장음표시 사용
371쪽
tremos versus monuit idem GROTIUS : v Notandum au- istem, & hic. & aliis plurimis in locis, tum apud Tr mgicos, tum apud Omicos intercurrere anapaesos miros braebeata lectos: α id λb finem quidem systematis anapaestici posse locum habere iudicari, velut, Iriri τιξ, medio versuum decurissur praeterea ne erat quidem brach atativis versus ille. quem h. l. Grotius posuerat, τουτων ei τρεις δειπνουσιν, salictistra in syllabam, ut aiunt metricae artis m mi. Vers. 6. μης μικρῶς, pro vulgato μεας, recte dedere nostri mnti, quod iam e suis laudaverat C saub. Vers. 9. Rectius delebitur commis post ημων : est enim structura naturalis verborum haec, τὰ μέρη δὲ καὶ η συνταξις του βέου ἡμῶν. Commode vero vocabulum μέρου. sicut alias ἡ mkς, de cibis, & ciborum mnionibus, dicitur. Vers 1o. εστὶν posui pro vulgato ἐστὶ, quod & Gr
Vesevus Ia O r3. citans Eustath. ad Iliad. ν'. p. 92s . 33 sqq. bene monuit, φηγὸν esse λλανους φηγίνους, vero κρόμμυόν τι ἄγριον et sed mireris, eumdem doctissumum commentatorem in voce τεττιξ haesisse, quam ille
σέτιξ simplici τ scripsit, & quasi rem alias incognitam
notandam monuit. τέτιξ δὲ, inquit, μώσιμε, τι - -τὸ, g mis σαι. Quas non notum satis fuerit, non modo Deustis ταις λαρισι, de quibus vide cum alios, tum πα- senium ad Evang. Matth. 3, 4. & ipsum Eustath. ad Od. r. p. 3 3, 47. Verum etiam esearis ταῶς τεττιξι pro cibo uti inlitos esse multos veterum: quam in parrem
CasAunouus cum ad alia apud Nostrum provocavit i Amonia, velut IV. I 3I. e. uDi τέτορ ες οπτοι in nuptiarum Iphictatis adparatu recensentur, & IV. I 33. b. ubi etiam Provocandi ad tinia paria comessae eleiatae memorantur; tum ad Aelian. Hist. Anim. lib. XII. cap. 6 extr. ubi pro μ αγε ιδειπνοι utique μάλα γέ τις ἡ σωι cum eodem Calaudi malles, λελήθασι vero non necesse suerit ex eiusdem praescripto in is λελάθασι mutare. Postrema Alexidu verba sic vulgo scribebantur: τό τε Σειοπαγὲς ἐμοὶ μελιδηή i χως, Φρυγis ς ε υ ρ μια, συκῆς. Eodemque prorsus modo repetita leguntur
apud Eustath. ad Od. H. p. 27s, I 8. At θειοπαγὲς quod a verbo πιο aia, compingere, derivatur quamnam iu L
372쪽
p. ΙΝ ΕPI M. LIB. II. CAP. XLIV. 369
a vim habeat, difficile dictu. Poterat eariea quidem eo Ru Mus diei; sed mirum, si quis a Deo co actam dicat. Recurrunt eadem verba apud Nostrum, ul. 7s. b. ubi θειοφαγὲς scribitur, paulo speciosus; quasi Deorum cibum dicat. At, ibidem in membranis ἀνὲς L e. is ostensum in legi, notavit ad h. l. Casaubonus: quam quidem lcripturam , quoniam ibi nec e nostris praestantishmis membranis Veneto- Parisiensibus . nec ex alio P risiensi codice vel a Brunescio vel a Visebrunio enota tam reperi, non e veteri aliquo codice, qui hodie superis sit aut Casauhoni aetate sit perstes fuerit, ductam, sed
quod iam saepe de aliis diximus e docti cuiuspiam viti
coniectura in ora libri alicuius a Casau bono repertam a bitror; at eamdem ita non modo probabilem, sed certam, atque adeo unice veram iudicavi, ut cum Grotio in contextum recipere non dubitaverim. Vide apud Pavisan. I. 37. p. 89. epiframma in Cererem; quae
ἔν isρὰν συκῆν θνητῶν γένος ἐξονομι ζει. Iam quod carica sive ficus dicitur ΦρυγHς ευρημα. sive συκῆς , nescio, quemnam in his verbis iocum sibi reperisse CAIAUBONUs visus sit, cum ait: is Videtur tois is eari lacta allusione ad Phrygiam Deam sive Pessinu inutiam. α Neque magis video, GROTIUM quid induxerit, ut diceret: n Illud Φρυγι- σύρεπια συκῆς parodia esse viis detur ex Tragico aliquo, apud quem, de tympano forte, is suerit holας ευρημα θεας. - Equidem cum ipso Athenaeo IlI. s. a. h. simpliciter de caritas vel fleis Phrygiis acceperam . quod genus mulier illa prae caeteris colens diaestimans, inventum dicat sive fructum Phrygeae mus arboris. Ad metrum quod spectat, Grinius pro ευρημα , quod h. l. libri omnes dabant. ex III. 7s. b. ευρεμοι accipiens,
quod per se perinde erat, vide mox hac pag. b. & III.
8. c. duos postremos versiculos sic constituerat:
μελεδ nae ισχας Φρυγίας εὐρεμα συκῆς.
Ego vero, memor Anapaessicum systema desinere sere in hasin, id est in monometrum, sequente har miaco quem dicunt, sic maluit
Ac scio quidem, postremum versiculum non esse genui. Amarab. Vol. I. A a
373쪽
num paroemiacum; quippe qui debebat esse dimeter ca- atalectus in syllabam, ut aiunt. Sed mutare nihil vola At levissima tamen mutatione, & restituta quidem etiam vocali ii in voco habebimus id quod quaerimus,
se seribentes Φρυγως οὐρηματα συκης. Et nihil incommodi habuerit pluralis ευμ πιιτα, quamquam ad singulares. de ρολιδηρωα, relatus. Simili quidem ratione paulo ante vidimus, ἐστὶ του .
PHERECR. Tακορσυς ποιησεις - - εὐθέως. Versus est ex bpoetae craparallis, ut discimus ex IX. 366. d. Ibi pro G-2έως legitur αὐτοῖ, id est, hoe ipso Deo; pro quo oportebat puto αντόθεν, protinus. Et sic haud dubie hic etiam scripserat Athenaeus; pro quo Epitomator, ut saepe inlet, interpretamentum εὐθέως posuit: de quo etiam
siris msstis; quae forma serri λrtasse poterat. Certe, quemadmodum de σμικρὸς fle μικρὸς, && sic plurima alia , duplici forma dicta videmus t sic nihil impedit, quo minus in verbo eiusque derivatis idem habuisse locum credamus; nisi quod de hoc quidem verbo taceant Grammatici & Lexicographi. Apud unum tamen Eustath. Iliad. ια . IOI, 27. reperio: , Πιέροδω' καὶ μῶ, σμῶ, καὶ ma1χω. Sed apud Athen. eadem nac pag. sc in eiusdem Diphili verbis formam usitatam σμηκτικούς tenent libri omnes. In DIOCLis verbis mendose olim ἰημωτικοὶ )egebatur. Θιωτινωὶ, quod iam Dalech. expresserat, e msstis restituit saub. cui & nostri libri suffragantur. n ζυμωσιν ματος hapud Hippocr. interpretatur Erotianus οἱ δηματώδη σγκον,
RHamitam molem, i. e. tumorem praeter natarum. Fiatuosum
nesse cicer non minus quam fabam, magis alere, & adis Venerem incitare scribit Galenus: quae omnia vocem n ζυμω'Dίους nobis explicant. M CASAUB. ἀποβεβρεγμένοι
ὸὰere nostri codices. Nude edd.
374쪽
p. sp IN EPI M. LIB. II. CAP. XLV. 3 i
c sum, adieci auctoritate Politicis VI. s. ubi nonnulla e
sequentibus versibus verba ad seriantur. ἄγωσι μὴ ι-θ'. n Graecis usitata formula fuit, cum imis praeari alicui exitium vellent, & mortem anno verrente crantiorem, stan δραισιν μωσ. Lucianus in Deorum Dial. LVI. B4.3 Aπαγ' μὴ ἄραισιν ἴκοιτο των υπὲρ ἀυτὸν ἡ πιθυμων. n ager m eat anno citius quicumque altiora se eoneu sitiis f Vide ibi Schol. Graec. & Editorum Notas. J Latini siminis pliciter dicerent, Mati pereati Idem in 'Eταιρικοῖς Dial.
nsnum. X. T. VIII. p. 242.3 Mn δραισιν 7κοιτο ἐκεινος απρος, τοιαυτα ποδμων τὸ μειράκιον. Et de Saltat. scap. ns. T. V. p . Ia . ubi rursus vide Graeea Schol. J Mἡνωραισιν ἄρα ικοί ais, &c. Aristophanes diverso casu ex-ntulit . in Lysistr. f vs. 4o3 . ed. Br.3 'A λαἡ ωρας ἔκσισε v Idem tamen etiam tertio casu ulus est, ib. v s. 39 I. ubin vide Brunckii Notam. J Theophylactus in Epistolis. Ma
DXU. 74. ubi vide Ualdhen. pag. 3 o. J Plato Epit L VII.
νν Μενε επὶ τουτοις τὸν ενιαυτὸν τρυτον, εις δὲ ἄρας ἄπιθι.DGlossarium, εiς ωρας, ad annum. Aristophanes, Ranis. nfvs. 38o. J articulum inserens, diverso sensu accepit. upro quotannis, eiς τας ωρας. Nunc corruptum poetae Ion cum emendemus. Scribendum enim eis Mἡ δριυσι δὴ TMιθ' ὁ τούς θερμους Φαγων. v Νam illa institia, μετὰ τῶν κακῶν, reliquiae sunt scho, Blioli, quo loquendi hoc genus explicabatur. Primae duaen syllabae vocis δροιισι coalescunt in spondaeum eum prae-11 cedente μ.., ut apud Poetam, η ουχ οραας. olim emenii dabam:
sed iste homo μὴ Dοιτο, male pereati Vers. 4. Pro μὰλιστα δὲ insaub. τἐς δ' ἔδε; volebat. Quod quidem, si quid video, nec ad sententiam necessarium erat, & metrum pessumdar. Versum T. qui mutilus in fine erat, idem Casaub. indutitanter sic explendum A a a
375쪽
censuerat . ut adiiceretur: cui ego morem hac parte herendum iudicavi. D σπιυρικῶ δράματι, 8 - καταμ κη εἰς Μενεδημα Titulus illius dramatis erat Mενι- δεμος, ut discimus ex Nostro, X. 4eto. a. & Laert. II. IV. Pro ἐγραψεν est ἐγ ραφεν in nas. b. quod pro γέ- dγραφεν positum iudicaverat Munck, cuius formae plura exempla paulo inferius ad hane ipsam pag. lit. f. collegit Casaub. In ms. a. decurtatum verbum, ut nec ψ nec φconspiciatur. Contrarium Athenaeo dicere videtur Laerti
L c. Lindes Menedemi in ista tabula mi se Lyraphronem.
Nempe ironiae scriptum erat illud encomtum, ut ad Laerti monuit Menagius. Quod ait posita, καὶ δημοκοινος λυ- χόρευσε Oe. in mente habuerat Homericum illum verssim, quem citavit Noster pag. 34. e. cons infra, IV. I 7. a. Cum δημοκριτες h. L vulgo consentientibus Iegeretur libris , tenens eam vocem in latina versione DALECAMPIUS. adnotaverat in ora: is Vulgaris ac pubeius cibus populo gratus. Iocus ex ambiguo. α Eamdem dictionem, δημόκρι- γέρρος, Calaubonus obiter tangens hunc locum in cap. ai. Animadv. ad lib. III. 4 consert eum ista, οἶνος, I. 3I. e. & in eumdem fere modum cum Dalech. interis pretatur; simul tamen significans, se istam scripturam non probare: merito quidem , quippe contra quam ipsum metrum s ut alia taceam reciam . Itaque in Anim advers. ad h. l. idem CasAUB. is Scribo , i m quit. θερμος δημόκοινος, cicer plebeium Persius: plebeia r is are beta. Alteram lectionem, si cui sorte magis arrideat,m explicamus libro sequente. Sed vocem Dis κοινος in Eu- ,, stathii scimus exstare Commentariis. α - Iam infra, X. 4eto. b. ubi idem Lycophronis versus cum nonnullis e iam praecedentibus recitatur, pro δημόκριτον habent δημόνικον editi scorique libri, ad metrum quidem comm de, non item ad sententiam: ubi quod Iliμοτικὸν corrigebat Dalecampius, ut ad sententiam commodum videri poterat, sc ad metrum reprobum erat. Quare ibi rem sus δημικοινον quod quam facile in δημόνικον corrumpi
tuerit satis adyret corrigendum Casaubonus perspe-
e monuit: cui utrobique obsecutus sum. Sed, quod eleiam interpretatus est hoc nomen, id quo iure fecerit dubitari poterat: nam δεηλόκοινον, aut quod idem valet
δεμίσιον, publScum quidem significare potest, O id quod
376쪽
ce non δημοκοπον sonat . sed δημῶδες aut δημοτικον. Quod autem vocem δημο-ὶνος apud Eustathium legi Casaub nus ait, id verum est quidem. : sed illud vocabulum alia occasione commemoravit Eustath. & notione plurimum diversa ab hac quam eidem Casaubonus subiecit. Mil. . in Comment. ad Od. σ. p. 63 , 6. vocem illam δηκnοινος adtulit Eustath. ut eomtaum , quod in ' os homines conticistir, prorsus sciit latine cami l dicimus. Et, verum si quaeris, hoc ipsum sonat illa vox; ut communi consensu Suidas, He*chius, & Etymologus docent. Et cum
hi in universum τον δημοκοινον , τὸν δημιον aut βασα-στὴν
interpretentur; de distinctione etiam nonnulla monuit Helladius in Chrestom. p. IR ed. Meurs ubi ait, einMιον -- eari proprie earnifieem, qui eos occidit qui ad mortem eo demnati sunt; δημό no vero, tortorem. Itaque perspecie noster Co v ad hunc locum adnotavit: n Comicen Lycophron lupinum appellat δημοκοινον, cinnimem, obis amarorem & acrimoniam, διὰ τὴν δριμυτητα καὶ ωι-nκρόσπτα, quarum mox mentio sit 3 quibus torquet &n quasi strangulat manducantes. α Quod mire convenit
cum eo, quia versu proxime praecedente X. 4eto. h. idem tu nus αλπέριος dicitur. i. e. Dclestus, Miniosus ,
viminandus. Adeoque in latina nostra versione, pro Et pluriara, Et earnifex repositum velim. Monuit idem, quem modo nominavi, 'Vir doctus. eadem macula, quae Lycophronis versum h. l. occupaverat, Hesychium etiam iacontaminatum videri. Βρόχος' ἀγκίλη, δημόκρι-
τες , ἀγχόνη, δεσμός. n Lego illic quoque, inquit) I η-
Βερόκοινος. Nimirum veteribus non modo la-B queunt, mangulationis instrumentum, venim etiam ipsum mprangulatorem vel carnificem significare potuit; ad instaris aliorum vocabulorum, quibus & abstractum S concre- istum, quod aiunt, promiscue indigitatur; veluti H ροι, n*M1ναφος, πλάνος, &αιι- Νisi forsan δημόκοινον ibi oportuit, idem valens ac δεσμωτέριον. eoll. Hesych. in Δημόκοινον, &-Longe vero diversa ratione curandum Lycophronis versum . qui nos adhuc tenuit, Tot Pius censuit, Emend. in Suid. P. III. p. m. 497 sq. δημόλοιχος legendum contendens; id est, ut ipse intem
In posteriore Lymphronis versu quaenam vis sit vocabulli
377쪽
P, s. τρικλινων, divitum- ne intelligantur triclinia, an pau- dperum, haud satis mihi liquere fateor. Lib. X. p. 42o. h. ubi πενητων aratu τρικλινου scribitur. per hendyadin ista interpretatus esὲ Dalmam pius. mosum in incliaras. In DIPHILI vers. 4. ροδα, ἐαφαν iόας, Sc. ne quis metri studiolus offendatur eo quod ροδα pro iambico pede usurpatur, memento ultimam huius Vocis produci ob se. quentem . literam, cum aspero spiritu pronunciatam . aut in pronunciando geminari solitam; de quo S ClarhS Bruna saepe monuere, & ille quidem praesertim ad Iliad. ια . s r. num. 9. hic vero ad Comici Plutum v s. Io6s. P res ' Pro ἀλλως Oray legendum suspicatur; eingeniose utique. ac nescio an vere. cf. p. 36. b. & l V. 133. a. Tutissimum tamen fuerit tenere vulgatum, eo semsu quem in versione expressi: praeterea vel, denique quiduis aliud facere; nam ad 2πασα μΓλλον non repetendum πωλιιν, sed, ut alitis in hac locutione, supplendum
verbum generalioris notionis ποων. σηροέωσς, , τὸ θερμοκυάμους. Cons. Eustath. ad Il.ν . p. 9a s, 23. ubi monet. idem sonare θερμοκυό-ους alisque simplex nomen κυάμους. Vocabulo λυσιλαὶ διις curl vinos insigniverint Lacedaemonii, aliis discutiendum relinquo. Villebrunius ait, λυσιλδας in natatis legi, quod e neutro ex nostris enotatum. In Natalis quidem versioli e Lysiadas h. I. scriptum video .. quod & Dalech. in ora M. notaverat: sed poterat is error vel interpretis esse vel
Θεόφραστος - - εν Aisis ις Φυτικοῖς. Vide de caussi Plant.
,1 num dicitur, quod μον ἐμφύει, in auo animal innasci-Dtur. Alibi θηριο σ2M dixit Theophr. ut in I. de Caulsis,
CASAUB. - Iam quod Athenaeus ait, μόνα τῶν πων, id eisdem quidem verbis repetiit Eustath. ad Od. ν'. pag. 9as, a I. at longe aliter hodie apud Theophr. legitur. - ,, Theophrasti codices ait idem CAsAua. ha-nbent hodie. μονα - -υται των σιτωδων. Athenaeusu των Icεδροπων, de ita Eustath. Non refert hilum. Si enlaepe suis pro Theoptarasteis verbis utitur, ut supra quondam loco LII. so. c. J τετ αε- pro τετανὸν, & his si- D milia multa. α- Ubi primum obiervari velim, in Hein- sana quidem Theophrasti editione, qua utor, vocem μό-Djsititos by Coo le
378쪽
e να eo loco, de quo agitur, non reperiri, sed sic legi.
quod ne hilum qu Lm resem Casau bonus ait. aut valde ego caecutio, aut plurimvim falsus est vir doctissimus. Nam
quod etiam per se intelligi poterat τὰ σιτώδη, id est, fu,
mentiaeea, ut trificum, hordeum & similia, a τοῖς χεδροποις aut quod idem sonat ω isu, i. e. l .minibus Aliquosis aqualia iunt faba, cicer, pisum, ita diserte distinguit Theophrast. Ilist. Plant. VIII. r. ut nihil disertius. Et sic quidem saepe alio: atque eodem etiam loco, de quo hic agitur, Causs. Plant. IV. 16. triticum & hordeum hoe ipsb differre a lupino & eicere docetur, quod in illis animalcula generentur, in his non item. Quare videant docti, ne hac parte ex Athenaeo corripendi sint Theophrasti codices. At mox eodem hoc loco alia nascitur dubitatio . ut merito quaesim: videri possit idem CAsAUBoNus : is Atm quomodo verum erit, cicer non ζώουσθιει, cum statimns uatur, generari in eicere κάμπας α - Nempe sic mox pergit Noster: γινεσθαι , κἄμπας is τοις έρεβω-
Ubi, quod ιν τω τετἁρτ' ait. tansitur quidem eadem res lib. IV. cap. rs. sub finem, sed ibi est verbum σκωληκου.
θοις, leguntur lib. III. cap. 27. Quo ex loco collato cum hoc, de quo nos quaerimus, simul intelligitur, ibi de illis frugibus aes, quae adhuc in agris sunt, nondum collectae vel demesiae; hie vero de his, quae sunt in granariis repositae. Quod ait, ο ιρεβ. μέλας γIνεσαι δια*θ. ex Theophrasto de Causs. Planti II. q. recipiendum hoc putavi, quod post Dalech. etiam in postrema ed. Cas. 3637. receptum erat: nam μέγ ας, quod Athenaei libri h. I.
MDant, vitiosum utique videtur. f ἁ πεγλυκλασμένους. nobservabit curionis lector απε-n γλυκ. pro απογεγυ κασμ. sicut lib. III. διέγλυπται pron λαγεγλ. 8e. α πεγλαυκι ιένος Ill. III. e. Sic ἐβλαστηκεν. υἰκτικεν, εβου-ευκεν, --υρὸς ἐξεγλυμμένος, καὶ is ἄλλα μυρια,inquit Eustlathius. ad Il. i. p. 662 o. J Lib. III. is in Diphili versu ευπορηκως: apud Appian. υπομενηκως C vvit. I. apud Galenum γαστήρα υπερθερμασμενην. lib. II.nde Facult. Nat. Eunapius in Libanio vocat κατα- γ γλωττισμένας, quas alii glusas; α &c. CAIAUB. θυαι- recte dedit m s. a. In ms. h. corrupte μιτιγας:
379쪽
,ν6 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 36.
quod cum in suo etiam libro ut videtur reperisset editor V . in θη-τικος mutavit; dein θυμώτινὰς edidit Cas.
Ἐν το ς δε-- τοῖς Geλουμένοις κοπίσι. De istis Lace- a daemoniorum coenis plura habes insta. IV. I 38 extr. &seq. Cons. Meurs . Miiceli. Lacon. lib. I. cap. XI. LPICHARMI versus ut fere sunt alii eiusdem poetae trochaicus tetrameter catalecticus est, priori syllaba demta. quam praefixa καὶ vocula explevit Toup, in Curis Noviss. in Suid. p. 296. ed. Lipsi is ρωγειν uve est in BDeo aliquid torrere. Eustathio ειδος πυρευσεως : melius m quam ut alii. ψρυγεσθαι. Nam τὸ φρυγισθοta proprium viis quae in sartagine coquuntur. α CASAU B. - H χ ὁ eo ν ex mssiis correxit item Cas. Corrupte . ed. Ven. Deio . λ' ο ed. Bas. Quod autem ait.
videri excidisse voculam σa ante extremum verbum, id sane nec ad metrum aptum, nec ad sententiam. DEMETRI Us, cuius adsertur versiculus, Comicus est. cuius drama Σικελιαν citavit Athen. III. Io8 ex tr. & seq.
eiusdemque 'Aρεοπαγ Θην IX. s. e. L Cons. Interpretes Hesychii ad voc. 'ξ πηρους.
haec Eupolidis verba cum illis. quae paulo post hac γε e.
leguntur, non definiam. In usu vocabulorum δρυπεπης &δρυπετης. sive, ut alii scribunt. δρ πέπης & δρυ πέτης quae & de aliis quidem arborum Ductibus, sed maxime ce olivis dicuntur, magna est apud veteres auctores. Sapud Grammaticos praesertim . dissensio, elurimum etiam aucta ex librariorum confusione. De quibus turbis, ut alios omittam. consulat, cui vacar, quae congesta sunt a Bodaeo ad Theophr. p. 31 a sq. & a Moeridis Interpretibus p. Ia I sq. Osiva δρυπεπης. sive δρυ πέπης, ut a vestribus penacute scriptum suisse Eustathius ait. ad Od. . P. 494, dicit quae in arbore maturuit. ἡ ἐν τῆ δε,-δροι πεπανθεῖσα. δρυπετὴς autem sive o riτης a nonnullis quidem pari fere notione accipitur, ut sit quae ob maturisaram ex arbore decidis; ab aliis contra intelligitur quae Diuitiaco by Coosl
380쪽
a immatura ut est apud Hesych. deviis ex arbore. Istam discutere litem, S quae cum ea coniuncta sunt disequirere, nec nunc nobis vacat, nec huius est loci: sed quum praesertim frequentius apud unum Athenaeum, quam apud omnes alios, qui supersunt, veteres auctores
timui sumtos, Grammaticis exceptis) occurrant ista vocabula; commode factum fuerit , si, quid singulis in locis dent libri nostri, unum sub conspectum adduxerimus. Igitur primo quidem, quod ad accentum spectat, nusquam
apud Athen. nec in msstis nec in edd. penacute δρ πέπης aut δρυπέτης scribitur; constanter aut δρυπσης cum accentu in ultima: nam quod hac pas. d. scribitur . quasi a sing. δρυπε - , id nonnisi in ed. a. &et. Cas. factum; superiores omnes cum msstis δρυπεπέσι
habent. Iam quod ad literam re vel τ pertinet, hoc ipso statim loco, ubi δρυπετεῖς editum fuisse dixi in subiecta contextui nota, non omnes edd. hoc habent: sed, postquam temere in ed. Bac sic positum fuisset, in Casaubonianas editiones transiit ea scriptura. Monuit autem CASAUB. in Animadv. is Scripta lectio habet δρυπεπεις, non δρυπα Et in eamdem scripturam ὐitio Venet. msstique nostri consentiunt: idque non solum hoc loco, sed qui quies etiamnum eadem hac pagina, ubi partim omnes etiam edd. consentiebant, pariim in solam ed. Bas. & Cas. temere rursus δρυπετεῖς erat invectum, quod in Archestrati versu factum, qui proxime sequitur. Iam p. T. a.& IV. 137. e. nonnisi tertia ed. Cas istam peripturam hahet ; superiores omnes cum msstis constanter δρυπεπεῖς tenent. Rursus VI. 167. e. δρωπετεῖς ex ed. Bas. in C faubonianas migravit: Veneta cum mntis δρυπεπεῖς se vari Denique IV. I 33. a. habent quidem rursus δρυπH. latres editt. Casa ub. nec e msstis nostris quae cum prima
ac collata sunt aliud quid enotatum: sed thidem δρυπεπεῖς tenet ed. Ven. & Bas ut verisimile sit, casu factum esse, ut e mistis nostris ista scriptura ibi non fuerit azdnotata. Ita fit, ut, quod Toupius in Epist. Crit. pag.
1 6. ait, se rέπης Graecorum recentiorum esse, δρυ πετηe
Atticorum veterum, quam fuisse etiam Salmasi lententiam, ex Brunckii Νota ad Anal. T. Ill. p. i 7. intelligo) id quidem sere nonnisi tertiae editionis . quae Casauboni nomen praeseri, auctoritate, id est, verum si quaeris, nullo pro sus idoneo sundamento nitatur. Nam apud Aristophanem