장음표시 사용
71쪽
εῖ ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. D
Tριγλη ,r α κ ua λει νεύρων - αι. is Multam ne- an esse Veneri amieum. Studiosi. lectionis Platonis agno-nscum genus dicendi Atticum, οὐκ ἐθέλει , pro ου ,
is non est ea indoles illius O natura. εκπιέρπιος επαώ, ---nvare, favere. Homerus, ὲπιηνἀ φέρειν, vel nρα. Inter-n pres accepit pro -Mλος μι, & νευρα, funemn pretatur. nullo vult sese fune ligari. J Tu cape ut in ulon Iuvenalis, LIX. 34 3τ mensura incognita nervi : S mucin Hippocratem Wψρα, νευρα, quae non possum ιπῶρε- 2B& in proverbio, οὐδὲν σ' λσει , ἄν μὴν νευρν, s apud Athen. II. 64. b. I Ita interpretor in Theopomp1M comici versu apud Pollucem, si I. et 34. J
is δοκεῖ καὶ ἡ τρίγλη ἄστυτις Arvi, ως δηλον ε' του, ο κ Βεθελει Μυρων επιηρανος εἶναι' ἔγουν ἐράστρια του κατ ἄν-nθρωπον σπερματικου νευρου. Propter istam nervi signin -ntionem, κακεμφάτως & comice loqui censet Hierony-nmus eum, qui dicit cum Terentio, nemos intende. -- is Auctor Vitae Origenis: φασὶν αυτὶν νεροον ut ποτετμη- is hisia δεά τὸ μὴ ηδονη qu isdem, auctore Philoxeno, Venerem nihil adiuvat: Mosen pius vero piscis etiam extinguis penitus. Addit namque rn σκορ πιυ αυ παυσειέ γε, σου τὸν πρωκτὸν υ πελθών.is id est . Morpius instar pessi per anum subieris, facile exti is Dat in te Venerem, sive Minis τισιν, aut limite quid. ,, Legibus Atheniensium, adulteri ιν ι ρε deprehensi m ,, na suit μψανύωσις. I vide Schol. Aristopli. ad Nutanio V. S ad Plui. 168.l Raphani loco utebantur no is nunquam mugile pisce, interdum scorpio. De mugilem, notum illud Iuvenalis: LX. 3I7. J - quosdam moechos Ois mugitis intrat. Seorpione quoque abusos in eam rem vete. . res. colligimus ex hoc loco. Nam quid aliud dicamusis significare ista, δεν πρώκτὶν υπιλθων λει - Eodem modo.
ante Casaiissionum. istud de scorpione pisce interpretatus erat doctissimus perspicacissimusque Gel nerus, de Aquatit. p. 8s x. Idemque . quae superioribus versibus de multi pisce dicuntur, recte interpretatus erat ibid. p. s s. a. GLdem de mullo versus repetit Athen. VIL 32 s. a.
72쪽
IN EPIT . LIB. I. CAP. IX. AD CAP. IX.
d Ἀηνὴ τομωυ τοῖ Φιλεξένου &c. Ex historia quae hoc capite persecutus est Athenaeus de Philoxeni ingluvie, nomnulla excerpsit Suidas in 'αγωγος, ubi recte Philox uille ο Λευ ίδιος dicitur, quod nomen alibi apud eumdem corruptum est: plura idem habet in usque ad
illa verba πυριω τεμαχέσις. p. f. nosti'. edit. p. 2I. denique quae inde sequuntur, usque ad finem capitis, habet idem in Λευκαδίου. e Mιτεχω τινὰ n Dalm Domi lumnemas habeo. Imo vero, memini, s novi. 3 Latini repeto, ut Plin nius in Epistolis saepe; vel teneo, ut A. Gellius; velao meo, ut ad Herennium lib. III. si formam eius derin Dbimus: εἰ τὸ εἶδος αυτοὐ κατέξομεν, vel κρατησομεν et
unam & κρατῶ idem. Libro VII. spag. 27s. b. J κρατῶ
v καὶ τῆς λεξεως. At κατέχοι usus & Theophrastus, in Meditis nuper a nobis, scap. 27. ed. Cas. περὶ 'OMγα Μυίας. 3 καὶ τῶν ' λήρου ἐπῶν τουτο ἐν μόνον -τεχειν, B Lycophron Menedemo, s apud Athen. X. 42o. b. In πνον οὐδὲν τοιοῖτον κοσθω δεδειπνηκως. Infra libro VI.ns p. aso. c. J ουδὲ - ἀριθμὸν τῶν λωάψων πιατέχειν. is dii caecipiendum esse hic, probant sequentia , ἔφασαν γλρ, in τόν. Ita igitur vertendum erat: Memoria uneo, luteonemn quemdam Dis, quem tantum aberat ut aliorum puderat quo. isties ingenio uteretur, vi palam in batim manum in calen-sν rem demsereas aquam, assuefaceret calidis, O os quoque ca-n ΓΔ eollueret; eo videlisa fine, in minas ira Odidi Abi efissent molesli. Solitum hune narrabant cocos elam demeteri, ut xi omnia' menss quam ealtissima inferrem, ut evncta solus sesea comederet, cum non possem caeteri praeeuntem sequi. M CA.sAUBONUS. - Εumiam verbi κατέχειν usum notavimus
nuper in Indice Graecitatis Epicteti , ex Dissere. IlI r α ρ
Ἐπὶ τοσοῖτον ικπιπτωκότα τοὐ μὴ ἐντρέπεσθαι τούσκλον σών. DNegatio hoc loco sine damno sententiae, ut Mis alibi, potest abesse. ικπεπτωκως του ιντρέπεσθοω, His is nus ab omni pudore, impudentissimus. α CASAUB. - Ple
nasmi negativae particulae, post negandi quidem verba, obvia ubivis exemplar velut illud Dd Polyb. II. 33. 9.έξαρνῶν ta μὴ φῆναι παρὰ σφισι. Quo de genere plura collegit Bergierus ad Alciphronem pag. II s. in his unum ςx Athenaeo nostro, XIV. 6a6. ς. ἀρνηθῆναι τι M atri'
73쪽
ini. At insolentius videri poterat quod h. l. habemus, eέκπεπτωκώς του αἰδ,DdM, quod eam prorsus speciem habet, ut contrarium videatur significare; quandoquidem ἐκπεπτωκως του αiδεῖσθαι, absque negandi particula, ut recte a Casaub. monitum est, significat qui ludorem exuit. At, subtilius si spectes, eamdem huius dictionis, de qua quaerimus, rationem cum superioribus reperies: scilicet. ante negandi particulam supplendum ubique verbum oppositum ei, quod expressum adest. ε ξαρνούνται μὴ *ῖναι,
Idem valet ac ἐξαρνουνται, και λέγουσι μὴ φυνυ, si vς. ex loquendi more Graecorum. καὶ μὴ λεγουσι φυναι. αρ-- ῆναι τι μὴ εIδεναι, idem valet ac ἁρνηγνω, και
μὴ εἰδέναι τι, vel, καὶ μὴ siδένα i. Simillima igitur ratione, krι τοσουτον ἐκπεπτωκοτα του μὴ εντρε εσθαι .idem valebit ac, Mνὶ τοσουτον ἐκπε' ramisα, scit. του ἐντρέπεσεαι καὶ επὶ τeσουτον προβεβηκότα quod est ve hum isti oppositum του μὴ αιδεισθαι : ubi illud unum insuper observandum . quod genitivus τοὐ non a verbo regatur, sed a dictione - τοσellas: est enim προβαι ειν επι τοσουτον του αἱδε αι id ipsum quod latine eo impudentiae propedi dicimus. Similiter in illo Euripidis Orest. ro6s. ed. Mu r. ηὐλαί-ο μη φιλους , non opus
est eis ambagibus, quas Scholiastes quaesivit; ad us. io 39. ed. Barn. sed intelligendum , ἡυμβεΘο καὶ μὴ ἐτό de Quid sit . quod sequitur, επὶ τοῖς γινομένοις. haud satis adparet; ac vereor, ne non satis sit emendatum: nam , quod in latina versione posui, in his quae agebat, id quidem non sonant proprie graeca ista verba. Lxhibebant autem ea ita, ut cum Casaubono edidi. nostri mssti cum Casaiibonianis. Olim in ed. Ven. & Bac legebatur τους πλησίον ἐπι τουτο γινου ἐνους, quod Casaubonus in Aridendis lad Animadv. in interpretatus est eos qui prope ipsum accumbebanI ad epulandum. paulo post, pro παροπιθωσι perperam περιτιθ. erat in ed. Ven. Verani scripturam ex coniect. dedit editor Bac quam tenuit Casaubonus sum gantihus msstis. δ' αὐτὰ καὶ περὶ Ου Κυθ. Particulam καὶ , quae de- serat editis, dedere nostri codices. Archytas. qui deinde commemoratur, idem videtur esse qui in numero eorum , aut 'Oψαρτυτικα scripsere, recensetur Lib. XII. 3 6. C.
caeterum, quis iuerit, haud liquet. De variis Archrtia
74쪽
. Tοὐς διικτυλους Ππουὁεν δαέους εχω. n Scriptum merat ἐδαμους, quae vox Graeca non est. Immo, non
Μιδαμους, sed 'Iδαλους erat in ed. Ven. & Bac literis αιn perperam pro αλ acceptis. J Vera lectio ex msstis siluuisbus adsentiuntur nostri J & Suida revocata in suum i Dcum. Is Grammaticus sin 'Iδαιους, rursusque in Τιμαννυιδας & in 'Iδαέους exponitusnodos. An quia putabat derivatam ab 'lδη vocem B quod nomen est apud Geographos Phrysii montis rη litemque Cretensis: J apud poetas, cuiusvis. Certumnest, alludere poetam ad Idaeos Da las, quorum notan industria & inventa. Sic nominatos scribunt a strenui-ntate ministerii, quod matri Deum exhibebant; οτι καὶ Mnτης χειρὴς δάκτυλοι τ ν αι τε καὶ πάντων ἐργάται, n Pollux inquit. LII. Is 6. J Itaque digiti δαιοι, sunt minis ercitati O docti. Sunt e veteribus qui tradant, serri m
D tallum ab istis primum in Ida monte scietaei fuimn inventum. Quid si igitur digitos ἐδαέους hic ferreos in-nterpretemur Turnebum ita olim interpretatum esse a m cepimus. α CASAUB.
In illo versu, καὶ τὴν λάρν ηδ πια, πυριῶ τεμυα ψοι .nil mutant libri, nisi quod pro πυριω corrupte πυρειῶscribant nostri codices, & eorum alter etiam τεμαν eis. τεμαψοις recte tenuit Suid. in Tua . mendose τμμαχοις scribitur apud eumdem in-: pro λαρυγγ' vero, utrobique apud Suidam ωρwγγ' scriptum. Κλέαρχος δὲ Φιλόξενον προλουόμιενον, ἐν τῆ πατρίδι&c. Habet haec, & quae sequuntur, Suidas in Φιλόξενος Λευκαδιου. Casaubonus quid ipectarit nescio, eum in Asdendis ad Animadv. scriberet: DLibri meliores προλελου
deo, in ed. Ven. & Bas. προυλουρανον esse excusem. Ipse Calaub. προλουόμενον edidit, quod & ego tenui, consei tientibus nostris msstis & Suidar nec in hoc quidquam desideravi, quandoquidem participium maesentis temporis, quod vocatur, perinde de praeterito etiam tempore impe secto certe ustirpatur. Istud προλελουμένον in Ora. puto, exempli alicuius edit. Venia vel Bas a nonnemine adnota-
75쪽
perit Casaubonus, eamque adnotationem pro scriptura evetere quodam codice excerpta accepit. Caeterum pem commodum ipsum προλοὐMενον foret, si darent libri; quum θρονος pro λουόμενος dixisse Atticos constet; de quo in sta ad III. 97. e. monebitur. Sex voces, ιν τε πατρiδι καὶ δελοιις πόλεσι adieci ex Suida in Λεωκαδ. Mox, ubi οἶνον, χαρον, ὀξος ascripsi, οἶνον καὶ οξος erat editum: γάρον, οξος, habebat Suidas, omissa voce οἶνον. omnia tria οἴνον, γαρον,οξος, iuncta dedit noster cod. a. pro quibus mendose obor γὰρ scriptum in cod. b. Er eodem scriptum modo, puto, suo in codice repererat Venetus editor; quod ei sic corrigendum visum erat, ut γὰρ in καὶ mutaret. Continuo dein, pro εἰς τὸν ἁ έτριον οικον . quod perincommode edi. tum erat, recte εἰς τὰς ἀλλοτρίας οiκIας dedere nostri mssticum Suida. Porro τὰ erat in edd. pro quo commodius ε hιενιι cum eo)em Suida dedere codices nostri.
sentiunt nostri: quod verbum nobis tamen nun magis fatis secit, quam fecisse Casaubono vi dep. Nec vero magis placuit ἄνια κἄμ-ιαντα : nec epim domum rediisse puto hominem; sed cum hero aedium, in quibys erat, epulis adcubuisse: eam scilicet mercedem se mereri ratum cum pro condimentis, quae ipse adtulisset, tum pro opera sua arteque parandis cibis impensa. sum apud Suidam in Φιλοt. Λευκ.ὶ εἰς Muιτον κυψαντοι legeretur, id quidem
quid esset haud percepi: sed, collata Suidae scriptura cum ea quam dabant libri nostri, verissimgm prodire lecti
nem ἀνακι, πιτα, quam & Bru'shius noster in ora sui libri commendaverat, iudicavi. Dicitur autem ἄνακίπτειν is, qui, posequam lacumatus O versus uream inclinatus fuserat , erigit se, εἰ eaput attollit; tum metaphorice, qui e molestiis O aerumηis se recipit, remit, recreatque: quae notio perapta huic loco videtur, ut, qui curvato corpore adhuc culinario labori fuerat intentus, dein, opere perfecto, caput erexisse & ex labore se recepisse dicatur. De cuius verbi usu, praeter ea quae a Lexicographis observata sunt, mul-
76쪽
ta. quae hunc locum illustrare possunt. collecta dedit Wetlten. ad Evang. Luc. XIII. ra. & XXI. 28.
I, οὐν ιδ περ Φιλοξενον τὴν Theophium istum satis adparet. non comicum esse, saepe alias ab Athenaeo citatum. Fuerit igitur Historicus ille &Geographus, de quo consulendus V ossius lib. III. de Historicis Graecis. Philoxenum, Eryx is filium, ut insignem gulonem, nominat etiam atque describit Plutarch. sympos. IV. 4. p. 668. c. & de occulte Vivendo, p. II 28. h. Fuerit - ne is Leueadius Philoxenus, an cytherius, an ab horum utroque diversus, dubitari potest, naee inter ipsos veteres constit e videtur. Quod h. l. ex Theophilode Philoxeno Eryxidis filio narratur. θruis Abi ροπμr eum optam, id Philoxeno 'Eρίξιος filio tribuit Aristoteles Ethic. ad Nicom. III. Io. ubi corrigendum ex Athenaeo & Plutarcho: eamdem rem vero Machon Comicus apud Athen. VlII. 3 t. d. cytherio tribuit Philoxeno. Fuix autem Cytherius Philoxenus, Suidae si credimus, Eulet ydae filius. idem vero Suidas id ipsum quod de Eryxidis filio h. l. Theophilus ait, ad Leucadium Philoxenum rein fert. Ε quo, eumdem Leucadium Philoxenum suisse Eryxidis filium, licebat colligere; nisi mox rursus novas turbas idem Suidas daret, illam pariter totam historiam quae deinde cap. II. de Cytherio Philoxeno narratur, ad eumdem reserens Leucadium. c δὲ Μελάνθιόν φησι τοὐτ' De -- lanthio, Tragico, cuius ingluoles ab Aristuhane aliisque comicis traducta est . vide Fabric. Bibl. Gr. Tom. I. p. 683. & Athen. VIII. 343. e. & XII. s o. a. In duabus posterioribus editionibus Casauhonianis ue h. l. legitur :Ελέαρπος δὲ Hsλενθιος δεικε &c. sex verbis per operarum
κρέμαται, πάντων υ δε γηρως ἐστερημενος των ηδέων. De
Tithono auctores vide ab Hevnio ad Apollodor. p. 7ss. citatos, & Athen. XII. 348. t. Quod autem hic lisebant
omneS, ὲν θαλαμιν κρεε ιται, quod Dalechampius vertit in Mnlusi toro pendens iacet; miratus sum, eam ρῆσιν
praeteriisse casauboni animadversionem. Genitatis enim is-
77쪽
p. s. NM qui convenit ei, qui prae senectute num amplius να- cptare fruu potest ρ Aut in nuptias toro quis umquam audivit suspeetum aliquem iacere ρ At Tithonus ut docent Eudo. ciae Collectanea p. 396. S Tetrietes ad Lycophr. v s. 36. ita consectus erat senio, ἄστε ἐν ταλαρω καὶ λύκre' , ητοι κουνι , ut ait Eudocia, i. e. in in nabulo; cf. Schol ad Callimachi Hymn. in Iovem v s. 48. & Etymol. in
δειν. Scilicet in fiscilla vel eorbi cubabat; quae, sicut imfantum cunae, e fune vel vinculo suspensa erat, ut circumagi posset, quo facilius sopiretur, quemadmodum consopiri infames solent. Denique apud Eustath. ad Od. y. p. a 3. 3o. plane sic legitur: ληρεῖ. δὲ ὁ μῶρος περὶ
Quae omnia satis caussae esse mihi visa erant, cur & ab Athenaeo h. l. non ἐν sed ἐν scriptum fuisse mihi persuaderem, & in textum hoc recipere non dubkarem: idque iam feceram, quum eamdem scripturam ex Eustathii auctoritate ADAMo etiam, viro docto , qui ante Villebrunium Gallicam Athenaei versionem instituerat, probatam intellex L P οτι πMῖστον τοῖς ηδέσιν ἐνδιατρ , . quo sutius lasduraret voluptatis sensus. Huc respexit apud Lucianum Nigrinus , T. l. c. 33. p. s4.ὶ cum ait, Diae voluptatem nonnis ιν παρόδον , in transin percipi: longi mum autem homi nis guttur nonnisi quatuor digitorum longitudine esse.
&c. v Lepidissima historia est, quam refert ex Clearchon Athenaeus, de Pithylla liguritore: qui, ut Ebos sementissim mos posset vorare sime ossensione linguae . non solum membram neo tegmine eam involvebat, sed De amplius erustam illi emm lorisam indurabat. Sic interpretamur τί προσελυτ υν. Acis placebat initio scribi, καὶ πρὸς, ελυτρουν την γλ -
Μ ταν. Sed vulgatam lectionem haut Suidas & in NH--Μλος & io Περιγλοατές. Proprie ελυτρον est involucrum malicuius rei, aut therar ut in Symposiacis Plutarchi . v υλιυνλεν ἀργυρῶν, ξυλiνοις ἐγκειμένων ἐλυτροις. In qui raro sermone Stohaei sp. quidam populus narratur ν τοι κερπιλια τῶν χρηστηριων ἐν χρυσοῖς ἐλίπροις
υτειν. in thecis aureis servare testacea vasa: non oracula .m ut inepte vertunt. Γ cons. Polluc. X. it. J At in hac Nnarratione ἐλυτρουν accipimus pro hiemstare, ficut fit ux
78쪽
c is figlinis vasis: Galli hoc dicunt vernisner. Graeci proprien περιπεταλοοῦν. Νon vero solum Pithyllum, sed vomnes gulae proceres, serventes cibi olim iuvabant. B Seneca Epist. 9s. Quid Z illa purulanM, O quae tantum D non ab ipso igne in os transferuntur, iudieas sine noxa in ipsis is visceribus extingui ' Ea fine foculi sunt inventi, quibus, in mensam pruna insertur. Seneca Ep. 81. tarcia coenantionem eius tumultus coquorum es, ipsos eum opsoniis focossa transserentium e hoc enim iam luxuria commenta est. Ne quis
D intepescat ribus , ne quid palato iam calloso partim ferveat, ne nam culinia prosequitur. Sic loquitur quasi ipsius aetate Disculorum ulus coepisset: quod non ita est, neque sic Deius verba accipienda. Apud Aristophanem Acharnens.
v fvs. 887. ed. Br. J cupiens quidam conspectam anguilis iam posse statim vorare, δμωες, ait, ἐξενεγκατε τηνν ἐσχάραν μοι δευρο aevi την ριπiδα, id est, heus, famuli, si ex aedibus hue inue fetilum 6 bellum. Ait ibi Grae-Μ cus interpres , dici vulgo hoc genus ἐσχαρας, α ρουλαν, is hoc est, arulum. Hesyctius recte interpretatur πυροφόρον πισκευος. Clemens quoque Alexandrinus inter luxus in-nstrumenta ἐσχαρiδαις ἄνθρακων recenset. Meminit & Pluntarchus in Crasto, sed in diverso usu, cuius aliud ex-Bemplum apud Tullium pro Domo sua. M CASAUBONUS. - Mihi, fateor, quae de singuae in lacro hic narrantur,
haud satis esse perspicua: & suspicor, per iocum id de homine isto dici solitum, qui serventissimos cibos ita citra
noxam vorare sciret, ut linguam habere eum diceres serrea lumina obductum. Nil mutant libri nostri, nisi quod mendose προσσυτροῖν pro προσελυτρουν habet cod. a. quod eo moneo, ne quis miretur sicubi deinde fortasse in alio pariter vocabulo literas istas λ permutatas a librariis dilixerimus. Quod de Horatibus adiicitur, ea verba repetiit Suidas in Δακτυλοδρα , ubi ῶς θερμότατον pro ινς, ειότατα legitur.
Aλλοι δὲ ψιλιχθυν Φιλόξενον φασis. Sic commode eo dices dedere nostri, pro καὶ αὐτουν Φιλοξ. quod erat editum. 'Αρισωέλης φ ιλό δειπνον ἁπλῶς. Isto nomine
Philoxenum ubi adpellaverit Aristoteles nescio: hominem dixit Ethic. Nicom. III. ro. Alibi, ubi eiusdem secit mentionem, Problem. XXVIII. 7. neutra adpellatio adiecta. κατατρ-ολην, ἡμέραν έν τώῖς θαυμt M. n τλ
79쪽
-- Malles utique καὶ τούτο οὐχ ολω: sed nil mutant libri . di adquiescendum in vulgato putavi.
Phanitas, Fresius, Aristotelis distipulus; deo
quo videndus Vossius, in Historicis Graecis . lib. I. cap. 9. Perinde vero & Φανώς & ΦMνέας effertur nomen, ut diserte Suidas adnotavit: & promiscue utraque scriptura apud Athenaeum, qui saepius hunc citat auctorem, o currit. Ac interdum dissentiunt libri in scriptura; hic verim in Φαν-ς concordant. Potuit autem istam rem tradere Phanias sive in Libris περι non1των, quorum secundum citavit Athen. VIII. 3 sa. c. sive in libro de Melliae tyramniis, qui laudatur VI. 232. c. Quae vero diserte h. l. de cytherio Philoxeno narrantur, ea a Suida tin-Λευκαδ. ad crinominem Leueadiam referri, iam paulo ante monui: rursus vero apud eumdem Sui- , in Φιλοξένοι γραε - τιον, eadem res ad Cytherium Philoxenum resertur. μεγάλην τριγλαν. Paulo inferius την τριγ λην scri-hitur : utriamque recte, nec aliud quid e msstis enotatum
video. Apud Suidam quidem utrobique τριγλαν per ac scriptum δεitur: quamquam, Grammaticos nonnullos si audias, quorum praeceptum ipse Athenaeus noster VII. 3os. b. & 324. c. d. probare videtur, sola sorma per a legitima suerit. τὸν δὲ ἀποκεκρίσθοιι, διότι νεωτέρα a OM&c. Quum sic olim esset editum, τὴν δέ ποτε ἡνο --
μένην Ουκ λ ποκεκρέσθαι, διοτὶ νεωτέρα ἁλοίη , &c. in contextu quidem nihil mutavit CAs Au BoNus, sed in Arima resonibus haec adnotavit: n Non concoquo ista, τὸν
ra laxem responsum petenti votasse dure. Quod verum ind
80쪽
p. 6. IN EPI M. LIB. l. CAP. M. π
d n negamus nos. Quid nonne clara illius responsio vid istur tibi inesse in his verbis, διότι νιωτέρα ἁλοω ra μὴν, παρακολουθεῖν , & sequentibus Μihi quidem videtur. . Scripturus Ph; loxenus de Amoturus Cyelopis O Galauae, is multillum sibi appositum de rebus Nelei, Galateae pa-ntris, interrogavit. Is respondet tandem, se iuvenem ea n ptum ἰ propterea interesse iis rebiu non potuisse, neque ea scian re, prae fefellaretur Pes xenus: at illum alterum scire gramn dem natu mirum, qud Dιonysio esset πρυ-s: eum igiturm interrogaret. Omnino sic sunt ista accipienda , tollendaque
nis διότι particula αἰτιατικὴ , sed pro ἔτι accipitur, uem saepe. cyclope autem Philoxeni eadem cum Athenaeon Aelianus, variae Historiae lib. XII. cap. 44. Scholiastes. Aristophanis aliter, in illa e Pluto sus. 29o. 3 θρεφα-
ηροσημ . quod ex Musuri puto ingenio. Aldinae editi nis praesidis editum erat , codex noster b. δεσπό ην habet, quod ex σπουδη mila. corruptum suspicari licebat, studiose a se interrogatum. Sed quoniam neutrum
nec ποτὲ, nec τουδῆ satis convenire visum erat, nude τὴν δε - ντ. praeeunte cod. a. scripsi: neque esse putavi, ut πολλάωtae cum Casauh. intersererem. Sic vero& Suidas nude τὸν δὲ habet: corrupte autem idem ιμ-
sentiunt nostri libri: sed negandi particulam, quae serenda utique non erat, recte Suidas ignorat. Non equidem improbavero, si mis οὐκ ex ar. dativo pronominis, corruptum ratus. σι h. l. cum Casaub. interposuerit: sed di hae vocula percommode emeri posse putavi, & negandi particulam ex scioli cuiusdam παραδιομωσει, qui loci sententiam parum percepisset, deliberato intrusam olini fuisse suspicatus eram. Particulae δισι, pro μι usurpatae, plura exempla qui deside. at, adeat Lexicon nostrum
Polyhianum & Indicem Graecitatis in Epictet. Ibidem e
iam verbum παραιMλοAais, eadem notione, qua hoc loqco, saepius occurrens reperiet.
τὴν τρίγλην την παῆ αὐτῶ. Nihil habebat haec scriptira, in quo quis offenderet. Igitur scut eam ex M. Bas. tenuit Casauhonus, nihil suis e codicibus adnotans; se& ego in hanc nostram editionem irrepere passus sum.