장음표시 사용
351쪽
diaphragmatis constrictio, ac musculorum, qui sunt ad oris latera, contractio : qui quidem cordis motus, interuentu speciei nouae rei turpis citra dolorem excitatur: hominibus ad relaxandum animum natura tributus. Dixi risum esse animi motum : quoniam admir lio cognitionem sequitur cognitio autem motus est,animum perficiens. Motum huiuimodi,quem risum vocamus,esse praeter electio, ne comuni omni u sensu apertissime cognoscitur. quod etia Aristotelis testimonio tertio de Partibus animalium de septo transueraso loquentis manifestissime comprobatur : cuius haec fiant uerba.
υ Ha . In quem locum Michael Ephesus in huc modii scribit.
1a ώρ-ν. Risum autem in corde, ut in primo organo consistere, fgno admodum euidenti confirmatur. nam cum duo snt organa aucto se Aristotele in libro de motibus animalium, quae citra nostrae uo Iuntatis imperium motu ciciatur, cor scilicet, ct pudenda; ct risus itidem nostrae uoluntatis imperio non pareat eum ab altero supra dictorum organorum pendere rationi admodum est consentaneu pendere autem a pudendorum motu risum, non sine risu dici potest. relinquitur igitur, ut cordis motum sequatur. Motum autem
huiusmosi diffusionis caloris a corde, ac eiusdem dilatatione exi stere, testis.cst sensus: quoniam ex nimia caloris cordis dilatatione spiritus resoluuntur,ct uires imbecilles redduntur. Diximus autem in risu cor pluiquam sua serat natura dilatari, quoniam in ardenti bus febribus ob refrigerationis de*derium, quantum potest cor dilatatur meque tamen dicendum est in eiusmodi febribus cor tantum dilatari quantum in uehemeti risu: quoniam,ne per integrum quidem diem hominem ob nimiam spirituum resolutionem posset uiuere. quamobrem alia est dilatandi cordis ratio. Huri in eo fit sy, stole diastoleque: alia uero cum in risu dilatatur. quoniam systole. diastoleque a natura cordis primario proficiscitur: dilatatio autem, quae dum ridemus efficitur, interuentu speciei rei turpis ac nouae citra dolorem existentis in corde contingit. cuius rei signum est,
quod ea posita in corde ponitur risus,cordisque dilatatio: ea autem ab eo
352쪽
ab eo remota, remouetur ct risus, ac dilatatio. Ad cordis uero motum, septi transuers, ac mu sculorum, qui ad oris latera sunt, sequitur contractio illa faciei, quam risum appellamus. quanquam autem etiam in fletu faciei musculi contrahantur, non eodem tamen mo do hoc est ad latera contrahutur. Quod aute in risu cor dilatetur, ct calor effundatur,argumento esse potest, uiri u resolutio. qui enim
uehementer rident, corpus pene regere nequeunt. quod non alia ratione contingit, quam ob spirituum resolutionem, ex dilatatione cordis uehementi,atque caloris effusone . quo fit,ut,s diu perseu Oret risus,ob nimiam resolutionem dolorem asserat. Oportet autem animo concipere,cor in risu perinde moueri, ac serrum ad lapidem herculeum mouetur. sicut enim ipsum qua graue est . ex sua natura
deorsum latum sertur,ac repit, qua uero specie lapidis herculei assectu, in qua parte ille est,eo ct ipsum motu cietur: ita quoq; δ cornatura sua per diastolem ac systolem motu cietur;quatenus uero spe. cie noua turpis rei citra dolorem assectu est, ultra natura dilatatur, ct motu aliu habet a naturali. quod idem ct in laetitia dicere opor. tet: quoniam laetitia est ueluti quidam risus, etsi distat ab eo . nam alio modo cor in laetitia, quam clim ridemus dilatatur: siquidem Ieorum causa diuersae sunt. uera enim laetitia ab honestis prouenit rebus: risum autem a turpibus contingere , superius dictum est. Quod autem ad cordis motum in risu, diaphragmatis , atque oris
musculorum sequatur contractio,declaratur. nam Him septu trans.
uersum .ac musculi sint uolutarii motus instrum eta; ct ipsa etia in risu quibus ipse fit, inuitis nobis moueanturmecessariu est eos ita moueri, quoniam aliorum motu sequiitur,qui nostrae uoluntatis imperio non parent . Aut dicendum est, id in risu contingere , quod
etiam contingit, cum uentris musculi, nobis inuitis uehementius
irritati sese contrahunt. nam species illa in diaphragmate, ac faciei musculis existens, in uoluptate proportione respondet irritationi, quae est in musculis uentris in tristitia . Risum autem S ratiocin tione fieri satis in aperto est : quoniam a cognitione rei turpis ci. tra dolorem eum prouenire Aristotelis testimonio in libro de Poetica ostensum est . Eum quoque animi causa existere,ex Aristotelis auctoritate in quarto Einicorum, necnon Eustratii, de qui/bus superius est dictum, aperte satis habetur. Sed cum iam parti culas omnes in risus definitione positas explicuerimus, reliquum est ut ad alia problemata accedamus. soru secundu ,auctore Cicero. ne erat,quo pacto risus concitetur hoc est, quae si eius essectrix cau
sa. Ad quod dicimus,specie quadam uoluptatis ipsum fieri . turpia
353쪽
enim citra dolorem admiratione habentia uoluptate nos assciunt: uoluptas autem dilatationis cordis, sicuti tristitia costrictionis causa est: uoluptas igitur speciei rerum turpium interuentu citra dolorem admirationem habentium in corde existentem,ut in organo in animo uerb,ut in subiecto est risus effectrix causa. Ex antecitas autem patet & tertium quaesitum,ubi sit risus. nam primo est in anima, auctore Aristotele in tertio de Partibus animal tu . sed si de organo ritus loquamur,id tale cor est quoniam etiam cognitionis primum
est organum. Omnes enim in ritu cor commoueri sentiunt: cuius rei fidem ex nobis ipsis abunde capere possumus. Quartu erat quaesi tu, quomodo existat, atque ita repente erupat,ut eum cupientes te
nere nequeamus. Ad quod dicimus, quoci quotiescunq; rei cientis risum species in corde existens ualidior sit uirtute musculorum contentrice, nobis etiam nolentibus, fit risus: hoc est risum, qui apparet in facie,caelare nequimus . septimo enim Ethicoru libro docemur, quod communi etiam hominum sensu coprobaturi eos qui risum
cohibere nituntur, in profundum cachinum erumpere . quoniam in illo conatu, in risum retinere uolunt, spiritus resoluuntur: per seuerante autem specie, unde prouenit risus in robore suo, ct eneruata uictaque thoracis ct faciei musculorum , quibus contendunt caelare risum,contentrice ut, merito sit ut in profundum cachinna erumpant : quoniam scilicet species illa, unae prouenit risus, ui/ctrix penitus ac domina remansit. Ex quo itidem postremum
quaesitum patet, quomodo latera simul, Os , uenas, uultum , ocu los occupet . nam cum omnia ista,dum risum continere uolumus,
simul concurrunt, simul quoque uincuntur. His hoc modo de claratis,dubitari merito posset : si risus est laetitiae signum, ut fatentur omnes trisus enim simulatus,sicuti nec homo pictus uere id est, quod dicitur cur homines in uehementi risu saepe lacrymas effvn. clunt, cum in moerore, qui risui contrarius est, illud itidem saepe contingat ρ Huic dubitationi particula prima suorum Problema. tum , problem .XX l X . Alexander in hunc modum respondet. , inii dolent spissitudine meatuum,qui positi oculis sunt,humorem, , quem oculi cotinent, exprimui. dolor enim meatus refrigerat, atq; , adstringit. At qui laetantur & gestiunt, humorem ex lassitate mea
, tuum effundunt. oculi tamen quicunque arctioribus constant mea, tibus,lacryma neutra de causa mittere cosueuere. Haec Alexander.
Nos uerb sorte dicere pollimus,lacrymas semper ex cerebri copressone prouenire. si quidem compressio duobus sane modis et con tingere potest: aut cum cerebrum ex dilatatione, quae eidem in
354쪽
gaudio contingit, cranei parietibus occurrit ; qui cum duri sint cedere nequeunt, atque ita ipsum comprimunt: quoniam cer brum impediunt, cum nititur dilatari. ne dilatetur ulterius: hac au tem compressione facta , cum ipsum humidum sit, lacrymae profluunt, hoc est cerebri humiditas ex oculis erumpit: aut cum moe. rore, quem sequitur cerebri compressio, eiusdem exprimitur humiditas, unde proueniunt lacrymae . cuius rei signum, quae maximmis frigoribus inuitis nobis lacrymae fiunt. frigidum autem con. densare magis in aperto est, quam ut nostra egeat probatione. Nec ab re quoque fuerit perscrutari, cur in uehementi risu fiat Corporis conculsio : quae tremori capitis mihi pers milis esse uide, tur:qui ob duo principia motuum diuersa , animam inquam,& grauitatem, quae contrarios motus capiti inducere tentant,contingit: unde fit mutua pugnat in qua modo unum, modo alterum uincit. hinc fit ille tremor, id est motus partim ab anima , partim ὶ graui. tale factus. Haud dissimili ratione dicere possiimus in risu concus,sionem contingere: quoniam ct ipsa b duobus principiis mouenti, bus pendet, a specie, inquam, rei turpis, ct a natura cordis. ratione enim speciei ipsius ridiculi, cor ultra naturam expanditur: ad cuius motum sequitur septi transuers motus uehemens,quo tota homi, nis superior pars motu cietur . st quoniam E specie ridiculi plus cor dilatatur, quam ierat eius natura , iccirco insurgit natura cor dis , qua constringitur,ct ad id,quod naturale est deducitur: unde fit compostus quidam motus ex dilatatione di constrictione . con, cussio autem, quae in risii cernitur , nihil aliud esse uidetur, quam compositus quidam motus ex dilatatione θ constrictione . Et haec de ridiculis dicta sufficiant. et dor rii laeti ut ' u I AEGE ti et octo haut al
355쪽
IN Q . HORATII FLAcc IDE ARTE POETIc A LIBRUM AD PISONES, INTERPRETATIO.
l si c v M ipse cogitans,quid in arte Poetica Horai lii contineretur,eum partim leges recte Poesmcon ficiendi docere , partim de Poesi ipsa tracta re, partim criminari,ac perinde ut satyricu mor de re, irridereq;. Pisonibus etiam consulere ani maduerti. quorum tame omni u pars illa, quae est de legibus Poetis, , qua libri huius inscriptio desumpta est, nec no& ea quae de Poesi est,omni u potissimae, ac primae scit. caetera enim digrelsiones iure optimo uocari posse arbitramur. Qitoniam uero partes illae duae libelli huius, quas praecieuas esse diximus, totae serE ad Poetices Aristotelis imitatione conscriptae sunt: non inutile se, turum existimavi, si postquam ea, quae ad Aristotelis Poetica attinebant explicauimus; cuius ratione omnis mihi fuerat susceptust bor: quae hic ab Horatio habentur,in Aristotele, uelut in fonte de monstrare,a quo uelut rivulum libru hunc deduxit.Nam ut omit. tam, istius semper esse sontes potius,quὶm riuulos sectari illud cerate negari non potest, nullum ei se, nec Odelius, nec euidelius comemtarium, quam uirorum illustrium eadem de re disserentiu loca sibi inuice respondentia una conferre : quod ex consequentibus sensu magistro coprobabitur. Erit igitur huius nostri scripti institutum, occultam atq; artificiosam hanc Horatii imitationem patefacere. Quod uero ad uerboru expositione attinet, uiris aliis probis, ct do,ctis ea relinquemus : satis esse uiro philosopho existimantes, s quae huic nostro cum Aristotele communia sunt, explicentur: unde &sensus multi ab aliis interpretibus diuersi apparebunt. Ad propos, tum igitur negotium noster iam sermo conuertatur. HVnimo capiti ceruicem pictor equinam Iungere si uela, er uarias inducere plumas , Iridique collatis membris, ut turpiter atrum Desinat in piscem mulier formosa superner Spectatum admissi sum teneatis amfci sine lite Disones isti tabulae stare librum Persimilem cuius Aelut agrisomnia, uaniae Fingentur
356쪽
VIN c. MAD. IN HOR. LIB. DE AR POE. INTER P.
Engentur species: ut nec pes, nec caput uni
Reddatur formae. Dictoribus, aeque poetis Quidlibet audendi semper fit a pia poterior
Scim , er hanc ventam premvsp, da sp vicissim: Sed non ut placidis coeant immitia: non ut Serpentes ambus geminentur, tigribus agri.
Aristoteles in libro Poetices particula, secundum nostram illius libelli diuisionem . x c. Homeri Poesim in duas distribuit partes, in fabulam scilicet, ct epilodia, hoc est digressiones: cuius M uerba haec sunt, ubi de Homeri poemate loquitur. Per multos an γυ nos peregre quidam cum iret, ct a Neptuno obseruatus , ct E cum D ctis relictus, ita rebus ipsus domesticis costitutis, ut sortunae omnes M a procis absumerentur filioq; insidiae iam instarent, iactatus pelago is domum peruenit: cumque aliquos agnoui isset, illos aggressus,ipse is quidem to spes euast, inimicos autem perdidit. Hoc itaque propriu ν eius poematis est. nam caetera ad epi dia pertinent. Haec Aristo, teles .ct quanquam satis perspicuum est,eum cum ait, hoc itaq; pro/prium eius poeniatis,fabulam intelligere: id tamen clarius fieri pos1 e credimus,si aliis Aristotelis locu adiunxerimus, in quo quid per fabula intelligi uelit. apparet. In. x XX viii. igitur eius de libri par. M ticula inquit. Actionis imitatio fabula est. Fabula uero reru ipsam ,, copos timem appello. Quod uero ipsa reru constitutio maximum quid sit inter partes,quas nominat quales,eiusdem testimonio facileri persuaderi potest .ait enim in particula . . Horu uero maximu est, is reru costitutio .no immerito igitur Philosophus, cum Odysseae D.
,, bulam recitasset,dixit. hoc proprium eius poematis est. nam caeterari ad epilbdia pertinent. squidem fabula, hoc est, reru constitutio ipγsus Poesis anima est, ut gocuit Philosophus particula. XLIV. cum is de Tragoedia sermonem haberet, dices: Est igitur principium,ac ueri lut antina Tragoediae, fabula . quod enim ab eo de Tragoedia dici, tur,de omni poematis genere de quibus Aristoteles agit, intelligendu est. Idem quoque illum scripssse inuenimus in particula. N L. ubiis habet. Actiones, ct fabula Tragoediae finis esse dicuntur . omnium M autem maximum finis est. ct in . Lu . Ex his igitur inquit patet poetam fabularum magis, quam carminum esse poetam . ina a re cum
ex omnibus liis locis plane colligi possit, Aristotelem ipsum Hobmeri Poesm in duas ὀiuissse partes, fabula inquam, ct episedia; ct
fabulam esse ueluti Poeseos anima, hoc est, quiddam omnium maximu: rationi consentaneum csse mihi uidetur, Horatium praecepta,
357쪽
quibus recte fabula cofici posset,in operis huius initio tradidisse, ut quod in Poesi primum ci potissimum est, in ipso statim libri limi
ne tractare uideretur: cum praesertim nullus in tota Horatii arte
Poetica locus sit, hoc excepto, qui de fabula, id est rerum constitu, tione ex instituto pertractet : ut ex sequentibus facile apparebit. nam ioci,st mores,de quibus infra, lunt de fabulae annexis. Ne igi, tur Horatius noster inicitiae, negligentiae ue nomine accusari pos sit, quod cum de Poeticae Legibus scriberet, nullum prorsus ea de re ex instituto uerbu secerit, quae in Poesi est potissima: hoc est ni hil de fabulae constitutione locutus sit:eum hic de fabula uerba facere dicimus. Qitare cum Horatius in prima huius libri parte fabulae leges edoceat,& Aristoteles quoque eiusdem praecepta tradiderit, an similia sint utriusque praecepta perpendamus . Aristoteles
igitur,ut ab eo primum exoratamur. O.&. LII. particula ita scri/ν bit. Decet igitur, quemadmodum una unius imitatio est in aliis imitatricibus artibus: ita ct fabulam : uidelicet, quae actionis imita ia tio sit,unius eiusdemque integrae eisse: sic, ue rerum inter se partes o cohaerere,ut ne ulla quidem uel transferri, uel subtrahi queat, quin totum illud uarietur, planeq; immutetur. Quod enim uel additum, is uel subtractum totum non immutare uidetur, nulla quoque eius ν, erit pars. Sane constat ex supradictis, non poetae esse, facta ipsa ν, propria narrare: sed quemadmodum uel geri quiuerint, uel ueris/is mile, uel omnino necessarium fuerit. Ex quibus facile colligitur sententiam Aristotelis esse fabulae partes,aut uerisimiliter, aut neo
cessario seipsas consequi debere . quod plerisque in locis in Poe,
licae libro repetit Aristoteles: ut intelligatur hoc non esse praeter suam sentetiam, aut casu aliquo dictum. Horatius autem animalis exemplo, ex partibus, quae inter se cohaerere non possunt, con. stantis, Poetam damnat ex sabula constitutam, cuius partes simul iungi non possunt, dicens tale poema risum excitare . QVd enim
aliud est. Poesim illi tabellae similem, in qua animal depictum sit,
cuius pes, ct caput non uni reddatur formae, uituperare: item praecipere, ne immitia cum mitibus coeant, qu im Poesim damnare, cuius fabula ex partibus constet,quae nec necessarib,nec uerisimiliter inter se cohaereant ξ nam per tigrium cum agnis coniunctio. nem, ea, quae ut inter se coniungantur fieri non potest, intelligit. Eius igitur oppos tum , quod ab Aristotele probatum suerat, tum ne penitus Cum eo idem dicere uideatur, tum quoniam erat satyriiscus,resellit Horatius: atque ita diuersis modis se fabula idem uterisque sentit. Hic tamen noster suum illud addit, quo sicile queat
358쪽
mitari, quod quispiam obiicere posset: pictores scilicet, atque poe/tas posse quodcunq; uoluerint,ut lubet, e iungere. nam inquit, eis licentia hac abuti non licere, ne illud sibi uitio uertatur, qudd ea, quae simul esse nequeunt, coniungere studuerint.
Incoeptis grauubus plerunguein magna prosi s
Purpureus, late qui silendeat, unus, Er alter Ruitur pannus: cum lucus, Cr ara Dianae, Et properantis aquae per amoenos ambit M agros, sit flumen Rhenum, aut pluuius defribitur arcus.
Sed nunc non erat his locus: Cr Frtasse cupressum Scissimulare . quid hoc, si factis enatas expes
Navibus; aere dato,qui pingitur es amphora coepit
Institviicurrente rota, cur urceus exit s
Denique Au quod uis, implex duntaxar, er unum. Egit,ut diximus, Horatius de fabula: nunc uero de epi diis, hoc est egressionibus,uerba facit: eos damnans, qui illis praue utuntur. Ii enim cum de grauibus , magnisque rebus scribere sint aggressi, ut legentium animos aliqua uarietate recreare possint, pulchras quidem , ct quae magnopere delectent,digressiones asserunt: exem pli causa, lucorum, amniumq;,ct huiusmodi descriptiones. sed cum propositae rei non satis conueniunt,parum prudenter id faciunt. noenim, quia tantum pulchrae sint,sed quia coueniant rei, qua de agi.tur,2 aptae sint, interpostae digressiones potissimu laudantur. quod praeclare admodum hic significauit Horatius, cum dixit: is Purpureus,late qui splendeat, unus, ct alter ,, Asiuitur pannus: denotans scilicet, fore aliquando, ut epi dia, de quibus hic intelligit,pulcherrima snt; uelut si unus,& alter pannus purpureus simul iungantur late splendentes: quia tamen res est absque ratione collo/cata non probatur. quod uerba illa Horatii declarant dicentis: is Sed nunc non erat his locus.
god uero quibuscunque omnia, etiam si pulcherrima sint non conueniant exemplo declarat Horatius. Nam si quis fuerit pictor, qui cupressum optime sciat essingere, pictumque referre, & pecu. niam ab aliquo acceperit,ut penicillo periculum,quod in mari per fiessus esset,exprimeret: si cupressum in huiusmodi naufragii tabel, a pinxerit: id,quonia extra ratione factum esse uidebitur,ab omni, bus irridebitur. idem quoque contingit, s, ut in alio dicit exem,plo Horatius, quod pro amphora incoeptum fuerat, in urceum
359쪽
desinat. Docet is itur per haec Horatius, non licere Poesm extra rem propos tam deducere. Et cum de fabula, ct epi diis locubtus esset, subiungit: is Denique sit quod uis, simplex duntaxat, st unum. ex quo monet ita debere fabulam ct epi dia disponi, ut omnias mulconsentiant. Haec Horatius: quae ab A ristotcle accepta suisse aperte cognoscet, qui eius poeticam . L v r. particula legerit. ita is enim scriptum inueniet. Caeterum simpliciuiri fabularum , actio,. num'ue,epi dicae quidem deterrimae . Epis dicam appello, in qua is non ueri militer, neque necessario mutua epi dia nectuntur. suntis autem hae tum ab ineptis uatibus suo uitio, tum a probatis quoque is histrionum gratia. In. X c v i. quoq; particula habet. Chori sumis mam penes unum duntaxat ex nistrionibus esse oportet, totiusque ,, partem esse: uti autem concertationibus, non scut apud Euripi-
, , de , sed sicut apud Sophoclem. reliquis uero cocessa potius ea sint, is quae ad susceptam pertinent fabulam, quam quae ad aliam Tragoe. is ciam. qui sane locus quo pacto ad propositum spectet, ex iis,quae in eius particulae explicatione diximus, iacile colligi potest . 'bdigitur & Aristoteles ipse uoluerit digressiones, quod hic ab Horatio dictum fuit, ips fabulae conuenire,atque optimὸ congruere, solis tui opinor ex dictis patet. Quod uero illud etiam , quod ab Horatio de unitate dictum fuit, Aristotelis sit, ex sequentibus a
D num fiet. nam in . L. R. L I. particula ita scribit. Vna nanque est D sabula: non autem ,ut nonnulli putat, si circa unum aliquem sit. Mul ta enim , minimeque determinata genere accidunt: ex quibus sandis quaedam nullum constituunt unum . smili ratione unius multaris actiones sunt: ex quibus una nunquam actio fiet. Quapropter om- nes hi peccasse uiaciatur poetae, quicunq; uel Heracleida, uel Thera seida, caeteraque id genus poemata confinxere: ut qui,unus cum sti, Hercules, unam quoquc debere ipsus esse fabulam existimauerint. D Homerum uero , qui ut in aliis etiam excellit, ita in hoc quoque, M sue id artis, sue naturae fuerit oculatissimum fuisse apparet: quan/,, doquidem Odylliam confingens, non sane cuncta,quae Uyxi acci. is derunt .in cam compegit: uerbi gratia : saucium fuisse in Parnaso, ,, ct in ducum collectione simulasse insaniam . quorum cum alte/,, rum euenerit,' minime necet Iarium suit, uel uerisimile euenisse alὸν, terum . quippe qui unam duntaxat actionem , qualem dicimus, is Odysseam uidelicet , itemque Iliadem conitituit . Decet igitur, is quemadmodum una unius imitatio est in alii si imitatricibus arbis tibus: ita ct fabulam, uidelicet, quae actionis imitatio sit, unius eiusdemque
360쪽
s D. DE ARTE POET INTERPRETATIO
is eiusdemque integrae esse. Ex quo loco facile percipitur illud acceptum esse,& breuiter ab Horatio carmine illo conclusum fuisse: H Denique sit quodvis, simplex duntaxat, ct unum. Maxima pars vatum pater, Ur iuuenes patre digni Decipi repecie recti. breuis esse laboro, 'Obscurus fio .se Alantem leuia, nerui Desiciunt , animi : professus grandia, tur te V
Serpit humi, tutus nimirum , iduses Procella. Qui variare cupit rem prodi Palltcr mam, .
Delphinum luis appingit illuctibus aprum.
In vitium ducit culpae fuga dicaret arte ostendit Horatius errores, qui circa fabulam, atque epi diacontingunt: nunc eos,qui circa dictionem usu ueniunt, tangiti ut ab illis
cauere possimus: omniumque eorum communem caulam esse de
clarat, Jesyderium scilicet fugiendae culpae, carens arte. Nam cupietes, ne sua scripta neruis careant, dum arte destituti multum suc, ci paucis uerbis perstringunt, in obscuritatis uitium incidunt. tur. pe enim est in dicendo eam affectare breuitatem, quae dissicultatem orationi pariat. Non desunt ex altera parte, qui dum hoc ipsum euitare student , in alium labantur errorem, non multo minorem . nam Him in eo laborent,ut plane perspicueque loquantur, minima quaeque persequuntur . quo fit,ut parum succi,ctgra uitatis in eorum scriptis inueniatur. Alii tumide nimis si a exordi untur scripta . plerique uero,ut fastidium uitent,uaria, ct ut ita diuxerim prodigiosa conantur asserre. In hac uero parte pulchre Ho. ratius Aristotelem est imitatus, qui in particula .cπvI. de dictio/,, ne hunc in modum scribit . Dictionis autem uirtus, ut perspicua ,, si, non tamen humilis . nam ex his patet, Aristotelem probare planum dicendi modum, ct perspicuam scribendi rationem, dum, modo humilis non fuerit. Horatius autem obscuritatem, atque humilitatem in docendo uituperat . quod sane nihil aliud est, quam earum rerum, quae ab Aristotele laudantur, opposita Horatium uituperare. Id autem Horatius effecit, ne cum Aristotele idem pe. i. nitus dixisse uideretur:sicque summa cum arte caelauit haec, quae ab Aristotele desumpsi . unde licet de iis meminerit, qui in dicendo turgent.& tumido scribendi genere, aut humili nimis utuntur, ct de eorum uitio, qui inepte uaria asseruit nihil tamen de dictione penitus attulit, quantu ad ea pertinet,quae in . comi. particula ab
Aristotele dicuntur. sic enim caelari posse iudicauit, quae sumpse.