장음표시 사용
401쪽
198 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 39.
fionis rectius penutrimum locum, quam postremum, - e paverit monometer. Quare sic distribuendi fuerint isti Viniculi
τὴν νωλοκύντην, τινος έσH γένουe. Vers. I 8. Casaubonus, superiorem versum vel mus patrem cum hoc iungens, sic ediderat: τι ος εστὶ γοωνα καὶ τι ποτ' - ωρίσου; Grotius, praemisso monometro τινος εστὶ γένει ς, hunc subiecit, distinctum Iersonae A. nota ἔA. κώ τι πιτ λψ ἔρισαν' cuius mensuram equidem non percent. Speciem habet di metri catalectici. Itaque circumflexum est, ut cum pri
ma syllaba ω verbi sequentis spondaeum essiciat. Sed de inde ρι in ἄρισαντο pro longa usurpatur, quod & anal giae & usui repugnat. Nec vero ipsa illa particula ἄψ eir.
eumflecti hoc loco debuit, cum non sit interrogativa, sed ex decurtata. Itaque alia ratione consulere metro tenta vi , εορέσαντο scribens, quod perinde ac ψέσαντο dici potuit, quemadmodum pro ἄρα e & - - &-duxere Graeci. vide Noti ad I. r s. c. Sic existebat dimeterhrachycatalectus, cuius primus pes dactylus est, alter proceletismaticus, tertius trochaeus: quem versum ferri in hoc systemate posse putavi; recte-ne, an secus, iudicent artis magistri, cuius ego tironem me profiteor. Simili ratione vers. seq. vulgatum γε νους in γένεος cum Greuio filii resolvendum: sed & duae voces tuere transponendae. Versum sto. sic Grotius curaverat: δη--γ' ει τι κάτοισθα. Muidem preth δὲ. sulciendo metro, sparticulam praetuli. Vers. II. - particulam inserui pra eunte Grotio, itemque Maligero, cuius emendationibus
msstis usus erat Grinius. Vers. 22. Percommodum verbum κυψαντες. Valet enim
κυπτειν, sicut κυπτάζειν apud Schol. Aristoph. in Lysistr. 37. περι τι πονειν καὶ δια huiν: scilicet, pronum in Mere in aliquia quaerendum 'el elaborandum. Inde ἀνακυπτειν, I. 6. R. ex labore se vigere recim M. Pens. 21.
ει ρ ἀκιδiων pro vulgato μει ρ ἀκiων sicuti vc xo. etiam Grinius secerat ὶ recepi. Nec tamen improbaverim eiusdem Grotii rationem, qui h. l. vulgatum tenem, καὶ particulam initio huius versus posuit, non in fine supinrioris, qui adeo fiebat catalecticust Diuiti od by Cooste
402쪽
399 p. 39. IN EpI M. LIB. II. CAP. LIR
. ἔτι κυπτόντωκαὶ ἰητουντων τῶν μειρακέω .s Vers et . n ποίαι inquit Grotius pro πόαν, ob versunt. αIn eamdem vero sermam ποιαν consentiebant edd. omnes
ἰατρός τις Σικελῆς γῆς, αυτ- ῶς ληρωκτων. η που δεινως ἀργωθησαν, - έMησαν.
Nec variant quidquam libri . nisi quod de postremis vinhis infra dicam. Grotius istos versus sic constituit:
In noitrum exemplum quo pacto in primo istorum ver suum, pro ἰατρis, Ionicum irrepserit ιητρὸς, iam ipse nescio: & restitutum velim istud, quod mutare nil erat necesse. Caeterum rationem, qua duos proximos versiculos curavit summus alioquin in hoc genere artifex, pr hare non potui; cum & perincommode divisum esset v mhum in cne versus, & vox μαλα praeter necessitatem inserta. Adnotavit ad hunc locum ipse GROTIus: n addidimus, ut esset catalecticus. Si hoc omisi brachyn catalestium malis, non repugnabo. α Nempe ex ipsius ratione superior etiam vertus erat catalecticus. Atqui nec catalecticis, nec brachycatalectis, nec inserta voce, hic erat opus. Verbum πέρδω nonnumquam quidem in medio reperitur, sed multo frequentius in activo, & praesertim in Aoristo secundo. Itaque κατέη ρ δ' legendo mane-hant versus dimetri intii, sicut ii qui praecedunt, iusto tenore fluentes: Σικελιις ἀπὸ γῆς, να τέ ψαρδ' αὐτῶν, ως ληρουν'ων. ἔ που δεινως &c. At in his, quae nunc proxime seouuntur . sesellisse me rationem intelligo. Sic enim scribi debebant verseuli 3ι O 32.
ut praecederet monometer, sequereturque par mi acus: ωρωσεισαν, α' ιβόησαν.
Copulam τε post eum ignorarent edit libri, adiecit Grotius; eamdem vero nostri dedere misti: eo-
403쪽
denique modo etiam Casauh. in Animadv. obiter citaverat sista verba, nihil tamen nec de edita, nec de scripta lectione monens.
Sequuntur vers. 33 6 34. verba discipulorum: nTὸ γὰρ ἐν λεσχεως ταῶσδε ται τα
Recte ταῖσδε post dedit noster cod. a. Alter codex cum editis τοιαισδε: quod tenens Grotius, duos versiculos sic constituit:
In ed. Cas. uno dein versu comprehensa erant haec verba:
& continuo sequebatur, 'O Πλάτων δὲ &c. Ubi απμπὲe corrigendum monuit CASA . in Anima . de pro μή ' μέλησε scribendum censuerat ευδ' ἡ μελησε, non nem. auerunt ad scinus factam Mi iniuriam. Quarum emendatio. num priorem, nulli dubitationi obnoxiam, cum Grotio adoptavi: . ad alteram quod spectat, postquam dixit poeta γω,σαν, vehemenin irati sunt; languidus ti fibgidus videri poterat, si nunc demum subiecisset. non missime I. Quare aliam emendandi rationem iniens Ga TIus , sic scripsit:
monuitaue idem in Notis: n Legebatur. οὐδ' ἐμέλησε τεις ωμειραHMς. Atqui iam dixeraν. iratos ado centes ob m is dici Siculi inverecundiam. Ergo hoc dicit: prae iracundian oblitos Ascipulos quaestionis, quae erat prae manibus, nisi is eam Plato sorti animo resuscitasset. α - Quam rationem ego, quod ad semientiam, probans, verba sic locavi, quemadmodum continuus tenor integrorum versuum aemetrorum desiderare videbatur. Sed, ut inis contextum signita cavi, non satis videtur οὐδ' ἐμέ σε, sed particulam ἔτι desideror quare utique οὐδ' ἔπι ἔμελε sic scriptum volebam, non ιμ ιγ malim, id est, non amplius cuin rabant; aut eadem sententia, quod commodius fortasse fuerit, oia' is τ' l μ έ λ ε το . Ac potuit ιμέλησου ex interpretatione pro ἐμέλετο, in contextum irrepere: est enim hocataeum, istud commune, ut docet Eustath. ad Iliad. p. Io8 extri Nomen vero τῆς κολοκυντης recte fuisse a Gro. tio hoc loco positum, ex his etiam, quae mox sequum Diuili so by Corale
404쪽
tur, adparet: quoniam enim iam e plurimorum versuum intervallo nulla ea Visae mentio est iacta, non posset de inde sine magno incommodo ita nude poni τινος εστὶ γένους , nisi nomen της κολοκυνυς, de qua agebatur, paulo ante rursus sui siet postum.
Postriam versis in Q. Cas. sic sci Uri digestique sum. consentientibus quod ad verba edd. vett. & mistis:
τι ,σσ ἐστὶ γένους. οἱ δὲ διηρων. Et ad vos penuit. monuit: . Hoc καλ--η ex superito,nribus hic repetivimus ob versum. α - Ego vero, sicut
iuperiori loco ρeropportune & re ipsa postulante restit
tum a summo viro nomen της υλ υνυς, sic idem nomen
hic languide admodum & inutiliter repetitum iudicavi. At illo reiecto, reliqua verba non amplius ad metri legem apta erant. Quare verbum ἀφορι in brevius contraxi. Quod si quis audacius factum iudicaverit, cum praesertim non sit verosimile . e satis noto &hreviori verbo ορι ειν longius & exquisitius effictum esse a librariis; huic ego ultro adsentior . M paene persuasum me nunc habere profiteor, servato verbo ἀφοριζεσθιω, vocem ἀ-u in ἀυὸu fuisse mutandam, a iiciendamque particulam παλιν, ut potimodum invectam, postquam αυθις suillar in mἰτοῖς corruptum. Sed praeterea,
id haud dubie hic pariter, in fine praesertim totius orationis . erat curandum; ut monometer non postremum locum, sed penultimum, occuparet. Quare quatuor pinstremos versiculos se rescriptos velim: O Πλατων δὲ παρώ. Meὶ μαλα πρεως , , οὐδὲν ψι ς, αυθις αφορι εσ2Mτιδος ἐστὶ γένους. οἱ δὲ διλουν. Haec scripseram, cum posteriorem huius Epicratei Fragmenti panem aliter a nostro CORAY curatam, di intasnem ei lucem docti viri ingenio adfusam vidi. Is igitur Aramadri Vol. I. Cc Dissiligod by Cooste
405쪽
o, ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 39.
metrum quidem non tangens; sed ira sumens versus, prout erant a Casaubono distributi: nee in ipsis verbis quidquam mutans:ὶ collaris Epicratis verbis cum Arist Manis Plut. 698-m . perspe stissime monuit: vista.
asenae A. verba; ac tum demum rursus pergere pers nnam B. Oi P τοῖς μειρα-οιν ὁ Πλάτων δὲ &n quae sequuntur. μ - Ita, servato verbo ἐπιλησε, &omisso Grotiano nostroque adsumento της haec prodit sententia, ut ad id, quod de Siculi medici restia citate dixerat B, res pondeat Ar Haud dubie πιλαν eo facto lauri fuerint omnes, sequd ludibrio halius manave . V enim indecorum , lati in convenis disputationeque tata e-- mittere. Cui regerit B: Nee eurarunt discipuli; o Plisto ipse praesens, nempe, quo praesente tam inverecunde iula se gesserat ὶ Urit turbatus , lemur admodum quod Phi-Iosophi erat ingenium perpens, rursus definire disiintuereque eos iussi, cuius esses gemis: O illi d elavi A vaesan Quam ad sententiam tali quodam modo diserendi fit rint illi versiculi:
τινος ιστὶ γένους' οἰUbi notabis, in illo Gy ιμέλονσεν non absolute positam esse uias particulam, ut latine ne μidem sonet; sed relarri ad istud quod us. seq. post Πλατων est: quo fit, ut, sicut οὐδὲ nec valet, sic-dein O valeat.
Mindos istos AraxmIs iam a in Grotii Exemptis ειμstra quaesivi; quos ab illo praetermissos esse mirari subiit. Diuiti reo by Cooste
406쪽
4 3 Propoma quid sit, quod didit Athenaeus, supra expositum est ad p.
a V . I. ος τὸ πρῆγμ' Proprie, quo ω hat. Dalech. quo ducebat sors. Casai ita in Animadv. quo res posulabat; qura me accedere mea intererat. V 2. λωτὰ ειδες ἐδώκε. Vide IV. H6. f. & praesertim IX. 8. f. In illis verbis, την τράπεζαν ὴ κ' stribi Casau- honus iussit: qua mutatione nil opus esse putavi, cum percommode subintelligi τὶς possit. Vers. 4. -δὲ παρέ
m& nidorem alias quidem coenam opiparam indicare; at h. ni. agi de gustationis cibis, cui non pinguia adeo & nidorosan conveniunt, verum tenues cibi, & non tam alere apti. . quam famem irritare. α Vers. 6. Fulciendo metro particulam F inserendam putavi: nisi fortasse, omisia etiam illa, ob caesuram produci potuit ultima syllaba vocis υπερηφανος. Nec stathius quidem, hos versus citans, ad Iliad. ω'. I 48 a. t 7 sqq. particulam istam agnoscit. Ibid. τῶν ' ν. v Eustathius: stoc modo cit. J P δὲ
is praesides habebantur. Illis tribuebant quicquid in suon genere pulcherimum esse volebant intellipi. - CASAUB. Theocriti locus. quem respexit Eustathius, est IdylL I. Is . ubi notata ab Interpretibus consuluisse iuvabit: sed quod ad Theocriti imitationem istud expressum ab Al xide ait, temporum ratio doctum praesulem istellit.
n appellat non quod astrologi, sed ipsum coelum. Plato inra Epino mi de pro orbe accepit, ιν οῦ χρόνωναυτου πόλον, suum percurrat polum. M CASAU B. - Cons.
Euripidis verba paulo post, pag. 63. b. & Η. Steph. Thec II. 464 med. Vers. 8. ἁπαντ'. ἐνῆν τ. ῖ γάρ ἐν τα/' ιλά. ιν ταυτη scit. τεκεῖ, nempe τὶ ἐν ἀρα- καλά. Quae adnotavi, ne quis quod mihi initio visum erat et κει pro τα ιν λοπάδι accipiens, deinde pro ἐν του ra oportuisse ιν- scit. ἀρανῶ putet. Vers, io. ἀῶν ημέτορια. Corruptissime ἀνουν ηιώσορων ed. Venet. de Bac ruin δεν ὴuisvis edidit CAsAUB. & in Animadv. ait: n Fecimus μν in Θομον mss. quamquam alii cost
407쪽
Μυκαι. FimGI. Singularis ὁ μυκης, του μυκητος & του μυκου, δικλιτον, ut aiunt Grammatici. Sed & αἱ μυκαι
habes insta p. 6o. L 3 ex Epicharmo. tamquam a sing. ἡ μυxa: si modo vera ista scriptura. De MIsTI A comi eo in Indice Auctorum ab Athenaeo citatorum dicetur rvide interim Fabrae. Bibl. Gr. T. I. p. 747. & Toup in Epist. Crit. pag. so sqq. ln eius versu, quem citat Aili nautis, ὀρέχδει vulgo scribebatur contentientibus libris: se di apud Eustath. ad Iliad. p. Iozo, 37. apud quem
alia inime ex parte corruptum metrum est, cum δαπ
δουν nro πέδον scribatur. ὀρέχθει Ur ω scri iandum, quo constaret senarius, recte monuit sauh. Et sic puto correxit Valchenaer, cuius Epistola ad Roeverum s laudata in hanc partem ab HarIec ad Fabric. Bibl. Gr. T. ll. p. 423. mihi haec scribenti non in promtu est. Sententia versiculi haud sine perspicua. v Verbum k ais fati Casaub. de sono rei in Iolum proiectae dici norunt eruditi. α Et ista quidem notione subinde accipitur illud verbum; de qua consuli Loica possunt, & Homeri interpretes; in his Eustath. ad Iliad. q. p. 3 393 . 29 Quare sic interpretatus est illum versiculuin C aub. D Fungis illisis resonatat lapisum solum. α Quam sententiam etiam Gallico probatam interis preti video. At quis quaeso umquam μου illisis res ianuaudivit solum P Sane, si 1κὐκας hic fungos intellisas, ut imtellexit quidem Athenaeus aIta notione accipiendum is hum ἀρήχεσι erat. Quam in partem rectius, meo quidem stnsu, DALECAMPius reddidit: Fungos eoneupiscis L pidosus ager; adiecta hac nota: n Proverbii specie dictum is hoc videtur, de illis convenire, qui id ambiunt de optantis ad quod non sunt apti. Fungi nascuntur in molli ac hinis da terra, non inter saxa. α Isiam interpretationem spectasse Casa . videtur . eum ait: n Non placet illorum B coniectura, qui emendant hic ψέγει. α- Voluit
408쪽
h ται dicere; nam ιρεγεν prorsus alienum foret. At nulla ratione opus est: nam, verum si quaeris, idem etiam valet ἴκυεῖν atque u sora; & quidem non solum primitiva notione, cum ad corpus refe- , ubi ex in si Iificat, quam in partem Iliad. 4. in brevia us Scholiis ἀριγοντο exponitur: sed & in significatu ad animum translato, ubi curra, eoneupsere, derare sonat quam in partem maniseste ab Apollonio Rhodi usurpatur, Argon. I. et s. ubi vide Brunckii nostri Notam. Sed in eodem Aristiae versiculo amplius aliquid via
dere sibi visus est ingeniosissimus Nupius; Epin. Crit. p. st . in scilicet ambiguitatem, in qua lusisse poetam exustimavit; quandoquidem, sicut verbum όρ his ambiguum est, modo e cupiscire significans, modo restiare; sic &μυκι , prout accentum posueris, μυ- , vel vel fungi sunt, vel pecorum mustunc In POLI HI Hrs. 6. ἡγεύετ' as cum Brimchio correxi. Perperam vulgo ειηγρεύετ' ἄν. Mox dein ειναριον ἀμφιβολον dieitur puto vicium ita debile, ut dubites vitanum-ne, an aqua sit; aut ita acre, ut nescias vinum innedicendum sit, an acetum. .eons. I. 3I. e. Quod vers. 2.ώς ρωμένην legitur in ed. a. & 3. Cas. proprius istarum editionum error est: priores recte ἡ ρωμα. de quo verbo conser proxime sequentes Antiphanis versus. In eiusdem ANTIPHANIs velf 3. fulciendo metro voculam τυ imserui, Grotio praeeunte in tacerpti p. 637. Post εἴς τις paulo commodius, loco commatis, minore puncto diis stinguetur oratio. obsonia interpretatus sum. d conti IX. 367. c. d. Versum T. Thymo nemo voritur ubi ades caro, in Proverbiorum numero, quae Erasmianis imterspersa sunt, retulit Hadrianus humus, qui etiam asnotavit, ductos esse hos versus ex illa Antiphanis fibula , cui titulus Proverbium vel Proverbia erat; quod ex eis quae mox subiecta leguntur, colligi posse ille existimavarat. De cons. Erasm. in Prov. Iisdem vorantes emis. Est
aut allium I veste. - Κηνσόδωρος. Perperam vulgo Κηφισόδως et de quo eorrigendo vitio monuit Ionsius lib. L de Scriptorib. Hist. PhiloL cap. x3. sect. I. ubi plura de hoc Cephisodono reis peries. Recte viri nomen expressum legebatur apud N strum III. Iaa. b. M VIII. 3s4. c. Pro κατὰ 'Αριστοτέ
409쪽
p. 6o. υς scribitur πρὸς 'Aριστοτέλην III. 222. b. quod perinde est: & in similibus librorum titulis, quales hene multi multorum auctorum commemorantur, i ciuentius πρὸς quam occurrit; puto, quod illa voeula paulo munus invidiosa videretur. Quod ait Athenaeus. Mirectassee cephisodorum Aristoteli, ως ου ποιησαντι λόγου ἄξιον H παροιμiας ἀεροῖσαι, id perperam a me se conversum esse intelligo, pDd Adada Gliuere operae pretium non duxerit; in quo imprudens praeeuntem secutus sum Dalecampium. In eam sententiam oportebat, non ποιησαm. Recte CAsAunoNus in Animadv. quas operae pretium non fecerit, eum Proverbia collegis; monuitque: n In Aristotele nrum librorum indice reperies apud Diogenem L V. 26. IL si. e. Paroemiarum liber unus. J Praeterea ex NGraecorum Paroemiographorum & Scholiastinam scrin ptis constat liquido, eius argumenti librum sub Aristotelis m nomine in studiosorum manibus olim esse versarum. α Cons. Menag. ad Laert. l. c. In Aristotelis libello igitur ieiunitatem aut nescio quae alia in tractando illo argumen. to vitia reprehendit ille Isocratis, aemuli Stagiritae, dise pulus. Draminis Amiphanei titulus in edd. Παροι πιοι scrinebaturr sed nostri codices Παροιμίαι dedere, quod esuis etiam enotatum commendaverat Casaubonus. Qui sequuntur ANTIPHANIs vestis, ex eiusdem Casauboni praelitripto correxi. Vulgatam scripturam . in qua nil v xiant libri, sub contextu indicavi: sed primus etiam versus de quo tacui in istis Notulis vitiatus vulgo erat,
Morreet δε εἱ μυκητες γηγενεῖς. . Quod ait; ορὶ fu nsos γηγενεῖς, intellige, sisnta, & nulla cuisura, sed αὐ- . τμήτους, ut loquitur Florenvnust s Geomnicorum Coluis Iectorem dicit. vide Fabrici Bibl. istaec. T. VI. p. soa
n γένεται αὐτοματα ἀπὶ γῆς. Ri scula alioquin videatur nobservatio; cum omnia quae terra nascuntur. γυ- is possint dici. Sed & artificio provenire fureos nemo ne- is scit r ut . ex decocto fungorum in terram proiecto; aut . is si resecto populo iuxta truncum aquam spineris, in qua Diuitired by Coos
410쪽
is sementum ditat veris: populeos istos vocant, de quintas in Geoponi eis lib. XIl. cap. vit. α CASAUB.s Sequitur EPICHARMI as, quem sicco pede transiit doctus Animadversor: Ota αἱ asiavi ἄρ - MMώτους in quo equidem nec metri rationem, nec sententiam ex pedio. Denique persuadent omnia , ut oppido corruptum eum pro unciem .. Verba, uti iacent, hoc sonant: Si fifram sam intabesemus stransilabimis. Atqui fungi stravυ-Lnι, non nouantur. ne graeca quidem videntur esse ista verba. iane αἱ μυMM a sing. η μυκη, vel ἡ ι - de fingis, nusquam alibi reperitur. Porro
- κότες quidem verbum graecum est: μ --ηκότες v reor ne non sit graecum. Verbum aliquem sensum extunderet Gallicus inter es, activa notione a
cepit: quam recte, ipse viderit. Desecampius in i D tis' sutilitans interpretatus est; nempe Hadr. Iunii emem dationem secutus. qui in Adagio Tamquam fungus sulfioco in hune modum in pserat ista Epicharmi verba: οἱονεὶ μυ- ἄρ'
Et in eamdem quidem sententiam corrigenda illa utique videntur: sed, ut numerus insit, vide ne sic tae fuerit versus constituendus rOi-ὶ μωμωσιν EM M-κ-ώτες obur,. Sic fuerit legitimus trochaicus. tetrameter brachycatalectus. In NICANDRI vers. 3. -κολλα scribendum recte m nuit Casa . quod iam Dalech. viderat. Quos ego sic tias, vocabulum illust non, ut fidem, de flatinosa fung nim natura accepi; sed i quod & res suadebat, & analogia ususque sermonis desiderabat fungos cogitavi ad
Merenus, veluti ad uinatos, m arboribus, quas dixit poeta. Glutinosis graece κου-ης sonat: συγκολλος, est como Natus, glutine eonis ua ; de quo voca conser notata
ad p. ' b. Salmasii rationem non probavi.qui in H
monymis Hyles Iatricae p. 2 3. Oi-M', οὐ συγκομα, lagendum censuit, minime compae ros fungos intelliis a gens. In eiusdem NICANDRI vrasibus da Dagis ficus arbo- .ris, vers. 2. ἁ πάντοσσε erat in ed. m. & Bal. unde in Steph. in Indice Thesauri GL Ling. statuit rectum casum αειν , gen. Miναντος, non modo inauditum graecis v cabulum, sed vereor ne contra analogiam formarum. M.