장음표시 사용
421쪽
tionem vel actionem non acquiri, L Mem M. fia od M. ω ac . ra. tu. Q Si Fis asteri vel . Aliis quando tamen ex alieno contractu, utilis alteri accommodatur actio, ut si is, qui rem meam deposuit, pactus sit, ut mihi res tituatur, datur mihi utilis actio depositi. I. penuis. C. ia exhibend.satis. I. Publia. st. De=asiti. de qua vide ineverum sis. a. Asen. XL nam. 28. Hinc eum Maevius instru-ntenta deposuisset apud Gaium ea lege , ut nulli ea restitueret, nisi sibi ex militia re verib ; sin autem quid humanitus ipsi contingeret, ut tunc ex restitueret Titior Maevio in militia defuncto, Titium recte utili actione agere, Senatui placuit
PHilippus II. Hispaniarum Rex, cum adhuc
rerum potiretur in Frisia, Ioanni Rati altero pretio quinque millium Carolinorum vendidit quinquaginta in latitudine perticas terrae palu
cespites effossi de ad Alem secati tamentum ignis praebent professias in instrumento venditionis, se ad sustinenda belli tunc exorientis onera, cogi res quasdam sui domanti vendere, ideoque se praedicto Rattaltero vendidisse terras istas bituminosas cst renen sitas in Dan tui Melleum derogatisne ordinantiarum, sive legum de Domnici non alienando in his Provinciis latarum , adjectis insuper clausulis, Ex inrasi ia r ex plenitudine me statis. Quae venditio etiam erat insinuata actis Camerae Rationum sive ut voranti Finantiarum regiarum. Abiurato Rege, tum Reipublieae sumnia ad Ordines rediisset, Procurator Generalis Ordinum nomine, quasi venditione nulla , istas terras ab emptoris haer dibus vindicavit, quod Rex sine ordinum conis sensu eas Domanii sui partes vendere non potu fit. Excipiebant Rei has terras non pertinuisse ad domanium, & ut maxime pertinuerint, ali nationem tanquam necessaria de causa factam subsistere , praesertim cum Rex expressim demisgasset omnibus Oidinantiis de legibus in contra. xium faeientibus, & praeterea alienationem ex cert1 scientia ae plenitudine potestatis feeisset. obstare praeterea Actori exceptionem ex pers na Regis, cuius in Ioeum ordines successerant, ut videatur hie habere loeum regula dictitam, quem de evictione tenet actio , euiam agentem repellit ex ptio. . . Pro deeisione huius controversiae, hae quaestiones sunt discussae.
quas necessaria ex eaussa ficta subsistat ἐ
ex persona Regis repelli possint. Λd primam quaestionem quod attinet. QuanDvis Rei negent hane paludem ad inmanium pertinuisse; idipsum tamen evidenter apparet ex ipso venditionis instrumento Se titulo, quo Rei nituntur, in proaemio: ibi, dip boo goedi aeno
bis tandacentes aliquas Domniorum panes Gendrae
iit standi et t. Hoc est , γο De predictas paludes
unximus at separauimm a nostris Domaniis in Di M. Nam separatio praesupponit & arguit, quo olim ad Domanium pertinuerint. Praetere Quaest res regiorum Domaniorum hujus term palustris administrationem habuisse praedictum venditio. n s instrumentum innuebat, igitur Domanii pars
Tertio Rex Hispaniarum nulla bona patrimantalia in Bisa habuit. Possint Reges de Princiis pes duplex habere patrimonium, unum publicum , alterum Privatum, sed raria habent privatum. Et omnia in dubio praesumuntur fiscaliae ut notat Ioannes Dauth. de restam. m. 6. vers. Regnae, Hectorum , DI. T. Denique quidam ex testibus assirmabant, has terras, quae olim privatorum fuerant, tanquam vacantes, Quaeque nullius in bonis erant, a Rege scisse ooeupatas. Quod rursus argumentum praebet, Regem eas Domanii jure possedisse. naenim vacantia Fisco Imperatorio vel regio e dunt, L lῖ. y L in. C. de Mn. cor. de inter regalia referuntur, cap. unis. Qua sum regia. is Hib. studis. Praesupposito igitur, has terras pertinere ad Domnium Frisicum; Succedit nune alia quaestio. An Domanium vel pars ejus a Principe ali nari potuerit ψ Non posse sine consensu Ordinum communiter receptum est i ut post alios Scribentes docent Carolus Molinaeus ad constuet. Paris
Prohibita scilieet alienatione non lege aliqua speciali, sed generali omnium regnorum de quasi gentium iure: ut Jacob. Cujacius inquit, in cap.
tmesiecta. X. de iureiurand. Quamvis quod ad Domanium Priscum attiisnet etiam non defietat lex specialis. Nam Caro Iiis Quintus Imperator Philippi II. Pater in tractatu seu conventione cum Orὸ inibus Frisorum inita , promisit se terras Frisiae non alienaturum, oppigneraturum aut in alium transsaturum. Rex igitur Philippus non tantum ex generali omnium regnorum lege ade se iure gentium,
sed etiam secundum ipsius eoasessionem, specia-K libus
422쪽
libus legibus de domanici non alienando in Belgio latis, & praeterea ex eo aventione Parentis Ll, pr abitus suit domanium Friscum vel eius patiem hie controversam venderet nee a nexuistatum legum ae conventionum seipsum absolvere, iisque derogari potuit. Princeps enim pactis conventis & eontracti hiis sue eum civibus, sive cum exteris ii initi l nt, aeque ac privatus obligatur, Bodinus is Reriar. 5b.
, Unde nihil operatur chusula derogatori, te, gum alienationem Domanii prohibentium, ut &clausula de plenitudine potestatis instrumento venditionis inserta. Quia Domanium per Principem alienari nequit, nequidem ex certa scientia, motu proprio & plenitudine potestatis, ut d cent Andreas de Isernia in M'. i. A. similiιeννιι.Liolum. i. vers. in his sinctiam s. de Capuama φά n. venabdu. Lucas de Penna, in L 1. C. Δ ime ReistibI. ad finem hb. XL Carol. Molinaeus d. k i. o. Dum . 44. Sequitur tertia qumsticii ut rhm hie Oenditio sustineri possit, ut sacta ex necessaria belli causa Sane causa necessitatis vel belli lieitam saeit Domanii alienationem ad belli sumptus sustinendos ae stipendia militaria solvenda . Renatus Chominus o Domniis nantia tib. 2. lit. 14. m. q. Orsedi. Sed bellum , cujus caussa haee aliena tio facta est , suit susceptum ad stabiliendum ab solutum dominatum Hispanicum. Deinde ut maximὸ eaussa iusta fuisset , tamen alienatio seri non aliter poterat. Quam consensu ordinum, praeviaque caussae cognitione di d
creto. Quae enim solemnitates ad alienationem rerum minoris vel Ecclesae requiruntur, eaedem in alienatione rerum domani alium intervenire debent, L D. C. is vendit. reri ad civis. perimen . Ioan. Bodinus de Repabl. M. i. cap. 8. nam. 2. I
Guido Pap. Δέ. 238. ω ibi in annotat Matthae. m. Sed hie Oidinum consensus non fuit requi satus, mulici miniis adhibitus, nee decretum C tis super hac alienatione interpositum. Quinimo nequidem publice praecedentibus proclamationiiahus h a tertie sunt vendiis , quod tamen omninis
requirebatur, i. & ibi Dionysus Gotosredis L s. & ibi Iaeobus Cujacius C. de fide instrum. Oian s. ia. Imo multis modis Regi vel esus Constiti obreptum fuisse ex tenore instrumenti apparebat, in nuci ita hae paludes desciibuntur, ac sista essent in Dantu mane et I cum tamen lac
habere in latitudine quinquaginta perticas, suec ut vocant) virgas, chm snt formae triangularis, S nullum latus si, quod non excedat centum perticas. Unde evidens si dolus .& obreptio Emptotis, qui has paludes extenuavit ac veram earum quantitatem suppressis atque ita per se pressionem veri ae suggestionem falsi Constium regium ad vendendum induxit, non sine dola malo. Dolum enim committit, & in fraude insatur, qui dissimulat di tacet, quae eloqui Hibet
edict. Cravetia c-d. 987. m. 2 rons era .lo. ut merito haec vendirio propter obrepignem uitietur, ut maxime reliqua omnia solemi, ter ella ni acta. Undὰ quamvis aliis clausula. Binta scismia, tollat p sumptionem obreptionis G in . 1. X. 4 mmis t. Alexanderint
1i6. insin. l. 6. tamen non operatur in his quae dilucro e probantur ignorata, Carolus Mollisus a consuet. Parrsnι. Catellianus Cotta tu memor . in Wis. Ex cerraneusM. Superest, ut de uli ima quia ilione videamus:
ut tum scilicet Ordines lias terras vindicantes aliqua exceptione ex periona Regis possint repellit Quod posset videri atfirmandum ex vulgatis regulis, chem de elictione tenet E is, eamdem ametra νe nil l EMeptis, B , on in aherim impineli, ea dri per a exceptionem patit D . Sed istis regulis in praesenti specie non est locus. Primo enim ire vendit ros ut contra legem facta , adeo nulla est, ut ipse Rex, qui vendidit, contra eam venire
possit. Nam quando actus vitiatur a lege ob t vorem publieum c ut hoc casu tunc ipse ali
nator contra factum proprium venire potest, L 'emiamiaum C. de apic. ω tubis M XI --Αrius Pinellus in I. r. e Mm matrem pari. Ianum. N. A r. Tum velI. de retras . --ν. α' 26. F. 2. m. s. Et in specie, quod Rex, qui alienavit bona Coronae , ipsemet ea possit vindia eare tradit Corietus dente'. rem quaest. 9 . . . 6o. Perdinand. Vasquius de flucres'. crear. ana fi . O. -n. 268. quos citat & sequitur Valaseus o uis. 69. nam. i A. Ergo muIto magis successi
res Regis bona domantalia nulli ter ab eo aliena. ra poterunt vindicare, di in pristinirin statum reis ducere. Id quod de Neapoleos Rege seriptis mandavit, Matth. de Affliciis G in . Nevus. νψ. amor oris asso. min. 8. Ac res quarum alienatio iacta est sine deereto , redhiberi posse ab ipsemet Fisco certum est: l. i. ter. sit. C de fie ri . G ime hasta. Ludovici Charondas in Pa dem iuris Gaiata lib. I. cap. 2 I. ω lib. 2. Rel. I. Prauerea Oidines Frisiae. Dornania non peemodum successionis, aut cisii staticinis, sed a dicato Rege , iure suo per privationem occupet runt. Si cundum haec Senatus ecindemnavit Emptoris viduam de haeredes ad restitutionem huius terrae palustris. ω
Iure Romano, quisque rei suae de retinendae aedimittendae liber eu moderator ει arbiter . . in re mandara xl. C. Man M. L nemo 9. C. de Iadais.
Quae libertas i Duci Saxoniae tum Frisiae Gube
423쪽
natore heredἰtario nonnihil imminuta , dum ab illo constitutum est, res soli venire ac permutari non posse absque consensu Magistratus loci, ubi res sita est , pro quo impetrando vectigal laudi
standum. Quae eonstitutio Principatu abolito, libertateque pristina Frisis restituta nihilo miti iis in usu mansit di in leges Fliscas relata est. Consensus vero iste non ant/ impetratur quam ex vetusto more, trinis diebus Dominicis
in Leesesa & trini, iuridicis ad tribunal Iudicis
loci, res proclametur ac recenseatur , quo commodius innoteseat iis, quorum interest ob redhibitionem gentilitiam sve retractum, vel aliud ius , quod sortὸ in re alienata fraetenditur, &per Protestationem sive intercessionem potest conservari, us BOIM Renatus Choppinus de mori. stis Pasit subas A. s d. lib. i . tu. 4. Et si i terim nullus existat, qui venditioni vel permutationi intercedat aut adversetur, ea a Magistratu approbatur, interposto consensu, & res empta vel permutata emptori, vel ei, qui permutari ne sibi eam eomparavit, addieitur. usque adeo vero hie eonsensus desideratur , ut si quis absque eo rem emptam vel permutatam integrum annum possederit , eius rei dominio privetur , eiusque triens delatori, & duo trientes Fiseo redant. ιι. a. ordo. G. XI. An autem in praeiudicium eorum , quibus jus Retractus
. competit, res in commissum cadat, aliquoties in eontroversam voeatum fuit Et Curii magis placuit eulpam emptoris consensum n n expeten iis , nee trina ista proclamata seri eurantis, reis
trahere volenti fraudi esse non debere, sed adhue retractui I eum esse hactenus, ut Filio ius salis utim si, non quidem in Ipsam rem, quae retrahenti redit, sed in ejus justam aestimationem seu pretium. 9
EMptor haereditatis, quamvis ea lege eme
rit , ut creditoribus haereditariis satisfaceret, excipere tamen act ones haereditarias invitus non tenetur , ut ab Imperatore Antonio rescriptum est, in L 2. C vi linia. ω an vena t. N a senatu nostro iudicatum. γ) Nullum enim negotium creditori haereditariti intercessit eum ereditore haereditatis, proinde is nullam actionem ad verrisu, hune habet. san8 s emptor haereditatis sponiate suscipiat actionem creditoris haereditarii, lutemque eum illo continetur super debito petit rcceptum est , ut non male ereditor egisse, sed emptor cum creditore tacitὸ pactus videatur, ne agat eum venditore, atque ita electio empi
iis proficit venditori ad exceptionem taciti pacti,
La. c. de pae . At emptor haereditatis invitos non cogitur suscipere actiones haereditarias, praeteris quam si Fisco haereditatem caducam vel vacantem emerit L 2. C. de haerei. ac . l. eum qui is M
i. f. de jure sisti: item nisi venditor solvendo non sit, tune enim in subsidium videtur emptor eonvenire posse. I. D. in n. g. ιι eo. per quem fami planὸ a. q. vi rogatus ' de legar. i. His eas bus
exceptis Creditores non contra emptorem, sed contr1 venditorem recte agent , Se quod hie solverit creditoribus, aequum est, ut ab emptoreeonsequatur ex stipulatione, quae interponi solet interemptorem & venditorem haereditatis , L MFuribas 18. f. da hareae vendit. E. I. 2. C. eod.
DEFINITIO IV. Emptor , ut ea lege fundam emis, nisi mrsus vo-dere velit, Neadisor omnibus aliis praeferatur, recurastaneo venisu posse, si ventitaν interpellarus eme e
Q Uidam hae lege fundum vendiderunt, ut si emptores iandum rursus venderent; illi
omnibus aliis praeserentur. Ciam emptores co stituissent vendere, semel atque iterum reinemen
di eanditionem obtulerunt venditoribus, cum quibus de pretio convenire non poterant , istis amplius quam quinquaginta in singula pondemata dare reeusantibus. Deinde iisdem emptores publico programmate lanifiearunt, se nndum velle vendere ac tandem vendiderunt Titio pretio septuaginta & quinque florenorum in sngula pondemata. Id ubi resciverunt priores vendiis ores,cupiebant in hac venditione Titio praeserti; sed cum semel atque iteiam interpellati tanthindare recusassent , quantum Titius promiserat, S natus eos ab intentione sua repulit. Q Legi
enim contractus emptores satisfecerant, qui toties denuntiassent suis venditoribus renuentibus eo pretio redimere, quo poste, sendus venditus est : sucis L qui Roma m. q. Coharedes f. de Deia. Obligat. vide Gerard. Maynard. detis Tholas lib. q. deris XI. Se Iaeota Menoch. lib. 2. de arbit. Iu . cas3 . Et qui semel deelaravit se nolle emere, non potest amplius variare, cum talis variatio re hetur 2. I. apud 29. f. is opl. legat. Quam vit, quando electio a jure datur , variatio sit licita, L mm ages terrarum l38. π or Doctores s de Wis..Hu.
EXui Groninganus, cum ea civitas adhuc es
set in Hispanorum potestate, obaeratus ad Κ x evitan
424쪽
euitandam executionem ae rerum suarum iudicialem distractionem , Titio Creditori tuo sponte sua vendidit agrum ab eodem Titio priste a
titulo permutationis pro emto annuo redituitas statum in Gaium. Post civitas ab Ordinibus Generalibus ductu Principis Mauritii Nasso iobsessa, se dedit certis conditionibus. In quibus
Hoe sundamento subnixus exul, oblato pretio ad ecstitutionem agri egit contra possetarem Gaium , qui inter alia defensonis suae capita tenpondit, praedictum artieulum Tractatus Gr ningant hue non pertinere; sed loqui vel intelligi debere de casu, quo via executiva per publicam subhastationem bona exulum sunt distracta. Hune autem agrum sponse ab exule suisse venditum. Replieabat Actor artieulum generaliter loqui de bonis exulum ob aes alienum distra iactis, & probabat agrum suum venditum a se esse ad declinandam comminatam executionem &publieam agri sui distractionem, quam, nisi spo ia uendigisset omni A passus suisset, urgente eam executionem Creditore suo Titici r ut hie venis ditio non omninὰ libera & voluntaria, sed quodammiad necessaria de coacta suerit. Iudex in serior agri Omlandici iuxta pridictum articulum Tractatus Gron in gani condemnavit Gaium agrum litigiosum restituere recepto pretio. Quae sententia in supremo Agruomi diei Iudicio appellatorio fuit confirmata.
postea Gaius Authorem suum Titium Ilitem sibi motam denuntiaverat ad hane C riam vocavit, & de evictione convenit. Titius excepit se de evictione minime teneri, clim hieager nulla sua eulpa , quod scilicet vel esset alienus , vel alteri obligatus, sed casu fortuito, qui nulla sagacitate humana tempore permutationis praevideri potuit, per tractatum scilicet Groninis ganum sit e victus. Non obscuri autem ivt s es
venditorem ex his tantum caussis emptori teneti, quae ex tempore venditionem praecedente, eaussam evictionis pariunt, non etiam ex tempore venditionem sequente, Li. C. de perie. Geomma cni uend. uncia Paulus respondit, is I. Lutiis ii .st. Aelim sutinos eatis post venditionem de tradutionem non pertinere ad venditorem. plane a rem novus & inopinatus casus, quem nullum
humanum consilium praevidere potuit ut Ulpianus inquit, in I. a. F a r. g. ἐν ad im'. tui. erat restitutio exulum in bona ob aes alienum distracta : aula ut auctor est laecibus Cusaeius in easu non absimili ιι vovi. 38. J isthare restitutio non fit ex causs test tutionum solemnibus in iure re ceptis , sed novo bene seio Dominorum ordi.
num Generalium. His eonvenienter Puteus M. 3.
aris 3st. decisum esse tradit, illos, qui bona
Bentivolorum mnsseata & a se comparata venis diderant , de evictione non tenes , cum isti Benti.oli a Papa restituebantur.
Quamvis haee ita probabiliter pro reo disputabantur di mihi etiam eoasona iuri videbantur,
Cotia tamen frequentiori hus sufs a is reum eo demnavit,ut restitueret annuum reditum& quitaquid ex eo 1 tempore permutationis percepisset, deducto indὸ pretio di omni eo , quod actor erredemptione nactus erat, aut nancis..i debuerat& ab ulteriore petitione eius , quod interest, reum absolvit. H Ita enim Senatus tum predictum articulum tractatus Groningant interprotatus esti ac si omnia essent in pristinum stilum restituenda, ae proinde, quia hic ager per plurium manus ambulasset; non tantum exul a pir- senti possis re agrum reciperet , restituto pretio cum usulis , sed & possess , ab Auctore suo te. ditum se pro agro cessiim revocaret , restituto
eo, quod ex redemptione ab exule consecutus erat; ut ita omnibus in integrum restitutis, non
tant lim exul, sed & reliqui, ad quos res exulis pervenisset, quatentis fieri posset, indemnes seravarentur. Pro qua deeiscine sacere videntur, quae tradunt Angelus, ad I i. AN . a. C deperia commod rei venas. Octavianus Cacheranus lotis 48. N Hieronymus de Laurentiis deos is l. Sed chm haee quaestio iter sim occurreret in spe ete, qua res vendita evicta erat ex tractatu Belis gieatum induciarum , Senatus rationibus pro reo suprὶ adductis locum ded t, ae venditorem ne quidem ad pretium restituendum teneri rea.
Dasi Naetro VI. a m emptari tinni, si is stivi pabilie astias, Γ qualitatem prati dempseris , eaquenmane emptor tisvis sis. V Etus mos fuit, ut venalia praedia proservberentur , id est, proposto diuulgatoqis
libello aut tabula venum ire, venumque expuaisgnificarentur, quo admonerentur, qu s emen di cupiditas seneret, quid , quale praedium, quibus legibus, conditioni que addiceretur. C ius moris vestigium extat ut Barnabas Bligonius observavit, M. 3. antiquit. tap. s. in L Iala um 33. q. Mem Iadiantis s. g. de at .em . tibi lex ait, Sι ram veni lassiser sunΔα Nisus, mari ipsis lum Cui acius legit vectigalia tib. I. ias avis. J Liare , latastiti Piam e stri eris, anti manicipis deberi; veravilumnstra ιοηβη--: si qua tributaram, MI M.
Birahi in etiamque vimine , aut uiae praestationem prae stare o oner, id emptorem dare. facere, ν stare ae apo Iere, ex empso eum teneri, quasi decepisses e Ierem.
Non abs milis hcidie mos est ania publicas auctiones aut subhastationes amendi schedas milliet ten) quibus indicatur,qua die venditio fiet. Si igitur in istis schedis venditor pridii vendendi qualitatem aliter descripserit, atque posea in eonditionibus consgnavit . eaque de causa emptor in errorem perductus de laesus si, exempto illi actio esse videtur contra venditorem. Unde Mornacius at .. q. idem Iulianas, ait i eum
425쪽
textum esse praeclarum ad libellos, qui ad aedes fixi vel suspens sunt: si enim is, qui licitatus est
fit emit, coniperiat dissimulatum esse in ejusmodi tabulis publieis onus aliquod & jus, quod si
vidisset , vel omnino non emisset, aut minorisen, itat, conqueri iure poterit, ut deceptus. Interest enim omnium neminem publice decipi, L Ninis β. de H. e 1. Ita in Senatu tractatum, sed quia partes transegerunt, non definitum. a
E Dictum Amo issi. 23. Septembr. emUavit, in Ieges Frisitas relatum, quod ita habet. 2Ille herbosperi inde contraiten ban Grau
omnes veMitiones ta tractusque de praestanda A terram quanitasem si amento antequam terra commissum est,
aut in sem lates oe aiam sillarescis, erant nasii, strui Mansiti. Similis extat Caroli Magni Constitutistit. de prohibitione alienationis tuturorum Luctuum, i lib. 2. Legis Longiso rum, prohibentur venditiones voluntariae seu mentorum viridantium. In Galliis quoque extas constitutio Ludoviei XI. Regis. Cujus rationem Carolus Mollisus in tract. de cintra I. usura. min. ΑΤΟ. reddit hane, quod scilicet ea lata sit in favorem pauperum rusticorum , qui sicile alliciebantur modita prxsenti pecunia oblata ad vendendum spem messis suturae, antoque viliore pretio,quanto ea messis incertior ac pluribus eas bus magis obnoxia. Pauperum enim facilitate mercatores cauti abutebantur. Hanc constitutionern cessire ait Molinaeus, si quis emat certam quantitatem frumenti, certo tempore tradendi, nee se restritigit ad stuctus nascituros ex certo sundo; quia in
hac conventione non versatur a atoria negotiatio , sed tantum incertitudo valoris & vilitatis fructuum. Deinde hoc edictum non esse extendendum ad venditionem butyri aut easti certa die tradendi tensuit senatus. μ) Cum sit derogatorium iuris communis, de ideo exten- sonem non admittat, jure enim Romano stumenta , quae in herbis sunt vendi possi int, L nuistis s. l. fumema ast. f. de comrah. e t. l. Fipes. demem. 16. f. de am empl. ubi Mornacius.
I Ilius empronio Anna i623. aliquotm lao, hordei aestivi vendidit, tradendos ad Calendas Novembris proximas. Titius ea normine , 33. Iuris, Anm Is o. condemnatus suit ad soluendum modios hordei promissos. In executione hujus sententiae disputatum fuit, utrius temporis aestimatio esset inspicienda 1 eane , quae fuit Calendis Novemb. Anno is .an vero, quae fuit tempore condemnationis Totus ille tractatus de aestimatione rei debitae est valde lubrinus de perplexus, de quo quotidiὸ in foro quaestio. est, de nullus hodie Iudex vel patronus, qui non haereat, maneatque suspensus, ut inquit lacobus Culaeius tract. 8. ad Apricanum. in explicatime Lhodiinem 37. st. Nodali. Quaestio in hypothesi
proposita satis est expedita, i veterum Prudentum auctoritatem sequamur, nempe hordei prinmissi aestimationem esse considerandam, quae fuit Calendis Novemb. Anno 1622. quia ex conven tione, ea die dari debuit, per L vinum 12. f derelin trest. I. vlt j. detruic M. act. l. hominem 37. f. Maiasi L qaxies 39. e. de ver . Quar. l. qui Iemi 1. l. vlt. d. si quis caul. furit. fist. I. si Calendis. XL p. de re inac. s. i. st ri in sit. buranae Ae concors
recentiorum de politiorum juris Magistrorum sententia est , quando dies certus obligationi est adjectus . tune absque distinctione iudieiorum boar fidei & stricti iuris, tanti rem aestimari, quanti suit eo die, quo dari debuit, nee aestima
tionem ab eo die crescerer ita tradunt Iacobus Gisiacius L nact. 8. ad Apsianum in explicar. d. l. hominem. 37. ω adl. quotie1 I9. f. ue l. abi. Dan in cilc. Duarenus ad ris. C. Si cenam petHar. ap. g. tiua sitiem. Francisc. Hotom. i i si ιε. ω- an. Uaudus lib. r. υara . quaest. quast. Ai. Andia Cludius in tractat. de Coaactione certi cap. q. nam 23. Antori. Faber. lib. I 6. contes . tap. 6. decia. 7. de erravi. Pragmat. Err. q. s in Cod. Salaad.
tit. si tert. petar. Afinit. 7. oest 3. Edmund. Miriulus lib. 3 . Obs ις. qq. Jacob. Schultes quaest. Π Rων. parr. l. Fast. 9. Debitor tamen praeter illam aestimationem etiam eondemnandus est in
id , quod Actoris interest, mercem sua die non fuisse solutam, d. I. si calendis D. θ. δε re iusti Quoties enim obligationi dies adjicitur, ea vid tur esse contrahentium voluntas, non solum, uxsi ea die non solvatur, mora ipso iure contract intelligaturi sed etiam, ut res tanti aestimetur, quanti tune N ea ipsa die fuisse reperietum It que ejus diei aestimatio praecia attendenda, per inde ae s d gnata expressim fuisset aestimati porti temporis, per haec verba, s anti tum eris. Haec quamvis de jure certa sint maximὸ hi frugibus, quarum pretia per tempora variantur, t. vetus. At D. Falai. Aliter tamen vulo Dorctores sentiunt , nempὸ citra distinctionem, Otrum contractus purus, vel dies aut conditio ei adjecta, moraque lapsu diei vel per interpellaetionem judicialem aut extiajudicialem commissast, debitorem teneri ad aestimationem quanti plurimi, ita ut aestimatio erestat in sngula mobmenta die morae commissae ad diem lententiae
imo exemtionis r ut refert Anton. Faber in Cadice Sabaiauad. ii . sesim . is. Duarenus tamen obser
vivit hane sententiam non ubique in soro eae receptam, quia adverterunt prudente. Judices tam
426쪽
.sse nimis duram. Ae Costallus in L I. Urnum. -- --- memorat: multis Curiae Parisiensis auctoritati- ribus debitores morosos suis di condemnato, nori DRFa NaTIO X. quanti plurimi res suit, sed in communem cuius Eam s nisu mea e emat, at non aliuar is, que rei aestimationem. Curia repudiata eommuia re me Delo risisenis ni opinione iudicavit eam hordei aestimationem esse solvendam , quae fuit tempore solutioni pre- sin, una eum usuris ab eo die currentibus. a
Commune Doctorum placitum est, periculo
evictionis in limine contractus imminente, a v inditore siti landum esse non tantum rati ne litis iam motae; sed generaliter de evictione, di adversus omnes casus , qui aliquando emerg 'e possent: tum quod generaliter Imperatores imminente evictione satisdandum esse statuant,sn ι βρι perfectam 1 . C. de resa tum quod m ea semel controversia , indὸ non sne ratione emptor suspicitur, alios etiam scire, qui itidem tibi litem sint moturi. Cumque emptori ob eo troversiam tam motam permissium sit evictionis nomine satisdationem excipiendo urgere , haec vero pro omni evictione prestari soleat, haud praeter rationem satisdatio haec ex propria ipsius natura potius , quam ex natura contractus ob Iiqemiam motam immutata, vel ex causa, quae oeeasonem illi dedit, aestimanda, atque hine generaliter praestanda videtur, ut magis consulis tum ut emptori contendenti de damno vitando, qu m venditori ex fide mala lucrum captanti ita tradunt Barti Bald. de Salicetus, Lsim perfectam & hanc sententiam propugnant Har mannus Pistoris M. f. Faesi jur. νώ. s. num. s. s. de Iacob. Cancerius pari. 1. variati repalum. ι . i . num. 27. Contra alii tradunt, non nisi illius evictionis nomine, quae imminet, sitisti dum esse, moti hac ratione, quia cum ex natura contractus sussiciat regulariter repromissio abiaque latisdatione, ερ occasionem satisdandi praebeat Iis sive eontroversia, quae jam movetur empi Ti, par sit ut effectus suae muta respondeat, at que ad hane solam litem adaptetur satisdatior In caeteris vero contractus propriam suam vim gematuram retineat, ita sentiunt Fulgosius iacia. Minimem l . Dal. f. de periculo oe eam 4 m Mad. Amon. Rubaeux in I. mnsosium mane utim. 8 I. G-ομν. uam. Guillielmus. Mudaeus adsit. de actemp. fit. Quemia. de edim caveail. Et hane ententiam in puncto iuris veriorem autumat, Petrus Helgius parti t. st. ψν. F- Τ. 36. o. rusiae, eamque iudicando secutus est noster Senatus. ω
TItius publicὸ praedium vendidit, Se vendi
tioni inter alias seges hane etiam dixit,
μον non is time alipia intensione velaxatestatuae nevam debeat sin ere Caius emit, cumque haec empta venditio pro more promulgaretur, Seius protestatus est,se in istam venditionem non consentite, nisi salva hypothecaria sua actione, qui
praedium istud avocare occaeperat , ita ut lis eo nomine Iam penderet. Caius emptor ab istius litis eventu sibi metuens , contendit contra venditωem, ut cum in limine eontractus immineate vicito, de ea sibi idones caveatur, antequam pretium staratur, vel ut veuditor permittat pretium in ludicio consignari. Contra venditor a serebat se vi istius pacti ad neutrum teneri. Ο - stionis igitur Dir, quidnam istud pactum operetur φ Et videbatur illud non majoris esse effinciae , quam si convenerit, ne venditor de evicti ne teneat ut , nec quicquam evictionis nomine praestare matur. Qua conventione intercedente, ii res evicta sit, pretium quod BIutum est, nishil minus repeta posset. Bonae enim fidei eo trarium est,ut emptor it rem dc pretium amittat, L ex in o. ar o. f de Aman. empl. Unct consequitur , si in limine contractus evictionis periculum immineat, venditorem, qui pactus est, ne de evictione teneretur, ni Lilominus iati Mare teneri de pretio restituendo, re evicta, ut post Petrum Surdum Ac alios notat Harimannus Pistoris, lib. 3. Fast. 6. num. T.
m dicta tu , quod emptor non obstante tertii in tercessione de pr8testatione, pretium Elvere de-heat iramen ob imminens evicticinis periculum venditor de pretio restituendo re evicta cavere tenetur. Uuam emptor ad solutionem pretii
Compelli possuNee movet. quod in proposita strecte emptori oblitiebatur, ipsem scivisse fundum fulsi. o
ligatum ei, qui hypothecariam movebat , em torem autem scientem rem fuisse alienam aut alteri obligatam re evicta non posse repetere preti um , LR-ae sciem 27. C. de euectio. Per quem textum ita tradunt Guillielmus Fornerius I. a. Felet1 ea . i 3. Ioachim. Mynsngerus cent. s. s. o.
Praeterquam enim quod dici possit eum Iaeo. Culacio, in Q si fundam . Se Petro Fabro lib. a. semesi cap. 3 7. WV Dἐγώ ex μα-ῶ,m c qui
427쪽
sed de repetendo eo, quod emptor pro lilis aestimatione domino vindicanti, vel quod creditoti pignorat itio pignus avocanti sol tr etiam re sponderi potest , in hac specie non agi de pretio repetendo, sed quaeri, an pretium , quod nonis dum solutum est , emptor retinere possit, donee de evictione, quae imminet , ips idoneὸ caveatur ' Quod omnino est assirmandum , quia mulistA facilids datur retentio, quam actio, l. pra re tentionem. 4. C Δ Uur. I. Patitis i q. p. de Δι. mal. ext r. I. invias it s. q. mi damas. f. de reg. Ia . piae- ertim nostro casu , ubi aeque venditor ac emptor sciuit rem fuisse obligatam , ut hie regulae locussi, quod in pari caussa , potior si caussi possi dentis At rem habentis, L in pari. 128. f. δε Reg. Iar. ι. 3. O Ipem. ι. penuli. 1. de ιοὐ ei. οι lxv. e. q. I. initatim C ea Et ira senatus ce
DE si Ni Tro XI. aevi ira tuis ρι nati C. de rescind. vend. non ira stibi nisi iridiata Aanis. B Enesse;o legis Diania C. de rescind. venis. praelitibi quadriennio volunt Graeci Interia pretes , teste Iacobo Cujacio m Dan o Atres ρυ cripi. ιap. 1 3. Iam sententiam in soto servati
iridit Alius Pinellus ad E. I. a. pari. a. cap. Deam que probant magni nominis Doctores, Bari .num. a. Bald. m. q. Salicet. mm. T. cry ad. d. l. 2. Contra huic remedio obstare tantum praescrip ticinem triginta annorum communis est opinio, teste Matthaeo Wesen cici. ι R. ηχ. num. ios. quam recte probat Antonius Faber deerraro.' et aerat. ΔωLI. Esr. 7. venditori enim laeso ultra dimidium justi praetii succutritur, non per extrais ordinarium restitutionis auxilium, sed ordina- . ria actione ex vendito, ut communis habet sententia , relerentibus Pinello L lota. nam. 26. 8e Andrea Paehineo M. ra. campo. ιap. 3 i. Cdmenim, quaecunque more aurconsuetudine recepista venditor emptori, aut emptor venditori praeis stare debet. veniant in actionem empti venditi,
multo magis ea venient, quae eerto iure praestanda sunt, ut restitutio ex L a. euius beneficium non eis pertinet, ut venditio rescindaturiali qui praecise urgendus esset, ut redderet : Ied ut
subsistente venditione, quod iniquὸ gestum est,
ad suam aequitatem revocetur, quia fit, eum electio emptoti datur . an iustum pretium si plere malit Et rem retinere , an potius receptri pretio rem restituere si voluntare 8. in . C. tirestiad. vossit. Non igitur hi e actio finitur quadriennio, sed ad trigismum usque annum extenditur. Et ita quoque Curiae nostrae visum
Titii debitoris landus, via exemtiva & de
creto Iudicis ad instantiam creditorum fuit venditus, sed pretio nimis ulli. Unde Titius post aliquot annorum curricula emptorem injus vocat, narrans se immodice & ultra dimidium iusti pretii isthae venditione esse laesumiae tandem concludens petit se in integrum restitui subjecta libello salutati clausula. Stipra avi inbui omnibus Liai, O EBenia pera miti itisti iam administrini m. Ad probandum admissus, abunde docebat immodicam laesonem. In hujus litis examine prima dissicultas se offerebat ex conclus 'ne Actoris i , qua totus libellus aestimatur. Non enim quid narratur, sed quid eoncludit ut, attendi solet. Imo eis rauct petendi di narratio inepta sit, nihilominus Iudex se eundum apis tam conclusionem sententiam serie debeti &υice versa si ex iacti serie quantumvis benὸ naris rata. inepta conscitur eonesuso, totus libellus corruit, lason I. a. f. d. eadari mn. Bald in I. r. ad finem C. de perit. εχνιλ Atqui hie Actor vj-ginii quinque annis major inepte petit se eonri
venditionem in integrum restitui. Non enim majores 23. annis , qui neque dolo circumventi, nee metu coacti sunt, ut venderent, in integrum
restitui possunt, nisi ex ea parte edicti, quae est de iis , ex quibus caussis majores in integrum restituuntur. At ex ea parte edicti maior non rostituitur, qui facto suci laesus est, sed tantum, qui laesus Est necessiria absentia & probabili. I. yae 26. in fine. I. πιι ηοn 18. is p. s. Exqvit,. ut maiar. videbatur igitur hie actor Ob ineptam c n. clusonem repellendus. Et sane plerumq ae Α - res inepte concludentes repuliam serunt, rese vato ipsa suo iure nova instantia aptius propo nendo i nee in Curia nostra magna habetur ratio salutaris istius clausulae , euius vim in eo consis stere Doctores tradunt , ut omnem actionem quovis modo eompetentem & ea narratione sa-cti resultantem contineat, Andr. Gail. Io. i. ore. 6 . uti m. i. m. Matth. Wesentacius cons. 3.
m. 18. O seM. Franciscus Vivius I. r. isti .s i s. m. s. O aris 39 s. nam. a. Oseqq. sed in hae hypothes Curia censuit iunoscendum esse Actori eius iue patrono seeuto Pragmaticos i md pluis
res non infimae notae Interpretes, tradentes ex
eausa immodici lis is dati adversus venditi nem in integrum restitutionem r ut supra proxima definitione notavi. Hue sicit , quod Ludov. Charon 3as respondit, M. q. ν βοέ. i. s actilmst ad rescissionem eontractus ex capite minoris aetatis, non probata minori aetate, sed plenὴ
probata deceptione ultra dimidium iusti pretii. od by CO le
428쪽
quod eontractus nihilominus a Italae sit resti dendus vel pretium ab emptore sapplendum, secundum formam , Q a. quia baec remedia ad eundem finem tendunt, & unum altero juvatur. Et ita observari in Curia Tholosam testatur Gerard. MUMM. hb. I. ias ε . Quam praxim licet improbet Anton. Faber iacia. 7. Dr.9. idem tamen lib. q. Cod. Sabo . tit. 33. desinit. 3 i. reserta Senatu Sabaudico sententiam secundum p scriptum, d. L 2. esse latam pro venditore , qui dixerat se dolo adversarii inductum , ut venderet , & supra dimidium in pretio e reum ventum, eoque nomine se in integrum restitui petieras, nee tamen dolum , sed tamen laesionem in pretio probaverat, qui casus huic nostro non est a similis. Alterum dubium, quod in hae lite oecurrebat , erat, an remedio legis secundae loeus sit in venditione ex decreto Iudicia facta ' Quod negant Bariolus & alii , adi. I. Cis pari de . lib. io. Quibus adstipulatur Anton. Faber decad. io. En. 9. hie praecipuὸ motus ratione, quod verum pretium idem sit, quod commme, seu quod ex communi hominum existimatione constituitur, i. putia rerum 63. f. Ad L. EMUL non possit autem non videri pretium commune, quod ex publica venditione redactum est.
Dici enim solet, rem tanti esse, quanti vendi potest. Quanti autem res vendi possit, melisis seire non posse, quam si publica auctione vendatur. Et secundum hane sententiam in supremis Glitiae Pallamentis iudicatum saepius suisse reserunt Georgius Lotiet en star Retunt des rein ιιι. in lit. D. nam Is . & Joan. Gilletus is rates. cura cap. 33. vers Da mete, t. Et ita Curia Hollandica tenset: ut refertur, in Decisiamus Su- prinia cima detis. 73. sed contrariam assirmativam etiam multi sustinent ae tuentur , quos reserunt & sequuntur;
usu forensi praevaluit, ac Senatui Sabaudico placuit , teste eodem Fabro L M. q. tit. 3α riginis. q. Idque propter frequentes fraudes eorum, qui in sero versantur, quorum callidis machinationibus saepe fit, ne justo pretio res distrahatur tum quoque, cum venditio fit publice. Et praesum lio ista , quod res tanti sit, quanti vendi potuit, tollitur contraria praesumptione, eique praevalet veritast nec in emis ullus est praesumptioni sive eoniectura locus. Et hanc sententiam in proposta specie Curia nostra est amplexa. Q Reumque condemnavit vel justum pretium supplere, vel rem restituere cum fiuctibus post litem eo n- testatam perceptis. Nam Reus idemque emptor fructus ante litem contestatam perceptox pleno iure suos facit, eum bonae fidei possesses fuerit, qui ex decreto Se aut horitate Iudieis sbi rem comparavit & pretium numeravit, Ant. Faber.
d. derad. X. Err. 9. d. m. q. rit. 3. descis. 16. I annes Imbertus in B iridis vers. Possessi olictist. De privata venditione restissa remedio huiuilegis secundae inter Doctores non convenit, an eum re etiam fiuctus sint resiluendi , quibusdam a Timantibus, quos resert de sequitur Didacua
Horum etiam opinionem in judicando Senaici noster solet amplecti. s.
DEFINITIO XIII. En clam krsfecunia C. de rescind. vend. etiam emptor, dari, mper moram exceptis me ksti Ἀ-mias eo proponi posse.
EMptor a venditore nomine pretii premis
conventus excepit, se ex simplicitate actuosticitate lono ultra dimidium iustae aestimationis rei venditae esse deceptum ac lesum, eamque lesionem plene probavit. Unde Curia nostra reum condemnaviI non in pretium conυentum, sed iniustam rei venditae aestimationem, qualis ea tensepore venditionis fuerat, vel in rei restitutio nem. a QuamvIs enim nonnulli hoc beneficium L ia. emptori dari negent, quia uora coactus, sed ultro ad emptionem accedit , tape fraudandi caussa ,& plerumque emit pretio immodico, a sectione opportunitatis, vel vicinitatis, vel e ii, vel quod educatus illic sit, vel parentes sepulti, quodque magna sit diversitatis ratio interemptorem di venditorem . invidia scilicit penes emptorem, inofa penes venditorem, ille emat,
ut substantiam augeat, hic vendat ut minuat , ut eleganter inquit Salvianus lib. 1. de Previdentia. Et ita sentiunt Carolus Molinaeus ad consuetus. Pansiit. t. q. 22. min. 67. ω μ' . in tra da Cain Rex M. R. Iq. nam. 176. Iacob. Cunctus M. 6. f. p. 18. o M. 23. p. I . oris Mutata με Lb. I. p. II. Ludovic. Charondas M. 7
pons da D ct obseres en France, respons 1 os. ubi ita a Curia Parisiensi iudicatum ait, ω in meaea M.
M. I. seris 38. qui ita etiam iudicatum reserti Curia Tholosana, Georgius Loli et M. Returit ἐνε
styluae esse utis indicat, Mornacius a d. l. 2.
429쪽
Communis tamen Doctomin schola hoc be-mficium etiam tribuit emptori, si is pluris rem emerit iusto pretio At ultra dimidium circuminventis sit , ic a Doctares a L ι a. R. Duarenus .a D is marus f δε veis. g. Ioan. Rober
tus M. 1. - . css. 13. Andri Fachin. lib. 2. lora res e . 6. Et rem. Nam quibus in caussis
est eadem ratio, in his est idem iux statuendum,s modo beneficiam nem personae . sed caussae sieeoncessum , L H a L ML A L I. uli. I. δει- p n. t. in is ominas. 68. 1. de Reg. sis. Atia emptore eadem ratio. quae in venditor lo- eum habere potest: Mia etiam emptor saepὸ ne eessitate coactus carius di pluris qu3m oportuit res alimius emit, Nec beneficium per simae, sed tauta est tributum , nempe issicin L Non enim venditori competit, quia venditor, sed quia laesus esti ut notat Hugamnellus ad L L 2. -M. T. Porro in superiori speete, Senatus noster censiit tae beneficium emptori, quantumvis re . Competere per modum excepticinis, quia illud non tacitum agendo, sed etiam. exeipiendo vel resitando opponi potest, Matth. Vesenta tonsi r. m. hos, Cui enim damus actionem , eidem multis magis execptionem competere regula iuris dictat, I. s. nam mi Lams f de 'pe c. tum
OB imaeodicam laesionem,resoluta venditione , emptor electionem liabet , utrum velit rem rexinere soluto eo, quod iusto pretio deest, an vero rem restituere recepto pretio. Quid spei Es eligat; an etiam ad istius sentementi usu-rax tenetur i Sie videtur Augustino Beroo in tap. tam dilem is D. ω -.-mst m. min. 2 3 . ri e r.eν venaei. ubi, s emptor, ait, malit justum pre . tium Θlvere, etiam tenetur ad usuras respectu eius pretii , quod suppletur. At verius est, empto rem non teneri ad istius lapplementi usorat, nisi
1 lite contestata. Nam Imperatores, in L l. 2. C. Ea rescind. venae emptorem non amplids onerant,
v m ut iustam pretium suppleat: non etiam v sunt, ut usuras sapplementi solvat. Praeterea rex de pretium rςlata sunt, quorum ea est natura, ut quodcunque statuas in uno, obtineat etiam in altero. In re autem vendita ius est, emptorem fructiis perceptos antε litem contestatam, retineis
te posis , etiamsi rem ipsam restituat. Vide supra
se r. ra. cista saera Ergo nec ad usuras tenetur,msi , ii te contestata abnoc enim tempore eminior etiam stinus restituit. Et ita in usuris Sena. rus noster definivit. γ
DEFINITIO XV. Re-- l. 2. C. de rescinia vend. gua habere lo-- is uenata hare DamREmedio d. ι a. Ioeus esse nequit in vendi
tione haereditatis propter incertum haeredis nomen incertitudinemque pretii haereditatis, in tuitu atris alieni quod quotidie potest emergere etiam post longum tempust de haereditas esse potest. licet initiit si in haereditate, imo valet haereditatis 1 fiditio lieet damnosae, ut enim tu crum, ita di damnum haereditatis spectat emptorem , l. 1. ε. Dui s. g, de linia. act. veni. Un-dEvulgo dicitur haeredis qualitatem non esse in
pretio. Et vendita haereditate, ut non requiritur, quanta sit haereditas, ita nec admodum requiritur quantum sit pretium, ut sustia constratur quantitas pretii cum quantitate haereditatis , Iacobus Guiacius Gad θ. 48. Joan. Bκ t. pari. 2. L
TItius vendidit Gaio de Sempronio pretio
mille florenorum terram palustrem quam lyn vocantJ ex aliquot iugeribus effodiendam spatio decem annorum , di quisquid intia illud tempus non effossum superetit, sibi reservavit.
Accidit ut emptores spatio quInque annorum es- derrat tantam quantitatem cespitum palustriinum, ex quibus, deductis impensis rediget
tur pecuniae summa tripici mamr, atque eget
pretium datuta. Hine Titius se laesian existimansulti dimidium justi pretii, egit contra emptores remedio, d. l. 2. de resaia. Mendit. Dubitatum an eius intentio esset fundata' Domini variabant. uidam laesonem enormem satis perspicuh probatam esse dicebant , eoque Actori conclusionem ex λι a. esse ad judicandam. Alii eensebant probationem Actoris esse planὸ impertinentem, quippὸ cum probare intendisset, non quae fuerit
aestimatio palustris istius terrae tempore conrra ctus , ut constare posset, ain tempore conpractus
dici posset laetus, sed quantum emolumentum ex post sactet emptores ex terra palustri percepitissent. Cum tamen generaliter, quando de laesione
probanda agitur, tradatur, ad tempus contractus esse r piciendum, Ae istbue probationem dirigendam, non ad id , quod postea accidit, per
ι. Dalamate 8. is rem d. venit. ubi Imperat res tune demum venditionem rescindi volunt, quindo minus dimidia iusti pretii, Mifareat umpare veruttio , datum est, Arius Pinellus M L
430쪽
Deinde emolumentum tempore initi contra iactus planὰ erat incertum. sciri enim tum non
poterat, quani prosunda esset terra palustris boe
ex ea essedi posset. erat etiam hoc emolumentum
obnoxium variis casibus, ineertae nempe e His dispositioni, qstatibus enim pluvioss tantum tu sedi nequit , ac secis, in vallo habilis quoque hostium lite effossio impediri potuisset. Hς di si-rniles circumstant te emolumentum reddebant incertum, cuius eerta de iusta estimatio ut tempore contractus iniretur, in dissicili uidebatti . Hi ne obtentu maioris prrcepti emolumenti prointer incertum fiuctuum eventum rescindi placita non posse rescriptum es , in I. si ea ho i . . de ιν r. Et hse causa ea , quod multis placeat d. l seriae: non habere locum in venditione Ductuum , quod eorum pereipiendorem non solum modus , sed & valor si incertus, d. I. ea Me i . . oleo. a I. C. de astur. Erotiati in anui. ad. Georgc Loii et in tis. L ntire. XI. rvi ptares serat. Gerard. Naydaia. sis. a. detis si a nee in venditione usu; fructus propter incertitudinem. Mornacius aὸ
Secundum sane sententlim visum sult senatui ante finalem definition m inquirendum esse,
quis fuerit te, Da lustris vasor tempore contrat ut , l3e A interlocutio facta est, op poliat tendan ossitie. .c Hic auctuarii vice addendum
valorem rei' ex doctrina Barioli ad . rem majινisa. C. de rescind. veni. non per testes, sed per pro- hos , peritosque xstimatores esse probandum, quia, inquit Bartolus , quanti res valeat, non
potest videri per oeulum, sed intelligitur peti intellectum , hane doctrinam laudat & in mores Galliem transiisse refert Mornacius ad L,L rem misiari, tibi addit e sti radam Magaritim Fori pasνιηρα id re ἀι re , quod processus, pu in aestimarione versan- ιαν , fim Latilici, mi utile sit imo in pol iis septis, se Evedire tib=iviti Et maiienam, quassant per te leti.
n Nna uecuniam in frarrem suum D. Six
, tum & sororem AE miliam meum anos teiast ae transtulit omnem haereditatem suam , Om niuiue bona iura & actiones tam passivas, quam activas, ea lege, ut frater & seror ips, quam diu superstes solet , praesarent octingentos s
renos annuos, Be post ipsus Annae mortem, ejus marito Ioanni Hermanae, quoad viueret, treo centos scirenosa Mortua Arma eius haeredit
tem repudiarunt D. Sixtus & Amilia contentit dictis bonis , at adierunt Cathatina si speliati hia altera soror& prTmortui fratris Hea tia Decumani liberi. Hi contra D. Sixtum vi
Emiliam in jus voeatos contenderim , hi ob hi. miam inaequalitatem N iniquitatem, contractus rescinderetur, ae Rei condemnarent ut ad testi. tuenda omnia Annae bona , terapta pecunia, quam expenderant in dissolutionem Elis alicti
ab Anna contracti, vel ut super id i quod expenderant , supplerent quod justae bonorum Isti
mationi deessit. Haee agendi somnia plaia eo venit remedio , d. a. Q arescin odis. & eo iactioni L 3 Q Ea quibas causi. ain. O L , CCommvn. urnasique judis. Hine quaesitum an hieactio si aecommodata ad praedictum contractum impugnandum de infringendum ψ Quod Curiantin videbatur. Cum remedium L L a. proditum fiet in scin emptione & venditione eonta rationem iuris veteris, quo in hoe conuam eontrahentibus naturaliter licebat in pretio uicem circumvenire t ideoque ea sex extra finestums non sit trahenda, ne quidem ex identitate rationis de inruit iis r ut post alios pluribus dii putat Anti Faber is d. 8. Err. 8. Ea reliquae due
leges obtineant tantum in bonae fidei iudiciis, in quibus etiam ob minorem laesionem , quam quae fit ulla dimidium justi pretii, restitutia
datur, ut contractus resermetur et quemadmodum tradunt Ant. Faber. d. det s. s. Dr. 9. --
rata. M tynata. M. 3. ccis Thias detis I9. nam . s. Hubertu Giphanius ad L, s. Q α . - ,e sic. Atqui contractus pradictus non est emptio venditio, uti certo pretio destitutus, nec est alius aliquis bonae fidei, sed omnino eontractus innominatus, non ah similis speciei tractate, in I. uis. C. de reti permir. ubi ea lege rebus dominiis, ut d alciri menstruum, vel annuum quia praestaret, ajunt Imperatores priscriptis verbis
actionem competere. Contractus autem inno
inlaati excepta actione aestimatoria , & que permutatione datur sunt stricti juris , ε. D ME. IV. de actum,. Curia igitur Actores ab intentione sua repulit ita e cepta sententia et Mos
aliundusis jare. A qua sententia cum revisio petita eskt , Curia perstitit in ea. s. Muli,