장음표시 사용
101쪽
Oppianico videretur. Qua re si istinc causa corrumpundi iudicii, si istine pecunia istinc Staisenus, istinc denique omnis fraus et audacia est, hinc pudor, honesta vita, nulla suspicio pecuniae, nulla corrum-pondi iudicii causa, patimini veritat patefacta atque omni errore sublato eo transire illius turpitudinis infamiam ubi colora maleficia consistunt ab eo invidiam discoduro aliquando ad quem numquam acce88isse culpam videtis. 84 XXXI fit nim poeuniam Staton dedit Oppianicus o non ad corrumpendum iudicium, sed ad conciliationem gratiae. en hoc, cui dicere, tali prudentia, etiam usu atque exercitation praeditum i Sapientissimum ess dicunt eum qui quod opus sit ipsi veniat in mentem proxime accedere illum qui uealterius bene inventis obtemperol. In stultitia contra est minus nim stultus os is cui nihil in mentem Venit in iam ille qui quod stulto altori venit in mentem comprobat. Istam conciliationum gratiae Staienus tum recenti re, cum faucibu premeretur, Ioexcogitavit; sive, ut homines tum loquebantur, a P. Cethego admonitus, istam odit conciliationis' 85 gratiau fabulam. Nam fuisse hunc tum homi num Sermonem recordari potestisci Cethegum, quod hominum odisset ut quod eius improbitatem versari usino publica nollet os quod vidoret eum qui so ab
reo pecuniam, cum iudex esset, clam atque extra ordinem accepisse confessus esset, alvum 8Se non
102쪽
posse, minus ei dolo consilium dediss0. In hoc si improbus Cethegus fuit, vid0tur mihi adversarium
removere voluis80; sin orat eius modi causa ut Staienus nummo Se accepisse negare non posset, nihil autem
erat periculosius nec turpius quam ad quam rem accepisset confiteri, non est consilium Cethegi reprehendendum. Verum alia causa tum Staieni fuit 86 alia nunc, Acci, tua St. Ille, cum re premeretur, quodcumque diceret, honestius diceret quam si quodio orat factum saturetur te vero illud idem, quod tum explosum et eiectum est, nunc rettulisse demiror.
Qui enim poterat tum in gratiam redire cum Oppianico Cluontius 1 aerobat in tabulis publicis rotas
et accusator condemnati erant Fabricii nec labiis alio accusatore poterat Albius nec in ignominia calumniae relinquere accusationem Cluentius.
XXXII. An ut praevaricaretura Iam id quoque ad 87
corrumpendum iudicium pertinet. Sed quid opus erat ad eam rem iudice sequustres et omnino quam oba rem tota ista res per Staienum potius hominem ab utroque alienissimum, sordidissimum, turpissimum, quam per b0num aliquem virum ageretur et amicum nece88ariumque communem Sed quid ego haec pluribus quasi de re obscura disputo, cum ipsa a pecunia quae Staieno data est numero ac Summa sua non modo quanta fuerit, sed etiam ad quam
103쪽
rum mori ostenda, Sedocim dico iudicos, ut Oppianicus absolveretur, corrumpendos fuisse ad Staienum sescenta quadraginta milia nummum osse dolata Si, ut tu dicis, gratia conciliandae causa, quadraginta istorum accessio milium quid valeta si, ut nos dicimus, ut quadragena milia sedecim iudici bus darentur, non Archimedes melius potuit diserit,
88 At enim iudicia facta permulta sunt a Cluentio
iudicium osso corruptum Immo vero ante hoc O tempus omnino ista ipsa res suo nomino in iudicium numquam 8 Vocata. Ita multum agitata, ita diu iactata ista res est, ut hodierno die primum causa
illa defensa sit, hodiorno di primum veritas vocem contra invidiam his iudicibus freta mis0rit. Verum uelamon ista multa iudicia qua sunt Ego nimio ad omnia confirmavi et si paravi ut docerem quae saeta postea iudicia, illo iudicio dicerentur partim ruina similiora aut tempestati quam iudicio ut dis cupiationi fuisso, partim nihil contra Habitum valere, o partim etiam pro hoc esse, partim osse eius m0diu neque appellata umquam iudicia sint neque X-89 istimata. Hic ego magis ut consuetudinem SerVem, quam quod vos non Vestra hoc ponte faciatis, petam
a vobis ut 0, dum do his singulis disput iudiciis, queationi audiatis.
XXXIII. Condemnatus est C. Iunius, qui ei quae8-tioni praemorat. Adde etiam illud, si placet tum
104쪽
est condemnatus cum esset iudex quaestionis. Non
modo causae, sed ne legi quidem quicquam per tribunum plobis laxamenti datum est quo tempore illum a quaestion ad nullum aliud rei publica os munus abduci licebat, eo tempore ad quaestionem ipse abreptus est. At ad quam qua0stionem' vultus enim vestri, iudices, in invitant ut quae reticenda putaram libuat iam libur dicoro. Quid i illa 20 tandem quaestio aut disduptatio aut iudicium fuitioiutabo fuiss0. Dicat qui vult odio do illo populo concitato, cui tum populo mos gestus est, qua der Iunius causam diXerit quemcumqHe roga VeriS, hoc resp0ndebit, quod pecuniam acceperit, quod innocentem circumvenerit. Est haec opinio. 't si I ita esset, hac lege accusatum oportuit qua accia Satur Habitus. At ipse ea lege quaerebat. aucos dies exspectasset Quinctius. At neque privatus accusare nec sedata iam invidia volobat. Vidotis igitur non in causa, sed in tempore ac pote8tate Spem omnema accusatoris fuisse. inultam petivit. Qua lege 41
Quod in lugem non iurasset, quae res nemini umquam fraudi fuit, et quod C. Verres, praetor urbanUS, homo sanctus et diligens, subsortitionem ius in ocodie non hab0ro qui tum interlitus proferebatur. R His do causis C. Iunius condemnatus est, iudices lovissimis et infirmissimis, quas omnino in iudidium adserri non oportuit itaque Oppre88u8 Si non causa,
105쪽
putatis obesse oporteres Quam ob causam ' Si ex lege subsortitus non erat Iunius aut si in aliquam legem aliquando non iuravorat, idcirco illius damnatione aliquid de Cluontio iudicabaturi Non. inquit sed illo idcire illis logibus condomnatus est, quod contra aliam legem commiserat. Qui hoc constentur possunt dum illud iudicium fuisse defendoret Ergo' inquit idcirco infestus tum populus Romanus fuit C. Iunio, quod illud iudicium corruptum per eum putabatur Num igitur hoc tompore causa mutata oes, num alia res, alia ratio illius iudicii, alia natura totius negotii nunc est ac tum sui l Non opinore eis rebus quae gestae sunt rem ullam potuisse 93 mutari. Quid orgo est causa quod nunc nostra desensio audiatur tanto silontio, tum Iunio defend isendi sui potustas ei septa si, Quia tum in causa
nihil ora praufer inVidiam, errorem, SuSpicionem, contiones cotidianas seditiose a populariter concitatas. Accusabat tribunus plebis idem in contionibus, idom ad subsullia ad iudicium non modo de con Iotione, sed tiam cum ipsa contione Veniebat gradus
illi Aurolii tum novi quasi pro thoatro illi iudicios odificati videbantur, quos ubi accusator concitatis hominibus complorat, non modo dicendi ab eo, sod94 ne surgendi quidem p0festas erat. Nuper apud C. 3orchivium, collegam meum locus ab iudicibus Fausto Sulla d pecuniis residuis non est constitutus, non quo illi aut exlegem esse Sullam aut causam pecuniae
106쪽
publica contemptam atque abiectam putarent, sed quod accusante tribuno plebis condicione aequa dis ceptari 088 non putarunt. Quid conferam Sullamn cum Iunio' an hunc tribunum plebis cum Quincti, an vero tempus cum tempore 3 Sulla maximis opibus, cognatis, adfinibus, necessariis, clientibus plurimis, haec autem apud Iunium parva o infirma ut ipsius labor quaesita atque collecta: hi tribunus plebis modestus, prudens, non modo non seditiosus, sed etiam seditiosis adversarius, illo
autem acerbus, criminosus, popularis homo ac turbulonius tempus hoc tranquillum atque pacatum, illud omnibus invidia tempestatibus concitatum. Quae cum ita essent, in Fausto tamen illi iudices
I statuerunt iniqua condicione reum causam dicere, cum adversario ius ad ius accusationis summa vis potes
fatis accederot. XXXV. Quam quidem rationem vos, 5 iudices, diligenter pro vestra sapientia et humanitate cogitare, et penitus perspicere debetis quida mali, quantum periculi uni cuique nostrum inferre possit vis tribunicia, conflata praesertim invidia et contionibus seditiose concitatis optimis hercule
temporibus, tum cum homines se non iactatione
p0pulari, sed dignitate atqu0 innocentia tuebantur, a tamen nec P. Popilius neque Q. Metellus, clarissimi
107쪽
viri atque amplissimi, vim tribuniciam sustinere potuerunt; nedum his temporibus, his moribus, his magistratibus sin vestra sapientia ac sin iudiciorum 96 remodiis salvi esse possimus Non fuit illud igitur iudicium iudicii simile, iudices, non fuit, in quo non
modus ullus est adhibitus, non mos consuetudoque SerVata, non causa defensa vis illa fuit et, ut sa0peiam dixi, ruina quaedam atque tempestas et quidvis potius quam iudicium aut disceptatio aut quaestio. Quod si quis est qui illud iudicium fuisso arbitretur oo qui his rebus iudieatis standum putet, is tamen hanc causam ab illa debet seiungore ab illo enim, sive quod in logom non iurasset sive quod e lege subsortitus iudicem non esset, multa petita esse dicitur, Chiunt autoni ratio cum illis legibus quibus is a Iunio multa petita si nulla potest ex parte esse
97 At nim sitiani Bulbus os condemnatus. Addo maiestatis, ut intellegas hoc iudicium cum ill non esse coniunctum. At est hoc illi crimon obloctum. ΟFateor, sed etiam legionum esse ab oe sollicitatam in Illyrico C. Cosconi litturis et multorum testimoniis planum laetum est, quod crimen erat proprium illius quaestionis ut quae res lego maiestatis tonebatur. At hoc obfuit ei maxime. Iam ista aue divinatio est qua si uti licet, vide ne mea coniectura multo sit verior. Ego enim sic arbitror Bulbum, quod homo nequam turpis, improbus, multis sagitiis contaminatus in iudicium sit adductus, ideirco acilius
108쪽
esse damnatum tu mihi x tota causa Bullia quod tibi commodum si ligis, ut id esse secutos iudices
XXXVI Quaproptor hoc Bulbi iudicium non plus 98
huic obesse causa debet quam illa quae commemorata sunt ab accusatore duo iudicia, P opili 0 Ti. Guttae, qui causam de ambitu dixurunt. Quid accusati sunt ab is qui orant ipsi ambitus condemnati: quos ego non idcirco osso arbitror inio integrum restitutos quod planum odorint illos ob rem iudicandam pecuniam accepisse, sed quod iudici bus probaverint, cum in eodem genere in quo ipsi offundissent alios reprehendissent, se ad praemia legis venire oportere. Quapropter neminem ubi ictare existimo quin illa damnatio ambitus nulla x parte cum causa hienti vestroque iudicio coniuncta
Quid, quod Staienus est condomnatus Non die 99
hoc tempore, iudices, id quod nescio an dici opora leat, illum maiestatis esse condemnatum. Non recito testimonia hominum honestissimorum, quae in Staienum sunt dicta ab is qui . Aemilio, clarissimo viro, legati et praefecti et tribuni militares uorunt; quorum testimoniis planum factum est maxime iusas opera, cum UaeStor 88et, in Xercitu suditionem osse conflatam. Ne illa quidum ostimonia recito
quae dicta sunt de HS i u quae ille cum accepisset nomino iudicii astitani, sicut in Oppianici iudicio
109쪽
10040stea, reticuit atque suppressit. Omitto et haec et alia permulta qua illo iudicio in Staienum dietasunt hoc dico, andem tum fuisse P. et L. Cominiis, equitibus Romanis, honestis hominibus et disertis, controversiam cum Staieno, quem accusabant, quae nunc mihi est cum Aecio. Comini dicebant idemqu0d eg dico, Staienum ab Oppianico pecuniam
accepisse ut iudicium corrumperet: Staienus con-101 ilianda gratia causa accepisse dicebat. Irridebatur haec illius oconciliatio i persona viri boni o suscepta, sicut in statuis inauratis quas p0suit ad Iuturnae, quibus subscripsit reges a se in gratiam e880 reductos; Xagitabantur omnes eius fraudes atque fallaciae tota vita in ius modi ratione versata aperiebatur egestas domestica, quaestu forensis Isin medium proferebatur nummariu interpres pacis et conssordiae non probabatur. Itaque tum Staienus, cum idum d0senderut quod Accius, condemnatus 102 est Cominii cum hoc agerent, quod nos in tota cau8 egimu8, probaverunt. Quam ob rem si Staioni Odamnation Oppianicum iudicium corrumpere Voli1- isse, Oppianicum iudici ad mundas sontentias dedissu pecuniam iudicatum est, cum ita constitutum sit
ut in illa culpa aut Cluentius sit aut Oppianicus, Cluenti nummus nullus iudici datus ullo vestigio 3 reperietur Oppianici pecunia post iudicium factum
110쪽
ab iudice ablata os . potest esse dubium quin illa damnati Staieni non modo non sit contra
Cluentium, sed maXime nostram cingam defensionemque confirmo,
XXXVII. Ergo adhuc uni iudicium vid00 fg 103
eius modi ut incursionum potius seditionis, vim multitudinis, impetum tribunicium, quam iudicium appellandum putem. Quod si quis illud iudicium appellet, tamen hoc confiteatur necesse est, nullo modo illam 1 multam quae ab Iunio petita sit cum Cluunt causa p088 coniungi. Illud igitur Iunianum per vim factumost Bulbi ut opili 0 Gutta contra Cluentium non est Staieni etiam pro Cluentio est. Videamus ecquod aliud iudicium, quod pro hien ictio sit, pr0ferre possimus. Dixitne tandem causam C. Fidiculanius Falcula, qui Oppianicum condemnarat, cum praesertim, id quod fuit in illo iudicio invidios iSSimum, paucos dies X subsortition sediss0flDixit si bis quidem dixit in summam enim L. Quina utius invidiam contionibus iam cotidianis seditiosis et turbulentis adduxerat. Uno iudicio multa si ab
eo petita, sicut ab Iunio, quod non suae decuriae munere neque e lege sedisset. aulo sedatiore tempore S accu8atus quam unius, sed eadem fereas lege et crimine quia nulla in iudicio seditio seque vis nec turba versata est, prima actione facillim est absolutus Non numero hanc absolutionum nihilominus enim potust, ut illam multam non commiserit, accepisse tamen ob rem iudicandam pecunium, sicut