장음표시 사용
481쪽
latratim dictum, ne debitor antὸ quinquennii
Digna inquistione quaestio est , an ei, quiliabet mandatum ad vendendum , retiὸ pretium solvatur ' Negat hoc Romanus μνι.rs. de alii i quorum sententiam confirmate videis tur. I. i. q. Quas pro itast. δε exercit. o. ubi dicitur, quod praepostus ad navim locanda metis cedem lorationis exigere non possit, ex qua lege colligitur, non sussicere mandatum contrahendidatum esse , nis etiam expressim detur potestaspeeuniae recipiendae. Hi ne non suacit mandatum ad agendum , ut a condemnato reo procurator Oniam recipere possit. Hoc enim iure utimur sinis quit Paulus) ωι hiis pr. auri aras recte sudiaris Liae iure 8s.l .destri. Et Ulpian. in viro Ir. g. eia rura, inquit, procuratori uita su-uν, Mνam aurem minu istimas eam, cui manuam est viil ecialiser, MI Oi amniam negasiorum administratis maniara est. Vide Fr. Sarmientum lib. D perea. imop. cap. XI. m. s. Solutionis receptio est species alienatio vis , quae non potest fieri nisi ab habente manda tum ip ale. Guido papae decis sa 6. de alii, quos citu & sequitur Bouvot.μι. s. quae L nolab. Wis. praemeare, quae i. 3.
Contra Bariolus is l. filials risuri. doeet, habenti mandatum ad vendendum rectὸ posse sol
io.. Sed dubitari posset an ab hoc servo ad pr
curatorem, cui mandatum est vendere, vel aliter contrahere , recte argumentum ducatur, quia
servus iste negotio scenera ae pecunis suit a domino praesectos , qui ab ea negotii proeuratione, administrationeque, quam sustinet, Actor appellat ut i hujus tam ampla potestas est, ut non tant lim pecunias exigere, I puia 3. . acyeris Disti dia erue & solutionem accipere, I. Ρωιam q9. I. fiis cui 94. xli. f. desuar. sed & iusiurandum d fine , ι. serens et O. I. Didam a 2.1s detur M. & noia vcite potes , I. Mit enimss. Da. rv. o iureiar. Hi ne apparet hane quaestionem esse dubiam, nee Baristoli sententiam ita generaliter esse recipiendam, si non ex facti eireumstantiis appareat . volun talem mandantis esse, ut ei solvatur, cui manda tum est vendere. Undὸ ex facti proposiici eumstantiis Curia iudieavit procuratori mandatum habenti ad vendendum, recte suilla s lutum.
GEneraliter constitutum est prius in usuras
nummum ibi utum accepto serendum , ut Author est Ulpianus in I. in his s. Imperassν f. Asim. Imperator Antoninus rescribit in I. i. c. reae fatis. I. Titia 48. d. deIesus. ω ι. fia urvi 2I. C. d. Vinis. in euius tutis ratione indaganda val de se torquent Doctores , ut videte est apud Harimantium Pisoris , kb. 3. qua'. χι. nam. 1 .
26. Quae constitutio procedit in usuris certis, liquidis, minimeque controverss. At si usurae quantumvis adjuclicatae, illi quidae & nondumtaxatae snt, vel si snt litigiosae ae controversae. tune solutio imputanda est sorti, non usuris. Et hoc est quod Ulpianus ait, in L L 3. Impera ιον. jus hoc pertinere ad eas usuras, vas deliram ΡΑ vere cogitis. Hoc est , quae exigi possunt. Noaeogitur debitor solvere usuras, quae adhuc in
certae & nondum taxatae sunt, vel quae contro
vhtia sunt. Nam s debitor in solutiona non dixit , quod potius debitum velit solutum, in ariabitrio Meipientis vel creditoris est ut inquit Ulpianus , in L La. β. vi solvi.) quod potius de-biitim velit solutum , dummodo in is ea lituit sola tam , ia quia ipse si riserιi, es t salutaras ., id hil, is id
istatim , quia aen est in t ιν aves . Ita uulgo legitur , At Graeci, ut monent Iacobus Cusaeius M. s. ab . cap. 3I. N Antonius Contius lib. i. AJalanis r. cap. 7. ita rectius legunt , u est, xιn in id des iam , via est in conmersis. Non debet litur tam di tot eligere debitum controversum, sed purum
di liquidum, in quod solutionem imputet. Et ita quoque de usuris illiquidis & controversis
tradunt Harimannus Pistoris d. Iris. & ibi notat Simon Utrieus Pistoris, Alexander Trentaei quius lib. 2. variaν. νesolat. τι. de sumianaras, restri 33. num. 3. w6. Ηri se ais & Antonius Faber iaci subitid. Di. desedit. is h. 3 i. Quibus conse quenter, cum debitor tantum solvisset, ut aequaret Ipsam sortem , quae liquida erat, & creditor id vellet imputare usulis, quae tempore solutio nis nondum erant taxatae, sed adhue ex variis tapitibus eontroversae, ac lapsis aliquot annis primum adiudicata & taxatae senatus censuit solutum in sortem ese accepto serendum. a
482쪽
Objecta , semel effectum suum est sortita, debitum tum petitum perimendo et ideoque alii deis bito postia frustra obiicitur , cum plures eiusdem debiti compensationes fieri non possint, nec una caussi operari potest diversos effectus. Et ita Seia
DEFINITIO II. Ea eptionem ιomen asionis , va obstas non ramum prima , sed G secun a rademi , etiam ullasacessanaria.
TItius actionemeessit sempronio, qui eamdem rursus transtulit in Gaium , debitorrecth compensabit non tantum quod sbi a Titio, sed & quod a Sempronio secundo cedente debetur. m a quantum ad utilem actionem attinet, Caius in jus sempronii Lecessit, atque ita illius personam representat; ideoque eodem jure tui, easdemque exceptiones, qu ae Sempronio obiici poterant, pati emitur, L νοι ipsis i 3. I. hi in ima T .ff. de Rem Iuν. Et ita definitum.
Finita loeatione cdm colonus praedici cederet. domus ipsus rustiea pro more taxata est milia centum florenis, quos nune dominus incipit vicissim do te eolono. Hoc Aomini nomea sub generali futurorum bonorum hypotheca comprehenditur. Titius vi suae hypothecae, utili hyp thecaria ciuxt fi ι uennis. 18. β. de pignor. an. I. nomen. . C s pae prasin. agit contra dominum. ut hie mille istos de centum forenos deponas, vel obfgnet apud Commissarium , patiaturque. ut iple Titius eos reeipiat, vel ut secum super usde pta latione litiget. Dominus dicebat se para tum deponere, dummodA ips permitteretur ex iis nummis per modum compensationis deduce. re, ae retinere centum florenos sbi antὸ taxa tionem pensonis nomine debit si Contra Titius contendebat compensati ni hie non esse Io cum contrὶ an eriorem hypothecam sυam, quamlacquisverat in omnibus coloni bonis etiam suia turis , quae etiam nomen hoc complectebantur: senatus ca) censuit cum Titius hypot cariam instituisset non in ipsam 3 omum colonariam, seclin pt dictum nomen mille N eentum floreno. rum contractum post pensonem ex conducto debitam domino, hune uti posse eompensatione sui erediti uti antiquioris debito mille & renis tum B. Quia nomen hoe smul ae natum Es , itas mul Rit assectum, ut ad eoneurrentem qiia litatem ipso Iure perimi potuerit pereompensationem postea obiiciendam , 1 veram 4. I. invisus 1 1. C. de ιι re ambo. o. ff. ea Nee mutat,
Titio a Gaio debebantur mille scirent, Gaio visissim ex cauta legati debebatur scy-φhus argenteus instat Testudinis sormatus, qui ιaleret ducentos rarolinos. sortis istius mille forenorum usum e m a Curis Delegato essent taxatae ad summam 381. s. Gaius ab ista taxatione appellavit Curiam , pro gravamine allegans. in principali sorte Eon fuisse admissam e imensationem dueentotum carolinorum, qui ipsi cyphi legati nomine competebant. Senatus Gaium taxatione Delegati haud grauatum declaravit .m Non enim Cato ducenti Carolini in pe-mnia , sed Seyphus debebatur, atque adeo species, cuius eum pecunia nulla admittitur comis pensatio, argumento , 8. C. si crat. per. I. sitis M. C. 4 tamens Hugo Donet t. lib. 36. commem.
Gilbertus Rhesus M. in eap. 3. Barnabas Brisson. tu. r. is Iesus. eap. de te of
N.Colonus Gaii sub omnium pr sentium
& suturorum bonorum hypotheca debebat mille Titio i deinde ex eo ino Gaici d mino pensionis nomine obligabatur in centum. quod Titius habeat anteriorem hypothecam etiam futurorum honorum, quae comprehendathoe nomen postea natum. Nam eo ipso instant λ.
quo nomen hoc natum est, cum eo etiam natum,
di ortum fuit ius compensationis nomine penso-hi, antὲ debitae ipsi domino. Tutiti regis Titius hypotheotiam instituisset in ipsam domum eo
lonariam , cum qua uti eum corpore nulla eompensatio seri potuisset. secus etiam incendum .sset , s ante natum ius compensationis . nomen Cati esseaciter suiset contractum. De qua specie tractat Antonius Faber in Cia. raso. I b. q. iis. δε ιο enses. definis.
DE si NITIO V.C sanaria, est ex coasia Musaria aestanes mandus sunt, ex persona cedensis nos piaest abluita extasia. TRes haeredes,primus,Seeundus.Tertius ister se dividebant maternam haereditatem, cuius debitor Titius erat in centum. Hoe Titii nomen ipso iure ex lege i a. tabul. inter tres hos haeredes divisum, commodioris divis is ergo attributum est Primo & Secundo a Tertio pto suo triente cessa mandataque actione. Hie Te tius Titio ex mutui rauci vicissim centum de hebat. Titius a Primo & seeundo conventus vult compensare , pro triente quod Tettius ipsi
debet. Quaelitur an Dubitandi ratio est,
483쪽
quod Ptimus & Seeundus sint ressionarii, respetia trientis, qui ipsis 1 Tertio est cellus. Ergo
etiam videbantur ex persona Tertii eompens tionem admittere debere. Quia compensatio, quae cedenti obstat, etiam obiici potest cession rio, ut monui , is fracI. de M. esse. I 3. n. q. . Sed hae procedit in cessione voluntaria, non in retaria, qualis est ea, quae fit divisonis eausa. t. I. g. Fami. ercist. Nam , qui ex necessaria caussa in rem suam factus est procurator. si agat, non potest reconveniti, L servam 3 s. iusta. 8. de protu-rat. Ubi Ulpianus ait, Si qm in remsi m ρνωψ vile eniώ, adtia tuendam est, disere eum defendere iNIs I FORTE Ex NEcxsnT TE UNGT FACῆTus, dixi , intras. de Anon casso. .X. n. 3. q. s. Ergo etiam procuratori inrem sitam ex nessit
te silio non potest objici compensatio ex peribana cedentis, Meonventio Ae Compensatici Diapassu ambulant. Qui compensat petere dicitur , L mplius is . . RM. Nae. Hier. 8e compensitio mutua petitio appeti tur , t. neque s. f. si propter 8.
de sompens t. t. C. Rem amotan Senatus in propo
sta si eie, nulla habita ratione objectae compe sationis Titium in solidum condemnavit. a
Aram in Suprema Frisiorum Curia iudicatarum.
Complectens Successiones tam ex Testa mento, quam ab intestato, aliaque inde
dependentia. . 'TITULUS PRIMUS.. De Testamentis & Codicillis.
illi in deluetudi in abiisse. Unde Baldus seriptum reliquit , in . t. ivavi duobus friariis, in usib . Ru Franis eos de Britannos Celtas fi fossam. testamenti condenti ius habere , quod latiuς persequuntur Renatus ChOppinus in libe&δωμι. Gad e sera. 1. mrm. 2. Ludovicus Cha rondas m Hemor ML vob. Bis. Se Montolonius uses os resis pro emer m es ruges, Musi.89. refert in PartamentoTholosano pronuntiatum suisse, valere testamentum factum a filiasam. Lugduni,
tibi illoqui observatur Ius Romanum. in Belgii ditionibus varia hujus rei est observatio. Scribit enim Elbert. Leoninus Geldriae quondam Canin cellarius lib. 6. EmaΔι. cap 3. in f . se vidisse quosdam Pragmaticos sustinere, filiossam . in Brabantia ius testandi habere etiam citra consen- sim parentum: Quorum sententiam Leoninus putat twe colore pose defendi. quod in omnibus seia Belgii ditionibus ius scriptum non ex
autho itare, sed eatenus tantum, quatenus invenitur rationabile vel moribus usitatum . ob
servetur. Hoe lieet fortὲ rem dieatur de ii, Belgii prokinciis , quae moribus magis sus quam legibus civilibus reguntur, secus tamen est in Frisia nostra, ubi populi consensu ae ordinum
authoritate leges Romanae receptae obtinent in
omnibus, de quibus nihil aliter Ordinum placitis sancitum aut definitum reperitur. Et ideo Curia testamentum , filiasam. cunditum iudicaurit esse nullum. a
Erus, qui apud bostes est, testamentum, quod ibi feeit, non valete Gaius author est, in Lem. 8. β. Qui testam, D. ρο φ de tansfuga, qui αδ-
Io animo patriam relinquit, hostium numero habetur , t. postliminum. 9. θ ι amluta. f. de Castris possim. mediamque eapitis deminutionem pa titur, ac fit peregrinus, L amissor s. Φ. I. f. de it. --. Fiae cum quidam desertis partibus
Oidinum Generalium uniti Belgii ad Hispanos desecisset, de Groningae, qui eum in potestate Hispani erat testamqntum condidisset, de ali. ditate istius disput tum tax. Et quidem si nihil aliud obstaret, quam quod Testator ad Hispanos defecisset, quibquam ex Dominis1 videbatur teis stamentum valere. Quia in civilibus dictos Hbus nec proprie hostis, nee bellum. Romxni h stes vocabast peregrinos, qui suis, non alieni
484쪽
ilegibus vIverent. Unde Javolenus in I. hora ii 8. v H. signisHoch ait, hi sunt, pu mris iam ei- nos tillum publice iscrevimus, Ze ira etiam Ulpi hiu hostes desinit in I. 2Φj. de capi. ponim. ναν. Ut quando Romani Pariliis, vel Parthi Romanis bellum indicebant, hi invicem hostes erant. At quando Romani contra Romanos pugnabant, neutri appellati fuerunt hostes. quia natura ami- ei esse debent ρῆ & consequenter non bellum geri,
Rel H. lad Itir , uom tamen, in exitium ν in. σου tenditur r qui in alie utras partes ripedent, vise hostium non sunt c. Praeterea omnes, qui in orbe Romano sunt, ex constitutione Imperatoris Ant
ni ni cives Romani effecti sunt, ut author est Ut planus in L in orbe 17. θ. dijlo. . quod rectὰ tentur minoribus ad Christianos et ut omnes, qui in orbe Chtilliano sunt, inter se uni cives;& universa in toto orbe Christiano Leelelia communis quaedam respubl. & civitas intelligatur Flanciscus Duarenus, ad rit. cui testam. fatipo I. vers. Ex hia, quae diximus. Itaque inter Chή-ilianos nullum proprie bellum geritur , di arma tantum inter eos civilia sunt, secundum Andr.
inter Christianos locum non habet, sed obtinet tantum contra Turcas & alios infideles; quia contra hos solos proprie bellum geritur, Chrismanorum autem omnia bella, aut civilia, aut latrocinia sunt , ut post alios scriptum reliquit Ioan . Dauth. adiit. Qui te iam. fac. pG nn m. 2o I. sed his nihil obstantibus Curia testamentum prae dictum pronuntiavit invalidum; a quia T stator hostis judicatus erat. Quos enim Senatus hostes iudicavit Iege lata , civitatem amittere Paulus ait in I. amisione s. l. f. de capit. diminut. Unde consequitur eosdem testamenti saetionem non habere. Vide l. udovicum Servinum Advocatum Regium ensis Plausea, Pl doe i .vol. 2.
Minor vlgἱntl-qu Inque annis testamenitas i suo es asse haeredem scripsit materteram suam, Curatotis sui uxorem, Se post major factus ad instantiam materterae 1 Curia declaratus est prodigus. Lapsis sex septimanis 1 die interia
dicionis ae paulo ante mortem, aliud eondit te flamentum . in quo praedictam mater eram suam,
ut de anulam singulas ex se tuisse heredes instituit, quibusdam cognatis & amicis, Item pauperibus & Orphanotrophio Leovardiensi legata
reliquit, illudque petiit a Curia approbari. Re scriptum 1 Cutia in haee verba, 't uosi siet host
posteriore testamento amita semissem haereditatis ut Sc legatam legata petunt a matertera cohaer de , quae illis obpcit prius testamentum ut vali dum , quod revocari ut rumpi nequiverit per Posterius tanquam a prodigo factum. Senatus approbato posteriore testamento, ma terteram condemnavit semissem haereditatis amitae cohaeredi restituere, itemque legata solvere. . uar sententia his rationibus nitebatur. Primo matertera Rea rotundὸ & igenue fassa erat.
se ideo petiisse testatori valetudinario bonis i terdici, ne haereditas sibi priore testamento ex
asse relicta eriperetur. Hanc ingenuam consessionem etiam consit mabant testes assirmantes testa
torem eo tempore, quo ipsi bonis interdicebatur, morbo gallico laborasse s nec ex eo convaluisse, ae insuper hydropi si eorreptum intra paucas septimanas extinctum , atque praedicto tempore eo statu fuisse, ut prodigere amplius non potuerit; proindeque hanc interdictionem a Rea eiusque marito excogitatam & obtentam isti soli fini, ne . testator prids testamentum posset mutare , ut quci ips hae arte adimeretur libera testandi voluntas, euius tamen Iicitus debeat esse stylus & Iiberum. quod iterum non redit, arbitrium.Hine leges detestantur omnes machinationes, quae tendunt
ad impediendam testandi libertatem. Praetere1 quamvis is, cui bonis interdictum est, testamentum facere nequeatis ini 18. θ. Qui testam. far. peg. quia non tantum inter vivos , sed di caussa mortis ei commercium , Sc administratio est adempta. Hoc tamen ita simpliciter legibus prodiatum , interpretationem c ut Cuiacius sentit, in L6. β. δε ve b. ud. accipit ex Novella I eonis I9. qua cavetur, testamentum prodigi vaIere, si ptu denter posteritati suae, Cognatis ac egenis con insuluerit. Et quamvis Novellae Leonis usu receditae non sint, haec tamen Constitutio magnatuarquitatem habet, ut inquit Uiglius Zuichemus, ae probatur Borcholao, Vulteio & aliis, ad his vi Proteus distis. Qui testam.fac. pag. item Fr. C nano lib. 9. commem. cap. q. talis, Ludovico Cha tondae in Pandictis imis Galui lib. q. cap. a. Quare nus enim prodigus salubriter, Se rectorum homianum more vult, eatends recte velle censendus
est, ut inquit OsWaldus Hilligerius in Doneta
enucleato M. 6. cap. . talis. O. Quin & commun ter receptum est, prodigi testamentum valere, laquo venientes ab intestato sunt instituti, ut i statur Musculus in comm . vini . B. A. num. 6. Probat Ioan . Dauth. de testamenus min. 213. Ne sntlia bat sententia. 17. Octob. Anmacis. m. vinum s-m --
485쪽
Testamentum coram paucioribus quam septem resti in emparen lissa flam vasere vulgo re tum oe a Senais rasatitaram esse centra l. casus 8. C. de Testam.
AB Imperatoribus Diocletiano de Maxiis
miniano rescriptum est , in I. castus 3. C. de telam. quod propter metum contagionis Testes ha-ia massi Maria o presus ita lRendum censent H tomannus Ee Gothoiredus, non oppressas P ea sem ore iungi ais sociare ream in .st; non etiam convenis iu ita legit Giphanius numeri eνrum ob latu ablata est. Eri secundum hoc rescriptum ob timorem contagionis tempore pestis non est necesse ut testes, qui ad testamentum sunt vocati,
eodem omnes tempore socientur Ec in unum eo
veniant , sed sufficit, si alii post alios veniant , detestamentum signent, ita tamen , ut legitimus testium numerus interveniat, eam septenarius numerus testium non sit remisius , Ee ita quoque
sentiunt Iacobus Cujacius de Hub. Giphanius
Ucit ἔμι. 2. Ρa'. mrab. Derb. Testam. Hast. 9. de alii, quos citat de sequitur Matth. Berliehius arr. concutis. pramcd. conclus. s. num. 6. ω sqq. Caeterum quamvis praedictae L casis. verba snt sitis elara Et sententia perspicua. Communiter nihilominus reeeptum Ac praejudiciis Camerae imperialis aliorumque tribunalium eonfirmatum est testamentum tempore pestis iactum eoram paucioribus , quam septem testibus valere, quando sures haberi non potuerunt.Ioachimus Myn sng. cent. I. ias Andr. Gail. M. 2. ias praR Hs. 18. min. 12. Iulius Clarus is q. testamentum. U. 36. nam. 3. Andr. Thessaur. deris ago. Da niel Mollari ad Constit. Saxan. pari. 3. Const. q. Gerard. Mayna . deris Thesos lib. s. detis. 16. Fri Stephanus I . I9. Iacobus Schultra art. i suae l.
DEFINITIO V. Testammum um valere, quia in m dum reticum
restiari non est ρ lectum. REma ab Hermana matrona grandaeva testa mentum factura a Doctore Gethardo Tretinium petiit, ut capita quaedam ultimae suae voluntatis annotaret 8e in adversaria reserret, consecturus indε postmodum solennis testamenti tabulas. Capita autem ista, reserente D. et lum, prae-s serebant, quod praedicta matrona vellet
redes instituere ex praedelanctis statribus suis
nepotes neptesque, nempe Ioannem de Hesklium Vibrandi Hermana filios Se Vi eam ejusdem Vibrandi filiam , ut de Vicam Francisti Datris filiam de Heselii Emingant uxorem et Hissiam vero Datris sui Vineentii itidem' praedestincti fi-ham legato sitis exiguo honorare. Dehine elim post septimanam unam aut alteram Mina iactis disset in gravem morbum, quo de paulo post exintincta est, Hesselius Eminganus veritus, ne illa provectae aetatis rebus humanis eximeretur intestata, atque ita sua uxor excideret spe potiunda haereditatis: summopere laboravit , ut capita Et ultimae voluntatis in sermam testamenti de inmundum redigerentur, adiutus in eo a Doctoris Teellum uxore de privigna, quae prospectum volebant Vibrandi Hermanae filiae naturali , cui Rema legatum destinarat. His tribus instigantiis bus. Doctor Gellum inscia dc non petente R ma negotium dat Lamberto Nicolaii Notario publico , ut testamentum ex adversariis desieri-betet. Quo facto iidem illi testamenti prom
tores, Rema cum morbo conflictante itidem nescia, testes convocarunt. Quibus coacti, , testium unus Doctor Cristophorus Amsma Reis
mam valde aegrotam ac tarde audientem interro
gat , ut deinὶ suum te=-ensam constreari t eui, quod surdastra non exaudiret, nihil respondit. Iterum ab uxore Dinoris Tretium interrogata.
respondit se, neque quicquam praetcre, dixit vel secit, nisi quod quibusdam testibus manum
porrexit 3e ab iisdem interrogata, respondit Sie. Defuncta paulo post hac matrona , cum inter scriptos hqredes de Hisitam Hermana ab interiisto haereditatem ex parte sibi asserentem contenodebatur de validitate huius testamenti. Senatus
eo insuper habito Hissiam ab intestato ex sexta te sapprobata Amnis sententia magis etiam in foro frequentata, qua fratrum sororumque Eb ri , quando soli extant, in capita non ia stirpe
suceia unt Remae Hermana haeredem pronun tiavit , motus praecipue hoc iundamento, quod Doctor Gellum, qui ut aiebat, ultimae volu tatis capha ex ore Remae exceperati de Lamia tus Nicolai scriba, qui ambo ux testes testamento substripserant, assirmabant se presentibus non totum tenorem testamenti, sed pro aemium tan
tum ejus de finem suisse praelectum, nec aliunde constabat de praelectione Τestatrici sacta. Undi
consequebatur testamentum hoc suisse impe sectum de quidem ratione voluntatis. Nam quan in do negotium geritur inter solum Notarium ερ
Testatorem ut hie gestum est inter Testatritem dc D. Tretium 3 puta, quando.Testator soli: Notario voluntatem sitam dictavit,& de ea Notarius testamentum fecit, inter omnes convenit, reeitatione non secta, dispositionem esse ratione voluntatis imperfectam de tantum praeparatam Ioan. Dauth. vi testam nam. 4o7. Hinc queris eris exemptum restamenti napinas, myrim iaceda, quam refletur i non valem quasi ex Carilitas, in
exempla scripta sum, licet verba Dei omini a Acriptura habeat s ita Drvam Pitim detrevis Marcianus striabit apud Ulpianum, in L friuommissa. i. q. I. L. de luar. I. Et Paulus respondit, in I. ex ea 29. g. stat test. μι. si ex ea scriptura, qua ad testtimemum finiendam parapatar,si nullo inre testamentum persectvm esseι, nec ea, qua pubisommissorum uerba babena , petino. Quandiu enim aliquid agendum superest. ut est in nostrorum, broeardico, nihil actum videtur, ιρμο,. in D. C. ι his qui . ut riagu. Cum
486쪽
138 Decisionum Erificarum Liber IT. Tit. I.
totum illud tempus, quod praecedit completam testamenti lectionem , liberum sit testator 1 ad
mutanda, detrahenda, addentia, quaecunque vel addere, vel mutare, vel detrahere uult in lucitellamento. Et sepe accidit ut etiam inter legenis dum pleraque vel deleantur vel emendentur, ita iubente testatore, tanquam ad id, quod agit diligentius attendente.Proinde jue nullo modo diis
taliter aceipiendum esse de quibusvis liberis, non tantum primi, sed & ulteri tis gradus, & non tantum de insituris, sed & de substitutis , ja, a
tam voluntatem, cui aliquid addere Vel detra-
here testator adhue m arbitrio potest. Et si id, quod in testamenti sermam redacturn est , tellatori non praelegatur, fieri potest ut aliud eo mineat, quam testator dixit: quare ad excludendam omnem sinistram suspicionem, siaudisque occasionem, testamenti praelectio omnino necessaria est , ut & sentiunt Matth. de Afflictis δεις. iq3. Anton. Grammaticus detis. 62. num. 3. π seqq. Nicol. Boerius detis num. 6. Didacus Coin
mn. Ioan . Dauth. is testament. num. 4 . σμει Pauschmannus lib. 2. ε . 3. I n. det Castillo Solomaior lib. q. teminit cap. xi: Nec seruit, quod testatrix semel atque iterum interrogata velletnestium testamentam cis'mari, respondit. Sit;& quibusdam testibus manum postexit. Nam gravi morbo oppressi saepe respondent Sis, ut se omni vexatione liberent, & ad omnia sere uno modo respondent. Di, Mantica ἐν Cmje i. Hr. M. d. cap. 6. uam. Constat etiam ex uno monosyllabo non posse deprehendi mentis sanitatem , ut ex multis verbis. Et in agone constitutis, si quaereretur , interfecistivi hominem φ diceret. Sic, ut auctor est Petrus antiquus Glossator reserente Cyis no , in I. 1ubemus C. de testament. Quare, ut resta ments m senis de aegroti valeat, Doctores inter alia requirunt, ut testator arti latὸ intelligibiliter loquatur , quo ex loquela manifestum fiat, eum adhuc sana mente bonaque memoria esse praeditum , de ea, quae proposita suerunt, benὸ intellexisse, ut tradunt, quos refert, & sequitur Matth. Berlichius pari. Dprinhal. ζωτι coclus 6. adde Gispar. Ant. Thessiurum lib. a. qua'. set
AB Impetitoribus ia ι. hae caMahi a 2 i. q.
ex impersecta C. δε restam. constitutum est, ex imperfecto testamento voluntatem defuncti tenere inter solos liberos. Sed an liberi intelli pendi hie sint, qui primum tantum , an vero etiam, qui ulteriorem successionis gradum obii
neni η inter Doctores non convenit. Frequentius
tamen placuit, libetorum vocabulum hie ceneis
M Ater uni filiorum reliquit praelegatum
nuncupative coram quatuor testibus non
togatis, in quibus tres erant taminae t Quaesiis tum . an dispositio valeat i valere censuit Sena tus. Q Primo enim aeque matris, ae patris ultimam. voluntatem solennitatibus destitutam intre liberos valere satis probat, L bri te uiris a 2 . f. ex imprafecti in veri . Vtris preMai, C. de testam. Deindὸ dispositionem parentum etiam nuneu pativam inter liberos subsistere, eommunis sertopinio, ut testatur Grammaticus desis 3 1. Iacob.
Quam Doctorum traditionem post Martinum antiquum Glossatorem, ut erroneam mieit Ee reprehendit Ant. Faber de maritas isag I. ritia. 33. Ery. q. πιι ι. 36. m. s. quod omnes leges de Constitutiones de parentum impersecto testa mento tractantes loquantur de testamento serimio, H in L Hr. C Ramil. ense. ibi, Scripta
perator Theodosius in L I. Hi eo aliis la vi. q. ex imperfecta. postquam dixerat, voluntatem, quae per testamentum in scriptis conditum deelatata est, non valere nisi inter liberos; subiungit statim de testamentis iactis per nuncupationem, ut mavaleant, nisi adhibitis solennitatibus ibidem reri quistis. Nec tamen hic repetit eandem excepti et
nem , FG iste suos meras, quam , inquit Faberi flnon praetermissiet Theodosius, si idem jus iauit que testamenti genere constimendum esser. Denique Iustiniani Constitutio in Novili. toris etiam agit de testimento parentum in scriptis condito. Undὸ concludit Ant. Faber, nuncupativa parentum testamenta non esse privilegi aista , sed in iis easdem adhibendas solennitates, quae in caeterorum nunpativis testamentis inte venire debent. Haee ut speciosa snt, non tamen in praxi recedendum est recepta Doctorum opinione, quae etiam tam absona non est , ut
487쪽
ssineri non possit. Quod enim Faber enumeratic- ne legum , quae de impersecto parentum testamento tractant, probare nititur eas omnes de temstamento scripto vel scriptura parentum loqui, in
eo insufficiente enumeratione legum peccat, omittens uel non satis advertens ad Imperatorum
Constitutionem in I. filii. 16. C. Famii ercis. quae genetraliter tradit, ludicem inFamilia, erciscundae iudieio sequi debere voluntatem patris quibus. cunque verbis declaratam. generali locutio
ne etiam comprehenditur voluntas patris non
scripta; sed viva voce nuncupata, ut scilicet ealiret solennibus destituta , sit observanda. Nee eo minus valet haec matris dispositio quod sit sacta eoram foeminis testibus iisdemque
non rogatis, quia hoe casu sceminarum testim nium admittitur, nee rogatio testium est necessa ria, ut communiter tradunt Doctores relati ab H. pistor. ἐ. lib. i. i. num. 2. Andri Gail. lo.
Dns NITIO VIII. Cetam isses liberat te ariposses cancri leg/m hae t shisma a i. h. ex imperfecta C. de testam. I Ulius Paulus lib. s. rete .sar. tit. q. ait. Caecus restamentum facere potest quia aratre potest inibitos restes, O atidire M testimomam perlabenses. Caeterum
hodie cireus non aliter testamentum sacere potest , quam ex scit ma praescripta , in L fiat eis aliari .m . 8. C. Qui testam. μι. pQ. At quaestionis est
multum inter nostros controversae, an caecus ne is
glecta sorma dictae, i. g. laser liberas possit testari, Iriunatim L hia rangustissma M. - ex impresecta et is restimem. ἐ Et frequentius receptum est, posse. Nam favor liberorum propter quem Ait i troducta dispositio . L ai. ex imperfecto) squὸ militat in filiis Caeci atque in filiis videntis. Ut sentium Iulius Clarus in L restamentam. st. i .
m. a. in fine, Ferdinandus Vasquius ΚΛ 3. esare Ners. Ios. num. ii. a. Mistaei Grassus flamenum abes. 32. in sina. Nicolaus Boetius ri cis 2 o. num. 2o Ioan. Dauth. de tenmensis nam. an .ve stimis , seeundo. Et hanc sententiam sonatus noster secutus est. M
N Testauix inter liberos tessari volens suam' voluntatem Notario dictavit, qui eam inscripturam redegit , adiecta vulgari clausula, Quod
τὸ latrix suam voluntatem vel ι valereia vim re samenisti is sit, tonditi vel naenivativi, vel alteriis cuius aealtimis vilantatis. & in fine additis his verbis. amas supra i putans se in proaemio diem, mensim N anntim expressisse, quem incuria praeteris
miserat. Huic scripturae Testatrix in prasentia testium subscripsit, postquam meam testibus ie-
sata erat istam scripturam esse suam ultimam voluntatem , testes etiam ad ipsus rogationem se scri plerant,& unus eorum in sua fgnatione diem, mensem di annum licet subobscure notarat, duci alii solum annum expresserant. HOe testamentum eoram inferiori tribunali in controversam vocatum, invalidum est declaratum. A qua sen tentia ad hane Curiam cum esset provocatum rhaee sola quaestio agitata fuit. Non ob omissionem temporis, testamentum vitietur . Sanὸ testamentis diem & Consulem adscribi consuevisse
notum est ex L 2. q. diem amem s. f. de restam.quem admeiam aperiantur: quamquam clim dies & Con sules adiecti non erant; non eo minus valebat testamentum, ut ex Modestino notat Barnabas Brisonius hs. I. sνmtil ν. vers. Testamentis arique.& Iaeobus Cujacius a. l. qai r samemah. ω veteres in De f. ahi iectam. δει. pag. Et inter solennia
testamenti adscriptio temporis nusquam refertur, at apparet ex ι. has consuisse ma at . O l. iubemus 29. C. de testam. Cui convenienter infinis Gallia, Pragmaticus Ioannes Faber in h. o ι. inJ. δει stam. scribit, expedire quidem in concursu sei-
licet duorum pluriumve testamentorum, ut con
stet utrum prius, utrum posterius at non necessitium esse tempus testamento adscribi, & ita senatus censuit de testamento, eui annus quidem
adscriptus, dies vect & metist in eo omissi. HNon desunt tamen , qui omissione anni vitiari testamentum volunt, quos refert, & sequitur Ioannes vincentius Hondedaeus confici. 66. namas. sanὸ in testamento parentum inter liberoseonsecto, tempus necessarid adscit bendum esse Iustiniani Constitutione cautum est, in Navest. 1og. o avit. Quia sine, irid desumpta, C. δε restam. Quam communiter Doctores accipiunt de testamento patentum in scriptis confecto, id quod etiam facilὸ colligitur ex praefatione d. MDALi M. ubi Imperator improbat veteres leges, quae quasvis parentum scripturas admittebant propter incertitudinem, quae indὸ resultat. In nuneupati vis ergo parentum testamentis solennitates ind. constitutione requis tae non sunt neeessariae ex Doctorum sententia, Iul. Clarus in h. testamentum quo. M. Ludovicus Zunt in responso pro axere m. 6 a. Michael Glassus. in l. T staminiam quast. XI. num. 3. Humannus Pistoris lib. i. quap. iuri past.
In proposita specie expensa eiusdem eircumis stantiis, Curia testamentum validum pronuntia in v t,rescissa laetio is Iudicis sententia, tum quod de tempore aliquo modo ex subscriptione di depositione testium eonstabat, tum , quod Testatrix coram tessibus professa erat, stilpturam, cuis selibebat, suam ultimam esse voluntatem,quae ob istam professionem ex Doctorum sententia in vim nuncupati vi testamenti quas nuncupitione implieita ficti sustinetur. H. Pistoris d. piast. I. m. o. Et ita iudieatum. ,
488쪽
solenne condidit testamentum , eui adiecit clausulam, qua cavit, se illud inviolabiliter velle observari, etiamsi in posterum per maritum& alios inducta aliam fecerit dispostionem primri contrariam, quia ea non obstante, voluit prius ratum esse debete , nisi in posteriori repetiisset contenta prioris & praecipui annum, & diem, Notatii & testium nomina expressisset. Maea. πο isi . eadem Testatrix una eum marito T.
B. aliud & quidem reciprocum eondidit testa. mentum , in quo hi coniuges s bi Invirem relinquunt usumsuctum omnium bonorum. Sed inhoe testamen is nulla prioris mentio facta erat. Mortua Titia , eius haeredes petunt a marito sibi bona haereditaria restituit ille istorum bon rum sibi asserit usumfructum ex posteriori testamento, quod subsilere non posse contendunt haeredes, quod in eo nulla mentici sit facta priotis testamenti iuxt1 praedictam clausulam deroga
De hae elausula muli; plex & uatia est Dino
rum disputatio , eaque teste Iacobo Culatio lib. 1 . ias cap. 7. hodie parit innumeras lites. Quamvis autem nonnulli paradoxon esse existiment
posterius testamentum a priori infirmati vi istius clausulae derogatorixi eum notissima iuris regu-3, si, posteriori testamento solenni rumpi prius, nec alieubi reperistur haee exceptio, quod posterius non rumpat prius, si in priori sit elausula derogatoria , ideoque eam tamquam merum D ct arum commentum rejiciunt , ut videre est apud Culacium, L ι . T. Ant. Fabrum driag. 37. ιν. 6. . s. 9. Io. Ludov. Charondam. in memora in
Communiter tamen Doctoribus plaeuit elausulam derogatoriam insertam priori testamento sacere, ne valeat testamentum sub luens et nisi
mentici ficta sit prioris Testamenti , illudque
expressim revocatum i praesertim si clausula der gatoria habeat aliquam specialem formam. Nam ex huiusmodi clausula priori testamento opposta , praesumptio iuris nascitur, quod seeundum testamentum, in quo non si illi clausulae sufficienter derogatum, ad suggestionem alterius conis sectum sit potius, qu m ex voluntate testatoris. Loque testamentum posterius utpote destitutum voluntate testatoris quae est fundamentum Regent a Omnis testamenti) non subsistere. & esse, it inquiunt, cymbalum tinniens dans sne mente sonum , factum testatore, ut se liberaret ab importunis sollicitationibus, suasionibus, blanditiis , vel min s eorum, quibus resistere non posuit, ut tradunt Iul. Clarus in s. restamentam φ .
tio uti. lacobus Menoch. lib. q. ras L i 66. Petrus Peckius. ἐου testamem. toning. lib. I. tap. q. Andi . Fachineus M. q. tenvου. cap. 92. Pan his
phanus viis so. Ludovicus Charondas in meae rab. verb. Testamenι. pag.816. Haec sententia in s ro recepta ac praejudiciis supremorum Tribunalium comprobata est, ut attestantur Guido Papa ν . i 27. Papon. M. 2. ιδε. de testameηι. anest. q. Georg. Milet ensen Rueau des anos M.tal. in M. T. num. 9. Ant. Faber. 1b.s. Cod. Salaad.
que senatus noster in proposta hypothes secutus est , vel eo magis , quod non tantum ex ipsi elausula derogat otia constabat Testatricem eam
adiecisse in odium mariti sui; sed etiam , quod Aduoeatus Amsteldamenss in testem productus, assirmabat Testatricem sbi conques am esse , se saepius a marito sollicitari ad testamentum in ipsus savorem condendum, ideoque se ab ipsa consultum, qua Arma conderet testamentum , quod postea revocare non posset; consuluise , ut praeis dictam elausulam derogatoriam testamento inse teret. Quidam etiam ex testibus tessamentariis posteriotis testamenti asseverabant, quod Testatrix ipsis conquesta esset, maritum sbi sapiti, dat stamento saciendo fuisse molestum. Condemnatus igitur malitus ad bona haeredibus uxotis restituen/a. a
I Acoba Clutera sedeelm annorum pueri, esta mentum eondidit a se & octo testibus su
scriptum ae eonfirmatum. In quo legavit cognatis suis Elisabethae Rhalanx eiusque marita Doctor; Iacobo Buttinga mille dateros , Anna Rhalanae eiusque marito itidem mille daleros,
iisdem e natis omnem pannum linteum , Doc tori Hem eo Rhalae centum carolinos, ac Curatori suo Cornelio Cornelii centum dateros,
Fratrem suum haeredem instituit, ae s sine Iiberis decederet, praedictos legatarios ipsi substituit Noe testamentum a Curatore patris eiusdemquo hiredis variis modis suit impugnatum. I. Quod Testatrix dolo malo in praeiudirium saltis ab Elisabetha cognata ad ita testandumst inducta & persuasa. II. Quod Testatrix tam teners aetatis puella: quae Elisabethae e natae eiu ue marito adm cum morigera & obsequens fulse probabatur. magis
489쪽
magis metu reverentiali compulla, quam libera minae. Alexander Trent acinq. u. . res M. ni. voluntate testata videatur, praesertim , cum qui- δε ε 3, νω mems caussa reβω. I. uum. 7.dam ex testibus assirmarent , ipsam dixisse, quod Ad ultimum quod attinet, testatur Notarius, nollet testari, cum fratrem haberet legitimum se cum ex schedula tet amentum in mundum re-
haeredem. degisset, id ipsum praelegisse Testatri ei, quae di-
III. Quod Notarius non ex ore Testatricis xiii et haec ipsa esse, quae petiisset, ut Dr. But exceperit substantiam te flamenti, sed eam destri- tinga annotaret. Testantur omnes testes tessa-pserit ex schedula sibi i Doctore Butringa tra- mentarii, quod praelecto , pro more, proaemio dita, quodque Notarius fatebatur se testamen- de clausula finali testamenti, Testatrix a Notaricitum semel tantum praeleg sse Testatrici aegrae . interrogata, an nὸ omnia in tei amento contenta His nihil obstantibus, Testamentum subsiste- ipsi essent presecta; praesenti animo hoc assit te Curia censuit. vi Non enim de dolo legat verit, de arrepto calamo ipsa prius testamentumriorum exactis apparebat. Monita quidam erat signati t. rogaritque omnes telles, ut subleti- Testatrix ab Eli labetha, ne intestata decederet et berent. Ut de voluntate Testatricis non sit dubiis at non probabatur rogata, ut huic, aut illi qui quam lcgaret. Imo quidam ex tellibus assirma abant , Testatricem , antequam testaretur, dixisse se velle cognatis suis quicquam relinquere in compensationem beneficiorum sibi,ac matri sex, ab iisdem earumque parentibus praestitorum. Et ut maximὶ cognatis rogata suisset,ut ipsis quie-
quam legaret, non eo minus Iegata valerent.
Dolus malus di vis prohibetur, non blanditiae aut illecebrae quibus permissum est hominum
voluntates, benignitatem --μIae elicere , I. h.
f. cir C. Si sus aliquem te r. pysiib. idque etiam in praejudicium alterius sorte successuri ab inteis stato. Ioan. det Castillo Soto maior pari. 3. lenis
Hati mannus Pistoris ita. I. φώρ 19. Et si aliter statueremus, nunquam locus esset legi permittenti blandis verbis testatorem ad testandum i ducere , quia hoc semper fit eum detrimento hqredum legitimorum , Plitoris L isto nam. I. de Petrus Pechius de restam. contur lib. I. p. s. min. 8. Iacobus Menoch. lib. 2. δε arbu. iussit. ιε. 323. u. 43. Duae sunt huius regulae exceptiones
I. Nisi testator per falsas suggillationes Semendacium inductus sit ad testandum, H Pisto. ris 3e A. Faber ia. ωis. eleganter Panschmannus
II. Nisi sint importuna, i astrates. assiduae, saepius repetitae ac inculeatae preces de sollicitationes. Haec enim speciem vis habent, Se praesumitur testator tandem testatus esse quodammodo invitus, & ut se istis molestiis liberaret. Iacob. Menoch. d. Q. 393. num. 7. Pistoris d. loco. Scalii , quos ei tat de sequitur Solomaior d. cap. I.
um 3 3. ae. lxx. ω m. Neutraharum exceptionum in facto erat probata.
Porro obsequium; quod Testatrix praestitit
cognatae suae ejusque marito non inseri talem metum reverentialem, ut eo nomine solenne hoetestamentum, restindi debeat. Cum ne quidem
actus gestus cum iis, quibus iure, reverentia deinbetur , solius reverentiae ratione retractetur, nisi
constet, quid etiam reverentiq causa gestum esse, ut si durus pater filio suo quid imperi δ mandaverit vel sit frontis torvae de minaeis in liberos.
Αnde. Fachin. lib. 2. ι-νου. 9p. 96. H. Sarmi.entus sib. 2. heus. inter' p. xl. mm. io . vel si eum reverentia etiam coniunctae essent preces importunae. Sotomajor L p. I. M'. Igo. vel .
Duo conjuges, convocatis sex testibus rectis procam secerunt dispositionem, in qua fibi
invicem bonorum mobilium proprietatem dc nonnullorum immobilium usumfiuctum reli uerunt, ac reliqua bona inter liberos suos divi-:runt, licet admodum inaequaliter, nullo instiis tuto haerede. In proaemio & fine hane uItimam voluntatem Indigitarunt generali nomine suae dispositionis de ultimae voluntatis i semel etiam appellarunt reciprocum testamentum. Hinc in senatu tractatum fuit, utrum hse disipostio se habenda pro testamento, eoque nullo uti carente haeredis institutione, an vero pro Codicillo factui ab intestato i me posterius magis placuit Se tui per ea, quae tradit Iacobus Menochius M. εἰ praeses t. I. M. S. 6. 7: ubi ait, Quanti niuis solem ustioni dixit, estidire u lis hie mea Testamento, ω Natarius trinis in pnainia. Ηοι est testamentum Sempronii , CN. π desari iti non tomimiis haeredis instἰ-
Testam i expressam sumtar pro Codicilli. Hactends Menochius, Cui conveniunt, quae tradit P. Gil-henius. Et ex recepta Doctorum sententia, tessaamentum large sumpto vocabulo, sub se codicillos comprehendit, Menoch. E loco. mi 7 Miehiel Grassus in Φ. scillas. uam. I . '. Catintellianus Cotta in memoria. ia verb. Cossitis ti χλsumpto vocabuli, omnemque ultimam voluntatem
in largiore signifieatione testamentum dici posse defendit Albericus Gentilis lib. r. ML variar. cap.
1η. Et hoc in proposita specie ita visum fuit Seiana tui, quia praedicti Coniuges erant rustici &adhibuerant Notarium iuris planε imperitum aI
490쪽
Iq. 2. Decisio m Fri aram Liber I T. Tu. I.
DE FINIT io XIII. nimam istimatem ege ratam , F .l, duobus tantum testibus adhibuis, conferιur sus in pias costas.
O Uidam ab hame libus suis sibi ab intestato
successiris,sratre nempe & rore praesentibus, pauperibus Ecelesi , in pago N. reliquit icio. florencis. Soror honam fidem agnoscens , quinquaginta loluit,frater detrectabat obsequi voluntati defuncti uti minus legitim q. Cum constet iure Romano omni ultimae voluntati adhibendos ad minimum quinq; testes. At senatus censuit hune casum esse decidendum non ex Romano, sed iure Canonico, quo in testamento ad pias catilIas vel in legato piis ea ussis relicto, sussicit interveni se duos telies omni exceptione maiores ea νelatum a. exIra de testam quod ut humanitati ae verbo Dei consentaneum ut inquit Donetl.M. 6.cstri neuι. v. 9. 3n sine in utroque foro civili &ecclesiastico receptum est exeommuni Doctorum placito, attestantibus Perdinando Vasquio desa cess. creatio . M. ῖ. ε. 2 l. nam. i. Didaco Cois varru. in L cap. retium. Michaele Grasso in L LOIaium, FM'. 67. num. I. i. de Alvam Valasco deris tom. r. consuli. 67. nam. a. senatus igitur
condemnavit fratrem haeredem, legatum pro sua parte praestare.
Bucho ab Αyta Praepositus Gandavensis, ori gine Frisius, Frater magni illius Uiglii Zώ-chemi ab Ayta tam a s 99. SyI--Ducis testamentum suum condidit coram Parocho & duobus testibus seeundum consuetudinem istius Urbis probatam per testes. Inter alia litis super hoetestamento motae capita in Senatu disputatum suit, an testamentum hoc validum sit, quoad na immobilia sita in Frisia, ubi legitimus septem testium numerus ad solennitatem testamenti requiritur φ variae de hac quaestione sunt nostrorum opiniones.. Testamentum hoe ubique locorum vires suas
obtinere communi Doctorum calculo recepta sententἰa est, ut testantur Virius tu sis. T. m. Σ'. a fiat. I. S a Z.tis lis. T. nam. 73. Gribaldus in turb. Testamentam retati io. Ferdinandus Vasquius lib. q. F . u fretium. lv. num. 18. I9. Ioan Dauth. Δ ιestamem. nam. 429. ω6 8. R. Caldas lib. I. p aesi. forens i1. eaque in supremis Tribunalibus approbata, ut referunt Andreas Gail lib. i. U. II 3. Guido Papae decis Gratiam αι. 262. Gerard. Maynard. ι,. s. ocisi malos 91. Gasp. Antonius Thessaurus lib. 2. φεψὶμ ἡ . cap. g. Ratio hujus sententiae est, quod st tutum vel consuetudo praesicribens solennitates testamenti non assiciat res Testatoris, neque elus
personam, sed ipsam dispositionem , quae fit in
loco statuti vel constetudinis. At in cuiusvis a tus solennitate inspicitur consuetudo loci, ubi is celebratur, eoque in iis, quae spectant ad formam di solennitates testamenti, inspicitur consuetudo loci, ubi illud factum est, licet testator ibi lareae fixum non habeat. I aeobus Culacius lib. t . ias cep. 12. ω consulti 2I. vers. Decima suastis, scribit lus patriae , seu domicilii I estatoris in testamentorum solennitati. bus spectari oportere, non ius loci, in quo stasunt bona , nec jus loci, ubi testamentum est factum. Eius sun)amentum est, in ι. L. noa ιγα β 9. C. de te uinem. quae parum ad rem sicit , quia loquitur de eo, qui testatur in patria sua de bonis ibidem sitis, ut & animadvertit Ioannes Faber ad i. cunctos ripalis. i. de Iamma Trinit. Andreas Fachineus nove distinguit, utrum Ginrenses sustineant onera civitatis, de tunc etian perstuantur beneficiis statuti l an vero non se
eant onera. & tunc etiam eareant commodi, flebeneficiis. Qui Fachinei distinctio sustineri ponset, quando privilegii loeci alicui civitati esset
concessum, ut eius cives restari possent coram
minore numero testium, quam ius commune re .
quirit, vel quando statutum esset restrictum, ac limitatum ad lotos cives, tunc enim eius bene ficio gaudere non possint advenae & forenses. Et ita de statuto Noti mensi responderunt Hugo Donellus te Iurisconsulti Altor senses , quorum responsi extant inter consilia Si responta Alto fiana ν 'ens 97, 98. Secus dicendum videtur, quando statutum privilegii loci solis civibus non est concessum, nee ad eos solos restrictum, tunc enim eo tanquam jure communi etiam forenses uti possunt. Denique alii docent, testamentum ab Advena conditum observatis solennitatibus
ejus loci ubi factum est, non posse executioni mandari quoad bona alibi sta, ubi aliae soleontistates frequentantur, ita Oldradus tans. 148. Carolus Molinae inararis ad Alexand. volum. I. reu- β. I s. num. i. int'. Uso tituli. insuerius inpari
sua ra. Δμres Et hanc sententiam novissime d sendendam suscepit Nicolaus Burgundus elegant Scriptor ad consuetudines Flandriae tract. 6. qui huius sententiae hanc reddit rationem; quod si Iennitates testamenti pertineant ad iura, seu statuta realia, quia sunt qualitas bonis ipsis imprensa, ideoque statuta de solennitatibus disponentia
non porrigere effectum extr1 territorium st tuentium. Per testamentum enim ipso iure de absque traditione dominum transire, v. l. r. l .aneaeia. brevista u. Huic consequens videri intestamentis condendis adhibendas esse solennitates, quas praescribit consuetudo loci , ubi bona immobilia sita sunt, quia alterius regionis eo suetudo alterationis necessitatem landis in alia regione sitis imponere non potest , ita Burgundus L. Ma quem sequitur Paulus Christinaus adliges Λυιblimen es Tu. i7. nam. i . Haec sententia quoque dissicultate non caret. Nam quod Bur gundus praesumit statutum statuens de solenniis talibus testamenti assicere rem eoque esse reale