장음표시 사용
451쪽
p. 6 ἐν καρφλιανέα 'γμε ι ἔλπιον λ κανθινον. ἶ-aσMa βασιλεα. n Usus est eo otio rex vel ad ciborum condi-n mentum , veI ad illitum comoris. Ε qua spirias id fieret,s, non explicat. κατ' Graeci ακανθιia . spinam, vinncant, e cuius fiuctu aeaeia exprimitur. Quitam legunt
M oenanthinum, acanthino. α DALECH. - In ἀκάνθινον
consentiunt libri & Eustath. ad Od. p. 248. I9. ubi di .serte etiam adiicit. ακιι ης factum esse illud oleum. Strabo, monens lib. XV. p. 726. arborum muriarum omnis generis, olea excepta, feracem Disse Carmaniam, eumdem fortasse, quem Athenaeus, CTESIAE locum ob oculos habu rat. Gaenam vero sit spina, quam dixerit Ctesias. incertum. Quod dein legitur ἐν τῆ αε- των κατοι τὴν Ἀσ. φόρων τ ρ i τ . , videndum ne in voce τριτε , quae est in editis, aliud quid lateat. Mssti quidem nostri non is', sed τουτ φ, habent. Infra, lib. q. p. 442. R. nude citatur Κτησιάς is τῆ σερὶ τῶν κατἁ τὴν 'Aσὶν αλας 'Aμμωνιακὴν tacite reoosuit Casaub. cui adsen- btiuntur nostri muti & Eustath. Od. δ' . t 3, 26. Sua auctoritate, ut videtur, Venetus editor 'Mamnio ς possim rat; immemor scilicet, non modo οἱ Hις dicere Gramcos, sed &-ἁλοις, Οὐ αλατος : unde proverbium apud Suidam, 'Aλασιν νει. cons. Εtymolog. p. 7 I. I s. & 6, 3o. De Aqua e Nila rario ad Persarium nepem mitti solita, confruae ex eodem UINONE Plutarchiis resert in Vita Alexamri p. 686. d. Adde quae e Polybio Athenaeus supra tradidit, II. 4s. b. c. Θεοφραστος ἐν τῆ. D τῆ co La. Mox ικ τῶν Θυλιων έλαιῶν tacite correxit Caus νωλων h hent edd. vett. & mssti, quod reneri utcumque poterat, quemadmodum & αἱ 'αυλαι Φλ ι II. 36. b. consentientibus libris & Eustathio scriptum vidimus. Sed quoniam non modo alii auctores, quos Bodaeus ad Theopnr. pag. So. ει 3Is. citavit', verum etiam ipse Theophrasius φαυλiας
ἐλαας. non φαυλας. dicere adsueverat; non male utique
fecit Casaub. quod istam vocis formam praetulit. At ex grammatica lege cum sit adiectivum nomen non λιῶν oportebar. sm φαυλιων penacute; quemadmodum apud ipsum THEOPuRAsTu Μ in libello de Odoribus pag. 444. G. Heins expressum est, pariterque apud eumdem de Causs. Plant. VI. ix. Quod autem ωμοτριβὲς Meum in isto libello dicit Theophrastus, ad solas olivas pertinet, non, ut Athenaeus ait, ad arandalas. In MPHIDIs veris Diuitiam by Coo li
452쪽
p. 6 . IN EPI M. UB. II. CAP. LXXV. 449
siculo φακη scripsi cum M. Ven. non acute et μὴ , ut in ed. Bas. & Cas. Cons. I. o. h.
C In CRATiNI versu, υμ ῶν dedere nostri libri, pro ἡμῶν quod editum erat. Pollux VI. 6 s. eumdem verium citans, υιεῖν legebat, quod ad usum sermonis etiam commodius. Quod vero apud Poll. abest verbum ἐ-αι, claudicat ibi Versus. τὸν τάλαρον interpres Pollucis eatinum interpretatus est; cogitans forsan, earum in quati sive fiscella non portari. At potuit olla vel lagena, garo repleta. in qua- Io deponi. PHERECRATis versum ex msstis quibuscum& nostri faciunt restituit Casau b. Deerat ille simul cum Sophoesis nomine in ed. Ven. & Bas quasi Triptolemus la-hula Phemeratis suisset . quae Sophoelis fuit. Integrum SOPHOCLIs versum conservavit Pollux loco citato: οὐδ' η τάλανα δωσα ταριχηρου γάρM . id est, Casaubono interprete: Misera, quae ne salsamentorum quidem liqvamen dare sustinuit. Πλατων γὰρο, dcc. Particulam 'Eν, quam initio illius versus ponebant edd. cum msstis, delendam esse, nisi Comoediae nomen excidisse velis, monuit PIEns ON ad Μ r. p. 437. Adhaeserat ea particula ex ultima litera vo cis praecedentis Πλάτων : de quo frequente erroris sonte passim ad Polyb. & Epictet. dixi. Vide Lexic. Polyb. voce D. num. 7. & Indi c. in Epictet. eadem voce. Paulo post, non opus erat ε σ τ ὶ ν τοὐνομα. scribere, quod e superi ribus editionibus adhaesit: satis erat ἐστὶ τούνομωt. Inmsstis plerumque compendiose seribitur illud verbum; editoris est, ν literam vel adiicere, vel omittere, prout res fert.
Oξος. - - ἔδος καMυσι. In mendosum εἶδος &He&IX. 366. c. coniurarunt scripti editique : & apud Poll. VI.6s. ubi de eodem nomine agitur, pariter ἔπος olim l gebatur. Itaque caute CLsAUBONUs: DNisi obstaret, in- ,1 quit. tot librorum consensus, perplaceret ἔδος. Acetum, Μ κατ' esse appellatum ηδος, quasi ἔδυσμα. testisn Hesycnius. Apponam illius verba sicut legi debent; nam Animadv. I M. . F f
453쪽
Din vuthatis exemplaribus eorrupta sunt multis modis. er δοs' ηδονὴ, καὶ κώ-M δὲ-.ὰ νὴ του τινὲς ἡδονὴν καὶ οξος. Sic istan debent continuari: in editionibus perperam insertae suntis notulae duae: έκεῖνος. ως, κατὰ τολno δὲ Ουτως. Non istum autem νύος pro aceto Attici; is sed etiam ἶδος alii, mutato Aeolice spiritu, dixerunt. is Hesychius: ' Aδος , παρ a. Omitto quae malit Grammatici. Ex superioribus verbis Hesychii collimgas, etiam ηδονὴν, quae vox idem significat atque ηδος. nusurpasse quosdam pro aceto. Vix credidissem, nisi ve-nnissent in mentem verba huius τραπεζοροορος lib. VIII.
v I p. 3 sq. s. J ubi de piscium condituris loquens. yses δε-
--, hoc esl, ut nos interpretamur, ac
nto Zaratos. Ex variis locis Gastronomiae Archestrati linquido constat, harin esse piscium απλο σὸμυασών. M
Vide Hesychii interpretes : quorum e numero Albertus, quod de voce ἡδονὴ pro οξος usurpata ex Hesychio colligebat Casaubonus, id quidem non excidere magno viro debuisse monuit. Caeterum Grammaticorum consensus dubitare nos non sivit, in voce εἶδος suo more hallucinatos esse nostros librarios, ει pro η perperam ponentes: quare Casa uboni coniecturam pro certa in contextum recepimus. Nam & apud Pollucem veram seripturam meliores libri dederunt; eamdemque Elymologus pag. 626 extr. & Ε s ath. ad Od. p. , Io sqq. veterum Grammaticorum,
ori, Aelii Dionysii. Pausaniae, testimoniis firmant. Illud unum dubitari poterat, nδος aspero spiritu, an leni ηδος esset scribendum; de quo iam inter ipsos veteres fuisse dissidium Eustathius docet. Apud Pollucem ηδος hodie r
ceptum est; at optimus codex mmtus ηδος habebat. cons. etiam Dymol. p. 42O med.
xviii aceti mentionem secisse Iuvenalem adnotavit Calais. nempe Sat. XIII. 8 s. ubi Pharieum dicit. Ἀριστοφ. dis Πλωτρ. Vers. 72o. ubi paria Didymo habet Scholiastes: gemina vero Nostro, nec nominato tamen Didymo, protulit Hesych. in οξος. 'Eν Κλεωναῖς οξυτιδες εἰσι. v Lego, ιν δὲ καὶ Κλεωναῖαι οξiδες vel : nam utro-nque modo scriptum invenio apud Aristophanem & Pollu.ncem. Describebat poeta convivii apparatum: inter alianaissse aiebat O creonaea acetabula; de actio ciconaeo intes. Diqitiam by COO R
454쪽
p. 6. IN EPITOM. LIB. II. CAP. LXXVI.
d is ligens, ut interpretatur Athenaeus. ἐν pro Ira, ut saepe. αCAsAUB. Cons. p. 4 I. harum Animadv. ubi ad I. 3. f. iam eadem sere idem adnotaverat. - Hodie cum apud Aristoph. tum apud Pollucem ubique .eiδες, non o-υδες ediis tur. nusquam reperiuntur: ac ex duplici scriptura ὀξυδις &- imperite in unam confusa utique oristum illud vocabulum videtur. Verum autem dei δε eputo. In Aristophanis Fragmentis apud Brunckium istud Dustra quaesivi. Ad DipHici versus haec adnotavit CASAUB. n Loque-nbatur poeta de quodam non lauti quidem, sed multi cibi. D Luin abdidisse se, ait, in gurgusiolum suum, quales suntn pauperum habitationes inepe subterraneae: ibi eoenamnsumsisse Laconisam: potus loco fuisse Meti condium. Cumis ostenderet qui audiebat, mirari se credere ; Quid miraris pD ait e aceti Cleonaei mensuram quantam dixi evis iste. u. In eam sententiam idem Casaub. vers. a. ὀξους τ ε pro δὲ, & dein οξους μετρον pro Ocὶς μετρον scribendum censuit. Quae mutationes parum vel necessariae vel commodae mihi vitae erant; quamquam haud satis perspectam mihi esse poetae sententiam profiteor. 'Oρὶς idem valet atque ὀξύι αφον. quod non modo acetabulum sonat, sed & mensurae nomen est, quae seiquicyathum capie-hat , & apud Atticos quidem quarta pars erat colytae: apud cleonaeos autem, ait qui hic a poeta loquens inducitur, acetasulum integram capiebat eo lam. Post si deletum comma, quod ibi posui, malueris . non repugno. Struct ram posteriorum verborum talem concipere possis, 'Oοις,
lo fortasse commodius in hunc modum, 'Ocὶς ΚλεωναIων μιτρον τοσουτο. Ad sententiam perinde erit. Cleonae oppidum Argolidis, in via quae Argis Corinthum
In PHILONIDAE versu, τουτοισιν erat in ed. Casa ub. casu, puto, magis quam consilio pro αὐτοῖσι ν, quod ex edd. vett. & msstis restitui. Sed metrum versui non imest, nisi initio aut και τὸ καταχυσμ legas, aut, quod magis sortasse placuerit, το δὲ καταχυσμ' αὐτοῖσιν. Eorum eondimenta aceto earent, id est. ut notavit DALECH. insulsa O insipida sunt.
e In verbis HERACLIDIs Tarentini, medici, manifeste op. ponuntur συνιστανειν & δι-ὐοῦιν, tum vcro & τὰ ἐκτὸe
455쪽
S - έν τε Atqui,si prout ex vulgata scriptura enecesse est, quae in verbis τα εν adver ativam particulam ignorat iuncta intellisas illa τλ έν κοιλίσι τὰ ἐν, eaque cum Casaubono in Animadv. ad III. 79. b. se interpreteris, illa quae sua mole sto aestim habine imp
esitum r ut taceam alia, quae, ad medicae artis rationem exacta. falsa & absurda debent videri; consequens erit, ut statuamus, auctorem illum res prorsu πρψω eontrarias per vocem πυαπλησ-ς, quae similiter, simili ratione sonat, coniunxisse. Quod quum citra evidentem a surditatem dici non possit, unice vera mihi visa erat DALECAMPII ratio, perspecte intelligentis, adiecta adis satissparticula τὰ δ' ἐν 'γγκον esse legendum, cum locum hunc latine sic redderet: HeraesidM seribis, aetium foris adhibuum, externas panes, intro sumptum , ventrem adprivene, rumores atitem discutere, quod humores in nobis varii misceantur.
Verbum συνιστάνειν, quod proprie sistere significat. τῶδιαλυειν oppostum, poterat vel co ιlare, infrigore, vel ad ingere exponi, prout vel ad fluida vel ad yotida reis
Tetur. κοιλιαν, ex usu medicorum, poteras perinde &-rtriculum intelligere, & alvum, & ventrem universum. vide Foes. Oecon. Hipp. h. v. τὰ - ὸς possint dici, quae sum
extra corpus hominis ; itemque quae sunt in exterioribus eorporis humari partibus. Equidem, cum latinam versionem concinnarem , quam graeco contextui subieci. τὰ έκτὸς cogitaveram res externas; & τὴν κοιλύαν, ventriculam h
minis ; συνιφανειν vero quoniam ex postremis Heraclidis verbis . διὰ τὸ δηλονότι δρα φόρους ἐν ἡμῶν μονυσθάa χυμους, colligi videbatur, omnia ista non nisi de hum ribus ac fluidis dici de coagulatione sive spissatione accip4eham, quemadmodum V. gr. συνιστάνειν τὸ γάλα. idem ac γλιαι valet apud Pol L I. as r. Itaque in prioribus vera his hoc mihi dicere visus erat auctor: acetum in humores qui sunt in ventriculo , eamdem vim exerrere, quam exercet in fluida nonnulti quae sunt extra corpus humanum. Rectius haud dubie facturus eram, si cum Dal amplo medico τοι tarie de exterioribM eorporis panibus , dc τὴν κοιλιαν de t in ventre & de intenorisus omnino eorporis partibus accepissem. T. συνιστάνειν vero perinde erat, sive cum eodem
Dalech. de adstringendis partibus solidis, sive de spissandis usi & mendo horum fluxa acciperes; qui coniuncti sunt
effectus, ab eadem caussa proficiscentes. Ac videtur po-Diuitigod by Coo le
456쪽
e fissimum hie de sanguisus fluxu mendo: quam in partem similiter Plinius, e veterum medicorum scriptis sita hauriens, ait: Aetium nudetur in sanguinis fluxione ; foris, in spongia impositum p intus, potum quam acerrimum. lib. XXIII.
sedi. a . Sed nihil magnopere impedit, si paulo latius etiam extendenda Heraclidis verba statuas, ut ad plures ex illis aceti effectibus referantur, quos ibidem Plinius recenset; quos fere eosdem duobus his verbis Dioscorides comprehendit, V. i 3. Oξου καὶ στόμφει. Ista vero, τοι έν 'Pλκὰν , haud dubie non in eam partem trahenda erant, in quam Casaub. interpretatus est; sed recte a n his eum Dalecampio exposita fiant de humoribus qui in au- moribus insint; in quos humores, cum sint diversae a
sanguine naturae, contrariam vim ait exercere acetum,
solis, illos discutiensque. Δεκελικὸν & mox Δειωλικου dedit noster codex uterque, recter & se quidem te Alexidis versu necessarium etiam fuisse ob metrum, monuerat iam Holiten. ad Steph. Byri
Δεκελεια populus Atticae. ALEXIDIS versus ita, ut eos edidimus , constituendos adnotaverat Brunck in ora siti exempli. In postremo versu pro αγεις, est ἄγειν in cod. a. Λεκτεω-όξύγαρον. Λεκτεον οτι γὰρ cod. a.
Qb quo an aliud quid lateat nesia o. Λεκτρον δὲ ἐξυγὰρ
cod. h. cum edd. vett. quod haud dubie ex οξυγαρον d curtatum debuit videri. Casaubonus sic ediderat: Λεκτεον δὲ, . . . . oξύγὰρ, cum lacunae s iis, quasi ibi vox aliqua intercidisset: iud in Animadv. sit agatus est sententiae docti viri Levinii, qui ὀξόγαρον legendum monuerat. Nec tamen adparet, quid sit quod h. l. docere Athenaeus v hierit: nam οξύγαρον, -& quaecumque iunt alia vocabula ex bξύς composita , constanter omnia ab omniis
hus ut consentaneum erat per υ scribuntur, ut nil opus fuisse videatur de ista scriptura aliquid praecipere. Unum vocabulum ὀξὶς quod quidem cum illis conferri non poterat , quia non in compositum J per ista scriptum supras vidimus. Ubi LYsIAE citatur oratio. perperam erat in edd. Vett. pro viκIας, quod restituit Caiaub. consentientibus nostris msstis. Vide Lysiae Fragm. in edit Relah. pag. 17.
457쪽
ὲ ν Fabulae nomen e Grammatiso sSan - Germanensi edidit Brunch in Lexico Sophocleo, voce 'Aρτυματα; quem vide. Apud Aeschylum, χεις intellige nimia aqua di M. D THEOPOMPI historici verba ex ea parte Historiarum Dillius desumta sunt. qua Xerxis in Aegyptum expedition narrabatur. Habes integrum illum locum, atque in eois verba hla recitata, apud Longinum s sedi. XLI H. JΜ Υψους. α CASAUB. - De Cambysis descensu in Aegyptum egisse eo loco Theopompum, probabilior videtur Toupii sententia, in Notis ad Longin. Ex Longino ἀρτυ-
correxi, cum ὀαρτυροπος esset in edd. & αρτυι--τα in msstis nostris. θ υ λ α κ ε ς dedere nostri mssti:
quod cum in cod. a. olim vidisset etiam Rul kenius, praeterendam istam sormam censuit in Notis ad Longin. dein Not. ad Callimachi fragm. 36o. pag. 337. ed. Mn. ut
rariorem, a sing. bi λαξ, vulgatiori θυλακοι, quam
ha hent editi libri tam apud Athen. quam apud Longin. Quid vero huc facerent βι ελ ια, aut quo pacto in e
rum numero rerum, quae essent πρὸς τὸν Ε ον miles, potuerint libri commemorari, non magis equidem . quam
Toupius, perspicio : quare, dum certius aliquid proseratur , pro β ι β λ ι ω ν, quod apud Longinum quidem pariter atque apud Athenaeum vulgo legitur, βολβων ut que malim, quod est a Nupio propositum. παρὰ Σam σκλεῖ n Coniiciebat VALC NARI Us, Ath mnaeum reliquisse παοὰ Σοφiλφ ἐν Ἀνδροκλε ῖ, B quae sorte compendiose scripta auctorem Epitomes fe-
Fit autem illa coniectura eo etiam probabilior, quod ex I. ax8. b. discimus, de obsoniis sin quibus parandis p
tissimum exercebatur ars eoquorum habitum fuisse sermonem in illa ANDROCLIs fabula: quo accedit. quod eadem verba παρὰ Σοφοκλει, paulo ante posita, lacile decipere potuerint scribam parum diligentem. In CRATINI Hrsculo, cum laboraret metrum, probavi ut facillimum, se tutissimum remedium a Valchenario propositum ad Herodoti VII. Is 3. οὐ προς γs παν τος έ τιν Sc. Casa ubonus, quamquam intelligens elegantem Du i irod by Corale
458쪽
a illum usum praepositionis , tamen longius a librorum
scriptura discedere non veritus est, sic scribi volens, οὐ Ταντὸς λέ-νt imitatum ratus poetam proverbium illud, οὐ παντὸς ἀνδρὸς ἐς Κόρινεον, o πλους. Casau. boni emendationem adoptavit Grotius in Excerpti p. 489. Sed aliud nunc demum animadverto, quod, cum Graecum constituerem contextum, observationem meam effugerat. CRATINI Comici sublua, Γλαυκος inscripta, nulli alii auctori commemorata est : ae fuerat sane argumentum
illud de quo cons. lib. VII. p. 296 sq. tragoediae magis, quam comoediae, idoneum. Atqui, nostros dices msstos si audias, ne Athenaeus quidem talem aliquam Cratini fabulam nominavit: nee enim Γλαυκω illi habent, sed quod verum omnino videtur. Igitur ex eorumdem praescripto sic rescriptum hunc locum velim :
id est; is CRATINus ait: Glaucum piscem rene eondbe .r, non musias sane coqui est. v De glauco pisce vide VII. 29st.& conser Vll. 293. h. & quae ad Il. 62. d. notavimus. Igitur, donec alius reperiatur testis, eliciendus fueri tis tutus rλαυκος ex albo fabularum Cratini. In citandis ANTrPHANIs vresbus, Epitomator quidem καμνα λέγει που scripsit, Athenaeus vero haud dubie ιν Λελκἁδ ι scripserat, quod ex Polluce VI. 66. etiam Casaim honus adnotavit. Adsere ibi Pollux eos ex his versibus, qui in medio sunt, a verbo σησάμου usque χλοης. ibi pariter ac vulgo apud Athenaeum continuo tenore adpolita sunt verba, tamquam nullo metro . adstricta. Esse autem verba a polluce prolata trochaicos versus, recte vidit Salmas ut ibi adnotavit Iungermann: idemque metrum in
his, quae apud Athenaeum vel praeponuntur vel subiiciu tur, haud obscure adparebat. Sunt scilicet quatuor tetr metri catalectici in syllabam; quorum singulos, cum pro spatio nostro paulo longiores essent, in duo hemistychia divisimus. Vers. I. In voco εστ ιδος , ultima syllaba longa est ob sequentem spiritum asperum. Vers a. pro ν τρου, est λιτρου apud Poll. paulo melius; quoniam ea somma Atticis magis frequentata. Dum voces, ροὐ de λιτος, quae apud. Athenaeum deerant, e Polluce adieci. Recte vero, apud Nostrum 3. βοτω isti : rectius certe
quam apud Pollucem βατανυυ, id est, parinae vel piue
459쪽
Le, quod non erat huius Ioci. Videntur autem sub aτογων nomine variae herbulae aromaticae promiscue comprehendi, quas φυλλια alias dicebant Graeci. cf. Animadv. nostr. pag. 384. ad II. 36. f. Ibid ιλαωι cum Athenaei libris I as, an ἐλαίου cum Polluce, parum interessa vid tur. Prave vulgo distinguebantur verba, ἐλαῶν εἰς ἄβυρτακην, ubi monuit CASAUR. nlia scribendum, εις αβυρτακην olivarum, O herbae virentis N ad iaiyna m., αβυρτακη, genus condimenti quod e succo virentium herbarum conficiebant. α Vers. 4. si
in suo cod. reperit primus editor, bene iacit quod tenuit. Sin ταριχους ille codex dabat, ' sicut noster uterque, nil opus erat ut id mutaretur; nam & in plurali quidem οι ταρ η dicebant graeci, sed de singularem collective usurpatant. pleraque ex istis condimentis, quae his versibus recensentur, iunctim pariter nominata reperies IV.
ἀρσενικῶς ο Mμος καὶ ο ὀρθανος. Nempe non modo in bneutro senere, τὸ & τὸ ὀροανον, sed & in mast lino. cc Eustath. ad Il. σ . iacit, II sq. ANAXANDRDDIS hexametros repet viis Casau b. in Animadv. vers r. pro τιμνων, τεμων scripsit: qua mutatione, invitis libris, nil
opus est; nam S in τιμιων corripi prima syllaba ob d bilem positionem potuit. Versu a. haud dubie praestare videtur τὸ τάριχος, quod habet Eustath. l. e. quum praesertim ista Arma nominis τὸ nusquam alibi apis Nostrum, ac ne quidem lib. III. p. II9. ubi ex proinsessis de hoc vocabulo agitur, occurrit. Nec tamen m tare constantem h. I. librorum lectionem ausus sum, quoniam oc diserte Tάριχα, ο α πολ-ελῆ, adnotavit Su
das, & iplum τὸ ταριχον etiam ex Plutarisi Iibello, Vim tutem doceri posse, ab H. Steph. in Thes. III. I 249. e. cirutatum video. Pro autem, quod cum libris omni .hus etiam Calaudi in Animadv. tenuit, non dubitavi ex eodem Eustathio μιωθεὶς recipere. o uod manifeste adri δῶ scit. ὀριγαιος debuit reserri. In IONIs hexame. tro, perperam libri nostri pro scribunt. Fabulae titulus, quae ab aliis PLATONI, ab aliis CAM. THARO tribuebatur, erat, citata a Nostro VIL3 1. d.& 334. a. Verba, quae ex illa adsecuntur, legiti naum eniciunt senarium; in cuius initio Η'cum ay stropho excudendum curavi, ut est in codicibus Mostris, Diuiti sed by Corale
460쪽
p. 68. IN EPI R. LIB. R CAP. LXXVIII. 4s
cum plene olim 'R-ederetur. Eustathlus i. c. eumdem versum citans, a particulam praetermisit.
mtatur Athenaeus peponem ς Hesychius melopemnem ; alii alianter. ιι CASAUM Multa sane in hoc capite obscura & controversa , quae ad liquidum perduci hodie eo minus facile possint, quod iam olim a multis confusa sunt nomina, de quibus hic agitur. Vide auctores citatos ad Hesych. voce Σικυος σπερματώις: quibus adde Bodaeum ad The phrast. pag. 78 a. Salmas. Homon. Hyl. Iair. p. 38. & Pab meri Exercit. p. 488. De σικυῶ, id est, cucumere ex pro
sesso agit Noster lib. III. p. 73. & seq.CRATINI verba sic scripta erant, quasi duobus constarent versibus, quorum priora usque φιλον excur reret, alter ab ἐν usque ωνα μενον. Nec variant quid.
quam libri. In senarios iambicos, ita ut edidimus, distributos voluit Casaub. inserto V. I. verbo ε ἐπε. Vers. 2.
vero idem Casaub. pro φ ι λ ο ν, quod habent libri omnes. φιλος legebat, iungens που si . . φέλος. Sic & Palm rius l. c. nisi quod pro Dorico genitivo Λαέρτα communem & Atticum Λαέρτου posuit; vertitque, quemadmodum haud dubie Casau n. etiam acceperat, b mi Laertae amict. Ubi tamen non serendum mihi visum erat nomen in nominativo casu iunctum cum παι, quod invocativo positum. Quare librorum Iectionem ι λ o ν t nul , ad ανδρα referens. Et hactenus quidem bene, ut puto. Sed metrum denuo sub examen revocans, intelligo , eumdem versum secundum, τὴν α ινδρα, πάῖ Λαέρτα, sive Λαέρτου γ φίλον ἐν Πἀρω, Iahe adsectum esse, quae ferri non possit, nempe trochaeo aut certe spondaeo in quarta sede. Nam in φιλον quidem prima non necessario brevis est, sed produci etiam ob liquidam literam λ possit: at praecedens syllaba sive Λαέρτου, sive Λαερτα legas haud dubie longa est: unde fit, ut quartus pes, nisi trochaeus, certe spondaeus sit, quod perinde contra senarii iambici normam est. Quare quoniam, ut in iambos digererentur ista verba, adiecto etiam verbosiπι opus sint, videndum, ne minoribus ambagibus, noa-