장음표시 사용
391쪽
,88 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 38.
stath. ad P. C. pag. et 442. ubi etiam I. 3x sq. verba illa a Ibyci ex Athenaeo repetit, kMκας, Ισο σφάλους, &c. itemque ad M. M. p. 437, 3. Historiam Mollonidum ab Heriscule occisorum narrat Apollodorus Biblioth. II. 7, a. &quos ibi Fleynius laudavit. κτανόντα non omnes edd. habent; sed sic correxit Casauh. eum vitiose κτἀνενταν exis pressum esset in ed. Ven. & Bas. At κτάνον ὰλικας dedere nostri mssti; ut ipse Hercules loquens induci vide
tur. In λευκίη τους recte consentiunt edd. omnes & mss.
Post ενιγους excidit in contextu nostro eomma, quod subiici debuerat. Μiris istis poetarum post Homerum commentis nil aliud, nisi mira si atrum concordia, indicari debuisse via detur. Tertio versu, ἐν ἀσῶ erat in editis; nescio an & in manu exaratis. Ibi penacute scripsi cum Eustath. In EPHIPPI versu priore, omita initio est particula ab ex XIV. 6 a. e. supplenda. Cui indicando detectui se stria hi debuerat ille versus: - , &c. Sunt autem iτρια genus placenti m , de quibus vide XIV. 646. e. d. In ciuo vocabulo primam syllabam esse longam adparet ex Soph elis versu ibi adlato, & ex Aristoph. Acharn. Io92. Vers. 2. Recte σχραυομιν habent mssti nostri. Cum vitiose νομιεν legeretur in ed. Ven. & Bas. nec minus corrupte in eisdem editt. XIV. 642. e. ὶ correxit Casaub. ad Eu istbium provocans, qui ista verba ex Athen. citavit ad Iliad.
In NICOMACHI vers. I. legitima quidem maxime nominis forma fuerit O υ σ ι δ ι ο ν, quam & misti nostri offerunt , & tenebant M. Ven. & Bas eamdemque habes apud
Epictet. Dissert. H. 2, Io. Sed quo pacto ea metro h. l. apta sit, non video. Quamvis enim ἄρ pro γὰρ cum Brunctio corrisamus; ne sic quidem consultum iustae versus mensurae fuerit: manebit enim illegitimus pes spo daeus in quarta senarii sede. Atque etiam, ipsam illam ἄν particulam in senariis locum non habere, pronunciavit idem Br. in Aristophanis Indice. Tenendum igitur putavi O- σει διον, quod tacite hic posuerat Casaubonus, simili forma atque κτησπι ν, γραμμιτ ιον, λεξώδιον, de quibus dixi ad Epict. Diff. III. 18 , 3. Sin oυσιδιον malueris, syllaba certe M longa statui debebit. Sed, utrum praeferas, metro non fuerit consultum, nisi abiecto pronomine peris alii M, quod percommode subintelligi poterat. His
392쪽
2. σπιεστρογγυλμα cons. IV. 16s. e. & quae a nobis M. pra ad II. 42. f. notata sunt.b In ERIPHI vires , imprudenti mihi accidit, ut, quod in ora mei libri pridem adnotaveram, neglimem , tertiumque versum viperioribus non perspicue s licerem. Sunt enim ista, εἴτος δέ νεσι, ταλιι την τεκεῖν, L e. Hic vero dicis, Ledam haee peperisse: non Athenaei aut Epitomatoris verba, sed poetae; Ie rimum senarium effieientia, superioribus subitaendum. 'Eπαινετος δὲ πιὼ ' κλειδης - - τῶν ωων φησει In φησὶ consentiunt libri: & frequenter quidem ob scripturae compendium γ consula & permutata a librariis sunt Φησὶ& misi: sed cum hic etiam singularem κοιταλέγει teneant omnes, nil mutare ausus sum. Sane & alibi sunt liter i cuius est sive Athenaeus sive Epitomator; v. gr. II c. 'Duῶναμ : quo fortasse inducatur, alterum scriptorem ver tenus exscripsisse alterum; ut nonnisi is proprie dixim censendus sit; qui primus di xerit. - τῶν Taῶν expressum erat in ed. Ven. &-ταων in ed. I. Cas. cum spiritu aspero in media voce, de qua scriptura vide infra, IX. 397. f. & 398. a. At ταων ded: eh. l. mssti nostri, ut erat etiam in Cas. a. & D
Tωτο--. o τῶν δείπνων τ κυις, ω πιανος Deu comma post ταμέεις, ne separentur invicem verba, quae meo iudicio iuncta intelligenda sum. Verbum quπὶ haud dubie Epitomatoris est ad Athenaeum referendum: ad eumdem vero cum post περανε χιιντος vulgo non incisa esset oratio γ etiam illa verba ὁ των δώ- πων ταμώ- retulit CAsAumnus, quasi ipse Athenaeus ab Epitomatore nunc coenarum istarem promus condus dicer tur quia scilicet is lectoribus suis has Coenas nempe Coenarum descriptionem instruxisset adposuissetque, quemadmodum Larensius per suum promum condum ipsam veram coenam instrui convivis curaverat: quam in partem contulit ille eum hoc loco id viod in Prooemio dicium est, cp. r. b. κα ὶ ἔστιν η του οἰκονηαια, μι μηρια τῆς του δε-νου πολ-ελώοις καὶ η τῆς διομπι-ὴ, τῆς ἐν τρ- παρασκευῆς. Quam interpretati
393쪽
p. 38. nem licet & speciosam esse, & docto viro, qui eam pro- hPoluit, minime indignam fatear; non potui tamen quin
aliter sentirem, persuasumque haberem. τὴν τῶν δε-- τα-μtas i. e. comarum harum, nempe non ciborum , sed seris monum convivalium, qui hoc opere describuntur, Dymn. satorem ac Moderatorem ab Athenaeo nunc dici ULPIANUM illum, quem ubique ut eum inducit, qui quaestionibus a se quavis occasione propositis, pro ea auctoritare, quacum apud convivatorem tum apud reliquos convivas valebat, suum fere ad arbitrium se mones illos convivarum dirigera modoramurque. tamdem in partem iam acceperat Glecampius; in eo solum leviter peccans, quod pro m Ararare , vel dissensatore, eos rem dixit; quod nomen Gra ci scriptores ut monuit etiam Casaub. vocabulo τιμ πης, non τα λιας, reddere consueverunt. Possis in eamdem quam dixi sententiam et aiaιν τῶν δειπνων latine etiam praesidem coenae interpretari; quemadmodum apud Hesychium T 4iας inter alia etiam προστάτης exponitur.
νυν Τημεῖς-; De PROPOMATE multa h. l. congessit CASAUBOMUS, e quibus potiora haec sunt sere. Mos olim multis suit, προπίνειν, id est, a potu iacipere coenam &, Priusquam cibum caperent, vino dare operam. Quo spectat ,
quod hic non tetigit Cas. id quod legitur apud Νostrum II. 4s. d. tum quae loca Casaub. citavit γ III. leto. e. IV.
128. c. d. 142. a. Ab exteris gentibus morem illum ante co nam vinum potandi ad Romanos, haud multo ante suam aetatem, transisse Plinius queritur. XIV. aa, 28. Niseris claudis principe, inquit. ante hos annos xL institutum, ut i iuni biberent, potusque vini antecederet et s. At πρόπομα quod vocabatur Athenaei aetate, non intra vini potum a te iustam coenam consistebat, O coniunctum erat eum ariorum cibo m usu, qui excitandi ad usus ea D sumebanturr eratque id quod Romani Muraenium, pro Urim
S praesertim rustationem, aut pisium adpellabant; de quorum nominum usu Lexica latina consuli possunt. Graeca vox, si a PHYLARCHI verbis discesseris ab Athenaeo ad. clatis, in quibus ethorum tamen eum vino adposisorum nulla fit diserta mentio γ illa quam dixi notione primum apud Plutarchum reperitur. Sympos. VIII. 9. pag. 733 sq. ed. Francs ubi de caussis novorum morborum disputans: Qua
394쪽
c labamur, ostrea, echini, eruda lactuca, nunc a eauda ad eaput m Plato ait traductae, primum pro ultimo locum te
nera. Magnum vero etiam momentum ad invehendos morbos habent Prost amata quac vocantur. Nam ansiqui ne aquam
quidem biribant Wiusquam edissent: nunc vino ante cibum captum oppleti, humectvio O fervente corpore cibum ad tutamur .ranti a s aeuia O vi incidenta praestia ad adpetisum excitari. dum ingerentes , ae deinde demum eaeseris cibis sese implentes. Athenaeus προπhκανες nomine omnia ista, de quibus Pluistarchus praeiudiis verbis loquitur, complebitur : & varia ciborum genera. quae eo reserebantur, reliquo libro ILtotoque libro III. poniti: quos eosdem cibos etiam III.
lat. ln. Satyrico Petroniano cap. 31. 3 gustationis laterculum est huiusmodi: olsi e , glires melle o papavere Das. tomacula, Syriaca pruna, grana Punici mali. cons. Martiat. XI. Epigr. 33. & ibi Interpp. Uberiorem recensum,& in multis ilmilem ei quem dehinc Athenaeus orditur, ex suis periori etiam aevo in descriptione coenae Metelli pontificis maximi habes apud Macrob. Saturn. III. I 3. hoc te oore: Coena haec suit: Ante coenam, sive , iuncta voce, Antecoma,ὶ echinos, Ureas cruris, quantum vesierit, Peloriaris , s o Tlos, rurdum, asparagos, &c. περι Ζηλα ταὼ Βιθυνων βιπιλεως. Vide Notatae ad Polyb. XXXVII. a. I. πιέσκειν εαυτὸν dedere nostri codices, quod idem valet ac σαυτῆ, quoniam perinde cum accus. Eccum dativo construitur verbum ἐσκω. Intellige isitur ἀυτον σρέσκειν εαυτὸν, placere iistim I i. Ην-των ἐν
τοῖς προ πήμασι, φησὶ, παρασκευαζομένων Ελ
dic. Nescio an recipiendum fuerit quod libri nostri dabant,
παρασκευαζομεν et: at sic sane nunc videtur, nempestrisuram orationis talem concipiendo Tων έν τοις προρ μασι scit. δντων, vel ri)wζηλήνων, vel , genitivum subintellectum ex ipso verbo quod adest meetendo, των εν τοῖς προπόμασι παρασκευάςsGaia εἰωθότων ἡν παρασκευοιζόμενοι άλλει τε και &c. id est, ex his quae solent ad G trajtiones Porari, parata erant dια
4 HEsroDI de Malis versus est ex ' γ. 4 I. cons paulo interius ad finem huius cap. notanda. Tουτο 'Aττικόν.
395쪽
1ya ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 38.
Sic nostri codd. percommode. Caeterum, quod ad rem discit, monuit etiam Moeris pag. 263. ι λόχ', 'Ελληνικως. ubi vide notata a Piersono. Scilicet non modo dorice dicebatur, ut apud EPICHAR-ΜUM. quem mox citat Νoifer, sed etiam communi Gramcorum lingua: quare ea forma & in ANTIPHANIs m nulla exemplarias irrepsit, ut ait idem Noster; itemque in Aristophanis aliquem codicem, apud Hemsterh. ad Plui. s. 344. eademque etiam apud latinos scriptores Columel.
Iam di Plinium occurrit. τοὐ 'Amφανους Mi νωος διατ ευ ο γορ. Totidem literis ista sic dedere nostri misti; quos cur non sequerer nulla caussa suit: nam quod A TipHANIs fabula Minos a nullo alio, qui supersit, auctore citatur . non illud quidem silentium infringere potest
librorum auctoritatem, qui diserte eam nominant: sn minus aptum comoediae arsumentum Minoim aliquis existimet, non repugnabo neri posse ut leviter corruptum
sit nomen , & suspicari licere, sortasse debuisse
Iibrarios. aut Mυλωνος, coli. Polluce X. Is a. & VII. III. In ed. Ven. sic Iegebatur hoc loeo, του του καθ λος. δι- του ο γεγρ. eodemque modo in ed. Bas &Cas. nisi quod in his και λο est, pro καὶ λος. EPICHAMMI verba repetiit Eustath. ad Od. .e. p. 4 , 4 I. sed coris rupti illius codices, ex Athenaeo corrigendi. PHANIAE sive PiIAENIAE priora verba nullam habent dissicultatem Est tamen ad ea CAsAD BONI Animadversio satis pr lixa n Malvae, inquirὶ σποροι τικὸν τυπον ad-ν, pellavit Phanias, quod plinius Iemen , Dioscorides τὸν Μ καρπον I alii placentam, ait Phanias. Hesychius quoque:
is Caussam huius appellationis explicat . quod orbiculus nille pectinatim sit incisus, ut solent incidi placentiarum et
M ores. M Sc. - In posterioribus eiusdem auctoris ver- ebis καὶ περιληφθεισuς τῆς κρηπῖδος γίνεται τοῖς θοιλ-iοις περιφρα κ μ Dοις , quae praeteris explicatione indigebant, destituit nos docti Viri a xilium. Ea quum mihi obscura prorsus essent, sorte somtuna utcumque interpretatus sum; S ita quidem, ut verear ne Iongissime ab auctoris aberraverim sententia. Pr pius, ut nunc quidem denuo hunc locu n discutienti viis detur, a vero abfuit Dalecampi iis, Graeca latine sic reddens: amictus vero marginis imitatur echinorum, quos in Diuiti sed by Corale
396쪽
e mari eapiant, dinnearionem O Meumserimis . Quam versionem tenuit Bodaeus ad Theophr. pag. 8as. ubi totam istam malvae descriptionem Leuisti me tradisum ait. Ego vero, ut dicam quod sentio, leviter corrupta Graeca ista arbitror, & pro της κρηπιδος legendum suspicor περιλειφθεισης τῆς λεω i 1ος, in hanc mitentiam: Malvae ille fructus, si ei relictum D puta men, i. e. si consideretur quatenus innica uishue sua. quam hirsutam esse scimus. involutus est speciem referteciuinorum illorum marinorum, qui Auras quasdam deseriptas in tori habens. Ερμιππος δ' ὁ Καλλιμάχειος, is τοῖς rissa τῶν 'Ε reli
ἄδιψον. &c. Titulum libri HERΜippi. ab Epitomatore omissum, lapplevi ex Proclo, quem laudaverat CASAU-BONus , haec ad h. l. adnotans: n''Aλιμον, intellige συν-nθεσιν : sive φαρμακεiαν, aut κατα-νην. cory quaen ad τοις ἁμερυφους l. 34. c. notata sunt. 3 Remetaum quo
Bdam id fuit eontra famem O stim; unde nomen utrum-n que, ἁλιμου, & αδιψου. Sapientes illos priscos hoc pha mmaco usos legimus pro cibo & potu. sconLIV. I 6 I. a. 3BDe alimo multi: locus autem HERMIPPI est sumtus exis illius libro De Septem Sapientibus. Proclus in He deumri Vertum , spuulo ante citatum J Ουγωον εν B Iσως, inquit, καὶ α γ' ἱστοριας τουτο λεγει. Ερμιππος γὰρ
Procli verba ista leguntur pag. t 9 sq. editionis Heinsianae Hesiodi ex ossic. Rapheleng. r 3. HERMIPPI Gros πεδτῶν 1πτοι Σεινῶν alibi citavit Athenaeus, X. 443. a. Η rodorus utique, non Herodotiis, auctor est του καθ' 'H--
κλέα vide Athen. IX. 4ro. L Nec vero in platonis lib. III. de Legibus, nec usquam alibi apud Platonem id, quod ex eo reseri Proctus, reperire mihi confisit; nisi eo reseras pauca illa verba, quae haud procul initio libri III. de Legidus leguntur, ubi ait: 8 λόγν μὲν 'Ησώδος ---τευετο παλαι, τὼ δ' ἐον έκεινος λατετέλεσεν. i. e. Quod
olim verbis divinavit Hesodus, id re ipsa Eu imenides
397쪽
Miserit. Quae quidem Philosophi verba in eamdem, emam sProclus aicit, sententiam exposita apud Plutarchum legimus in Septem Sapientum Convivio, T. Il. p. P. II ed. Francia
is rum, quare dicatur, Megalopolitas appellasse cucurbitam nominiαν: nam ea vox non MFlopositarum Arcadum pro is pria, sed multorum Graeciae populorum communis fuit. B Hesychius: Σικυωνέα, κολοκυντη. Hippocrates quoquem non semel σικυωνην appellat την κολοκυνειδα. interpretitibus Galeno & Erotiano. u CAsAUB. - Coni Foes. Ο n. Hippocr.
unες. Negotium sibi facere ista verta, prosesius est CMAU. 3oNUS; nec immerito. v ipsum primo inquit loquendi ge-nnus sit spicionem movet, οὐκ ειναι ἐν μερος ιδέας . qu mmodo vix putem locutum Theophrastum. Sententia derm inde manifesto falsa: nam plures esse cucurbiae specio di-
ntastis etiam hic memoriam licet accusare, aut librario m rum perfidiam: nisi credere malumus attentionem illis defuiste, qui haec excerpebat. α - Verba ista leguntur Histor. Plantar. lib. IV. cap. 7 med. At initio tamen eiusdem capitis idem Theophrastus eu Hiram o metimerem i earum numero plantarum retulit, quarum plura sim generris. Ad verba quod spectat, valet idem μέρος ac χενος, &idem ἐδεα ac εἶδος. Itaque dicere potuerat philosophus ἔν μέρος καὶ ἰδες, quemadmodum v. gr. VI. 1. ait, isτιν των καὶ μέρη πλεia: sed ti μέρος ἰδέας inepte utruque dictum videri debet. Suspicatus eram, πολλας ἐν αὐρει ἰδέας scripsisse Athenaeum , mutias particulares speetes siove formas :- sed nec hoc placet; nam particulatim . graece κατὰ μέρος vel επὶ μέρος sonat; εν μέρει, est vicissim Τ-ctavit hunc locum Bodaeus ad Theophri pag. 7o . Parum quidem ad levandas dissicultates promovens. n μὲν 'Iνδικὴ, n καὶ αυτη καὶ σικυα. Alia est Indiea; ea aksa, quae O Si a vocatur; vel , eadem quae O Si a voca-Diuili od by Cooste
398쪽
atur. In eamdem sententiam rectius fuerit ἡ δὲ αὐτὴ καὶ
σικ. quemadmodum legendum monuit CoRAY.-γι δὲ του ἀν λεγισθω -ψὰ Κνιδιοις τὰς κολοκυντας 'νδεκας. n Legi malim - - τὰς κολεκυντας σμυας 'laniatin vel sic potius, τινὰς κολοκυν τα ς 'Iνδικας. Nam sine di-nstinmone omnes eu istius fuisse dictas Cnidiis Indisas. si falsum censeo: ramen, ut ista lemo s onat, Cnidiis 'I-
tantundem valuit atque κολοκυντη. α CASAU B. Mox,
pro Γαλατεια, rectius rἀλατιμ scriberetur. Quod b absque apostropho-οστιν, δὲἡ, similia, h. L & sa pe alias efferuntur; ista ita edita inveni, t nisi quod subinde δὲ σοὶ ν, sic, praesertim in ed. Cas. scribitur nec e codd. nisitis aliud enotatum vidi. Malebam equidem δ' ι'hr, ii, & sic de caeteris. Sed in infinita maiorum curarum turba, haec talia negligenda fuere. η ἀρτυτή. is cucurbitarme Hebatur hyssopo, origano, aliisque herbis condimen-
istariis. Aetius lib. I. aIκότ- ό.ιγάνω πισυμ ένη, ων διὰ τὴν εν ἀυτ υδατωδη ποιότητα. ti CASAUB. Ia his ευπε '. δὲ καὶ εὐμα particula καὶ in ed. a. & 3. Cas. desideratur errore operarum. Μox κάθεφθος recte e mistis
restituit idem Casaub. & sic quoque nostri codices. In aliis quidem, ait ille, κάτειμος esse. olim mendose κάθευδος edebatur, quod fuscis interpretatus erat Dalech. κάτες Ac valde eom vel efixa exponit Calaudi Satis, puto, suerat recta vel elixa. De maeis στρωθῶοιν vel σπολοις vide ad III. 8 r. a. Mox si τι τοιουτον scripsi cum nostris d&
e 'Aττικοὶ δὲ μόνως καλοῖσιν ἀυτὴν κολοκυντην. n μόνως, uri m vocatulor non, ut aliae gentes, vel Descam, vel I cyam. M DALECH. HERMIPPI versiculas cuius metri sit. nescio. olim siescribebatur: Titi *-ἡνοσην ἔχει, 3 σ n ν κολοκυντη. Ita notavit CAIAUB. n potius scribam - - δον Oσu κο-Nλοαυντη. Quam magnum eaput hahet 8 quanta est exorbisa rm non ο ν, quiantiam habet cucurbita eum. α Quem secutus
sum. Malim tamen prius hemistychium pro exclamatione, 'uam pro interrogationa, accipi: Quantum caput hastis In EpiCHARMI iambo, cum Hι perperam vulgo legeretur, τῆν' ἐστὶ correxerat Grotius in Excerpt. pag. 48 a. sed, pro Dorico poetae stylo, εντὶ oportuisse monuit Koen ad Corinti de Dial. p. I 3o. Latinam Grotii vem
sonem adoptavi; quam in pariem l de salubruate etiam
399쪽
Dateram pius acceperat. Quod si tamen vox υγιέστερον Cad hominem aliquem referretur, ut intelligeretur v. gr. μει- ραμιον, γυνάριον, aut simile aliquod substantivum ; magis placeret ΕRASMI interpretatio, in Proverta cucurbitanior, cum ait: MMihi videtur, non absurde ductum hincn proverbium, quod cucurbita undique turgeat integra, n nec rimis hians, nec vermiculis obnoxia. Est autem mobesitasgi integritas corporis, sanitatis argumentum. M conti Bochari. Hiema. P. II. lib. IV. c. 27. Cui inter
pretationi favet. quod apud Suidam in Κολοκυντη, & in ιησὶ in masculino effertur provemium, cui quidem
huerpretatio non est adiecta. ΤΥγιέστερος κολοκυrim vel
κολοκυνεις; nam utroque modo scribitur. Et suspicari liceret, in Epicharmi versu fortasse υγώ--ἀ, in foemi nino, de puella quadam scriptum oportuisse . nisi rursus in neutro genere usus esset eodem proverbio Sophron apud Dymol. in ' ιής. Idem proverbium Erasmus apud
Zenodotum sic ille Zenobium adpellatὶ etiam leo ait;
at ibi mihi non contigit reperire.
is eos Atticos nihil secisse libentius, quam ut philosophina, rum disciplinas & instiuitionem in scena traducerent, &n populo ridendam propinarent. ex Aristophanis driam ntibus, Diogenis Laertii historia, & hisce commentariisn nemo ignorati s Vide v. Fri Aristotelicorum irrisionem. MIII. 98. f. & 99. a. & Stoicorum, IIL ro h. c. & Io3 nd. 3 Athenaeus h. l. EPICRATIs plusculos versus deso, mpsit. quibus Pisonis feloia ridetur salsissime. Inducebaturn medicus quidam Siculus, discipulis Platonis oppedens,
nsubtilibus atque ut existimabat inanibus illorum dispuntationibus & divisionibus offensus. Frendunt iuvenes radentibus. & tantam contumeliam parant ulcisci: sed nsentque adeo, nisi eorum motus auctoritas praesentis ma-ngistri compestuisset. α CAsAu B. - Festiva illa EPICR, TIs verba in ed. Ven. & Bac veluti nullo prorsus metro adstricta continuo tenore scripta iant. Anapaesticum eis inesse metrum recte videns Casaubonus, sed rationem iblius metri vel non satis ipse tenens, vel minus certe curans, distribuit per anapaesticos trimetros, non modo mire Diuili od by Cooste
400쪽
d inter se confiis . promiscue mixtis aliis integris, aliis brachycatalectis, aliis catalectis in syllabam; verum etiam intercurrentibus passim iambicis aut trochaicis pedibus, quiabus in eo systemate non erat locus, misere subinde clauindicantes. Ego, GROTIUM sere secutus, in Excerpta pag. 669 sqq. in dimetros anapaesticos dispescui, acatalectos i. e. integros plerosque, modo sub initium sere aut si
nem cuiusque orationis mixtos monometris vel dimetris
eatalecticis in syllabam. In exemplo, quod typis describendum dederam, quintum quemque versum Hia nota numerali distinxeram; in quo vellem praescriptum meum seqcutus esset typographus: sic facilius versum quemque re Perturus erat lector, quo referuntur animadversiones ad nonnulla loca strictim proponendae. . In vers. I. paulisper naeseram, cum sit Tέ - των sinisgulus pes an esticus, ubi duo laltem, qui monometrum incerent, exs ctasses. Eum sortasse decurtavit Athenaeus. Equidem TI δὲ δὴ ο Πλατων malueram. Versum 3. qui es ex catalecticis, sic scripserat Grotius, περὶ των νυν δι--Ubi operarum errore irrepsisse περὶ pro vulgato
putaram, nisi diserte ille in Notis scripsisset: n Legiis tur apud Athen. ovis sed sensus illud magis exibit. αAt ut taceam, citra necessitatem sic .pr eleusmaticum
pedem pro dactylo invehi eamdem vim habet in ista comstructione diraepositio πρὸς atque πεμ. Quemadmodum πρὸς τινι ειναι vel γιγνεσ- dicunt Graeci, alicui rei intentum , in ea occupatum esse ; vide Lexic. Polyb. in Π-ς cum dativ. eodem modo e emque lania ur ρός τινι λαυλλιν percommode dictum fuerit. Vers. 4. φροντὶς mem nerimus & alias frequentatum inprimis de philosophorum curis ac meditationibus. Vers. 7. -ὶ τῆς γῆς a Grotio est. Cum γοῦς vulso dorice expressum esset, consentaneum erat, ut adiecia praepositio pariter dorica efferretur so ma. Articulum vero desiderabat metrum, ut fieret verissus similis versibus 3 & s. Vers Io. Vulgatum ροιρακι- metro prorsus adversabatur : quare commode correxit Grol. In quo vocab. syllaba ρα. sua quidem origine brevis erat, sed ob trium brevium in una voce concursum produci potuit. Vers. II. In 'A-δημιας penultima anceps,nie longa est: quod si opus esset, potuerat 'Aκαδηρ ince scribi. Vus i. recte edd. cum ms. b. Perpe