장음표시 사용
71쪽
merito desensionis, Oppianicum hominem sceleratissimum et nocentissimum esse damnatum. Qui uxori
suae Cluentiae, quae amita huius Habiti fuit, cum ipse poculum dedisset, subito illa in media potion0
exclamavit se maximo cum dolore mori nec diutius vixit quam locuta est, nam in ipso sermon hoc et vociferatione mortua est. Et ad hanc mortem tam repentinam vocesque morienti Omnia praeterea quae solent osso indicia et vestigia veneni in illius mort
uae corpore fuerunt. Io31 XI. Eodemque veneno C. Oppianicum fratrem ne cavit. Neque est hoc satisci tametsi in ipso fra torno parricidio nullum scelus praetermissum videtur, fa-mon, ut ad hoc nefarium facinus accedet ut aditum sibi aliis coloribus ante munivit. Nam cum 880 13 gravida uria, fratris uxor, et iam appropinquare partus putaretur, mulierem veneno interfecit ut una illud quod ratis fratre conceptum necaretur. Post fratrem adgre88us est qui ero, iam exhausto illo poculo mortis, cum et de suo et de uxoris interitu stoclamaret testamentumque mutare cuperet, in ipsa significatione huius voluntatis A mortuus. Ita multurum ne partu eius ab hereditate fraterna ex cluderetur necavit fratris autem liberos prius vita privavit quam illi hane a natura hacem accipere potu aserunt, ut omnes intellegerent nihil ei clausum, nihil sanctum SSe OSSe a uiu audacia fratris liberos
72쪽
n materni quidem corporis custodia tegere potuissent. emoria teneo Milesiam quandam mulierem 32 cum essem in Asia, quod ab heredibus sucundis accepta pecunia partum sibi ipsa modica montisue abegisset, rei capitalis esse damnatam nec iniuria, quae sem parenti8, memoriam nominis, subsidium generis, heredem familiae, designatum rei publicaucivem sustulisset. Quanto est Oppianicus in adum
iniuria maior supplicio dignus' si quidem illa, cumio suo corpori vim attulisset, se ipsa cruciavit, hic aussim id om illud os ei per alieni corporis mortem atque cruciatum. Ceteri non videntur in singulis hominibus multa parricidia suseipere po88 : Oppianicus inuontus est qui in uno corpore plure necaret. 13 XII. Ita quo cum hanc eius consuetudinem audaciam 33que cognosset avunculus illius adulescentis Oppianici, Cn. agius, isque, cum graVi morbo adfectus esset, horodum illum sororis sua filium acorus, adhibitis
amicis praesente matre sua Dinaen, Xorem Suam et interrogavit 88etne praegnan quae eum Se 8Serespondisset, ab ea petivit ut se mortuo apud in aeam, quae tum ei mulieri ostru erat, quoad par
ero habitaret, diligentiamque adhibero ut id quod
conceperat servare et SalVum parere o88ef. Itaqu0
acui testamento lega grandem pecuniam a filio, si quinatus esset ab secundo herede nihil iuga f. Quid 34
73쪽
18 PRO A CLUENTIO. de Oppianico suspicatus sit, videtis quid iudicarit,
obscurum non est: nam cuius filium faceret heredem,
eum tutorem liberis non adscripsit. Quid oppianicus fecerit cognoscito, ut illum agium intellogatis non longe animo prospexisse morientem. Quae pecunia mulieri legata erat a filio, si qui natus esset, eam praesentem Oppianicus non dubitam mulieri solvit, si haec solutio legatorum et non merce abortionis appellanda est quo illa pretio accepto multisque raeterea muneribus, quae tum e tabulis io Oppianici recitabantur, spem illam quam in alvo commendatum a Viro continebat victa avaritia sceleri 35 oppiani ei vendidit. Nihil posse iam ad hanc impro bitatum addi videtur attendite Xitum. Quae multor obtestatione viri decem illis mensibus eos domum quidem ullam nisi socrus suae nosse debuit haec quinto mense post Viri mortem ipsi Oppianico nupsit. Quae nuptiae non diuturnae fuerunt; erant enim non matrimonii dignitate, sed sceleris societate
36 XIII. Quid ' illa caedes silvi Larinatis adule scentis pecuniosi, quam clara tum recenti re suit, quam omnium sermone celebrata Fuit villius quidam Larino perdita nequitia et Summa egestate, arto quadam praeditus ad libidines adulescentulorum usexcitandas accommodata: qui ut se blanditiis et ad
74쪽
sentationibus in Asiavi consuetudinem penitus immersit, Oppianicus continuo sperare coepit hoc se Αvillio tanquam aliqua machina admota capere Asuvi adulescentiam et fortunas ius patrias X- pugnare posse. Ratio excogitata Larini est, res translata Romam inire enim consilium facilius insolitudine, perficere rem eius modi commodius in turba posse arbitrati sunt. Asuvius cum villio Romam est profectusci hos vestigiis Oppianicus conio secutus est. Iam ut Romae ViXerint, quibus conviviis, quibus flagitiis, quantis et quam profusis
sumptibus, non modo consei sed etiam conviva tadiutore Oppianico, longum est dicere mihi, prae sertim ad alia properanti: exitum huius adsimulatae 15 familiaritatis cognoscite. Cum esset adulescens apud 37 mulierculam quandam, atque ubi pernoctarat ibi
diem posterum commoraretur, AVillius, ut erat constitutum, simulat se aegrotare et testamentum facere
vollo. Oppianicus obsignatores ad eum, qui neque et Asuvium neque Villium nossent, adducit sit illum Asiavium appellat. Ipse testamento Asia vi nomino obsignat disdedit: villius ilico convalescit Asuvius autem brevi illo tempore, quasi in hortulos iret, in harenarias quasdam extra portam Esquilinam peras uetus oeciditur. Qui cum unum iam et alterum 38 diem desideraretur neque in eis loci ubi ex con
75쪽
suetudine quaerebatur inveniretur, et Oppianicus in foro Larinatium dictitaret nuper se et suo amicoStestamentum eius obsignasse, liberti Asia vi et nonnulli amici, quod eo die quo postremum SuviuS visus erat villium cum eo fuisse ut a multis visum seSA constabat, in eum invadunt ut hominem ante pedes Q. Manli, qui tum erat triumvir, constituunt; atque illo continuo, nullo teste, nullo indice, recentis maleficii consciuntia perterritus omnia ut a me paulo ant dicta sunt Xponis, Suviumque a Io39 sese eonsilio oppianici intui laetum fatetur. Extra
hitur domo latitans Oppianicus a Manlio index A villius ex altera parte coram tenetur. Hic quidiam reliqua quaeriti l anlium plerique noratis
non illo honorem a pueritia, non studia virtutis, is non ullum existimationis bona fructum umquam cogitarat e petulanti atque improbo scurra in discordiis civitatis ad eam columnam ad quam multorum saepe conviciis perductus erat tum suffragiis populi pervenerat. Itaque rem eum oppianico trans Ioigit pecuniam ab eo accipit, causam et Susceptam ut tam manifestam relinquit. Ac tum in Oppianidienus crimen hoc Auvianum cum fustibus multissum vero indicio villi comprobabatur: in quo alligatum Oppianici nomen primum AS constabat, 3
eius quem Vos miserum atque innocentem falso iudicio circumvolatum osse dicitis.
76쪽
cui tu es heres, pater tuus non manifesto necavit ad quam cum adduxisset medicum illum suum, iam cognitum et saepe victorem, er quem interis seuerat plurimos, mulier Xclamat se ab eo nullo modo curari velle quo curante omnes suos erdidisset. Tum repente Anconitanum quendam, L. Clodium, pharmacopolam circumforaneum, qui a Sutum Larinum venisset, adgreditur e cum eo duo-1 bus milibus HS id quod ipsius tabulis tum si
demonstratum, transigit. L. Clodius, qui properaret, cui fora multa restarent, simul atque introductus est rem confecit prima potione mulierem sustulit, neque postea Larini punctum est temporis
1 uommoratus Eadem hae minaua tostamonium 41 faciunto, cum fabulas prehendisset Oppianicus, qui gener eius fuisset, digito legata delevit; et cum id
multis locis sedisset, post mortem eius, o lituris coargui posset, tegia mentum in alias tabulas transa scriptum signis adulterinis obsignavit. Multa praetereo consulto etenim Vereor ne haec ipsa nimium multa ess Videantur; vos tamen similem sui eum fuisse in ceteris quoque vitae partibus existimaru obotis Illum tabulas publicas Larinia censoria corrupisSe decuriones universi iudicav04. per quem interfecerα plurimo8J, Lambinus. . curari
77쪽
runt cum illo nemo iam rationem, nemo rem ullam contrahebat nemo illum ex tam multis cognatis et adfinibus tutorem umquam liberis suis scripsit nemo illum aditu, nemo congreSSione, nemo Sermone, nemo convivio dignum iudicavit; Omne aSpernabantur, omne abhorrebant, omne ut aliquam immanem ac perniciosam bestiam pestem- 42 qu fugiebant. Hunc tamen hominem tam audacem,
tam nefarium, tam nocentem numquam accuSRSSet
Habitus, iudices, si id praetermittere suo salvo o capite potuisset. Erat huic inimicus Oppianicus,
erat, sed tamen erat vitricus crudelis et huic infesta mater, at mater. Ostremo nihil tam remO- tum ab accusatione quam Cluentius et natura et voluntate et instituta ratione vitae. Sed cum 13 esset haec ei proposita condicio, ut aut iuste pieque accusaret aut acerbe indigneque moreretur, accusare, quoquo modo posset, quam illo modo mori maluit. 43 Atque ut hoc ita esse perspicere OSSitiS, XPO Ionam vobis Oppianici facinus manifesto compertum atque deprehensum e quo simul utrumque, et huic accusare et illi condemnari necesse fuisse, intollugeti S.
XV. martiale quidam astrini appellabantur, ueministri publici artis atqu0 i deo veteribus institutis holigionibusque Larinatium consecrati;
78쪽
quorum cum ali magnus numeruS 88et, cumque
item, ut in Sicilia permulti Vonori sunt, sic illi
Larini in artis familia numerarentur, repente Oppianicus eos omnes liberos esse civesque Ro-5 manos coepit defendere. Graviter id decuriones Larinatium cunctique municipes tulerunt itaque ab Habito petiverunt ut eam causam SuSciperet publiceque defendoret. Habitus cum se ab omni eius modi negotio removisset, tamen pro loco, roto antiquitate generis sui, pro eo quod se non suis
commodis sed etiam suorum municipum ceterOrumque necessariorum natum esse arbitrabatur, tanta voluntati universorum Larinatium deesse
noluit Suscepta causa Romamque delata magnae 44 15 cotidie contontiones inter Habitum et oppianicum ex utriusque studio defensionis excitabantur. Erat ipse immani acerbaque natur Oppianicus incendebat eius amentiam infesta atqu0 inimica filio matur Habiti. magni autem illi sua interesse arbita rabantur hunc Ἀ causa martialium removeri.
Suburat otiam alia causa maior, quae Oppianici hominis avarissimi atque audacissimi mentem maximo commovebat Nam Habitus usquo ad 45 illius iudicii tempus nullum testamentum umquam 25 lacerat: meque legare eius modi matri poturat
79쪽
animum inducere, neque testamento nomen omnino praetermittere parentis. Id cum Oppianicus sciret neque enim erat obscurum intellegebat Habito mortuo bona ius omnia ad matrem Sse Ventura, quae ab sese postea aucta pecunia maiore praemio, orbata filio minore periculo necaretur. Itaque his rebus incensus, qua ratione Habitum veneno tollere conatus sit OgnOScite. 46 XVI. . t L. Fabridii fratres gemini fuerunt X municipio Al0trinati, homines inter se cum forma otum moribus similes, municipum autem Suorum
dissimillimi, in quibus quantus splendor it quam
pr0pe aequabilis, quam fere omnium constatis et moderata ratio vitae, nemo Vestrum, ut mea fert opinio, ignorat. His Fabricii semper est usu 15 Oppianicus familiarissime. Iam hoc fero scitis omnes, quantam vim habeat ad coniungendus amicitias studiorum ac natura similitudo. Cum illi ita vivorunt ut nullum quaestum SSe turpem arbitrarentur, cum omnis ab eis fraus, omne Ioinsidia circumscriptionesque adulescentium naScerentur, cumque essent Vitiis atque improbitato omnibus noti, studiose, ut dixi, ad eorum se familiaritat0m multis iam ante annis Oppianicus applies arat. Ita quo tum sic statuit, per C. Fabricium as nam Lucius erat mortuus insidias Habito com pararu Erat illo tompor infirma valotudine Habitus, utebatur lautum modico non ignobili, spectato homine, Cleophanto; cuius servum Dio-
80쪽
genem Fabricius ad venenum Habito dandum spe et pretio sollicitare coepit. Servus non incallidus et, ut res ipsa declaravit, frugi atque integer, e monem Fabrici non est aspernatu : rem ad dominum dotulit Cleophantus autum cum Habito est collocutus. Habitus statim cum M. Baubio Senatore, familiarissimo suo, communicavit; qui
qua side, qua prudentia, qua diligentia fuerit,
mominisse vos arbitror. Ei placuit ut Diogenomio Habitus mero a Cleophanto, quo facilius aut
comprehenderetur res eius indicio aut falsa osso cognosceretur. V multa Diogenes emiturci venenum diebus paucis comparatur multi viri boni cum X occulto interveni8Sent, pecunia obsignata, is quae ob eam rem dabatur, in manibus Scamandri liborti Fabriciorum deprehenditur.
Pro di immortales oppianicum quisquam his 48
rubui cognitis circumventum ess dico i XVII. Quis umquam audauior, qui nocentior, qui apertior uo in iudicium adductus est Quod ingenium, quae facultas dicendi, quae a quoquam Xcogitata de- sensio huic uni crimini potuit obsisterest Simul ut illii i quis est qui dubitet, quin hac re comperta
manifestoque deprehensa aut obeunda mors Cluentio et aut suscipienda accusati fuerit Satis essu arbitror demonstratum, iudicos, is 49 criminibus accusatum esse oppianicum uti honesto