De potestate papae an & quatenus in reges & principes seculares ius & imperium habeat Guil. Barclaii I. C. liber posthumus. ..

발행: 1609년

분량: 367페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

41쪽

ciliat D. Paulum non de temporali potestate secularium Principum illic loqui, sed de potestate in genere, ut quisque suo superiori obediat, laicus laico , ecclesiasticus ecclesiastico, mera cauillatio est,&responsum viris doctis ac Theologis indignum. Nulla liquidem tunc temporis alia quam politica temporalis potestas vula o ab hominibus agnoicebatur; MApostolus diuino 1piritu afflatus ita suas epistolas conscripsit, ut noni, tum conuerses ad fidem erudiret, suique os sici competaoneret , ne existimarent se ita Christi sanquine redemptos, ut nulli ampli-ys potestati seculari obedire tenerentUr, quod quorundam animis, Christiani no-iminis dignitates libortaic stetis, perperam insederat,sed etia ut Ethnicis Sc infidelibus ostenderet, legem Christianam nulli iussu Ilin auserre , nec ossi ullo modo temporali Regumis Imperatorum authoritatis potestati contrariam De sola igitur temporali potestate intelligi debere eo loco Apost 'dum apparer, quod tunc temporis alia nulla vidi ruina est, agnosceretur. Et eo quidem sensu antiqui Patres Apostolum ibi semper linterpretati sunt, unde D.Augustinus in eius loci expositione, fatetur seipsum,s per consequens

42쪽

iu principes Chrisianos.

sequens in sua pedona Praelatos omnes E clesia temporali potestati subditos esse cuius Verba, quoniam magnam huic disput, tioni lucem adserunt, integra ascribam. Si

ergo ille P diuod autem ait, Omnis ammasto pantestatibus sublimioribus subditu si Mn est eis si mnipotesas nisi a Deo: re Iissime admonet n. f. ,οs in ea qreis ex eoqu)d a Dominoso in libertatem o-λ carus est, fictus Christianus, extolgatur insuperbiam,o non arbitretur in huius vitae itin . reseruandi m seirdine uum, ut potestati-b Ablimioribus, quibi pro tempore rerum se orabum gubernatio tradita es, existimet non se esse subdendum. Cum enim eoiastemus ex anima se corpore. quamdiu in hac vita temporalisumus, tam rebus temporalibu ad Νbs dium degeri huim vita tamur, oportet nos ex ea parte quae ad hanc vitampertinetsubdi- rosessepotestatibus, id est, hominibin res humanas cum aliquo honore admisitirantibus. Ex si ver)parte qua credimus Deo, se in re num eiu vocamur, non nos oportet esse ub Lo cuiquam homini, idipsum n,qbis euertere cupienti quod Deus ad vitam aeternao donare

dignatus est. Si quis ergoputat,quoniam Chri fliantus, non sibi esse vectigal reddendum,au triburum, aut non esse exhibendism hono-b rem

43쪽

Depotesate papae

rem debitum eis qui hae curantpotesatibin magno errore versetur. Item si qui fretu se es subdendum, ut etiam inseasdes beet uo-

risurem arbitretur eum qui temporalib. riministrandis aliqua sublimitate praecellit Io,

maiorem errorem labitur. Sed modm sese

paucis complectatur Augumnus, quae qarias assertiones nostras s in Christiane relis otiis professionem non erimere quonquam a temporalispotest ex quo duo nec siq*untur, quorum altςritastr tuurn potestati seisse sebiectos, ac prw

stolum aliqua temoorali potestate in Christianos praeditum fuisse quod ea tota penes Ethnicos esset ut hoc capite ostedimus. ALtem Verq, non licuisse prinus illis Christi

ius ab Ethnicorum Principum imperio desecer ω lios sibi Principes &Reges cuin ere ius vises illis didperficieiulum in petaen

Dissilia πιν

44쪽

is principes C franos as

petissent, ut false putat Bellarminus. quia non erant liberati a iugo potestatis tempo t resis cui ante susceptam Christi fidem sub ' ' ijciebantur. quod etiam infra cap.2I Nolixa dissertatione ostendemus Deinde intelligit locum illum Apostoli de temporali potest

te tantum, sicut Mnos hoc capite. Tertio cum generaliter de illa subiectione loquatur, eoq; sermone utatur in quo seipsum includit, neminem vero excipit, satis aperte

indic claricos iuxta ac Laicos temporali potestati in hac vita subditos esse Postremo illustrem nobis doctrinam tradit, de duplici officio sebditorum, erga Deum scilicet, Regem, siue potestatem temporalem, quomodo Mantuari se iure 4 quod suum est reddere; quam nos doctrinam secuti semus hoc libro,Min libris de Regno Sit ergo hoc positum, locum illum D.Paules, de quo supra, nonnisi de pot*state teinporali ab eo scriptum esse Fatomur tamen sententiam illam de obedientia praestanda, ad spiritu lem quoq; potestates rvix Opter omnimodam

similitudinem, Mident ratem rationis, Vt a unt, reeti e accomm Haripos. GD- D. Si ergo nullam temporallam potestatem μή tet M

habuerumtunc Apostoli in priuatos mi im

45쪽

nes regeneratos,& filios Ecclesie factos, qu1 fieri potest, successiores Apostolorum eam potestatem in Principes ad Ecclasiam venientes nacti sint quandoquidem ex parte successoruin repugnat, eos plus iuris habere in filios spirituales virtute potestatis Ecclesiasticae , quam habuerunt ipsi Apostoli quibus succedunt. Ex parte vero Principuin

quid indignius Miniquius dici potest , quam eos fidem Christi profitentes duriore iugo pressum iri quam singulos do multitudine At priuati homines quando in spiritualem Ecclesiae ditionem concedebant , nihil patrimoni aut iuris cmporalis amittebant, exceptis rebus illis quas sponte obtulerant,&incommunem usum contulerant , ut exc'. s. acti Apostolorum patet, ibi Ananias morte mendacium luit, increpitus, a D. Petro his verbis r Nonne manens libam3nebat, se venandusum in tua erat ot stat Similia ter ergo MPrincipes via Christo nomen dabant, ius omne suum mporale imperium dico&potestatem politicam integrum intactum retinebant. Nec iuuat aduersaruorutra causiam dicere Apostolos ideo non

habuisse temporalem potestatem in sui seculi Principes, quia nondum facti erant Christiani:

46쪽

in Principes pristisnos. 7

Christianici secundurn illud, uia enim: mihi de iis qui sors serent iudicares Papam

vero nunc illam potestatem habere,quia facti sunt Christianis fili Ecclesiae, cuius ipse

silpremius Princeps&caput in terris est atq; omnium Christianorum pater in reinimnatura ac rationis ordinem postulare,ut filius patri, non pater filio subhciatur. Haec inquam adeo nihili ratio est , ut mirum siti cum ei aliquem a viris Doctis datum esse.

Namilla subiectioipitimalis per quam Prin cipes facti sunt filiiPapae , penitus distincta

Et separata est a subiectione temporali , ita ut altera alteram non sequatur. Sed quemadmodum Proesesici Consul, interea dum Magistratum gerit, potestse in adoptionem alij dare, ' atque ita in familiam patris a. domini, patriam potestatem transire: cum tamen per illum actum legitimum nec fasces consulares , nec aliud quicquam iure magistratus sibi competens in adoptantem transferat ita Reges Principes , atq, Omnes omnino hornines, iam in Ecclesiae remium se conserunt, usummo Pontifici tanquam patri in adoptionem dant, insignia impexij, quicquid spiam temporalis iuriscictionis aut patrimonij habent, eodem plane

47쪽

18 Depotestate papae

me iure quo ante, libera, integra, atque intacta sibi retinent atq; ita Pontifex nihil amplius temporalis potestatis per illam , doptionem spiritualem acquirit, quam ante adoptionem habuerat quod pluribus insta Huc accedit, quod florente plurimiim

republica Christiana, tum multitudine credentium, tum sanctiminita Pontificum,tum eruditione& exemplis Doctorum, atqumalis interim Principibus, etiam filijs Ecelesiae per regenerationem facti, vexata,

atque iactata, nulla de hoc principatu iurisdicticine temporali Papa in Principes

seculares, non dicam tessa&manis ideclaratio, sed ne leuhsima quidem mentio inter Ecclesiasticos facta sit quae tamen si in Petri persenam a Domino tasset collata, aut ei successoribus aliquo modo competisset, licet eam re vera, siue defacto vita quuntur non exercuissent, haudquaquam a

tot tantisque viris sanctis, sapientibus, ac prae Deis Ecclesiae causa nihil non eo temnentibus fuisse tam alto uentiae tamdiu praetermissa. Quid inquam minus credibile quam omnes illorum temporum Pontis es 4elo, studio Ecdia gubernandae

48쪽

o principes Chriseiunos as

nandae flagrantes, hanc sui offici pastoralis partem ii modo partem esse censuissent in qua eorum succes res quidam, maximum fidei protegendae praesidium collocarunt ita negligere voluisse, ut ea aduersus Imperat

res h reticos, tot tanti' occasionibus mquaquam uterentur. Nemo tamen inter eos

extitit, qui se Imperatoribus iure Diuino staperiorem in temporalibus , vel scripto vel verbo unquam significauerit: quin potius t tum doctrinas sanctitate magis excelluit, ita Imperatorem submissius obseruans, eius subditumis seruum se esse professas est. B. Gregorius Magnus multor a iusta sit, qui in quadam ad Mauricium Imp. istola. 7 Ego autem indigninpietatis vestrae famulus, i

inquit. N paulo post, ad hoc enim uiris . re

per omnes homines dominorum meorum plera ri asitus data est. dominorum dixit, ut Impe ratorem similis Augustam comprehende rei cum qua Mauricius Imperium in dotem accepit in ut sanctissimus hie Pontifex testatur Imperatori potestatem xaelitus

datam super ipsum Papam super omnes: inquit,homines super Papam ergo si homo est um autem vi Episcopus papa,an ut

MMOpuuat idscripserit, ad mentemsem 'sum

49쪽

dsumq; authoris non interest.cum idem viro . Dis casu, tensisse ouin scripsisse credenidum sit aclinstitutum nostrum fatis est,scire qualiter seculi illius Pontifices erga Irimperatorem se gesserint. Non enim vereor ne vir Hoetustisquis dicat Gregorium in illa epi- .stola,per humilitatem, ita Imperatorem ev

kasse, di biectione non debita se ei subrubrisis aliquis obi ciat,

cire ni is volo, raucm tam lanctos tF- .etifici ab eoiniuriam inferri,quod dicacissunt humilitatis causa mentit s.& mentiri magno

iudicio,virnon iambificiosum sed per uis summendacium fueriti audiat S. Augusti

tem non iiudi&ofScio Sex animo locuatum es testantur qu* linem illius epi- tae nessuis destia inibne Mobedia entiae te adipera Tulerat inutricius legem quana Gregorius licet in uana E lesiasticae libertati nomiiihil aduersantem, accepto Imperiali de eapi canda mandato , ad varias reglanhs promul am transe iusit dies it episto- lam

50쪽

Iam illam concludit. Ego quidem iustionisubiectim eandem lego te diue cierrarum partes transmittifeci e quia lex ipsa Omnia potentiDe minimemo ordat, eccepσsugge-sionis mea pagina ereni mi dominis nunciarii Vtrobis ergo quin debu/ Moisi, qui Imperatori obedientum rabui, o pro Deo quod sensi minimem is diuinumantistitem, sententiam nutilis non sequentium seculorum Pontificibus inculcadaan.Sod pro Numen il o benigna illaShurpilis conssessio a nostris ste si cXulaui . ui paulatim fit.o euit hartam, 'macfastuoia aducusius Rem &hoperamrmor Uo . Nos in sepremo usuia throno criticuli, Iupremam in omnes Rege . Principes uniuers terrae cunctosq;populos,gentes o nationes 's ima sed diuina i titution nobisi tradita' potentatem obsinentes declaramus, iubemuπψraecipimus.' Rc quae verba falsas ' εν

Principess populos inlideles,qui multitudi . Sixti,

ne Christianos superinsi neq; shappralem et

neq; spiritualem potestatem habe it. vi Belia larminus in libris de Romano Pontifice fi

missima ratione ostendit Haec igitur & his similia, quem noningam,

SEARCH

MENU NAVIGATION