장음표시 사용
121쪽
D videlicet dictorum ipsius faetorumque stipulatores atque scrI-
γγ ptores testantur, inter coenanduin inusteria, suae quam volunta-ai te subiit morti prorsus indebitae, nouraeque Redemptionis edi-D ceret, pro quibus pateretur intimauit: dicit enim Matthaeus, a, Et accipiens Calicem 'amu egit, ct dedit illis dicens, Bibite exa, hoc omnes et Hic est Sanguis meus noui Testamenti, qui pro mul- D tis est sindetur in remissionem peccatorum. Marcus autem, Et acta
D cepto Calice gratias agens dedit eis,.biberunt ex illo omnes, OD ait illis , Hic est Sanguis meus Novi Testamenti qui pro multisa, cffundetur. Lucas vero, Et accepto pane gratias egit, o regit, OD dedit eis dicens, Hoc est Corpus meum, quod pro vobis tradetur, la, hoc facite in meam commemorationem: similiter o Calicem po D quam caenauit,dicens, Hicest Calix nouum Testamentum in San-D guine meo, quod pro vobis cst undetur. I
Z us Abbaae Ferrariensis a Rege Narolo Caluo superus quaesionibus sententiam rogatus,ex Sancti Prudenti mente respondet , S ab eodem Rege Ratrumnus
mandatum accepit,ut Sanflarum Patrum in hac qua . Done sententias in unum coirigeret. Hismarus tertio
ad Rabanum scribit. Rabani responsio breuiter expen
HS c sunt quae reperimus huius opusculi fragmenta, quod post peractam Synodum illam quatuor Prouinciarum ad Hincinarum & Pardulum sub anni finem emissum est et & paulo post Rege Tarolo ab expeditione Tholosanx Biturigas reuer so, mense Decembri ( ut supra relatum est ex Chronico Fontanellensi) Lupus Abbas Ferrariensis , qui ob Monasterium suum Regi dona & militiam facete dcbebat ( ut patet ex notitia de Monasteriis quae regi militiam, dona vel solas orationes debent in notis R. P. Sirmondi ad eom. a. Conci l. Galliae pag. 68s. di in altera obsidione Tholosana , Regem secutus captiuitatis molestias passus suetat ( ipso teste Epistola si . iuxta Annales Bertinianos ad annum 8 . Se ab ista regia expeditione solutus,sicut a Rege ipso precibus Parduli expcti erat Epistola et g. di interim Synodi praedictae affuerat, siquidem ipse synodicam edidit, ut proximus erat urbi Biturigum, itinere unius aut altem Diqitig Coos e
122쪽
. Hus diei talum interjecto, confestim ad regium eomitatum Bii turigas accurrit. A Rege inquisitus de iis quae in Synodo illa genetali peracta fuerant, etiam ea, quae circa Prudent ij opusculum de tribus illis quaestionibus ibidem agitata fuissent, Regimemorare necesse habuit. Regique percunctanti quid nam ipse sentiret, liberrimc ex diuinis Scripturis, & Sanctis Patribus iuxtatae prudentium ipsum sensa sua expol ait: qua de causa ab Hinc maro, Pardulo,& aliis aulicis assentatoribus, quasi impietatis& infidelitatis notatus, anno sequenti in confirmationem eius dem sententiae libellum suum edidit ad Regem ipsum , in cuius praefatione huiulce collationis & prauae tractationis sic me
Domino glorioso Regi Croto sincere fidelis Lupus. Dudum in urbe Biturigum quaesistis de Praedestinatione& Libero Arbi- D I x, oi
trio, ac Redemptione Sanguinis Christi quid sentirem: &ego URegem. quod in diuinis literis didiceram , & in maximis auctoribus inueta Dneram, vestrae maiestati strictim aperui. Et quoniam aliter vide- ratur quibusdam, qui me putant de Deo non pie fideliterque senti- ax re, ipso Deo, cui ab intelligibili aetate plurimum confisus sum, γ' sensum & stylum meum regente, memoratas quaestiones, quas ''audacter multi ventilant, intelligenter pauci capiunt , breuiter, raveraciter, per hic ueque dissoluam&c. I Reliqua anno sequenti, quo liber ille scriptus fuit, videbimus. Ratramnus Cotbeiensis Monachus huic collationi, vel alteri de gemina Praedestinatione coram Rege habitae dissertationi praesens, ut doctrina eius cuique, & Regi ipsi notissima erat, sententiam suam rogatus pari libertate pro gemina Praedestinatione, &verd Christi gratia Regi protulit, unde ab eo mandatum accepit, ut Sanctorum Patrum in hac quaestione sententias expenderet, & in unum colligeret, quas Regiae Majestati refertet: sic siquidem in praefatione libri primi de Praedestinatione Dei isd Xa- fiat immitrolum Regem, inquit, cuius quoque Religio iis amore, humi - de radest. Iitati nostrae Majestas vestra iniungere dignata cst , ut de nuper Uiti praefat. exorti quaestione; sed olim iam a Sanctis Patribus determinata, racollecta ex Sanctorum libris capitula vobis dirigerem, quibus ' qualiter de ea sentirem manifestius vobis eluceret et cuni enim Duniuersa caute disquiritis de diligenter disponitis, tum quoque Uin hac quaestione, cuius Profunditas multos caligare facit, stilia Ddiose valde & inodeste inceditis, ut Sanctorum sententias ex ea 'cognoscentes, quid postea prudentiam vestram agere oporteat, D delibereeis. DUnde liquet Regem ipsum non ita in contraria sententia obfir-niatum, quin corum, quae in Synodo illa quatuor prouinciarum
123쪽
acta fuissent relatione, Prudcnt ij, Lupi Ferrariensis, Rattamnita iiiiii lium auctoritate concussus, Sanctorum Patrum dicta ex pendi voluerit et immo & Hinc marus ipse auctoritate synodi in qua praesens contemptus, 3 tot tantorumque Episcoporum, &aliorum tum doctrinatum pietate praefulgentium pondere labe factatus , red maxim8 lententiis , tot taneorumque Patrum in unum congestis,quasi vi fulminis percussus & consternatus,vnicum habuit apud Rabanum, cuius Patrocinium in Gotteschalcum susceperat, refugium. Itaque anno Yso. mense Martio proxima iam paschali festiuitate, Hinc marus ad Rabanum scripsit, quicquid in Gotteschal cum actum esset, tam in placito Cariliaco, qu in postea notum fecit, eius geminam confessionem, vel saltem prolixiorem , vn cum opere, quod ipse Hinc marus confecerat ad reclusos oc sini
plices suae parrocinae, Epistola Ratramni ad Amicum, opusculo prudent ij de quo supra, S: aliorum scriptis in eandem sententat iam discutienda rein ilii: sententiam eius de opere suo ad reclusos expetit, & refutationem opusculi Prudent ij, una cum vero diuersorum Patrum sensu, in sententiis eorum plurimis ibidem collectis requisiuit. Incertum virum Antigraphum Epistolarum Rabani ad Nothingum Si ad Ebcrardum exquisierit, sed eas 1 Gotteschalco corrumpi ac vitiari monuit. Tertiae huius Hincmari ad Rabanum Epistolae his verbis nae- ininit Flodoardus lib. 3. cap, ai. De his quae quibusdam Episco-
pis scripsit Hinc inarus. Item (ad Rabanum de doctrinare hae V test eiusdem( Goiteschalii scilicet &quid in eum fecerit post-
quam in synodo haercticus comprobatus fuerat, nec corrigi potuit.&quid ipse contra doctrinam eius sentiat, damnationemque V ipsius, quaeve contra eundem scripserit huic discutienda direxit, ' quaerens etiam qualiter de Trinitatis fide ac praedestinatione di- uersorum Patrum sint intelligendae sententiae , in qua Epistola ' asserit hunc Beatum Rabanum solum tunc temporis de discipulatu Beati Aleuini relictum. 3 Haec Flodoardus : sed notandum id quod diei tui de Trinitatis fide, forsan pro voluntate Dei positum,
quippe tunc nondum agitata fuerat de Trina Deitate mota postea controuersia , nec eius ullatenus meminit in re fronsione
Rabanus. Quid vero ipse de hac Hinc mari Epistola referat unae
cum eius responsione expendendum. Quo ad Gottest halcum ipsum attinet, confessionem eius(vt
supra relatum solius arrogantiae de superbiae, & in sententia sua pertinaciae arguit, sed de improbat quod eum scribere permiserit Hinc marus, nec diutius cum eiusmodi hominibus disputamiandum censet,
124쪽
Ego autem , inquit, quantum praesumo vos admoneo, ut has ct 8 contentiones noxias in populo Christiano fieri prohibeatis, & ipsum Gotteschalcum huius erroris auctorem , nec scribendo, M., . nee loquendo vur , tam multis nocere permittatis, Miror enim ceptudentiam vestram quod istum noxium virum, hoc est Gottes tachateum , qui in omnibus vituperabilis inuentus est, quia nec ceMonachi votam, nec sacri ordinis ritum, sed neque praedican- cedi officium te time obseriinuit, scribete aliquid permisistis, in re
quo officio magis nocere potuit, quam viu, voce loquendo. MEt iterum et unde bonum mihi videtur si vobis placet, quod su- οprii memorato haeretico nulla detur occasio atque licentia scri- α .hendi, atque cum aliquo disputandi, antequam si possibile sit ..eius mens & senius ad Catholicam redeat do-rinam: oretur au- retem pro ipso &c. J Sed di non laudat ut interim communio ei cetribuatur, te attendite, inquit, quomodo vos sine crimine pota re sitis esse , qui in Synodo vestra hanc sectam nefandam limul cecum haeretico damnastis, si ei modo incorrecto communicaueis taritis. Debetis enim correctores esse malorum, non secutores er- carantium. J Et hie obiter notandum Goltcschalco in ergastulum retruso scribendi facultatem concessam ea cautione, ut pcripta eius omnia reliquis ignota, ad Hinc rum deferrentur , eius iudicio, prout ipsi videtetur & exoediret,supprimenda vel publicandamecenim aIiter ulla apparuisse constat. Tum seueram illam Rabant in miserabilem illum Monachum coercitionem,seuerius etiam usu patain; ut in morte etiam communio denegata sit, ut suo loco vita debitur De Epistola ipsa Hincinati& cum ea missis scriptis haec ha- rpistolabet Rabanus in principio et proximo vere . hoc est, in Martio M Rabant. mense in diebus quadragesimae appropinquante Paschali solem- nitate vester nuncius ad me veniens portauit vestram Episto- celam , simul & opusculum, quod fecistis ad reclusos de simpli- .eces , qui in vestra parrochia consistunt contra Gottcschalci .e errorem et afferebat etiam secum aliorum scripta, qui prope- cc modum memorat haeretici dogma sequuntur, sed non usque-
quaque &c. I GDe hoc Hincmari opusculo & Rattamni Epistola, sed & de Prudentis libello iudicium Rabani supr1 suis locis retulimus,
nec repetendum et quomodo autem refutationem opusculi Prudent ij detrectet his verbis exprimit. Sigillatim autem cun- - Ibidem,ctis propositionibus eius per singula loca respondere, & senten- riis illis, quas ipse ex multis libris congregauit, contrarias sen- tentias apponere non me permittit infirmi corporis, nec aegri- Diuitigod by Cooste
125쪽
,s tudo senectutis . autem de praescientia & praedestinatione H Dei in lactis libris didici, & sententias quas probatas a Canoniis,, nicis Scriptoribus in diuinis testanientis inueni , prout memoriae,, tunc ocrurrebant, in opusculis meis inserui, quae ad Nothingum H Episcopum & Eberarduin Comitem,praeterito tempore contrae, , Gottet chalci errorem confeci , quae etiam opuscula quae dixi ,, stis, quod memoratus Gotteschalcus ea corrumperet ac vitia- , , ret, vobis modo, prout a me dictata sunt, ad legendum trans-
, , misi, & si quid in eis emendandum sit, vestro iudicio magis eligo,, corrigi, qutim haeretici. Verum (ut supra rc tulimus ex Censura Ecclesiae Lugdu nensis, Rabanus Epistolis illis quaestionem de gemina Praedestinatione, ne leuiter quidem attigit ; sed pluribus in unum conic-ctis sententiis Deum peccati auciorem non esse comprobauit, quod non minus , quam Rabanus Gotteschalcus ipse exhorruit. Postremo superadditis ex Apostolo & Prophetis,& aliquibus antiquis Scriptoribus, simillimis sententiis, & paucis de Voluntate Dei adsectis huic Hincinari petitioni satisfactum sic esse comcludit. D Haec ergo de Praescientia Dei &Praedestinatione,& quod ipse
D Deus omnes homines saluos fieri ,& ad agnitionem veritatis vultra peruenire, Apostolicarum sententiarum sensu iuxta praeceden- D tium Patrum expositionem, prout potui,&alsidua infirmitas meai sinebat, iuxta petitionem vestram breuiter destrie nn hic colicai gi, sciens , quod vos plura inde colligere potestis, sicut eruditiosi vestra & valetudo meam imperitiam & infirmitatem per omnia 33 excellens vos agere Permittit. JCAP. Is
Tvus Seruatus Presbter Myuntinus Anno Oo. Zi-beleo aureo de Tribus quaestionibus edito , hoc est de Zivbero Arbitrio, gemina Praedestinatiog, c, taxatione Sangareis Christi Gotteschalii sententiam confirmat. DU re hanc Rabanus Moguntiae Archiepiscopus dictaret
Epistolam. Ibidem Lupus S EuvATus eiusdem Ec clesiae venerabilis Presbyter nec minias doctrina & pietate conspicuus aureum illum cinis it Libellum de Tisbus quaestionibus,
ab iis omnibus qui scriptores Ecclesiastic qs recensuerunt, Si, Diuitiam by Go Ie
126쪽
gebetio, Trithemto , & aliis plurimum laudatum , qui (iam . excusius extat ex M. S. Codice Sancti Amandi iis Pabula, n, o ITypis mandatus extitit. Venerabilis ille Presbyter, quem vidimus una cum Iona &Marcuuado Abbate Prumiensi, a Gottes chalcode hisce Tribus quaestionibus consultum, & Synodo Mo-guntinae affuisse, inter eos ( ut verisimile est qui Rabani senten- . h-.tiae non adhaererent, Rabano ipso vel ab aliis monitus ab anno vrtae tetito 8 p. in Gallia Ecclesiae si non concuti fidem, turba- .. Tribus bari cette quorundam intentionem, ( haec sunt eius verba quod .. quaest. de Libeto Albitrio, de Praedestinatione Bonorum & Malorum, . . ac de Sanguinis Dei taxatione vulgo quaedam inaudita iactarentatur: harum rerum qui per se non possent, optaui, inquit, ut per me fierent certiores. J Quod ipso teste hoc libello praestitit, in-is
. inuocato in auxilium Deo, &post anxiam & diutinam sacrarum Scripturarum dc sanctorum Patrum scrutationem, & iugem meditationem, sibi nihil, Deo plurimum confidens , quasi suprei mum Cygni cantum morti proximus ( siquidem anno sequentivit1 functum notat Chronicon Hirsaugiense,ad annum 8si. aureum illum libellum, quem iugi meditatione de singulari studio 1 Synodo illa Moguntina parauerat, publici iuris fecit. Quoniam plutes ( ut inquit sanctorum Patrum opera sole clariora diuinis is
irradiata eloquiis, vel non haberent vel non intelligerent, si que is alterum vel neutrum habentibus adesse contendit, ut utrumque possidentes non ostenderit. IPtimam quaestionem de Libero Arbitrio sic expendit, ut pri- ouaestiomum de Deo omnium opifice totius mutabilitatis experte,& V ci. i. omnes creaturas rationales sempiterna apud se immutabilitate & Libeto custodiente, deinde de Angelica & humana creatura in statu nata Arbitri'. turalis innocentiae,quinque primis sectionibus praefatus, quinque sequentibus agat de peccato yrimorum parentum, eiusque poena , in omnibus vitiata natura, dc ad bonum antissa libertate, nisi gratia Christi restauretur et ita (inquit inter reliqua sectione v. dc Io. Primus homo sponte quidem cecidit,in quo ipsi originaliter lapsi sumus : sed coeno peccati nos etiam si volumus expedire non repossumus, ut resurgamus, nisi prostratos extrahat, dc erigat gra- cetia Dei per Iesum Christum Dominum nostrum; voluntarij crita ceminis tantum malum non hominem primum modo, sed uniuer- resam etiam eius sobolem sexu utriusque copula manantem, merito et sempiternae damnationis obstrinxit, quam, cum eadem causa fit c. omnium, communiter omnes paterentur: quippe qui non Deo, ee sed diabolo ausculinuerint omnes: nee hinc oriretur conque- cestio aequitate seruat 1, praeterquam quod merentur nullis re- .ecipientibus, nisi esset Deus Guadmodum incomparabili- ..
127쪽
ii ter iustus, ita inestabiliter pius. Cum itaque suo merito pereun-M dum esset omnibus, plures diuina bonitate saluantur et in his
cognoscamus dc amplectamur milericordiam eius, dc ut his ag-D gregari mereamur , supplici obseruantia mandatorum ipsius, de D precibus assiduis flectamus indulgentiam eius. Cum vero itidem D plures damnantur, non reprehendamus, quia merito suo iustera damnantur: sed pertimescamus iudicium eius, qui est tet tibilisa, in consiliis super filios hominum , nosque paria merentes, mirea' mur potuisse saluari, de omni consideratione feruentius accendamur , ad amandam, laudandam, praedicandam misericor
' diam eius. JIn fine eiusdem sectionis & sequentis,probat Deum non esse aucetorem causamque perditionis hominis; quem de rectum condi dit, & posset si vellet, in suo statu manere monendo monstrauit.ISee . ia. querulis ostendit cur fecerit Deus hominem quem pec-D caturum sciebat: Constanter dixerim (inquit nullam Dominum D creaturam quae mala peccando futura esset,iacturum fuisse; nisim aut eam iterum bonam, aut ex ea boni aliquid tacere decreuisset: D maluit enim ex malis bonos vel bene facere,quam mala nulla essem permittere . de hominum quidem plerosque vel originali, vel D proprio vitio malos reformat in bonos, nulla eis i intutati ini-D quitate su1 , quod firmissitne tenendum est, gratuita bonitaterra Spirituum autem immundorum neminem haec dignatur gratia, D quorum pertinaci superbiae nullo veniae decreuit subuenire re-M medio. Et continuo suminam Dei prouidentiam in moderanda ipsa tam daemonum,quam perditorum hominum malitia demonstrat. yx Horum tamen, inquit , eorumque participum hominum perdito ' rum, quanquam ipsis nolentibus bene utitur famulatu, dum his D vel aperte saeuientibus, vel occulte insidiantibus exercet suorum patientiam sempiterno quodam praemio coronandam, nec miniis D ex malis bonum agit, cum singulis eis meritum repensat suppli-D cium: bonum est enim malos non conuersos puniri,ut comprima- D tur superborum elatio, crescat humilium deuotio, augeatur exoy utrisque diuina laudatio. JSect. s. Quanta metit hominis iniquitas quae non nisi Christi Sanguine valuerit expiari, de quam formidanda supremi: Iudicii seueritas in expendendis etiam fidelium actionibus,
quae coram hominibus splendent , ut nos humiliet, inculcat. γγ Subtilitet igitur cinquit expendat fidelis examinator 8c pius, D quanta fuerit hominis iniquitas , quam nec quisquam homia' num , nec quilibet Angelorum , nisi Domini solius San-Zi gula valuit expiare, nec fovereri aliud , qu1m lapplicium Diuitiam by Coos le
128쪽
Medat homo, qui post purgationem baptismiis, qu1 etiam paruulis ianua regni coelestis aperitur, tametsi quaedam digna venia suspicatur se gessisse, magis quam nouit: multo sunt tam plura, super quibus diuini iudicii seueritatem formidet, quamquam etiam de bene gestis timendum est: Cum tantus vir dicat: Omnes iustitia ninae quasi pannuimens uata. Iustitia enim nostra, licet interdum coram hominibus splendeat, opere & sermone, in conspectu Dei sordescit praua cogitatione.a Eum Eni leatius liberum arbitrium in malum pronum etiam in renatis concupiscentia oppressum, per Christi gratiam in sin gulis actibus ad mortem vique liberandum, maxime Apostoli co exemplo demonstrat: habemus autem (inquit ut supr1 relatum est, ex Adam, liberum arbitrium non ad bonum & ad ma Ium, quale ipse a conditore accepit, sed quale in ima vergens elegit , & peccando commeruit, hoc est ad malum liberum, ad bo num autem (si tamen id nobis diuino munere contigerit ut sua pratam diximus, Dei gratia liberandum. Mentior nisi hoc pii mus liber diuinae auctoritatis ostendit, his verbis, Sensus est eo-gitatio humani cordis ad malum prona sunt ab adolescentia Lua. Se
cretorum etiam coelestium fidus interprcs Paulus iam bapti Ectus, iam forsitan ad tertium coelum euectus. Condelector , ina
quit, legi Dei secundum interiorem hominem (illi profecto, quae
rancit. non concupisces video autem aliam legem in membris meis repugnantem tigi mentis mea , ch captiuum me tacentem in
lege peccari , quae in membris meis. Legem in membris concupis centiam vocat, quam post peccatum in membris genitalibus primi senserunt parentes, quam sibi aduersantem diuino freti adiutorio etiam continentes quique repellunt, sed penitus nunquam reuersuram , dum hic mortaliter vivunt, excludere neta sciunt. Dominus quoque Iesus, qui fingulariter ut conditor sciebat quid esset in homine, imbecillitatis nostrae nos admonens,
sine me, inquit, nihil potestis facere: nihil scilicet boni , nihil saluti conducibile &c. I Tum de impossibilitate seruandorum Dei mandatorum absque Christi gratia non tacet: & cur dicat, inquit, aliquis velut possibile praecipitur , quod poste, impossibile demonstratur. Diliges Dominum Deum tuum, &c. & pluribus additis scripturarum testimoniis, ait, & alia multa, que nunc peccata prohibent, nunc instruunt fidem, nunc vires informant; profecto ut dum conatur quis , nec sui scit quae iubentur implere, illuc fi-tigatione humiliatus recurrat, unde petendo, quaerendo, pul
sando accipiat quod desiderat, & non in se sed in Domino de omnibus hiatalis eius glorietur. J Et iterum paulo,post. Nam-
129쪽
D que si nobis temere ianitatem liberi arbitrii arrogamus, frusta D diu multa conati, sic impossibilitate ut hoste acerrimo confun-ax dimur, molcstoque bello laboramus, quousque defessi ad diui D num recurramus auxilium, quo impetr to pacem de qua dici- D tur , Pax multa diligentibus legem tuam, consequimur, dum per Pal.D bonum affectum in Deo mens nostra velut in munitione tutis taxi ma requiescit, etiam salutaria precepta fiducialiter operatur, D quandoquidem ea ipse qui praecepit, exercet. Tum ex his sententiis nec neruos fortitudinis, nec qieritum no-a, bis detrahi demonstrat: nec sibi, inquit, neruos sortitudinis de-ai trahi opinetur subiecte Deo deuotus, cum per se nihil boni possus, facere tam euidentibus instruatur testimoniis: nec vero meritumari minui, quoniam solum hominem praestantius , quam Deo coo-
D perante posse aliquid agere, ne dicam opinari, vel somniare, nona, tam superbientis est hominis, quam amentis,& de cuius pleni- D tudine omnes accepimus, pro gratia, quam impendit laboriosae D bonitatis, gratiam rependit beatae retributionis. JDeinde prolatae testimoniorum ex sacris paginis multitudine, quibus adstruit non habere hominem in bono liberum arbitrium, ne parua quidem bona opera nobis , nobis esse, ipsas cogitatione gaa bonas & initium ac perfectionem fidei, ipsamque bonam volunta-aytem non1 nobis sed a Deo inspirari dc habentibus firmari. Sech. D ao. Testimonium illud Apostoli Phili p. i. versi C. Confidimus in phil. t. a= Domino Ies. , quia qui coepit in v. bis opus bonum, perficiei iue in
D diem Christi Iesu. Hac periphrasi v lustrat. Hoc est (inquit Deus
a= qui coepit in vobis agere quod praecepit, tam diu operabitur,quousque excedentibus vita singulis, adueniens incipiat reddere, 33 quod promisit .a
Et continuo spem nostram in Deo non in nobis collocandam hisai verbis concludit: his omnibus erudimur, ne spem in nobis collo-ai cemus, opinione grauius delinquentes, sed statum nostrum muta at nientes, totius nostrae spei plenitudinem transferamus in illum, 'γ qui proptere; nos ad se vocat, ut fulciat, idcirco profutura nos ax petere inuitat, ut tribuat; ideo ne nobis confidamus,terret,ne deat serat : iramque ma edictus homo qui spem ponit in homine , qui Iesemea' autem eam in se ipso ponit , in homine ponit, maledictus igi- i p. v. i. tur e stan Astu daemonum multos in se confidere docet testimonio Cicedio ronis& Virgilii et amant autem, inquit, immundi spiritus decia, piendi astu spem hominum in se transferre quod in suis cultoris, bus .effecerunt, ut & quodam colludio falsis opiniones mentis, bus eorum inserere , quasi propter naturae dignitatem atque prae-- stratiam, tutissimum sit eis in se ipsis spem aliquatenus collo.. Disitired by Cooste
130쪽
care et quod est ex eorum scriptis oriendere, qui diuinae vacui, M A notitia mundanae sapientiae claruerunt &c. J ubi de sententia illa taspes sibi quilque . Tum Sectione ra. & sequentibus, Si rictorum Patrum Cypriani, Ambrosii, & Hieronymi auctoritate probat sever egere nos in bonum arbitrio liberando, Dei gratiam non secundum merita nostra dari, & in nullo gloriandum, quando nostru in nihil sit. Nobis, inquit, salubriter expresserunt scilicet egere nos in bonum arbitrio liberando, & Dei gratiam non secundis merit1 nostra dari. Itaque gloriosissimus Martir Cyprianus & doctor
suaui Sinus , omnia viribus nostris adimens , Deo assignans, breuissime omnia genera meritorum, complexus ait, In nullo glo- riandum quando nostrum nihil . Ambrosius autem scribens non Mes in nostra potestate cor nostrum,Hnostra cogitationes, etiam ip- se faeta&dicta comprehendit, quae prolaeto excorde & cogi tatione procedunt, &c. Et Sect . et . cur id ipsum sancti Augustini auctoritate non confirmet,hanc rationem adducit: ipse autem Augi stinus, quem nescias virum rerum inuentione magis, an dicendi scelicitate mireris , de libero arbitrio, dc gratia Dei tanta disseruit, ut possint . . vix ab aliquo legi. Omnia vero ut mea fert opinio quanquam .estat clarissima, Nutilissima a nemine memoria contineri: quid cnim sciendum sit de libero arbitrio, & gratia Dei, sicut nemo . . tam laboriosa indagine inucst gauit . nemo ut ille tamdiu ver- is sauit, ita ut pace cunctorUm dixerim, nullus utrumque tantaveritatis proprietate inuen:t, nullus tanta eloquentiae ubertate . . asseruit, nullus inexpugnabilium argumentorum copi 1 tant 1 deis c. fendit. Proinde cum essent illius omnia optima&pene innumera, taliaesitaremque quid potissimum esset eligcndum statui studiosum is ad illorum inuitare lectionem, quae nostris praecognitis facilius poterit penetrare, quam paucis positis similibus melioribusue is fraudare. . Tum insignem illum & usque adhuc nostro saeculo ignotum, ex posterioribus Diui Augustini libris operis imperfecti qui non extant, locum hac praelationc adducit: hoc unum tantum occubiare cenon pallius sum, quod inter alia de libero arbitrio acutissime de- ceprehendit; Liderum, inquit, arbitrium congenitum,Womnino ina- cemissibilesie ueramus illud est, quo beati esse volunt etiam hi , qui ea cenotant,quae ad beatitudinem ducunt. (quod qLE . o attendant qui e
tanta pertinacia aequilibrem & versatilem suam indisserentiam, pro germana liberi arbitris essentia in scholis venditant. Et quoniam Rabanus & alij (ut etiam hodie plurini. iuxta Gennadium de Ecclesiast. dogma. cap. 22. gratiam cum libeto