장음표시 사용
111쪽
culum illud nec habetur, nec eius meminit Hincmarus in opere suo de Praedestinatione, nec in Epistolis suis, nec alibi usquam, neque etiam Flodo ardus, licet eius icripta, quae ad notitiam suam saeculo tequenti peruenerant, immo & simplices Epistiaas
curiose & ad nauseam usque recenluerit et nullum eius extat
monumentum, nisi quod habetur in posteriori Rabani Epistola ad Hinc matum, ita ut suspicioni locus sit, cum ipsum post editos m1iore studio , nec minore fuco de Praedestinatione libros suos, opule uti illius quasi partus abortivi di praematuri, auctoris nomine parum digni, suppressionem procurasse. Sed quocumque modo se res habeat, ex praedicta Rabani Epistola constat Raattamitum Corbet ensem Monachum in Monasterio, quod erat in parrochia & subditioneHinc mari debentem,opusculum illud(vbitriinum notum habuit Epistola sua ad Gotteschalcum amicumitum liberrima censura perstrinxisse,& Epistolam illam a mite chalci custodibus ad Hincinarum ipsum delatam , eamque ab Hinc maro una cum praedicto opusculo , geminis Gotici chalci confessionibus & aliis in eadem sententiam scriptis anno proxime sequenti ad Rabanu expendenda missum iu sse, ut suo loco resere tur.Nunc quid de illo opusculo &praedicta Ratram ni censura in Epistola praefata Radani Epistola referatur, videndum in principio.Vesteruitides, ' i, nuntiu inquit Rabanus ad Hinc m. ad nos veniens portauit ve- '- - ' sttam Epistolam,& opusculum quod fecistis ad reclusos & simplia, , ces, qui in vestra parrochia consistunt, contra Gotteschalci erro-- rem&c. Pag. 28. de caetero agnoscat Sanctitas vestra, quod il-
tum libellum,quem ad simplices de reclusos in nostra parrochia D consistentes contra Gotte se Salci errorem dictastis,probatum ha-M beo,& secundum quod ibi scriptum reperi sentio.J Denique pag. M io. Qu'd autem ille Corbet ensis Monachus in Epistola sita vitu-- perauit, vos non rectcFulgent ij sententiam expotuisse, scribendo,, de vobis ad amicum suum ita dicens. Nam quod ait dixisse Ful-,, gentium praeparauit Deus malos ad tuenda supplicia , pro eo D quod est praeparari permisit,inuenit quod diceret: non vero dixit
,, quod debuit,dc vos seductos esse asserit stilo euiusdam libelli qui,, sertur esse Hieronymi, de induratione cordis Pharaonis: ut dice-,, retis non Deum indurasse cor Pharaonis, sed indutari permisisse, , , non recte vos reprehendere mihi videtur , quia non Deus cuius-M quam cor sua factione indurat, ut semetipsum homo ab errore,, non corrigat, sessiusto iudicio indurari permittit, aut propria , , nequit ia, aut diaboli malitia. Notandum obitet Hincinarum opusculo illo expositionem supradictae sententiae suscepisse , eo quod coiteschalcus utraque
112쪽
&Lupi Abbatis conlilio usus, qui in nac quaestione singularem ad Hincinaruiu Epistolam scripsit, non obstante Rabani assentatione dehinc a tam frigida, & menti sancti Augustini & sancti Fulgentii tam dissona expositione abstinuit, & in opere suo de praedestinatione cap. 3. 8.&13. quae in expendenda solius sancti Fulgenti auctoritate insumpsit, non plausibilius ad inuenit effugium, quam in reiicienda di penitus eiuranda in hac sententia lancti Fulgenti auctoritate, hoc quaesi colore, quod a Gelasio in Catalogo Apostolicae sedis, qui ante Episcopatum & scripta
sancti Fulgentis di jecialiter 26. annis ante trariatum illum omisnium contenta consectus est , probabilis non reperiatur: sed hae Ieues uincinari fallacii, vel hallucinationes, si ex aliarum com
Antequam ulterius in recensendis&discutiendis reliquis circa hanc controuersiam scriptis, vel collationibus hoc anno habitis in necesse est , ut aliqua prymittamus de Synodis & aliis publicis conuentibus 8c negotiis quae intercesserunt, quoniam huic Chtois nologicae historiae non minimum conducunt. Ex annalibus Bettinianis & fragmento Chronici Fontanellen sis, quod a Monacho & presbytero, qui eodem tempore viveret confectuin. ab anno g i. ad annum Ss6. habetur in tomo a. historii Galliae Domini Dachesne pag. 38 I. Patet hoc anno 8 p. post placitum illud Carisiacum de quo iupra, aliud placitum a
Narolo rege habitum, illudque generale in urbe Carnotensi mense Iunio, in quo Κarolus Pipini quondam Aquitaniae resis filius ipsius regis Naroli ex fratre nepos tonsoratus fuit, & in Mo.nsisterium C eiae continuo sub custodia transmissus et inde (inia re Chroni quit Clitonicon Fontanellense rex Grolus disposito itinere li. c.
fete alueo transmita ad Lemovicam urbem accedit, occurrenti ambus sibi obuiam principibus Aquitanorum, & cum summo uota cere suscipientibus. Inde recto itinere Tholosam rebellem aggre- ecditur, praemissis ante se quibusdam Primoribus populi sui, qui ..
eandem obsiderent urbem &e. qui iniecto igne portam concret cemauerant, quo metu custos urbis in deditionem venit, datisque resacramentis post rege urbem ingreta, reddita est illi ciuitas ad .. custodiendam. Inde Dominus rex orolus ad Biturigas ciuita- celem mense Decembri venit. Te Episcopi in Patisiaco Synodum generalem tenuerunt, Rutumia cenale tempus imbribus inundatissimum fuit, 3 nonas Ianuarias cefulgura & tonitrua extiterunt pluuiae quoque longissimq. In cemense Februario Dominus rex Narolus de Aquitania regressus ce . iest&e. naee in Chroni eo Fontanellensi, nec in re ulla ab annali- ee hereu,.ambus Berctaianis disientiunt, sed ibi breuius perstringuntur hoc .c a 3.
113쪽
- - ' addito: dumΚarolus Aquitanam aggreditur, quod Nomeno us' o ' ii Brito eonsum 1 perfidia Andegavis N vicina eis circumque loca invadit. J Quoa obseriistu non est inutile. Si quidem Synodus iIIa genetalis in Parisiaco ab Episcopis habita, sub autumnale tem pus absenteΚarolo rege, dumque in expeditione illa Aquitani
ea & Tholosana obsidione degeret , non alia est nec esse potest ab ea , quam hoc ipso anno ob persecutionem Nomenoij Britonis habitam fuisse suo nomine Concili j Turonensis refert illustrissiamus Cardinalis Baronius, Annalium tomo. Io. ad hunc annum
8 p. num. 22. ex Synodica Episcoporum quae habetur inter Epistolas Lupi Abbatis Ferrariensis S . sine die& consule, sea in
schedis veteribus designatus extat apud Baronium hic annus, ut ex illo aduertit R. P. Sirmondus in notis suis ad tom. 3. Concit
Galliae ad pag. 6v. verumtamen illustrissimus Cardinalis hancis synodum generalem (quam Parisiijs habitam conuin it Chronicon hoc Fontanellense nullo auctore, nomine Concilis Turotanici,inscius retulit,hoc argumento bd (vt ibidem notauit prae dictus R. P. Synodica illa ad Prouinciam Turonicam spectet,
di Lant rannus Turonum Antistes in ea primum locum obtineat: sed infrequens non fuisse in Synodis causas alienariun Prouinciatarum, Metropolitanorum scilicet. qui in eis conuenerant tractatare et Tuncque eorum nomina in expeditionibus praeferre moris fuisse , unico de proximae Synodi exemplo, Parisiis habitae anno
8 6. probasse semciet, 'ibidem siquidem actum de priuilegiis
Monasterij Corbet ensis,dc in expeditione eorum Hincmarus,quia in eius Prouincia & dioecesi situm erat Moriasterium illud, primus nominatur,& primus reperitur subscripsisse prae reliquis meis tropolitanis , Paulo scilicet Rothomagensi & vveni lone ipso Senonensi, in cuius Prouincia celebrabatur Concilium. Licet etiam Hincinarus esset in primo anno promotionis suae,ut habetur in codem tomo g. Conci l. Galliae ad annum S 6. Sed illustrissimo Cardinali , cui incognitum erat thronicon illud Fontanense, nee aliud alterius loci extabat vestisium , argumentum illud
non illegit nam illi occasionem praebuit. Synodum illam immine Turonici concilii insignire, quam ingenue & sine ulla haesitati ne ex chronico illo (si notum habuisset Parisiense iuisse agnoui set. Tum maxime quod huiusce Synodicae Lupus Abbas Ferrariensis, qui charissimo metropolitano suo Uveniloni unice adhaerebat, notarius fuerit seu exceptor de auctore nec alioquin satis tutum fuisset metropolitanis Rothomagensi, Sennens, Remensi eorumque Episcopis, relictis Prouinciis propriis, etiam absente. regein causa Turonensis metryolitani, dc contra ipsum Nometiolum Tyrannum in regni commii & Partibus, quas ille circum Disitired by Go le
114쪽
quaque inuaderet, conventuin celcbrare. Ad haec si aduertis lecR.d maxime ubi notauit, nullo auctore dc tam leui argumento, Synisum illain,Turonenson nuncupatam,certe Parisiensem fui
se qualem probamus inscripsisset. Itaque ratum fixumque sit nullam fuisse Synodum Turonicam, sed Parisientem, actam hoc
anno lub autumnali tempore contra Nomenotum ab Episcopis quatuor Prouinciarum: ideoque in Chronico generalem vocatam, in eaque affuisse Episcopos viginti duo, qui in Synodica
illa numerantur, inter quos leptein recensentur ex tredecim illis quos refert Hincmarus placito Carisiaco, contra Goties chalcum interfuisse.
Sed & maxime obseruandum circa causam huiusce Synodi celebrandae, de literis Leonis Papae ad Nomenotuin ab eo i pretis, dcliteris eiusdem summi Pontificis ad Epilcopos Britanniae eodem tempore per Episcopos legatos missis. Siquidem ex Synodica illa Concili j Patisiensis, ex Epistola Leonis Papae ad Episcopos Britanniae, de ex Epistola Nicolai Papae ad Salomonem Britanniae regem, quae extant, patet ob declarationem quorundam Epita coporum illos gratiam spiritus Sancti pretio contulisse, quam vi& fraudibus extorserat Nomenotus , anno praeterito omnium consensu susceptam Episcoporum aliquot Britannorum legationem ad Leonem Papam, ut quid de eis fieri oporteret ipse decerneret: Per eosdem episcopos Legatos rescripsit Leo Papa Nommoto, rescripsit& uniuersis Britanniae Episcopis; Reuersi te gati in Britanniam Nomenotum adeunt, literas Pontificias ipsi deferunt, sed reiecti v n, cum literis Pontificiis socios vi sedi bus eiectos audientes,ad Lantrannum Turonenian Archiepisco pum, ad quem plurimi eorum confugerant, ipsi se recipiunt: Ex his causis Lantramnus ab aliis supra nominatis Archiepiscopis,seu verius a Rege ipso concilium exposcit (vt moris fuisse notatur
in principio Concilij Suessonici proxime habiti anno Ss3. illique omnes iussu & consensu tegis ante Aquitanicam expeditionem exhibito & ind: isto Patinis Concilio tanquam loco magis oportuno quasi in medio quatuor illarum Prouinciarum , cum Episcopis comprouincialibus sub autumnale tempus illud conuenerunt, ut ex Chronico illo Fontan essensi constat. Ita ut circuitus ille ab expeditione literarum summi Pontificis in reuersione legatorum ab urbe Roma in Britanniam , & reliquis quae usque ac facultatem a rege concessam ante expeditionem Aquitanicam non minus quIm sex mensium tempore verisimiliter peractus sit, &sic utrasque illas literas Pontificias tam ad Nomenotum,iniam ad Britanniae Episcopos, vel sub finem anni praeteriti, vel
saltem initio praesentis datas fuisse necesse siti
115쪽
Sed literas illas ad Episcopo Britanniae, quae null1 temporis annotatione habentur , sulpicatus est illustrissimus Cardinalis ad
annum Ss s. num. Zi. Post mortem Nomenoij dc concessi pace Ecclesiis Britannicis tantummodo emissas. Nec alius aliter teripsit et & error ille ut certus mox apparebit, magis ferendus in
illustiissimo Cardinalia quam in R.P.Sirmondo, qui easdem literas Pontificias retulit post Synodum, quam etiam ille vocat Turonensem, seu Synodicam illam Episcoporum quatuor Prouinciarum ad Nomenotum. Cum in eodem tomo Conci l. Gallit pag. ass. ipsemet Epistolam Nicolai Papae ad Salomonem regem Britonum referat integram, in qua Nicolaus Papa inspe Gis (ut ibi refertur Eccletiae Romanae Archiuis , se reperisse testatur utrasque illas Leonis Papae literas ad Nomenotum, & ad Episcopos Britanniae simul oc eodem tempore per legatos illos emissas Hisse, de verbis tam apertis illud exponit, ut in meridiana luce coecutiat, qui non adueriat: Nomenoto , inquit, consulenti, quid de spiritus Sancti gratiam venundantibus oporteret fieri: Respondit nihil inquiens, praeter quod Sisncti Canones si per his pricipiunt, ipsas regulas apicibus suis interserens et nam qualiter & a quot vel quibus lanxit Episcopos condemnari scribens eodem tempore Britanniae regionis Epilcopis euidenter inter caetera ut cadem ipsa verba ponamus decreuit &c. I Et ut nemini dubium iubesse possit de his non de aliis intelligi literis, plurimas refert sententias ex eadem illa de qua agitur Leonis Papae Epistola ad Episcopos Britanniae.
NiU tempore A. Prudentius geminum opus sum emiserit,pria cilicet Amom posterius Oa. De priori opusculo quod ad Hinc rum ipsum H Pardulum Laudunensem Episcopum dum Hismari asseclam ex consensu generalis nodi Parisiacae misit: Et que opusculi praefatio Ononnusia fragmenta, donectotum opus R.P. Sirmoadus publici iurisfaciat.
HIE c autem gemina obseruatio in expendenda ratione temporis simul, & auctoritate scriptorum Prudenti j Tricassini Episcopi, cuius in hac aduersus Hincmarum mota controuersia Praecipuum pondus fuit, non minimum conferet. Siquidem in vere
116쪽
opere suo contra Ioannem Scotum cap. 3. ubi meminit huius Epistolae Leonis Papae ad Episcopos Britanniae, ut sancti Isidori auctoritatem connrmet, ante triennium emissam refert, his ver
bis , maxime cum & hodieque Leo venerabilis Apostolicae se dis Antistes , missa ante triennium ad Episcopos Britannorum, qui G1lliae inferiores partes incolunt, luper quibusdam quae- stionibus , suae responsionis Epistola celisuit , ut quicquid in Mdubium deueniret atque in sacris Canonibus minime inueniri posset, ad Catholicorum Patrum volumina confugiendum, & in eis quicquid esset ambigui requirendum, atque sequendum,
quos cum noni inatim exprimeret, Beatum Isidorum cum caete-
ris eodem honore & dignitate pariter annotauit: Et in eodem Mopere cap. II. Prudentius refert prinuam opus suum ante bien nium Hinc maro dc Pardulo Episcopis consensu Synodi missum his verbis r etsi nusquam eorum (lcilicet Sanctorum Patrum I si scripta legisses, satis ea te poterant de his omnibus informare, is quae ante Bienninni ex illorum libris dcflorata quibusdam fia- tribus, consensu Synodi mittere curaui &c. J Vnde praesuppositis, .. quae hic retulimus, ut verissima& certa fide stabilita sunt, constat opus illud Prudent ij contra Ioannem Scotum Erigenam scriptum fuisse anno Ssa. circa aestiuum tempus post trienni uin
Epistolae Leonis Papae ad Episcopos Britanniae datae sub finem amit 8 sq. aut sub initium sequentis , & post biennium Sunodi illius Parisiensis , quam sub auiuintiale tempus anni R . habitam vidimus. Constat pariter illud primum S. Prudent ij opusculum, ab ipso propositum fuisse Synodo illi generali Episcoporum quatuor Prouinciarum, ipso praesente Hinc maro dc eorum consensu emissum.
Nunc igitur expendamus quod & quale fuerit primum illud
opusculum, quomodo publicatum de quid inde consecutum sit Iam vidimus Prudentium ab ipso Hinc maro de iis quae in causa miserabilis illius monachi acta & agitata fuissent, monitum, eius consilium expetitum , desideratam praesentiam et Rescripsisse Prudentium ad ea, quae miserabilis illius Monachi personam respicerent, non minus 1 prudentio, quam ab Hinc maro familiare colloquium desiderari quae sequuntur argumento sunt et sed de prudentius de his omnibus quae in placito illo acta fuissent certior factus per Uvenilonem Metropolitanum suum qui in his Controuersiis Hinc mari& similium aulicorum sentetiae non adis haerebat (vt suo loco patebit quaestiones illas accurate ex sacris paginis, & antiquorum Patrum scriptis expendere studuit, eorumque celeberrimas sententias & certissima veritatis testimonia
in quaterniqnibus suis collegit, quos scriptae ad Hinc marum Re- A. 8 p.
117쪽
mensem Archicpiscopum,& fidum eius Achatem, nec minus auli cui n& iuniorem Episcopum Laudunensem Pardulum Epistolae subiecit & ad ipsos mittere curauit, sed non es si prius communicato conlilio, & habito consensu celebris illius generalis Synodi Parisiensis , in qua, ut patet ex supradicta Synodica, praesidebant
quatuor Prouinciarum Metropolitani,v venito Senonensis, Pau lus Rothomagensis, Landrannus Turonensis, de Hincinarus Remensis, affuerunt & alis octodecim earundem Prouinciarum Episcopi, inter quos prudentius ipse&Pardulus Laudunensis,praetct abbates & alios doctiores presbyteros, sacerdotes de Diaco nos, qui cum Episcopis suis secundum Ecclesiasticum morem ei adem Synodo interfuerunt: & specialiter Lupus Abbas Ferrarien sis Synodi Notarius, Synodicae Epistolae exceptor & compositor,
Metropolitani & Episcopi sui V ventionis fidelissimus comes de
prudentius igitur ad Synodum illam euocatus, incertus utrum H incinarus,&Pardulus eo conuenirent, opusculum illud secum detulit, Synodo illis praesentibus exposuit,eorumque sententiam,
quam uincinarus praedicta Epistola ei insinuauerat, toto coelo Iententiis Sanctorum Patrum, quas simul opusculo illo collectas exhibuit, distare comprobauit: quid plura opusculum illud Syn dus tacite ratum habuit: siquidem ad Hinc marum & Pardulum mitti consensit, de totum hunc de hoc opusculo habitum in Synodo tractatum, una cum executione duobus verbis Prudentius ipse
perstrinxit (ut supra quae ante biennium ex illorum (scilicet
Sanctorum p1trum) libris deflorata quibusdam fratribus consensu Synqdi mittere curaui. Opusculi illius exemplar habet R. P. Sirmondus, quod sua manu Hescripsit ex manuscripto codice sancti Arnulphi Metensis ,qui iam ab inimica manu laceratus vel sibi ractus ibi desideratur, frustraque 1 nobis & aliis expetitus est: Ita ut solum supersit Apographum a R. P. descriptum, quod saepius atque alia scripta quae plurima habet eiusdem nota rogatus ut in publicum emitteret, aliquando cum notis ut se facturum pollicitus,tandem spem omnem abripuit, ipsumque Apographum 1 nobis diu desidera tum, & frustra expetitum est , sola nobis vix& cursim exhibita
Iectione, & altera vice aegerrime concessa pr.rfationis ne mi idem integrae describendae facultate, ut rei gestae saltem seriem colligere valeremus , quam ipsam praefationem quasi thesauri partem
non ignobilem R. Patris beneficio donec opus integrum publici iuris faciat, hic reponere gratissimultaec utilissimum fore nullo Amodo dubitamus. Diqilip es by Coos e
118쪽
Epreola Prudentst Episcopi ad Hismarum SPardulam Episcopus. A. 8 '.
DO M i Ni s praedicabilibus doctrinI , & sanctitate praestan- recibus honorabiliter Hiiic malo & Pardulo Pontificibus,Pru- cedentius. Beatitudinis vestrae amator cultorque fidissimus aeteris cenam in Domino salutem et optaueram quidem (mi patres admo- cedum Reuerendi fratresque in Deo & D omino nostro Iesu Christo .e plurimum diligendi de propositis quaestionibus secreto, amica- hilique vobiscum tractare colloquio, & quicquid supernae gra- tiae dono sanius salubriusque videri possit; remota petiitiis vin- cecendi pervicacia repulsaque sua cuique studia tuendi libidine di- . eligenter exquirere. Verum obliquatis in diuersa rebus ad eo auer- cessis resilis, ut ne voluntatem meam saltem exponendi facultas cesuppeteret. Vnde quoniam colloquendi libertas tantopere dene- regata est, coactus sum eo sincerissimae charitatis affectu, quem ve- 1tri unanimitati peculiariter debeo, literariam , quantulacunque is est, operam exhibere, & quid votis conceperim, scriptis edice- cere: hoc primum praecipueque vestram sinceritatem monens & cepostulans, ut doriri nam Beatissimi Patris (Av G vs T IN I om- si De S. Aunium absque ulla dubietate undecunque doriissimi, Sanctarum .. gustini do- scripturarum auctoritati in omnibus concordissimam ( quippe tanullus doctorum abstrusa earum scrupulosius rimatus,diligentius reexquisierit,verius inuenerit, veracius protulerit, luculentius eno- cedauerit,fidelius tenuerit,robustius defenderit, effusius dissemina- cevetit vestri pontificatus tempore commento quolibet impugnari cenon permittatis: quando tanto coelestis gratiae munere donata ceexistit,ut nullo cuiusquam conamine ullatenus euelli possit:Cum ceeam&Apostolice sedis sublimitas, de totius Ecclesiae Catholicae cevnitas auctoritate concordissima approbarint, ac roborarint. cc
Adeo ut nullus ei singulariter, verum uniuersitati Ecclesiae Ca- c. tholici cum ea & in ea queat anniti. Si enim aduersam fidei orta cethodoxae in quoquam conspiceret, nequaquam eam Romanae Ec- .eclesiae Antistes venerabilis INNOCENT ius cum totius orbis ceEpiscopis suscepisset: neque praedictum patrem memorabilem cestarum Epistola ruitico: muniter priuatimque olfficiis affecisset, e eneque successor eius Z o E i M us eodem tramite cucurrisset , ne- ceque Bo Ni FAcius eiusdem Apostolicae sedis praesul Epistolas ..pelagianorum sibi delatas ei ad respondendum misisset, aut re- .. sponsionem eius quatuor libris editam probabiliter atque hono- .erabiliter suscepisset: C or L E sT IN v s quoque memoratae urbis e.
Eriscopus, id contra Gallorum insania super eo eiusq; doctrina . .
119쪽
A g ad D senserit, ex auctoritate Apostolica Decretorum suorum scita
si declarant, quae ita se liabent: Nec tamen mi ari possum ius haec D erga viventes hi nunc tentare audem, qui nituntur etiam quiescen-M tiumfratrem memoriam disiipare. Augustinumflincia recordatio- ., nis virum pro vita atque merito in nostra communione semper ha H buim me nec unquam hunc inistra'spisionis Ditem rumor persio,, quem tanta scientia olim Disse meminimus , ut inter magistros opti,, mos,etiam ta meis semper decessoribu/ haberetur: Bene ergo de eo M omnes in commune se serum, utpote qui ubique cunctis oe amori,, fuerit-honori. Nec minus L Eo Papa beatissimus super eius,, aestimatione sensisse credendus est, qui Eutichetis damnans ve-,, saniam, cum fidem orthodoxam colle et is Catholicorum Docto , , rum sententiis adstrueret, Beati Augustini sententias interpone , , remonambegit. Quantus etiam beatissimo Papae GRE conrohle .prdia D fuerit habitus, indicat eius Epistola quam ad Innocentium a E- secta, , M piscopum misit, in qua haec eius verba liant. vero in evom si tione Sancti Iob transmitti vobis coaeterm voluistis de vestro om- , , nino studio gaudemus, quoniam illi res eminentiam vestram de-
, , re conspicimus, qua nec totos foras vos exire permittat, or ad cor
H iterum fecularibus curis dispersos recolligat: seo delicioso cupitiae,, pabulosaginari, Beati Augustini Patriola vestri opuscula legite, crad comparationem siliginis issius nostrum furfurem non qitaratis.' Sane Sanctus FuLGENT ivs mirabilis doctrinae Episcopus, Monimo super perditorum interitu de Praedestinatione Beati Augustini verbis si scitanti, nequaquam librum responsionis ina, defensionem sententiae tanti Patris edidisset, si eum Catholicae fiua, dei contraria sensisse, vel certo scripsisse cognosceret, cum qui-D dam Gallorum (sicut quida de eis,ait,quod eorum sint semper reai pentina consilia nequaquam Praedestinationem perditorii repre-γi nenderint, sed Sanctoria Prydestinationi nouo conludio derogarea' maluerint,quorum insanae praesumptioni memorabilis idemAug. D Doctor eximius,petentibus Prospero&Hilario orthodoxe res D pondens duos lib. alterum de Praedestinatione Samstoru, alterum at de bono perseuerantiae plenissime fidelissimeq; confecit, in quibus at perpauca de Pr x destinatis ad interitum,quam plura vero de Pre-M destinatis ad gloriam verissime disseruit: cum iterum &c. Tum Prudentius eodem opusculo quaestiones propositas de gemina Pr destinatione, de Libero arbitrio,&Morte Christi pro lso lis fidelibus, ex Samstarum Scripturarum veritate sigillatim subprima etiam quaestione etiam aliquas interserens de Voluntate Dei,perspicue solideque absoluit. Subjunctis simul plurimis Sanctorum patrum dc praecipue S. Augustini in sententiam suam te
stimoniis,quam breuius nec mimis dilucide tractoria 'rum, suo loco reserenda, expressit.
120쪽
Huius opusculi etiam de tribus in eo tractatis quaestionibustaec habemus testimonia et & primum quidem circa Praedestinationem Prudcntio curae fuisse probare, Deum peccati auctorem non esse, nec aliquem ad peccandum compellere, geminam tamen confitendam et se Praedestinationcm Elaetorum ad vitam aeternam,& Reproborum ad sempiternum interitum testis est
Rabathus Epistola posteriori ad Hinc marum, qui opus illud ipsi discutiendum proximo Vere transmisit. Prudentius (inquit ad
vos &ad Pardulum scribens, plura testimonia praeteritorum fra- cetrum in quaternionibus suis coltcgit, in quibus aliquando nostro sensui concordat, hoc est, ubi dicit peccati Auctorem Deum non esse, nec aliquem ad peccandum compellere, praemium vero tuis restis immensa gratia misericorditer tribuere, poenam autem con- radicinam iniquis pro malis eorum operibus iuste reddcre, quia taiujus est Dominus in omnibus viis suis, & Sane iis in omnibus ceo peribus suis. Sed quando dicit, quod Deus sicut Electos Prae . . destinatione sua ad praemium aeternum perducit; ita Praedestina- cetione sua cogat peccatores in interitum ire, hoc mihi videtur in cecongregationetcstimoniorum suorum facere velle, ut credamus re confiteamur iuxta traditionem Gotteschalci, geminam esse . .
Praedestinationem , scilicet quod sicut Electos praesciendo & . . praedestinando Deus ducit ad vitam, ita Reprobos praesciendo cedi praedestinando ducat ad paenam. Sed quia hoc nusquam in HScripturis Sacris ita mixtim positum inueni, eius traditionibus . cassentire non acquiesco. J En quale de hoc opusculo Rabani tuadicium
De gratia de libero arbitrio plene actuin suisse in eodem opusculo,ipse sibi Prudentius testis est in opere suo contra Ioannem Scotum, cap. g. liis verbis. Et quia, inquit, de Gratia & ci Libero Arbitrio satis abundeque& a Patribus actum est,& 1 no- . bis atque aliis adaeque Catholicis nimirum viris crudit is Timis dem tacerptis, atque collectis eorum sententiis elaboratum est, unam tantummodo Beati Patris Augustini sententiam ad medium de- is
duxisse sui sciat &c. J Sed & eodem opusculo agitatam tertiam quaestionem de Morte Christi, & pro solis fidelibus de Christianis fusum Christi
Sanguinem, Sacrarum Scripturarum,&Sanctorum Patrum au- .ctoritate a Prudentio ibidem comprobatum refert & improbat Hinc marus in opere suo de Praedestinatione cap. a. . pag. . Caeterum , inquit , quod dicit Dominus Prudentius in libello suo, quem ad quosdam fratres antequam supra memoratam Epi- cistolam V veni loni Archiepiscopo suo direxisset, composuit: c ma ec