장음표시 사용
161쪽
omnium , qui eculo illo scripserunt, Beati Augustini & tollux Eeelesiae doctrinam de vera Christi gratia semper victrice, tanquam haeresim libertati human* inimicam, & Pelagiane oppositatam infamauerit. Prudentius vero tertiam illam hi resim , qu ita donum gratis p rq dicetur, ut libertas arbitrii funditus aufera, , ratiir. Nec legimus (inquit nec penitus audiuimus &c. Et ne-M scio quem elogio tertis tuae haereseos denotare volueris , nisi , , Beati Augustini, & Catholicorum omnium fideliter veraciteri, que sequaces. J c te fuit etiam ut mox videbitur Ecclesit Lugdunensis iudicium. Postremo obseruandum commentitiam Pri destinatianorum sub gratiae nomine, fatalem & cogentem necessitatem pr*dicam lium, hi resim ita adhuc stculo illo ignotam, ut qui huiusce haeresis Gotteschalcum arguerent, nouae superstitionis, ut Rabanus in synodica ad Hinc marum; & haeresis Gotteschalcanae quasi sibi propriae, ut hic Scotus, infamarent; & sic qui nostro iam saecum Io post Hinc marum Praedestinatianam illam haeresim ab Augustino exortam, vel saltem ipsius temporibus notam confingunt,&quasi de ea nemo unquam aliter senserit obtrudunt, antiqua illa Pelagianorum figmenta vel nolentes reiiciant, veritati eandem acquiescant, eosque iam conuictos, & solos pudeat re
luctari. Neque lite obiter notasse pigebit,hoc praecipue cap. q. ad
impugnandam veram Christi gratiam,abulum Scotum potioribus in ea asserenda Scripturi testimoniis, puta illo Ioannis i s. Sine me nihil potestis facere , non dixit, inquit, nihil potestis Ioan .rs velle: & illo Apostoli Rom. s. Non volimis neque currentis, sed R*m 'Dei est miserentis: non aliter (inquit ille nisi dum naturaliteriit volens & currens. Sed & Prudentium eodem cap. q. num. Isis& seqq. ex auctoritate Scripturae , testimoniis Sanctorum P trum , & exemplo lachrymarum & conuersionis gloriosissimorum Apostolorum petri & Pauli,&Matthsi,peruersissimum illum Ioannis Scoti intellectum refellentem, & eificacem Christi gratiae virtutem adstruentem aliquantulum audire non minimum operq pretium erit.
D Et refellitur, inquit, falsitas tua qua dixisti posse nos vellera fine Deo: fidem Dei donum esse quis ambigat 3 dicente Aposto-
D lo, V bis enim datum est a Deo non silum credatis in eum, vera rum etiam ut patiamini pro isto. Patet autem nullum credere . . at nisi voluntate : quid ergo est donatum credentibus, ut in eam si credant atque patiantur, nisi data diuinitus voluntas, qua in ila, tum credant, quaque pro illo patiantur. Si ergo a Deo donaturii yoluntas in eum credendi, &pro illo patiendi, nimirum constat, Disitir es D, Coos la
162쪽
quia sine illo nihil boni possumus velle. Ac per hoc verba Domi ni dicentis , Sine me nihil potestis facere, ita sanius & rectius in
telligenda sunt, ut facere ad utrumque referatur, ad factum mentis & factum corporis: quoniam utrumque opus Scriptura
appellat , quod non soluin facto fieri, sed etiam voluntate concipi solet. Idque probat ex negatione, & lachrymis Principis Apostolorum. Respiciamus sane, inquit, Beati Petri Apostoli negatio nem , & perspicue quod a Deo nobis velle sit, non ex nobis, liquido cognoscemus: qui enim propria voluntate negauit, ne
quaquam propri1 voluntate poenituit, donec respectus desuper ad se rediit, qui paululum derelictus, ut ita dixerim, a se ipso recesserat. A se ipso, inquam, qualis fuerat, quando Dominum
etiam a longe sequens in atrium Principis Sacerdotum intraue sit 1grat , dicit enim Euangelista: Postquam tertio galliu cantauit O. et . res xit Dominis Petrum et est recorda tus est Prarus verbi Domini, quo dixerat pri tuam fassus cantet, ter me negabis, S egressus foras fleuit amare. Tantumne obsurduisti, ut non audias,respexit Dominus,& recordatus est Petrus: non enim prius ille recordatus est, & Dominus postmodum respexit, sed primo respexit Dominus,& post recordatus est Petrus Prius respexit gratia, di post recordata est poenitentia, prius respexit misericordia, &post fleuit iniseria. Cuius est quaeso nunc velle de respicientis, an post tespectum recordantis 3 donec negauit, noli utique habuit velle Dominum confitendi et respectus autem accepit velle, non
solum confessionis , sed etiam confusionis. Inde est quod ait
Euangelista, de recordavis est Petrus verbi Domini, quo dixe- d. v. s. rat, Antequam gallas cantet ter me negabis, et egressus foras sevit amare e recordatus est, quia nimium de se praerumpserat dicen-Max, is do . Etiam si oportuerit me mori tecum , non te negabo & conis ab II fessus est salubriter, quia ad vocem ancillulae negauerat damnabiliter et ideoque Egressus forag sleuit amare. Prorsus qui non prilis est recordatus, qu m respectus, patenter indicat, non a se
sibi fuisse vellei sed accepisse se ab illo, a quo respectus est. Vbi
est nunc interpretatio tua , qua dixisti, cum dixisset Dominus, Sine mi nihil potestis facere, non dixit velle; videsne non potuic se recordari petrum nisi prius Dominus respexisset, id est vo Iuntatem recordandi ae stendi misericorditer infudisset pJIdem ipsum continuo confirmat exemplo beati Mathaei Apostoli. Videamus etiam, inquit, Coapoliolum eius Mathaeum, utrum & ipse gratia praeuelatus, an voluntate propria Dominum xi,t. b. secutus p Scribit ipse in Evangelio suo, Vidit Iesu, publiea , dcc. num sedentem in t Ionio Mathaum nomine, o mi ia ,sequere me, i
cccccccccccccccccccccc cccccccccccc
163쪽
ct secutus est eum: quod ait vidit Iesus non tam ad visum hominis, quam ad intuitum gratiae respicientis debemus accipere: vidit quia misertus est, vitai quia voluntatem levidendi infudit, indit, quia videri se fecit, sedebat in telonio Publicanus, Iucris inhiabat, negotiis terrenis concupiscibiliter inseruiebat, oculos mentis pariter cum oculis corporis,ad quaestus publicos de priuatos depresserat, cogitare de coelestibus minime satagebat, nunquid dicendus est habuisse velle. quo usque visus non est via sus est & continuo voluit, quoniam vilio illa de gratiae rore mamnabat et mmdc quod ait publicanum, satis indicat, quia rore superni respectus made Gus atque commotus sit, non propria quam necdum habuerat voluntate conuersus. In quo admirandacst nimium vis ac potentia gratiae videntis, quae mox ut videt perficit, videre illius nulla intercapedante morula opus est, quae tanta vi penetrauit mentem Publicani, ut statim vocantem gratiam sequeretur et agit hoc nimirum instinctu occulto Dei O mnipotentia in cordibus hominum vel lenitate, vel terrore in
comprehensibili, causis nostram scientiam latentibus, ut respectum suae gratuitae gratiae omni tarditate propulsa,humiliter de teque sequantur. a
Tum denique exemplo Beati pauli Apostoli idem ipsum inculcat. Intueamur ( inquit) etiam illum gratuitae gratiae ac
cerrimum propusnatorem , & veracissimum defensorem, ac
fidelissimum praedicatotem, & liquido videbimus gratiae fuisse, quod talis & tantus est, non voluntatis propriae: scribit de eo Relator veracissimus actuum illius . comesque peregrinationis metus individuus Sanctus Lucas Euangelista dicens, ad- Act.buc spirans mimvirum , ct cadis in Discipulis Domitis , ad iit' 'ad Principes Sacerdotum , O petiit ab iis Epistolam , ut tibicumque inueniret huius via viros, o mulieres, vinctos per ' ceret in Hierusalem. Audis Lupum saeuientem , & ubi volun- hetas f prorsus erat in eo velle sea malum, cui insistebat, & cui tanto studio satagebat. Audiamus sequentia: Et contigit sim v. l. c. siret Damascum, circumfulsit eum lux de eaelo, ct cadens in terram audiuit vocem de caelo dicentem sibi e Sante Saule, quid me pera sequeris p ne autem dixit, se uis es Domine' O ait ad eum Dominus: Ego sum Iesus meameims, quem tu persequeris, durum est tibi contra stimulum calcitrare , Deo gratias. Audiebamus
lupum frementem , audiamus agnum mitescentem et quit O , inquit, Domine 3 prius nec hominem Laltem dignabatur agno scere,& repente tremens Dominum confitetur. Unde hoc puno eodemque momento, & Lupus & agnus ostenditur. lupus an-
164쪽
ferocissimus perlecutor , & erigitur mitissimus praedicator et feta cerociebat& caecatus est, caecatur di illuminatur. Vnde quaeso te cian de proprio velle p absit, sed de rore gratiae; velle ferociena cetis antequam prosterneretur audiuimus , Saulus adhuc spirmis reminarum O cadis: Audiamus & gaudeamus balatum agni mi- .etescentis: ra Domine F prorsus non hoc ex voluntate pro- pri1. quam ante circumfulsioneim haberet ; sed ex voluntate, cequam inspirante gratia in eadem circumfulsione nouam acce- cepit. Accepit, inquam . quia minime habebat: audi 'uid ipse .. c. . t. de se testetur. Cum aurem c inquiens complacuit ei, qui me re
.iI. utero Matra3 mra,s' voc init per gratiam suam, rem reuelaire lium suum in me e qui enim ex Matris utero sese a ce
Deo segregatum testatur , prosccto non id propriae voluntam cetis, sed gratiae praedes insintis , atque vocantis fuisse declarat. Nunquid in utero Matris positus habebat velle ut sesregareis cetur, antequam nasceretur, qui ab utero materno pro sus, at- ceque adultus habuit velle, ut tanta instanti 1 segregatoris sui no- eetitiam impugnaret,minime P accepit ergo coelesti lumine cita cecumfulsus hanc subitam voluntatem , ut quod prius iniquissi- ceme oppugnabat , postmodum obedientissime praedicaret. videa- ... co 'an hoc ipsum idem confirmet Quid enim habes quod non ae . ea . r. r. cepistis quia gloriaris quasi non acceperis ' Si igitur secundum inis ..terpretationem tuam, velle essentialiter habebat Paulus: falsum ..est quod ait, Quid enim habes quod non accepisti: accipere se fate- cebatur, utique in illa circumfulsione , quod se non hamisse noue- cerat ex natiuitatae, accepisse se coelesti munere gratulatur, quod se cehabuisse naturaliter diffitetur. ce
Haec ex multis praelibata, ut innotescat tanti Episcopi sententia , in confirmationem verae Christi gratiae, ex qua ( ut ibi- ridem refertur ex Prospero contra Collatorem cap. I i. & Ia. et non est periculum Liberi Arbitrij, nec voluntas aufertur, cuin te Rom. in ipsa bene velle generatur. Nam si ideo non putanda est nostra, cevia formatur, regitur, ordinatur, imbuitur, spoliantur liberta cetate Filii Dei, qui aguntur Spiti tu Dei, perdunt vigorem ratio. cella, ii' natis animi,& omni voluntariae deuotionis laude priuantur, qui- ce' ' bus dat ut Spiritus sapientis & intellectus,confiiij & fortitudinis, cescientiae ac pietatis, & timoris Domini. Prorsus qui his reforma- .ctionibus se non putant indigere, de veteris morbi consuetudine ce in phrenesim transierunt, refouunt remedium,elamant, insaniunt, cereluctantur , sed si promissionis sunt Filij, quiescent & sanata ce
Denique in Epitndio peruersam Ionnis Scoti, quam supt retulimus fidei professionem, his inter reliqua verbis confutat et
Milogorum. Disilired by Cooste
165쪽
ra venenorum tuorum (inquit purulentias effas, quibus impurn dentissime veritati atque auctoritati, tam Sacrarum Literarum, D quam earum dein tractatorum fidelium obstrepere nullatenus si erubescis: dicimus itaque summam bonit Atem, lummamque viri tam Deum, nullum ad malitiam, id est peccatum praedestinasse, ei neque vel praesciendo, vel praeuidendo, vel prae deuinando com-py pulisse, aut necet statem cuiquam ullatenus intulisse, sed pecca pi toribus poenam, quam tu interitus & malitiae vocabulis denotas,
si praedestinasse, quia iustum est, & peccatores meritis suppliciisai quia iustus cst &c. I
Anathema Ioannis Scoti ea , qua decet Sanctos charitate,in-M ter reliqua sic repelliet. Sed mirum valde est, quod homo Ana-yy thematus .int equa in Iratus, in quemquam Anathema ferre prae- γ sumpserit et nimirum de illorum te numero esse demonstras; a' uet posuerant in Caelum ossuum, O quorum lingua transimit interat ravi: necessari5que perpendendum censeo , in quos Anathema v. 3. at tanta imp etate protuleris , nempe in Papam Innocentium, Zo- si inuin, Bonifacium, X istum, Leoncm, Coelestinum , Gregorium, omnesque tam Romanae urbis Pontifices, quam sequenax tium ordinum gradus & populos et In Ambrosium Episcopuma, cum omnibus italis; in Augustinum, Primasium, Fulgentium-a' que Episcopos, cum omnibus Affricanis: in Hieronymum Pres ot byterum cum omnibus Orientalibus d. Graecis: in Prosocrum&D Hilarium cum omnibus Gallis: in Isidorum cum omni uus fideat libus Hispanis , in Cassiodorum quoque cum his omnibus : inai Bedam Presbyterum cum omnibus Anglis atque fritannis et ino' Bonifacium Episcopum cum omnibus G crinanis: in iptas insu
ax per Apostolos Prophetisque,& quod his omnibus maius est, in D ipsum Deum Deorum, qui iudicia sua esse praestituto tempore '' erga probos & reprobos ineuitabili dispositione praedestinauit: at &c. J Et post aliquanta: poteram quidem S ipse tibi dicere ana-a' thema, nisi expectarem, & mallem & optarcna tuam corrcctio-a' nem, quam perditionem. Proinde nondum in te seueritatem ana-ay thematis iaculor, quoniam hortor, moneo,& totis cordis affe-pi ctibus rogo, ut respectu supernae gratiae resipitcas, dea tam le-ay thali veterno tandem euigiles dec. Postremo quadruvium Sophisticae vanitatis his verbis effringit. at Relinque (inquit quadruvium vanitatis, quod sequens extor ris viae factus es veritatis, quanto melius quantoque salubrius ax ageres, si uni verae sempiternaeque viae innitens quadriga illius at hum lis vehi, quam quadriiuii tui inflatus typho rapturi in diuersa deligeres &c. Dum quadruvio varicoso tanta pertinacia inhae
suli, nequaquam closium libri Ecclesiastici euadere valuistii
166쪽
quo dieitur: Sophistici loquitur odibilis est O omni re defrauia dabitur: non enim data est ita a Domino gratia. JEt quoniam excerptae ex libro Scoti propositiones multorum standalo esse potuissent, eorum aedificationi, Ioannis Scotteollectioni & lectorum huiusce libri utilitati, ei et . Capitulis recapitulationem totius operis subjecit,continentem virulentas illas Ioannis Scoti propositiones breuissime contractas , vn 1 eum breuissimis de laluberrimis Prudentij responsionibus pro coronide totius operis.
Eadem Capitula ex libro Danaeis Scot electa, ab Ecclessia Lugdunens per Florum maconum confutata. tiuisisse morus, di quo tempore scripti sint liberri quatuor Ecclesiae Zugdunensis, quorum primm es Dcce aduersus Ioannem Scotum. Secundus , de tribus Epistoliae. Tertius , Absolutio quaestoniae de generali per Adam
Zimnatione d c tibimus, De tracηda immobilite Scripturae Sanctae veritate. HIs ipsis propositionibus,subio. illis Capitulis, ut ex libro
Ioannis Scoti selectae fuerant ad Ecclesiam Lugdunensem perlatis i nulla alia habita libri illius notitia, quasi definitiones in iis contentae, nulla ratione reddita, nulla Scripturarum seu sanctorum Patrum authoritate praelata, mendacij & erroris plenaea Ioannc Scoto ex solis philosophicis argumentationibus traditae fuissent; Ecclesia Lugdunensis (studio charitatis & debito loci atque ordinis illius insolentiae respondete necessarium duxit e Imaxime ratione, ut in principio operis habetur et quia a multis idem homo quasi Scholasticus& eruditus admirationi habetur,& talia garriens siue scribens, alios ad haesitationem dc ducit, alios quasi magnum aliquid dicat, erroris sui sequaces ei licit: omnestamen auditores & admiratores suos inani verbositate, & vento sa loquacitate perniciosisi me occupat, ut non diuinis Scripturis, , non auctoritatibus paternis se humiliter submittant, sed eius potius fantastica deliramenta iequantur. I . Huius responsionis cura ab Ecclesia Lugdunensi,Floro Magistro eiusdem Ecclesiae Diacono damnata est. Cuius doctrinae iverit Florus ille ex iis quae supra retulimus de congrcssu eius
167쪽
in Amalatium coni j ci facillime potest, scriptus & hic liber de quo
agitui id ipsum plenistine demonstrat, nec non Uvalafridus Str bo in Carmine ad Agobardum Archiepiscopum Lugdunensem, quod habetur in Bibliotheca Patrum Edit. Colon. Tom. p. hoc
lingulari Elogio testatur. At te Flore nouo qui vos penes ortus odorem Prodit ubique sui, haec loca rumor alit. Flora venit quondam, dum singula quaeque deorum Sunt assiata iugis prata, thymumque gerens. Huic Floro melius sententia Christicolarum Attribuit quicquid dogmate & ore viret. Nam hic notus florem sequitur de germine Iesse, Et tradit quod amans attulit ille homini. Quae tam sesnis erit donis ingrata supernis, Quae se noc non sponte nectare pascat apis Floreat haud flaccens hic stos, & floreat stagrans, virmenta ferat semper ubique Deo Donec in Astriferas porrecta cacumina sedes Eligat, & fluctum iam sine fine habeat. De Floro illo videnda quae obseruauit R. P. Sirmondus in notis suis ad Auitum Vienn. Arch. pa . so. Sed & ipse Hinc martis in hac causa testis omni exceptione ma tor , licet tacito nomine Ecclesiam Lugdunensem,& Patres Comciliorum Valentini de Lingonensis,plurimis conuiciis insequatur, nihilominus doctrinam Flori Magistri in hae ipsa de qua agitur controuersia,plurimum laudat in opere illo de Praedestina- tione cap. 6.1 i. de ia. dicto cap. 6. ait enim de Floro loquens r ' ut audiuimus de apparet vir doctus &c. Cap. ii. verba sua in
sermone suo de Praedestinatioiae bene posuisse laudat, & cap. D duodecimo sensum Sancti Augustini secutum fuissc refert; immodi in praefatione prs dicti operis, Hinc marus sermonem illum
quem Florus sorsan initio huiusce controuersiq consultus emisit, integrum reposuit, ibidemque eum laudat,quod & constructione& sensus veritate caute incedat, exceptis duobus locis, quibus eum ita dixisse nou credit, sicut in eo scripto inuenit quod de scrinio venerabilis Ebonis accepit,diuersum nactus,ut ipse refert,
Prqter Flori doctrinam omnibus notissimam, cur prq reliquis ab Ecclesia Lugdunensi ad hoc opus electus fuerit in causa esse potuit, quod illo sermone do Strint sui depraescienti &prq destinatione diuina pri clarum specimen edidisset, eumque auctorem huiusce operis fuisse probatur, tuin ex communi omnium sententia nullo rcclamante, ex Mathaeo Vvestmonasteriensi Disit iaces by Cooste
168쪽
in Flotibus Historiae ad annum 883. ut supra, & aliis: tum maxime ex peruetusti codicis manu scripti Corbetensas inscriptione his verbis concept 1. In nomine Domini nostri Iesu Christi inci- epit libellus Flori aducrsus cuiusdam vanissimi hominis qui co gnominatur Ioannes, ineptias , & errores de praedestinatione &praescientia diuina & de vera humani arbitrij libertate , & in Mupographe eiusdem libelli habetur. Explicit libellus Flori. Ex quo codice correctissimo lacunas duas amplissimas, quarum altera partim in primo, partim in secundo Capitulo; altera in 16. Capitulo in omnibus impressis codicibus & in manuscripto codice Bibliotheci Thuanae extant suppleuimus, & ex utroque manuscripto codice menda plurima correximus.
Potio libellum hunc a Floro editum, nomine de auctoritate Ecclesiae Lugdunensis signatum& confirmatum fuisse non solum prae se fert omnium editionum, dc manuscripti codicis Thres Epigraphe , Ecclesiae Lugdunensis liber , & ypographe finis responsionis Lugdunensis Ecclesiit , sed & ex praefatione ipsius librili probatur: Venerunt ad nos id est ad Ecclesiain Lugdunensem cuiusdam vaniloqui & garruli hominis scripta &c. Et paulo post, necessarium omnino ouximus, ut studio charitatis di debito nostri loci atque ordinis eius insolentii auctore Domino respon-
Postrenio quoad tempus vitandae contutionis re repetitionis gratia, hic simul expendenda series quatuor libellorum Ecclesiae Lugdunensis scilicet huiusce contra Ioannem Scotum, alterius de tribus Epistolis, tertii cui titulus Absolutio quaestionis de generali per Adam damnatione dcc. & quarti de tenenda immobiliter Scripturae Sanctae veritate. Iiritur libellus hic contra Ioannem Scotum probatur scriptus ante libellum de tribus Epistolis , immo antequam Ecclesia Lugdunensis tres illas Epistolas accepisset, eo quod cap. q. ubi de pseudohaeresi Gotteschalcana praedestinationibus necessitates& vim inferente ,dum agit de damnato & plurimis annis retruso miserabili illo monacho, Ecclesia Lugdunensis profitetur nescitare se quo ordine, dc queritur quod praetermisso Ecclesiastico more, nec ipsa, nec reliquae regni Ecclesiae litetis Synodicis tantae haereseos fuerint admonitae: ita ut Ecclesiae Lugdunensi penitus esset ignotum, quid miserabilis ille monachus docui siet. Tertiam inquit haeresim ponit praedestinationibus necessitates & .e
vim inserentem, cuius vi sibi videtur auctorem non tacet vocans taeam Gotteschalcanam, a quodam videlicet miserrimo & in . ..
foelieissimo monacho iamdudum illic si nescimus quo ordine) ridamnato, de annis iam Plurimis carcerali ergastulo retruso no- ..
In praefat. De quatuor libris Eelesiae
169쪽
A n Gotteschalco , qui si aliquid tam glande & periculosum', d Ja' contra fidem Catholicam docere praesumpsit, ut ne cellario Sy- , , nodali iudicio tali ac tanta damnatione plecteretur, prosecto di si gnum fuerat, iuxta antiquum Ecclesiae .morem, ut tantus error D propter cautelae studium, ne eo plures inficerentur, caeteris Ec- , , clesii is in diuersis regni partibus constitutis , etsi non initio, at quando tantum malum est deprehensum, vel fine quando tantae ' D est seueritate damnatum , saltem postea per literas Synodicas res, Ecclesiasticas ad omnium Fratrum & Coepiscoporum notitiampi perferretur: quod si more (ut diximus Ecclesiastico sempeto, a Patribus obseruato factum fuisset, inclitis nunc sciremus depa D ratiores essemus ad redarguenda de conuincenda, quae iste eum, , docuisse proponit, &c. Atqui per primam trium illarum Epistolarum Hincmarus (ip ., s1 Ecclesia Lugdunensi teste miserabilis illius Monachi de M actum descripsit,&doctrinam redarguit, & damnationem cx- , posuit, immo&in ipso libello de tribus Epistolis referuntue ipsa Epistolae verba, quibus haec omnia plenissime ab Hinc marci fuere exposita: &fic nec minimum dubium subesse potest, quin libellus hic contra Ioannem Scotum editus sit ante libellum de tribus Epistolis. Libellus vero de tribus Epistolis praecessit libellum de tenendaveritate Scripturae, ut argumento est, quod in illo ne vcrbum quidem de quatuor Capitulis Carisiensibus quibus respondetur in libello de tenenda veritate Scripturae. Immo vero hoc Po-
Ehera, libello meminit Ecclesia Lugdunensis libelli de tribuι,etit.setis t. Epistolis, ubi agitur de tertia definitione his verbis et cum ergo cap. s. hae duae opiniones in praefato libello de hac re propositae de ex D positae fuissent, subiunctum est protinus valde utiliter se dictum: D non est haereticum, nisi contentione 33 haereticum fiat: licet praefatus ille libellus non nominetur, quoniam quae praecedunt tota illa tertia definitione desiderantur ve suo loco videbitur. Nihilominus eum esse libellum de tribus Epistolis certissimo argumento est, quod verba illa relata ( quolibet quis acquiescat modo non embareticum, nisi contentione haereti-
eum sat habentur in libello illo de tribus Epistolis , in responsione ad primam Epistolam, ubi de morte Christi agitur: Et si e
liber de tenenda veritate Scripturae indubitate subsequitur: sed inter utrumque editus est libellus cui titulus est Absolutio quaestionis &c. quia ut suo loco referetur, est quasi appendix eiusdem libelli de tribus Epistolis. Ita ut primus quatuor illorum librorum sit libellus contra Ioannem Scotum, secundus de tribus
170쪽
mus, libellus deiciunda veritate Icripturae. Scripti tulit autem alter post alterum ab anno Ssa. usque ad annum Ss , inelusiae : siquidem libellus contra Ioannem Sco tum , quem primum editum vidimus , non prius potuit in tu cena prodite, co quod liber ipse Io. nnis Scoti, cuius Excerptas definitiones refellit, non nisi ut supr1 vidimus, anno Ss i. editus sit: cum etiam Ecclesia Lugduneniis in pra fato libello Gotteta chalci meminecit quali iam a pluribus annis ergastulo reclusi: &postremus de tenenda veritate Scripturae praecessit Concilium valentinum tertium habitum in principio anni Ss s. alioquin Capitula quatuor quae damnantur & aliis oppositis refelluntur in Concilio Valentino nulli eiul dein concilia habita mentione Ecclesia Lugdunensis non suscepisset refiala lusa libro suo de veritate scripturae , in quo etiam expressit Capitula illa recens in schedula ad notitiam suam perlata , tum etiam Hinc marus in
I ra satione prioris operis sui, ad Regem Narolum libellum ilia uiti una cum Canonibus Concilis Valentini ad Regem ipsum ninem
ab Impetatore Lot hario transmissum meminit his verbis. Et cc tus deptae.
quia, inquit, libellum de scrinio bonae memoriae fratris vestri . . dest. in Lolliati j sine nomine auctoris suscepimus, in quo sigillatim per loca singula Capitula a nobis excereta sunt posita , & asta tasensu illius quicunque ille fuerit reprehensa sunt & damnata &c.J .e Idque peractum initio eiusdem anni 8s s. eo quod Imperator tapaulo post renunci,ns saeculo in monasterium Prumiense se re- .ecepit , effectusque Monachus mense Septembri eodem anno, cemortalem hominem exuit, &ad vitam perrexit aeternam, iuxta is Annales Fuldenses eodem anno.
Cum igitur quatuor illi libelli diuerso tempore intra triennium illud , de ordine memorato editi fuerint: uniuscuiusque tenn pus non melius assignari posse videtur , quam ut libellus contra Ioannem Scotum hoc anno Ss a. libellus de tribus Episto lis unli cum appendice seu absolutione quaestionis &c. anno 8s3.
Et libellus de tenenda veritate Scripturae, anno Ss . editi esse