장음표시 사용
71쪽
EPIST0LARUM II. 17 57. cum Bibulo sunt, certiorem me numquam fecisti, quam valde Bibuli voluntas a me sine causa Nhorreret permulti enim ad me detulerunt, quum magnus Antiochia metus esset et magna spes in me atque in exercitu meo, solitum dicere quidvisse perpeti malle quam videri eguisse auxilio meo, quod ego officio quaestorio te adductum reticero de praetore tu non moleste ferebam, quinquis quemadmodum tractarere, audiebam. Ille autem,
quum ad Thermum de Minico bello scriberet, ad me litteram numquam misit, ad quem intelligobat eius belli periculum pertinere tantum de auguratu filii sui scripsit ad mo in quo ego, misericordia commotus et quod semper amitassimus Bibulo fui,
dedi operam, ut ei quam humanissimo scriberemm si 'onis est malevolus, quod numquam existimari , minus offendor in me; sin autem amo ea alienior, nihil tibi meae litterae proderunt: nam, ad senatum quas Bibulus litteras misit, in iis, quod mihi cum illo erat commune, sibi soli
attribuit se ait curasse, ut cum quaestu populi pe- minis permutaretur; quod autem meum erat proprium, ut alariis Transpadanis uti negarem, id inam se populo remisisse scribit; quod vero illius erat aestus, id mecum conlinunicia isequitibus auxiliariis' inqui isqvum amplius frumenti postularemus illud vero pusilli animi et ipsa malevolentia ieiuni atque inanis, quod riobarzanem, qui senatu per me regem appellavit mihique commendavit, isto in libteria non regem, sed regis Ariobarzanis filium appellat. Hoc animo qui sunt, deteriores fiunt romti; sed tibi morem gessi litteras ad eum scripsi, quas quum neceperis, facies, quod Veses.
72쪽
ser Laodicea inolint mense Ris R. u. c. 704.
M. CICERO IMP. S. D. Q THERMO PROPRAET. Officium meum orga Rhodonem ceteraque mea
studia, quae tibi a tuis praestiti, tibi, homini gratissimo, grata esse vehementer gaudeo, mihique aesto in dies maiori curae esse agnitatem tuam,
quae quidem a te ipso integritate et clementia tua sic amplificata ost, ut nihil addi posse videatur; sod mihi magis magisque quotidie de rationibus tuis cogitanti placet illud meum consilium, quod
initi Iuristoni nostro, ut ad me venit, stendi, grR-ves te suscepturum inimicitias, si adolescens potenso nobilis a se ignominia inscius esset. Et hercule sine dubio erit ignominia habes enim neminem honoris gradu superiorem, ille autem, ut omi, tam nobilitatem, hoc ipso vincit viros optimos hominesque innocentissimos, legatos tuos, quod et quaestor est et quaestor tuus. Nocors tibi iratum neminem posse perspicio, sed tamen tres atris summo loco natos, promptos, non indiserto te nolo habere iratos, iure praesertim: quo videos deinceps tribunos pl. perisiennium ore tempora autem rei publicas qualia futura sint, quis scit2 mihi quidem turbulenta videntur fore. Cur ego te volim incidere in terrores tribunicios, praesertim
quum sine cuiusquam reprehensione quaestoriis legati viaestorem possis anteferre qui si se dignum maioribus suis praebuerit, ut spero et opto, tua laus ex aliqua parte fuerit; in quid offenderit, sibi totum, nihil tibi offenderit. Quas mihi veniebant in mentem, quae ad te pertinere arbitrabar, quod in Ciliciam proficiscebar, existimavi me ad te oportere scribere tu quod egeris, id velim di ap-
73쪽
EPISTOLARUM U. 18 19. M probent; sed, si me audios, vilabis inimicitia stposteritatis otio oonsulas.
r. arid a. d. X. Kal. Quinctiles R. u. c. 704.
M. TULLIUS M. F., N.AEMERO IMP. S. D. C. CAELIO L. F. c. N. CALDO QUAEST. Quum optatissimum nuntium accepissem te mihi' quaestorem obtigisse, eo iucundiorem mihi eam so tem sperabam fore, quo diutius in provincia me- eum fuisses magni enim videbatur interesse ad eam necossitudinem, quam nobis sors tribuisset, consuetumnem quoque accedere postea, quum mihi nihil neque a se ipso neque ab ullo ali de adventu tuo scriberetur, verebar, ne id ita caderet, quod etiam nunc Vereor, ne ante, quam tu in prinvinciam venisses, ego de provincia decederem; -- evi autem a te missas litteras in Cilicia, quum essem in castris, a. d. x Kal. Quinctiles, scriptas humanissime, quibus facile et officium et ingenium tuum Perspici posset, sed neque unde nec quo die datae essent aut quo tempore te exspectarem significabant, nec is, qui attulerat, a te acceperat, ut ex eo scirem, quo ex loco aut quo tempore essent datae. Quae quum essent incerta, existimavi tamen faciundum esse, ut ad te statores meos et lictores eum litteris mitterem quas si satis opportuno Mimpore accepisti, gratissimum mihi feceris, si ad me in Ciliciam quam primum veneris; nam, quod in me Curius, consobrinus tuus, mihi, ut scis, maxime necessarius, quod item C. Virgilius, propinquus tuus, familiarissimus noster, de te accuratissime scripsit, valet id quidem apud me multum, sicuti
74쪽
60 M. TULLU CICERONIS EPISTOLARUM U. 1s. debes hominum amicissimorum diligena commondatio, sed tuae litterae do tua praesertim dignitato et de nostra coniunctione maximi sunt apud me ponderis. Mihi quaestor optatior obtingere nemo potuit quamobrem, quaecumque a me mamenta in se professo soterunt, proficiscentur, ut omnes intelligant a m habitam esse rationem tuae maiorumquo tuorum dignitatis; sed id facilius consequar, si ad me in Ciliciam veneris, quod ego et mea et rei publicae et maxime tua interesse arbitror.
75쪽
Scr. Romae exeunte a. u. c. 702.
ciem MPIO IMP. S. D. Si ipsa res publica tibi narrare posset, quomodo sese haberet, non facilius ex ea cognoscere posses, quam ex liberto tuo hania ita est homo non modo prudens, Verum etiam, quod iuvet, curiosus;
quapropter ille tibi omnia explanabit, id enim mihist ad brevitatem eat aptius et ad reliqua res providentius. De mea autem benevolentia erga te, etsi potes ex eodem mania cognoscere, tamen videntur etiam aliquae meae partes sic enim tibi persuade, carissimum te mihi esse quum propter
multas suavitate ingenii, officii humanitatis tuae, tum quod ex tuis litteris et ex multorum sermon, a intelligo omnia, quae a me profecta sunt in te, tibi accidisse gratissima quod quum ita sit, perficiam profecto, ut longi temporis usurium, quis caruimus intermissa nostra consuetudine, et gratia et robritat et magnitudino officiorum meorum sarciam, idque me, quoniam tu ita vis, ut non invita inerva esse facturum, quam quidem ego, si forte do tuis sumpsero, non solum Παλλάδα, sed
etiam 'Aππιάδα nominabo Cilix, libertus tuus, aiunte mihi minus fuit notus sol ut mihi reddidit a te litteras plena st amoris et officii, mirifice ipse
76쪽
62 M. TULLI CICERONIS suo sermone subsecutus est humanitatem litterarum tuarum iucunda mihi tua oratio fuit, quum de animo tuo, de sermonibus, quos de me haberea
quotidie mihi narraret quid quaeris biduo factus est mihi familiaris, ita tamen, ut maniam valdo
sim desideraturus, quem quum Romam remittes, quod, ut putabamus, celeriter eras facturus, omnibus ei de rebus, quas agi, quas cumri is me Voles, mandata dea velim. L. Valerium iureconsultum valde tibi commendo, sed ita etiam, si non est iure consultus, melius enim ei cavere volo, quam ipse
aliis solet. Valdo hominem diligo est ex mela d mesticis atque intimis similiaribus. Omino tibi agit gratias, sed idem scribit mea littera maximum apud te pondus habituras id eum no fallat,
M. CICERO PROCOS. S. D. APPIO PULCHRO IMP. Quum et contra voluntatem meam et praeter opinionem accidisset, ut mihi cum imperio in provinciam proficisci nocesse esset, in multis et variis molestiis cogitationibusque meis haec unis cons latio occurrebat, quod neque tibi amicior, quam ego sum, quisquam posset succedere neque ego ab ullo provinciam accipere, qui mallet eam quam maxime mihi aptam explicatamque tradere quod si tu quoque eandem de mea voluntate erga te spem habes, ea te prosecto numquam saliet. Hommimo opere pro nostra summa coniunctione tu
que singulari humanitate etiam atque etiam quaeso et peto, ut, quibuscumque rebus poteria, poteris autem plurimis , prospicias et consulas rationibus Ep. 1, 3 iuuat, etiam M.) f. t. e. erat. BA'
77쪽
EPISTOLARUM III. 1-3. 63 is. Vide ex senatus consulto provinciam esse habendam si eam, quod eius facere potueris, quam expeditissimam mihi tradideris, facilior erit mihi quasi decursu mei temporis. Quid in eo genere emere possis, tui consilii est: ego te, quod tibi veniet in mentem mea interesse, valde rogo Uuribus verbis ad te scriberem, si aut tua humanitas l0ngiorem orationem exspectare aut id fieri nostra amicitia pateretur aut res verba desiderare ac non pro se ipsa loqueretur hoc velim tibi persuadeas, si rationibus meis provisum a te esse intellexero, Magnam is ex eo et perpetuam voluptatem esse
e turum. m. 8or Brundisii exelint mense Maio R. u. c. 703.
M. CICERO S. D. M. ULCHRO. A. d. XI Kalendas Iunias Brundisium quum Irenissem, Q. Fabius Virgilianus, legatus tuus, mihi praesto fuit eaque me ex tuis maendatis monuit, quae non mihi, ad quem pertinebant, sed universo senatui venerant in mentem, praesidio firmiore opus esse ad istam provinciam censebant enim messere, ut in Italia supplementum meis et Bibuli legionibus scriberetur id quum Sulpicius consul passurum se negaret, multa nos quidem questi sumus, sed tantus consensus senatus fuit, ut mature prO- fidiseeremur, parendum ut fuerit, itaque fecimus.
Suno, quod a te petii litteris iis, quas Romae tabellariis in s dedi velim tibi curae sit, ut, quise8ueeessori coniunctissimo et amicissimo commodare potest is, qui provinciam tradit, ut ea pro nostra ο0nsociatissima voluntate iura ac diligentia tua
78쪽
64 Μ. TULLI CICERONIS complectare, ut omnes intelligant nec me benevolentiori cuiquam succedere nec te amiciori potuisse provinciam tradere. Ex iis litteris, quarum ad me exemplum misisti, quas in senatu recitari voluisti, sic intellexeram, permultos a te milites esse dimi sos; sed mihi Fabius idem demonstravit te id cogitasse facere, sed quum ipse a te discederet, integrum militum numerum fuisse id si ita est, pergratum mihi seceris, si istas exigua copias, quas habuisti, quam minime imminueris; qua de re senatus consulta quae sacta sunt, ad te missa esse arbitror. Equidem pro eo, quanti te facio, quidquid seceris, approbabo, sed te quoque confido ea lacturum, quae mihi intelliges maxime esse accommodata. Ego C. Ρomptinum, legatum meum, Brundisii exspectabam eumque ante Kalendas Iunias Brundisium venturum arbitrabar qui quum venerit, quae primum navigandi nobis facultas data erit,
Sor Brundisii Nonis Iuniis R. u. c. 703.
M. CICERO S. D. P. PULCHRO. Hidio Nonas Iunias, quum essem Brundisii libteras tuas accepi, quibus erat scriptum te L. Clodio mandasse, quae illum mecum loqui velles eum sane exspectabam, ut ea, quae a te afferret, quam primum cognoscerem. eum studium erga se et
officium, tametsi multis iam rebus spero tibi esse cognitum, tamen in iis maxime declarabo, quibus plurimum significare potuero tuam mihi existimationem et dignitatem carissimam esse Mihi et Q. Fabius Virgilianus et C. Flaccus L. f. et dili-
79쪽
EPISTOLARUM III 3-5. 65 gentissime, Octavius Cn. f. demonstravit me a toplurimi fieri , quod egomet multis argumentis iam antea iudicaram maximeque illo libro augurali, quem ad me amantissime scriptum suavissimum misisti. a in te omnia summae necessitudinis officia con a stabunt; nam quum te ipsum, ex quo tempore tum diligere coepisti, quotidie pluris feci, tum accesserunt etiam coniunctiones necessariorum tuorum duo enim duarum aetatum plurimi facio, Cn. Pompeium, filiae tuae socerum, et M. Brutum, generum tuum, collegiique coniunctio, praesertim tam honorifice a te approbata, non mediocre inculum mihi quidem attulisse videtur ad voluntates nostras copulandas. Sed et, si Clodium convenero, ex illius sermone ad te scribam plura et ipse peram dabo te ut quam primum videam. Quod scribis tibi manendi causam eam fuisse, ut me con-nires, id mihi, ne mentiar, est gratum.
V. Scr. Trallibus a. d. VI Kal. Sext. R. u. c. 703.
M. CICERO S. D. P. PULCHRO. Tralles veni a. d. VI Kal. Sext. Ibi mihi praesto Ilai L. Lucilius eum litteris mandatisque tuis; quo quidem hominem neminem potuisti nec mihi amiciorem nec, ut arbitror, ad ea cognoscenda, quas scire volebam, ruptiorem prudentioremve mittere; ego autem et tuas litteras legi libenter si audivi Lucilium diligenter Nunc, quoniam et tu ita sentis, scribis enim, quae de nostris officiis ego ad te scripserim, etsi tibi riucunda fuerint, , me quoniam ex alto repetita sint, non necessaria te
80쪽
66 . TULLI CICERONIS putasse, et re vera confirmata amicitia et pedispecta fide commemoratio mesorum supervacanea est, eam partem orationis praetermittam tibi famon agism, ut debeo, gratias, animadverti enim et didiei ex tuis litteris te ninibus in rebus habuisse rationem, ut mihi consuleres praestitueresque et praeparares quodammodo omnia, quo mea ratio facilior et solutior esse posset. Hoc tuum mesum quum mihi gratissimum esse dicam, sequitur illud, ut sexistimare velim mihi magnae curae ore Rusesse iam primum ut ipse tu tuique omnes, deinde ut etiam reliqui scire possint, tibi esse amicissimum quod quibus adhuc non satis est perspectum, ii mihi nollo magis nos hoc animo esse quam non intelligere videntur; sed profeci intelligent, nequs
enim obscuris personis nec parvis in causis res
agetur Sed haec fieri melius quam dici aut scribi
volo. Quod itinerum meorum ratio te nonnullam in dubitationem videtur adducere, Visurusne me Sisin provincia, ea res sic se habet Brundisi quum loquerer cum Phania, liberto tuo, veni in eum sermonem, ut dicerem me libenter ad eam partem provinciae primum esse Venturum, quo te maxime
velle arbitraretur; tunc mihi ille dixit, quod classe tu velles decedere, per fore accommodatum tibi, si ad illam maritimam partem provinciae naribus accessissem dixi me esse sacturum, itaque secissem, nisi mihi L. Clodius noster Corcyrae dixisset minime id esse faciendum te Laodiceae fore ad meum adventum erat id mihi multo brevius multoque commodius, quum praesertim te ita malle arbitrarer; tua ratio postea est commutata. Nunc quid fieri possit, tu sacillime statues; ego tibi meum consilium