장음표시 사용
361쪽
rat ab Aristotele, si quaedam adderet, ct aliqua etiam interdum de
industria praetermitteret. Γ γlium circa ludum er Imus er ungueis
Exprimet , er molitis imitabitur ine capillos.
In Dux operis fimma, quia ponere totum Nesiet. hunc ego me si quid componere curem, Ion magH este utam, quam prauo uiuere nos. Spectandum nigris oculis, m ob capillo. Eos hic Flaccus uituperat, qui partem duntaxat perficere, non autem totum queunt. Hoc autem , exemplo fabri statuarum ex aere coniectarum nihil praeter capillos, ct ungues recte exprimentis de clarat . nam ut is ab omnibus deridebatur, ita sane ct poeta, qui par. tim recte, partim praue pangit. Hoc ex Aristotele desumptum non est quoniam egressio quaeda est,qua inuehitur in poetas, qui, quod praestare nequeunt,aggrediuntur. Sumite materiam ueriseis, qui scribitis, aequam Iriribus, Cr versate diu, quid ferre recusent,
Quid hunt humeri. cui lectu stotenter erit res,
lic Acundia deferet hunc, nec lucidus ordo. Consulit eis nunc Horatius, qui boni poetae nomen sibi compa
rare student, ut in id potissimum incumbant, ut rem de qua tracta re uolunt exacte teneant, ac ne suis uiribus impar onus luscipiant. sic enim esse poterit, ut uerba, quibus rem1exprimant, sibi non de
sint. nec perspicuus ordo de syderabitur: quoniam tunc facile perci. piet, quo poematis loco partes sint collocandae. quod uerbis illis fgnificauit, quae stati in subiunxit dicens:
cui lecta potenter erit res, Nec facundia deseret huncinec lucidus ordo. Hic autem Horatii locus correspondere uidetur . x LM. particolae Poeticae Aristotelis: ubi dissicilius esse docet rem probe assequi, qu&m uerbis ipsam exprimere. inquit enim: Eius praeterea rei fgnuell, quod qui conscere aggrediuntur,exactu illud non ante queunt
dictione, atq; moribus attingere,quam actiones constituerint. Ordinis haec uirtus erit, er men , aut ego Alor, tam nunc dicar: iam nunc debentia dici Pleraque disserat, praesens in tempus omittat. Hoc amet,hoc Donat pro si carminis auctor.
362쪽
DE ARTE POET. INTERPRETATIO. ι sss
Diximus etiam prius, Horatium arte quadam ct ingenio, quo plurimum pollebat dissimulasse se quicquam ab Aristotele sumpsisse, ut maiorem sibi laudem compararet, si quae ab illo de Poetica di,
cuntur,a nullo accepta uiderentur : quo effectum est, ut in plurimis
ordinem immutauerit: id quod ex hoc loco facile percipitur . nam cum Philosophus in de Poetica libro de Tragoedia prius, quam de Epopoeia disseruisset: Horatius contra de Epopeia prius, ea de causa, quam supra attulimus, sibi agendum proposuit. quod uer. ,, ba illa indicant : promissi carminis auctor: id est, longi carminis auctor : quoniam ex Aristotelis sententia prolixum poema
non nis heroico carmine fieri potest . nam uerba eius particulaeis .c XXXI. Poeticae sunt. Quare longu contextum alio, praeterquais heroico metro rite panget nemo . Agens igitur de Epopeia Hoὸ is ratius ordinem hunc seruandum monet. Ut iam nunc dicat: hocis est ut poeta aliquid narret, quod ad fabulam spectet. iam nunc ,, debentia dici pleraque disserat. id est, quae gratia sabulae sequi
deberent,disserat, atque aliquid in eorum locum, quod congruat, ,, substituat. per hoc enim,quod dicit: Pleraq; disserat: epis diam ulta innuit epico carmine insereda. Et hoc est, quod Philosophus,, inquit in particula Poeticae suae. cxxv. Quamobrem , quemad. ,, modum superius diximus, ob id etiam prae caeteris diuinus Ho, is merus uideri iure debet,qubd bellum quidem, alioqui principio, me ,, dio, fineque constans, totum scribere minime est aggressus 1 siquideri uel nimis magnum euasurum, atque adeo perceptu dissicile existi γ,, mauit: uel, si ad iustam magnitudinem perstrinxisset, inculcatum ni/H mia uarictate futurum. Nunc uero eius recte una duntaxat parte sumis scepta,pluribus in ea epi diis usus est: sicuti nauiu catalogo, aliisq;- epi diis,quibus Poesim ipsam locupletistimam reddit. Ex dictis igitur satis patet, Horatium non intellexisse, rerum ordinem esse peruertendum , sed disserendum. Animaduerti illud etiam opor, tet. Horatium hic non loqui de heroici poematis initio; quoniam de hoc in serius aget sed solum de epi diis multis in heroico pos,, mate inserendis. Verba autem illa: Hoc amet, hoc spernat: s non referantur ad superius dicta quod mihi tamen magis placet) Plora, titi dicemus,ut suum huic parti hoc addidisse, poetam heroicu de
bere hoc amare,id est uirtutes commendare loc uero spernere,ubtia nimirum ipsa,quae sibi refellenda,ac uituperanda erunt. In verbis etiam tenuis, cautus 3 ferendu- , Dixeris egregie, notumsi cassida verbum
363쪽
Rediderest iunctura nouum: si forte necesse estigiti s mons re recentibus abdita rerum 1 ., Fingere cinctutis non exaudita Cethegis
Continget, dabitur licentia sumpta pudenter. Et nova , fictas nuper habebunt uerba fidem: si Graeco fonte cadant parce detorta. quid autem Caecilio , Plautol dabit Romanus, ademptum Vergilio, Variol ego, cur ac quirere pauca Sipossum, inuideor s cum lingua Catonis, Enni
Sermonem patrium ditauerit: π noua rerum
Nomina protulerit s licuit ,semperis licebit,
Signarum prasnte nota producere nomen.
Haec sane pars ut mihi uidetur) ad sermonem de dictione pertinet, qui in Aristoele particula .X cura i. sumit initium. Admo, net autem hic nos Horatius , ut in componendis nominibus parci, sinius. sed quoniam id fieri quandoq; peropportunu est, docet nos modum, quo recte nomina componere possimus; qui talis est: ut eo ingenio,eaque ratione simplicia iungantur,qua id , quod ex his no,uum nomen constituitur, notum ac perspicuum esse possit. fiet au. tem apta composito,s simplicia, quae compostionem essiciunt, noadeo immutentur, quin eorum smplex natura satis appareat. Pos, sumus item ct hunc locu de translationibus intelligere. nam translatum nomen quanquam notum sit, translatione tamen sit nouum. uerba tamen Horatii priori explanationi magis arridere uidentur. Est uero hic etiam locus .cou. et . XIII . particulae proportioneis respodens. Caetcru inquit magni negotii eu in supradictis sngulis, , a decenti no discedere, minimeq: abuti compositis nominibus lim, guisque. cum primis uero decenter uti translationibus maxime estis arduum. id quod unum non aliunde quaestum sit oportet, uersati. ,, lisque ingenii indolem prae se serat. Etenim recte quid transferre, , , smile aliquod illius contemplari est. Duplicia uero nomina ut maxiis mum in modu Dithyrambis quadrant, sic Heroicis linguarum uxis rietas, Iamblcisque traflationes. quaquam Heroicis quidem supra is dicta omnia ualδe usiti sunt. Haec Aristoteles. I idens autem Hor tius omnia dictionis ornamenta auctore Aristotele Heroicis ualde usui esse, cum superius egisset de heroico poemate, iure optimo haec, quae ad dictionem spectant, nunc subiungit. de suo autem ad didit nouis rebus noua nomina nos absque culpa imponere: quod is etiam dixit Cicero in Academicis quaestionibus. Aut enim noua
364쪽
M inquit sunt rerum nouarum facienda nomina aut ex aliis transse H rencia. quod si Graeci faciunt qui in his rebus tot iam secula uersanis tur:quanto id magis nobis conccdendu est qui haec nunc primum xx tractare conamur. Quare danda est uenia, si quis in rebus inustatis uerbis interdum utatur non auditis. Rationem etiam praescribit Horatius, qua seruata, possit essici,ut quae a nobis finguntur, nomina, ct uerba probetur,& fide habeant. ea uero est eiusmodi: ut S sonte quidem graeco stat deducta, parum immutata ueluti si graeco nomini latina desinetiam dabimus. Huius uero rationem assert ex eoorum testiinonio,qui uoces nouas inuenerunt,acceptam . Licuit igi/tur, semperque licebit, nomina nouiter producere.
Vi fluae fou pronos mutantur in annos,
Prima cadunt: ita verborum uetus interit aetas r
ta iuuenum ritu forent modo nata, vigenis. Dcbemur morti nos, nostra : fue receptus
Terra Neptunus, classis quilonibus arcet, Regis opus, Alanlisue diu palus, aptas remis
Vcinas urbeis alit, Ergraue tu aratrum :Seu cursum mutauit iniquum fugibus amnis, Doctus iter melius. mortalia Acta peribunt, dum sermonum set bonos, Cr gratia vivax. Multa renassentur, quae iam cecidCre, cadenis, Quae nunc sunt in bonore, uocabula divolet usita; Quem penes arbitrium eri , o vis normia loquens.
Vicissitudinem esse in uerbis, quod superius dixerat, hic Hora,
tius diuersarum rerum testimonio, quae ortu i ,ac interitui obnoxia sunt, eleganter confirmat;usuntque uerum loquedi magistrum esse
dicit. Haec pars, quoniam digressio est, nullum in Aristotele locum sibi correspondentem habet. Resyriae, reAumclue, ducumo, er trina bella
Quo scribi pilent numero monstrauit Homerus. Vesbus impararer iunictis querimonia primum :POLI etiam inclus Q uoti sententia compos . Quis tamen exiguos Elegos emiserit auctor, Grammatici certant: Er adhuc jub iudice lis est. rchilochum proprio rabies armatist Lmbo: ι
365쪽
aas VINCENTII NADII IN HORATII LIB.
ternis aptum sermonibus, Erpopulareis
Vincentem Inrepitus, Er natum rebus Mendis.
se dedit sidibus Diuos, pueros Deorum,
Et pugilem uictorem, er equum certamine primum, Et iuuenum curas, Er libera vina referre.
Quoniam in libro Poetices docuerat Aristoteles, quodnam horoico poemati carmen conueniret, in quo res gestae regum, ducumque pertractantur : & praeterea , quodnam carminis genus fabulis agendis in scena congruum sit: Horatius pedem proserens,quale carmen cuique materiei conueniat,docet. Per hoc au,tem, quod dicit: a Res gestae, regumque, ducumque. ct tristia bella
,, Quo scribi possent numero monstrauit Homerus. heroicum caronien intelligit. ct sumptum uidetur ab Aristotele .coxi .particula, γ, ubi ait: Logum cotextum alto,praeterquὶm heroico,metro rite pan get nemo. Iambum autem conuitiis aptum esse testimonio Aristo, o telis particula. ou. cofirmatur. Iabicumq; inquit propterea nuncis appellatur,quod his plerunque numeris ueteres ἰαε υν, id est con, ,, uitiari inuicem soliti snt. Et quod ait Tragoediam, Comoediamque hoc uti carminis genere, quaque ratione utatur,ab Aristotele quo/que acceptum esse negari nequit: siquidem. xxviii. particula sc scri=a ptum reliquit. Senariumq; metrum de Tragoedia aute loquebatur is ex octonario ad Optauit. hoc enim antea metro utebantur, quod sa/H tyrica magisq; saltatoria Poesis esset. Itaq; elocutioni ia constitutae 13 natura ipsa propriu ad inuenit metrum . Maxime enim sermonibus is aptum alternis iambicu esse argumento st,quod in disserendo pluὸ is rimi sane iambi, rarissima uero hexametra mutuo in termone Lis nobis proficiscuntur . licet etiam colloquii ipsus harmoniam G. ,, cedentibus . Crediderim autem Horatium, cum ait: alternis aptumiermonibus, iambicum metrum intellexisse, sermonum uicissitu. dini maxime accomodatuin, ut ex proxime adducto Aristotelis
is loco facile patet: ut illud: & popularesis Vincente strepitus, nihil sane aliud significat,nis populum Ipsum
hoc carminis genere maxime delectari. unde fabula,quae hoc carmi/ne cotinetur, magnu populi fauorem .atq; applausum lucratur. Vel forte & melius dicere possumus, iambu esse colloquiis, atq; actioni/bus ipsis aptu,& uincere strepitus populares:quonia maiorem habet consonantia, quam si quotidiani sermonis harmonia. hanc enim
populare strepitu appellat, ut innuat iambu harmoniae plus habere,
366쪽
quam strepitus popularis, hoc est, sermo quotidianus habeat. Sic etiam ct Cicero in oratione, quam habuit pro Archia poeta, strepitum serensem sermonem fori uocat: θ in primo de Oratore ad fratrem, serensem dicendi exercitationem appellat. Placuit autem Horatio addere, quibus quoque carminibus alia congrue scribantur . sed quoniam Aristoteles de primis Poe-seum generibus pertractauit, sat illi fuit, quae carmina eis comuenircns , tantummodo declarasse . quare nihil mirum si . sde caeteris ipse non meminerit. Illud autem animaduertendum est, Horatium causam tantum explicasse, cur iambi Comoediis Tragoediisque conuenirent. nam ct huius etiam rei rationem attulit Aristoteles ut uel ex hoc uno maxime intelligi possit, Horatium artem Poeticam ad eius imitationem scripssse. Descriptas fruare vices, operamis colores,
Cur No , si nequeo, ignor , poetas utor sCur nescire pudens praue, quam di re malo s
li soniam eos hac in parte reprehendit Horatius, qui carmina rebus apta accommodare nescientes,poetae tamen nomen mirum in
modum assectant, maluntque in hac uiuere ignoratione, quὶm discere quod rectum sit, quiaque in quaque re deceat: Opus nobis noest in Aristotelis Poetica locum inuenire,qui huic parti correspondeat. quia cum Satyricus esset Horatius,carpendo eiusmodi malos poetas, sic , munere suo recessisse uidetur. mersibus exponi Tru cis res Comica non uult. Indignatur item priuatis, ac prope Iocco
Dignis carminibus narrarι coena TMe D. Singula quae , locum teneant furtita decenter. Interdum tamen cir uocem Comoedia tollit: Iratust cir es tumido diatigat ore.
Et Tragicus pBrunque dolet sermone pede L
, muis Tragoedia, Comoediaq; id habeant comune, quod ia bicis utuntur carminibus: uerboru tamen ' sententiaru ratione in/uice distant. res enim tenues,ac facetae, quae ad Comoedia spectant, uersibus tragicis,id est uerbis seriis, ac grauibus sentetiis exprimi nodebent: neque etiam graues, severaeque res humili, atq; abiecto ser. mone scribe dat sunt: sed unumquodq;,ut decet,apte explicandu est. Idem uero hic significant uersus,di carmina,quod uerba, quae cara minu sunt materies: atque ita totum pro parte capit. contra uero
367쪽
vi N LENT I NADII IN HORATII LIB.
parte pro toto Him ait: coena Thyestae. per haec enim uerba Tragoediam in uniuersum intelligit. Respondet aute haec pars. xuii. particulae Poetices Aristotelis,in qua disserentiam ponit inter Tragoediam.& Comoedia: quas in hoc disserre dicit,qubd altera humilio, res grauiores altera imitatur. uerba eius haec sunt. a etiam dissi, militudine Tragoedia a Comoedia differre dicimus: haec enim hi miliores, illa uero praestantiores imitatur, quam qui modo sunt. Quod igitur dicit Philosophus, Comoediam humiliores, Trasoe, dia uero praestantiores imitari,sgnificauit Horatius,dices, praestan. tiori hanc modo explicari debere, illam uero humiliori. Illud de, mum de suo addit Horatius, quod scilicet ab Aristotele non est dictum , alienum, aut absurdum non esse aliqua in parte Comoe, diae ea apponere, quae Tragoediae conuenire uideantur: scut, Him Chremes senex herus inducitur iratus. aut etiam contra in Tragoedia ea asserre.quae ad Comoediam spectare uidentur: ut cum perso. na Tragica in Jucitur dolens sermone pedestri ac humili. id enim fieri nullum prorsus est incommodum. Telephus, Peleus, cum pauper, Euterque, Projcit ampullas, Cr se uipedalia ureia,
Si curat cor nectantis tetigis querela. Non suris est pulchra esse poemata: dulcia simior
Et, quocunque uolent, animum auditoris Munto.
Vt ridentibus arrident, ita flentibus adsentPsimam uultus . si uis me fere, dolendum eri Primum ips tibi: tunc tua me insertunia laedent. Clim tragicum sermone interdum humili uti posse dixisset, in eos nunc invehitur, qui Telephu,st Peleum pauperes, atque exules, ampullas proiicientes, ct uerba sexquipedalia, id est turgida, ac in, flata,in scenam inducunt. eos tamen sc inducunt, ut spectatores eorum miserias & doleat di misereantur. quare cum ut miseri,ac in paupertate constituti in scenam inducantur, tumide superbeque eos loqui non decebat: sed ita nimirum, ut spectatores ad lacry mas,& commiserationem deducere possent. Inquit igitur,non sere satis, ut poemata pulchra sint uerbis ac sententiis exornata, si mis ricordiam excitare uelimus: sed illud magis obseruandum, ut dulcia snt, hoc est, affectus inducant. affectibus enim, quos in auditorum animos Poesis iubet induci, perinde ac habenis quibusdam, qua I bet, auditores trahuntur. qui uerb fieri potest, ut ab eo spectator ad misericordiam,aut lacrymas deducatur, que nullo uiderit asso.
368쪽
ctum moerore, aut tumide in perioseque loquentem e sane qui hoc faceret, risu potius, quam commiseratione mihi dignus uideretur: quoniam,ut noster monet Horatius: si uis me flere, dolendu estra Primum ipsi tibi. Et sumptus est locus iste ut instituti nostri noobliviscamur, quod erat ostendere haec prius ab Aristotele fuisse pertractata) ex. LXXoIII. eiusdem Aristotelis particula : cuius haec ,, sunt uerba. Proinde quantum fieri potest, fingedum illud, quod ex ,, habitibus naturalibus paratur. quandoquidem hi maxime suapte nais tura persuadent, qui perturbationibus affecti sunt. quo fit ut exagi,, ratus exagitet, perturDetque uerissime perturbatus. Et in . xcvii. ,, etiam, cum ait: Constat autem supradictarum partium rebus accom,, modata asserre oportere: cum uidelicet uel miserabilia, uel gravia, ,, uel mira,uel uerismilia sunt astruenda. in quibus tamen haec haben,, da distinctio est: qu bd aliqua quidem nullo doctrinae adminiculo,, apparere necesse est: aliqua uero sermone ipse dicentem praepara- ,, ri, ac ui etiam sermonis euenire. quod enim dicentis munus esset,si,, non quidem sermonis ui,grata esse uiderenturpTelephe, vel Peleu, magesimandata loqueris, ut domitabo, aut ridebo. triglia moenisu multum verba decent: marem, plena minarum :Lvdentem, i tua: siuerum, steria dictu .
Format enim natura prius nos intus ad omnem Fortunarum habitum: iuuat, aut impellit ad iram: ut ad humum moerore graui deducit, π angit.
DόII effert an i motus interprete lingua. Iubet Horatius hac in parte sermoni ac uerbis actionem, quae potissimum in facie conspicitur, accommodandam esse: nequicquam aliud ab eo, quod tibi fuerit in corde,loqui uidearis, aut inepte ni/mis quod propositum est explicare. Praecipit igitur, ut tristia moesto,laeta iucundo, seuera graui,irata minaci,ac iὸ genus alia decenti uultu explicentur. Locus is ex . xcviii. particula Poetices Aristote, ,, Iis desumptus est. Circa dictione sinquit unum quidem speculatio, ,, nis est genus,de figuris uidelicet ipsus : quod quidem ad histrioni, ,, cam atque ad eum,qui huiusmodi arti praest,pertinet. exempli grata tia: quid si niandatum,quid preces, quid narratio,quid minae, quidis interrogatio,quid responso, caeteraque id genus. Si dicentis erunt fortunis asina dicta, Romani tollem eqvites, peditesφ cachinnum.
369쪽
Intererit multum Draus ne loquatur, - - heros ζα alias, Κτα ner turus ne Diex, an adhuc forente iuventa Fervidus: an matrona potens, sedUla nutrix: Mσcalor ne vagus, cultor ne virentis agelli:
Colchus, an . prius: Thebis nutritus, an rgis Monet hoc loco Horatius fortunae conditionique dicetium uer/ba conuenire debere : siquidem non parum referre uidetur, herusne loquatur,an seruus: diues, an pauper. quare non eorum tantum,
quae dicuntur, sed re dicentium ratio maxima habenda est. Plura autem hominum genera enumerat Horatius hoc loco: quoniam mul/tis modis homines inter se distat, ratione uel fortunae,uel sexus,aut ossicii,aut generis,aut nationis. Proportione aute haec pars. LXXVII. particulae poetices Aristotelis respondet, ubi de moribus agit: uel sorte,& melius particulae .cLI. cum ait: Caeterum ita dicta contraria sic exploranda, quemadmodum in sermonibus elechi,s idem,&ad idem,S eodem modo: sicuti dicentem ipsum,aut ad ea quae ipse dicit,aut quae prudens aliquis supponeret. ut iam sequere , aut sibi conuenientia finge Scriptor. honoratum si forte reponis . chillem,
Impiger, reac DS, inexorabilis, acre, Iura neget sibi nata: nihil non arroget armis.
Sit Medea ferox, inuictais: flebilis Ino,
Perfidus Ixion, Io vaga, tristis Oreries. Si quid inexpertum scenae committis,er audes Persenam formare nouam,servetur ad imum Qualis ab incoepto processerit, Cr i conflat. Docet quid seruare debemus circa personas, quas in scenam ad/ducimus. nam, aut persona inducitur ab aliis ueteribus poetis celebbrata in tuc famam sequi oportet, hoc est,opinioni maiorum adhaerere, iisdem scilicet eos moribus describendo ut inexorabile Achil, leni, piu Aeneam. aut, si poeta personam nouam inducat, in eo labo, rare debet, ut mores illi congruos tribuat, eosq; semper sui similesessiciat, ut scili cet ultimis prima consentiant. quod perbelle sgnificauit Horatius,esim dixit: seruetur ad imum
ualis ab incoepto processerit, & sbi constet, Per illud autem,quo4 dixit Horatius: reponis Achillem: denotat ab aliis quoque,puta ab Homero,de illo decantatum esse. De. sumpta autem haec pars csta .Lκπv. particula Poetices Aristo, i i 1 1 telis
370쪽
DE ARTE POET INTERPRETATIO. 34 3
, telis, ubi habet: Proinde receptas fabulas mutare non licet: uerbi, gratia, Clytaemnestra ab Oreste extinctam, Eriphylem ab Alcmaeo , ne. quas sane inuenire, atq; susceptis recte uti oportet. Pars uero illa: , Si quid inexpertum scenae committis,ct auges, Personam formare novam, 2 quae sequuntur :cum . LXXV l I. particula conuenit, in qua Philosophus de mori, bus loquens dicit: Tertio, ut constent sibi. est enim separatum hoc ab eo,quod est prae se ferre per mores probitatem , conueniensque seruare. Quarto, ut aequali tenore procedant. aqua enim histrio, ut qui talem personam induerit, inaequalis appareat, omnino illa ta men inaequalitas aequabiliter perpetuo regenda. Dist icile eriproprie communia dicere: rubRHms Iliacum carmen deducis inactus,
Quam si proterres ignota, indictas primus:
Publica muremes priuati iuris erit, si Nec circa vilem, patuluml moraberis orbem. Nec verbum verbo curabis reddere sidus Interpres: nec desties imitator in arctum,
Unde pedem pro erre pudor vete aut operis lex. Ioniam dictu est, Poetam personas a ueteribus celebratas inducentem, famam sequi.' ab iis, quae de illis prisci scripsere, discede, re non oportere: subiungit,dissicile esse Communia proprie dicere,
ita scilicet ea nouo modo exprimere,ut a nullo accepta uideantur.
sed quanquam hoc difficile est . melius tamen esse dicit Iliacum carmen in actum deducere,hoc est fabulas ab Homero, aliisve heroi/cis acceptas libi accommodare, ct in scenam deducere , qu ni nouas confingere. regulamque tradit, qua seruata, fieri potest, ut publica priuata fiant, hoc est,communia propria. nam sic libentius abasis accipietnus,quae nostra fieri posse confidimus. ea uero est eius, modi, ut nouus fiat fabulae ordo, ct alio modo res disponantur. Nec illud nobis sit curae,ut uerbum uerbo reddere tetemus: quod fidi interpretes faciunt. Ex quo praecepto constat,cum aliquid ex
heroico carmine in Tragoediam tranSferre uolumuS, eorum, quae
in eo sunt,aliqua in Tragoedia esse praetermitteda. nam qui aliqua communia,& iam uulgata sbi propria essicere uolunt, non ea sunt lege adstricti, ut ne latum quidem unguem ab eo , quod imitantur, discedere nequeant: quinimmo,quae extra fabulam ad eam amplis. candam,ornandamque admota sunt,ut lubetimulari possunt ita ut ingeniose