Animadversiones in Athenaei Deipnosophistas post Isaacum Casaubonum conscripsit Iohannes Schweighaeuser Argentoratensis ... Tomus primus nonus Animadvers. in lib. 1. et 2

441쪽

4,3 ANIMADU. IN ATHENAEUM. p. 6s.

inde δὴ particula, cum ait, infra, sit. e. Ω-καὶ παρ' Ευμ-φ. De sesto die, quem 'Aμφιδρόμιοι dixerunt Graeci, quo die nomina imponebant nuper natis infanti. hus, consulendus He*chius, & Pos ibi auctores la darunt Interpretes, instamue omnium Meurs. in Graecia

Feriata, hac voce. Vos penuit. πιλω legas. a πιλων, dan ex p. 37Ο. d. πιλεῖν, a πιλεον, nihil interest. Utrumque cogere, consipare, proprie denotat: hic autem fortasse non tam conperere verti debuit, cui seci cum Daleea pio, γ quam ingerere; ut έπους σφως πιλeυν πλεκτανἀesit ut mer ivlere ventrem polyporum ciem. Videntur autem,

qui polypis vescebantur, cirros praesertim in deliciis h. huisis. cf. I. s. d. CASAUBONo etiam quod nunc demum animadverto) placuit πιλων hic pro isere Meipi: n Nam

π mandendo, Inquit, cogitur; neque inepte, quia mansuma est. πιληπιε dixeris. α De verbo -υσιν vers. 4. m nuit idem CAsAua. esse illum elixania modum, quem hodieque Ius Monem vocant: ncum in proprio MaccΟ --Μquuntur carnes, intra ollam aut patinam conclusae, ut is nullus exhalationibus pateat meatus: unde πιικτὰ κρέα Μ Graeci vocant, quae ita sunt cocta. α - DMemmi ιον, inquit, apud Pollucem per u in secunda syllaba. is medium est pectoris: στnθiνιον in Εtymologico: perperam. BAt στηθυνια hic per υ recte, pectuscula agnina. Frequensis dictio apud LXX: ut Levitici cap. 7. &8. ac Io. α Denique ad Mes. I. animadverterat idem, perperam in editt. Ven. & Bas. ὀνομ αἰεται legi: & ex melioribus libris, cum quibus & nostri faciunt, νομιζεται ille restituit, quod recte omnes lib. IX. p. 37o. d. agnoscunt.

AD CAP. LXX L

Nικοστρατος, ἡ Φιλετεωρος. Adiici poterat, ex probabiliae paene certa coniectura, fabulae nomen, εν 'Aντυλωλω. vide III. I . a. & 238. e. Quae sequuntur poetae verba . in quatuor versus erant distributa, quorum primus

a Tιουν excurrebat usque πολυτελῆ alter, 'Aλλλ--- ρασον t tertius, Καὶ νήττι'. - κε i. 'υς ζ quartus, ' νιθμεν--υα ρειν. Quibus quodnam insit metrum, dicat nobis is qui tuam distributionem probaverit. Mihi, prout verba digensi, legitimum esse metrum senariorum iambicorum vitum erat. Vers. a. μὴ πολυτελῶς, ἡ δει καθαρι-ις. Recte M Diuitiaco by si

442쪽

nostri eodd. quod & e suis commendavit Casaub.

Reclamante metro καθαρέως editum erat. Idem mendum

corripendum VI. 3i I. d. & VIII. b. ubi idem prodisiis dictum ex aliis poetis citatur. Vide Zeum ad Xenoph. Cyrop. I. 3, 8. & Var. Iere ad Polyb. s. ὀρνιθάρια dedit noster cod. . di Et desiderabatur labstam livum in recto e sit, ad quod' restrietur adiectivum Vers. 6. Percommode υ ἀρρεν γὰρ scribi iussit Casaub. pro χαιρε ιν γαρ, quod in membranis reperiri est. Nostri quidem mmti γυ particulam ignorant. Membranae, quas seu bonus dixit, Farnctianae videntur esse, quarum corulatione ab H. Stephano olim instinita se usum esse pr sessus est in Praefatione Animadversionum: & est mihi ad manus exemplum editionis Basil. quod olim Casau boni sierat, in cuius ora h. l. manu ipsius Casauhoni sic seriaptum est: νν cod. St. γαρ. - M. M. Ἀντιφάνης D. Ante haec verba Calaubonus vocem φλ.pΕΣ , tamquam titulum, contextui inseruit, quam vocem ignorant ibi edd. veri. & mssti. At, eam non modo parum

necessariam. sed ne satis quidem commode ibi insertam esse. declarat ratio qua adstumorum mentionem faciendam transit auctor. Quod vero mox scribitur, Ma ψαρας is τοῖιβρώμασι κοιταλ σι; si vera ea scriptura est, indicaverit Athenaeus, ab aliis vulgo in stilentis animalibus nonsblitum esse haberi sturnum. Atqui Galenus, aequalis Athenaei, lib. VI. de menda Vatet . reserente Gesnerode Avib. p. 679. inter perdices, turdos, merulas, & huiusmodi, quae quidem boni succi esse ab omnibus existimantur, hoc est furnos, etiam commemorat. Quo magis mihi probabile visum erat, hoc loco, non . scripsisse Athenaeum. Vide II. 38. h. c. M64. f. & 66. c. d. Ῥῆνος, 4 αρες, κιττή Corri se ψ - ρ ες. ut habent eda & misti: temere μες in nostrum exemplum irrepsit. Deinde s κάτται esset scriptum.

iustum senarium einerent ista verba, χῆνες, ψαρος, --οδες, κόψενος. Quod ait. Παντων ημοις ὀιπατειὸ &e. recte o

servavit DALEcmpius. esse ista mimosophistae alicuius verba, Ulpianum alloquentis. Ibi, pro ημων, quod in ed. Ven. & Bas. erat, rem ἡμάς edidit Casaub. cui nostri a stipulantur codices. καὶ δὴ λαὶ παρ' Εὐωλφ. Vide supra ad initium capitis LXX. τέτταρ' ἡ ιὰ πέντε. inest καὶ

443쪽

d. a. στρουθάριοι θ' ιῖον έντραγεῖν. Reddidi, a violas ex efiis quae comeduntur. Dalech. Rutharia quot ad satiandos nos s iant. CASAU B. ri accipio, pultis aviam, tantum quodn incipientes apti esse ad edendi . Alii, s Desecam pium dicit 33 ἴσον ἐντραγειν , qu .non sequor. α κερχ'νδες n Avicinis Iae sunt non semel Arinyphani nominatae. κέκχ3η Ηem sychio; nisi est mendi α CAsAUB. - Quaecumque sit ista avicula, nomen nabere utique videtur amisso, quo Vescitur. κουος, milium: pro quo etiam levi transpositione literarum κερχυνος dicebant, in derivatis certe nomianibus, quemadmodum ad II. 33. d. observavimus. Itaque cum Gesnero de Avib. pag. s48. sub fin. coss. p. 48. extr. miliariam scit. avem interpretatus sum; de qua Varror Dornishone, praeter alias aves, quidam alunt miliarias ac coturnices, quae Pivues veneunt care. τά τ' αλλ' ἁτ τ' ἄν-τατ' ἀλλ' vel αλ α τ' ἀν edd. αττ' ὶν geminata τ litera dedere nostri libri, Dod Atticis pro a τινα ἄν usurpatum satis conitat. Sed postit-ne verbum ἐπιτυγχμνειν cum a cus casu cor strui, aut ἁττα potuerit-ne etiam pro genitivo ἔν τινων vel ὀτων poni, dubitare me profiteor. Quare videndum, satis- ne persa natus is locus sit. Metrum quidem etiam in toto illo Eubuli iragmento solutum lux tumque est.

AD CAP. LXXII.

Quod edidimus, Dον καὶ κ υ-μ ω ν τρώγειν, κ ψαλων τε οὐ τοκἡων μειον, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀλλων , cum κυάμους δέ κεφαλάς τε editum esset, recte κυαμ dedere postri mssti, perperam quidem κεφαλας τε tenentes. Utrobique vero genitivum posuit Eustath. ad Iliad. s. p. 66o.

4. cum ait: ισον ἀναa μεταλαμβὰν ιν αυτου, καὶ κυἁμουν τρωγειν, καὶ κεφαλων ου μόνον τοκήων. α δ και των --

λων βεβηλων. Latere autem in istis verbis integrum hex metrum, ex alio Eustathii loco ad Iliad. ς. 92 s. rs. d cuit Casaub. ubi sic : Tοῖς παλαυοῖς λογον φασὶν έὼM ετερον τοιου For σόν τοι κυάμους τε -γεῖν κεφαλας τε τμηων

διὰ τὸ , αἰζηῶν βάσιν ἔμμεναι ἴδ' ἀναθαρμὶν αἰδεω s sic Cac pro vulgato αύ αο J δταν ἀυγὰς

v Pythagoricae scholae linquit CAsAua. hoc scitum fuit: Dissili do by Corale

444쪽

p. 66. IN EPI M. LIB. II. CAP. LXMI. Met

ii quo allusit Lucianus, cum Pythagoram facit apud inis1, ros fabas edere, haec dicentem : Δὸς μονον κυλμους π λια παρὰ νεκροῖς δοριιιτα ἔμαθον , ὼς οὐδὲν iσον κυ- μοι καὶ τοκέων ἐνεπλα - Luciam Disi Mort. . sedi. 3. ubi vide Interpretes. ουδενοι γουν commode dedere nostri libri. In verbis illis, διοι τὸ τὰς αἰσθήσιις ἁπάσ- αιδεν ἐν ι τῶ ΠνM. aegre serebat Casaub. adiectam istam vocem , qu

niam ex philosophorum praeceptis, & ex Galeni praeseritim & Hippocratis, omnium quae sensu percipiuntur fonso principium cerebrum suerit dicendum.

πολλόδωρος - - δ' ἷνομάζειν τινὶ τῶν παλαιῶν, φωσχιν, εγκεφαλον. Monuit ad h. l. CASAURONus , e veter

hus non modo medicum Hippocratem saepe in suis striaptis nominasse τὸν ἐγκέφαλον. sed & Homerum Odyss. l. 438. cui loco plura alia adiici potuerant: tum & Ε ripidem in Theseo, apud Scholia st. Aristoph. ad Vesp. istas Apollodori affutias paulo post ab ipso Athenaeo confutatas videmus. cin f Ηeyn. ad Apollodori Fragm. pag. II 49. Quod si culpa levare doctum illum Gramm,ticum vellemus; statuendum soret, τινὶς τῶν παλ-ιῶν a eum scripsisse . non τ ι ν α. Σοφορμιι γουν - - λευον

μυελον. Vide tiphocl. Trachin. 7st. ed. Brumhii, qui sie' corrigendum censuit: κρατὸς δὲ λευκὸν μυσλὶν έκμειεν μωου, διασπαρεντος δελατος, κομης δ' οριού.

Docuit tamen idem Brunck in Notis, cum Athenaei libris in vulgatam scripturam consentire Sophoclis codices. Ο servavit h. l. CASAUBONUs, apud Platonem in Timaeo p. 39s. ed. Bip. cerebrum dici medullae parum: ipsumque I maeum, unde ista habet plato, dixisse. ἁρχὸν

μυελ- εἶμεν εγκεφαλον, principium O rassicem mediatiae censebrum esse. Ibi ex codicis msii praescripto Balteux in Tismaei editione pag. - κυε ιν εἶμεν ἐγκέφαλον legit, i. e. mediatam quaa in evise es. Quo pertinet, quod ex Galeno de Usu partium lib. VIII. adnotavit Casaub. ipsum n men ἐγκέφαλος, cerebrum significans, non absolute acciapiendum, sed intelligendo I μυελὲς ἐγκέ ιλος vel 4κι- ψαλέτης. De quo iam H. Stephanus in Thes. II. Is 3. m nuerat. Denique adnotavit CORAY. hodiernis adhuc Grae. cis cerebrum, leviter mutato vocabulo, τὸν μάγαλον & τὸμ υαλον vulgo vocari; & ιὐα ν hominem dici Muum.

445쪽

Qui ex ΕυRipioE citantur versus, sunt ex Troad. I RIRq. edit. Mustravit, cuius vide Notas. Scripturam ver-hi ex msstis nostris recepi. Passim iam & alibi istud verbum in Aor. see. positum in msstis reperire me memini, ubi temere editores aoristum primum silinitu Tunt. In Euripidis vers. extru pro ραγέντων perperam ρα- bςέντων habem iidem nostri libri cum edd. vere. quem emrorem ex Euripidis libris correxit Calauru In eissem pomro edd. vere. corrupte V. a. τυχη legebatur pro οἰχη, ae4. se γε pro , ubi verum restituit Casaub. com

sentientibus t quod stiam ὶ nostris msstis.

BGraecum non est quod sciam : itaque lego, μειγνσταν νν. α CASAU B. Et ego ἐπιστασιν malebam , doquo vocab. vide nostrum Lexicon Polyb. .&Indicem in Epictetum: suo minus vero in contextum hoc reciperem, retinuit cum librorum in vulgatam scripturam consensus , tum idem vocabulum eadem notione apud Polyb. II. a, a. & II. o. 3. onin vulgatum . ubi quidem meliores utique libri .m-ασιν dabant. η τῶν ποιημάτων τουτων ἔκ- δοχή. Dalreh. amma euenda is P maribus aetas , seculis msuccessior quae quam aliena sit ab hoc loco interpretatio. mireris non animadversum esse a docto Casauhono. ια χἡ est aereptio verborum avictoris, Aser eranio. Sic passim apud Polybium. locis in Lexic Polyta indicatis. Eadem notione verbum habemus apud Nostrum Ilius . L S X. 43α d. λl amplum tamen fideliter secutus est Gallicus Interpres : B ne faut pus marique Uemer rudi eraves empus des Poemes. PHILOCLis verseritis in est Veni se scriptust Gy - γ- ιλ.ου γ' ἔσθω-Nec aliter in Bas nisi quod ibi

Per errorem ιγ φαλον expressum. Eo resertur Dalmam- pii versior cere pinguedinem non eomedo. CASAUBONUsisic edidit: οὐδ' - εγκέφαλον γ' ἔσθων Mπον. Dein in Animas. . Pauloesis vers m . inquit, adiuvante nonnihil ν, Eustathio . ita scribimus. - Οὐδ' ει εγκεφάλων γ' πιθων πιλώποι. Dictum παροιμιῶδες ae venustum de homine stet Bratissimo, aut certe voracissimo , his πιι erect a fine Remeomederit. Nam vesti cerebris, antiquitus pessimi hominis merat argumentum. α- Nos ita plane edidimus, ut nostri praeivere codices, qui consentiunt eum ratione quam in

contextu secutus est Casaub. nisi quod γ' particulam igno-

446쪽

p. 66. IN EPITOR LIB. II. CAP. LXXII. 443

b rent , qua quidem facile earebat vetitis. Est senarius iambicus, cui deest pes primus, & prior syllaba secundi podis. Eustathius ad Iliad. l. p. 66o. totam sere istam Athenaei de cerum disputationem repetens, lin. 9. ita scribite πολλη γὰρ χωμις τῆς λεξεως παρα τε τε ἐς ἁλλοις, καὶ τῆεἰπόντι ιυς συδ' αν ἐσθιον λέπη r in eamdem sere sententiam, quam ex vett. edd. expresserat Dalem ius. Quod si librorum nostrorum scripturam tenens Casauhonus, tamen ab Eustathio adsciscere aliquid Olebat; poterat εχ κεφαλων sumere, quoniam perinde direnitivo & aeculativo ea sui locus hic erat, itemaue pedi

inde in plurali & in fingulari sive sententiam species, si-- metrum poni illud nomen poterat: - ω e certe particulam, qua ad coniungendam orationem uias Eustatnius est, non debebat doctus Animadversor pro parte verborum poetae accipere. ARreTOPHANIs versiculus est ex

τῆς dedere muti nostri; quod verum putavi ea notione, quam in latina versone expressi. De re sic CASAUBian Stemutaminum veteres adoratione expiabant ; quod non sancimn esse tantum putabant, μόνον των πταμῶν, volue m rat. μόνον τῶν πνευαάτων r vide Arist. Hist. Anim. I. Ir.m coli. Problemat. Sect. xXXI i. num. 9. J ut in Historiisnscripsi Aristoteles; verum etiam Deum. Aristot. Probi. N Sin. XXXIII. num. 7. J Xenophon de Exped. Cyri lib. nil I. Γ pa3. 236. ed. Leunci. Bas J Tοῖτο δὲ λωντος αὐ-

ντου, πταρμαι τις. ἀκούσαντες δὲ οἱ στρατιωται, πάν-n τες μια ὁρμη προσεκυνησαν τὴν Θεόν. Alii morbum aut motan hi indicium sternutationem interpretabantur: ideo ne m nutannbus bene precabantur ustata Brmula, Zω σω - πσον. re Formulam istam, Zῶ σῶσον, habes in Ammiani Epigr. is. T. Il. Analin. Br. p. 387.

τὰς συγκατα-εις ιευμεν. Ex nostris msstis

hoc recepi. βεβαιουριενας habent edd. quod & iplam uidem serri potuisse intelligo, licet per ἀνακολουθIo quam a m nec vero eam inusitatam absolute se positus fumrit ille accusativus participii; quum, pro connexione cum superioribus, βε--σθαι oportuisset. In Homerico versu, iliad. α'. set minus aptum ad metrum est ἐπινεύσομαι, quia sic brevis foret ultima syllaba vocis praecedentis κεφαλιν, quae longa esse debet: rectius

447쪽

apud Homerum vulgatum. Fuisse tamen etiam amii am hanc scripturam, quam Athenaei libri habent. imtelligitur ex Scholiaste Villoisoni, ad ulum locum monem

AD CAP. LXXLII.

Cum pro φυλλὶς, φυλλ ne esset editum; CAsAu. dnoNus in Animadv. tentatis variis aliis emendationibus, sic commentari pergebat: is Scribebam : memoris legisse apud Galenum & Comici interpretem , sic voc ista fuisse ἡδύσματα - , otira prorum usus ira condiam mentis ἰ ut origanum, apium, hyssopum, rutam, coriam .drum, alia id genus. Piseri ista iungi appositissitne , --nmo ibit inficias. cons. II. 36. d. ibique noti J Ne id qui- isdem placet: & ψυλλὶς scribo ex lib. III. fpag. iaci d. lv ubi dicitur, satiare esse si in se aiionibus ain aurm λις, aut φυλλι- , ut in Levinii codice. Etiam auctoreis Hesychio, φυλλιας est τι is λαχανων σκευ- nζομενον. v - Eodem pertinere videtur φυλλας, IV. f. coli. Poll. VL i. apud quem φυλλαδες sunt τά ὐπατριμε ιτια Nobis h- L nihil opus fuit ex coniectura agere: nam perspicue chv λλ i ς dedere nostri codices. τὸ κυπε laoν. neutro genere, nusquam alias, nisi apud H merum legitur: latine tamen cyperum neutro genere r petitur apud Varronem, Petronium , Columellam :ὶ p steriores Homero Graeci sere nonnisi Mea ἡ κυπειροσδxerunt, nonnumquam etiam a s c, unde duo genera

fecit Plinius XXI. I 8, 69 sqq. unum ripisi, penultima Io ga; alterum cymi, brevi penultima : sed unum idemque nomen esse, diversa ratione pronunciatum, plura qui genera sub se comprehendens , docuit Bodaeus ad Theophr. p. osqq. ubi multa docte auidem, sed confuse, ut s lit, de tu planta congesse. tinei onus est odorati, g .

Ium nonnulli vocant; ratare sive bulbus, ob vim aro mariam, medicis multo in usu erat. In cibum vero adii bitum ata ονειρον non aliter reperio, nisi ea ratione quam Plinius XXI. 17, 6 . his verbis commemorat: Baesorum generi quirim annumeram eviri, hoc es Harioli, rassicem. Dulcis ea est, O quae decocta panem vitam gratiorem faciat Pom

448쪽

p. 66. IN EPITOR LIB. II. CAP. LXXIII. 4 3

d 'Aν, ἄρα πεπερέ τις &e. B ANTIPHANES comtau ver nsibus istis in sycophantas Athenienses, nisi fallor , inve- is hebatur; qui suis calumniis urbis illius nomen reddebantis exosum. Nam qia Athenas piper aliasque merces peregrismnas, in Asiae emporiis emtas, importabant, per Milumntam ista perisvltim evitis soliti voeari, tamquam regis Persarum Moeculiores, non mercatores. Sic apud Aristophanem mi- .selli Megarenses & Boeoti, qui res suas vaenum Atti . nas des ant, tanquam insidiatores deferuntur vexan-mturque. α CASAU B. - Brunckius in Supplem. Notarum ad Aristoph. Aves ros'. T. III. p. ar 3. dubitans an bene graecum esset illud μυρεας δραυδες , pro γρ ἀφ ομαι σε, potuerat, si in mentem venisset huius soci memoria. ad istum Asiphanis versam provocarer στρεβλαιν γράφουσι τοὐr- ὼς κατά--ον. At ipsam hanc scripturam, quam editi quidem libri omnes agnoscunt, suspectam facit codicum nostroriam scriptura. στροβλοῶν τουτον; quae, quamvis corrupta &monstrosa, verae tamen lectionis velligia indicare videtur. Sila enim suspicor scriptae poetam,

στρεβλουν γ ρ ἁ ψη σύ τούτον ως Me κο ruritu harare torquendum de nuneias, ut oeculatorem. In EuBULI vers. I. rectius κνιδιον minuscula litera scriberetur: nec enim a Κνιδιν, Cretae urbe, nomen habuit illud panum , licet eodem errore GK in apud latinos scripto. res edi soleat sed ab v κνῶδη . vesca, quia vis ei ardensare qua inest. Vide Plin. Xlli. 2I, & XVII. 9. 46. cons Bod. ad Theophr. p. II 84 sq. Esse thymelaeae semina, . quam alii chamesaeam vocant, ex Plinio adnotavit Daieis. Muειον est in nostris codd. aut certe in eorum altero; quae scriptura & alibi reperitur. Recte vero κνλδιαν edd. nam in κνin prima syllaba longa est. Vers. a. διαπατει τὴν ὁδὶν ed. Ven. S Bas διἁπαττε recte edidit Casau b. cui nostii suffragantiir libri. Nec vero, quidnam aliud significent haec verita, nisi id quod idem Casa ub. dixit, viam eo perge, video equidem. Et quamquam, quid sit quod missio pano aut pipere , admixta myrras , viam eonfρ erge re iubeatur mulier, definire in abrupto veris sculo non ausim ; tamen quae hoc loco in immortaliter de Athenaeo meritum virum rustica Gallicus interpres conis

vicia cumulavit, non ea me commovere potuerunt, ut

crederem homini suo sensu abundanti, cum pro auctorit

449쪽

46 ANIMADV. IN ATHENAEUM. p. 66.

te contendit, τὴν uὸν hic pro κατα τD ὁδὸν esse positum, d& idem atque κοιλ bim, eo e u μιι, valere. G ra, quae continuo deinde commemoratur, decocta illa quidem, conspergi olim solita esse domorum pavimenta abigendorum culicum pulicumque causia, ex Bodaeo pag. discor sed spectare Eubuli verba ad similem aliquem

usum moremve, non confirmem.

In OPHELIONIS vers. r. cum και si βλον. non, ut editum erat, βι β λ ι . ν daret eodex noster b. quem Brunckius olim tractaverat, cui . ni lallor, cod. a. etiam adstipulatur commode idem vir doctus in ora sui libri a notavit, ira, uti edidimus, inserta τε particula, scribe dum illum versum, quem Toup in Emenes in Suid. Parti II. p. m. 3or . sic refingendum censuerat, Λιβυκὸν πεπερι και - , βιβλiον M. Ophesionis comici ooetae mentionem fecisse Athenaeum eundo Disnosophistarum Ebro, diserie adnotavit Suidas, in sa*ελ. Eiusdem rursus verba nonnulla paulo post citantur. Quemnam vero hic ἐμβρι υτον Ptisonis 5brum poeta dixerit, dissicile dictu : ridendum proponere volitisse phiis Iosophum, satis intelligitur. Quare non incommode To pius cum istis verbis Horatiana illa contulit, ex Epist. Llib. II. Deferar in ineum vendentem thus, o odores, O piper, quidquid Martis amichur ineptiis.1 In versa r. NICANDRI ITheriae. 37s. J scribunt pars en veterum πολύθρονἀ, non πολι χνοα. Utramque scriptu-

ω ram poetae illius icholiastes agnoscit. α CAsAUB. Ibidem, pro κονι ἰης, quod habent editi, e nostro cod. b. adnotavit Brunck. quae temo nostris in schedis ex eodem cod. excerptis praetermissa est; nec, quid alter habeat codex , certo iam adfirmare possum. Scripturam per u probant Hesych. & Suid. sed di aliter, ut ei. iam Η. Steph. adnotavit in Indice Thes. cons Bod. ad Theophr. p. 3 7 sq. Alterum Nicandri versum respexit alius e Deipnosophistis infra, III. t 26. b. THEOPHRASTI Iocus est in Hist. Plant. IX. aa. ubi ωσπερ ορορες κέλ- ψος legitur . quod & apud Nostrum reponendum putavi. Sic voluerat, puto, etiam Casaub. in cuius tamen editione ἄσπερ οροβος Mλυφος legitur. Recte vero dein apud Athenaeum προμηκες scribitur, di paulo in Duili eo by Cooste

450쪽

rius : pro quibus mendose ἀπόρους & σπυ- ριωτικὰ vulgo legitur apud Theophr. DTHEOPHRAni libri. Dὶ Πνιγρου etiam Laertius iacitn mentionem. IV. 4s. 4 Puto locutum philosophum eois loco, unde hic quaedam describuntur, de cicurae veneno, η quod seseatione necem inserte scimus. Aperte hoc d ncent praecedentia, .pa καὶ πω τὸ κωνειον - ταυτα. Quare falluntur, qui pro κνiδης πια πῶ τρι μέσης v istunt scribi -δι- κοκκν. f Sic nempe Daleta. J Non v n niebat illis in mentem, praecipuum medicae artis auctois rem Dioscoridem inter cicutae remedia piper O unieae s nmen iunctim nominare. Nicander quoque in Alexipli. ntU. ao I. I Η πέπερι ανέδει τε ροτὰ Γ μέγα scri e cod.

εἰ μὴ μόνον μελι. n Adde ex Eustath. sad Il. λ'. pag. n 784, Io.l καὶ τὸ τι. Atque de plenis nominibus caperranam κρῖ, αλοι, ερι, & si qua alia hoc genus B inveniantur, non sunt λπαθῆ. α CASAUB. - De κολοι vide Id. Steph. in Indice Thes. Habet tamen & κοRρι Eustath. L e. Conser Elymol. M. p. 4, 18. & quae ibi adnotavit Sylburg. Peregrinis nominibus in a de inentibus. Eustathius i. c. τὸ Hνwm adiecit, & τὶ σέσελι. At sicut νὰ τυ, sic & σiν-- & σλατυ ρο υ scribitur apud Nostrum, II. 68. e. nec aliter mssti IX. 366. d. e. & 367. a.

AD CAP. LXXIV.

Σ α ρι ιἀ κ o υ αλαμ. Σαμικου edd. & cod. b. ερ sic paulo post iterum edd. in ALEXIDIs versu ; torma inusitata: nam aut Σαμος dicitur, aut Σαμιακός. Et Σαμιακου ex mistis utrobique corrigendum monuit Casaub. cui priore loco suffragatur noster cod. a. posteriore loco codex uter que. Quod in Alexidis Mersu a nobis neglectum est. corrigat aequus Lector; ubi metrum quoque, ob primam v cis syllabam brevem, Σαμνιικου flagit ahat. a edd. & cod. a. Rectius σχινον dedit cod.

b. pag. 62. f. omnes dabant, ubi & metrum primam syllabam lonsam manifeste indicabat. Et ibi quidem si iam edusem, hic lentis m arbustum denotat ; isd id ad n minis scripturam nil differt. Accurate de hoc vocab. egit H. Steph. in Thes. III. II99. De lentisco arbore sive arbusto vita quae collegit Bodaeus ad Theophr. p. 23o R.

라틴어 텍스트