장음표시 사용
81쪽
absolvi nullo modo potuerit: cognoscit nunc ita reum citatum esse illum, ut re semel atque iterum praeiudicat condemnatus iudicium venerit. Nam Cluentius, iudices, primum nomen eius detulit cuius in manibus venonum deprehenderat is orat libortus Fabriciorum Scamander. Integrum consilium, iudicii corrupti nulla suspicio simplexin iudicium causa, certa res, unum crimen adlatum est Hic tum C. Fabricius, is de quo ante dixi qui ib0rto damnato sibi illud impendero periculum Ovideret quod mihi cum Aletrinatibus vicinitatem
et cum plerisque eorum magnum Sum 88 Sciebat, frequentes eos ad me domum adduxit; qui quamquam de homine sicut necesse erat existimabant, tamen, quod erat ex eodem municipio, suae 5 dignitatis ess arbitrabantur olim quibus rebus possent defendere; idque a me ut facerem et ut causam Scamandri susciperem petebant, in qua 60 causa patroni omne periculum continebatur. Ego, qui neque illis talibus viris ac tam amantibus mei orem possem illam negare neque illud crimen
tantum ac tam manifestum esse arbitrarer sicutn illi quidum ipsi qui mihi tum illam causam commondabant arbitrabantur, pollicitus eis sum me omnia quae Vellent esse facturum. 25XVIII. Ros agi coepta est citatus est Scarmander reus. Accusabat P. Cannutius homo in primis ingeni osus et in dicendo exercitatus; accusabat autem
82쪽
illo quidem Scamandrum verbis tribus VENENIIM
tionis in oppianicum coniciebantur, aperiebatur causa insidiarum, Fabriciorum familiaritas com-
memorabatur, hominis vita et audacia proferebatur, denique omnis accusatio varie graviterque tractata ad extremum manifesta veneni deprehensione Onclusa est Hic ego tum ad respondendum surrexi 51 qua cura, di immortales qua sollicitudin animi lio quo timore Semper equidem magno cum metu incipio dicere quotienscumque dico, totion mihi vid0or in iudicium venire non ingenii solum, sed
etiam virtutis at tu ossicii, si aut id profiteri videar quod non possim implere quod est impu- 15 dentiae, aut non id Scer quod possim, quod est
aut perfidia aut neglegentiae. Tum vero ita sum perturbatus ut omnia timorem: si nihil dixissem, ne infantissimus, si multa in ius modi causa dixis Sem, ne impudentissimus existimarer XIX. Collogia in aliquando et ita constitui, fortiter esse agendum; illi aetati qua tum oram soler laudi dari, etiam si in minus firmis causis hominum periculis non defuissem. Itaque feci: sic pugnavi, si omni ratione contundi, sic ad omnia confugi, quantum et ego adsequi potui, remedia ac perfugia causarum, ut hoc, quod timide dicam, consecutus Sim, ne quis illi causa patronum defuisse arbitraretur. Sed ut 52
quidquid 'g apprehenderam, istatim accusator
83쪽
extorqu0bat e manibus. Si quaesiveram quae inimicitia Scamandro cum Habito, fatebatur nullas fuisse, sed Oppianicum, cuius ille minister fuisset, huid inimicissimum fuisse atque esse dicebat. Sin autem illud goram, nullum ad Scamandrum morte Habiti venturum emolumentum fuiSSe concedebat, sed ad uxorom Oppianici, hominis in uxoribus necandis Xercitati, omnia bona abiti ventura fuiss0 die0bat. Cum illa defensione usu e8Sem, qua in libertinorum causis honestiSSima semper Ioexistimata est, Scamandrum patrono 88 probatum, fatebatur, sed quaerebat cui probatus osso ipse 53 patronus. Cum ego pluribus Verbis in eo commoratus ossem, Scamandro insidias factas esse per Diogenem constitutumque inter eos alia de re fuisse, sui medicamentum, non Venenum Diogene adferret, hoc cuivis usu venire 90880, quaerebat cur in iusmodi locum, tam abditum, cur solus, cur cum obsignata pecunia venisset Denique hoc loco causa testibus, honestissimi hominibus, premebatur. m. o Badbius do suo consili, Diogenem emptum, Se praesente Scamandrum cum Veneno pecuniaque depreh0nsum esse dicebat Quintilius Varus, homo summa religione et Summa auctoritate prae
sollicitation Diogenis recenti re secum Cloophantum 54 collocutum esse dicebat At tu in illo iudidio eum
84쪽
Scamandrum nos defendere viderumur, verbo illo reu erat, re quidem vera et periculo tota accusatione
Oppianicus. Neque id obscure serebat nec dissimul ar ullo modo poterat aderat frequens, adVocabat, omni studio gratiaque pugnabat postrem, id quod maximo malo illi causa fuit hoc ipso in loco, quasi reus ipse esset, sedebat oculi omnium iudicum non in Scamandrum, sud in Oppianicum coniciebantur; timor eius, perturbatio, Suspensu Si incertusque vultus, crebra coloris mutatio, quae erant antea suspiciosa haec aperta et manifesta faciebant. XX. Cum in consilium iri oporteret 65 quaesivit ab eo C. Iunius quaesitor, ex lege illa Cornelia qua tum erat, clam an palam de se senten-1ue iam ferri vollet oppianici sententia responsum est, quod is Habiti familiarem Iunium esse dicebat, clam velle serri. tum est in consilium omnibus
sententiis praeter unam, quam Suam Staienu esse dicebat, Scamandor prima actione condemnatus est.
dio Quis tum erat omnium qui Scamandro condemnato non iudicium ii Oppianico factum esse arbitraretur Quid os illa damnation iudicatum nisi venenum id quod abito daretur, esse quaesitum' quae
porro tenuissima suspicio collata in Scamandrumque si aut conferri potuit, ut is sua sponte necare voluissu Habitum putaretur
Atque hoc tum iudicio facto et Oppianico re of 56
existimatione iam lege et pronuntiation nondum condemnato, tamen mabitu Oppianicum reum
85쪽
statim non secit. Voluit cognoscere utrum iudices in os solos essent seVeri quos venenum habuisse ipsos comperissent, an etiam consilia conscientiasque
olus modi facinorum supplicio dignas iudicarent. Itaque C. Fabricium, quem propter familiaritatem Oppianici conscium illi facinori fuisse arbitrabatur, reum statim fecit, utique eiciosius primus constitueretur propter cau8a coniunctionem impetravit.
Hi tum Fabricius non modo ad me meos vicinos et amicos letrinates non adduxit, sed ipse eis ionoque defensoribus uti postea neque laudatoribus 57 potuit rem enim integram hominis non alieni quamvis suspiciosam defendere humanitatis esse putabamus, iudicatam labefactare constri impudentiae. Ita quo tum illo inopia et necessitate coactus in uecausa ius modi ad Caepasios fratres confugit, homines industrios atque eo animo ut quaecumque dicendi potestas esset data in honor atque in boneficio ponerent. XXI. Iam hoc pr0pe iniquissimo comparatum est quod in morbi corporis, ut quisque sto sigi dissicillimus, ita medicus nobilissimus atque optimus quaeritur, in periculi capitis, ut quaeque da usa dissicillima est, ita deterrimus Obscurissimusque patronus adhibetur nisi forte hoc causae est, quod modio nihil praeter artificium, oratore etiam aucto 2558 ritatem praestare debent. Citatur reus, paucis verbis accusat, ut de re iudicata, Cannutius incipit 0ngo
86쪽
et alte petito prooemi respondere maior CaepaSiuS. Primo attoni auditur eius oratio. Erigebat animum iam demissum et oppressum Oppianicus; gaudebat ipse Fabricius; non intellegebat animos 5 iudicum non illius eloquentia, sed defensionis impudentia commoveri. Postea quam de re coepit dicere, ad ea quae erant in causa addebat etiam ipse nova quaedam Vulnera, ut, quamquam sedulo faciebat, tamon interdum non defendere, sed praevaricari accu-1 sationi videretur. Itaque cum callidissime se dicere putaret et cum illa verba gravissima ex intimo artificio deprompsisset, Respicite, iudices, hominum fortunus, respicite dubios Variosque casus, respicit Fabrici senectutem - cum hoc 1ue respicite ornandae orationis causa saepe diXisset, respexit ipse a C. Fabricius a subsulliis domisso capit discusserat. Hic iudices ridero, stomacharias atque acerbe ferre patronus causam sibi eripi et socolora de illo loco Respicite, iudices, non posse et dicere nec quicquam propius est factum quam ut illum persequeretur et collo obtorto ad subsollia reduceret, ut reliqua posset perorare. Ita tum Fabricius primum suo iudicio, quod est gravissimum, deinde legis vi et sententiis iudicum est
XXII. Quid est quod iam de Oppiane persona
cau8aque plura dicamus i Apud eosdem iudicos rous est factus, cum his duobus praeiudiciis iam damnatus
87쪽
esset ab isdem autum iudicibus qui Fabriciorum damnatione de Oppianico iudicarant, locus ei primus est constitutus accusatus est criminibus gravissimis, ut is quae a me breviter dicta sunt, et praeterea multis quae nunc ego omnia omittes accusatus est apud eos qui Scamandrum ministrum Oppianici, C. Fabricium conscium maleficii condemnarant. 60 Utrum, si deos immortales t magis S mirandum, quod is condemnatu est, an quod omnino respondere ausus es, Quid enim illi iudices facere potuerunt i loqui si innocentes Fabricios condemna88ent, tamen in oppianico sibi constar et superioribus consentire iudiciis debu0runt. An vero illi sua per se ipsi iudicia rescinderent, cum ceteri soleant in iudicandon ab aliorum iudiciis discrupent providere et ei is qui Fabridi libertum, quia minister in maleficio fuerat, patronum, quia con80iu8, condemnaSSent, ipsum prin0ipem atque architectum sceleris absolverent et qui ceteros nullo praeiudiei facto tamene ipsa causa condemna880nt, hunc, quem bis iam Io 61 condemnatum acceperant, liberarent' Tum Vero illa iudicia sinatoria, non falsa invidia sed vera atque insigni turpitudine notata atque operta dedecore et infamia detensioni locum nullum reliquissent. Quid nim tandom illi iudices responderent, si qui sab is quaeroret Condemnastis Scamandrum quo criminu Nempe, quod abitum per AerVum medici veneno nudare voluisset.' Quid Habiti
88쪽
morte Scamander consequ0batur Nihil, sud
administer urat Oppianici Et condemnastis C. Fabricium quid ita Quia, cum ipse familiaris sim Oppianico usus, libertus autum eius in maleficio 3 deprehensus esset, illum Xpertem ius consilii misso non probabatur. Si igitur ipsum Oppianicum bis suis iudiciis condemnatum absolvissent, qui tantam turpitudinum iudiciorum, qui tantam inconstantiam rerum iudicatarum, quis tantam libidinem iudicum 1 ferre potuissut Quod si hod vidotis quod iam hac omni ration 62 patefactum est, illo iudicio reum condemnari, prae- sortim ab isdem iudicibus qui duo praeiudicia secis
sent, necesse fuisse, simul illud videatis necessu st, 15 nullam accusatori causam esse potuisse cur iudicium vellet corrumporo. XXIII. Quaero enim de te, T. Acci, 0lictis iam ceteris argumentis omnibu8, num Fabricios quoquo innocentes condemnatos XiStimes, num etiam illa iudicia secunia corrupta esse dicas, 2 quibus in iudiciis altur a Staieno solo absolutus est, altur etiam ipso se condemna Vit Age, Si nocenteS, cuius alsificii num quid praeter Venenum UaeSitum, quo abitus necaretur, obiectum est i numquid aliud in illis iudiciis vorsatum est praeter hasce siue insidias Habito ab Oppianico or Fabricium factas Nihil nihil, inquam, aliud iudices, reperietis.
Exstat memoria sunt tabula publicae redargue
89쪽
me, si mentiori festium dicta rudita dod in illorum iudiciis quid praeter hoc venenum Oppianici non modo in criminis, sed in male dicti loco si obiectum. 63 Multa dici possunt qua re ita nocesse fuerit iudicari,
sed ego occurram XSpectationi vestrae, iudices. Nam sitsi a vobis si audio ut numquam benignius neque attentius quemquam auditum putem, tamen Vocatmo alio iam dudum tacita vestra Xspectatio, quae
mihi obloqui vidutur quid ergo i negasne illud
iudicium esse corruptum ' Non nego, sed ab ohoc corruptum non esse confirmo quo igitur est corruptum ' Opinor, primum, si incertum fuisset quisnam exitus illius iudicii futurus esset, usiri similius tamen esset eum potius corrupisse qui metuisset ne ipse condemnaretur, quam illum qui is veritus esse ne alter absolveretur; deinde cum osse non dubium quid iudicari necesse esset, eum
cori potius qui sibi alia ratione dissideret, quam oum qui omni ratione confideret postremo certe potius illum qui bis apud eos iudices offendisset, o 64 quam eum qui bis causam is probavisset. Unum quidem certe nemo erit tam inimicus Cluentio qui mihi non concedat, si constet corruptum illud esse iudicium, aut ab Habito aut ab oppianico esse
o tand Quint. l. c. iudicium 88e, T.
90쪽
comaptum: si doceo non ab Habito, vinco ab Oppianico si ostendo ab Oppianico, purgo Habitum. Qua re, ui si satis docui rationum nullam huic corrumpondi iudicii fuiss0, x quo intellegitur ab Oppianico esse corruptum, tamen de illo ipso separatim cognoScite.
XXIV. Atque ego illa non argumentabor, quae Sunt gravia Vehementer, eum corrupisse qui in periculo fuerit, eum qui metuerit, eum qui spem salutis inio alia ratione non habuerit, eum qui semper singulari suurit audacia. ulta sunt ius modi Verum cum ha boam rem non dubiam sed apertam atque manifestam, enumeratio Singulorum argumentorum non
est necessaria. Dico C. Aelio Stai in iudici ocu 6513 niam grandum Statium Albium ad corrumpendum iudicium odissu Num qui negati e Oppianice, appello, te, . Acci, quorum alter loquentia damnati nona illam, alter tacita pietate deplorat aud0tunogar ab Oppianico Staieno iudici pecuniam datam, a negate, inquam, in eo loco. Quid tacetis' an negaro non p0festis quod repetistis, quod confessi estis, quod abstulisti. Quo tandem igitur ore menti nomcorrupti iudicii facitis, cum ab ista parto iudicipoduniam ante iudicium datam, post iudicium rep-st tam esse fateamini Quonam igitur ha0 modo gesta sunt Repetam paulo altius, iudices, et omnia 66
qua in diuturna obscuritat latuerunt sic aperiam ut ea cernere oculis videamini. Vos quaeso ut adhuc se attent audistis tem qua reliqua sunt