장음표시 사용
171쪽
De eiusdem mori Diaconi sermone , quem de gemina
Praedemnatione antea ediderat. Libri vero ipsius ad ueraclis Ioannem Scotum praecipua quadam capita r rensentur . ex quibus P destinationis haereseos nemtum euertitur, nec noninsulsa recentiorum Ziberiburij notio. NU N c agendum de libello illo Flori de Ecclesiae Lugdunensis contra Ioannem Scotum: sed & de serinone ii lius Flori in hac ipsa quaestione de gemina praedestinatione prius edito, cuius non antea meminimus vitandae confusionis gratia, cum etiam quo anno editus sit non constet, licet Florum tunc doctritanae Gotteschalci penitus ignarum, neque de eo quicquam nisi exaduersariorum calumniis audiisse haec eiusdem verba demo
D strent: qui ergo dicit. Quod si qui pereunt praedestinati sunt ad 33 perditionem, & ideo aliter euenire non potest, similiter quoque D &de iustis, tanquam & ipsi ideo saluentur, quia praedestinati ad 33 salutem aliud esse non potuerunt, qui ergo haec tam confuse repi insulch dieit, & illis tollit meritum damnationis, & istis meritara tum salutis: Ac per hoc quid aliud agit, nisi ut & pereuntibus, D secundum illum, & his qui saluantur fit imposita necessitas saluis D tisi atque ideo nee illi iuste damnentur, quia iusti esse non po- D tuerunt, nec isti iuste remunerentur, quia aliud quam iusti esse ne, ' quiuerunt. Ut in utraque parte & perditio & salus non sit ex iudicio propriae actionis, sed ex praeiudicio diuinae praeordinationis. Et in fine Gotteschalcum ut reticum nequiminum fugiendum D censet his verbis: haec vobis breuiter rescripsi ad ea quae iussistis:
'' nunc fideliter deprecor,&exhortor, ut in simplicitat c& sincer x' tale vetae fidei fundati claudatis aures vestras aduersus linguam xi nequam illius vanissimi dc miserrimi hominis, qui cum sit paratus D ad contentionem, & contumax aduersus veritatem, maluit se ina' scelix diabolico inflatus spiritu, a Christi Ecclesia& sacerdoti- D bus separare, quam sua profana & inaniloquia deserere. Sed quoad doctrinam de praedestinatione, quam ut sim ra Hinc marus sanam esse te Diui Augustini sensui consonam fateri coactus est. Florus sermone illo praedestinationem non solum bonorum ad gloriam, sed etiam malorum ad poenam in utroque ex ei mplari quod ab Hincuraro refertur exposuit, his verbis. Sed quos' inquit,
172쪽
inquit, praesciuit & praevidit malos atque impios futuros proia re A. v. prio vitio, ipse eos praedestinauit ad aeternam damnationein iustissimo Dei iudicios iuxta unam schedulam ,& iuxta alte; taram; sed quia , inquit, eos praesciuit & praevidit malos atque impios suturos proprio vitio . praedestinauit ad aeternam dam- cenationem, qua ipsi puniuntur iusto iudicio. J Vtrobique te gitur reprobos ad poenam praedestinatos, in quo sola ivit de
Praedestinatione contio uersia.
Illud ipsum pluribus in libello contra Ioannem Scotum De rion prosequitur, & Irobat auctoritate diuinarum Scripturarum, Libio. ut pluribus Probauit Prudentius auctoritate Sanctorum Patrum. Ad primum Caphtilum respondens Fb rus & per Florum Ecclesia Lugdunensis quadruvia in tophisticum Ioatinis
Scoti sic euenit. Cui, inquit, fides Ecclesiae E contraiio res Libellu pondet veritatem aeterni iudicis& ordinationis loci, quae vo- tacabulo Praedustinationis exprimitur, nota e se requirendam a MPhilotai hi si sed ab Apostolis & Prophetis Dei, nec in in una rad mae doctrinae quadruviis, sed in una & vera via quae dicit de Msemetipsa Euosum via, veritas ct vi ades. J cc Deinde de gemina Praedestinatione sic suam Set totius Ecclesiae Iidem exponit. Praedestinationem a tem aetorni consi- cetlii & iudicii Dei, siue in remuneratione iustos uin, sue in dam- cenatione iniquorum.& propter unam ac simplicem scientiam cediuina in , in qua simul atque aeternaliter de omnibus prae ora cedi natum Et frae initum est, unam veraciter dicimus; & propter cduplicem eius es licentii in qua alii misericorditer iit, erantur, is alii iuste damnantur. duas dicere non timemus. Fideliter cia in MPsalmista ipsi iussici viai uerseram dicenita. Misericordiam di is iudiciunt cantabo tibi Domine. Et ad Capitalum secundum i ta capie. et 'Apud nos nulla contentio est. siue scilicet possint dici plurali- ter Praedemnationes siue non possimi. Dammodo illud fide- c. liter At firmi er teneamus, uno atque eodem dia nae praescien- tiae& Praedestinationis iudicio atque consilio, duo quae doni siceitissime adimplenda, id est & iussos aeternae gloriae praeordi-ι natos, & iniqaos in impictatibus usque ad mortem perseue-
rantri aeternis lupplicus destinatos: Virumque enim Scriptura is aperiisti inedicit, de Iustis. Et crediderunt quotquot erata prasr-dietati additiam eiernam. De impiis iuste damnandis re Deus in musta patient taetrasa ira aptata in interitu ir. Ita enim hoc ceutrumque in elee is re robis uno eodemque dictinae Praede- ccstinationis O iudicii effectu peragitur: sicut uno eodemque sol is ratio et sani ocu.i vegetantur de languidi exasperantur, ut e laui uno eodemque igni limus ei oppositus duret it, is Disitired by Cooste
173쪽
de cera liquescit. Denetur etiam agnoscere, ita cie Praedestinatatione Dei, sicut de eius iustitia sentiendiun, quae cum sit una,& semper uno eodemque modo se habens , manifeste duplicem recipit distributionem, dum per eam vel dignis praemia,
vel indignis supplicia irrogantur. J Et paulo post quae omnia
idcirco replicamus,ut conliderent nai haec legunt nullum certamen, nullam contentionem esse debere de numero: siue pluraliter Praedestinatio Dei dici possit, siue aliqua veraci ratione non possit dummo lo certissime costri duplictim effectus es actum vel in electis scilicet miluricorditet praeordinatis ad vitam, vel in reprobis iuste praeordinatis ad poenam, &c. De Praedestinatione reproborum pluribus ex Sanctarum Scripturarum iustimoniis agit cap. ii. ad primam definitionem,ubi notat ei rorem esse moderni temporis apud plurimos. Praedestinationem Dei de solis electis praedicari: imprimis, inquit, quod dicit non esse Dei Praedestinationem, nisi de his qui itae parati sunt ad aeternam scelicitatem et siue ex suo sensu Foc dixerit, siue ab aliis audierit, nos tamen veraciter scimus, quia iste cst error moderni temporis apud plurimos, dum non putant Praedestinationem Dei , nisi in parte electorum in Scri- Ituris inueniri i nec ipsum Beatum Paulum Apostolum in pistolis suis, nisi de solis similiter electis Praedestinationem p suisse, sicut & in sc tuentibus dicit, sed acquiescendum & ode-diendum est humiliter veritati, & non quod semel nobis persuasum est, contentiose defendendum, sed potius Scri reum Sancta diligentius perscrutanda,non sollim Apostolica sed et ii Prophetica; ex qua omnis Apostolica auctoritas descendit,&c. Et ibidem plura exponens utriusque testamenti testimonia, de Electione Iacob & reprobatione Esau agens: In quibus omnibus, inquit, euidentissime agnoscitur Apostolum non desola electorum quam primo loco posuit,sia in toto isto disputationis contextu de utriusque partis Praedestinatione siue ad vitam, siue in mortem , de exemplis & testimoniis tractasse propheticis dum in Iacob proponit formam electorum , inhsati vero formam reproborum. In quibus utique duabus par.
Ubiis Deus cuius vult miseretur, est cluem vult indurat: sed mise- Rom.ricordiici adiuuando, indurat iuste deserendo, & tanquam v tigulis lusi ex eadem massa simul tota damnata aliud vas in honorem, aliud vero in contumeliam iuste damnando et ut duo ex
his ordines existant, quorum alii sunt vasa ira, alij basa misericordia; illa aptata in interitum, ista in gloriam praeparata Sed aptata in interitum & suo meri to,& Dei iusto iudicio; '-- parata autem ingloriam nullo suo merito , sed solo diuinae gra
tiae beneficio. Cum ergo tam aper e dicat Apostolus, & vasa
174쪽
ra aptara in interitum, es vasa misericordia praeparata ingloriam, ecra ex eadem massa aliud vas fieri in honorem, aliud vero in contu- ..
meliam: Quis non intelligat in his verbis utriusque partis diui- .enam Praediinationem manifeste ostensam, dum &elem nul- talo suo merito, sed sola Dei bonitate praedestinantur ad vitam: ..& reprobi nullo Dei praeiudicio, seu solo suo vel originali, vel .e actuali merito praedestinantur ad interitum p Nec eis diuitia taPraedestinatio necessitatem pereundi imponit, sicut nec nece cesitatem peccandi, necinitatem tantummodo iusta suppli- ..cia patiendi, ut qui voluntate permanent in peccatis, necessi- .etate crucientur in poenis. J e.
Ad Capitulum quartum, ubi de supradictis tribus haeresibus agitur, non aliter quam Prudentius, secundae haeresis nomine, Ecclesia Lugdunensis per Florum infimatam a Ioanne Scoto Germanam Beati Ausustini & Ecclesiae totius doctrianam conqueritur. De tribus haeresibus, inquit, quas dicit, pri- cemam id est Pelagianorum, qui liberum arbitrium sino Dei cegratia homini ad salutem posse sufficere dixerunt. bene nouit, ce& condemnat Ecclesia, sequens vocem Domini suam gratiam ce in omnibus commendantis atque dicentis: Qui manet in me , ceego in eo, hic fer ructum multum, qui ne me nihil potesti aceta cere. In eo enim quod ait, Vmanet in meriego in eo hic fer ruta cectum multum declarat gratiae beneficium, quam in illo manen- cetes, ex illo accipiunt, ut fructificare possint Deo, sicut palmes ceaccipit ex radice vitis: Quod autem subiunxit, quia ine mentis celat potestis facere ostendit liberum hominis ar- cebitrium absque adiutorio eiusdem gratiae suae ad boni operis te fructum nihil posse. ce Secunda haeresiis, quam dicit esse gratiae solius, quae sit vel celacrit in Ecclesia, quae ita praedicauerit sola Dei gratia homi- cenem saluari, ut liberum hominis negaret ves destrueret arbi- cetrium . nobis minime compertum est. Nam antiquissimi de ceimpiissimi illi haeretici. Marcion,& Valentinus, & Manichaeas, qui vel duo vel tria principia introduxerunt. & ideo duas na- uturas vel Angelorum vel nominum ast eruerunt et id est unam cc bonam, & alteram malam, illam ita esse bonam , ut aliud elis cese non possit, istam e contrario ita esse malam, ut similiter cealluci esse non possit; nihil omnino de gratia Dei dixerunt, sed cesolam naturam naturaliter vel bonam esse, vel malam stultil- cesime defendere conati sunt. Cum Ecclesia Catholica Legis & ce Echingelii fideliter doctrinis instructa atque munita, unum cetantummodo agnoscat praedicet, omnium creaturarum cc
coelestiam & terret strium, visibilium & inuisibilium esse prin- A. 8st.
175쪽
t, cipium, Sanctam scilicet Trinitatem, Patrem & Filium S: Spi D ritum Saneriim, &c. Cum ergo& illi. de qtubiis supr1di-
γγ ctii in est , haeretici naturam tantummodo ves defenderinta, qtia si immutabiliter bonam, vel accus riserint quasi immuta- , , biliter malam , S ideo de gratia, mel de Libero Arbitrio nonai appareat. quo modo aliquid praedicare potuerint: Et econtra- si mo Ecclesia Dei sic teneat, sicut breuissime commemorauimus, ii quae est ista secundaliae resis tam incognitI, tam noua&inauxi cita quae Libero Arbitrio donegat otiolius gratiae sit praedica
ii trix J Nis quia ( ut nobis videtur disputator iste vel Beatum
di, Augustinum latenter, quasi haereticum accusat, eo quod mas, niteste iuxta veritatem Sciipturarum sola Dei gratia ostendat, Mi & doceat hominem posse saluari: nec ad testam salutem aetera, nam aliquid humanum arbitrium posse, nisi per eandem gras, tiam sucrit reformatum , sinatum, illuminatum, ac robora- D tumet aut certe coe . qui secundum eius venerabilem & cathos, licam doctrinam , nunc de gratia Dei sentiunt & docent. 8xM-,, si minus illius dicta intelligentes haereticos vocat ; videlicet D quasi ille non ita de Libero Arbitrio senserit, nec illi recte ver- ., ba eius intelligant: S: ideo errent ex occasione verborum eius, D dum ea aliter intelligunt, quam ille scripsit et hac de causa nos, bis videtur. quod callidissime omnino , & versutissime , veluti, haeresim solius gratiae posuerit, nec tamen auctorem vel secta- tores eius vlla lignificatione manifestaverit. Quod si ita est,
. . quid aliud, quam Ecclesiam nostri temporis, simul cum eis, .. qui illum ad talia instigant viperea subtilitate accusat 3 Et ideo si sunt tales, qui in partibus regni illius, ubi iste impugnator
verataris, non iosum non arguitur,vel silentium ei imponitur;
sed etiam laudi & honori maximo habetur, qui ei in talibus faueant, maxime viri Ecclesiastici, quis digne possi dolere , &horrere istud contagii ix testilentiae malum . quod ab illis partibus tam effrenate & infrunite , tam impudenter& audacter contra caeteras partes Ecclesiae Dei, quictas inter se, & pacificas ct tranquillas exsurgit. Vbi tale monili iam & prodigium iamdudum a fidelium auribus arcendum sedet & diloutat, comgerit tot mendacia erroris, tot conlutia contra siclem veritatis: di nulla Pastorum Ecclesiae vigilantia vel corrigitur a talibus, vel expellitur. Denique ut manifeste agnoscam in non eum de
antiquiori aliqua haeresi dixisse , quod solius gratiae fuerit praedicatrix, non posuit hanc haeresim ante Pelagianam ted postear id es a temporibus Sancti Augustini vhtie nunc: nec potest inueniri toto lioc tonat ore quod fuit inter illum & nos,
auquam talem lueresim inlcclesia extilissp, nisi quod vel j-
176쪽
tam ( ut iam diximus Beatum Augustinum, vel nos qui eum
ieetamur istius crroris accusit. JGenerosam,immo grauissiniam Sc sincerissimam Fianc Eccle sue Lugdunensis censuram attendant quaeso, & expendant qui nodis talo Arelatense & Lugdunense Concilias solo Fausto inter reliquias Pelagianorum Ante lignano teste inanio fabricatore 3 in condemnationem Praedestinatianorum , quos fingunt,hodie nobis obtrudunt.Quas vero si Concilia illa fuissent reuera,nec conficta,ignota esse potuerint eaedem Ecclesii Luddunensi. Et qui fronte illa ipsa Ecclesia Lugdunensis Scotigenam illum feci & Regem ipsum Crolum,& Hinc marum S: 'so cios eius aulae asseclas tacito nomine tam libera animaduersione perstrinxisset, si eam quam pet scoligenam fingebant haeresim,ab ipsa Lugdunensi&Arelatensi Ecclesiaret uita&dam nata fuisset. Qus modo , in uam, hoc assercte potuisset Ecclesia Lugdunensis et non potest inueniri toto tempore quod fuit inter Augustinum, & nos, aliquam talem haeresim in Ecclesia vextitisset nisi quod vel iesum vel nos qui eum sectamur istius erroris accuset. J Nullos igitur Praedestinatianos fuisse haereti cos , nulla Concilia vel Arelatense vel Lugdimense quibus damnati sint, nemo est qui non videat. . De Libero Arbitrio oost Peccatu originale inter reliqua dicto cap. q. responsad definit: habet itaque homo, inquit post il- c. lam damnationem Liberum Arbitrium, ratio propria volutate Minclinari pote t&inclinatur ad malum,habet Liberii Arbitriti re quo possit assiissere ad bonum ; ut aurem asstirgat ad bonum, re non est propriae virtutis , sed gratiae Dei miserentisi habet Liberum Arbitrium , ut possit bene velle, ut possit bene vitie- tare, ut possit Deo adhaerere; sed ut bene velit,hbene vivat, ut is Deo adhaereat, non est suae virtutis, ted gratiae Dei miseren- istis. Nam & qui grauiter aegrotat, potest dici posse recipere sa- renitatem; sed ut recipiat sanitatemnabri necessurium medica- cementum , S qui mortuus est potest dici posse resurgere, posse is vivere , non tamen sua virtute, sed Dei: ita & Liberum Arbi- , trium hominis semel sauciaturni, semel mortuum pol cst sana- Ti, non tamen sua virtute, sed pratia miserantis Deir & ideo in
recte omnes admonentur, recte omnibus verbum Dei praedi- , ' catur, quia habent posse credere, habent pcsse conuerti ad c Deum , ut verbo extrinsecus admonente, & intus Deo susci- cerante, qui audiunt reuiuiscante ut recte de huiusmodi homi- ..
Tu dicatur, morauus fuerat, Oreuixit, perierat Ur Druentus is
est. Deliac possibilitate humanae naturae , quae tamen nihil va- relat absque diuisue gratiae largitate, sta Status quEustinus docet ce
177쪽
dicens posse liabere fidem , sicut Posib habere charitatem,naturae est hominum: habere autem lidem sicut habere charitatem, gratiae cst fidelium. Sed cum voluntas credendi aliis i raeparatur, aliis non praeparatura Domino, diiceriaendum cst quid veniat de misericordia eius, quid de iudicior I niuerse enim
via Domini Agisericordia or meritate inuestigali sum autem
viae ipsius e inuestigabiles igitur sunt & misericordia qua gratis liberat, & veritas qua iuste iudicat. litem Capitulo f. ad a. & 3. definitionem: Quod autem subiungit iste& diciti stultis limum esse dubitare humanam
voluntatem esse secundum naturam: verum est quidem quod voluntas animae rationalis secundum naturam, & in natura est
eiusdem animae rationalis: sed ( scut saepe iam dictum est eadem ipsa naturalis voluntas iam intelligenda est, cum se vult,& diligit, & ad se reseriur ; quam nemo dubitat semper naturaliter Onam esse ; aliter vero cum vel Dominum Fic diligit, yel peruerse mundum, &ad ca refertur, quae vel supra se, vel infra se diligit. Et ideo iam talis voluntas non ad mentem suam cum naturaliter inest, sed ad aliud vel aliud, quod extra substantiam eius est relata potest esse & bona & mala, non natura sed assectionei videlicet aut recte superiora diligendo quibus
beatificatur: aut praue appetendo inseriora, quibus corrumpitur et In qua re non iam sola est natura, sed aut virtus aut vitium naturae r sed virtus ex diuinae gratiae infusione, vitium ex propriae voluntatis deprauationer de hoc est liberum humanae mentis arbitrium e cum ad illa vel illa appetenda affectus hominis inclinaturi Qui effectus nec extra naturam est, quia in utramque partem spontanea voluntate mouetur i nec tamen solius naturae est: sed ut ad bona moueatur diuina, excitatur& agitur gratiar ut vero ad mala, proprio cupiditate deprauatur,&c. JEt paulo post. Ac per hoc manifestum est quod eius tam contentiosa & pervicax intentio, qua Liberum Arbitrium naturaliter aesendere conatur, maniloste casia & irrita est: quia licet in natura hominis & voluntate humanae mmitis liberum consistat arbitrium, & naturaliter habeat posse bonum velle, po se recte vivere, po Te beatc eae et tamen ut ipsu in bonum velit , ut recte vivat, ut beata fiat, non habet ex sua virtute, sed 'ex sola diuinae gratiae largitate: sed quia iste tali argumentatione nos coarctare vult: ut aut diuinam Praedestinationem ex dimidia parte negemus , aut eandem Piae destinationem persecte asserendo, liberum videamur tollere arbitrium: sicut
etiam Cicero disputabat diuinam praescientiam impugnando Diuitiam by Cooste
178쪽
di negando; asserens quod si vere cilli Dei praescientia, non . . posthi esse in Fo: ninibus Liberum Arbitrium, aut si e t in ..hominibus Liberum Arbitrium , nullam esse Dei praescien- .etiam i unde & elegit ille impiissimus & detestabilis Blasphema- ..tor Dei, ut liberum hominis arbitrium defenderet , & Dei te praescientiam omnino denegaret, M. J Et continuo ex fa- .. mota Sancti Augustini loco lib. s. de Civit. Dei cap. s. c.& io. Praedestinationem una cum Libero Arbitrio vertissim e is constare demonstrat. Item cap. 8. rei p. ad tertiam definit. per quod manifeste reostendit ita se sentire qtiod voluntas humana non solum libe- .erum naturaliter motum habrat, ut moueatur ad appetendum .ebonum vel malum , sed etiam liberam poteli item, quae iaciat ceipsum bonum vel malum et sed e contrario rides Catholica te- .enet contra omnes huiuscemodi errores quod Liberum Arbi- , trium, risi fuit in homine naturaliter rectum & intcgrum ante peccatum , tamen peccati merito deprauatum , immo amis- istam , nullum habeat motum, id est qpetitum bonae volun- retatis, nec potestatem i. sius bonae voliantatis implendae , ni- res per occultam gratiam donante & inleirante illo, de qao sinit. c. Apostolus verissime dicit r Deus est Numqui operatur in nobis O re oece perficere pro bona voluntate: habet namque s ut iam dixi- tam usi naturaliter a Creatore insitum, ut possit vello, ut Fossit .e etiam posse quod bonum est: vi autem hoc velit, ut hoc possit, c. non habet ex sei sed ex illo tantiam,m operatur in cordibus refidelium , ratielli Operficere ero bona voluntate: Inde cst i ta Ec- taclesiastica & fidelissima definitio, quam Beatus Papa Caelestitu. reponit in Iecretis luis dicens. Ita Deus in cordibus hominum, . . atque in ipso librio operatur arbitrio, ut sancta cogitat o, pium taconsiliuin, omnisque motus bonae voluntatis ex Deo sit ; quia tarer illum aliquid boni possumus, sine quo nihil possiamus. Et tauerum et omnia studia . omnia opera ac merita Sanctorum, ad MDei gloriam , laudemque referenda sunt e quia nemo aliunde . . ei placet , nis ex eo quod ii se donauerit. Ex qici Aiostolica& re Eccleliastica definitione certissime ostenditur nihil posse in ho- tamine Liberum Arbitrium ad appetendum, vel peragendum cebonum , nisi fuerit Christi gratia liberatum et est tamen libo- tam in ad malam , qui ac im peccat non aliqua necessitate cogi- .etur, sed voluntate propria depra latur. J e. Et rurses ibidem res p. ad 6. des. Et in tantum disputator is iste Au ditorum sensibus & auribus abuti praesumpsit, ut audL ..ret velut quidam fabricator & figulus mendaciorum, nouam .e Liberi Arbitrij definitionem velut luteam & lutulentam fin- .
A Ibid. cap. t Caelestinus Epist. ad Episc. Gall.
179쪽
D Vie , & qmsi magni im aliquid intuentium oculis proponerediis subiunxit eni .ri post laaec A. tait: batque talis aisserentia inter lia H berum hominis arbitrium S eius substantiam, ut L. tura eius M sit in voluntate ratiotiali, liberum vero arbitrium in eius liber- , late, siue in motu liberae naturaliter voluntatis, siue inmun ,, re intelligentiae. Ecce 'uale Libcrum Arbitrium docet, uti ues, Pelagianum non Christianum , cuius scilicet iiatura sit ratios, natis voluntas , cffectus vino in sita naturali voluntatis libertates, consistat; & ex ibia vel in sola naturali voluntate habeat liber- ix, talem , di motum & intelligentiae munus: nos autem secun-M dum veritatem fidei ita Liberum Arbitrium in homine agnos.s, cimus, ut licet mcnti rationali naturaliter iit 1 L eo insitum, S: H bonum ac rectum prima conditione collatum : tamen peccati H merito deprauatum , & naturali virtute spoliatum , nullam ,, possit liabete ad verum bonum libritatem , nullum bonae vo-M luntatis motum, nullum intelligentiae lumen , nisi illius gratia H iuerit instauratum, qui ait si vo lius liberauerit unc vere liberi Ioaves, eritis. Et Di sua inspiratione mouet quorum volucrit corda ad M iidem, sicut Prophcta dicit: Et movebo omnes gemes, e temet Agg. s. D desideratus Oenins gentibis, Be cui quotidie supplicantes dicis, mus, da mihi inte&ctum est discam mandata tua. Et iterum in- rita leuectum da mihi Ovivam: De quo etiam intellectu largitoria, gratias agentes dicimus Domino , qui trabuit mihi et bis dis tellectum i hoc namquc cit vere Liberum Arbitrium, non iuxta, , istum Pelagiani erroris assertorem, munus naturae, sed muta
a, nus gratiae , & liberum, quia Christi gratia liberatum. J,, Pollienio ibidem ad delinit. septimatia: quis, inquit, unquam M audiuit tam contentiosam erroris impietatem p qua ita laborat,, includere & velut quibusdam terminis communire Libcrum, , Arbitrium , ut omnino illud in sola humanae naturae virtutea, concludat, & ab eo penitus Dei gratiam excludat: quid ergo eii, respondendum est, cui iam de nac re superisti tam midia ref ., ponsa sunt nisi ut ii Cluistianus vel esse, vel videri cupit ab ias, ciat hunc insanum & mortiferum errorem, 'tiem quanto sub- , , tilics sibi sequi, & asserere videtur, tanto inlaelicius a diabolo,, includitur & excaecatur r& abiectas humanarum ad inuentio-,, num Lilsis & fallacibus argumentis,totum id Scriptui ae Sanctaea, veritati,&Ecclesiasticorum Patrum axictoritati.& fidei simplis, citati, huniit ter submittati ne dum libertatem suam sibi com- , , mittit, & a Christo alienat, voe a Claristo alienari mereaturris, Maledictus enim homo qui con It in homine, di ponat carnem Iereni.,, brachiam Dum , cra Domino recedit cor eius e Benedictus autem 1. d. eius. JAudiant Disilired by Co le
180쪽
Audiant (quaeso & inspirante Christi gratia cordis auribus
uitelli grat,qui libertatis mentiam in indifferentia & aequilibrio ita constituunt, ut un, cum Pelagio & Iuliano afferant voluntatem illo ipso tempore quo peccat, potestatem(troximam ha-hete tecedendi 1 malo & faciendi bonum, ut constet rxtio libertatis, nec inter facultatem & ipsius exercitium distingunt, & qui nouas dc indisciplinatas Liberi Arbitri j definitiones fingere vel propugnare non crubescunt : intelligant( inquam quibus artibus tam grauem Ecclesiae Lugdunensis sententiain & censuram non cludere, sed effugere valeant: ut tandem acquiescant Christigiatiae semper victrici, ne maledictun illud.incurrant.
Amolonu Lugdunensis Archiepiscopi Epistola ad Goreest
calchum expenditur: non contra Germana eiusscripta,
sed aduersus Minos i falso adscriptos libelros, hoe
ipso anno edita probatur. Ipsique Gotteschalco in spe, clam tanti m aduersa , doctrinae vero, quam professus era etiam in omnibus articulis eidem obestiae b imo situ consona demonstratur.
NU Div s tertius R. P. Iacobus Sirmondus publici iuris fecit Amuli,seu Amolonis Archiepiscopi Lugdunensis Epistolam ad Gotteschalcum, in qua eius(vt in titulo praenotatur de Praedestinatione& Gratia errores aliquot reprehendit. Sub tecta sunt eidem Epistolae opuscula duo, quorum primum est sermo F loti Magistri de Praedestinatione Dei, qui in praeambulis Hincmari operis de Praedestinatione integer habetur, & capite praecedenti recensitus, & expeditus est. Alterum vero quod titulo dc principio caret, videtur esse eiusdem Amolonis ad Hinc-maruin Epistolae un, cum praecedenti emissae pars maxima, & sa Iubettimam de Gratia & Praescientia Dei, deque Praedestinatio, ne, & Libero Arbitrio, de spe item ac fiducia salutis, de de selia tentia Sancti Augustini (vt in titulo notatur doctrinam dilucide , licet breuiter exprimit. Ideoque tam R. P. Sirmondus, quam ille, cuius beneficio ad eum peruenit Manuscriptus Codex Treuirensis, in publicum plus meriti sunt quam putant, necnon etiam qu in vellent, dum susceptae quam fouent causae incum tantes, etiam inscij diuinae Pridestinationis, de victticis Chri