장음표시 사용
191쪽
rticulo agitur eu. J Non tam sAugustin.
Porro haec ipsa propositio de qua hoc primo articulo :Neminem perire posse Christi sanguine redemptum. J No
Gotteschalci, quam ipsius Augustini esse intermone de Sancto Vincentio nemo non videt, in quo j isdem fere verbis supra re latis habetur : Quando peritis, Anguine Christi Redemptus es V Quam rectissime a praecipuo pori Apostolum Praedes mationis &gratiae praedicatore assertain nemo nili Pelagiana fuligine tinctus dubitare potest: sed de hac completa & aeterna ad gloriam Re demptione intelligendam sententiam illam, non de temporali &incompleta ad iustificationem , quae omnibus etiam reprobis competit per Baptismum, & alia Ecclesiae lacramenta nemo ne scit: Saepius illos Augustinus TEMPORALEs vocat, & Dei filios esse quodammodo negat, etiam quando erant in professione, & nomine filiorum: De corrept.& grat. cap. p. & 13. Et de dono Perseu. cap. S. & aa. ubi inter reliqua dicto cap. o. Et suntra rursus quidam, inquit, qui Fili j Dei propter susceptam vel T E M-
'PORALiTER gratiam dicuntur a nobis , nec sunt tamen D Deo, de quibus ait idem Ioannes: erant r. Ioana' ex nobis, Turodsi uissent ex nobis permansissent utique nobiscum Um. - .ar Et paulo post: quid aliud dicitur: nisi non erant filis , etiam ' quando erant in professione,&nomine Filiorum p Non quia iu- D stitiam simulauerunt , sed quia in ea non permanserunt. JNec etiam propositio illa et Neminem perire posse Christi Avaeuine Redemptum. J Male ab Amolonae proscripta & damnata, Ied in alio sensu: Eo quod in suppositit ijs illis scriptis temporalis di incompletae ad iustificationem& alios momentaneos effectus per Baptismum erga reprobos Redemptionis videretur exclu- siua: Aut neminem sinquit Amolo ex numero Christianorum, postquam semel in Christo Bapti Eatus, &particeps Redemptio- ' nis Christi effectus est , perire posse confirmas contra Aposto O lum, &c. Aut non credis omnes, qui ver1 si de & deuotione per ' Baptismi gratiam regenerantur &c. Christi esse sanguine redemptos&c. I in movero utrumque disertis verbis (ut supra vidimus expressit, de professus est Gotteschalcus e nullo modo igitur ab Amolone damnata fuit Gotteschalci sententia, sed supposititia scripta ipsius nomine ad Praesulem illum sanctissimum fraudulenter emissa et nec etiam impetita Sancti Augustini, &discipulorum eius doctrina , sed e contra tacite prostratus est cui posteae Concilio Valentino 3. & Lingonensi Can. q. palam de publich 1 Sanctissimo cius succetare Remisio , de aliis Episcopis trium Prouinciarum penitus explosus est error Fausti Regiensis, Hincmari, Pseudosynodi Carisiacae, & seqtiacium,
. de generali quoad omnes homiaes eo infideles in sua infidelitabe
192쪽
perseuerantes Redemptioni, dum Praesul ille dignissimus nutatam aliam Sanguinis Christi Redemptionem illi propositioni '
opposuit, praeter eam quae credentibus per regenerationis lauacrum quaesita est: tacite generalem dc indefinitam illam, quam vocant, etiam infidelibus omnibus concessam flocci pependit, &quasi a Catholica doctrina alienam praetermisit: nec in his gra uabi inur referre obseruationem doctissimi, & in publicum meritissimi sanctae Theologiae Doctoris, in Academia Dua cena pria maris Professoris,&eiusdem uniuersitatis Cancellatij Guilli el- mi Est ij in Commentariis in a. Petri Epist. cap. 2. vers. I. dum Pet i, verba expendit , qui emit eos Dominum negant. Ex hoc ( inquit bene colligitur Christum redemisse Mquosdam reprobos , nimirum illos, qui redemptionis eius secun tam aliquos essectus facti simi participes, cuiusnodi erant hi, de is quibus Petrus loquitur, ut pote per fidem in Baptismo regene- rati, & peccatorum veniam consecuti , licet postea in veterem is peccati seruitutem relapsi. Quae eadem docti ina est Concilij re Valentini ante annos pene Soo. in Gilliis habitae, cap. s. asser mantis Christi Redemetionem ad eos pertinere, qui etsi non sal- . uentur, quia non perseuerant, Bapti lino tamen regenerati fue- rum, & in Sanguine Christi 1 peccatis suis abluti : sed ne hinc . colligas ad omnes omnino homines effectum Redemptionis extendi, quod in eodem Concilio Can. q. diserte negatur. si II. Hac praemiss1 primae propositionismasi sequentium baia II. Propo- sis indagine, earum facilis erit expeditiis a. Haec est, Baptissanum Salia Sacramenta'ustratorie iis dati, qui post eorum per sic tionem pereunt. J Hac sunt verba Amolonis et secundo loco cedisplicet nobis valde, quia verissima & sacratissima Ecclcsiae Sa- tactamenta, videlicet Exorcismi & Baptismi, Chrismatis , & Eu charistiae , ac manus impositionis periunctorie & frustratorie ccomnibus, qui post perceptionem eorum pereant, dari confirmas, cadum eos Sanguine Christi, sine quo ipsa mysteria, iam non my- cesteria , sed quaedam velut vacua, & inania ludibria sunt habenda, ceredemptos negas. J Sed huiusce propositionis nihil nec directe .. nec expresse, nec virtualiter seu radicaliter habetur in scriptis Cotte chalci : Hinc marus quidem tacite hanc illi haeresim impingere voluit Epistola i . ad Nicolaum Papam, dum suo genio eius errores referens his verbis usus est. Dicit quoquo modo c. Hinemat. dispare traditione, sed pari errore, quod veteres Praedestinatiani . . Epist. i . . Pet. x dixerunt exponens sentcntiam Apostoli Petri, Eum qui emit eos v. s. Dominum negantes: Baptismi ( inquit Sacramento eos emit, non tamen pro eis crucem subiit, neque mort cm pertulit, neque cesinguinem fudit: quod autem Baptismi perceptio Redemptio ..
193쪽
' nuncupatur, Doctor Gentium manifeste taetrum; misee eoruGA. 8s t. D stare( inquit-Sanctum Dei, in quo Amui estis in dies, At illa, quae propria& specialis est,solorum om- D nium ela istorum, quam eis tantummodo Crucifixus impertiuita' piusRedemptor telorum,sicut a praeteritis ita nimirum a praesen- D tibus natos, 5 nascituros, vivos de morcuos, videlicet omnes pa-3' riter electos redemit, eruit, abluitque peccatis: ipsi protius ipsi '' sunt mundus, pro quo passus est Dominus, ut ipse dixit, Pinuae 33 quem ego dedero Caro mea est pro mundi vita. I In quibus dia se & flaudulent et Hinc marus, non solam priorem partem illius fragmenti quod integrum in examine prioris Capituli,ex eodem Hincmaro iam retulimus, quibus contrarium plenissime adstruitur, sed etiam in eis quae retulit, mediam sententiam plagiaria
manu rescidit, quoniam ex ea calumnia eius reuinceretur, in ea
siquide pricise habetur pr*teritoru in Baptismo fieri peccatorum redeptionem: sed & ipsemetHincmarus sibi paru costans expressis verbis Gotteschalcum & sibi consentientes sub nouorum Praedestinatianorum nomine hac calumnia liberauit in libro de Praedestinat . cap. Is . pag. 63. Cum enim suo genio ficta de veteribus. Praedestinatianis conuenta in quatuor fasciculos collegisset, se- verbis concepit et Aliud est, quod ab eis, qui non sunt cap. is. D vitam, non Ruserat percepta Baptismi gratia ori-M Sinale peccatum,& licet pie iusteque vixerint, nihil eis prosit, , , led tam diu reseruendi. donec ruant & pereant &c. Et paulo
tost plenissimam Gomschalci & similium absolutionem edixitis verbis. De quibus ( quatuor fasciculis moderni Praedestina-o 3, tiani unum non tangunt, aliud transiliunt,tertium declinant&c.ISed & contrarium ex professo in supra scripto Pitacij fragmento asseruit Gotte selialcus, scilicet per Bapti unum etiam Reprobos ab omni peccato tam originali qu1m Actuali redemptos , & a dominio daemoniacae ditionis erutos , & liberatos . Quis ergo non videat non vera eius scripta, sed fictilia & supposititia fuisse a Sanctissimo Praesule impugnata & damnata 3 etiam suppositio eo magis innotescit, quod in fine eiusdem articuli, scriptis illis inserta memoratur falsa regula intelligendarum Scripturarum, de Corpore Christi vero&simulato, quasi diuinorum mysteriorum 8c Sacramentorum simulatio denotetur , quod horrendum & huc usque inauditum. III. Propositio , Fideles qui pereunt Christo ct Ecclesia incor- non fuisse, quando regenerati sunt. J his verbis ab Amo- Amoloni. D refertur : Tertio loco displicet nobis valde , quia &diuina-ypiae U ru Scripturam testimoniis,&sincerissimis S S. Patrum dictis tam peruerte abuteris, ut haec omnia quae manifestissime aduersus
194쪽
diuinam veritatem,& Paternam fidem disputas, ex illis non reia tecte intellectis multipliciter assirmare contendas; in tantum ut ceillos, qui ex munero ndelium pereunt, nec tunc quando impri- remis ad percipienda mystcria regenerationis, vel in paruula aetate re ab aliis oblati sunt, vel ipsi in maiori fideliter accesserunt, assit- cemes Chtisto, dc Ecclesiae non incorporatos, nec membra illius cequaesitae dc ialuatae ovis effectos, ac per hoc nec unquam fuisse ceChristianos. Haec propositio quasi priorum appendix similiter te fictilia & supposivitia , nec in scriptis Gotteschalci reperitur, nee ipsi ab ullo unquam obiecta, immo ( ut ad praecedentem attieulum vidimus ab ea vindicatus fuit per Hincinarum Gotietat eschalcus. Qvin etiam & oppositum in praefato Pitacii fragmento habetur, etiam Reprobos per gratiam Baptismi ab omnibus repeccatis praeteritis,tam originali qui mactualibus sine dubio re, udemptos & liberatos .a ce Nec etiam praetermittendum propositionem hanc & praecedentem aliquomodo imputari potuisse non Gotteschalco sed Rabano Moguntinensi Episcopo, eo quod in Epistola, quam contra Monachum illum ad Nothingum scripsit , asseruerit Reprobos &perituros nunquam ab aeterna perditione fuisse discletos: Et siecerte Sacramenta omnia, quo ad illos ludificatoria , sic etiam Christo&Ecclesiae nunquam incorporatos fuisse: in quo repre hensus fuit , Sancto Remigio Amolonis succetare,dc ab Ecclesia Lugdunensi in lib. de Tribus Epistolis cap. M. Si enim (in- quiunt ut dictum est nunquam sunt a massa damnationis & peris Mditionis discreti, quomodo in Ecclesia vere sunt renati, & iu- sti fleati, nisi per eum qui iustificat impium 1 sua impietate si mundati &c. J Et paulo post optime docent, quomodo intelli- tagendi sint Patres, in quibus talis sententia reperitur: Quod au- etem (inquiunt in verbis Sanctorum Patrum frequenter legitur, c quod tales, id est gratiam Christi in se irritam sacientes, & ita cepereuntes, nunquam ab illa massa discreti sint, ad Dei Praescienta cetiani pertinet, qui licet ad prisens in Ecclesia communem eis ceeum electis regenerationis gratiam tribuat, ibi tamen eos Prae- ee
destinationis tuae iudicio iam deputat, ubi praeuaricationis suae is merito damnandos videt. I MI U.Propositito, Reprobos omnesita es oliuinitus adimeritum pra- destinatos, i rerum nullus oluerit, nee possit esses lum. J His verbis concepta est: quarto loco displicet nobis valde quia tam dure ..& indisciplinate, de immaniter de diuina Praedestinatione sen- tis & loquetis in damnatione R proborum, ut omnes illos, qui taad sinistram puniendi sunt, in die iudicii,& cum diabolo atque .. gelis eius pro nialis meritis suis aeterm igne damnandi, ita .
195쪽
ad illac. Lupus Ser uatus de Tribus quaest.
s, sunt diuinitus ad interitum Piae destinati , ut cotum prorsus nuIn ius aliquando potuerit, nullus possit taluus eite: hod sentire &,, dicere quid est aliud , quam in Deum grauitur di horribiliteris, blasphemate, si illis eius Praedestinatio hanc necelsitatem irreas uocabiliter imposuit, ut omnino quod adia lutein luam profice-yy Tet, operari non possint. JHaec Propositio non minus D in praecedentes falso adscriptas, & imposita Gotteschalco. Certe Rabanus Epistolam suam adi, Nothingum contra illum scriptu(vt in praefatione habet ut addidi conuincendum errorem eorum, qui de Deo bono di iusto tam ne-a, qui ter sentiunt ut dicant, eius Praedestinationem facere, quod si nec homo ad vitam praedestinatus, possit in mortem incidere; at nec ad mortem Praedestinatus ullo modo se possit ad vitam re
ii cuperare. J Idemque Epistola sua Synodicit ad Hincinarum in- , , famat Gotteschalcum dixisse : Quod Praedestinatio Dei sicut ,, in bono sit: ita & in malo: Et tales lint in hoc mundo, qui prom,, pter Praedestinationem Dei, quae eos cogat in mortem ire, nona, possint ab errore & peccato se corrigere, quasi Deus eos fecisset,, ab initio incorrigibiles esse, &poenae obnoxios in interitum ire.
Sed ipsemet R1banus in principio posterioris Epistolae ad Hinc marum, de libro Sancti Prudentis Episcopi Tricassini iudiciis msuum proferens, licet obseruet eum praecise dixisse, peccati auctorein Deum non esse, nec aliquem ad peccandum compellere,
nihilominus eum Gotteschalco his verbis parem ducit; quando ' dicit quod Deus sicut Electos Praedestinatione sua ad praemium
D aeternum perducit, ita Praedestinatione sua cogat peccatores in ' interitum ire, hoc mihi videtur in congregatione testimonio- ' rum suorum facere velle, ut credamus & confiteamur iuxta tra ditionem Gotteschalci G EM IN A M ESSE PRAEDEsTINA-
' Ti o N g M i scilicet quod sicut Electos praesciendo & praedestita ' nando Deus ducit ad vitam; ita Reprobos praesciendo &praede- D stinando ducat ad poenam: sed quia hoc nusquam in Scripturis Sacris ita mixtim positum inueni, eius traditionibus assentire non D adquiesco. Et reuerit Rabanus huic sententiae de gemina Praedestinatione adeo infensus filii, ut teste Lupo Seruato eius Ecclesiae Presbytero, in Libello de Tribus quaeuionibus sect. 3o. sicut & alij quidam, horreret praedestinationem Dei diei de Reprobis: ne credatur Deus libidine puniendi aliquos condidisse , & injuste
damnare eos, qui non valuerint peccatum, ac per hoc nec supplicium declinare. Ita ut ex scriptis eius nihil aliud in Gottese chalcum elici possit, quam eum fuisse assertorem Praedestinatio-ms Reproborum ad poenam. Ideoque Sanctus Remigius de Ecclesia Diuitiam by COOste
196쪽
Ecclesia Lugdunensis (perspectis etiam Hincmari contra Got- A. 8st, teschalcum litteris in Libello de Tribus Epistolis, Rabani Epistolae ad Nothingum respondentes cap. I. asserunt et Rabanum M Eceles a non necessariam, nec ullatenus ad rem de qua quaeritur perti- M Lugd. de 3. nentem,assumpsisse disputationem: Quaeritur namque(inquiunt inpraesenti di reeptatione, non illud, utrum impios Deus &inim cequos Praedestinauerit ad ipsam impietatem & iniquitatem ; id est cevtimpis essent,&aliud este non possent, -d nullus omnin. mo- cederno tempore dicere veldixisse inuenitur, quod est utique immanis cecst detestabilis blaIphemia Sc. a ceSed ut plenius innotescat ab ea prorsus alienum fuisse Gotte chalcum, & sic falsis ae supposititiis scriptis delusum sitisse Sanactissimum illum P rq sulem Amolonem, non solum in nullo scriptorum seu fragmentorum, quae habentur illius Monachi, nihil nuiusmodi reperitur sed Hincinarus ipse scriptorum eius cenissor , ut iudex iniquissimus, nullius de Praedestinatione prauae se litentiae eum notat, nisi quod pr destinationem malorum ad Cenam assereret et etiam in Tractatu de non Trina Deitate inne. Haec omnia ( inquit Hincmarus post librum de Praedesti ritu. Dii.
natione contra Gotteschalcum & complices eius asserentes,quia M tale.
sicut quosdam ad vitam , ita quosdam Deus praedestinauit ad tamortem, de authenticis Scripturis & Catholicorum dictis colle. Metii in &c J Et in praedicto capite is . de Prq destin. pag. 63. dum
doct. : nam, quam finxit nomine veterum Praedestinatianorum, Praedest.
Goltcschalco & similibus impingere laborat, ut probet eos inveteribus illis Praedestinatianis damnatos, non amplius audien- cedos, de Praedestinatione haec refert: in . autem Praedestinatio- cenem ad visam (υeteres adestinatiam non denegant,& repro- borum Pr*destitiationem ad interitum confitentur: quos sicut cedicunt a Deo praedestinatos ad interitum, ita etiam ad peccatum: cede quibus modetni Praedestinatiani unum non tangunt , aliud cetran liliunt, tertium declinant, quartum colore mutant,sed odo- ceris atque saporis intelligentia redolent. Dicunt enim; praedesti- cenauit Deus reprobos ad intelitum, non ad peccatum; cum non cenisi per peccatum perueniri valeat ad interitum. J Certe si Gottei chalcus, ut in ista propositione habetur, Reprobos ita diuinitus ad interitum praedestinatos asseruisset, ut eorum prorsus nullus aliquando potuerit, nullus possit saluus esse, non illic ab .
Hinc malo fuisset praetermissum. Deinde ipsemet Hinc marus, ut sententiam in Gotteschalcum latam tueretur, Nicolao Papae illius errores seu haereses, ut inmnuebat . quantuin potuit grauiores recensens, de Praedestinatione nihil aliud objecit, quam quod Reproborum Praedestinatio
197쪽
nem ad poenam assereret Epistola i T. ad Nicolaum Papam apud Flodoardum lib. 3. cap. I . Dicit quod & veteres Praedestinistiani dixerunt: Quoaiam sicut Deus quosdam ad vitam aeternam, ita quosdam pr*destinauit ad mortem aeternam. J Similiter cum audiit et Hinc marus, delatam milerabilis illiusMonachi reclamationem ad sedem Apostolicam, nihil illi obi j ciendum de Praede.stinatione mandauit Egiloni Senonenti Archiepiscopo Epist. et . I prs terquam, quod diceret. Ita gemmam esse Dci Pri destinatiora nem, ut sicut Deus quosdam ad vitam sternam: ita quosdam pr*- γ dest mauit ad mortem qternam. J Fallum igitur & fictilium est scripsisse Gotteschalcum, Reprobos ita ad interitum praedestinatos, ut eorum prorsus nullus aliquando potuerat,nullus possit saluus esse. Alioquin non tacuisset Hinc marus propositionem tam horrendam, ut ab omnibus fidelibus anathemate proscripta sit, non modo scriptis Amolonis,S. Remigis.& totius Ecclesiae Lugd.( ut iam vidimus sed etiam a Patribus Concili j Arausicani II., , Can. etc. Aliquos vero (inquiunt; ad malum diuina potestate D prs destinatos esse non solii in non credimus , sed etiam si sunt,
o, qui tantum malum cretdere velint, cum omni detestatione il-,, lis Anathema dicimus Et expressius etiam in Concilio Va- , , lentino tertio , & Lingonensi Canone tertio his verbis. Ve-M rum aliquos ad malum praedestinatos esse diuina potestate, vitam delicet, ut quasi aliud esse non possint , non solum non credi- , mus, sed etiam si sunt, qui tantum mali credere velint, cum ,, omni detestatione , sicut Arausica Synodus illis anathema di cimus.
Postremo Hincmarus etiam altera Epistola ad Egilonem, quae est a s. uberiorem doctrine Goties chalci expositionem tradidit, ut non solum quid ille dixisset, vel seri Psisset,quinque Capitulis quae illi ob ij ciebat,sed etiam quid ex iisdem Capitulis prauae do-,, ctrinae insurgeret , cuilibet innotesceret. Ex quibus (inquit , mortiferis Capitulis, quanta exitiosa prodeant Catholicus & Iit- D teratus quisque conspicere potest. id vero exitiosum iuxta Hinc mari sensum ex pri fato dePrq destinatione articulo sequeretur,liis verbis est subjectum. II. Liberi Arbitrii opera sive bona siue mala, nihil valere ad meritum, sed siue ad vitam siue ad moristem cuncta Dei Pr*destinationem agere, ab ista Praua doctrina
enucleatur &c. J Ergo ipso Hinc maro teste non asseruit Gotteo' chalcus siue ad vitam, siue ad mortem cuncta Dei pridestinati nem agere, vel quod in idem recidit,Reprobos ita diuinitus ad in teritum p rq destinatos, ut corum prorsus nullus potuerit, saluus esse et alioquin Hinc marus hoc ipsum nona doctrina illius enu
cleari, sed ab ipso assertum fuisse sine dubio exposuisset: dc sic
198쪽
nemo non videt propositionem hanc fictitiis & supposititiis seriaptis Gotteschalco gratis adscriptam. Verumtamen obiacietur Hincmarus Epistol1 sua ad Amolonem& Ecclesiam Lugdunensem, ut refertur in libro de Tribus Epistolis cap. I. inter quinque sententias,quas Gotteschalcum,uel praedicasse, vel etiam in Conciliis, in quibus audiendus ac dijudicandus admissus est, proposuisse ac defendere & confirmare voluisse criminatus est , hanc posuit secundo loco et Et qui praede .stinati Ant ad interitum fatuari non possunt, O qui praedestinati sunt ad re tum perire non possunt. J Sed facilis huic objectioni responsio. i Primo siquidem nihil huiusmodi in scriptis illius,
nec etiam in fragmentis ab Hincmaro selectis habetur, nec se quitur eam sententiam 1 Gotteschalco assertam, quoniam inse, cap. as. euincimus quintam sententiam de Libero Arbitrio, quam ibidem ei tribuit, falso & calumniose ipsi ab Hinc maro adscriptam et ut hoc exemplo liqueat, iuxta R. P. Sirmon . dum in Trasim de duobus Dionysiis cap. quarto , falli de fallere Hinc inarum quam procliue sit: Haec enim est aequitasima & ineuitabilis mendacium poena, ut cui in aliquibus inendacij character inutitur, in aliis fides penitus abrogetur. 2. velam vidimus huiusce sententiae nullomodo memigit Hinc marus ipse, nec apud Nicolaum Papam , nec apud Egilonem , quo condemnationem in Gotteschalcum latam tueretur: igitur vel
falsam & supposititiam, vel Catholicam & Orthodoxam esse IS. Remigio & Ecclesia Lugdunensi melius instructus agnouit. Denique idem ipse Sanctissimus Praesul Remigius, qui cum Eeclesia Lugdunensi propositionem quartam, de qua nunc agitur, Amolonis praedeceitatis exemplo immanis & detestabilis insanit notauit, in eodem libello de Tribus Epistolis non modo sententiam istam, cum aliis omnibus ( quinta sola excepta,quae falso la- dubie huic Monacho adlati pix fuit probauit, sed eam sicut & reliqua,quae de diuina Praedeliinatione a Gottcschalco asserta sui Ese dixit Hinc marus, iuxta regulam Catholicae fidei esse verissimam, nec ab ullo penitus, qui Catholicus haberi vult, reij ci&damnari posse cap. a . definiuit his verbis. De illis vero senten- tiis, quas antea praedicasse, & tunc in Synodo proposuisse r nee vllare nos mutare voluisse firmatur , ignoscat nobis unusquisque celector , ignoseat Reuerendus ille Epistolae scriptore quia sicut celam superius,& ex diuina, & ex paterna auctoritate satis osten- cedimus, videtur nobis fine dubio, quod illa ouae de diuina Prae.
destinatione dixit, iuxta Regulam Catholis fidei veris sint, & veridicis Patribus manifestissime confirmata , nec ab ullo penitus nostr i, qui Catholicus haberi vult, respuenda sue re
199쪽
D damnanda; & ideo in hac re dolemus non illum miserabilem, sedra Ecclesiasticam veritatem esse damnatam. JImmo etiam inter septein fidei regulas, quae in eodem libro cap. a. & sequentibus ex diuinarum Scripturarum & Sancto rum Patrum auctoritate ea lege traditae fuerunt ut eas Catholicus quisque fidelissime tenere debeat,& quicunque his conitati a sapit, non Catholice sentire comprobetur, septima cap. s. M his verbis concepta est. Ut neque de electis Dei ullum perire possi se credamus , neque de Reprobis aliquem saluari existimemus non quia non possunt homines de malo ad bonum commutari, deis, de malis & prauis boni ac recti fieri, sed quia in melius mutaris, noluerunt, & in pessimis operibus usque in finem perseuerare vos, luerunt: nec possunt ullo modo pertinere ad sortem Electorum, D qui magis elegerunt permanere in malitia iniquitatum & im-,, pietatum suarum. J Quod pluribus Sacrarum Litterarum teri stimoniis ibidem confirmatur , & hac tandem saluberrima exisi, hortatione completur. Probet ergo se ipsum homo , ut ex D quotidiano profectu siue defectu vitae suae , virum magis ad ,, societatem Electorum , an quod absit ad societatem Repro ,, rum propinquare se sentiat, apud se sollicitus perspiciat , &,, inquirat , or que fideliter & Perseueranter quantum potest, a, ut eum omnipotens Domini misericordia & ab aeterna dam ,, natione eripi, & in Electorum suorum iubeat grege numera-,, ri et quia licet ( ut Beatus Gregorius dicit obtineri nequas, quam possint , quae praedestinata non fuerint, ipsa tamen per ,, ennis regni praedestinatio, ita est ab omni olenti Deo dispo , , sita , vi ad noc electi ex labore perueniant, quatenus postu-,, lando mereantur accipere , quod eis omnipotens Deus ante sae-,, cula disposuit donare. JEx his itaque manifestissim8 patet quartam hanc propositionem, quam ut horribilem blasphemiani condemnat Amolo , nullo modo filisse coiteschalci, sed ipsi fictitiis scriptis ex calumnia impositam. Verum non hac praetermittendum hoc ipso Capitu lo pag. 2q. seel. 8. contra multorum errorem non solum in fantes sine Baptismo pereuntes , sed & infidelium plurimos, qui aliud esse non potuerunt, aeterna damnatione plectendos censuisse Amolonem his verbis. Sunt quidem in malis & dam-M nandis aliqui reputati, qui aliud esse non potuerunt, sicut illis, paruuli recens nati, sub reatu originalis peccati defuncti, qui-,, ous per Baptismum Christi, non potuit subueniri: sicut etiam ,, illi ignorantes De n , qui non potuerunt inuocare , in quem
di, non crediderunt , nec credere ei, quem non audierunt, neca, audire sine praedicante, nec praedicatorem habere, quia nullum Dicitiam by Cooste
200쪽
ad se mitti meruerunt: sed & in his non est iniquitas apud Deum, quia & illos traxit ad mortem originale peccatum, & istos originale pariter & actuale, ipso tamen ubique iusto iudice, qui de totata humani generis massa ob prim g praeuaricationis meritum iuste damnatos,alios facit vasa misericordiae gratuita gratia,alios permisit esse vasa iri iusto iudicio. J Idque eo masis obseruandum, quod in eodem Collegio, ex quo eadem ipsa die, haec ipsa Sanctissimi huiusce Praesulis Epistola in lucem emissa est, in celeberrimo Conuentu propugnatae sunt Theses, in quibus haec propositio: peccat per ignoratulam inuincibilem iuris naturalis iuste a Deo puniri potest,) hoc titulo insignita haberetur. IMPIETAsDETEsTANDA , quod quam parum huic ipsius Amolonis sententiae concinat , qui non vident, non tam ipsi quid verum sit opinor, non vident, quam videre se dissimulant. Hic etiam obiter aduertendum, Amolonem in hoc quarto Capitulo consentire Gotteschalco in assertione Praedestinationis
malorum ad poenam, in quo praecipua fuit in illum contentio, ut supra saepius obseruatum est: ita ut si propter doctrinam damnatus sit, propter illam assertionem damnatum fuisse nemini dubium essepossit, nihilominus Amolo, non secus ac Florus Magister, San us Remigius, & uniuersa Lugdunensis Ecclesia, Sanctus Prudentius, Ratramnus & uterque Lupus, un, cum Conis ciliis valentino tertio & Lingonensi . immo non secus ac ipse coiteschael cus veritatem illius assertionis in hoc articulo sed . q. pag. 22. comprobauit et Quid mirum (inquit si Deus eos iusto iudicio aeternis poenis & incendiis praedestinauit, ut qui volentes peccauerint, nolentes puniantur &c. J Item sect. 8. pag. 2s. Sin autem hoc quiritur ubi in Scripturis Praedestinatio in malam partem dicatur, ipsum quidem proprie verbum tali sensu positum forsitan non facile inuenitur, sensus tamen verbi manifeste
in pluribus locis apparet &c. J Eisque adductis sic concludit pag.
2s. Iuxta hunc igitur diuinae aura oritatis sensum omnipotens se Deus iusto iudicio suo praedestinat poenas malis, praedestinat malos poenisi nullum tamen praedestinat ut sit malus, quia non malorum sed bonorum auctor est bonus, de malorum gestorum vltor est iustus: & si mala gerentes ad eum conuertantur, in- dultor pius. Sciendum tamen quod praedestinationis verbum in malorum partem, sicut in Scripturis minus est usitatuni, ita &1 Doctoribus rarius usurpatum: & ob hoc nequaquam magnopere
de eo certandum. JU.Propositio. Reprobis quiapraesinitam damnationem euadere non
possunt,orandum fallem esse Deum, ut statutam eis poenam mitiget. JVere(vt inquit olo no estChristiana,sed Pagana,immo diab