Vindiciae Aristophaneae

61쪽

τῆς αρχῆς. Ita enim mendOSum reStat καναφανί σει. Hodie non dubito quin locus Sic sit lenissime refingendus

i. e. utique enim, etiam Si apparebit te podicem osse balneum superantem adeo Spurcum ut lavari nequeati, sublime illud imperium aliquando amitte S. ProrsuSut hodie mundiore imagine utente de homine, quem frustra convincere aut mutare conamur, dicimuS: de moria an a Sschen . delycleon Sic loquens patri dicit etiamsi non tibi persuadebo . VS. 35. κακῖς pro Hως γαρ ῆδειν, quod conieci Stud Crit. p. 57, etiam hodie neceSSarium SSe arbitror. Vs. 17. Supplementum meum μάλ' σει Herm. i. t. p. 611ὶ recepit Starkie. Vs. 663. Veneti lectio μιν unice vera mihi Videtur. Cf. Mnem X p. 86. Ibidem vide de forma λαγαριζομενον S. 672. VS. 23. Recte haeret Leeuvven. Non male amicus meu et successor Traiectinus I. C. Ollgra stoniecit alσθω ταί ' ως τον pro bi μεν συρφακα τὸν ἄλλον, unde Optima naScitur Sententia. Ipse Mnem. XXIV p. 73 eodem Sensu deleto μεν conieci ανς r σθηνται κώ τὸν σύρφακα τὸν ἄλλον.VS. 681. Herm. l. l. p. 611 dubitabundus Suadebam μ'

V. H. i

62쪽

nem. l. l. p. 451, ubi SUSpicnbar ὀγκωσας, non egi de verbiSου ἐκτελέσαι, quae Scholia Sta Xplicat ου ἐπὶ τελος εδοξεν αυτ

ἐκτελεσαι mendOSum Sse BlaydeSi concedens de suo substituito υδε κομ)ησαι verbum quidem apti SSimum, sed male se habeto υ ὁ ne, quidem , pro quo meliu dediSSet υχὶ Ita vero ea coniectura lenitate non Superat Palmerinnnm ου τρυφῆσαι, une non minus apta est. At non Satis mihi constat ferri non posse vulgatam, quam meliu mihi videtur explicaASe vetus interpreesquam LeeuWen, qui putat ἐκτελεσαι παρθείς Significare τελέως ἐπαρθῆναι, quali Sententia poetam, qui neqURqUR Se παρ- θνὶ ναι dicere debebat, parum deceret. Nempe κτελέσαι bSolute positum crediderim prorSu eodem modo quo Latini passimuSurpant verbum Bb Sol Vere, rem aut propo Si tum simile vequid mente Supplentea. Quod Si ita St, neceSSAriam Ut correctionem meam leniSSimam γκώσας pro γκῖσαι. Vs. 1035 V1d. Mnem. l. l. p. 451. Vs 1062. καὶ κατ iuris diu μονον τουτ' ἰνδρες αλκιειωτατοι. Vereor ne iniuria a criticis spernain Madvigii coniectura κου, SubeSSe h. l. rati aliquid ebScoeni, quod a poeta nostri ingenio minu quam Velle alienum St. VA 1109. ο χε προς τοις τειχίοις

Haec verba ni te iungenda esse et τειχία significare dicasterii pariete S, non urbi moenia, nee do quari aliquo dicaAterio cogitandum SSe, ut vulgo sit, recte dena On Strat illonis l. l. p. 2 Sqq. . Sed non Aen Si ita ferri non posS οῖ ε, quod poSt

63쪽

6 μεν - δε nihil alitu significare p0test quam alii vero. Subvenit Stai kii cuni en aeque leniter atque apte inendanti Aωδε. quae vocula Saeptu a OStro Sinailiter histrioni gestu adiuta δεικτικως Surpatur. Vs. 1132. id Mnem. l. l. VA. 1156. Vid me Herm. l. l. a. 1889 p. 61 et s. LeeuWen, qui anno luarto OS ut Suam emendationem, ni Si sorte iam alibi eandem propoSuit, meam in teXthim Suum a. 893 recepit, Scribsens quod dedi posuit etiam Her erden .

Si quid mutandum Sit, meliuS, ni fallor, reScripSeri γέ μοι aut ιιου quam cum Starkio δέ γε, Sed Sana videtur vulgata, Sive vertendum est Sane iniuriam mihi faci in terram ho Stilem pedem meum imponens, Sive quod tamen minu credo comparanda est nota formula βαίνειν τινποδα. s. Eccl. 161 υκ ν Ροβαδεὶν ὁ πod τὸν τερον, ubi loco Simile quam plurimos congeSAit BlaydeSi induStria. Vs. 1188 Herm. I. l. Ῥ0SU πωποtε inserui signum interrogandi. Recepit LeeuWen. Vs. 12 29 et 1286. f. Mnem. l. l.

Quia iaculo laedi solet, non iungi, flori poteSt ut poeta

64쪽

Vix et ne vix quidem haec verba Significare p0SSunt quae videntur Leeumenio, cuius artifici0Sa interpretatio minime Xpedit, quo pacto . . agi possit de Comoedis Iam olim Stud Thuc.)locum corruptum Videri monui, Sed infeliciter Suadebam κωθω- νολοιχων Procul dubio, hoc enim arguunt Sequentia verba, antiquitus hic lecta Si o aliqua κ0λακευων Significa S. Iamrseputanti etiam plebeculam DStram eo en SU Surpare Verbum gallikke i. e. lingere podicem alicui, non improbabilo fortasse videbitur riStophanem dedi SSe κοχωνολοιχῖν. De voci κοχωννὶ Eq. 422 et 482 Significatione id Thesauri vol. I S. v. - Quia Ver λείχειν περ τινα pro περιλειχειν τινά habet quod displiceat, erit fortasse qui praetulerit:

65쪽

Venetus liber habet 0θεις Rav. ποθειν Huic leniSSimae cor ructioni mitasAe obverti poteSt X S. 36 αλλ' Ae: ταχι ora στῆθι apparere Philocleonem iam non currere. Quare ortaSSepra0serenda est tarkii correctio minu leni νοσεῖς ραν et verum ita ambigo, utrum Sic Scribendum sit an potius ope libri RavennatiS Do σεῖν ἐρῆν o.

Adnotat Starkie. σχισμεν xii Meineste, στεγμενην Sener h. MuS XX p. 82. V Idem quod Usener ego prop0Sui in Appen dice ad Stud Crit in Oet Scen. r. p. z. quae pro' dierunt a. 1872, haec disputans: Acute einestius coniecit, ἐσχισμεν λην, quod aequo iure de muliercula ista ac de taeda. Segmenti lignorum fissorum composita dici potue-ἡrit. - Attamen valde dubito, num propterea ipsa taeda .recte fissa dicatur. Valde Sumu propenSi, idque non ine, CRUS a, Ut Semper ObScoeni aliquid latere su Spicemur Sub ἡ verbi poetae OStri quae non intellegamus. Hoc tamen loco, neScio an hone Stiti iocatu sit. Suspicor enim, una mutata, literula, reponendum SSe σφιγμεν νην Quippe verbum σφίγγειν, tam de Scirpo usurpatur circumvoluto facibuS X, e genere quae δεται dicebantur es. S. 1361 quam de omni, Vinculorum genere, quo e Stimenta, crine S, Unice Λ--menta con Stringuntur, itaque ἐσφιγμενν tam muliercula, quam a per iocum dici potuiSse videtur. Loco Suppeditabit .PaSSOviu in leXico. ἡ Deinde demum delycleo, sublata tibicinae tunicula, is quaerit:

Vs. 14 30 sqq. f. Mnem. l. l. p. 453.

66쪽

Sic attic haec verba tradidero codices, editore vertunt dorice, non reputante verba νουν αν εἶχες πλείονα Une non Utant, attica SSe, non dorica. Quare aut nihil mutandum est aut pro illi Scribendum νῖν γα κ ὴχες πλa ονα. f. Herm. l. l. p. 12. - Recte tarkie OS me l. l. Leeumenii improbat coniecturam Loo Dre. Nunc addo X pS AriStophane demonstrarip OSSe Sanan eSSe vulgatam hoc enim arguit Eccl. 42 νουν

ολίγον κεκτημενος.

Optime haec conveniunt cum SS. 1498 Sq.

Notabile est voculam epigam et tragicam παρος, R QUO Oratio pedestri prorsus abstinuit et hic t q. 337, ubi non magiSeSt parodiae aut aratragoediae suspicio, ab Aristophane ceteri comici non adhibent asurpatam esse. Bene de alter verSUmeritu eat illem l . l. p. 31 sq. ubi liquido demonstravit unice veram esse Ravennatis libri lectionem spretam ab omnibuS etiam a Starkio ὀρχουμενος SOlere enim chorum Xeuntem X OrcheStra altare, hic vero ut postea in Lysistratain chorum senili imbecillitate et magis etiam longo aculeo pendente ex ano impediri quominu Saltet, itaque inversiSpartibu canere tantummodo, dum protagoniSta cum reliquiStribus histrionibus saltet. Sed legantur haec apud ipSum. Nihil me iudice certius esse potest, et permirum S rem deo claram hucusque fefellisse criti QOS, quod Sciam, Omne'.

67쪽

19043. Ad cuius recen Sionem nuper mihi donatam ab auctore nonnulla gratus notabo. Adscribam locos, ubi ante editionem meam Sive recte Sive Secu egi de singulis.

Non illepidam rationem Xcogitavit Magon, qua a te lilii, quae multis et aliis ot mihi placuerat, coniectura seu τάχος τωκανθ ρω librorum lectionem defenderet. Nempe maiore litera initiali, ut Sit nomen proprium, dedit Κανθάοω, gallice vertenSpou mon Si eur carabee. Si re vera St Omen proprium, equidem potius crediderim alludi ad notum heroem atticum Cantharum, cui pie scilicet ossa S quale vero ii offerendas dicat verniliter iocan ServUS prior. VS. I. 'Iδ0ὐ χος χυτω Q κακιστ' ἀπολουμέν 'Tacite mecum post αυτ distinxit nouu editor . s. nem. XXIV p. 266. - De S. 3 f. l. l. Vs 15. Aiβοι φερ' ἄλλην χἀτεραν μοι χἀτεραν και τριβ' ετ εο ας m. μὰ oν Απόλλω 'γω μεν Ῥυ. Sic invito metro codices Perperam X lilina Magon recepit εtερας γε quandoquidem hic formulae καὶ - γε, atque adeo, manifeSt, locus non est, idque preta evidenti indorsit, quam recepi, emendatione ἔθ' ἐτερας.

68쪽

Coniecturae ἐν 'Ἀῖδεω, quam pSe ante me propOSitam a Leeu Nenio es quae ScripSi Herm. l. l. p. 612, ubi paullo aliter versum refingebam textui intuli, mox me poenituit. Subiectum verbi ἐσθίει non Cleon est, Sed carabaeuS, hic Vero qu0d cogitare videtur Magon indicari non potuit pronomine κεῖνος, pro quo ουτος requireretur, Sed procul dubio κεῖνος Si Cleon. Unde equitur Oculam ob non SSe, ut vulgo creditur, coniunctio, Sed adverbium comparativum, ideoque distinguendum:

αἰνίσσεται'ὼς κεῖνος, - σπατίλην ἐσθίει.

i. e. ut Cleon vivu faciebat), Stercu vorat ScarabaeUS3. Ne forte quis putet ita addendum fuisSe Voculam γαρ moneo Saepe GraecOS, ubi cauSa commemoratur per Se manifeSta in Sententia explicativa mittere eam particulam, velut OSter facit in hac ipsa sabula s. 263 Ους εστιν ημῖν ' ἐχθεοῦ εἰσωκίσμεθα et Thesmoph. 10 στραγγουριο γαρ ἐχθες φαγον καρδαμα. Qu0rum locorum neuter effugit nimis Sedula criticorum manus. Similiter et ipsi odio loquimur. Valde vero SuSpectum eS et propter sententiam qui enim quaeS αἰδημόνως huiuS- modi quid facere possit 3 et propter vitio Sum anapaeStum ut recte se habeat rarior apud nostrum unigesiS adverbium αναιδεως, nec fere dubito quin iam olim lines le vere reposuerit ηὁεως, libenter. - κατοφάγος impuratu S , ut quondam Cleon fuit, erat ScarnbaeUS.

VA. 53 sq. f. nem. XXIV p. 267. VS. 61. Cf. l. l. Retractavi sententiam Mnem. XXV p. 206. Vs. 61. Sine causa idonea haesi l. l. in articulo Herm. l. l. et in editione mea, item A. 220 Ne recte quidem haberet radε,

69쪽

pro quo requireretur ol τος. Idem error me tenebat A. 1079 pro του τακις quod etiam post Magonis adnotationem mihi obscurum est tentantem ros ' χρις ubi meliu certe propo

Adnotat editor I frappe te sol du ted cet te terre qui est io urtant assedi elo ign6e i in ciet . Quanto probabilior hac artilleiosa, longe quaeSita, inepta interpretatione est lenis Lentingit, quam cum ei nosti admittere non dubitavi, emendati αν τα ὁ ἱl

adde v. 397 hanc lectionem hodieque, ut olim, valde mihi SuSpectam tuetur. Facile intellegeretur quod in editione mea propOSU κατ ορνιθας, avium more. - Longius distat quod SuadebΛm Herm. l. l. p. 613 μετεωροπορον, haud ita longet ετεω0ισθει ς, ut malebam Mnem. XXIV p. 268, colL Nub. 03. Eadem verba negotia facessunt int0rpreti v. 13, ubi vide quae infra Scribam.

Eleganter Richard S:

Sane ὁ αὐτb ουτος, ut Latini idem hic, dicere Graeci malunt quam υτος ὁ αυτο hic idem).VS. 150. τουσδ' ἐγ πονους πονο tentabam Herm. I p. 613, et Mnem. ignorans dudum ante me in idem incidisse Huim Soethium. Vs. 154. Commendabam vinum. I Heckeri coniecturam βαυ καλχησεται, con Sopiet, comice dictum pro no κτενεῖ, colL t. V. 182, 18.

70쪽

VS. 161. Cf. Mnem. l. l. Vulgatam tuetur Magon. - De SA. 1630 17 2 vid. l. l.

Vore Richard quem tacite equitur Magon ἡ imperfeci, notelliptica l. V Quod non assecutu ego iniuria Sollicitavi βροτου. Vs. 193 et 197 id Mnem. l. l. VA. 20. id ad A. 65. - De S. 250 et S. 268 cf. Mnem. l. l.

Mago per eugma Scilicet si explicat, ut sit τουτό νυν ἐωὶ καὶ κελευω μηκε ἄλλο κτλ, ne O nau quidem duplici m cum BlaydeSi dedi μοι); et incredibili modo defendens sit σεσθαι, pro quo ὀοχγησασθαι Saltem dare debuerat. Sed neque ullo Zeugmate hic opus est, nec non certa videtur leniSSima Bekkeri correcti ορχησηoθε. - De S. 330 et 364 Sq. cf. MDem. l. l. 27 SQ.VS. 369 sq. id supra ad Eq. 175. Vs. 426. In editione mea dedi P οντες pro ισιοντες. s. quae ScripSi Herm. l. l. p. 613 et Mnem. l. l. - VSS. 451, 25,