장음표시 사용
41쪽
EPISTOLARUM I. s. nubi nominabit haedriam tu amphilam continuo si quando illa dicet: haedriam imiromittamus contismatum G tu: Iamphilam cantatum provocemus si laudabit haeo illius formam tu huius contra denique Par pro pari referto, quod eam mordeat. Sic petivi a iudicibus, ut, quoniam quidam nobiles homines et de me optime meriti nimia amarent inimicum meum meque inspectante saepe eum in Senatu modo severe seducerent, modo familiariter atque hilare amplexarentur, quoniamque illi haberontinum ublium darent mihi ipsi alium ublium, in quo possem illorum animos mediocriter lacessitus leviter repungere neque solum dixi, sed etiam saepe facio duis hominibusque approbantibus. Habes de 20 VMinio nunc cognosce de Crasso. Ego, quum mihi cum illo magna iam gratia esset, quod eius
omnes rarissimas iniurias communis concordiae causa voluntaria quadam oblivione contriVeram, repontinam eius defensionem Gabinii, quem proximis superioribus diebus acerrime oppugnasset, tamen, si sine ulla mea contumelia suscepisset, tulissem; sed, quum me disputantem, non lacessentem laesisset, exarsi non solum praesenti, redo, iracundia mame iam vehemens fortasse non fuisset , sed,
quum inclusum illud dium multarum eius in me iniuriarum, quod ego effudisse me omne arbitrabar, xssiduum tamen insciente me fuisset, omne repente apparuit quo quidem tempore ipso quidam homines, et iidem illi, quos saepe nuru significationeque Pello, quum se maximum huctum cepisse dicerent
42쪽
28 . TULLI CICERONIS ex libertate mea mequestum denique sibi esse visum rei publicae, qualis fuissem, restitutum quumque ea contenti mihi magnum etiam foris fructum tulisset, gaudere se dicebant mihi et illiu inimicum et eoa,
qui in eadem causa essent, numquam amicos futuros quorum iniqui sermones quum ad me per homines honestissimos perferrentur quumque Pompeius ita contendisset, ut nihil vinquam magis, ut cum Crasso redirem in gratiam, Caesarque per litteras maxima se molestia ex illa contentione affectum ostenderet, habui non temporum solum rationem meorum, sed etiam naturae, Crassusque, ut quasi testata populo Romano esset nostra gratia, paene a meis Laribus in provinciam est prosectu&- nRm, quum mihi condixisset, coenavit apud me in si generi Crassipedis hortis , quamobrem eiu causam, quod te scribis audisse, magna illius commendatione susceptam defendi in senatu, sicut mea fides 2 postulabat. Accepisti, quibus rebus adductus quamque rem causamque defenderim quique meus in ropublica sit pro mea parte capessenda status de quo sic velim statuas, me haec eadem sensurum suisse, si mihi integra omnia ac libera fuissent: nam neque pugnandum arbitrarer contra tantas opes neque delendum, etiamsi id fieri posset, summorum irium principatum nec permanendum in una sententia conversis rebus ac bonorum voluntatibus mutatis, sed temporibus assentiendum; numquam enim in praestantibus in re publica gubemanda viris laudata est in una sententia perpetua permansio, Sed,
ut in navigando tempestati obsequi artis est, etiamsi
portum tenere non queas, quum vero id possis mutata velificatione assequi, stultum est eum tenere cum periculo cursum, quem ceperis, potius quam
43쪽
EPISTOLARUMI. s. se commutato quo velis tamen pervenire, sic, quumonibus nobis in administranda re publica propositum esse debeat id, quod a me saepissime dictumeat, cum dignitate otium, non idem semper dicere, sed idem semper spectare debemus. Quamobrem, ut paullo ante posui, si essent omnia mihi solutissima, tamen in re publica non istius essem, atque nunc Sum quoi vero in hunc sensum et alliciar boneficiis hominum o compellar iniuriis, tacito p tior a m de re publica sentire ac dicere, quae maxime quum mihi, tum etiam rei publicae rationbbus putem conducere, apertius autem haec ago ac Saepius, quod et Quintus, frater meus, legatus est Caesaris et nullum meum minimum dictum, non modo factum, pro Caesare intercessit, quod ille non ita illustri gratia exceperit, ut ego eum mihi devinctum putarem itaque eius omni et gratia, quae summa est, et opibus, quas intelligis esse maximas, sic fruor, ut meis, nec mihi aliter potuisse videor hominum perditorum de me consilia frangere, nisi cum praesidiis iis, quae semper habui, nunc etiam potentium benevolentiam coniunxissem. His ego 2 consiliis, si te praesentem habuissem, ut opinio mea
fert, essem usus eisdem movi enim temperantiam et moderationem naturae tuae, nori animum quum mihi amicissimum, tum nulla in ceteros maleVO- lentia suffusum, contraque quum magnum et X-
celsum, tum etiam apertum et simplicem vidi ego quosdam in te tales, quales tu eosdem in me videre potuisti quae me moverunt, movissent eadem et Prosecto Psed, quocumque tempore mihi potestas praesentis tui fuerit, tu eris omnium moderator consiliorum meorum, tibi orit eidem, cui salus mea fuit, etiam dignitas curae me quidem certe tuarum
44쪽
actionum, sententiarum, Voluntatum rerum denique
omnium socium comitemque habebis, neque mihi in omni vita res tam erit ulla proposita, quam ut quotidis ohementius te de me optime meritum esse 2 laetere. Quod rogas, ut mea tibi scripta mittam, quae post discessum tuum scripserim sunt orationes quaedam, quas enocrito dabo, neque ita multae, ne pertimescas. Scripsi hiam iam ab orationbbus diiungo me fere referoque ad mansuetiores
Μusas, quae me uno maxime, sicut iam a prima
adolescentia delectarunt scripsi igitur Aristotelio more, quemadmodum quidem volui, tres libros in disputatione ac dialogo de Oratore' quos arbitror Lentulo tuo fore non inutiles, abhorrent enim a
communibus praeceptis atque omnem antiquorum, et Aristotcliam et Isocratiam, rationem oratoriam complectuntur Scripsi etiam versibus tres libros de temporibus meis, quos iam pridem ad te misissem, si esse edendos putassem - sunt enim testes et runt sempitem meritorum erga me tuorum meaeque pietatis , sed, qui Verebar non eos, qui se laesos arbitrarentur, etenim id feci parce et molliter, sed eos, quos orat infinitum bene dome meritos omnes nominare ' quos tamen ipsos libros, si quem, cui recte committam, inVenero, curabo ad te perferendos. tque istam quidem partem vitae consuetudinisque nostrae totam ad todefero quantum litteris, quantum studiis, veteribus
- sed quia nominare Sed, qui ... nom.,
nolui vel vetui divulgari, quos vel simile aliquid M. Ma
45쪽
EPISTOLARUΜ L . 31 nostria delectationibus, consequi poterimus, id omne ad arbitrium tuum, qui haec semper amasti, libemtissime conseremus. Quae ad me de uia rebus 24 domesticis scribis quaeque mihi commendas, ea tantae mihi curae sunt, ut me nolim admoneri, rogari Vero sine magno dolore vix possim. Quod do Quinti fratris negotio scribis, te priore aestate, quod morbo impeditus. in Ciliciam non transieris, conficere non potuisse, nunc autem omnia facturum, ut conficias, id scito esse eiusmodi, ut frater meus vere existimet adiuncto isto fundo patrimonium fore suum per e constitutum. Tu me de tuis rebus omnibus et do Lentuli tui nostriquo studiis et exercitationibus velim quam familiarissime certiorem et quam saepissime facias existimesque neminem cuiquam neque cariorem neque iucundiorem umquam fuisse, quam te mihi, idque me non modo ut tu sentias, sed ut omnes gentes etiam et posteritas omnis imtelligat esse facturum. Appius in sermonibus antea odietitabat, postea dixit etiam in senatu palam sese, si licitum esso legem curiatam serre, sortiturum
esse cum collega provincias, si curiata lex non esset, se comparaturum cum collega tibique successurum:' legemque curiatam consuli ferri opus esse, necesse non esse se, quoiam ex senatus consulto provinciam haberet, lege Comelia imperium habiturum, quoad in urbem introisset. Ego quid ad te tuorum quisque necessariorum scribat, nescio; varias
esse opinione intelligo: sunt, qui putent posse te non decedere, quod sine lege curiata tibi succedatur; sunt etiam, qui, si decedas, a te relinqui
46쪽
32 . TULLI CICERONIS posse, qui provinciae praesit mihi non tam do
iure certum est quamquam ne id quidem valde dubium est quam illud, ad tuam summam amplitudinem, dignitatem, libertatem, qua te scio libentissime laui solere, pertinere te sine ulla mora provinciam successori concedere, praesertim quum sine suspicione tuae cupiditatis non possis illius cupi sitatem refutare; ego utrumque meum puto esse, et, quid sentiam, Ostendere et, quod feceris, dolandere. 26 Scripta iam epistola superiore accepi tuas libteras de publicanis, in quibus aequitatem tuam non potui non probare 'felicitate a quid vellem consequi potuisses, ne eius ordinis, quem Semper O nasti, rem aut Voluntatem offenderes. Equidem non desinam tua decreta defendere, sed nosti consuetudinem hominum scis, quam graviter inimici ipsi illi Q. Scaevolae fuerint tibi tamen sum auctor, ut, si quibus rebus possis, eum tibi ordinem aut reconcilies aut mitiges id etsi difficii sat tamen mihi videtur esse prudentiae tuae.
X. Scr. Romae mense Decembri R. u. c. 700.
M CICERO S. D. L. VALERIO IURISCONSULTO; cur enim ibi hoc non gratificer nescio, praesertim quum his temporibus audacia pro sapientia liceat uti Lentulo nostro egi per litteras tu nomine gratias diligenter; sed tu velim desinas iam nostris litteris uti et nos aliquando revisas et ibi malis esse, ubi aliquo numero sis, quam istic, ubi
47쪽
ΕΡΙSTOL-- I. s. 10. 3380lus sapere videare quamquam, qui istinc veniunt, partim te superbum esse dicunt, quod nihil respondeas, partim contumeliosum, quod male respondeas; sed iam cupio tecum coram iocari, quaretio, ut quam primum venias neque in Apuliam tuam accedas, ut possimus salvum Venisse gaudere; nam illo si veneris, tamquam Ulixes ognosces
48쪽
M. CICERO S. D. s. CURIONI. Quamquam me negligentiae nomine suspectum tibi esse doleo, tamen non iam mihi molestum fuit accusari abs te officium meum, quam iucundum requiri, praesertim quum, in qu accusabar, culpa Vacarem, in quo autem desiderare te significabas meas litteras, prae te ferre perspectum mihi quidem, sed tamen dulcem et optatum amorem tuum. Equidem neminem praetermisi, quem quidem ad te perventurum putatem, cui litteras non dederim; etenim quis est tam in scribendo impiger quam ego a te vero bis terve summum et eas perbreVes accepi. Quare, si iniquus es in me iudex, condemnabo eodem ego te crimine; sin me id facere noles, te mihi aequum praebere debebis. Sed do litteris hactenus; non enim Vereor, ne non scribendo te expleam, praesertim si in eo genere studium meum non aspera ere. Ego te afuisse tamdiu a nobis et dolui, quod carui fructu iucundissimae consuetudinis, et laetor, quod absens omnia cum minimiudignitate es consecutus quodque in omnibus tuis rebus meis optatis fortuna respondit Breve est,
49쪽
M. TULLII CICERONIS EPISTOLARUM IL 1-3 35 quod me tibi praecipere meus incredibilis in te amor cogit tanta est exspectatio vel animi vel ingenii tui, ut ego te obsecrare obtestarique non dubitem,
sic ad nos confirmatus reVertare, ut, quam e pectationcm tui concitasti, hanc sustinere ac tueri possis,
et, quoniam meam tuorum erga me meritorum memoriam nulla umquam delebit oblivio, te rogo, ut memineris, quantaecumque tibi accessiones fient stfortunas et dignitatis, eas te non potuisse consequi, nisi meis puer olim fidelissimis atque amantissimis consiliis paruisses. Quare hoc animo in nos esse debebis, ut aetas nostra iam ingravescens in amorearius in adolescentia tua conquiescat.
M. CICERO S. D. C. CURIONI Gravi teste privatus sum amoris summi erga te mei, patre tuo, clarissimo Viro, qui quum suis laudibus, tum vero te filio superasset omnium fori
nam, si ei contigisset, ut te ante videret, quam Multa decederet; sed spero nostram amicitiam non ogere testibus. Ubi patrimonium di fortunent me corio habebis, cui et carus aeque sis et iucundus, ac fuisti patri. III.
M. CICERO S. D. C. CURIONI. pae studium non defuit declarandorum v Inerum tuo nomine, sed nec mihi placuit nec cuiquam
50쪽
36 M. TULLI CICERONIS tuorum quidquam te absente fieri, quod tibi, quum
venisses, non esset integrum equidem quid sentiam, aut scribam ad te postea pluribus aut ne ad ea meditere, imparatum te offendam coramque contra istam rationem meam dicam, ut aut te in meam sententiam adducam aut certe testatum apud animum tuum relinquam, quid senserim, ut, si quando
quod nolim displicero tibi tuum consilium coeperit, possis meum recordari brevi tamen sic habeto, in eum statum temporum tuum reditum incidere, ut iis bonis, quae tibi natura, studio, fortuna data sunt, facilius omnia, quae sunt amplissima in
re publica, consequi possis quam muneribus: DO-rum neque facultatem quisquam admiratur, est enim copiarum, non Virtutis, neque quisquam
est quin satietate iam defessus sit. Sed aliter, atque ostenderam, facio, qui ingrediar ad explicandam
rationem sententiae meae; quare omnem hanc disputationem in adventum tuum differo. Summa scito in exspectatione te esse eaque a te exspectari, quae summa Virtute summoque ingenio exspectanda sunt ad quae si es, ut debes, paratus, quod ita esse confido, plurimis maximisque muneribus et nos amicos et cives tuos universos et rem publicam afficies illud cognosces profecto, mihi te neque o riorem neque iucundiorem esse quemquam. IV.
M. CICERO S. D. C. CURIONI. Epistolarum genera multa esse non ignoras, sed unum illud certissimum, cuius causa inVenta res ipsa est, ut certiores faceremus absentes, si quid