장음표시 사용
311쪽
AprTE XLII constituimus sane proportionem orbium ex observationibus eXtra situm acronychium, sed iis non di quaque ad nostram sibi mutuo consentienti bus. Atque etiam per se, si Vel exactissimae dentur observa tiones, negocium hoc ipsum ad Ioo particularum certitu dinem adduci nequit. Agendum igitur suffragiis dc Votorum numero. Ac cum capite XXV m in anomalla media i 1.37,laoc est post correctiti nem capitis LIII praecedentis, in anomalia II. 32, inventa sit distantia piuncti ecliptici, in quod perpendicularis a corpore Martis descendit, I 6618o, vel 1 66Σo8 3 cumque locus hic absit a limite Boreo 23 gradibus inclinatio erit 1. 3 circiter; excessus secantis 1 particulae quae sunt in nostra dimensione Io circiter. Martis igitur a Sole distantia 166116 vel 1662T8. Jam comparabimus etiam observata capitis L I, ut consensu medio cri fulciamur. Anno MDLXXXVI in anomaliae mediae residuo 16.9. 1, hoc est post correctionem ό. 1 . I, inveni natis Is ,3 II. sed subtractione facta i- - minutorum de loco, quem vicaria eXhibuit, invenimus 16 6 Σο8. Duobus igitur gradibus, min L. 3 minutis inferius, demendae circiter si 1, sic ut sint 16 si13. Rursum addendae 8o, ob latitudinem, ut
sint Is6193. Sic anno MDLXXXVIII, cum esset residuum anomaliae 8. 2.3i, hoc est correcte 7. 7. 1i, per subtractionem i se a loco ex Vicaria hypothesi, invenimus distantiam Is 396. Itaque in gradibus & minutis inferius,erit brevior circiter I ΟΣ, scilicet 1662o . & propter latitudinem 16 6 28 , prius I 66193 ex anno M D LXXXVI. quorum dimidium 16 6 et 3 8. In descendente vero, ex V Observationibus, inveneramus 16 6 13o Vel 16 61 78. Quamvis igitur insensibile sit discrimen, sumamus tamen mediam 16 6 Σ6 oue ita ut plus fidainus descendenti seiDicirculo, ut ab observationibus confirmatiori . Sit igitur hoc certum, in anomalia media II. 3Σ . distantiam esse , 16626 o. Quare si quantumlibet crasso modo praeconcipias hypothe sin, qtiae paulo post confirmanda est, sequitur, qualium radius est 1oo Ooz, talium particularum non ultra is posse accrescere distantiae a pheliae, minus etiam, si utaris hypothesi perfecti circuli. illae vero particulae pes praeconceptam proportionem orbium, ut illa Cap. XL 11 cir constitilla, redaccae, ei iciunt circiter Σ1o ; dc hac additae ad 16 1 o csicilliariss 3 Ioi
upra Vero Cap. XLII. InVenimus ex infirmio IIbus odi crvatio
nibus 166 78o. disterentia Σῖ s particularia: . Agemus sic etiam cum distantia petat clia, qtrae c p. XL 11. fuit inVcs ta IJ SJoo, ex ob cr Rationibus non sat f rmis.
312쪽
Jam cap. LI. ad anomallae residuuin Ιἐ o. 3 , hoc est, post correctionem Ic O. 3 o invenimus distantiam citra correctionem latitudinis139o oo Vel I3 898 . Sit autem I 3 cio oo in a. IX. Qui locus cum 31 gradibus absit a limite , ideoque inclinatio I. 3I-π; erit excessus secantis quae valent 9 in nostra dimensione. Itaque distantia vera Martis a Sole 139o 9. At si radius est io oo oo , distantia perihelia est ue ueparticulis brevior quam illa in anomalia 1ἐ1 - , quae faciunt in nostra di mensione 87s particulas . minus, si perfecto circulo utereris. Atque hae sublatae ab licto ci, relinquunt pro perihelia distantia 13 8173 . Differentia 327, ab I 381oo, capite XLII inVenta. Secundum hanc igitur methodum invenitur, Aphelia I 663io Qualium autem 13 23 ΣPerihelia I 38 17 3 sit io oo oo, talium 1 16 9 Diameter 3 O 683 fit 0 3 o I. Semidiameter IJ23 2Eccentricitas 1 Issi Sed tamen quia observata nostra, praesertim in perigaeo, tantam differentiam non ferunt ; quia fieri potest, ut vicaria, utpote falsa, aliquid etiam vitii admittat in eccentricitatem θ priusquam certo concludatur, omnia vota Colligantur. Apheliam itaque distantiam hic inventam, puta IssJIo, aptemus ad eccentricitatem capitis XLII, quae fuit 9163. Vt igitur 1o926 sad 9o 3 1, sic I 663 Ioad 138 27 , ubi radius est quarn proxime
Docuit vero etiam multiplex eXperientia verissimam eccentricitatem, & quae Physicis aequationibus sit convenientissima, esse intersi Σ3oM 93 oo, hoc est hanc ipsam capitis XLII. scilicet 9 263 . Vt igitur neque nimium deseramus periheliam inventam hoC Capite, scilicet 138I73, neque nimium fidamus aphelio I 6 6s Ioue Concludamus apheliam verissimam esse 16 6 6 1, periheliam i3823 , ubi radius 1323JO
De mons fratur ex observationibus capitum L I.
LIII, & proportione orbium capitis LIV, peCC, re hvpothesin capite XLV arreptam,&distantias in mediis longitudinibus justo
D QUIDEM capite L I Coepi dicere. Sed quia obsereationes plures dc magis idosaeae per caput LIII fuerunt instruendae addicendum testimonium, ex quibus simul etiam cap. LII.
aliud aliquid inferebatur ue ideo differenda fuit hucusq; plena rei deInonstratio.
313쪽
DE MOTIB. MARTISNihil opus est verbis. Ad anomalias medias eXemplorum Omnium, cor LV quotquot occurrunt per cap. LI & LIII , computentur distantiae, ex hypothesi capitis XLV, & proportione orbium Capitis L IV, Method6 illa, qua usus sum inde a XLVI capite usque ad cap. L: atque Illae com parentur ad distat tias cap. LI & L Ι II, inventas CX observationibus in
fallibilibus : apparebitque, quo magis ab apsidibus descenderimus, de ficere computatas distantias ab observatis distantiis, ita ut contrarium ejus fiat, quod supra cap. X LI V deprehendimus. Ibi enim distantiae ex lege circuli computatae, longiores erant in mediis longitudinibuι quam observatae: hic distantiae quas hypothesis illa efficit, quae ovalem Planetae orbitam efficit, breviores fiunt. Ergo patet, viam Planetae neque circulum esse, neque tantum a circulo ingredi ad latera, quan tum ovalis illa, eX capitis X L V optigione orta, & capite XL V I descri pia, ingreditur, sed media incedere via. Et vicissim, usurpatis di stantiis capitis X L V, si computaveris loca visa Martis, praesertim illa, quae cap . LIII eminus oppositionem circumstant ; cadet tibi ante oppositionem Planeta nimis in consequentia, post oppositionem ni mis in antecedentia. Atque id anno 11 89. & 11 9 I. in descendentes ea micirculo, dc anno 1382. 1393. in ascendente, est evidentissimum. Nam ibi loci peccat Ovalis ista capitis XLV , 66o particulis in defectu, ut circulus perfectus totidem peccat in excessu : quae possunt in apparentia efficere Lo minuta dc amplius. Itaque & DAVID FABRicius ex stiis observatis hypothesin meam capitis XL v, quam ipsi pro vera
Communicaveram, erroris hujus, nimis curtarum distantiarum, in mediis longitudinibus, coarguere potuit: eo ipso tempore scriptis literis, quo Eco in inquirenda vera hypothesi, repetita cura, laboravi. Adeo parum abfuit, quin ille me in deprehendenda Veritate praeverteret.
Cumque perfectus circulus tantundem peccet in Contrarium, hinc a gumentamur recte, veritatem esse in utriusque inedio. Atque idem etiam capitibus X LIX. L. testabantur aequationes ex
caussis Physicis computatae; lunulam nempe, quae a perfecto semici culo resecatur, debere saltem dimidiam habere latitudinem ejus, quam opinio capitis X L V resecat. Itaque nihil nos impedit, quin rem certissime demonstratam esse dicamus : opinionem scilicet capitis XLV, dum excessui perfecti circuli medetur , in contrarium defectum inci
Itaque causta Physicae cap. XLV. in fumos abeunt.
Demonstratio ex observationibus ante possitis, di
stantias MARTIS a SOLE desumendas
esse quasi ex diametro epi Cll.
314쪽
NVENTA cst supra capite XLVI latitudo lunulae, qllam pe- CAp. LVI. perit nobis opinio capitis X LV, docuitque resecandam alemicirculo; haec inquam inventa est partium 838, quali
iam circuli semidiameter est 1 oo ooo. Cum igitur duobus
arguimentis, quae CapitibUS XLIX. L. & LV: praemisi, non
obscure colligerem, lunulae illlus latitudinem dimidiam tantum assuta inendam, scilicet 29, Correctius 3 2, & in dimensione, qualium scinita diameter Martis est 13 23 1 o , fere 66O , Coepi de causis & modo cogi tare, quibus tantae latitudinis lunula rescinderetur.
Qini in cogitatione dum Versor anxie, dum reputo capite XLV
plane nihil dictum esse , itaque futilem fuisse meum de Marte triumphum ; forte fortuito incido in secantem angulii. I 8 . quae est mensura
aequationis Opticae maximae. Quem cum Viderem esse 1 oo 19, hic quasi e somno expergefactus, & DOVam lucem intuitus, sic coepi ratio cinari. In longitudinibus mediis, aequationis pars optica fit maxima. In longitudini b. mediis lunula seu curtatio distantiarii est maxima, estq; tanta, quantus cst excessiis secantis aequationis Opticae maXimae 1 oo 19 supra raditi Io oo oo. Ergo si prosecante usurpetur radius in longitudine media, cssicitur id, quod suadent ObserVationes. Et in schemate capitis XL conclusi generaliter, si pro HΑ usurpes
ΕΗ, S sic in omnibusue fiet idem in locis . Caeteris eccentrici, quod hic factum in longitudinibus mediis. Et per aequi- pollentiam, in schemate parvo capitis XXXIX, pro lineis αδ vel αι sumetur
Rurstim itaque lector percurrat caput XXXIX. Inveniet ibi, jam antea ex naturalibus Caussis disputatum esse, quod hic observationes ultro testantur, consentaneum scilicet videri, Planetam in diametro quasi epieycli, quae
perpetuo ad Solem tendat, librationem aliquam perficere. Inveniet etiam , nihil magis cum hac sententia pugnasse quam hoc, quod tunc, cum sumeremi1ς repta essentandum perfectum circulum , coacti sumus librationis partes γ ι dc λιε, summas imis . quae aequalibus eccentrici arcubus respondent. facere in aeqviales, breVes summas, longas imas. Jam igitur, negato circulari Planetae itinere, & usurpatis κα, εα, pro εα, hoc est, pro ια, λα, ut dictum est; sequitur ultro, partes librationis illas, puta esse aequales. Ita quod cap. XXXIX. diu nos torserat, jam cedit nobis in argumentum deprehensae veritatis. De eo vero, quod partes mediae adhuc sunt majores, cxtremis Z a. γκ, tu G
315쪽
DE MOTIB. o 1 ELLAE MARTIS γκ, μι , dicetur sequenti LVII capite, quod sit naturae consentaneum contra quam capite XXXIX intelligere poteramus. Sed SC illa dissicultas, quae cap. XxX Ix oriebatur, si diametri Solii augmentum Planetae pro signo accessus dc recessus poneretur, jam ph nitus evanescit, ut apparebat capite LVII.
Igitur de anomalia eccentri 9 o facile mihi fuit praedicto modo de prehendere; pro Ε Α distantia perfecti circuli, sumendam esse ΕΗ1 rh
Quod vero unius exemplo anomaliae generaliter conclusi de omitibus, id ex una ista nondum sequebatur. sed opus erat crebris Observa
tionibus stabiliri. Jam igitur intelligis, quorsum praecipue nobis servire jubeanthi
observata capitum L 1 & LIII. nimirum ad testimonium hic dicendunt. Quare age ad anominas coaequatas illis capitibus expositas, scili cet ad angulos, C AG, C AH, & Caeteros compUtentur anomaliae eccea tri C B G, C B H. Nec opus est, ut scrupulos consecteris, aut metuas ab imperfectione aequationum eccentri, quae restant adhUC cap. XII.
XXIX. XL ΙΙΙ. XLV ΙΙ. XLVIII. XLIX. L. Vtere quacunque ei
his methodis, praesertim cap. XLI II. Non errabis in aequationibus ut tra minuta octo. Constitutis angulis, inquire lineas, HR respondentem angulo cc aequatae H A C, & R V respondentem coaequatae VAC , & sic caeteras: Stransfer illas in dimensionem orbium cap. L 1 v. Invenies , ut sequitus in tabula. Ex observatio nibus cap. LI.
In descendente semiei reuio,l In ascendentel semicirculo. Computata ex llibratione. l
est idem praestari. Quas enim adhibui distantias Martis a Sole , ad computanda loca Martis apparentia, illas prius hac ipsa librationis methodo inquisivi. Cumque per illas observationes repraesentatae sint, erunt igitur justae. Vides igitur per omnem eccentrici ambitum, observationibus creberrimis δccesetissimis confirmari distantias diametrales,
cap. XXXIX. a priori inventas.
is naturae principiis efficiatur, ut PLANET A libretur quasi in diametro epicycli.
316쪽
circumferentialis , quid diametralis:
p p A RE 1 igitur ex certissimis Observationibus, quod VIa C haevii Planetae in aura aetheria non sit Circulus, sed figurae ovalis,3 & quod libretur in diametro parvi circelli, hoc modo ; Si post aequales arcus eccentri, Planeta pro distantiis circum ι terentialibus, γα, δα, εα, hoc est, γα, ια, qui bus ciricui perfectio innititur , distantias diametrales, γα, κα, μα, et, conficiat; ubi ad oculum patet, de se micirculi eccentrici perfectione rescin di tantae t titudinis lunulam, quanta est quolibet loco differentia distantiarum
divertarum, puta ικ, λμι. HOC jam ob tento, non rationibus a priori, sed ob servationibus, uti jam dixi; jam speculationes Physicς procedent rectius quam hactenus. Etenim libratio haec sese accomodat ad sp actu in eccentrico confectum ; non quidem rationabili seu mentali aliquo modo, ut mens Planetae aequales arcus eccentrici imperfecti C D. D E . Ε F. adnUnaeret aequalibus partibus librationis γ κ, sunt enim hae inaequales; sed modo naturali, qui nititur non aequalitate angulorum D B C , Ε B D , F B Ε , sed fortitudine anguli
Quae rortitudo rere 1euu1tur 11num GeometrIS cIIctum: ubi ascentius Continua imminutione sensim in descensum mutatur, probabilius, quam si subito Planeta proram convertere 'diceretur; quod quidem diximus Cap. XXXIX etiam CXperimentiS Observationum repugnare clarissime. Cum igitur mensura librationishiijus, digitum admodum naturalem intendat: causa quoque natura-
Libratio nis hujus principium proba tur esse naturale. Quae sit genuina ic απιο- anomaliae eccentri metiatur hanc librationem
erit; nempe non mens Planetae, sed naturalis, aut forte, corporalis Ac cum sit nobis cap : XXXIX. CX optimis rationibus in praesuppositis, non posse Planetam transitionem facere de loco in locum , nuda con tentione virium insitarum, nisi ad juVentur aut informentur illae a vi
scribamus hanc librationem CX par te. Id molientes, ad remos nostrOS i. jam supra cap. XXXIX. introdu nos relegabimur. Sit enim flumen aliquod circulare C D Ε . F G H . in eo sit Z 3 nauta
317쪽
r,hisHagne, area. Dispositionem aliqua magneistieam in ipso corporae planetae. videri cauia iam esse hujus librationis.
nauta , qui remum duplo tempori periodici Planetae semel conVCrtat, vi insita aequabilissima: sic ut in cremi linea, ad lineam ex Sole, sit recta alternis reditionibus nunc proram nunc puppim in consequentia diri getis in F Verosit linea remi, pars line ex Sole in locis c teris sint inclinatio num intermedia. Flumen igitur in Drsuper remu influens, deprimet naVem Versus A, a C parum ad modii, quia parum & inclinatur illa ; Sic in F, quia in hoc articulo, flumen in remum di recte impingit: in D. E. vero fortius, quia hic remus multum ad hunc accessum dispositus es ,inclinatione sua. Contrariu evenit in semicirculo ascendente. Flumen enim sub remum illatum in C, A, expellet illum a Q.
Simul hoc erit, ut caeteris paribus, in C lentior sit impulsus quam in F, eo quod flumen nostrum in C est debile, in s forte . Atque ut 'etiam ad votum nostrum, quia libratio nostra, eccentri aequalia spacia sequebatur, quorum in superioribus Planeta versatur diutius quam in inferioribus . Exemplum hoc solam rei possibilitatem docet. Seipso enim est alienius: quia restitutiones remi & fluminis, non eodem sed duplo tempore perficit; dc quia facies Planetarum ex terra aspicientibus videntur mutari debere ; Lunae vero facies, ut quae cum Planetis in eo motu participat, de quo hic disputamus, non mutatur circuitu menstruo; sed ad terram, unde computatur ejus eccentricitas, perpetuo ConVer'
titur . Adde quod cum vis fluminis sit materialis . aqua enim ibi agit pondere dc impetu materiato. vis Solis immateriata. Aliter igitur cum Planetis comparatum esse oportet; nec remo, instrumento Corporali, indigebunt ad vim ponderum ut quibus caret Solis illa species mo rix excipiendam. Sane neque corporali remo dignamur sidera, quanti per illa statuimus rotunda. Sed nascitur ex hac ipsa refutatione exemplum aliud, quod fortassis erit accommodatius. Quale flumen, talis remus. Flumen est spe- Cies immateriata virtutis in Sole magneticae. Quin igitur dc remus de magnete quippiam habeat ξ Quid il ergo corpora Planetarum omnia sunt ingentes quida dc rotundi magnetes ξ De TERRA uno ex Planetis, Copernico. non est dubium. Probavit id GuLIELMVs GILBERTVs, Sed describenda haec virtus pressius ; nempe ut duos habeat polOS, Planetae globus, quorum altero Solem persequetur, altero a Sole se giet. Sit autem axis hujusmodi nobis depictus lingula magnetica, ejuS'que mucro petat Solem; retineatur autem contra suam magneticam nar
turam Solis appetentem, in tralatione globi perpetuo sibi ipsi paralle los : nisi quatenus successu seculorum, ab aliis ad alias Fixas nutum su'
318쪽
um transfert, & aphelii progressum hoc modo calus ait In quorum utrum que nihilominus mentis opus esse posse fateor; ut quae ad hunc motum ab animali facultate sat est instructa, cum sit motus, non totius corporis, de loco in locum, qui motus supra cap. XXXIX. cauta motrici Planetis insitae recte ademptus fuit) sed partium, circa Centrum totius , quasi quiescentis. Ecce iterum in globo TELLURis directionis hujusmodi axis exemplum eXCO PERNICO. Nam dum aXis ΥΕLLVRIs annuo centri circu actu
sibiipsi,suisque sitibus omnibus, manet propemodum a quidistans, aestas 55 hyems eicitur: ' quatenus Vero longissima secula illum inclinant, Fixae progredi putantur, aequinoctia retrocedere. Quid igitur dubitamus attribuere Planetis omnibus ad salvandam eccentricitatis phantasiam , quod uni illorum TELLURi scilicet) ex phantasia praecessionis aequinoctiorum, Solisque surgentis δί cadentis
annuo circumactu, animadversum est inesse λVbi quemadmodum deceptus est COPFRNICVs,eXistimans, pecu liari principio opus esse, quod Terram annuatim a Septentrione in Austrum,& vicissim libret, sic ut aestas & hyems eveniat: & cujus molitione circumitioni commensurata, resultet aequalitas reditus anni tropici δίsideri 1 qi latenus fere aequales sunt scum tamen unica constanti directione axis TELLURIS , super quo fit diurnus motus,illa omnia obtineantur, nihilque extraneis cauilis opus sit, nisi ad unicam tardissimam praeces sionem aequinoctiorum: Ita hic quoque nullo Consilio opus erit moto cibus Planetae, ut ejus corpus simul Circa Solem Vehatur manens in situ parallelo, simulq; librationem absolvat. Alterum enim ab altero natu raliter pendebit. Tantummodo de progressu apheliorum tardissimo cogitandum restat. Etenim lingula in C versante& in F, nulla caussa est cur Planeta acce dat vel recedat, cum capita Soli Objiciat aequalibus intervallis, conversurus utique mucronem ad Solem, si sineretur ab illa vi quae ejus directum& parallelum tenet axem. Planeta a puncto C abeunte, sensim Cuspis Soli appropinquat, cauda abit. Sensim igitur incipit globus ad Solem adnavigare. Post F sensim cauda appropinquat, caput abit a Sole. Sensim igitur SI totus globus,naturali odio,fugit a Sole. E regione autem ipsius Α, cum longitudo axis directe in Solem porrigitur, illic accessus,hic fuga est fortissima. Id vero supra postulabant nostrapsupposita ex observationibus derivata,ubieX partibus j librationis, quq respondent qualibus arcubus eccentri, a mediae partes κ μ , erant longissimae, eXiles Versus
Sed & illud consentit, quod observationes Volunt
μ aequales, Cum tamen arcus ipsorum vel potitis
in eccentrico C D, E F aequales, inaequalibus conficiantur
x, temporib. & C D longiori ; sic ut γκ librationis pars tam dius absolvatur quam μ ipsi aequalis. Nam sic & magnetes ex intervallo majori lentius ad se mutuo accedunt, celerius citatius a breviori.
Exemplum TElluris. Praeeessionem aequinoctio fisi initem esse Agressat aetI-eliorum 4 Causa eur libratio in m dio celerrima. Causa eur si bratio in summo tardior, in lino celerior.
319쪽
Retineri axem viriliosum Planetae in stitu parallelo, naturali vi . Cum exceptao ne tamen Exemplum magneticum Causa cur ma. gnes a polo nonnihil de-elinet . Quae causia motus aphelioru eur non retrocedant aphelia
DE MOTIB. ,1 ELLAE MARTIS Imo vero ipsam etiam vim, quae retinet axem magnetic turn in situ
parallelo, derogans directioni axis in Solem, ab Occupatione Martis, cui
illam paulo ante permiseramus, ad naturae munia traducere possumus. Nam etsi obstare videtur, quod natura uno & eodem modo agat, haec vero vis retentrix videatur aliis temporibuS aliter contendere; utpote
annutu aXis ad Solem, cui impediendo comparata est , in lon itu dinibus mediis evanescente, in aphelio vero & perihelio fortissimo ex istente : at quid vetat Vim hanc retentionis es se multis partibus forti6 rem, quam ann nutum aXis ad Solem, atque ita illam ab adversario taui
imbecilli vel nihil vel parum admodum fatigari Θ Exemplum rursum
capiamus eX magnete. In eo manifestissime permiXtae sunt duae virtu
tes, altera directionis ad polum, altera ferri appetens. Itaque si linguli
seu acus nautica dirigatur Versus polum, accedat Vero ferrum a latere;
acus a polo declinat parumper, dc ad ferrum inclinat, atque ita nonni hil indulget familiaritati ferri ; sic tamen, ut plurimum polo tribuat . Hinc adeo fieri putat GILBERΤVs , ut lingula a polo ad praecipuae magnitudinis continentes declinet ; atque ita causa declinationis hujus. insit in terrarum tractibus, prout a dextris vel a sinistris altiores, majd res & virtute pollentiores in propinquo sint. Adeoque eadem opera, Κ aequabilem utrique facultati naturali 6
perationem permittere possumus ; & Contemperatione utriusque,nda
obscuram, neque mehercule Vanam ostendere causam translationis a
pheliorum. Esto enim, ut haec vis dirigendi axis in Solem deroget noli nihil virtuti retentrici , pro modulo suae ad illam proportionis. In se.
micirculo igitur aphelii, ut in C, mucro Versus II annuet parumper,hoc est in antecedentia, cauda Vero abnuet a Sole, Vincens parumper vim retentricem . Itaque aphelium siet retrogradum. At ita semicircillo perihelii, ut in F, annuet idem mucro Versus C , hoc est in consequentia, rursum Vincens vim retentricem in contrarium. Tunc igitur aphelium
fiet directum δί velox. Quia vero brevior est A F quam A C, Sol propior ipsi s quam ipsi C, ideo dc vis conversionis axis magnetici ad Solem fortior in F quam in C. Plus igitur derogabitur retentrici in F quam in
C. Non tantum igitur compensat nutus perihelius in consequentia, nutum aphelium in antecedentia, sed etiam superat eum. Atque ita causa patet, cur apsides progrediantur, non retrocedant. Itaque a phelium a nobis inventum, Valebit tantum m anomalia coaequata 9ό,6
27o, quando axis Virtuosus in Solem ipsum porrigitur, qui est jus us ejus situs. Eritque motus aphelii spiralis, ut infra capite LXVIII, etiam de motu praecessionis aequinoctiorum ob causam aliam existentis, pate bit . Directio igitur axis magnetici in 11tum parallelum, seu vis,illiu custos, non respiciet Fixas has vel illas, sed tantum situm sui corporis, ut is est, quolibet tempore. Et re simpliciter perpensa, quia directio haec quieti similior est quam motui, in materia, inque corporis dispost tione potiori jure quaeritur, quam in aliqua Mente. A ge
320쪽
Ρ A R s in v Α R et L . ar Age vero arctioribus Vestigiis persequamur hanc similitudinem librationis Planetariae cuna motu magnetis, idque demonstratione pulcherrima Geometrica: ut appareat, Imagnetes talem habere motu ,
qualem in Planeta deprehendimus. Sit DF Α vel magno rotundinet et ipsum corpin amarus: D Almea cundum quam porrigitur virtus magne- ca: D polus , Solis appetem : A polus, a Sole fugiens. Primum notabis , idem esse in hac speculatione,sive consideremus integrum globum corporis magnetici , sive unam solani ejus lineam Physicam virtutis, ipsio A parallelon.
brationes magnetem alique tecte disposituperficere con-1 entaneum sit. deest mari carnas Nautis vestigia Magnes :Quid mirumsErrones Rutu
Cum enim virtus haec magnetica sit corporalis,& cuni corpore di-Vidua, ut probavit G1LBERT Vs Anglus, B. PORTA, S alii ue certe quia globus constat ex infinitis quasi lineis Physicis ipsi D A parallelis, quarum virtus in rectum δί unam mundi plagam extenditur , de singulis seorsim idem erit judiciuia, circa qualitatem motus, quod est de unive sis conjunctim. & vicissim . Sit ergo loco totius corporis , omniumque ejusflamentorum, medius axis ad 'eculandumpropositus. Bisecetur D Ains ,s ipsi D A perpendicularis agatur F A I. Igitur Haneta sic codocato, uts 1 in centrum tendas Solis, appropinquatio Bulla erit. o Anguli enim D s 1, Α Β i, sunt, aequales, quare saeque fortes , sise ad appropinquandum,hicad giendum . Hoc igitur ent,quas quipondium in mechanicis. Dacs B centrum taxtariis hoc pacto in a de versatur, puta in aphelio , remotissmum a Sole. .
Sumatur jam arcus aliquis I C , mensurans angulum anomalia coaequata, seducatur BC ,s producatur in K . COLocetur autem Planetasic , ut B C in So
lem tendar, quisub x intelligitur. Quaeritur primo mensura fortitu dinis accessus Planetae. c ccessus enim i ,quia D polus appetens inolia natur ad x Solem angulo D B R . A te fugiens abnuit angulo A B R. Cum igitvrsit naturalis i ta angulifortitudo, erit in rationes ter a. eis duciti ex C in D A perpendiculari, quaesit CP , erit inter D P, P A ratiostatera. Libra enim ex trutina x Asustensa, s manentibus brachiis, angulo B B R , erit pondus brachii adpondis brachii s Α , uti ad P Α ; adeo ut se brachia ex C r sustenderentur In Ρ, pondus B A accommodaretur ipse P D ,pondin vero brachii s Dipsi P a , tunc D A cum p pendula trutina facere is rectos angulos. Ride O
duae mensura celeruatis librationis in puncto quoli bet a Libratio haec.