장음표시 사용
111쪽
cuu8um pecunire capta nusquam Staienus adem logo dixit. Ῥroprium crimen illud quaestionis ius non 10 fuit. Fidieulanius quid fudissu dicebatur' accepi Sse a Cluenti HS CCCC. Cuius erat ordinis i senatorii. Qua lege in eo genere a senatore ratio repeti solet, de pecuniis repetundis, ea lege accu8atu honestissime
est absolutus acta est enim cau8a more maiorum,
sin vi, sine metu, in periculo hicta et Yposita et demonstrata sunt omnia adducti iudices sunt non modo potuisse honeste ab eo reum condemnari qui non Operpetuo sedisset, sed alliud si is iudex nihil diss0t nisi quae praeiudicia de eo facta esse constarent, audire
105 praeteroa nihil debuiss0 XXXVIII. Tum etiam
illi quinque qui imperit0rum hominum rumu80uloSaucupati, tum illum absolverunt, iam suam cle 15 mentiam laudari magno opere nolebant. Ἀ quibus si qui quaereret sedissentne iudices in C. Fabricium,
sudisse se dicerunt; si interrogarentur num quo crimino is esset accusatus praeterquam Venetii eiuSqu0d quaesitum Habit diceretur, negarent; si deinde uoessent rogati quid iudicassent, condemnasse se dicorunt nemo enim absolvit. Eodem modo quaesitum si osse de Scamandro certe idem respondissent; tametsi ille una sententia est absolutus, sed illam 106 unam noui tum istorum suam diei vellet. itur asigitur facilius sua sententia rationem redderet:
isti qui se et sibi et rei iudicata constitisse dicit, an ille qui se in principum maleficii lenem, in
112쪽
adiutores eius et conscios vehementissimum esse
respondet Quorum ego do sontentia non debeo disputare neque nini dubito quin ii talos viri sus pici0ne aliqua perculsi repentina de statu suo de clinarint. Qua re eorum qui absolverunt miseri cordiam non reprehendo, eorum qui in iudicando superiora iudicia seeuti sunt sua sponte, non Staieni fraude constantiam comprobo, eorum vero qui sibi non liquere dixerunt sapientiam laudo, qui absolv-IO ere eum quem nocenti88imum cognorant, et quem
ipsi bis iam antea condemnarant nullo modo poterant, condemnare, cum tanta consilii infamia et tam atrodis
rei suspicio esset iniecta, paulo posterius patefacta re maluerunt Ac ne ex facto solum sapientus illos 107i iudicetis, sed etiam ex hominibus ipsis quod hiracorun rectissime ac sapientissim factum probetis, quis P. Octavi Balbo ingenio prudentior, iure per itior, de religione, mei diligentior aut sanctior commemorari potest Non absolvit. Quis Q. Con aosidio constantior, quis iudiciorum atqu0 eius dignitatis qua in iudiciis publicis versari debet peritior, quis Virtute, consilio, auctoritate praestantiora sis quidem absolvit. Longum est de singulorum virtute ita dicere quae cognita sunt ab omnibus
5 verborum ornamenta non quaerunt. Qualis vir M.
Iuvontius odo fuit X veter illa iudicum disciplina,
113쪽
qualis L. Caulius orgias, . Basilus, C. Caudinus iqui omnos in iudiciis publicis iam tum florunt ropublica floruerunt. Ex eodem numero L. CRASius, Cn. Heius, pari et integritate et prudentia quorum nullius sententia est Oppianicus absolutus. tque in his omnibus natu minimus, ingoni ut diligentia treligion par eis rivos antea commemoraVi, P. 108 Saturius, in eadem sententia fuit innocentiam
Oppianici singularem, qu in reo qui absolvit ambitiosus, qui distulit cautus, qui condemnavit oconstans existimaturi
XXXIX. Haud tum agente Quinctio neque in contione n0que in iudicio demonstrata sunt; neque enim ipso dici patiebatur nec per multitudinem concitatam consister cuiquam in dicendo licebat. Itaque ipse is postquam Iunium perVertit, totam causam reliquit; paucis enim diebus illis et ipso privatus si factus et hominum studia deservisse intellegebat. Qu0d si per quos dies Iunium accusavit Fidiculanium accusare voluisset, respondendi Fidiculani potestas facta non oesset primo quidem omnibus illis iudicibus qui 109 Oppianicum condemnarant minabatur. Iam insolentiam noratis hominis, oratis animos eiu ac piritus tribunicios. Quod erat odium, di immortales, quae Superbia, quanta ignorantia sui, quam gravis 5 atque intolerabilis arrogantia i qui illud iam ipsum acerbe tulerit, e quo illa nata sunt omnia, non sibi ad defensioni suae condonatum esse Oppianicum:
114쪽
proinde quasi non satis signi essu debuerit ab omnibus eum fuisse d0sertum qui se ad patronum illum contulisset. Erat enim Romae summa copia patronorum, hominum eloquentissimorum atque ampli88im0rum, 5 quorum certe aliquis defendisset equitum Romanum, in municipio suo nobilum, si honesto putasset eius modi causam posse defendi. XL. Nam Quinctius quidem 110
quam ad Sam Umquam antea diXerat, cum annos ad
quinquaginta natus esset i quis eum umquam nonio modo in patroni, sed in laudatoris aut advocati loco vidorata Qui quod rostra iam diu vacua locumque illum post adventum L. Sulla a tribunicia voce deSertum oppresserat, multitudinemque desuefactamiam a contionibus ad veteris consuetudinis simili 15 tudinem ovocarat, idcirco cuidam hominum generi
paulisper iucundior fuit. Ἀtquo idem quanto in odi posto fuit illis ipsis per quos in altiorem locum ascenderat equo iniuria ; facito enim ut non 3 11
Solum mores eius et arrogantiam, sed etiam vultuma atque amictum, atque illam usque ad talos deruis-Sam purpuram recordemini Is qua8 non esset ullo modo ferundum se e iudicio discessisse Victum, rem a subsolliis ad rostra detulit. Et iam querimur saepe hominibus novis non satis magnos in haca civitat esse fructus ego usquam umquam fuisse
115쪽
maiores, ubi si quis ignobili loco natus ita vivit ut nobilitatis dignitat0m virtute tueri posse Videatur,
usque eo pervenit quoad eum industria cum innoc-112 ntia prosecuta est; si quis autem o uno nititur,
qu0d sit ignobilis, procudit saepe longius quam si
idem illo ossus cum isdem suis vitiis nobilissimus. Ut Quinctius nihil nim dicam de ceteris si fuisset homo nobilis, quis eum cum illa superbia atque in tolerantia ferre potuisset Quod eo loco fuit, itatulor uni ut, si quid haberet a natura boni, pro Iodesse ei putarent oportere, superbiam autem atque arrogantiam eius deridendam magis arbitrarentur propter humilitatem hominis quam pertimescen
XLI. Sed, ut illuc revertar, quo temp0re Fidiculanius 130st abs0lutus tu, qui iudicia facta commemoras, quid tum ess existimas iudicatum i certe gratis iudicasse. 113 At condemnarat, at causam totam non audierat, at in contionibus a L. Quinctio vehementer erat et saepe vexatus. Illa igitur omnia Quinctiana iniqua, falsa, o turbulenta, popularia, seditiosa iudicia fuerunt. Esto: potuit esse innocens Falcula. Iam ergo aliqui Oppianicum gratis condemnavi, iam non eos Iunius subsortitus est qui pecunia accepta condemnarent; iam vi lotur aliqui ab initio non sedisse et tamen asOppianicum gratis condemnasse. Verum, si innocens
116쪽
Falcula, quaero quis sit nodunc si hic gratis condemnavit, qui accepit' ego rem esse ullam in quemquam ill0rum obiectam qua Fidiculani non obtueta sit, aliquid fuisse in Fidiculani causa quod 3 idem non esset in uterorum. Aut hoc iudicium 114
reprehendas tu cuius accusati rebus iudicatis niti videbatur, necesse At, aut, si hoc Verum esse concediS, Oppianicum gratis condemnatum 88 fateare. Quamquam satis magno argument esse debet,
1 quod ex tam multis iudicibus absoluto Falcula nemo reus factus est. Quid enim mihi damnatos ambitus c0lligitis, alia lege certis criminibus, plurimis testibusicum primum illi ipsi debuerint potius accusari de pecuniis repetundi quam ambitus; nam si in ambitus1ue iudiciis hoc is obfuit, cum alia lego causam dicerent, certe, si propria lege huius peccati adducti essent, multo plus obfuisset uindo si tanta vis fuit istius 115 criminis, ut, qua quisque lege ex illis iudicibus rous
factus esset, tamen hae plaga periret, cur in tanta a multitudine accusatorum, tantis praemiis, ceteri rei facti non sunt i Hic profertur id quod iudicium appellari non oportet, . Septimio Scaevolae litom onomine esse aestimatam. Cuius rei quae consuetudo sit, quoniam apud homines peritissimos dico, pluribus a verbis odor non debeo; numquam enim ea
diligentia qua solet adhibori in ceteris iudiciis
117쪽
116 adom reo damnat adhibita est. In litibus aestimandis foro iudicos aut, quod sibi eum quem semel condemnarunt inimicum putant esse, si quae in eum lis capitis illata si non admittunt, aut, quod Se perfunctos iam esse arbitrantur, cum de eo iudicarunt, neglegentius attendunt cotura. Itaque et maiestatis absoluti sunt permulti, quibus damnatis de pecuniis repetundis lites maiestatis essent aestimatae, et hoc cotidi seri videmus, ut reo damnato de pecuniis repetundis, ad quos pervenisse pecunias in olitibus aestimandis statutum sit, eos idem iudices absolvant quod cum sit, non iudicia rescinduntur, sed hoc statuitur, aestimationem litium non esse iudicium. Scaevola condemnatus est aliis criminibus, frequentissimis pultae testibus omni contentione uepugnatum est uti is haec capitis aestimaretur. Quaero si roi iudicata pondus habuisset, ille postea vel igdom vol aliis inimicis reus hac lege ipsa factus esset.
117 XLII. Soquitur id quod illi iudicium appellant,
mali es autem nostri numquam neque iudicium no Iominarunt neque proinde ut rem iudicatam observarunt, animadversionem atque auctoritatem cenAoriam.
Qua de re ante quam dicere incipi0, perpauca mihi
do meo ossici verba faciunda sunt, ut a me eum huiusce periculi tum ceterorum quoque ossiciorum et asamicitiarum ratio conservata esse videatur. Nam mihi cum viris fortibus qui censores prOXime fuerunt
huiusce peri quo ceteΓorum, T.
118쪽
ambobus est amicitia, cum altero vero, sicut plerique VeStrum ciunt, magnus usus et Summa utriusque ossiciis constituta necessitudo. Qua r quidquid do 118subscriptionibus oriam mihi dicondum erit, eo dicam animo ut omnem orationem meam non de illorum laeto, sed de ratione censoria habitam existimari velim a Lentulo autem, familiari meo, qui a me pro eximia sua virtut summisque honoribus quos ap0pul R0mano adeptus est honori causa nominatur,1 facile hoc iudices, impetrabo, ut, quam ipse adhibere consuevit in amicorum periculis cum idom et diligontiam tum vim animi libertatemque dicendi, ex hac mihi c0nesidat ut tantum mihi sumam quantum sine huius oriculo praeterire non possim. me 1 tamen, ut aequum est, omnia caute pedetemptimque dicentur, ut equo des huius defensionis relicta neque cuiusquam aut dignitas laesa aut amicitia violata esse videatur. Vide igitur, iudicus, animadvertisse censoros in 119 a iudicus quosdam illius consilii Iuniani, cum stam ip8am causam subscriberent. Hic illud primum
commune proponam, numquam animadversionibus
censoriis hanc civitatem ita contentam ut rebus iudicatis fuiss0. Nequo in re nota OnSumam tempus; a exempli causa ponam unum illud, C. Getam, cum a L. Metello se Cn. Domitio consoribus ex senatu eiectus esset, cen801 6m 8Se pSum postea factum, et
119쪽
cuius mores era n a censoribus reprehensi liunc postea
et populi Bomani et eorum qui in ipsum animad-Verterant moribus praefuiss0. Quod si illud iudicium putaretur, ut ceteri turpi iudicio damnati in per petuum omni honor ac dignitatu privantur, sic hominibus ignominia notatis neque ad honorem 120 aditus no tu in curiam reditus esset. Nunc si qu0m Cn. Lentuli aut L. Gelli libertus furti condemnarit, is omnibus ornamentis amissis numquam ullam honestatis sua partem recuperabit; quos autem Oips L. Gullius et Cn. Lentulus, duo cenSoreS, clarissimi viri sapientissimique homines, furti et captarum pecuniarum nomine notaverunt, ii non modo in sonatum redierunt, sed etiam illarum ipsarum rorum iudiciis absoluti sunt. XLIII Nominori 15 Voluserunt maiores nostri non modo de existimationuculi18quam, Sed ne pecuniaria quidem ii r minima ess iudicem, nisi qui inter adversarios convenisset; quapropter in omnibus legibus quibus exceptum stilo quibus causis aut magistratum capere non liceatiso aut iudicum logi aut alterum accusare, haec ignominia causa praetermissa est timori enim causam, non vita poenam in illa potestate esse Voluerunt. 121 Ita quo non sollim illud ostendam, quod iam videtis, populi Romani suffragiis saepenumero censorias sub asscriptione esse sublatas, Verum etiam iudiciis oriam qui iurati statuor maiore cum religione et diligontia debuerunt Primum iudices, senatores equiteAque
120쪽
Romani, in compli tribus iam reis quos contra leges pecunia accepisse subscriptum est, uae potius religioni quam censorum opinioni paruerunt; deinde praetores urbani qui iurati debent optimum quemque 5 in lectos iudices referre, numquam sibi ad eam rem censoriam ignominiam impedimento esse oportere duXerunt censores denique ipsi saepe numero sup0ri 122 Orum censorum iudiciis, si ista iudicia appellari vultis, non steterunt Atque etiam ipsi inter se censores 1 sua iudicia tanti esse arbitrantur ut alter altorius iudicium non modo repr0hendat, sed otiam rescindat; ut alter de senatu movere volit, alter retinua et ordine
amplissim dignum existimet ut alter in aerarios referri aut tribu moveri iubeat, alter vetet Qua re 1 qui v0bis in mentem venit haec appellare iudicia, quae a populo rescindi, ab iuratis iudicibus repudiari, a magistratibus neglegi, ab eis qui eandem potestatem adopti sunt commutari, inter collegas discrepare vid0atis leto XLIV. Qua cum ita sint, viddamus quid tandoni 123
censoros de illo iudicio corrupto iudicasse dicantur. Ac primum illud statuamus, utrum quia censore Subscripserint ita sit, an quia ita fuserit illi subscripssirint. Si quia subscripserint, videte quid agatis, ne in unum
aDquemque nostrum censoribus in posterum potestatem regiam permittatis, ne subscriptio censoria non minus calamitatis civibus quam illa acerbissima proscriptio