장음표시 사용
81쪽
EPISTOLARUΜ III. . . 67 exponam pr. Kalendas Sextiles puto me Laodiceae lare perpaucos dies, dum pecunia accipitur, quae mihi ex publica permutatione debetur, commorabor; deinde iter faciam ad exercitum, ut circiter Idus Sextiles putem me ad Iconium sore. Sed, si quid nunc me fallit in scribendo procul enim aberam ab re ipsa et a locis, simul ac progredi coepero, quium celerrime potero et quam creberrimis litteris faciam ut tibi nota sit omnis ratio dierum atque itinerum meorum. Oneris tibi imponere nec audeo quidquam nec debeo; sed, quod commodo tuo fieri possit, utriusque nostrum magni interest, ut te videam ante, quam decedas quam iacultatem si quis casus eripuerit, mea tamen in te omnia officia constabunt non secus ac si te vidissem tibi
de nostris rebus nihil sum ante mandaturus per litteras, quam desperaro coram me tecum agere posse. Quod te a Scaevola petisse dicis, ut, dum
tu abesses, ante adventum meum prorinciae praeesset, eum ego Ephesi vidi fuitque mecum amiliariter triduum illud, quod ego Ephesi commoratus
8um, nec ex eo quidquam audivi, quod sibi a te mandatum diceret. Ac sane vellem potuisset obsequi voluntati tuae non enim arbitror noluisse. VI.
8er in castris ad Iconium pr. Kal. Sept. a. u. c. 703.
Μ. CICERO S. D. M. ULCHRO. Quum meum factum cum tuo comparo, etsi nono
magis mihi faveo in nostra amicitia tuenda quam tibi, tamen multo magis meo facto delector quam tuo. Ego enim Brundisii quaesivi ex mania, cuius mihi videbar et fidelitatem erga te perspexisse et
82쪽
68 . TULLI CICERONIS nosse locum, quem apud te is teneret, quam in partem provinciae maxime putaret to vello ut in succedendo primum venirem quum ille mihi respondisso nihil, tibi gratius facere posso, quam si ad Sidam navigassem, etsi minus dignitatis habebat ille adventus et ad multas res mihi minus erata aptus, tamen ita me dixi esse facturum. Idem ego, quum L. Clodium Corcyrae convenissem, hominem sta tibi coniunctum, ut mihi, cum illo quum loquerer, tecum loqui viderer, dixi si me ita facturum esse, ut in eam partem, quam Phania rogasset, primum venirem tunc ille, mihi quum gratias egisset,
magno opere a me petivit, ut Laodiceam protinus irem te in prima provincia Velle esse, ut quam primum decederes; quin, nisi ego successor SSem, quem tu cuperes Videre, te antea, quam tibi successum esset, decessurum fuisse, quod quidem erat consentaneum cum iis litteris, quas ego Romae acceperam, ex quibus perspexisse mihi videbat
quam sestinares decedere, respondi Clodio insita esse facturum ac multo quidem libentius, quam si illud esse faciendum, quod promiseram maniae: itaque et consilium mutavi et ad te statim mea manu scriptas litteras misi, quas quidem ex tuis litteris intellexi satis mature ad te esse perlatas. Hoc ego meo facto valde delector, nihil enim potuit fieri amantius considera nunc vicissim tuum: non modo ibi non fuisti, ubi me quam primum Videre posses, sed eo discessisti, quo ego te ne persequi
quidem possem triginta diebus, qui tibi ad decedendum lege, ut opinor, Comelia constituti essent, ut tuum factum iis, qui, quo animo inter nos imus, ignorant, alieni hominis, ut levissime dicam, et
83쪽
EPISTOLARUM HI 6. 69sugientis congressum meum vero coniunctissimi et amicissimi esse videatur Ac mihi tamen, ante 4 quam in provinciam venc redditae sunt a te litterae, quibus etsi te arsum proficisci demonstrabas, tamen mihi non dubiam spem mei conveniendi asserebas, quum interea, credo equidem, malevoli homines, late enim patet hoc vitium et est in multis, sed tamen probabilem materiem nacti sermonis ignari meae constantiae conabantur alienare a te voluntatem meam, qui te forum arsingere, statuere multa decemere, iudicare dicerent, quum posses iam suspicari tibi esse successum, quae ne ab iis quidem fieri solerent, qui brevi tempore sibi iuccei putarent. morum ego sermone mon moVebar, quin etiam, credas mihi velim, si quid tu ageres, levari me putabam molestia et ex annua provincia, quae mihi longa videretur, prope iam undecim mensum provinciam actam esse gaudebam, si absenti mihi unius mensis labor deti actus esset illud, vere dicam, me movet, in tanta militum paucitate abesse tres cohortes, quae sint plenissimae, nec me scire ubi sint molestissime autem sero, quod te ubi Visurus sim, nescio, eoque ad teiarcius scripsi, quod quotidie te ipsum exspectabam, quum interea ne litteras quidem ullas accepi, quae me docerent, quid ageres aut ubi te Visurus essem. Itaque virum fortem mihique in primis probatum, D. Antonium, praefectum evocatorum, misi ad te, cui, si tibi videretur, cohortes traderes, ut, dum tempus anni esset idoneum, aliquid negotii gerere possem in quo tuo consilio ut me sperarem esse usurum, et amicitia nostra et litterae tuae fecerant, quod ne nunc quidem despero; sed plane, quando aut ubi te visurus sim, nisi ad me scripseris, ne
84쪽
70 . TULLU CICERONIS suspicari quidem possum. Ego, ut me tibi amicis, simum esse et aequi et illiqui intelligant, curabo: do tuo in me animo iniquis secus existimandi videris nonnihil loci dedisse; id si correxeris, mihi valde gratum erit. Et, ut habere rationem possis, quo loco me salva lege Comelia convenias, ego in provinciam veni pridie Kalendas Sextiles, tiar in Ciliciam facio per Cappadociam, castra movi ab Iconio pridis alendas Septembros. Nunc tu et ex diebus et ex ratione itineris, si putabis me esse conveniendum, constitues, quo loco id commodissime ori possit et quo die.
sor Laodiceas circiter Id. Februariis R. u. o. 704.
M. CICERO S. D. M. ULCHRO.1 luribus verbis ad te scribam, quum plus otii nactus ero haec scripsi subito, quum Bruti pueri Laodiceae me convenissent et se Romam properare dixissent itaque nullas iis praeterquam ad te et ad Brutum dedi litteras Legati Appiani mihi volumen a te plenum querelae iniquissimae reddiderunt, quod eorum aedificationem litteris meis impedissem eadem autem epistola petebas, ut eos quam primum, ne in hiemem inciderent, ad facultatem dificandi liberarem, et simul peracute querebare, quod eos tributa exigere vetarem, priusquam ego recognita permisissem genus enim quoddam fuisse impediendi, quum ego cognoscere non pomem, nisi quum ad hiemem me ex Cilicia recepissem. Ad omnia accipe et cognosce aequitatem expostulationis tuae: primum, quum ad me aditum esset ab iis, qui dicerent a se intolerabilia tributa exigi, quid habuit
85쪽
ΕΡΙSTOLARUM III. . . 1 iniquitatis me scribere, ne facerent, antequam ego rem causamque cognossem Non poteram, credo, ante hiemem sic enim scribis quasi vero ad cognoscendum ego ad illos, non illi ad me venire debuerint. Tam longe γ' inquis. Quid quum dabasiis litteras, per quas mecum agebas, ne eo impedirem, quo minus ante hiemem aedificarent, non
eos ad me venturos arbitrabare tametsi id quidem secerunt ridicule quas enim litteras afferebant, ut opus aestate sacere possent, eas mihi post brumam reddiderunt. Sed scito et multo plures esse, qui de tributis recusent, quam qui exigi velint, et me tamen, quod te velle existimem, esse facturum. De Appianis hactenus. Α insania, Lentuli liberto,
accenso meo, audiri, quum diceret te secum esse
questum, quod tibi obviam non prodissem. Scilicet
contempsi te, nec potest fieri me quidquam superbius quum puer tuus ad me secunda fere vigilia venisset isque te ante lucum Iconium mihi venturum nuntiasset, incertumque, utra via, quum essent duae, altera ' Varronem tuum familiarissimum, ab ter Q. Leptam, praefectum labrum meum, tibi obviam misi. andavi utrique eorum, ut ante ad me ' excurrerent, ut tibi obviam prodire possem: eurrens Lepta venit mihique nuntiavit te iam castra praetergressum esse conseatim Iconium veni; cetera
iam tibi nota sunt. An ego tibi obviam non prodirem, primum Ap. Claudio, deinde imperatori, deinde more maiorum, deinde, quod caput est, amico qui in isto genere multo etiam ambitiosius sacere soleam, quam honos meus et dignitas postulat. Sedis
haec hactenus illud idem insania dicebat te dixisse: quid 2 Appius Lentulo, Lentulus Ampio
86쪽
72 M. TULLI CICERONIS processit obviam Cicero Appio noluit 2 Quaeso,
etiamne tu has ineptias, homo mea sententia summa prudentia, multa etiam doctrina, plurimo rerum usu, addo urbanitatem, quae est virtus, ut Stoici rectissime putant ullam Appietatom aut Lentulitatem
alere apud me plus quam mamenta virtutis existimas Quum ea consecutus nondum eram, quae
sunt hominum opinionibus amplissima, tamen ista
Vestra nomina numquam sum admiratus Viros eos,
qui ea vobis reliquissent, magnos arbitrabar postea vero quam ita et cepi et gessi maxima imperia, ut mihi nihil neque ad honorem neque ad gloriam Requirendum putarem, superiorem quidem numquam, sed parem vobis me speravi esse actum. Nec mehercule aliter vidi existimare vel Cn. Pompeium, quem omnibus, qui umquam fuerunt, vel . Lemtulum, quem mihi ipsi antepono tu si aliter existimas, nihil errabis, si paullo diligentius, ut, quid sit ευγένεια, quid sit nobilitas, intelligas, Athenodorus, Sandonis filius, quid de his rebus dicat, attenderis.
Sed, ut ad rem redeam, me tibi non amicum modo, verum etiam amicissimum existimes velim prosecto omnibus officiis meis efficiam, ut ita esse Vere possis iudicare. Tu autem si id agis, ut minus mea causa, dum ego absim, debere videaris, quam ego tua laborarim, libero te ista cura: πάρ' ἔμοιγε καὶ αλλοι, οι κέ με τιμήσουσι, μάλιστα δὲ μητίετα Ζευς. Si autem natura ea φιλαιτιος, illud non perficies quo minus tua causa Velim hoc assequere, ut, quam in partem tu accipias, minus laborem. Haec ad te scripsi liberius retus conscientia officii mei bene-VOlentiaeque, quam a me certo iudicio susceptam,
87쪽
8or in castria in agro Μopsuhestiae a. d. VIII Idus Octobris
M. CICERO S. D. M. ULCHRO. Etsi, quantum ex tuis litteris intelligere potui, videbam te hanc epistolam, quum ad urbem esse esse lecturum refrigerato iam levissimo sermone hominum provincialium, tamen, quum tu tam multis verbis ad me de improborum oratione scripsisses, faciendum mihi putavi, ut tuis litteris brevi responderem. Sed prima duo capita epistolae tuae tacita mihi quodammodo relinquenda sunt; nihil enim habent, quod definitum sit aut certum, nisi me est a faciturnitate significasse tibi non esse ami-em, idque pro tribunali, quum aliquid ageretur, et nonnullis in conviviis intelligi potuisse. Hoc totum nihil esse possum intelligere; sed, quum sit nihil, ne qui dicatur quidem intelligo illud quidem scio, meos multos et illustres et ex superiore et ex aequo loco sermones habitos cum tua summa laudo et cum magna significatione nostras amiliaritatis ad te vere potuisse deseret. Nam quod ad legatos attinet, quid a me fieri potuit aut elegantius aut iustius, quam ut sumptus egentissimarum civitatum minuerem sine ulla imminutione dignitatis tuae, praesertim ipsis civitatibus postulantibus nam mihi latum genus legationum tuo nomine proficiscentium
n0tum non erat. pameae quum essem, multarum
civitatum principes ad me detulerunt sumptus de-eem legatis nimis magnos, quum solvendo civitates n0n essent. Mic ego multa simul cogitavi. trimum
88쪽
1e, hominem non solum sapientem, verum etiam ut nunc loquimur, urbanum, non arbitrabar genere
isto legationum delectari, idque me arbitror Synnadis pro tribunali multis verbis disputavisse primum Ap. Claudium senatui populoques Romano
non idaeensium testimonio, in ea enim civitate mentio facta est , sed sua sponte esse laudatum; deinde me ita vidisse accidere multis, ut eorum
eausa legationes Romam onirent, sed iis legationibus non meminisse me ullum tempus laudandi aut locum dari; studia mihi eorum placere, quod in te bene merito grati essent, consilium totum
videri minime necessarium; si autem vellent de-elarare in eo officium suum, laudaturum me, si qui suo sumptu functus esset officio, concessurum, si
legitimo, non permissurum, si infinito. Quid in moreprehendi potest nisi quod addis visum esse quibusdam edictum meum quasi consulto ad istas legationec impediendam esse accommodatum. damno iam mihi videntur iniuriam facere ii, qui haec disputant, quam si cuius aures ad hanc disputactionem patent. Romam composui edictum p nihil addidi, nisi quod, publicani me rogarunt, suum Samum ad me venissent, ut de tuo edicto totidomverbis transferrem in meum. Diligentissime scriptum caput est, quod pertinet ad minuendos sumptus civitatum quo in capite sunt quaedam OV salutaria civitatibus, quibus ego magno per delector hoc vero, ex quo suspicio nata est me exquisisse aliquid, in quo te offenderem, tralaticium est Neque enim eram tam desipiens, ut privatas rei causa legari putarem, qui, et tibi non privato
89쪽
ΕΡISTOLARO III 8. 75 et pro re non privata sua, sed publica, non in privato, sed in publico orbis terrae consilio, id est in senatu, ut gratias agerent, mittebantur; neque, quum dixi, ne quis iniussu meo proficisceretur, X- elusi eos, qui me in castra et qui trans aurum persequi non possent; nam id est maxime in tuis litteris irridendum quid enim erat, quod me persequerentur in castra aurumve transirent, quum ego Laodico usque ad Iconium itor ita secerim, ut me omnium illarum dioecesium, quae cis Taurum sunt, omniumque earum civitatum magistratus legationesque convenirent nisi sorte postea coeperuntis legare, quam ego aurum transgressus sum quodeerte non ita est quo enim Laodiceae, quum
Apameae, quum Synnadis, quum hilomelii, quum
Iconii essem, quibus in oppidis omnibus commor ius sum, me iam istius generis legationes eranteonstitutae. Atque hoc tamen te scire volo, me de isto sumptu legationum aut minuendo aut remibiendo decrevisse nihil, nisi quod principes civitatum
a me postulassent, ne in venditionem tributorum et illam acerbissimam exactionem, quam tu non ignoras, capitum atque ostiorum inducerentur sumpius minime necessarii eg autem, quum hoc suscepissem non solum iustitia, sed etiam misericordia inductus, ut levarem miseriis perditas civitates et perdita maxime per magistratus suos, non potui in illo sumptu non necessario negligens esse. Tu,
si istiusmodi sermones ad te delati de me sunt, non debuisti credere; si autem hoc genere delectans, ut, quae tibi in mentem veniant, aliis attribuas, genus sermonis inducis in amicitiam minime liberale. Ego, at in provincia de tua fama detrahere
90쪽
umquam cogitassem, non ad generum tuum ' neque
ad libertum Brundisii neque ad praefectum fabrum Corcyrae, quem in locum me venire velles, rettulissem. Quare potes doctissimis hominibus auctoribus, quorum sunt de amicitia gerenda praeclarissime scripti libri, genus hoc totum orationis tollere: hdisputabant; ego contra disserebam dicebant; ego negaba . An mihi de te nihil esse dictum m quam putas ne hoc quidem, quod quum me Laodiceam venire voluisses, aurum ipso transisti2 quod iisdem diebus meus conventus erat Apameae,
Synnadae,ihilomelii, tuus Τarsi Non dicam plura, ne, in quo te obiurgem, id ipsum videar imitari: illud dicam, ut sentio si ista, quae alios loqui dicis,
ipse sentis, tua summa culpa est; sin autem alii tecum haec loquuntur, tua tamen, quod audis, culpa nonnulla est. ea ratio in tota amicitia nostra
constans et gravis reperietur; quod si qui me astutiorem fingit, quid potest esse calidius quam quum
te absentem semper defenderim, quum praesertim mihi usu venturum non arbitrarer, ut ego quoque a te absens defendendus essem, nunc committere, ut tu iure optimo me absentem deserere possis γ Unum genus excipio sermonis, in quo persaepe albquid dicitur, quod te putem nosse dici, si aut legatorum tuorum cuipiam aut praesectorum aut tribunorum militum male dicitur: quod tamen ipsum non mehercule adhuc accidit, me audiente ut aut gravius diceretur aut in plures, quam mecum o cyrae Clodius est locutus, quum in eo genere maxime quereretur te aliorum improbitate minus felicem,
Ep. 8, 5. Osit , non ad generum tuum 'neque ad liberitum Vict.). Excidit aut Romae V. aut Tarenti Benget.). e. non sen. t. libertum B. 6. Synnadae Μ2). Symnade 1 B. - calidius Sch.). callidimi. Vulgo. 7. -- cidit, me audiente ut W.). accidit me a. ut vulgo. dic