장음표시 사용
221쪽
olonu opusculum de gratia S praescientia Dei Deue Praedestinatione Subero arbitrio , de spe urarum ac Amaria salutis, S de sententia Sancti Augustini, quod eius Epistolaesubsequitur, hic refertur, trec Vn expenditur utrique praefixa ad lectorem Epistola.
OPvscvLvM quod (vt in titulo habetur j in veteri MS. Cossice Treuirensi Amolonis Epistolam subsequitur, sine
titulo & principio, cum sit eiusdem sensus & argumenti, & 1 genio Amolonis non abhorreat ( ut obseruauit R. P. Sirniondus videtur esse pars maxima eiusdem Sanctissunt Praesulis Epistolae una cum praecedenti emissae ad Hincmarum Remensem: siquidem illius Epistolae ad Gotteschalcum Seei. notatur illam non ad Gotteschalcum ab Ecclesiae communione priscita , sed ad eius Metropolitanum directam: non autem sine singulari ad eundem Metropolitanum Epistola transnissam autumamus , eoque metis quod A moto ibidem Sect. 13. se pro Gotteschalco interis cessurum erga Hincmarum pollicetur: Et sic hoc opusculum, ut immediate Epistolam illam siue titulo & principio vel alia nota iubsequitur , non incongrue videtur esse pars maxima alterius huiusce ad Hincmarum Epistolae . Nec obstat quod Hincmarum dignitate parem instruere videtur, siquidem fidei regulas exsa- eris litteris ut senior & Doctissimus iuniori Praesuli exhibet, quem etiam Hinc matus in Epistolis suis charissimum &vnanitasnem sibi patrem, seque filium dilectionis ipsitis solitus esset apta pellare apud Flodoard. Hist. lib. 3. cap. 2i. Sed ut ut fit, excipiamus & expendamus eiusdem Sanctissimi Prisulis partum non ignobilem, in quo paucis articulis, quid de gratia, praescient ia &Praedestinatione Dei, ac de libero hominis arbitrio singulariter di immobiliter credendum sit ex sacris litteris,breuissime & saluberrime complexus est, & auctoritate Sancti Augustini, quem pr*cipuum post Apostolum Praedestiuationis& gratis praedica
Sect. i. Veram Dei aliam qua per Christum gratis fatuamur credendam esse, est ab ea quotidie produci bona omnia, siue opere siue sermone, siue implici cogitatione concipiantur , aderit. Nec um esse bonisiis bonum, quod non sit Dei donum et E cacem-Disii Z Cooste
222쪽
ue eius agendi nissim hunc homines trahat non nece litate, feci delectabili voluntate & amore. Gratiam itaque Dei credere debemus, qua humanum genus, nullis suis bonis meritis praecedentibus, soli Dei gratuita bonia. tate,&misericordia saluatur, per unum mediatorem Dei & hominum I Esuri CHRis Tu M. Quam gratiam commendat ip- Luc. s. se Dominus in Evangelio dicens: Henit enim filius hominis P. Ah, i rerem Muni 'crae quod perierisu: Hane & Apostolus praedi eat . , dicens, migraria Dei pro omnibus gustaret monem : Et alicii: Eph. x. Deus autem, qui diues est in misericordia, petopter nimiam chari v. d. tatem fleam, qua dilexit nos , , cum essemus mortui peccatis, conuiuificauit nos Chrasto. Hanc significat gratiam ubi dicit fidelitabus ; Graiiasala acti estis per sidem , re hoc non ex vobis: Dei enim donum est. Id est utrumque, & quod salui fuisti estis ,&quod per fidem saluati; Et salus vestra , & fides vestra. Per hanc gratiam , idest gratuitum donum suum, trahit Deus pater quos vult
ad filium suum et trahit autem NON N ECEssITATE sED DELECTABILI voLvNTATE ET AMORE, sicut ipse iis rotis itus dixit et Nemo potest venire ad me, nisipater qui misit me, rem .v .... xerit eum: Trahit eosdem&ipse filius ad se, sicut ipse diciti E. Ioan e flexaltatus fuero a terra, Omma traham ad me ipsum. Hanc I accmiunt in Baptismo regenerati paruuli, & maiores, di quotidie fideles in omni cogitatu, dc opere , dc sermone bono. Exhoristatur videlicet , quod bonum est inspirando e confirmat vero, quod inspirauerit conseruando. Nullum est enim hominis bonum, quod non sit Dei donum. Per hane gratiam nobis etiam quotidiatia peccata humiliter confitentibus , de supplicantibus x. Iis,m remittuntur, testante Beato Ioanne Apostolo de dicenter eo l. v. F. fiteamur peccata nostra deus est, ct iustui, vi remittat nobispeec ia, ct emundet nos ab omni iniquitate. Sect. 2. Eam esseprascientiam Dei refert, eui omnia siue bona se mala at aliter S incommutabiliter praecognita sint, sicut omni rufutura sunt, es praecise certus Sanctorum numerus. P Raes C iENTIAM quoque Dei credere debemus, qua omnia in aeterna scientia sua prs sciuit, de praecognita ei sunt quaecunque futura sunt; non solum bona, quae ipse tacit Ac remunerat in suis, sed etiam mala, quae ipse non facit, sed tantum iudicat& damnat in alienis. Vnde de Scriptura dicit et nosti omnia antequam sam. Ita namque in illa aeterna praescientia, ei aetern liter dc incommutabiliter omnia praecognita sunt, sicut omnino futura sunt. Et quia verissime dc certissime praesciuit, omnino ita erunr , fictit ea praescivit. De qua praescientia eius Aposto
s.v. 13. Ius dicit . Nam quos praesecivis S praedestinauit, c. armes fieri
Quaenam fit vera Diagini Trahit non necessitate sed delectabili va-
Gratia quo. tidiana ad cngulos fictus, omne , num Dei donum Seeh. R. Praestientiae Dei
223쪽
stet prae scientia Myrqdestiis natio Dei. Heseu
imaginisAb sui. Praesciuit eredituros & non credituros et Prae
sciuit in fide pcrseueraturos, & non perseueraturos: Praesciuit invita aeterna futuros, & inigne aeterno arsuros ; Praesciuit ergo dccertum numerum Sanctorum suorum. Vnde mystice in Psalmo canitiar numerat multituAnemstellarum, di omnibus eii nomina vocat. Et Apostolus. Novit Dominus quisunt eius. Seel. 3. Mere gratuitam nec ex praeit is meritis esse Praedestinationem Oelemonem Sanctorum credendum docet: ita Dipraescientia Spraedestinatio Dei eis praestiterit ut ferent quod non erant, O docarentur ocatione nonsolius vocis exterius, sed di gratiae inspiramis Uradiuuantis interius. Necnon credendum ipsum bonum per euerantia Sanctorum , nonsoli m donum, sed etiam magnum, praecipue necessaraum Dei donum.
Debemus etiam credere Pr destinationem& electionem Sancto rum, quia eos quos praestauit sua gratia saluandos& liberandos, praedestinauit idest praeordinauit & elegit, idest 1 massa perditionis& locietate reproborum discrevit, ut eius gratia fierent vasa misericordiae, quae pri parauit in floriam. Non itaque idcirco eos praedestinauit& elegit, quia prael ciuit eos ex semetipsis iustos futuros; sed potius ad hoc eos praesciuit & praedet inauit, ut eos gratis sui gratia iustificaret et Quod totum ita Apostolus testa tur dicens: Nam quos praesciuit oe praedestinauit bc. Hoc itaque eis pr*stitit praescientia Ac praedestinatio Dei, ut fierent quod non erant, id est ut fierent consorines ima sinis filij sui, Ac vocarentur vocatione, non solius vocis exterius, icd&gratiae inspirantis Nadiuuantis interius. Haec praedestinatio Dei appellatur nonnunquam propositum Dei, sic ut ait Apostolus: Scimus enim, quoniam viligemibus Deum omnia cooperantur in bonnm his, qui secundum propositum vocati sunt nai. De hoc proposito & gratia ante mundi constitutionem, ante tempora aeterna sanctis promissa & donata iterum dicit: Inspem vita elema, quam promisit, qui non mentitur , Deus ante tempora facularia: manifestavit autem temporibussuis verbum suum: Et alibi: Secnndum virtutem Dei, qui nos liberauit , O vocavit vocationes a sancta, non secundium vera nostra ed fecundum propositum suam, et gratiam, qua data est nobis in Christo Iesu ante tempora secularia s manifestata est tem nunc, per inluminationem Saluatoris nostri Iesu Christi. De qua vocatione di istum est , sine paenitentia enim sunt, idest sine mutatione, dona ct vocatio Dei e Oportet itaque ut credamus, ipsum bonum perseuerantiae Sanctorum, non solum donum, sed etiam magnum, &praecipue necessarium Dei donum. Quid enim prodest in his bonis esse coepisse, di ea ante finem vitae vel
224쪽
Sect. . Triait mam credendum liberum arbitrium per pec eatum ita deprauatum , ut ad bonum assurgere non possit, nisi
per medicinalem Chramgratiam , qua exotatur, Sanatur ac vegetatur: ita vi sicut erat pronum , promptum ad malum, m&Dro attentito O delictabilius esciatur pronum O promptum ad
oportet etiam ut credamus liberum & rectum volutatatis albi trium , ab initio homini a Deo naturaliter insitum, ita primae praeuaricationis merito esse vitiatum , infirmatum, & deprauatum,ut ad amorem veritatis de iustiti v assurgere non possit, nisi per donum Christi fuerit excitatum, sanatum, ac vegetatum, & a suae prauitatis vitio liberatum. Hinc enim scriptura dicit: Creavit
Rcci. I, Devi hominem rectum S ipse se in his miscuit quaestionibus. Eti' post hunc humanae deprauationis lapsum, quid lubiectum sit, eadem Scriptura sic dicit: Semus enim est cogitati, humani cordis Gen. . prona est D malum. Hunc itaque liberi arbitri j languorem, quorum' sensus hominis dc cogitatio, ex vitio damnatae originis, prona de intenta est ad malum, &ipsum liberum arbitrium lcnetur captiuum, solus ille sanat medicus, solus ille liberat, & reddit libe- Matth. rum liberator, qui de se ipso ait: Non est opussanis medicus, sed male habentibus. Et iterum: Si vos filius liberauerit, tunc vere liberi eritis: Ipse liberum arbitrium reddit sua gratia liberatum: ut sicut erat pronum ad malum, multo attentius & delectabilius assiciatur pronum de promptum ad bonum, de qua libertate Apostolus ait: Ubi autem spiritus Domini, ibi libertas.
See . s. Ex his docet fidelem a fiducia latis non deiici, sed 'perbia deposita Deo regendum subiici, eius grana squa nulla sit
alia quam mediatoris a protegendum , iuuandum , conseruandum cst perficiendum: ita ut totum nobis Deus sit, O nos toti eius minus, non ex parte de nobis, ex parte de illo fidentes di Et sic ferii pollicetur, ut Deus nos ad se subleuare non desinat, nihsique nredibis euenire permittat , nisi quod nobis prost, etiamsi nesciamus. Haec igitur gratia, & praescientia, de praedestinatio, & electio&vocatio, sed & liberi arbitrij deiecti O, & instauratio, tam clare adnuntiata inscripturis, fidelissime & firmissi ine debent teneri a nobis. Quq non ad hoc adnuntiantur , ut hominem fidelem ab spe & fiducia salutis de ijciant, aut frangant; sed ut humiliata omni humana superbia, & omni de suis viribus pri sumptione deposita ,subjiciat unusquisque & commendet fideliter Deo regendum,& eius virtute protegendum, eius bonitate iuuandum, eius gratia conseruandum, &perficiendum. qnulla est alia nisi misericordia, & benignitas Redeptoris, cuius morte vivificamur, cuius sanguine redimimur,iuius iustitia absoluimur, cuius cruce salua
catum viistia tum, ii firmatur s
medicinalem Chia sti gratia. Per gratia promptius ad bonum,
Sect. s. omni prq sumptione deposita Deo regedi subjici dein
Nulla alia gratia qua Redemis Ploti
225쪽
De , no ex Dat te nostritea ex nombis
Deo totum comittat. sed . e. De maloruPraedem. natione aiuinteritum.
mur,ut fiant in nobis non ad desperatione,sed ad salute, quod A post .ait,dicens: a ed his in nobis ipsis r Ansu morali hissumus, non ussidentes in nobis sed in Deo, Pra viviscat mortuos: Et alio loco: Ex ipso autem vos estis in Christo I a s v quifactus est'pientia nobis aDeo iustitia, anctificinia,S redemptis. Quatenus totuipse nobis sit,& nos toti eius sim .non ex parte de nobis,& ex parte de illo fidentes, &unusquisque nostrum dicat ei fideliter cum Psalmista: Tuus m ego filuum mesac et Quid est enim quod ita se quodammodo familiarius Deo eommendandum putauit,ut diceret, Tuus sum ego p nisi intelligi voles,quod malo suo suus esse v Iuerit, quod est inobedientiae primum & maximum malum: ideo tanquam vicens, Meua esse volui ,& perditum me feci , Tuussum(inquit s merae. Constanter utique fidelis quisque Christo crede, eique te totum committe quantum potest. Noli velle esse quasi proprius,& in tua potestate, sed eius clementissimi & utilitanini Domini te seruum esse profitere: ita enim te ad se subleuare non desinet, nihilque tibi euenire permittet nisi quod tibi prosit, etiamsi nescias.Ipsa est namque Dei sapientia,quae loquitur,& admonet dicens: Ego Marer sthra date nis,stimo ris agnitio- saxis, resancta spei; in megratia omnis via ct veritatis , in me omnis s vitariis tutis.Transite ad me omnesqui concupiscitis me,sragenerastioni meis impleminin Spiritus emim mens'per me dulcities' hareditas me ver mel est favum e medit me non confund tur, O qui operamur in me non peccabunt. i/ro hac vir Sapiens oraedicens a cute illam de sanctis caelis tms,cta sede magnitudin*g tua,
ut mecum sit, O mecum laboret, Osciam quid acceptum sit
apud te. Sect. s. Denique probatpradictis non aduersutiquod Augustinua docuit de Praedestinatione malorum ad paenam,is iue verum Pnsum tradit, est ex verbis eiusdem fanin Doctoris, quem post Apostolum praecipuum Praedestinationis & gratiae praedicatorem vocat, hortatur fideles ad diapretarii, ct instantiam orationis ,
Ut mereantur accipere praemium vocationii.
Neque contrarium putari debet,quod in dictis S.Augustini,sorsitan & aliorum Catholicorum Doctorum aliquotiens inueniri s Iet impios quoque ad aeteram damnationem siue ad aeternum inisteritu pr destinatos: Qvia omnipotes Deus quos in peccato suo siue originali siue actuali, atq; in impietate praevidit essererituros, non eos sua diuina potestate,quasi praeiudicando prq deItinauit adnislum,ut eos velut ipsa praedestinatione cogeret malos esse, atq;ad y terna mala toleranda peruenire:Sed quos vel ex iuste inAdam damnata origine, vel etiam propria impietat perpetuae damna
226쪽
eonis reos futuros este prisciuit ulto eos iudici ta iram omnia praescius ad aeternuin irrieri tuin praeordinauit, di praeordinando utique praedestinauit. Sed iam audiamus B. Augusti ruim,quo modo & iple post Apostolum precipuo predestitiinioni; cs grana pra--ator nortetur Oeles ad rumpietatisin instantiam orationis, ut mereantur accipere praemium vocationis. O si cor esset(inquit
qualitercunq; suspirans in illam ineffabile gloriam l o si peregri- ,
natione nostram in gemitu lentiremus,& siculu non amaremusac vad eum qui nos vocauit,pia mete perpetuo pulsarenausi Desulariu , sinus cordis est;capiemus,si desiderium quantu possumisextendam im . Hoc nobiseu ait Ac Scriptura diuina,hoc co*regatio populom, i hoc celebratio Sacramentoru,h Baptismus sanias,h Cantica ilaudis Dei, e ista nostra disputatio,vt hoc desiderium non solum i
seminetur & germinet, verum etiam in modum tantae capacitatis Maugeatur, ut idoneu sit sumere quod oculus no vidit, nec auris au- Ddiuit, nec in cor hominis ascedit .sed amate mecu.Non multu amat Mnummam, qui amat Deum:& ego palpavi infirmitatem, non sum M h:
ausus dicere non amat nummum et quali amarulus sit nummus,sed M-, qui non multum. O si Deum digne amemus i nummos omnino non amat Demamabimus. Erit tibi nummus instruinentum peregrinationis, non Mirti tamentum cupiditatis; quo utaris ad necessitate,non quo frua-
ris ad delectationem e Deum ama, si aliquid in te sit, quod audis v fruminis& laudas. utere mundo, non te capiat mundus: quod intrasti iter M utendum agis. Exiturus venisti non remansurus. Iter agis,stabulum est haec et non seuem vita. Vtere nummo quomodo viator in stabulo utitur mensa,cali- tace,vrceo, lectulo,dimissurus non permansurus.Si tales fueritis eri- Eite cor,qui potestis,& audite me. Si tales fueritis ad eius promis Mia venietis: non enim multum est ad vos, quia magna est manus is eius, qui vos vocavit: vocavit, inuocetur, dicatur illi: vocasti nos, inuocamus ter ecce audiuimus vocantem,audi inuocantes. Perduc quo pronii sisti: perfice quod inchoasti: noli deserere munera tua, cenoli deserere agrum tuum. Germina tua intrent in horreum. Abundant tentationes in mundo , sed major est qui fecit mundum. Abundant tentationes , sed non deficit qui in illo spem ponit, in quo desectus nullus est. Jutramque Amolonis Distolam iuxta eius propositum ad Hin marum quidem peruenisse , ne minimum duuium subesse potest; immo id ipsum aliquomodo arguit emissa deinde abHincmaro ad Amolonem&Ecclesiam Lugdunensem Epistola, de qua sequenti capite. Sed primam illam ad Hi marum transmissam,ut Gotte chalco traderetur, eidem traditam fuisse nullum vestigium, quinimo ab Hincmaro suppressam valde probabile. Ut pote per quam bipposititia non vera Gotteschalci lcripta seu cerua,ut vidimus, Diuitiaod by Cooste
227쪽
dlimnarentur illius vero de gemina Praedestinat ione sent filia toetius contentionis fundamentum confirmaretur. Et revera patre
ipsius Hinc mari iudicio, halce Amolonis Epistolas tam parum illi astipulari& concinere , ut nulli bi eas nec Ecclesiae Lugdunensis scriptis, nec Concilij valentini, vel Lingonensis Canonibus, nec ipsi etiam Gotteschalco ullomodo opposucrit. Quae cum ita sint, quis diuinam prouidentiam non suspiciat, eique verissimas gratiarum actiones non rependat, quod talem ac tantum Christi gratiae thesaurum,& tanti Praesulis monumentum huc usque reconditum, inimica manu eruere, & in lucem his temporibus emittere dignatus est, quibus inimici gratiae Christi, hanc ipsam veritatem obnubilare, & obruere decertant: Quo redacti sunt, quibus hic sola tela supersunt, quae in emittentium capita recidante veruin exultant & gloriantur, si Hinc maro suo sucum facete falli de fallere qua multis procliue sit edocti: Got-teschalcum & renouatam ab eo haeresim non solii ab Rabano de Hinc malo, sed de ab Amolone damnatam proclamant ; ex qua
D vlbe Gotteschalco falsa Praesidia quaerebantur, ex eadem ( in D quiunt Epistola ad Lectorem ipse habent tanti nominis suifra-D satorem, de addunt ouantes. Reputent , qui Gotteschalci mor-D bo laborant, quanti haec Amolonis scripta facere debeant, quanis dii, do huius unius ope conualescere possunt, si velint, hoc est si obla- D tum remedium non respuant, ac sibi quoquc dicta intelligant, at quae ab Amolone scripta Goltcschalco.
Quis ex Samsti Augustini discipulis ad verba illa non ob stupescat 3 Quis perteriis opusculis non rideat 3 de R. P.(absit
verbo inuidi frontem non miretur ZMemini legisse quondam D in Tertulliani Pallio , sub finem et Chamaeleontem qui audieris D haud ante gnarus, iam timebis aliquid amplius cum Leone, at ' cum offenderis apud vineam ferme sub pampino totum, ridebis illico audaciam. dc Graeciam nominis. JEpistolae illius ad Lectorem examen hic consulto remisimus, quo quisque perlectis, de expensis Amolonis Epistolis aequiorem iudicii nostri censuram ferat. Ad Primum igitur Rabanum quidem de Hincinatum duos habuit castigatores miserabilis ille Monachus, illum quidem ex inuincibili ignorantia, qui Praedestinationem malorum ad poenam concipere nunquam potuit, quin Deus auctor peccati assereretur , quales plurimi hoc saeculo boni uiti Eclum quidem habentes, sed non secundum scientiam , saluberrimam Diui Augustini de totius Ecclesiae de
Praedestinatione dc eratia doctrinam, quam capere non va
228쪽
& assentatione aulica, quo calamitas & oppressio illius Monachi, eius vanae gloriar ambitioni, ta omnimodae peruersae cupiditati deseruiret et Quales etiam nunc (quod lugendum plurimi fili saeculi temporalibus inhaerentes veritatem in iniustiatia detinent, eademque quouis modo,& totis viribus imp gnant. Sed Rabanus & I sincmarus inuenerunt Castigatores tuos, inter reliquos Ecclesiam Lugdunensem , Concilium valentinum & Lingonense, & ipsam Sedem Apostolicam digni simum lcilicet totius Ecclesiae Praesulem Nicolaum primum,ut videbimus suo loco et nec, uti Deo duce speramus, deerunt Summi Pontifices, qui ereptam & peractam post celeberiiamam per decennium in congregatione de Auxiliis disquisitionem, contra Pelagianorum reliquias, censuram, eorum impudentia coacti in publicum emittant, quam hactenus iidem Smmi Pontifices, pro bono pacis voluerunt esse suspensam. Verum Sanctissimum Praesulem Amolonem Goties chalcifuisse Castigatorem pernegamus, & contrarium iam euicimus, supposititia scripta damnasse, non illius Monachi doctrinam nec mores, Cuos prorsus habuit incognitos. Et nisi morte praeuentus fuisset , acceptis Hincmari aitteris, non aliter quam Sanctus Remigius eius succetar, cum Ecclesia Lugdunensi in Libello de Tribus Epistolis cap. a . horrcusta, illud lare vi statis & crudelitatis exemplum , eandemque sententiam Protulisset his verbis Videtur nobis sine dubio quod illa quae de ..diuina Praedestinatione dixit, iuxta Regulam Catholicae fidei tavrea sunt, & a verridicis Patribus mani estissime confirmata, re nec ab ullo penitus nostrum , qui Catholicus haberi vult reo tapuendar & ideo in hac re dolemus non illum miserabilem Mo- .enachum sed Ecclesiasticam veritatem esse damnatam. J Si A- remolo Gotteschalcum Hincmarianae fraudis inscius damnasset, utique cum Innocentio primo Summo Pontifice ad Ei,ilaopum Photinum in Can. veniam 3s. quaest. v. dixisset: Quo- .. niam id per rumorem salsum (vt assi ritis, lubreptum huic b tadi . & elicitum per insidias demonstrastis, quia res ad salutem .. rediit , veniam nos hanc in tantum vobis annuentibus post..condemnationem more Apostolico subrogamus Et sicut in is gloeta eiusdem Cananis obseruatur: Ea quae per subreptionem
obtinentur, etiam absente aduersario retrahantur cap. Cum
olim extra de Sententiis & re iudicata, nec aliquid valet, quod per subreptionem actum est. clod vel o additum est. Tres illos Archipraesules renouatae a Gotteschalcohaeresis Castigatores suisse, quasi fictos veteres Praedestinatianos agnouerint , nescio q(in ironte dici Polyikr
229쪽
squidem de illis ne verbum quidem, nec apud Rabanum, nec apud Amolonem, nec etiam apud Hincmarum, nisi in hosteriore opere de Praedestinatione , quod decennio serme post utriusque obitum perfecit, & fabulam illam de veteribus Praedestinatianis tunc Hincmaro ipsi incognitam probabitur infra
cap. Immo Rabanus ipse in Synodica ad Hincmarum , G trichalcum criminatur , nouas superst tiones de Praedestina.tione introducere. Et quantum ad Amolonem iam vidimus
cap. 22. sub finem, praecipuum Praedestinatianae illius fabulae figmentum , fictum scilicet Arelatente & Lugdunense Fausti Concilium ipsi fuisse penitus, ignotum. Sed praecise contrarium asseruit Ecclesa Lugdunensis in libello contra Ioannem D Scotum cap. q. his verbis: non potest inueniri toto tempore, ah quod suis inter Augustinum & nos, aliquam talem haerelim in D Ecclesia extitisse, nisi quod vel irium vel nos, qui eum secta' mur, istius erroris accusat. J Ninil contra hocce figmentum clarius requiri potest. dii Secundo loco dictum est: Quid accidere poterat optatius,' quam ut qua ex urbe Gotteschalco falsa Praesidia quaerebantur, ex eadem nos certum tantsque nominis suffragatorem ha-aγ beremus. J Verum Hincmaro S similibus, Amolonem suffragatorem nullomodo fuisse, iam probatum est in quaestione geminae Praedestinationis (ob quam solam damnatus est Gottes chalcus, si ob doctrinam damnatus est j in Hiiacmarum sus fragatus est Amolo, in reliquis, non vera illius Monachi scripta, sed fictilia & ipsi falso adscripta ab Amolone damnata viis dimus. Deinde etiamsi aliter contigisset, non ideo Libri Ecclesiae Lugdunensis censendi forent falsa praesidiat immo vero
ex libris illis postea editis veritate magis innotescente , iace ab Amolone acta vel scripta fuissent, irritanda & rescindenda venirent , quia veritas saepius exagitata magis splendescit in lucem: iuxta rescriptum Innocentii Papaeaci Epitc pos per Macedoniam constitutos, quod habetur 33. quaest. s. Can. Grauersi his verbis: Graue non oportet videri piissimis mentibus vestris,M cuiusquam retractari iudicium, quia veritas saepius exagitata D magis splendescit in lucem, & pernicies reuocata in iudicium dii grauius,& sine poenitentia condemnatur: Namque tructusa, diuinus est, iustitiam saepius recenseri. J Sed Se inter epistolas Amolonis& scripta ecclesiae Lugdunensis licet in illis propter id quod praua insinuatione suggestum fuerat, ut habetur in cap. Si Suando extra de rescriptis: vel 'uod subreptione &fallis scriptis impositum , damnatus fuerit Gori chalchis, nihilominus quam im ad doctrinam, ne minima quidem repe-Disitired by Go le
230쪽
rietur contradictio et ideoque scripta Ecclesiae Lugdunensu, A. 8'. non recte dici potuere falsa praesidia: eoque mines quo condemnatio Per Hincmarum m Gori chalcum lata , palam im . probari fuit, & ipsius doctrina, ctualis ab ipso Hincmaro exposita , iuxta regulas rectae fidei, in omnibus laudata & comprobata extitit. Nec etiam 1 Gott chalco, vel iis qui eius senotentiam tuerentur, quaesita eraesidia illa dici debuerunt; quio . immo liber de Tribus Epistolis, in quo solo de condemnatione&doctrina Gotteschalci agitur, ad preces & instantiam ipsius Hi mari in Gotteschalcum praelidium quaerentis scriptus suit. Et sic ex illa urbe salsa Gottesichalco quaesita praesidia nullo modo dici potuere. Postremo quod additum est: Reputent, qui Gotteschalci . morbo laborant, quanti Amolonis epistolam , & ipsi facere te tot in
merito debeant, quando huius unius ope conualescere pose .. 'sunt, si velint, hoc est si oblatum remedium non respuant, ac re
sibi quoque dicta intelligant, quae ab Amolone scripta Got- tat chalco. J Immo vero reputent, qui Pelagianarum reliquiarum morbo laborant, Monachum illum nullo doctrinae morbo laborasse in controuersu illo saeculo quaestionibus, quales propositae, de ab ipso asseriae, ipsius Hinc mari testimonio reseruntur e Propositiones autem, quae ab Amolone damnantur,
nullomodo a Gottesichalco assertas iam euicimus, sed fictitiis de supposititili scriptis a Pelagianorum reliquisi ei, ut Sancto Augulano, eicisque discipulis contigit, salso adserietas. sed& multo magis reputent, 'ua charitate eos, qui Sancti Augustini doctrinae adhaerent, fictitio illo morbo, cui taudis inscius
mederi studuit Amolo, laborare calumniantur. Reputent,ommnes & singulas propositiones illas,non minus ab eis, quos morisbo illo laborare fingunt, diuam ab ipso Amolone eroscribi,&eodem ip sensu quo a banctissimo illo Praesule impugnatae sunt, Anathemate percelli. Reeutent quanti hasce Ainolonis epistolas reuera & ex animo faciant, qui cum Amolone Sanctum Augustinum, ut Doctorem sidulissimum , & Post Ap stolum praecipuum Praedestinationi, & Gratiae praedicatorem profitentur; & omnibus & singilli, doctrinae Propositionibus de sententiis in utraque episto a es solith . subscribere parati
sunt; ut ex iis quae in examine propositionum Gotteschalco impositarum diximus. dc ex notis ad singulas epistolarum illarum sectiones appositu cuilibet obuium est. Immo etiam reeutent, quanti hasce Amolonis epistolas reuera de ex animo faciant,
qui eas saluberrimam doctrinae Sancti Ausustini de Praescientia &de Praedestinatioile, de Gratia de Libero Arbiti io,