροι καλεσαντο. α CAsAUB. Cui suffragatur Bod. ad Theo r. p. 1 3. Recte quidem hactenus, quod haud dubie Nicander de ea mea loquitur, quae omnium auctorum consensu Euboica nux adsellatur; non Pomisia, quo nomine constanter avesianam omnes designanti cons. Salmas. Exercit. Plin. p. 424. Sed potuit h. L Αth naeus inducere aliquem e Inipnosophistis, qui ista nomina confunderet, & Pontieam nucem eam in ligeret, quae Euboisa rectius adpellatur: cui dein respondentem iacit eum, qui p. 34. b. c. de castanea L Euboica nuce ex proin feta disserit, ibique etiam ipsa Nicandri verba citat. λόπι- me vero dictae sunt castaneae, a Mόπις, quod idem ac λιε μα & λέπισμι valet, quod tenuiorem eorticem 5e quasi tumeam habent, quam alii ex eis mictibus, qui communi nomine τῶν καρυων nucum comprehenduntur. α Euae ad Od. E.

I. 694 init. Quo respectu etiam Theophr. Hiae Plant.

I 8. castaneam cum glande iungit. & ab amygdala allicque nucibus eo distinguit, quod fructus Hundis O eastaneae includatur λγγιοις δερματι is, vos eortiaeeis; fructus aliarum nucum autem ξυλιώδεσιν, ligneis vasis. Porro HERMONAX & TIMACHIDAs grammatici potu runt nomen Δὰς de Pomisa nura. id est, de ave

lana, interpretari ; cons. mox pag. 3 3. α & 34. c. licet eodem nomine ab aliis eastaneam insignitam suisse eum aliunde constet, tum ex Hesychio in Διος βαλανος, qui quidem simul monuit, ab aliis sic vocari mari s c --

365쪽

36, ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. sv

raesdoticas nuces. cons. Salmas l. c. & quos ille eitavit auctores, praesertim Geopon. X. 63. & 73. Potuit vero haec ipsa varietas in usu nominis Διος βαλπιοι occasionem d Te errori eorum, qui, ut proxime ante vidimus, Ponti- eam nucem quae avinoa est γ pro eastanea acceperunt. Pro φ η σὲ, Salmasius ibidem v et σ ὶ legebat : ac per- e saepe sane duo ista a librariis nostris confusa vidimus. παρενδυομενης non male edd. Videtur autem id ingenio deberi primi editoris: possit - ne vero commodius aliquide corrupta codicum nostrorum scriptura extundi, viderint doctiores. Equidem saltem προοδυοαενης Vel προεισδυομι ανης malueram. Pro ἐριπλεκομενοι, perperam ἐμπλεκόμενος codices nostri; confundentes, ut subinde alias, ει & σαεμπνευματώσεις καὶ τῆς τροι ς. Cons. IL 4s. d.& ibi notata

λὰ δε αειν κεγχρῶδές τι. Sic mox rursus de aveta diana, lit. e. ἐχεε τι κεγχρῶδε rursusque lil. 82.c de nuce proprie sic dicta, quam iuglandem Romani v cabant. λιπαρωτερον καὶ εἶναι. Nihilque in ea voce variant omnibus istis locis mssti: nam, quod Casauhia ait. πιιχ Mais in msstis reperiri, quovis pignore esuidem. Comendam, non e msto codice . seu e docti alicuius vir, ingenio adnotatum hoc suisse in ora illius libri, in quo issi saubonus reperit. Nam certatim viri docti. vim voc parum intelligentes, corrigere eam tentarunt; alii ἐλαι δες, ρεγχῶδες alii, κερχνῶδες, ἐρευγῶδες coniectantes.

Denique plurimum sibi gratulatus Calaubomis est, quod unice veram ut quidem ipsi videbatur scripturam. &in tribus istis locis Athenaeo restituendam, suo ex ingenio invenisset, priusquam eamdem alibi iam adnotatam. reperisset; erat autem ea, οπιυπες vel καχροωδες :cachon autem. unde derivatum hoc adiectivum, intelligebat pitulam illam in nobore aliΞsque nonnullis arboribus er stamin, Theophrasto. Dioscor . & Galeno passim commemoratam , quam in messicina urenae vim habere Plinius aieXV l. 8, II. quae quidem prorsus ab hoc loco aliena erat cons. Bia. ad Theophr. lII. I. & Salmas. Exerciti pag. 422. Si quid corrigendum, haud dubie κ ε ρχν ὼδ ε ς oporto. har, vulgatissimum apud veteres medicos vocabulum, id

366쪽

p. D. IN EpI M. LIB. II. CAP. XLII. 363d ipsum si Mificans, quod paullo post, ubi de eadem quali

tale nucis iuglandis agitur, lit. e. planissimis his verbis effertur , cpαρυγγα τραγ υνει καὶ σφόμα, fauces atque os ex- me ι: de quo vocabulo, eiusque coniugatis, fuse egit x sius in Oecon. Hipp. pag. 334 sq. At ne ii a quidem emendatione opus erat, quoniam idem valet&-: quod iam partim ex eis intelligi poterat, quae idem Foes. ad voc. κε χ uim docuerat, partim vero ex professo demonstrarunt ca*. Hos mann V M. Lect. III.& Salmas. Exercit. p. 422. coli. pag. 24o. Iuvabit unum adposuisse locum, quem ex Galeni Comment. ad Hippocride Arte lib. III. citavit Hofmann : 'Oσα βρωματα

λεῖ 'Iπποκράτiiς. Tουτο δὲ επσαι τοι is λιπαροις καὶ οξεσι καὶ δριμ.σι. Oυτω δε ονη- ουσιν οἱ χωνες, ο ινιῶ θησις ἐν τη φάρυγγι τραχυτάτων γένετυ μικρῶν, ωσπερ κέγ χρων. Conser valchen. ad Eurip. Phoenis s. 239s. 4 α δε 'Ηρακλεωτικοι καλουμενα καὶ Δω βαλανει. Hera cleotica nux, ab Heraclea Ponti nomen habens, eadem

quae Pontica est, vide Hesych. in Διὸς flatu & Eustath. ad Il. p. 9as, ga. adeoque aveliana. cf. Salmas. pag. 424. Ut hic Diocles medicus, sic paulo inserius p. sq.

ticam : eodemque nomine Theophrastus usus est, cum alibi saepius, tum manifeste lib. III. c. I s. Nec turbare quemquam debet. quod apud Macrob. diaturn. III. t 8. Oppius dicit. Heracleoticam quosdam castaneam nominare : is enim singularis quorumdam usus esse potuit. Nec rursus illud repugnat, quod easdem etiam- λανους id est, Iovia glandes, Iuglandes Diocles adpellat. Nam licet eodem nomine alii castaneas insigniverint, & in his. ipse Theophrastus; cc Bod. ad III. io. p. I72. tamen minime constans ista fuit adpellatio; & aυὸli m ab aliis Graecis sic adpellatam paulo ante vidimus: Romani vero etiam idem nomen vulgo nucibus strictius sic dictis trisbuerunt. Cons Macrob. l. c. e Τὰ ruρσικα. Pesea nux . quam Regiam paulo post Diphilus dicit, ea est quam strictiori sensu nucem vocamus; uam Romani, quo ab aliis distinguerent, nucem iuglanem vocabant. κεφαλαλγνκλ dedere nostri codices. Paulo post, brevius etiam κεφαλαλγη habes. Quas latas nu- έω, πλατεα κάρυα, DIOCLES dicit, casaubonus amygda-'

367쪽

las, Hosmanniis aυemas diei putavit. At de utrisque eiam dixerat Diocles: nunc supererat, ut de castaneis linqueretur: de quibus rectissime nomen istud interpretatus est Dalech. .ffragante Bodam ad Theophr. p. a D MSalmas. p. 426. Et ratio nominis e vulgarium castane rum figura, cum quovis alio nucum genere collara, satis adparet: &, quod ait, kμα, elixas hau nuees comessi, ad nullum aliud genus reserri potest; aliae enim nuces ves udae vel frixae avi ιψae s immodo comeduntur; s Iae castaneae, etiam elixae. cf. p. 34. d. T. πλατυ, καὶ τὸ aetλευμενον Σαρδιανόν. Sardiaria num , squam PHILOTIMus dicit, quam eamdem Sandiariam glaniam Diphilus p. 14. z vocat, haud dubio omnium com sensu eastanea est: Vide Plin. XV. 23, as. & Bod. ad Theopia. pag. 173. quae quia hoc ipso loco discerni

videbatur ab ea nuce, quae πλατυ κάρυον Vocatur, eo

persuaserat sibi Casaubonus , πλατυ κάρυον & hic & pa lo ante non posse de eastaneis aecipi. Quam difficultatem ut tolleret Bodaeus i. e. proponebat pro καὶ τὸ καλώ Iegendum τὸ καὶ καλ-4. ut id ipsum esset, quod D Iecta in versone expresserat, meem latam, quam et Samdianam vocant. At ne ea quidem opus esse mutatione Sarumasius monuit Exercit. p. 42s. S ipse etiam Bodaeus it tellexerat, ibid. p. r statuentes, duas indicari castanearum species. sive varietates, ut hodie loquimur alteram magis latam planamque ab uno latere; alteram , quae Sardiana vocabatur, rotundiorem. In verbis igitur quae ex PHILOTIMI libris περὶ Do*M hoc loco adium tur, agitur de tribus nucum generibus: primum de ea-suaeis; tum de Pomicis, L e. avelianis ; denique de ammdatis. Exspectabas etiam nonnihil de Pescis, id est, donisesbus stricte sic dictis, quas iuglandes Romani vocant quae silentio in praetereuntur. At, quod merito mireris, ea ipsa pars disputationis Philotimi, quae his desideratur. Iongius abhinc, loco alienissimo, ubi non de nucibus, sed de malis persicis agebatur, nescio quo errore inserta leositur, lib. m. p. 82. s.

AD CAP. XLIII.

De voe. die vide noti ad I. 16. bh. ἐς τισ ἀὐτῶν κρατη . Si quis eas vicerit, i. e. com

368쪽

p. 34. IN EPITOΜ. LIB. II. CAP. XLIV. 36s

que yotueris. cf. III. N. c. τοι , Mella'ure,c vide ad p. 33. L αἱ τε αἱ ξηραι. Ignorant αἱ ante Miar . nostri mssti; commode; quia &-βα λα- absque articulo ponuntur. Sunt autem h. l. Διὸς βάλανοι rursus Maeanae, ut supra pag. 33. b. & d. S e. τά δὲ σκληροι καὶ στρυφνα-e superioribus verbis temere huc invectum erat. σκληροι correxi ex eis, quae mox s

quuntur. Ouod addit αι τε φηγοὶ r si φηγοὶ sunt sagislandes, Gallis nostris sim dictae, de quibus vide Plin XVI. 6, 7. miror, cur illae hic ad τα 'ρυφνά, i. e. acerba, referantur ; cum dulces magis, quam acerbae sint: quemadmodum etiam idem Plin. AVI. 3, 6. adnotavi te Diaei ma omnis glans )s . Atque etiam Graecorum της aeηγου quaecumque illa arbor intelligaturὶ dastissimo esse Iructum Theophrastus ait. Hist. Plant. II l. 9. Σαρδιανὶς βαλά υς. Vide ad p. 13. f. Σαρδιανὰς eo rexi. cf. Dioscor. lib. I. cap. Mad. Perperam Σαρδιανούς edd. & cod. Σαρδιανά cod. a. quod ita intelligi possit.

d Σαρδιανὰ καρυα καλεῖ De NICANDRi se gmento vide not. ad p. 33. & cons Bodaeum ad Theophr. p. x74. col. a. Pro Ευβοέες corrupte ξυβοεοις erat in ed. ven. sed verum tenent misti. Apud Eustath. ad M. e. p. 694. s. in Nicandri verbis, pro μανον, perperam vox καρυον repetitur. ἄρ- τα. N Dioscorides μότα. Alteruteris videtur corrigendus. ωCA UB. - Dioscoridis locus est lib. I. capite modo citato. τοι καρυα τὰ Σινωπικὰ. Sin picae mera nomen, de castanea, nusquam alibi quod sciam

legitur. Ab Heraclea, quae, sicut Sinope, Ponti oppidum erat, cognominatam a nonnullis castaneam fuisse, supra vidimus, teste Macrob. III. 18. .

e CR HYLi versu, neglecto motro olim editos, sic sere ut a nobis factum, digerendos docuit Cas. in Animadv. Pro ιμα τι ν', quia erat editum . exserte τ ι ν ἀ dedit coindex noster uterque. De cottabi ludo suis infra agetur; vide interim ad i. x8. b. Vini loco hi, de quibus poeta agit, Aerea in lancem proiiciebant. Pro ολως, perperam ὀλος habent edd. vett. κενὸν potest ad se βινεον reseret: ne scio vero, an rectius adverDialiter accipiatur pro νῆs, in vanum, frustra. Pro τραγηματα , in quod co Diuiti reo by Cooste

369쪽

sentiunt libri omnes. praeter rationem τράγημα Vol erit Casaub. Solet fere istud nomen in pluta numero poni: nec obstat quod deinde τουτο in sing. insertur; quod facile in ταλι mutari posset, si opus esset. - ΗOΜERI H stis est ex Iliad. H. o Κολοφωνιος. ἐν Πειρ*διαις malebat Menag. ad Laert. IX. x8. qui de suis intelligit, quorum auctorem XENOPHANEΜ faciunt altu cf. Fabric. Bibl. Gr. T. I. p. 797. & Harim T. II. p. 6i 6 sq. Laudatur Matron εν Παρνδαῖς, III. 73. d. sed έν Παρφδιαις. XV. 636. e. S sic etiam scripti libri II. 64. c. Aers. 3.Arοτρώγοντ'. Potuit eiπστρα γειν licet id verbum ignorent laxioὶ simili ratione dici atque υπωλνειν, sive pro fimoplici τρώγειν, eomedere, sive Da irer comedere. Et vulgatum tuetur Eustath. ad Il. 92s, 33. επιτρώγοντ' vero ma. lebat vir do s CORAY; cuius ad me his ipsis diebus transmissas in Athenaeum Notas laudandi dehinc frequenserit occasio. Vers. s. Pro Nδος fuerat μῆσος in edd. vetti errore haud infrequenti, e libris nato manu currente scriptis, in quibus saepe σ & δ' literas vix inter se discernas. Veram scripturam, quam libri nostri tenent, restituit CasAu B. monuitque: nMῆδος est Persarum rex. . vel Darius, vel Xerxes. Ita Graeci, praesertim Attici. BPersas nominant, & Latini. Catullus: cum Messi semperem novum mane. Horatius: Neu sinas Medos equietare intiboriis In Xenophanis tempora incidisse Persiarum irruptionemn in Graeciam. vel hic locus manifesto arguit. Sunt en veteribus qui claruisse Xenophanem tradant ol. L. in is his si bene memini) Eusebius. Melius Diogenes Laertii, Ol. LX. Quin hic quoque numerus iusto fortasse minoris est: iuit enim Xenophanes natu minor Pythagora, B quem ἀκμάσαι scribunt Ol. m. Marathonia pugna, q- is Darii copiae ab Atheniensibus devictae, pugnata est OLBLXXII. a. Xerxis transitus in Graeciam incidit in Ol.m LXXV. a. Intercessisse annos aliquot puta xv aut xxὶ ab area pugna, de qua loquitur poeta, ad id tempus quon haec ipsi componebantur, per est verisimile. Tempo

Brum rationem nunc ineat lector: reperiet, verum nonis esse, florem aetatis suae obtinuisse Xenocratem circa Ol.n LX. etsi scio longaevum hunc virum fuisse, & ultra

n XCII annos vitam extendisse. α

370쪽

p. 3s, IN EPITOM. LIB. II. CAP. XLIV. 36

f oas, 37. αιονων dorice dictum, pro ἡῖόνων, ut contra Da- Iech. monuit Cas. sunt πυξοειδεῖς, quae laudantur p. 3 . b. Θεοφραστος ι' ἐν Φυτικοις - - κρελυς. Apud Theophr.

Hist. plant. VIII. κριους vulgo legitur, quod arietinum elare Plinius interpretatur XXII. as, 71. & alii quos ibi citavit Harduin. - is Suspicatur Eustathius, s ad Iliad. H. nsas, 39. 3 κρειους dictos propter magnisudinem, de nomi-Bne cris, Coeli filii. Favent eius coniecturae SOPHiLI

Ac sicut modo per ει, modo per simplex ι scrin bitur κρεῖος. cum eiere significat . ita & nomen Gigantis

nin Hesiodo tΘιο. t 34.J κριῖος, Apollodoro Κριος. Γουρῖος, MApollod. Bibl. I. I, et .J vide & lib. III. cap. Io. Athen BIll. 87. b. J Sed de isto genere cicerum contraria scribun-ntur magnis auctoribus. Plinius i. XVIII. 32, 32. J vaν is ab arietini capitis similitudine scribit appellatum, & par-n vitate eos facit insignes. Galenus lib. I. de Viribus Alim.

πιμελανες δ' εἱ-ουτοι καὶ μικροὶ, κοιτὰ Βιθυνώιιν μάλιστα

vero rursus consentientibus libris scribitur apud Nostrum paulo inferius p. 33. b. a ALEXI ins verba , veluti soluto sermone antehac edita,vesbus constare anapaestati rimetris mollissime fluentibus perspecte docuit Grotius, Excerpt. p. s97. quem & in Gra cis & in latina versione secutus luat. Ac minima quidem mutatione fuit opus. yers. 3. Vulgatum καὶ ην nullo negotio in χ' mutabatur. Vers. 4. Adnotavit GROTIUS rn Male legi δειπνα μεν ostendit quod sequitur. Coenabantis vir, filia, & virgo Olynthia. Anus sit puer paululumnquid accipiebant. α - Ubi quod Olynthiam nominat virginem, respexit haud dubie alterum locum IlI. 7s. a. ex quo cum nostro us 34 & seqq. collato intelligitur, ductos esse hos versus e Fabula, cui titulus 'Oλυνθιος erat; nisi forte ibi pro ἐν 'ολυνει, oportuit ἐν 'ολυνει . . ut ab hac e dem virgine, quae ἴδ' ἡ χρ dicitur, titulum Obnthia habuerit ea fabula: cum quo convenit quod apud Suiadam in ΕυημερIα citatur Alexis in 'Oλυνθiα. Sed idem hic

vers. 4. iusto minor erat, cum vocula μὲν tam in edd. demis. quam apud Grinium deesset, quam ego complendae mensurae causa adieci; cuius voculae vestigium etiam iaipsa illa prava terminatione verbi δει-υμεν quodam vi

라틴어 텍스트