장음표시 사용
151쪽
D de fidei ratione consulerent, qui & verbis & libris suis,menda-M ciis,& erroribus ,& fantasticis, atque haereticis disputationi dii bus plenis, omnes pene apud Franciam Ecclesias ,& nonnullas D etiam aliarum regionum quantum in se fuit infecit , atque coro, rupit, ut non tam ipse de fide interrogari, quam omnia scriptam eius saltem post mortem ipsius debuerint igne consumi r ne sim o, pliciores quique , qui eos multum diligere, & legendo fre-,, quentare dicuntur, eorum lectione de inaniter occuparentur, &s, perniciose fallerentur & deciperentur. a Vt autem haec censura Ecclesiae Lugdunensis & doctrina ipsius Amalar ij magis innotescat. obseruandum Amalarium illum de Corpore & Sanguine Domini in Sacrosanctae Eucharitaristiae Sacramento praue sentientem, Floro Magistro Ecclesiae Lugdunensis Diacono doctissimo impugnatum et ut ex eruditi sesimo viro Nicolao Fabro refert Magiuer Andraeas Dinallius Doctor Sorbonicus in notis ad Librum illum de tribus Epistolis et idque probat ex fragmento operis eiusdem Flori in Psal inum octogesimum; sed ex eo non satis caute conijcit illum .vn1 cum Ioanne Scoto fuisse Berengarij praecursorem. Si quidem ut aduertit Vsserius Armachanus in Historia de Gotteschalco cap. g. ex Ioanne Bunderio,&Margarino Bignaeo in Concilio apud Carisiacum habito anno 838. An talari j de Corpore &Sanguine Domini deliramenta ab Episcopis fuere damnata, & ab ipso Floro Magistro qui eidem Concilio interfuit, scriptis post-Ca impugnata , ut pluribus notat David Blondet verbi Dei pseudominister in familiaribus elucidationibus controuersiae de hucharistia cap. 18. maxime ex Codice Manuscripto ipsius Flori in Amalarium , di Epitome M S. Guillelmi Malmesbu riensis. Verum ex supradicto fragmento Flori in Psalmum 8 o. impugnantis Amriatij dictum: Os quantum disiuaxeris totum accipies &c. Tum ex eo quod Amalarius ipse scripsit de triformidi tripartito Corpore Christi lib. 3. de Diuinis Oificiis cap. 3s. di ex supradictis manuscriptis codicibus Flori & Malmesburiensis luce clarius patet, Amalarium longe abfuisse ab haeresi Ioan nis Scoti,&Berengarii, qui solam Corporis Christi figuram in Eucharistia h1bere docuerunt. Immo vero opposita haeresis Stercoranistarum unae cum Heriboldo Antissi odorensi Episcopo, & ipso Rabano Archiepiscopo Mosuntino fuisse Antesignanum: Licet enim hanc hqresim solis Heribaldo & Rabano tribuat authoris A noni mi,qui eodem saeculo vixit de Corpore & Sanguine Domini libellus, qui in pluribus Bibliothecis manuscriptus&nominatim in Bibliotheca Cottaiensi visitur his verbis :& his
quidem qui dixerunt secessis obno qum, quod nunqu/m autea Disit irod b, Cooste
152쪽
est auditum, Heriboldo Antisti odorensi Episcopo, qui turpiter toposuit, & Raba Moguntino, qui turpius assumpsit, turpisaitne vero conclusit, suus ad respondenduin locus seruetur: Ni hilominus Guilleluias Malmes duriensis in supradicta Epitome M. S. Heriboldo Ariolistium conivnsit & Florus magister in praefato MS. opere in Amalarium teste Blondet ubi supta, ilia Ium huiusce hae telis in illo Carisiacensi concilio anno 838. natae criminatur auctorem dc inuentorem, nec quae retulit ipse du Vallius ex commentariis Flori in Psalm. 8o. & quae habentuo de triformi & tripartito corore Christi in supradicto Amalaristia tu de diuinis ossiciis nili de Stercoranistarum haeresi intelli gi possunt, nec ullo modo conueniunt Sacramentariorum figmenoto, qui solam in Sacramento figuram admittunt. Quis vero fuerit Amalarius ille bene ibidem M. du Valliut magis ignoratur (inquit quam scitur, sed pessime V statius At machanus d. cap. 8.eum vult esse Amulum Lugdunensem Archie
piscopum, ad quem emissae fuerunt literae ili', quibus remo detur libello Ecclesiae Lugdunensis de tribus Epistolis: Error hic sta vissimus , & in viro perspicaci nullomodo fetendus. Quisquis Amalatius fuerit siue Meteias Episcopus iuxta Honorium Augustodunensem in libro de Ecclesiasticis Scriptoribus, vel eiusdem Ecclesiae Diaconus, iuxta Miraeum in scholiis ias ibidem, vel Diaconus Treuirensis ut vult Blondes, vel alius qui stibet; Cette Episcopali dignitate insignitum non fuisse argumento est Episto-Ia Nitardi ad ipsum scripta quae habetur tom. Historiae Gallica nae Domini du Chelae et sed certo certius nec Archiepiscopus
Treuirensis fuit eiusdem nominis, qui longe antea decedens uic- cessorem habuerat Hetti, cui etiam mortuo ab anno 8 q. successit Tirigaudus, iuxta Annales Metenses: multo minus potuit esse Amulus Lugdunensis Archiepiscopus, qui vel Amulo vel Amo- Io vel Amulus , sed Amalarius nunquam dictus, & in Ecclesia Lugdunensi tum doctiina tum morum sanctitate celeberrimus, Sanctissimo fine similem vitam compleuit, etiam in album Ecclesiae suae Sanctorum relatus est .Et sic eum ii Floro Magistro Ecclesiae suae Diacono tam horrendae haeresis diffamatum & ab Ecclesia sua seu succetare suo sancto Remigio totius Ecclesiae nomine statim post mortem ipsius vel forsan anno vitae suae extremo tam infami censura notatum nefas est suspicari. d ad Ioannem Scotum quis qualiive fuerit magis notum, licet male a quibusdam confundatur cum alioIoanne Scoto Venerabilis Bedae auditore qui cum Alcuino sub Carolo magno et ruit circa annum et So. de quo Trithemius in tractatu de Scriptoribus Ecclesiasticis : iste vero cognomento Erigena iuxta Mari
153쪽
thaeum oecii onasterionsem in Floribus Historiae ad annum 8gi vir fuit perspicacis ingenia & facundiae singularis , qui dudum recitct1 patria ad partes Gallicanas transiens, Narolum Caluum
adiit circa annum g o. atque in magna ab eo dignatione lusce tus, individuus comes ei fuit mensae & cubiculi: is humaniorius & graecis literis & Philosophiae principiis imbutus, di sophia meis illusionibus praepollens, sed lacrarum literarum poenitus ignarus, libros suos erroribus & haeresibus refercijt et Berengatii praecursor fuit , & sacramentariorum Antesignanus , eiusque liber de corpore Domini inconcilio vercellenti damnatus & stam mis addictus fuit, ducentis fere post mortem eius annis. Ipse vel ea morte obiit quae deceret haereticum, di magistrum tot impi rum dogmatum, siquidem in Angliam reuersus I pueris, quos docebat graphiis perforatus, animam exhalavit tormento grauidc acerbo, posteris relinquens exemplum diuini iudicii in haer Ucos, iuuentutis&Plebis corruptores, ut notat Genebrardus in Liturgiam Diui Dionys . Neque hic praetermittenda Ecclesiae Lugdunensis Censura de Ioanne Scoto, in lib. de tribus Epistolis, in responsione ad secundam,qua eum asseruit in hac causa scriber compulsum. En paucis quales Hinc rus inuenerit opinionis suae tautoreti
immo quaes ipb delegerit patronos &defensores, qui ree ipsemet Ioannes Erigena in praefatione operis illius depraedestinatione ad Himmarum de Pardulum eos ipsos operis sui laudat auctores, de incentores his verbis i sic vos reliciaessimi Patres eum vestrae nobilitas eloquentiae ad omnes nouelsarum haeresium verissutias cauendas,conuincendas,destruendas sufficiat ostrae tamen ratiocinationis astipulationibus vestram perfecti am de fide praedestinationis definitionem roborare non spreuistis r ira vide vestrae pietatis ivlcherrima virtus omnibus pateat. & nostrae obedientiae non lpernenda humilitas clarescat: in hoc itaque oputaculo nostro, quod ad testimonium vestrae orthodoxae professi nis vobis iubentibus scribere curauimus, quae vera esse perspex
riris tenete dcc. J Idem iterum in cap. I. ut mox referetur.
Sed & ipse Pardulus hoc ipsum non inficiatur; immo in Epistola sua quae secunda relata est in libro Ecclesiae Lugdunensis de tribus Epistolis: plures inde. inquit, apud nos scri eserunt , dccum quinque ex eis nominasset inter quos etiam Molatium scripsisse memorauit, subiunxit dicens: sed quia haec inter se valde dissentireret Scotum illum qui est in palatio Regis Ioannem nomine scribere coegimus. I Ita ut ne minimum dubium subesse possit, quin ille prouocatus, rogatus, immo& quasi coactus ab
ire ninmara, Pudulo libellum hunc de uexdiam ne i
154쪽
edriam patracinium ediderit. Non quod Himmarus &Pardulus definitionem de fide praedestinationis edidissent, ut verba illa
Ioannis Scoti prae se ferunt ( nulla siquidem iam edita Capitula. satis superque probatum est sed propter libellum Hincmatic sorsan etiam & Paldaei cuius consilio in scriptis suis uti solitum fuisse ipse testis est apud Flodoardum hist. lib. 3. cap. ao. ad reis
clusos &simplices suae parrochiae contra Gottelchalci confe-nes editum, quem librum nomine orthodoxi professionis lactat Scotus, solumque Gotteschalcum nec alios impugnare profiteotur, ut patet ex his quae habentur in primo illius operis Capitulo, cuius disciplint tegulis (inquit necessario uti iubemur , dum aduersus quemdam Saphrophilum nomine Gotteschalcum suae haereseos di inuentorem simul & assertorem , fautoresque eius si tamen sunt nescio atque utinam ne sint. respondere com pellimur iubentibus videlicet Catholicae Ecclesiae Uigilantissi mis pastoribus , in quorum ouili tale venenum serpere eo litur. N ee inde coniici potest illum ante Prudentium, Ratramnum de alios qui veritatem gem nae prsdestinationis propugnauerunt, scripsisse. Si quidem ex supradicta Parduli Epistola constat Ioannem Scotum post reliquos seribere compulsum, & Prudentius
in opere suo contra eundem Scotum cap. 11. infimat illum quod pluri ina ex suo primo opusculo deflorata violentet ad suus prauitates detorserit. Etsi nusquam, inquit, eorum scripta legisset, satis ea re poterant de his omnibus informare, quae ante Dienis nium ex illorum libris deflorata quibusdam fiatribus consensu Synodi mittere curaui, quae ad te peruenisse, si nosse aliter ne quiuissem, infaustissimus liber tuus, cui largiente Domino re-jondemus, probabiliter nos instruere poterat, in quo earundem deflorationum pleraque interposita, atque ad tuas prauitates detorta violenterque inflexa reperimus.JQuaenam vero fit libelli illius non tam doctrina, qu1m peris
uersitas, immis conclusa syllogismis post iiudicium Concilii V itini & Lingonensis (de quibus suo loco hic referre superis
sedendum esse duximus et verumtamen quoniam Mathsus Uvestis monasteriensisadd. annum 883. queritur Ioannis Scoti seripta,
ab Ecclesia Lugdunens seu 1 Floro magistro deprauando fuisse damnata libellum integrum experuetusto & integerrimo Coine manuscripto Bibliotecae Cordei ensis un, eum responsione seu eorrectione Sancti Prudentij Discopi Tricassint, publici iuris fieri non inutile fore eehsuimus seu & ut interim innotestae, qua fide, immo quanta perfidia , &quam absurda peruet ate
rum regasen, mirum bilis illius Mon h Auina pri e
Prudentius retra Scor m cap. et
155쪽
natione sententia versatus sit, quoue commento usus Ioannes Scotus, aliqua ex Capitulo quarto hic praelibare non erit im
D Restat itaque, inquit, de una vera solaque immutabili aeterna praedestinatione diuinae voluntatis omnipotentissimae, quae nun-D quam nusquamque sallitur tractari , sed de proprietate illius hae a '' . quae eam lacerat, prius dicendum. Haec igitur haetesis teschalcana,si tali nomine potest vocari inter alias duas haereisai ses sibi inuicem aduersantes,medictatis loco constituta est: inter illam plane , quae dicitur Pelagiana , dc illam quae ei repugnat: quatum una dono diuinae gratiae derogat, altera libertatem aran bitti j condemnat. Pelagiana siquidem Secta libertatem arbitrii rationalis naturae in tantum commendat, ut sine dono gratiae ad Fh perficiei .m hominis iustitiam lassiciat. Eius vero secta conti D 1ia,gratuitae gratiae donum confirmat, ut eo solo in homine ope au rante, omni conatu liberi arbitrii contempto, omnis fidelis fustiagium iustitiae contingat, una igitur (ut dictum est donum gra- D tiae contemnit, altera donum libertatis arbitris: Ambae impie D tale pares, secta vero dispares: haec autem, de qua nunc agitur, sic est in medio inter utrasque pridietas, tanquam extremi-33 rates inter se contrarias coniuncta, ut ipsis partim consentiat,'' partim contradicat, propriumque sibi vendicet, quod ipsas non habere contendat et Dum qnim omnium virtutum, quibus pgruenitur ad beatitudinem , omniumque vitiorum , quibus 'praecipitatur ad miseriam , in praedestinationibus diuinis , ut' ipsa fingit, necessarias inevitabilesque causas conatur constitue- ' re , quid aliud videtur suadere, nisi Dei dona, hoc est liberum 33 -hantatis arbitrium , de gratiae auxilium destruere . quibus D duobus profecto pleoitudo iustitiae hominis & inchoatur & perficitur. Haec igitur noua secta Pelagiant consentit in eo, quod D donum gratiae gratuits nihil homini prodesse asserit ad facien D dam iustitiam , sed solam praedestinationis necessitatem. Ab ea D vero disiunxit , eo quod vires liberi arbitrii penitus euacuavit; D neque ad beia facere , neque ad mala committere praeualeret M omnia haec in necessitate praedestinationis impudentissime po-M nendo. Ast in eo quod appetitum liberi arbitrii laborat au-33 ferre, aduersantibus Pelagianae videtur eonsentire, cui ite-D rum resultat, dum dona diuinae gratis nihil homini profie erea' coinmendat: neque enim dona sunt, quq non voluntate sed ne i cessitate fiunt: Cum omnibus sapientibus di insipientibus noti is simum sit. Omnia qui donantur & voluntate donantis largiri, D voluntate accipientis percipi. Proprium vero huius hqresios,/x-ipsi intu cini medietatis lecy Ponitur , carere Proban-
156쪽
tur et Pelagiana enim vires liberi arbitrii sine adiutorio diuini Mgratiae, eius vero aduersans solummodo gratiae absque liberi varbitrij nisu , ad iustitiam perpetrandam sui licere arbitratur: sed earum nulla praesumpsit dicere praedestinationis necessitatem ho mines aut ad bene vivendum, aut ad mala vivendum , impie re- torquere. Relinquitur ergo ipsa vana praedestinationis necessi tas , huius tertiae haeresis proprietas. Sed haec omnia venenosa Rdiabolicae impietatis iacula, munitis inexpugnabilis fidei propu- qgnaculis facillime repelluntur:
Haec Ioannes Scotus ,& ipsa, quae vocat ut vere sunt veneno,.sa diabolicae impietatis iacula , ipsemet contra fidem utriusque consessionis miserabilis illius Monachi, quas recenset capite praecedenti, & impugnandas suscepit, suo cerebro confluxit et aetandem in Epilogo fidem suam circa diuinam praedestinationem his verbis expressit. Ecce unum Deum colo, & eius unam & M solam & veram praedestinationem profiteor, quae est quod ipse est, quia lex eius aeterna & incommutabilis est, quae sicut ne- minem praedestinauit ad malitiam, quia bona est, ita neminem e raedestinauit ad interitum , quia vita est: Et reflexim sicut nul- ei malo praedestinauit malitiam, quae interitus est, ita nulli ma- lό praedestinauit interitum , quia malitia est. Nulli namque Catholico licet credere summam bonitatem, ex qua est omne vbonum , praedestinasse alicui aliquam malitiam: & summam vi tam, ex qua, & in qua &per quam omnia vivunt, alicui prae-
destinasse interitum vel poenam , quando ne id quidem, quod se inuicem perdit perire permittat. J Et paulo post. Praedestina- sti Domine in tua praescientia quae falli mutarique non potest, vnumerum illorum qui suae impietatis & poenam de interitum p rq - Paraturi essent, non in eis quod fecisti puniturus: sed in eis quod enon fecisti relicturus: I Moxque fidem suam vn1 cum libro suo
hoc Anathemate concludit. Haec est fides meat o aeterna lux men- tium de tua pridestinatione quae tu es. Ac per hoc cum Omni-
bus orthodoxis fidelibus Anathematiro eos, qui dicunt duas praedestinationes esse, aut unam geminam aut bipertitam, aut v duplam. est
157쪽
M Selectae ex hiro Ioannis Capitula, a Venilone Am ' chiepiscopo Senonensi ad Zeutum Prudentium Epis ' copum Trecensem missa , Ut eorum peruersitates dete- si confutaretque , quod a fans o Prudentio anno,, SI a. egregie praesitum in Zibro qui nunc primum in lucem emittitur, O ex quo nonnulta delibantur, obna, ter des clitia Praedestinatianorum haeresi
VBi pximum liber ille erroribus & haeresibus scatens in I
cem prodiit,piis omnibus verae & Catholicae doctrinae cui toribus holrori & execrationi fuit: unde ab eorum aliquo te lectq& excerptae fuerunt centum circiter propositiones, ab orthodoxa fide fere omnes alienae , plurimae eo ordine quo sub xy. Capitulis a Ioanne Scoto in libro tuo emissae sunt, quas Uvenito Senonensis Archiepiscopus ad se transmissas, perspecta earum nequitia; Prudentio comprouinciali suo I ricassi noEpiscopo,ex librisEuangelicis & Catholicorum doctorum auctoritatibus refellendas de refutandas tradidit, fideique eius commisit.
Prudentius vero ( ut ipsemet testis est in praefatione sui ope ,, ris perlectis, solliciterque perspectis propositionibus seu Catata pitulis illis, reperit in eis Pelagiant venena Perfidiae, & aliqum
H ties originis amentiam, Collyrianorumque hqreticorum furiosis, , talem , intremuit & expauit, tot olim errores cum suis auctori si bus iam sopitos, suis denuo temporibus pullulare. Cumque reta fellendis animum pararet appellere, laboris dii acultate perte , , ritus deliberabat penitus omittendum, sed animatus meritis &,, instant a Metropolitani sui, perquisito& assecuto libro integro, , ad illum refellcndum, in gratia Dei plurimum confisi is animum M appulit, Ac reuolutis Patrum consonis per omnia paginis, quidis quisque eorum antidoti contra eadem venena co Iercuit, de-,, cerpere fideliter curauit, prefixoque cuiusque Doctoris nomine, libroque pariter intimato, verba quoque eiusdem Ioannis Scoti,,, ut ab illo digesta sunt pluribus locis inseruit J ut ipsemet fusius prosequitur in praefatione sui operis ad Uvenilonem, cuius hic Precipuam partem quasi unicum rei gestae quod extat documentum, apponere non dedi gnabimur.
158쪽
Reuerenesis o Patris Heati mo Pontisici inter pastores
Christi, Eminentia vitae, Achinaeque eximietate Clari limo Guentioni., Frudentius aeteream in Domino salutem. ACcensus prout decet atque oportet Eelo Catholicae fidei,& verae charitatis affectu (Pater beatissilie misisti mihi
quanda in schedulam, decem & nouem capitula continentem ex libro cuiuida in Scoti selecta a nostro (ut ais se quodammodo intellectu diuertentia, rogans & monens, ut quaecunque in eis Ivero exorbitantia comperissem , unicuique de libris Euangelicis& Catholicorum Doctorum auctoritatibus deuianti capitulo, congrua depromerem abunde responsa; quibus decursis sollici teque perspectis, reperi in eis Pelagianae venena perfidiae, &aliquoties originis amentiam, Collyrianorumque haereticorum furiositatem, quorum merito a Catholicae fidei cultoribus ac pro pugnatoribus validissimis confutati, censuraque iustissimae leue ritatis multo ante nostra tempora damnati sunt; intremus, fateor,& expaui tot olim errores cum suis auctoribus iam sop itos , nostris denuo temporibus pullulare, & deficientes noua rursum accelisione erumpere, suique noxietate multorum oculos caligare: quibus ut iusteras refellendis cum animum pararem appellere , laboris dissicultate perterritus deliberabam penitus omittendum. verum monentis auctoritate perpensa, duxi satius cum fructu obedielitiae,& si miniis pleno aliquatenus labi, quam paternae reuerentiae tumiditate stupida contraire. Animatus itaque meritis rogantis, orationumque instantissima puritate scribentis, visum est librum eundem, si qu1 forte inueniri pollet, diligenti curiositate perquirere, cuius serie salebro fas tantorum errorum tortiones valerem facilius intueri, quo
gratia Dei sine qua nihil sum,& nihil possum s ut optaueram a Llecuto, deprehendi quantum diuinitus inspiratus potui , Pe-- lagij Ccelestiique , eorumque sequacis ac defensoris acerrimi
Iuliani, per omnia sectatorem, Ioannem videlicet Scotum tantata impudentia orthodoxae fidei, patribusque Catholicis obla trantein, ac si unus spiritus Iulianum , Ioannemque docuerit, unus ideinque spiritus in eis fuerit, nec dispar spiritus per eorum linguas tot tantisque blasphemiarum nauseas euomue
rit : Nam & fratuitam Dei gratiam pariter impugnant , NDei iustitiam si init iter denegant, & originale peccatum, quod
Miccccccc cc ccecciscecceccccccccccccce cc
159쪽
A. 8J2. ' nascentes trahimus, quoque non nisi coelesti gratia per myste ii rium baptismatis soluimur, in dissimili garrulitate dissuadent, at argutiisque dialecticis simillima vanitate desipiunt, rectissimamoi etiam Sanctarum Scripturarum intelle Stu in Patrumque Catho. p. licorum sensum sanitumum tam concinna varicositate peruersi tunt, ac si nunquam aduersus eorum erroris quippiam suetitat actitatum: quibus cum a Patribus praecipueque Beatissimo Au D gustino competentissime abundantissimique responsum fuerit, D nequaquam me praesumptionis a piis lectoribus credidi iudi-M candum, si tuis monitis dictante pietate libenter obsequens, of a' feram pro virili portione in donaria tabernaculi Domini mei D quae possim, relinquens potioribus ac doctioribus quaeque me M lius valuerint&voluerint offerenda&c. JD Titulus huic operi ab auctore hic appositus est. Liber Ioan M nis Scoti correctus a Prudentio , siue 1 caeteris Patribus, vita H delicet a Gregorio , Hieronymo, Fulgentio, atque Augu-,, stino. Hic obiter obseruandum, quod suprli ad annum 8 p. nota istum & probatum fuit, opus hoc Prudenti j coniectum hoc anno Sset circa aestiuum tempus, scilicet post triennium ab emissaLeonis Papae Epistola ad Eliscopos Britanniae , & post biennium
1 Synodo Parisiensi lata contra Nomenotum Britanniae Ty
Nec obseruatione pariter indignum, Prudentium sicut in primo opusculo ad Hinc marum de Pardulum, ibio veritatis intuitu, & nelo gloriae Dei, licet sibi amicitia singulati coniunctos diregia auctoritate praecellentes, eorum nihilominus sensa SD nodica auctoritate liberrime impugnauit. Sic etiam in hoc opere Ioannem Scotum pariter amicum , & Regis individuum comitem&mensae& cubiculi, Metropolitani sui precibus horis is latus, non minori delo gloriae Dei, tanquam haereticorum omnium per ipsema, liberrimis&acutissimis veritatis iaculis confixit. His siquidem verbis opus suum exorsus est, ex quibus sit Prudentius M reliquorum iudicium: Blaspnemias tuas (Ioannes atque im-cox a Sc*' pudcntias , quibus in Dei gratuitam gratiam iustitiamque in- 'P flexibilem procax inueheris , percurso tuae peruersitatis libro' M quem sub nomine cuiusdam Gotteschalci aduersus omnes Cathois M licos effudisti, eo molestius accepi, quo te familiarius ample-M ctebar, peculiarius diligebam &c. JEt ut supra retulimus eiusdem Scoti vesaniam in assertionettium haereseon, & Gotteschalcanae quasi mediae inter duas r liquas , hic Prudenti j ex cap. quarto responsionis pars aliquar i . . . subii tenda . Qinto mendaciorum tuorum ludibrio , inquit,
160쪽
ex duabus naerestin fictam asseueras &c. Et paulo post recen- .e A. 8 A. sita illius verba. De Pelagiana, inquit, quod libertatem arbi- .etrii adeo extulerit, ut abique auxilio gratiae Dei propriis vi- reribus niterctur, di nouimus&detestamur. a. Quam duabus in- .eseris, & ex duabus compactain asseris,uidelicet in Praedestinatio- .enis necessitate tam bonorum, quam malorum omnium constitu- ista, quamque Gotteschale anam nouo vocabulo nuncupas , nec tadefendimus nec tenemus. 3. Vero quam Pelagianis contrariam ecasseris, qui ita donum gratiae praedicetur, ut libertas arbitrii fun- ceditus auferatur , nec legimus nec audiuimus. Perspecto siqui- ..dem Beati Augustini de nonaginta haeresibus libro, hanc penitus in non inueni; debueras igitur expressius intimare, quo haec aut ho- re subsisteret,&quo ei facilius, immo competentius responderi taposseti sed diu de ea cogitanti di ancipiti sententia nimium stu- ceci uati,nihil mihi aliud te in ea expressisse occurrit,nisi quod in hac te quemadmodum & ingemin* Praedestinationis nomine, omnibus .e Catholicis,qui nosvel iam in Dinnino praecesserunt,uel qui adhue . . infirmitate carnis grauati,ad corum societate dono gratiae perue- . iure fiaspirant, oblique derogare volueris; qui omnes una prorsus . . concordique sententia,ita donu grati s praedicant,ut absque eo li- c. hertate arbitrii ad bonos conatus nihil valere confirment .Et quia cede gratia dc libero arbitrio satis abundeque Patribus actu est, cedi a nobis atque aliis adaeque Catholicis nimirum viris eruditi L .esimis, decerptis atque collectis eorum sententiis, elaboratum . est. Vnam tantummodo Beati Patris Augustini sententiam ad ..
medium deduxisse sufficiat &c. En paulo post et Quae cum .esit, inquit, Catholicae fidei vera perfectaque consensio , ne cescio quem elogio tertiae tuae haereseos denotare volueris . ni- . .
si Beati Augustini & dictorum , quae praemisimus, immo Ca- .etholicorum omnium fideliter veraciterque sequaces &c. I .. Ex praedictis patet primo prudentium (ut supra notatum est Goltcschalci defensionem leu patrocinium nullomodo susces isse. Immo vero illius sententiam ei penitus fuisse ignotam, solus Augustinianae& Catholicae doctrinae fuisse sollicitum. Secundo Ioannem Scotum falso imposuisse Gotteschalco , quod
omnium virtutum, omniumque vitiorum in praedestinationibus diuinis, necessarias ineuitabile ae causas conaretur constituere,& sic voluntatis albitrium, & gratiae auxilium destruere, quae omnia a sententia&confessionibus Gotteschalci, quas prae manibus habebat & impugnabat Scotui, erant penitus aliena, ut supra filii obseruatum. 3. Inter Ioannis Scoti ineptias & mendaciorum eius ludibria non minimum recensendum, quod primus