Scripta quae manscrunt omnia

61쪽

EΡΙSTOLARUM II. 10-12. 47 causam, quod mirifico sum sollicitus, quidnam do provinciis decematur mirum me desiderium tenet urbis, incredibile meorum atque in primis tui, satietas

autem Provinciae, vel quia videmur eam famam consecuti, ut non tam accessio quaerenda quam

fortuna metuenda sit, vel quia totum negotium non est dignum viribus nostris, qui maiora onera in republica sustinere et possim et soleam, vel quia belli magni timor impendet, quod videmur nugere, si ad constitutam diem decedemus L e pantheris, per eos, qui Venari solent, agitur mandatu meo dilbgenter; sed mira paucitas est et eas, quae sunt, valde aiunt queri, quod nihil cuiquam insidiarum in mea provincia nisi sibi fiat itaque constituisse dicuntur in Cariam in nostra provincia decedere. Sed tamen sedulo fit, si in primis a Misco quidquid erit, tibi erit, sed quid esset, plane nesciebamus. ihi mehercule magna curae est aedilitas tua: ipse dies me admonebat, scripsi enim haec ipsis egalensibus. Tu velim ad rus de omni rei publicae statu quam diligentissime perscribas ea

enim certissima putabo, quae ex te cognoro. XU.

Sor in Cilicia mense Iunio inter Non. et V Kal. R. u. c. 704.

Μ. CICERO inΡ. S. D. M. CAELIO AEDILI CVR. Sollicitus equidem eram de rebus urbanis cita 1 tumultuosae conciones. ita molesta Quinquatrus

afferebantur, nam citeriora nondum audiebamus

- sed tamen nihil me magis sollicitabat quam in iis molestiis non me, si quas ridenda essen ridero

62쪽

48 . TULLI CICERONIS tecum, sunt enim multa, sed ea non audeo scribere. Illud moleste fero, nitu me adhuc his de rebus habere tuarum litterarum; quare etsi, quum tu haec leges, ego iam annuum munus confecero, tamen obviae mihi velim sint tuae litterae, quae me erudiant de omni re publica, ne hospes plane veniam: hoc melius quam tu facere nemo potest. Diogenes tuus, homo modestus, a me cum hilone ess,nunt discessit iter habebant ad diatorigem, quamquam omnia nec benigna nec copiosa cognorant. Urbem, urbem, mi Rufe, cole et in ista luco Vive omnis peregrinatio, quod ego ab adolescentia iudicavi obscura et sordida est iis, quorum industria Roma potest illustris esse quod quum probe scirem, utinam in sententia permansissem lcum una mehercule ambulatiuncula atque uno sermone nostro omnes fructus provinciae non con-

fero. Spero me integritatis laudem consecutum:

non erat minor ex contemnenda, quam est ex conservata provincia. 'ἡSpem triumphi8 inquis satis gloriose triumpharam non essem quidem tamdiu in desideri rerum mihi carissimarum. Sed, ut spero, propediem te videbo tu mihi obviam mitto epistolas te dignas.

63쪽

8er Laodiceae inter Q. et Non maia n. a. c. 704.

M. CICERO ΙΜΡ. S. D. M. CAELIO AEDILI CVR. Rara tua quidem fortasse enim non per Ismintur, sed suaves accipi litteras, vel quas p rime coeperam, quam prudentes quam multi

et mi et consilii sis omnia ala constitueram mihi agenda, ut tu admonebas, tamen confirmanturn0stra consilia, quum sentimus prudentibus fideliterque suadentibus idem videri. Ego Appium, ut a Mepe tecum locutus sum, valde diligo meque ab eo diligi statim coeptum esse, ut simaetatem deposuimus, sensi, nam o honorificus in me consul fuit ei suavis amicus et studiosus studiorum etiam meorum mea vero officia ei non defuisse tu es testis, cui iam κωμικὀς μάρτυς, ut opinor, accedit mania, et mehercule etiam pluris eum feci, quod te amari ab eo sensi. Iam melompeii totum esse scis Brutum a me amari intelligis quid est causae, cur mihi non in optatis sit complecti hominem florentem aetate, opibus, honoribus, ingenio, liberis propinquis affinibus amicis, collegam meum praesertime in ipsa collegii laudo et scientia studiosum mei2 haec eo pluribus scripsi, quod mihi significabant tuae litterae subdubitar te, qua essem erga illum voluntate. Credo te audisso aliquid falsum est, mihi credo, si quid audisti. Genus institutorum et

rationum mearum dissimilitudinem nonnullam habet eum illius administratione provinciae ex eo quidam suspicati fortasse sunt animorum contentione, non opinionum dissensione o ab eo discrepare;

nihil autem feci umquam nequ' dixi, quod contra

elaeronia optat T. 4

64쪽

illius existimationem esse Vellem, post hoc negotium autem et temeritatem nostri Dolabellas deprecato rem me pro illius periculo praebeo. Erat in eadem epistola vetemus civitatisμ gaudebam sane et congelasse nostrum amicum laetabar otio Extrema

pagella pupugit me tuo chirographo. Quid ais 'Caesarem nunc defendit Curio quia hoc putarat

praeter me nam, ita vivam, putari. Di inuno tales quam ego risum nostrum desidero mihi erat in animo, quoniam iurisdictionem confeceram, civitates locupletaram, publicanis etiam superioris lustri reliqua sine sociorum ulla querela conservaram, Privatis, summis infimis fueram iucundus, proficisci in Ciliciam Nonis alia et, quum primum aestiVR attigissem ' militaremque collocarem, decedere ex senatus consulto cupio te aedilem videre miroque

desideri me urbs afficit et omnes mei tuque inprimis. XIV.

Sor. Laodiceae mense Februis R. u. c. 704.

M. CICERO ΙΜΡ. S. D. . CAELIO AEDILI CUR M. Fadio, viro optimo et homine doctissimo, miliarissime utor mirificeque sum diligo quum propter summum ingenium eius summamque doctrinam, tum propter singularem modestiam eius negotium sic velim suscipias, ut si esse res mea. Novi MVos, magnos patronos hominem occidat oportet, qui vestra opera uti velit; sed in hoc homine nubiam accipio excusationem: omnia relinques, si me Ep. 13, 3. priviais, summis infimis, my.ὶ privatis

65쪽

EPISTOLARUM II. 13-15. 1 amabis, quum tua opera Fadius uti volet. Egore Romana vehementer exspecto et desidero in prunisque, quid agas, scire cupio; nam iamdiu propter Hemia magnitudinem hi novi ad nos

aerebatur.

Me in illata ineunte mense Sextili III Nonas Da. u. c. 704.

M. CICERO IMP. S. D. . CAELIO AEDILI CVR. Non potuit accuratius agi nec prudentius, quam Iesi actum a te cum Curione de supplicatione, ethereule consecta rea ex sententia mea est quum seleritate, tum quod is, qui erat iratus, competitor tuus et idem meus, assensu est ei, qui mavit res nostras divinis laudibus quam scito me sperare eis, quae sequuntur; ad quas tu te para. Dolabel 2lam a te gaudeo primum laudari, deinde etiam mari; nam ea, quae spera Tulliae meae prudentia imperari posse, scio cui tuae epistolae respondeant. d, si meam legas, quam ego tum ex tuis litteris

misi ad Appium sed quid agas sic vivitur. Quod

otum est, di approbent spero sors iucundum generim nobis, multumque in eo tua nos humanitas adiuvabit. Res publica me valde sollicitat faveo Hurioni, Caesarem honestum esse cupio, pro Ροωpeio emori possum; sed tamen ipsa re publica nihil mihi est carius, in qua tu non valde te iactas, districtus enim mihi videris osse, quod et bonus civis et bonus amicus es. Ego de provincia de-ι sedens quaestorem Caelium praeposui provinciae..Puerum' inquis. At quaestorem, at nobilem adolescentem, at omnium fere exemplo. Neque erat inperiore honore usus, quem praeficerem: omptinus

multo anto discesserat a Quinto fratre impetrari

66쪽

52 . TULLI CICERONIS

non poterat quem tamen si reliquissem, dicerent iniqui non me plane post annum, ut senatu Voluisset, de provincia decessisse, quoniam alterum me reliquissem fortasse etiam illud adderent, seu tum eos voluisse provinciis praeesse, qui antea non praefuissent, fratrem meum triennium Asiae praefuisse denique nunc fossicitus non sum: si fratrem reliquissem, omnia timerem. ostremo non tam mea sponte quam potentissimorum duorum exemplo, qui omnes Cassios Antoniosque complexi sunt, hominem adolescentem non tam allicere volui, quam aliena e nolui. Hoc tu meum consilium laudes ne cesse est, mutari enim non potest. De Ocella parum ad me plano scripseras et in actis non erat: tuae res gestae ita notae sunt, ut trans montem Taurum etiam de atrini sit auditum. Ego, nisi quid me etesiae moranuntur, celeriter, ut spero, vos videbo.

XVI.

r. in eumano mense Aprili circ. Idus R. u. c. 705.

M. CICERO IMP. S. D. . AELIO. Magno dolore me affecissent tuas litterae, nisi iam et ratio ipsa depulisset omnes molestias et diutum desperatione rerum obduruisset animus ad dolorem novum sed tamen, quare acciderit, ut exmois superioribus litteris id suspicarere, quod scribis, nescio quid enim in illis fuit praeter querelam temporum quae non meum animum magis sollicitum habent quam tuum; nam non eam cognovi aciem ingenii tui, quod ipse videam, te id ut non putem videre illud miror, adduci potuisse te, qui me penitus nosse deberes, ut existimares aut metam improvidum, qui ab excitata fortuna ad inclinatam et prope iacentem desciscerem, aut tam inconstantem, rudi collectam gratiam Horentissimi

67쪽

EPISTOLARUM II. 15. 16. 3 homi via effinderem a meque ipse deficerem et, quod

initio emperque fugi, civili bello interessem. Quod a eat igitur meum iriste consiliu 2 ut discederem forinas in aliqua solitudines nosti enim non modo stomachi mei, cuius tu similem quondam habebas, sod otiam oculorum in hominum insolentium imdignitato dastidium; accedit illam molesta haec

pompa lictorum meorum nomenque inperii, quo Pelior e si nere carerem, quamvis parvis It hae clatebris montentus ossem; sed incurrit laeo nostra laurus non solum in oculos, sed iam etiam in Vocula malevolorum quod quum ita esset, nihil tamen umquam de profectione nisi vobis approbantibus cogitavi; sed mea praediola tibi nota sunt: in his mihi nocesse sat esse, ne amicis molestussim quod autem in maritimis facillime sum, moveo nonnullis auspicionem velle me navigare, quod tamen fortasse. non nollem, si possem ad otium;

nam ad bellum quidem qui convenit iraesertim

contris eum, cui spem me satisfecisse, ab eo, cui

iam satisfieri nullo modo potest Deinde sentem stiam meam tu facillime perspicere potuisti iam ab illo tempore, quum in Cumanum mihi obviam veniati non enim te celavi sermonem . mpii vidisti, quium abhorrerem ab urbe relinquenda, quum audissem: nonne tibi affirmavi quidvis me potius perpessurum quam ex Italia ad bellum ivit frusteriturum Quid ergo accidit, cur consilium mutarem nonne uini potius, ut in sententia perm

noxam' credas hoc mihi volim, quod puto te ita

existimare, me ex his miseriis hil aliud quaerere, nisi ut hominos aliquando intelligant me nihil, luisse quam pacem, ea desperata nihil tam fugisse

68쪽

54 Μ. TULLI CICERONIS quam arma civilia huius me constantiae puto foro ut numquam poeniteat. Etenim memini in hoc genere gloriari solitum esse familiarem nostrum Q. Hortensium, quod numquam bello civili inferfuissos: hoc nostra laus erit illustrior, quod illi tribuebatur ignaviae, de nobis id ristimari posse non arbitror. Nec me ista terrent, quae mihi a te ad timorem

fidissime atque amantissimo proponuntur nulla est enim acerbitas, quae non omnibus hac orbis te rarum perturbatione impendere videatur, quam quidem ego a re publica meis privatis et domesticis inconin1odis libentissime vel istis ipsis, quae tu mo

mones ut caveam, redemissem. Fili meo, quem

tibi carum esse gaudeo, si erit ulla res publica, satis amplum patrimonium relinquam memoriam nominis mei; sin autem nulla erit, nihil aeeido si separatim a reliquis civibus. am, quod rogas, ut respiciam generum meum, adolescentem Optimum mihique carissimum, 'an dubitas, qui scias, quantiquum illum, tum vero Tulliam meam faciam, quinea me cura vehementissimo sollicitet, si eo magis, quod in communibus miseriis hac tamen obieetabar specula, Dolabellam meum vel potius nostrum fore ab iis molestiis, quas liberalitate sua contraxerat,

liberum Velim quaeras, quos ille dies sustinuerit, in urbe dum fuit, quam acerbos sibi, quam mihi

ipsi socero non honestos. Itaque neque ego hunc Hispaniensem casum exspecto, de quo mihi exploratum est ita esse, ut tu scribis, neque quidquam astute cogito si quando erit civitas, in profecto nobis locus; sin autem non erit, in easdem solitudines tu ipso, ut arbitror, venies In quibus nos

69쪽

ΕΡISTOLARUM II 16 17. 55eonsedisse audios. Sed ego fortasse vaticinor et haec omnia moliores habebunt exitus recordor enim desperatione eorum, id senes erant adolescente me eos ego fortasse nunc imitor et utor aetatis vitio Volim ita sit; sed tamen ... Togam me et ieriam texi Oppio puto io audisse; nam Curtius noster dibaphvin ogitat, sed eum infector mor tur, hoc apersi, ut scire me tamen in stomacho solere ridere, De Dolabella quod scripsi, in deo videas, humam a tua res agatur. Extremum illud oris nos nihil turbulonior, nihil temore aciemus te lamen oramus, quibuscumque erimus interris, ut nos liberosque nostros ita tueare, ut amb

Scr. Tarsi a. d. XVI Kal. Sextiles R. n. e. 704.M. in RO IMP. S. D. CN SALLUSTIO PROQVAEST. Binas litteras a te mihi stator tuus reddidit 1 Tarsi a. d. XVI Kal. Sextiles his ego Ordine, ut

videris velle, respondebo. De successore meo nihil audivi neque quemquam ore arbitror. Quin ad diem decedam, nulla causa est, praesertim sublato metu arthieo commoraturum me nusquin sane arbitror Rhodum ciceronum causa puerorum Meessurum puto, neque id tamen certam. u hem volo quam primum venire; sed tamen iter meum rei publica et rerum urbanarum ratio mhemabit. Successor tuus non potest ita at rare ullo modo ut tu me in Asia possis convenire. De rationibus reserendis non erat incommodum

70쪽

56 M. TULLI CICERONIS te nullas referre, quam tibi scribis a Bibulo fieri potestatem; sed id vix mihi videris per legem Iuliam

facere posse, quam Bibulus certa quadam ratione non servat, tibi magno opere servandis censeo.

Quod scribis, Apamea praesidium desita non opo

fuisse, vadebam item ceteros existimare molea quo ferebam do ea re minua commodo sermones mRI

volorum fuisse: arthi transierint necne, praeterris video dubitar neminem itaque omnia praesidia,

quae magna et firma paraveram, commotus Omb num non dubio sermon dimisi Rationes mei quaestoris nec verum fuit m tibi mittere ne t me erant consectae eas nos Mameae deponere cogitabamus. De praeda mea praeter quaestores urbanos, id est populum Romanum teruncium nec attigit ne tacturus est quisquam Laodiceae me praedes accepturum arbitror omnis pecuniae publicae, ut et mihi et populo cautum sit sine vecturas periculo. Quod scribi ad me de drachmum cccIooo, nihil est, quod in isto genero cuiquam possim commodare omnis enim pecunia ita tractatur, ut praeda a praefectis, quae autem mihi attributa est, a quae atore curetur. Quod quaeris, quid existimem dolegionibus, quae decreta sunt in Syriam, antea dubitabam, venturaene essent nunc mihi non est dubium, quin, si antea auditum erit otium esse in

Syria, venturae non sint; arium quidem successorem tardo video eas Venturum, propterea quod

sonatus ita decrevit, ut cum legionibus iret. Uni epistolae respondi venio ad alteram eiis a me, ut Bibulo is quam diligontissime commendem in

quo mihi voluntas non deest, sed locus esse videtur tecum expostulandi solus enim tu ex omnibus,