장음표시 사용
141쪽
Prudent, contra Seorum cap. Iam excusium ex
ra bis, ut eius agamur stiritu, & mortificemus opera carniso, oue ipso dante victoriam per Dominum nostrum Iestim Chri . si Rum, in aeterna cum illo postea pace regnemus: prosecto nisis, Deus adsit, nemo est idoneus certare cum vitiis, ne sine cersi tamine pertrahatur ab eis, aut ne iam certans in ipsa eoruma, conflictatione vincatur. Ideo in hoc agone magis nos Deusas voluit orationibus certare, quam viribus; quia &ipsas vires,, quantas hic habere nos competit, ipse subministrat certanti-M bus, quem rogamus. Si ergo ij quorum contra carnem iam M spiritus concupiscit, ad singulos actus indigent Dei gratia, nes, vincantur: qualem libertatem voluntatis habere possunt, quin nondum de potestate eruti tenebrarum, dominante iniquita-as te, nec certare coeperunt, aut si certare voluerunt, nondums, liberatae voluntatis seruitute vincuntur 3 De hoc Collectaneo intelligendum, quod supra retulimus ex Prudentij libro contra Ioannem Scotum cap. q. de gratia D & libero arbitrio, satis abunde'ue de 1 patribus actum,& a no-a, bis atque aliis adaeque Catholicis nimirum viris eruditissimis,M decerptis atque collectis eorum sentcntiis elaboratum est. avtruque autem opusculu,tam libilum quam colloneum nusquam ante hac exculum 'in publicu proserimus ex dupliciperantiquo Manuscripto Codice Corbetens, scilicet quod habetur in Bibliotheca Varisiensi Sancti Germani a Pratis, est ro Diuionensi, quod asseruatur in Bibliotheca Clarissimi &Eruditissimi Domini Bobire in Curia Partamenti Burgundiae Senatoris meritissimi. Sed in Codice Corbeiensi Collectaneum quod fine titulo libello subiungitur ita mutilum est, ut vix quinta eius pars ibi supersi, & sic ad Bibliothecam illam
Diuionensem fuerit necessario recurrendum.
Sed & hic obseruandum icet in utroque Manuscripto C odia ce Titulus irae se sciat nomen Lupi Seruati, vel Seruati Lupi, scilicet in Codice Corbetensi: libaus Lupi Seruati de Praedestinatione; &in Codice Diuionensi Collectaneum Seruati Lupi de tribus quaestionibus legatur. Ne minimum tamen subes.se potest dubium,Geminum hoc opusculum germanum & legitimum esse statum non Lupi Seruati, Moguntinae Ecclesiae Presbyteri, sed Lupi Abbatis Ferrariensis in Prouincia Sen nensi. Siquidem Lupus ille Seriratus opusculum suum de quo supra, hoc itis anno edidit, quod eius esse germanum opus de Manuscripti Codices omnes fidem faciunt, & Sigebertus &Trithemius idipsum indubitanter adstruunt, dum ipsa verba praefationis eiusdem opusculi reserunt. Ad quid igitur ab eodem auctore alia haec duo opust uia, quae etiam diuersi aucto
142쪽
ris esse diuertitas non tantum styli sed etiani sententiarum ar- A. 8 o. guit, maximsi ubi de Sanguine Christi agitur , auctor illius operis pro solis Hectis, huius vero pro omnibus fidelibus eisin.
sum constanter asseruit, Ioannem Chrysostomum aliter sentientem ille laudat,hic non audiendum decernit. Immo etiam non eadem Scripturae sacrae versione usi sunt, ut patet ex famoso illo Apostoli loco Romanorum s. v. 22. luem ille ex versione Sancto Augustino usitata, hic vero ex diuersa communi scilicet seu vulgata retulit. Illius haec sunt verba. Procedat Paulus in medium cui audeat resistere nemo, nisi qui, inisse loquenti contradixerit Christo, & detegat hoc tandem suo sermone secretume, inquit, I rus ostendere iram demonstrar epotentia am attulit in multa patientia vase ira, quae perfecta sunt in perditionem , ut notas faciat diuitias glariam in vasa misericordiaque praeparauit in gloriam: Hic vero in Coblet aneo: recurramus, inquit, pota contentione ad Apostolum Paulum,& obsituram Iocum eius tanto auctore illustrante salubriter intelligamus : Quod si volent Deus ostendere iram eraratam facere potentiam suam, minii in multa patientia OP irae apta in interitum , ut ostenderet diuitias gloria De in vase misericordiae , qua praeparauitingloriam. Item riseque celeberrimum
Caelestini Papae de Sancto August. testimoniu diuersa lecti ne refert. Ille inter Magi os simpliciter, & iste inter Magistraae Optimos iuxta magis usitata extemplaria legit. Quid sciribus vera inscriptio libelli huiusce(quae etiam in C ce Corb iensi in ipsius libri semie habetur haec est, Domino Gloriosissimo Regi sincere sidelis Lupus i & quod in praesitione pro tetur auctor libelli, vobisique post Deum fidem debeo singularem, non
conuenit Lupo Seruato Moguntinensi presbytero , Ludi uici
Germaniae Regis subdito, optime vero Lupo Ferrariensi, qui Xarolo Regi suo non tantum subditus erat, esque soli fidem post Deum debebat singularem , hac communi ratione , sed etiam simulari Abbatiae, scilicet Ferrariensis onere propter seuda illi annexa sidelis erat ipsi Regi, eique militiam debebat, ut supr1 probatum, in militaribus expeditionibus Regem se qui ex osiicio solitus ei at, & anno praeterito a militia vacatiolum obtinuerat precibus Parduli Laudunensis Episcopi, mi patet ex Epistola ipsius et 8. redeunti ex expeditionibus Regi occurrere solitus erat, ex Epistola si . Et notandum quod ideo in epistolis suis Lupus Ferrariensi solum Regem Κarolum &Imperatorem , non alios Reges Dominos vocat. Seque soli
roto, cui soli fidem deberet, fidelem inscribit, & snsulariter epistola ad Regem Creolum hae eadem inscriptione
143쪽
Miraeus in Notis ad Sigebertude Script.
vtitur Glmosissimo Domino prace emissimo Regi Orolo interpsdeliae Lupio J Itaut eiusdem ess r libellum hunc & non Lupi
Seruati, nemo sit qui non videat.
Sed cognomen hoc Seruati quod in codice Corbetensi subia
sequitur,& in Diuionensi praecedit,Lupi nomen ex Staibarum vel alterius Monachi errore Prosectum, ea ut videtur occasione, quod veteres omnes qui de scriptoribus Ecclesiasticis egerunt, solius Lupi Seruati meminerint, nullus Lupi Ferrariensis, & maxime quod ille ab iis plurimum laudatus ob opusculum illud de tribus quaestionibus de quo sutra , ita ut ovibus
illud suerat incognitum , hoc utrumque de iisdem quaestionibus, & eodem nomine Lupi cernentes, sicillime Ae non sine graui coniectura eiusdem Lupi Seruati in crediderint; ide que in titulo cognomen illuci Seruati addiderint. Tantumque indistinctio illa valuit , qua Lupus Seruatus cum Lupo Abbate Ferrariensi confunditur, ut qui nouissimδscripsere de auctoribus Ecclesiasticis, unum eundhmque esse
asserant, ut Aubertus Mimus Deeanus Antueri iensis in notissius ad Sigeberii tractatum de scriptoribus Ecclesiasticis num. y3. ubi de Lupo Seruato, de libro illo de tribus quaestionibus
in scholiis suis haec annotauit: Lupus Seruatus Abbas Ferrariae in Dioecesi Senonensi Rabani Mauri Disc ulus, praeter quaestiones hic memoratas, scripsit librum epistolarum Lutetiae a Massono publicatum , anno is88. & vitam Sancti Uvigberti Abbatis Fretillatiensis MSuntiae isor. 1 Busaeo editam, &obiit anno 8sa. J Idem ipse Miraeus in auctuario num. 2 T. de eo gem Lupo Seruato agens. Sunt qui putant, inquit, hunc esse eundem cum Lupo Ferrariensi Abbate in Gallia , cuius istilas primus Massonus edidit. I Et iterum in eodem Nerenum. 268. de hoc eodem Lupo agens r Lutus, inquit, a Sih-berto in catalogo cap. p . laudatus, ab Aldrico Senonensi Episcopo in Germaniam missas Fuldae studiorum causa fissistitit , in patriam reuersus Ferrariae Abbas datus concilio Sue nensi Anno 8 3. &Moguntino 8 8. intersuit. J Sed hallucinatur Miraeus. & diuersos fuisse Lupos illos patet ex praemissis, S ex eo quod ille presbyter Moguntinus Moguntiae degeret, ibique a Gotteschalco consultus , deinde Synodo Moguntinae interfuerit ( ut supra notatum & inter celeberrimos Germaniae scriptores 1 Trithemio celaratus, in tractatu singulari de illustribus viris Germaniae. Hic vero Monachus de Abbas Ferrariensis in Sennmensi Prouincia, licet antea Fuidae studiorum causa sub Rabano substiterit; Ferrariae vero ab anno 8 3. .
aut AE . quo Abbas Praesectus est, degeret, Archiepiscopo suo
144쪽
Influrimis conciliis & aliis ex itionibus, Regi similiter ipsi ius adesset, ipsumque etiam in hostili expeditione inpatis sequeretur. Sed & Lupus ille Seruatus anno 8si .diem suu Iustextremum t habetur in chronico Hirtaueiensi ad annu illumi Lupus vero Ferrariensis anno 8s3. & non 3 3. ut vult Miraeus, affuit Concilio Suaebnensi secmdo,& Senonensisn ordinatione aeneae Episcopi Parisiensis, & annis substantentibus plures scripse eei olas inter alias epistolam iri. ad Benedictum Papam, qui sedere ccetit Anno dis. nec usquam Lupo Ferrariensi cognomen Seruati additum reperituriit sic nemo est qui vel leuiter haec consideram, non diuersos censeat, & huiusce Collectanei cum Libello lea epistola ad Narot Regem, L pum Ferrariensem auctorem non laudet. Ominimum interest alterum ab altero discernete , siquidem ex illa confu-hone Catholicae veritatis testes minuuntur;cum e contra ipsius stabilitas vel ex eo maximh constet, quod ubique tam in Germania, quam in Gallia Belgica, sicut & in Lugdunensi, D ctrinae illa unanimi sanctissimorum virorum testimonio com firmata , ct corroborata existerit.
Iodem Anno Ratramni, Redi mandati fidem exoluens, duos de Praedestinatione libros edidit, qui unc primum in lucem prodeunt. Liber eiusdem Ratramari de Corpore S Sangaree Domini ion adaersus Catholicam Ecclesiae doctrinam, sed contra Stercoratistarum haeme scriptus ostenditur. seu animo Rex scripta tua Lupi Ferrariensis Smirami receperit.
Hoc etiam eodem anno Ratramnus Corbetensis Mon chus , non leuis armaturae in Ecclesia Christi mpta regio mandato obtemperans , duos de Praedestinatione libros composuit, quorum corrupto nomine Berirami meminerunt Sigebertus & Trithemius in Catalogo de Scriptoribus Eccle-sxinicis, ille breuissimb: Berreamus, inquit, si test librum de re Corpore & Sanguine Domini, & aa Κariaum lilarum de Prae- cedestinatione. J Hic vero paulo fusilii his verbis;Bertranius preo ecb3ter & Modachus in diuinis scripturis valde peritus, & inll- si telis saecularium disciplinarum egregiὲ doctus, ingenio subti- ι R. iij
145쪽
lis, & clarus Eloquio, nec minus vita quam doctrina in nis scripsit multa praeclara opuscula, de quibus ad meam notitiam
pauca peruenerunt. Ad Narolum Regem mirem Lotharij Imperatoris , scripsi commendabile opus de Praedestinatione, de Corrore & Sanguine Domini lib. I. claruit temporibus Lottaarij Imperatoris anno 83o. Sed & ad confirmandam Ratramni auctoritatem, propter Censuram latam in librum de Corpore & Mimuine Domini. notandum est ipsius Mimi Decant Antuerplenis scholium ad Sigeberti cap. ps. Bertramus, inquit, scripsit librum de Corpore & Sanshune Domini excussim Coloniar in1. Basileae in Micropresbitim, & alibi, sed damnatum a Tridentinis Censoribus. Ita inius in Bibliotheca MS. sacra i Haeretici enim primi Typis ediderunt, videnturque illa inseruisse, quaecumque vcl obscura, vA in speciem praue sonantia leguntur: plurimis certe locis veram Christi praesentiam post consecrationem adstruit , & transsubstantiationem docet et ut ne ipse qui dem interpolator id sub finem dissimulet, dicens multa non cohaerere, & praecedentia sequentibus contradicere. Hoc inter alios obseruauit Bartholomaeus Petrus Lintrensis , Doctor Theologus D censis. Contra Beriramum scripsit Paschasius Ratbertus,ut supr1 in Honorij cap.ro. diximus.) Haec Miraeus. Sed hic duo obseruanda, primum in confirmationem praedictae Molani& Petri Lintrensis obseruationis, vsserius Archie piscopus Armachanus intractatu de Gotteschalco & praedestinatiana haeresi cap. n. refert in duabus Angliae Aiblioth cis extare Mi uscriptum eiusdem Bertrami opus de Natiuitate Christi,in quo similiter agit de Sacramento Corporis & Sanguinis Domini : Si eaedem sententiae, quae suppositionis notantur , haberentur in libro illo de Natiuitate Christi ut huius.ce suppositionis purguentur, Nouatores, libellum issum iam
in publicum protulissent. undo non satu carib notat Miraeus, contra Bertramum scriptaq Paschasium Ratbertum; neque enim ut patet ex libro Paschase Ratberti. qui erat ipsius Ratramni seu Beruami prae-
ositus. Abbas scilicet Coleiensis in illum scripsit, nec eius ita ulla r sellit, immo prior Bertramo scripsisse notatur ab
anno Si8. sub Imperatore Ludovico Pio, & viisque Stercoinranistarum haeresim quae illo temtore orta est cosutauit, uteris e catholicam veritatem asseruit et sed Ratbertus transsubisantiationis veritatem clarius expressit; nec etiam Bertramum
recessiste ab illa doctrina testes sunt ipsi Magdebhrgenses Cent . s. cap. q. doti col. 115. mentet siquidem de in
146쪽
clinatione doctrinae circa coenam Domini his verbis utuntur. A. 8so Transsubstantiationis habet semina Bertramus , utitur enim M Magdevocabidis commutationis &conuersionisJ Quod pluribus iae c. burg. Census testimoniis confirmant &cap. 6 de Ceremoniis & ritibus Ecclesiae col. 2 3. Bextramus, inquiunt, libro de Corpore &ce Sanguine ostendit Corpus Domini & Sanguinem super altare,
seu mensam poni & inde populo distribui &c. aEt sic nec leuissima quidem prauae doctrinae suspicio in Ra-tramnum cadere Potest. Vt autem & morum probitate , &doctrina praecellebat, Catholicae veritatis assertor intrepidussea vindex acerrimus contra nouatores omnes semper extitit:
non solum contra Heribaldum Antissiodorensem & similes Stercoranistas un, cum Paschasio Ratberto Abbate suo, veram Ecclesiue doctrinam libello suo tutatus este Sed & proprium Episcopum Hincmarum Remensem, licet etiam Regia auctoritate praecelleret, aliqtiantulum deuiantem vel innovantem sine censura abire non est passus. Siquidem cum ille libello suo ad reclusos & simplices suae Parochiae sententiam Sancti Fulgentij male interpretatus esila, Ratramnus scripta ad Am cum epistola, illum inter reliqua ex hac corruptione liberrime reprehendit. Teste Rabano eristola ad Hincinarum pag. Io. Item 1 Rege rogatus contra Hincmarum veritatem Geminae Praedestinationis semino libello , de quo agimus, hoc anno plenissime evosuit Dehinc post aliquot annos,clim Hincmarus in Ecclesia Remensi vetustissimum & receptissimum hymni Ecclesiastici hunc versicatum Te Trina Deum unaque poscimus. cantari vetuisset, ipse Ratramnus volumine non modicae qua titatis ad Hild,arium Mesdensem Discopum edito, ex libris Sanctorum Halarii & Augustini de Irinitate, veterem ecclesiae traditionem conmmauit, ut testis est Hincmarus ipse intractatu de non trina Deitate in principio, & pag. so. Denique cum circa annum 863. Nicolaus Papa suis ad Hincmarum Remensem & Odonem Beluacensem epistolis, ecclesiae Gallicanae
Graecorum contra Romanam ecclesiam obiectiones expo-
Italaet , refutationis seu refronsionis cura ab Episcopis Ra-tramno demandata . ille ex Episcoporum auctoritate quatuor labris Vtimam&sortissimamRomanae seu Latinae Ecclesiae pa- raciit defensonem. Qui libri MS. nondum excusi, habentur
in Dibliotheca Thuana num ii. & delegatae sibi ab Episcopis respondendi potestatis seu Eliscopalis mandati fidem facit haec postrema totius optais periodus. Egimus velut potuimus respondent: ad in quae nobis scripta misistis, quae si placu Disitired by Cooste
147쪽
rint, Deo natias agimus, sin vero displicuerint , vestrae com rectionis censuram praestolamur. Hanc ipsam Episcoporum delegatione obseruauit Doctissimus Ioannes de Launor The logus Parisiense,in Dissertatione de veteri ciboru delectu s. idi. Haec Paulo fusius, ut maior Ratramno fides adhibeatur so discutienda ipsius seu verius sanctorum Patrum, quorum testimonia collegit,de Dei Praedestinatione sententi, Huam duo. bus illis libris complexus est, quos etiam non adhuc edito exvibliotheca Monauerij Lobbiensis ollim Vallis scientiae dicti in Flandria,in publicum proferimustillorum librorum synopsim& scorum nec melius nec breuius referre possamus,'mm verabis iplius auctoris in praefatione libri secundii superiore libet lo Rex Religiose, inquit, flua valui breuitate sanctorum dicta decerpens aperui, pro qualitate ingenis nostri, quod omnia diuinis agantur dippensationibus; & licet iniquorum prauae sint
voluntates, & actiones peruersae, nHuaquam tamen aeugere
possunt diuinorum dispensationem iudiciorumsed unde Deo aduersantur, inde illius voluntati seruiunt. H inc quoque manifestum quantu credimus dimit, quia non solum quae sunt, sed & quae sutura sunt,dispensat coelestis sapientia' unuquod que ad filum finem perducit, non solum bonos . verum etiam malos, secundum quod ante saecula aeternaliter disposuit, moderatur.& agiti & sicut non est notri cogitatio apud Deum, ita nec nouum consilium r & quid de singulis agatur, in aeterna sapientia illius dispositum vi, & immutabiliter determinatum. Ostendimus etiam Praedestinationem Sanctorum diuina gratii roei, nec electorum numerum , aut posse minu i, aut vacillarii sol sicut ante saecula electi sunt, ita eorum electio inconuulsa manebit,quae omnia non nostris verbis,sed Auct rum dictis monstrauimus. Nunc ut de Praedestinatione iniquorum iuxta quod viam ficentia vestra dignata est nobis iniungere, Sanctorum dicta exempla colligamus i ubi etiam de Sanctorum Praedestinatione pariter loquemur, quae cum fuerint 1 nobis explicata, bre- .viter Uerire conabimur , quemadmodum cum Deus malos praedestinatos habeat, non tamqn auctor sit malorum, nec voluntatis eius perditio impiorum, qui omnes homines via e
Mare est Magnitionem veritatas venire. j ','
Haec Ratramnus ipse i sed de non pauca interserit de gratia& libero arbitrio, nec non & deabsoluta Praedestinatione Et ctorum ab ue ulla eraeuisione meritorum, maxime dum s
sius expendit doctritiam Sancti Isidori Hispalensis Episcopi. Et quoniam aduerterat artem omnem aduers vitium in hoc id I
148쪽
plurimum consulere , ut ex doctrinae Praedesti irationis ad p&riam necessario sequi Deum peccati auctorem esse, ipsosque pecca orec me necessitate Praedestinationis huiusce in praecipitium
cadere persuaderent, non contentus Sanctorum Patrum testimoniis hanc obiectionem discussisse, postremam posterioris libri P ct rem in enodandi & penitus discutienda di incultate illa ex sccrarum Paginarum auctoritate insumpsit. niam, inquit, nonnulli fortassis cum audiant iniquos ad ce Ratremn poenam Praedestinatos , arbitrantur quadam necessitate ad eam .. de e x est. trahi , nec ab hac necessitate aliquomodo posse mutari, non in- c. rum' conueniens nobis videtur , maenisestius id patefieri, ut di Praede- .estinatio malorum ad poenam doceatur; nec tamen ideo ad eam ceperueniant, quia Praedestinati sunt: sed causa peruentionis ex ceculpa sit delinquentis . non ex necessitate Praedestitiantis. Sicut ea enim iniqui, quia praedestinati sunt ad poenam, non idcirco prae- re destinati lant ad peccatumr unusquisque enim propria concupi- scenti 1 vici usitanitur adpqccandum: ita& qui peccant,propter- eae quia peccatores praesciti sivit, nec pro peccatis poenitentiam regesturi, idcirco ad poenam praedestinatis , quod ex subiectis retorsitan clarius elucescet&e. J Vt exemplo Luciferi, primorum ceParentum, Cain, Diluvii, Pentapolis, Agyptiorum & ipsius Antichristi pluribus exequitur. Tandem sicut Regem in praefatione eiusdem libri deprecatus erat, ut si quis reprehensor existeret librorum sitorum, istata iis sibi non denegaretiir detensionis locus, sic in fine perorat. His v finxita obsecramus magnitudinis vestrae pietatem, ut haec scripta si
sapientiae non displicuerint . penes vos habeantur: nec in publi- cum proferantur, donec huius quaestionis controuersia diligenia uter ab omnibus fuerit euentilata, & quod tenendum ab omnibas usit comprobatum, quod si displicuerit libellus iste per quos ob-
secramus ut corrigatur,ec nobis quae correcta fuerint non abscon dantur.
Traitibus illis Lupi Abbatis Ferrariensis,& Ratramni Monachi Corbet ensis Regi Carolo oblatis, quo animo doctrinam
in illis expositam Rex ipse exceperit non apparet, Regem vero ILupo, quem magni nominis Adbatem vocat illustrissimus Cardinalis Baronius Annalium tomo Io. ad annum Ss; num. S. -- pius admonitum docent plurimae illius Epistolae & prae caeteris c .s 3.&bs ad eundem Regem,qiras illustrissimus Carditialis integras Annalibus Ecclesiasticis non indignas censuit& retulit ad hunc ipsum, quem discutimus annum Ss o. num. Io.& sequentibus. Harum prima quae exhortationem continet & regulas tradit ad lupo, Epia
149쪽
dentia erga Regem ipium praepotentem, & similes Liberi Arbitatrii non tam dere ores quam praecipitatores, facile pcrcellit, dum quotidianas preces & continuas quali Dera boraiarum omnium auctori, gratiarum actiones ingerit necessarias , quippe qui initium prose inque, atque perseuerantiam in bonis arii bus largiatur,& quae agenda sunt inquit, prospicite diligenter, de retraetate subtiliter, communicato corvilio cum Dei vestrisque perfecte fidelibus, quia id diuinum nos instruit et uium, sitra sibi nequam bonus erit. Nec vos cuilibet ita subi jciatis, ut ad eius arbitrium omnia faciatis. Cur enim regium nomen praeis tenditis si regnare nescitis: ut pace cunctorum dixerim, non ex pedit vobis & populo, ut aliquem vobis aequetis, nedum praeponatis dec. I Et ultima illariun Epistola, in qua ex Sermone Sancti Ausu stini iurisiurandi consuetudinem Regidi uniuersae Curiae dissuadet , quamque sit ferale periurium ostendit, luce clarius patet, solitum Regem ipsius exhortatiopes & admonitiones salutares non dedignari,imma etiam expetere. Cum a vestra, inquit, majestate digrederer praecepistis, ut impendente quadragesim1 quiddam vobis dirigetem, unde caperetis fructum aliquem aeditancationis &c. Itayt libellum eius de tribus illis quaestionibus. sicut & libros Ratrames, quos ipse regio iussu composuerat, Regem libenter excepisse, nec do*rinam eorum auersatum verisi mile sit. Verumtamen ut doctrina illa Christianae humilitatis fons, & tota desursum descendens dedignatur Auli cum tumorem di saecularem illam prudentiam, quae tota Eelo & contentione imficitur, Hinc marus ipse qui mira dexteritate & ingenio, quo pr Pollebat,Regis animum obsederat, non aegre ei persuasit, se facili negotio & orthodoxorum magisterio iis omnibus responsurum, quod sibi I Rege commissum fuisse ipse testis est in opere suo de Praedestinatione: de libris quidem Ratramni specialiter in cap.f. di generaliter de aliis huiuscemodi scriptis omnibus, quae ad Regis notitiam peruenerant,in praefatoria eiusdem operis Epistola ad Tarolum Regem, sed deinde iugi meditatione ad se reuersus Himmarus,opus illiud sibi ex sententia non successurum aduertit, nec verisimiles causas silent ij defuturas, quarum aliquas ipse reis fert in pridicta Epistola. Haec eadem eapitula, inquit, sub titulo uasi in valentina Synodo conscripta fuerint armo 8ss.&c. nobis edistis, ut ad illa quae nobis viderentur Catholice ex orthodoxorum magisterio responderemus,cum aliis quorumque scriptis, quae hine ad vestram notitiam peruenire,quorum qusdam scripta recepimus, sed ea publicare nolui us, solliciti seruare unitatem
spiritu in viculo pacis, donec cvineis civi vota dis tr is Diuitiam by Coos le
150쪽
rant familiari colloqueremur sermone, & eos si aliquo modo, vam a b Ieremus ab hac praua intentione ad Catholicae ridet unitatem c. cooperante Domino reuocaremus et sed amrtim occupationi- hus praepediti,partim autem in fraternis suasionibus minus, qua in cenecesse tatat obauditi, eos quos monere disposuimus, a sua in catentione reuocare nequiuimus. I cc
Hismari, O Parda; tot tantIssare viris sibi adaesantibus primo Amatarium . deride Dani' num Scotum contra Gottestatam scribere compessunt cais ille Amalaritus , quam male deside sentiret: quis item Ioannes Scotue, cuius liber nunc primum ediditur . s quanta cum per ua Gore chalci de gemma Praedemnatione doctrinam recensetierit. '
VERvM TAMEN non e re causae futurum agnoscens Hine marus,si tot tantorumque virorumPrudentit, pi,intramni & aliorum scriptis eam quam tueretur sententiam, Apostolico vigore evertentibus nihil ipse aliud opponeret praeter opusculum suum ad simplices & reclusos, quod etiam leuissimae notae fui sese, ut suprae uiximus, verisimile est, usus consilio & ope Parduli Laudunensis sectionis suae coriphaei anno sequenti gsi. aliis ANN omnibus auxiliis destitutus,primo ad Amalarium aliquem Dia- 8 s r eonum Metensis vel Treuirensis Ecclesiae, deinde ad Ioannem Scotum cognomento Erigenam, sacrarum litterarum penitos ignarum, seu Philosophiae&Grscae Linguae non imperitum, dein Cutia Droli degentem recurrit, de ipsi simul Hincmarus &Pardulus eos hortantur & impellunt, ut in hac causa contra Gotisteschalcum dc geminam ab eo assertam Praedestinationem scrib rem. Huiusce rei quoad Amalarium cuius liber non extat, nee De Ama . ab ullo aio quod sciam, quis I Pardulo & Ecclesi1 Lugdunen si in libro de tribus Epistolis memoratur, hoc ibi extat testimo Trib. nium in responsione ad a. Epistolam quae est Parduli. Quod auo M ad sectis, teni inter esteros ( inquit Ecclesia Lugdunensis qui de tan- ta quaestione, diuinae videlicet pr*scientiae & Praedestinationis ..apud eos scripsisse memorantur , etiam Amalarius ponitur , & . Scotus Ioannes ab eis ad scribendum compulsus esse refertur. multum moleste & dolenter accipimus, ut Ecclesiastici&pru- regemes viri tantam injuriam sibimetipsis fecerint, ut Anauarium