장음표시 사용
681쪽
Confutatio. Cap. X. Part. IL Os
similiter Sanctus Augustinus de grat. & lib. arbit. cap. 2. hune ipsum Ecclesiastici locum cum aliis refert, quasi ab eis obiectum , quos cap. Iq. vocat non defensores, sed inflatores &praecipitatores Liberi Arbitria, eiusque veram intelligentiam tradit cap. Is . Gratia vero Dei (inquit semper est bolia,&per 'hanc fit, ut at homo bonae voluntatis, qui prius fuit voluntatis malae , per hanc etiam fit, ut ipsa bona voluntas, quae iam esse Mecepit, augeatur, & tam magna fiet, ut eossit implere diuina man- data, quae voluerit, cum valde persetaeque voluerit et ad hoc Eeelec enim valet quod scriptum est et Si votaeris consimabis mandata: is h. v. ri. Ut homo qui voluerit & non potuerit, nondum se plene velle ex cognoscat, dc oret , ut habeat tantam voluntatem, quanta susti-
cit ad implenda mandata: sic quippe adiuuatur , ut faciat, quod iubetur: Tunc enim utile est velle, cum possumus, & tunc utile Mest posse, cum volumus. Nam quid prodest, si quod non possu- inus volumus, aut si quod possumus nolumus. J Eandem Ecclesiastici sententiam cum aliis opposuit Iulianus Augustino, ut pensatilem & aequilibrem voluntatis humanae tueretur indifferentiam , dc victricem Christi gratiam impugnaret apud ipsum Augustinum oper. impers lib. I. num. 3. I ecca- tum est (inquit Iulianus voluntas admittendi quod iustitia ve- celat,& unde liberum est abstinere. Ostendit hoc Ecclesiasticus: re Ecclesi Deus (inquit fecit hominem est dimisit eum in manibus consilii . . fui. Posuit ante eum vitam-mortem , aquam O ignem , quod pla- cecuerit ei dabitur illi. Et pet Isaiam dicitur. Si volueritis (inquit re audieritis me, bona terra comedetis Ure. Cui ibidem respondet re S. Augustinus. Haec testimonia propter illam voluntatem dicta re sunt, in qua quisque id quod vult agit; ut si non habetur, ab co ceposcatur, qui in nobis operatur velle: Si autem habetur fiant taopera iustitiae, de ei qui illam operatus est agantur gratiae. Nec aliter etiam Sanctus Fulgentius respondens obiectionibus quae Constantinopoli ex libris Fausti (fortati procurante id Ennodiol emerserant, sibique & reliquis Africanis Episcopis pro Christi fide in Sardiniam exulibus,1 Ioanne Presbytero dc Viuerio Diacono propositae fuerant lib. a. de veritate Praedest. dc cc gratiae Dei cap. io. choniam igitur (inquit Deum charitatem et esse diuinis claret eloquiis, profecto manifestum est, quod nemo cc Deum habere possit, si se homini Deus ipse non dederit, in eo ciergo Liberum Arbitrium nostrum ad diligendum Deum & pro- eeximum, idoneum efficitur , in quo ei charitas diuinitus datur: cesine charitate enim nec Deus diligi potest, nec proximus e ut auis celem Deus diligi possit ipse se tribuit: quia Deus charitas est, & cc Deum non nisi charitate diligimus. Nis ergo Deum accipiamus, i
de verit. Praedest. degrat. lib. a.
682쪽
Ennodius D Deum diligere non valemus et Posita sum quoque ante hominem Eeelec Tic. 33 igni, et Mila, vita ct mora ut quo vult manum suam , Libero is. v. D porrigat voluntatis Arbitrio. Si enim desit voluntas libera, maia p. ' nus quoquam non porrigitur : sed eandem manum ad vitam nun D quam porrigit homo , nisi eam Deus gratuita bonitate tenuerit, asi propter quod dicitur ei a Propheta et Tenuisti manum dextera psit. D meae,.in voluntate tua deduxisti me et c. J Ita ut vanissima sit ilia v.
la Ennodij iactantia dum dicit: Credo more aspidis clausa sin
video quo se Toxica Libycae pestis extendant. Arenosusa, Coluber non haec sola habet pcrniciosa, quae reserat, ad aestima adi tionem occultorum facinorum ferenda sunt, quae fatetur et vult. a. enim ad illud pertingere: neminem suo vitio, aut negligentiaa, perire, si homo utriusque boni & mali potestate priuatur. Hossi tantum iactat potuisse saluari sine labore ullo , sinc mandato
at rum amicitia, quos peregrinantes a merito fauor tantum cce
, , testis eripuit. Proinde quod in ipsem referatur illos periisse inii telligit, quos gratia noluit diuina liberare. J
Video quosp Toxica non Lib ce sed Insubriae peltis extendant, Arenosus Coluber non Augustinus, sed quem vocant Patres Britannus Coluber, qui pestifero sermone decepit Ennodiunt, & in - eius sentitur Epistola, non hec sola perniciosa habet, tua rese rat sed reliquum quod plurimum eri Pelagianae prauitatis virus occultat. Licet quae nac sectione ab eo iubiecta sunt ex eius coniectura tantum non ex sententia siduersaris dicantur, ex his nihilominus non leue exsurgit argumentum; haec omnia ab Emnodio a Pelagianorum reliquiis decept re (si tamen haec Episto la non falso tuerit Ennodio adscripta in meram Sancti Augustini doctrinam fuisse proposita: siquidem video (inquit quo se Toxica Libeae pestis extendant, quidni dogmata Sancti Augustini Libyci seu Africani Episcopi de gratia & Praedestinatione Toxicorum Libycae pestis nomine infamare studuerit 3 Cum non patria solum Sanctissimi illius Praesulis, sed & quae iam vidi mus, & quae sequuntur ab Ennodio damnata, nisi quod ad inui diam iuxta Pelagianorum Massiliensium & similium peruersita-
tein calumniose concepta sunt, omnimode concinant, nec illi etiam dissimilibus imo maioribus calumniis, mendaciis & opprobriis eius doctrinam& famam insecuti sint: Etenim sicut hie En nodius coniicit ex aduersar ij doctrina, hos tantum posse fatuamisine labore vlla , sine mandatorum amicitia , quoi peregrinantra Disiti Coos li
683쪽
Confutatio. Cap. X. Part. II. 6ss
a merito,fauor tantum coelestii eripuit, vel imi periis', quosgratia
noluit liberare: Sic Iulianus & alij Pelagiani Episcopi Epistola sua ua .a ad Thessalonicensem Episcopum apud Sanctum Augurii num lib. Aoniae lib.,
a. ad Bonifacium cap. s. Sub nomine (inquiunt gratiae, ita fa- cc cap. r. tum asserunt, ut dicant: quia nisi Dcus inuito & reluctanti homi- .. ni inspirauetit boni,&ipsius imperfecti cupiditatem, nec 1 malo .e declinare, nec bonam posset arripere; quibus Sanctus Augusti tanus: putant velle nos fatum asserer* sub nomine gratiae:quia gra- taliam Dei non secundum merita nostra dari dicimus &c.JSic etiam . . pluribus Iulianus apud Augustinum operis impers. lib. I. cap. 8a.
noque adscribere operi Sanctorum merita formidant. Nee ac August. leseunt Plae destinatum Electoruin numerum, nec augeri pose . . se, nec minui: ne locum apud infideles, ac negligentes cohortan- talium incitamenta non habeant, ac superflua sit industriae ac labo taris indictio, euius studium cessante clectione frustrandum sit. Ita tademum enim posse unumquemque ad correctionem, aut adpro- ..fectum vocari, si se sciat sua diligentia bonum esse posse ,& lita . . bellatem suam ob hoc Dei auxilio iuuandam, si quod Deus naan. tadat elegerit. J Idem ipsum testatur etiam Hii sirius Epistola ad . Augustinum de diuisione Gratiae in auxilium quo, &si te quo non . His verbis, inquit, sanistitatis tuae ita moue tur,ve dicant quan- .c August.dam desperationem hominibus exhiberi: Si enim, aiunt, ita . . Adam adjutus est, ut & stare posset in iustitia,&a iustitia de- taclinare, &nunc ita Sancti suuantur, ut declinare non possint: si- taquidem eana acceperint volendi perseuerantiam, ut aliud vel- . . te non possint, vel sic quidam deseruntur , ut' aut nec acce- ..dant, aut si accesserint, & recedant, ad illam voluntatem pertinuisse dicunt exhortationis vel comminationis utilitatem, quae tatetsistendi, & desistendi obtinebat liberam potestatem, non ad ..anc cui nolle iustitiam incultabili necessitate conjunctum est. I .. Sic denique Galli ipsi objectionibus suis Sancti et u g istini do- Gallor ob-ctrinam linfamare conati sunt capite sexto: Quod Liberum Ar- . . i. bittium in homine nihil siti sed siue ad bonum siue ad malum Praedestinatio Dei in hominibus operetur. Ex his omnibus vel cuilibet obuium est Ennodium haere sis Pelagianae fuligine non minimum tinctuni, virus illud epotasse incautum , non Praedestinatum haereticum, sed Catholi cum, non ingratum verae & Orthodoxae fidei professorem refellere Pelagianis sententiis studuisse , eumque nomine Toxi-
eorum Lybicae pestis, saluberrima Sanctissimi totius Lybiae
684쪽
Praesulis Pharinaca venenatis scolorum pultibus de anilibus. Gallorum fabulis repellere conatum , nec satis caute vel scite 1 Reuerendo Patre laudatum, nec etiam illum tuto, ut fabulam suam de Praedestinatiana haeresi exornaret, Ennodij I icinensis Pelagianam Epistolam pro saeculi iIlius coronide hic apposuisse. Cum nee ille de Praedestinatis haereticis( quod nomen tunc non ignotum 3 nec de Praedestinatione etiam vel minimum meminerit: ita ut ex his similes etiam fuisse Fausti Gennadis, ementa titi, Prosperi, & dilectissimi R. P. Praedes inliti, Praedestinatorum titulo in Catholicos verae & perfectae Christi gratiae assertores fabulas & calumnias nemo non videar. i
C A P U T XI. Apud R. P. Simondum. Praedestinatiana haeresis in Gallia per Goreeschalu
cum renouata, & a Rabano, atque I inmaro
in duabus Synodis iterum oppresse.
Gotieschalcum a Ralano per inscitum , impuratum ab Hismaro etiam per fraudem calumniam Praedesinatorum haeresis accusatam ,sed mini, conu tam . immo ea ipsa Capita, quae isse Hismarus titiorum Praedem. natianorum erroribu ccensebat a viriae domnis Spirem
te praestantissimo, ab Ecclesia Lugdunensi, O a duabus nodis habita O propulata.
HS c & sequenti,quod ultimum est,capite supersunt expen denda quae saeculo nono in causa Gotteschalci acta sunt: sed quoniam a prima Dissertatione iam plenissime exposui inus quie- quid tam circa doctrinam,quam circa personam miserabilis illius Monachi ad mortem eius contigit: Hic e re suturum iudicauimus nulla praemissa enarratione vessia R. P. in his duobus capitibus tantum expendere. Et si haec resutatio Historiae Praedestinatianae seorsim priori nostra Dissertatione edatur,ad calcem subiicere Synopsim Chronicam & Histolicam illius Dissertationis, quq vix sine confusione iuxta consilium R. P. his duobus capitibus propositum diuidi posset. Nee aliter etiam inutilis erit haec Synopsis strictim lectoris oeulis subijciendo praecipua eorum, quae pluis
685쪽
Confutatio. Cap. XI. Part. II. 6s
ribus in Dissertatione continentur. Sic igitur Reuerendus Pa
Trecentis amplius Minis conticuerat in Gadita Praedestinatorum haeresis, cum iterum Raroli C. u culo excitata est a Gotieschataeo Pres, tera. Mom us isfuit Orbacensis in Suessisinica Diaecesi qui reliso Monasterio in Italiam ima gressus, cum peruersee do ina semina in uno Vtronens spargeret, Pinii a Rabano Epist is, qua nuper edita sunt, est eoufutatus, una ad Nothingum Veronensem Episcopum, altera ad Eber dum eiusdem ora Comitem.
Nullam hactenus saeculo scilicet Sancti Augustini , nec sequenti fuisse , nee in Gallia, nee alibi Praedestinatianorum haeresim, decem praecedentibus Capitibus iam vidimus. Nullam etiam hoc saeculo nono , nec inGotteschalco . nec in aliis fuisse priori Dissertatione nostra , Deo duce , plenius demonstratum. Hic veto strictim 1 Reuerendo Patre o ei duobus his quae sequuntur capitibus refellendo idem ipsum eonfirmandum. Et imis primis miserabilis ille dum viveret Monachus,non relicto Monarierio, sed Abbatis sui venia solennem illo saeculo ad sacrati sesima Principum Apostolorum limina peregrinationem suscepit, di peractis religiol;s votis in Monasterium reuersurus in aedes Comitis Eberardi in agro Veronensi vel Vercellensi se rece pit, ubi non peruersae doctrinae semina sparsit, sed in consertatatione cum Noctingo Episcopo saluberrimam & germanam Sancti Augustini,totius Ecclesiae doctrinam de gemina Dei Praedestinatione asseruit. Cum vero Noth ingus cum Rabano Mauro vix Archiepiscopo Moguntino collocutus retulisset quem eum illo sermonem habuerat, pollicitus est Rabanus in huius quaestionis elucidationem aliquod se opusculum in lucem editurum ( ad conuincendum, inquit, errorem eius ut ipsemet obseruauit in praefatione Epistolae illius ad Nothingum, cui de alteram adjunxit ad Eberardum.
In qua de Goreescha co inter cetera hac leguntur. Diuulgatum sic imuit in istis partibus constat, quendam sciolum nomine Gotis Mieschalcum, apud vos manere qui dogmatinat, quod Praedesti- Mnatio Dei omnem hominem ita constringit, ut etiam si quis veta cciit saluus fieri, & pro hoc fide recta atque bonis operibus cer- celet, ut ad vitam aeternam per Dei gratiam veniat, frustra&im cce assum laboret, si non est Praedestinatus ad vitam: quasi Deus Praedestinatione sua cogat homines interire, qui auctor est salutis nostrae, nonperditionis: dciam hinc multos in desperatio- MRaban. 3cHiaemu
686쪽
Epistola agAugust. DAugust. de D
De dono Perseu.c. is DPto sperdeLib. Arb. .
nem suimet , haec secta produxit: ita ut dicant. Quid mihi neces se est pro salute mea & vita aeterna laborare p quia bonum fecero&praedestinatus ad vitam non sum, nihil mihi prodest. Si autem ego malum egero nihil mihi obest, quia praedestinatio Dei me facit ad vitam aeternam peruenire. J
Non ex Rabani Epistolis, sed ex Gotteschalci consessionibus& fragmentis tam libelli quam professionis ipsius, quae ipsemet Rabano obtulit, expendenda est eius sententia, nec etiam ex Epistolis Rabant alibi minus exquiri potuit, quam ex hoc fragmento, in quo nihil de Praedestinatione Dei ad interitum cautum est, de qua nihilominus fuit praecipua, immo unica in miserabilem illum Monathum Rabani querela: sed more antiquorum Pelagianorum, & reliquiarum verbis ( ne dicam calumniose saltein oratoria exageratione ad inuidiam conceptis, ve ra non tantum Sancti Augustini, sed uniuetis Ecclesiae Catholicae de gratuita dc absoluta Electorum Praedestinatione doctrina fuit expressia: sic siquidcm ipsi Massilienses apud Prosperum Epistola ad Augustinum: Hoc autem propositum vocationis Dei, quo vel ante mundi initium, vel in ipsa conditione generis humani eligendorum & rethciendorum dicitur facta discretio: ut secuniadum quod placuit Creatori,alij vasa honoris,alij vasa contumeliae sint creati,dc laesis curam resurgendi adimere, ec Sanetis occasionem teporis asterrer eo quod in utramque partem superfluus labor sit: si neque rejectus vlla industria possit intrare, neque electus, ulla negligentia possit excidere&c. J Non huic Massiliensium dissimilis ruit Rabani sententia, nec etiam in miserabilem Monachum eadem cum Sancto Augustino sentientem dissimilis querela & persecutio. Nihilominus Sanctus Augustinus vertilitem gratuitae Praedestinationis mordicus , ut salutare& singulare Apostolicae doctrinae dogma tutatus est. Haec est ( inquit dc Praedestinatione Sanctorum cap. iet. immobilis veritas Praedestinationis & Gratiae&c. & cap.seq. Quis inquam haec audiat diligenter & intelligenter,& audeat de hac qua desedi inus ta clara veritate dubitare&c.JEt de dono perseu.cap. i8. Hoc scio neminem contra istam Praedestinationem,quam secundum Scripturas Sanctas defendimus,liisi errando disputare potuisse. J Similiter Sanctus Prosper non modo Epistola ad Augustinuasseruit eam necessario sequi ex gratia Dei vere grata ita, ideoque hanc gratia a Massiliensibus reij cir sed&de Lib. Arb. ad Russinum c. H. id ipsum assercdo addid: t. 3od quidem ita impium est negare, quam ipsi gratiae contraire. Et Sanctus Fulgentius de fide ad Putrum inter o. fidei regulas quas
687쪽
Confutatio. Cap. XI. Part. II. 6 s
quas sub Anathematis poena profiteri necessie esse asseruit. Firmissime tene, inquit, & nullatenus dubites omnes, quos vasa imisericordiae gratuita bonitate Deus fecit, ante constitutionem imundi in adoptionem Filiorum Dei praedestinatos a Deo, neque i perire posse aliquem eorum,quos Deus praedestinauit ad regnum icoelorum : Nec quemquam eorum quos non praedestinauit ad ivitam, ulla posse ratione saluari,&c. Et in Fragmento opusculi iad Eugypinum Presbyterum contra sermonem cuiusdam Pela
giani, quod Adrianus Papa in Epistolis suis . 6. ad Egilam Episcopum&s . ad omnes Hispaniae Episcopos inserens, auctori rate Pontificali confirmauit, exposita pleni inmEgratuiti&absoluta Dei Praedestinatione: Teneatur ergo, inquit, Praedestinationis iveritas , fidelibus cunctis: quia quisquis diuinum non credit in i hac Praedestinatione consilium , non perueniet ad gloriosum ieiusdem Praedestinationis essectum. J Porro aduertendum quod hic Rabanus dixit, diuulgatum in istiae partibus, dec. J & in fine & iam hinc multos in Asberationem Diamet hacsecta perduxit, cri. J Hoc oratoria amplificatione inuem tum, quo magis urgeret Comitem Eberardum, ut Gottescha cum domo sua ex teret, cum ex ipso Rabano constet in praesatione Epistolae ad Notingum , contentionem illam de gemina Praedestinatione sibi tali priuatim,etiam extra Germaniam in pago Loganae,& 1 paucis diebus ab ipse Notingo relatam,sicque ex simplici contentione, vel etiam priuat1 collatione dogmatistam simit, ut vel ex his pateat, quam parum tutum ex his commentis& oratoriis amplificationibus, milerabilis illius Monachi sentemtiam velle praescribere.
Italia in Germaniam profectis Rabano eidem libellam erroris sui obtulit, ab eoque re ab Epis opis Germaniae damnatus esto ad Metropolim Remensem remissus in Concilio Moguntino ,
ubi Rabani Epistolas illas ad Notingum, & ad Eberardum no istas habuit miserabilis ille monachus, nihil sibi conscius haereseos cuius insimularetur, Italia relict1 in Germaniam se recepit Anno 8 8. Et quoniam Rabanus Epistola illa ad Notingum malos ad
poenam prqscitos tantiam, non proestinatos certa fide credendum assirmaret, de voluntate Dei, & morte Christi pro omnibus
indistincte etiam pro infidelibus , & de Libero Arbitrio iuxta Gennadis sententiam hiberet, de tribus illis quaestionibus peritissimos totius Germaniae Theologos consuluit Gotteschalcus tribus eorrum non minus pietate,quam doctrina celeberrimorum OOoo
688쪽
Confutatio. Cap. XI. Part. II. I
nus ab ipso impetitus , & erroris accusatus praeerat, periculum quietem subiit, sed damnatus non fuit, plurium sententia &Regis ipsius itisse , ad Episcopum Hincmarum transmissus est, praeitito iuramento, ne amplius in regnum Ludovici rediret,leste certissimo Auctore Annalium Fuldensium ad Annum 3 8. his
Circa Glendas Octobres generale placitum ( Rex habuit riapud Moguntiam, in quo Legatos fratrum suorum &c. Gotten tacitalcus quoque quidam Presbyter de Prqdestinatione Dei prau8 tasentiens, Si tam bonos ad vitam, quam malos ad mortem peta cepetuam ineuitabiliter a Deo Prqdestinatos esse a stirmans, in con . . euentu Episcopoclim rationabiliter tui plurimis visum esto con- .euictus; & ad proprium Episcopum Ingumarum Remis transmis .esus est, prius tamen iuramento confirmans, ne in regnum Ludo- ceuici ultra rediret. J Notandum primo in Placito non in Concilio. re Secundo prauitatem fictith istius erroris in eo, quod tam bonos ad vitam,quam malos ad mortem perpetuam iuxta Sanctum A gustinum ineuitabiliter a Deo esse praedestinatos assirmaret. Tercio non condemnatum , sed rationabiliter conuictum. Quarto
non omnium sententia, sed insitum ut plurimis visum est, quod sic ab illo scribi qui in alteram partem propendebat, insolens est: Denique infra Rabanus hoc Regis iussu actum teliatur.
nodica vero,quae damnationissententiam continet hoc est exulum. Reuerentissimo FratriConsacerdoti HincmaroArchiepiscopo, Rabanus seruus Christi & seruorum eius in Domino lalutem. Notum sit Dilectioni vestre, quod quidam gyrouagus Monachus nomine Goreeschalc, qui se asserit Sacerdotem in vestra earro. chin ordinatum de Italia venit ad nos Moguntiam, nouas rupe stitiones & noxiam doctrinam de Praedestinatione Dei introdu-cens, dc populos in errorem mittens, dicens, quod Prcdestin retio Dei sicut in bono sit, ita de in malo : de tales sint in modo qui- ccdam,qui propter Pr destinationem Dei,qua eos cogat in mortem cire, non posivit ab errore, & peccato se corrigere, quasi Deus eos e fecisset ad initio incorrigibiles esse, & p renae obnoxios in interi. cetum ire blane opinionem nuper in Synodo apud Moguntiam ha-bita ab eo audientes ,& incorrigibilem eum reperientes annue n. te atque iubete piissimo nostro Rege Ludovico, decrevimus eum cum perniciosa sua doctrina cham iratum mittere ad vos, quatenus is eum retineatis in vestra parrochia,unde primum inordinate reces tast, de non sinatis eum amplius errorem docere,& seducere popu-liune quia iam multos seductos(ut audiui habet, de minus deuo- ros erga suam salutein, qui dicunt: quid mihi proderit laborare in
689쪽
seruitio Dei; Quia si prqdestinatus sum ad morte, nunquam illam euadam: Si autem male egero,& praedestinatus sum ad vitam,sine ulla dubitatione ad aeternam requiem vado. Hoc ergo paucis umbis , scripsimus, intimantes, qualem eius doctrinam reperimus. Vos etiam valebitis de ore eius quid sentit plenius audire, & quid inde agendum sit iuste decemere. Dominus omnipotens Sanctitatem vestram bene valentem, & pro nobis orantem in aeternum
conseruare dignetur. J . Primo obseruandum hanc Rabani ad Hincmariun non Synodi eam sed singularem eiusdem esse Epistolam, non solum, quia non fuitSyniam Ecclesiastica sed Placitu Regium, immo etiam quia ab ipso Rabano non in Synodo nomine synodis, sed peracto placito , & proprio nomine proprio sensit edita. Secundo in Placito actum de sola quaestione geminae Praedestitionis et non etiam de Gratia & Libero Arbitrio, nec de morte Christi, & voluntate Dei pro salute infidelium: licet Gotteschatacus sui Apra relatum est ) de his ex occasione in libello suo erroris Rabanum notauerit.
Tertio Rabanum ipsum &aliquot alios Episcopos(vt Lupo Ser. vato teste iam vidimus) ad exemplum Hilarii Arelatensis, ita infensos fuisse eis, qui geminam Dei Praedestinationem assererent, ut eorum doctrinam non minus, quam horrendam blasphemiam detestarentur: Quasi illi Deum crederent libidine puniedi aliquos condidisse,& iniuste damnare eos,qui non valuerint peccatum ac per hoc iudicium declinare, quod idem ipsem Rabanus hie G oto teschalco ex sensu proprio imposuit contra fidem Annalium Ful densium, contra Fragmenta quae supersunt ex libello, & prosecsione miserabilis illius Monachi, quae Hincmarus quasi omnium pene peruersitatu foetidas & cqnulentas taces impugnanda collegit: contra plurimas & saepius repelirus ipsius Hincmari declarationes, qui non tantum miserabilem illum Monachum de Praedeastinatione Dei, nihil aliter sentire quam Prudentium Episcopum Tricassinum, Ecclesiam Lugdunensem, & utrumque Concilium Hinem. de Valentinum & Lingonense sepius testatus est: Verum etiam in Pridest. opere de Praedestinatione Cap. II.pag. 63. eos omnes conferendo cum priscis (quos finxit Pr destinatianis, asserens illos Praedesti nationemDei ad peccatum docuisse, de Gotteschalco & aliis cona' trarium agnoscit: Moderni, inquit, Pt destinatiani dicunt: Prae- D destinauit Deus reprobos ad interitum no ad peccatum,cum non D nisi per peccatum perueniri possit ad interitum. Et quoties hqresis Capita quae Gotieschalco impossiit siue Epistola lina ad Ecclesiam Lugdunensem, siue ad Nicolaum Papam, siue ad Egilonem Senonensem recensuit. Licet eius sensa iniquis verbis semper in Disiliped by COOste
690쪽
deterius exposuerit, nunquam tamen eum illius impietatis nota.uit: Ex quibus patet nullam fidem habendam huic lingulari Rabani Epistolae, nec ex illa metiendam miserabilis illius Monachide Dei Praedestinatione sententiam, eoque minus quod ea quae hic Rabanus Gotteschalco tribuit,videntur laltem limitatione de sumpta ex Gallorum calumniis in Sanctum Augustinum Cap. n. Quod per Dei potetiam Deus homines ad peccata compellati is .
Quod quidam homines no ad hoc a Deo creati sunt, ut virum adi ipiseantur aeternam dc 1 .Quod qui Euangelicae praedicationi non credunt ex Dei Pr destinatione non credat,& quod Deus ita de fi . inierit,ut qui que non credui,ex illius constitutione non credat JQuareb notandum quod dixit Rabanus decrevimus eum cum per niciosa sua dochrina gamnatum mittere ad vos, nullomodo conuenire cum Annalibus Faldensibus, in quibus conuictus quidem dicitur, non damnatus, sed multo minus conuenit cum sequentibus, ubi asseritur iudicandum remitti. Vos etiam valebitis, laicauit, de ore eius qui emit plenius audire, quid inde agendum sit iuste de- eernere. Siquidem si damnatus, quomodo de eo iuste decernere. Hoc omnem in iudiciis absurditatem exuperat; nihil notius,nihil certius tam ex Sacris Canonibus, quam toto iudiciorum ordine
ne bis in idem Can. Apoth. is. Sancti Basilij Epistola ad Amphilochium Can.3. c.& in Photij Nomocanone tit. s. cap. II. Ita ut verius sit miserabilem illum monachum, non damnatum in placito Moguntino, quamuis hoc Rabanus asseruerit, qui in eo non tam quid Sestum quam quid optaret referebat. Quinto quod additum: suia iam mi hos ductos ut auiuis habeter minus deuotos erga suamsalute, qui dicunt quid mihi proderit Gre.JMerum commentum, quale iam vidimus ex Epistola ad Eberariadu 'iam hinc multos, inquit, in desperatione seimet haec secta erauxit,&cd Hocque, quo magis induceret Hin arum, ut mi erabilem illum Monachum in monasterio recIusim coerceret: Nec ullus unquam de his sectatoribus locutus est, nec habere potuit ut iam vidimus. Denique tantum abfuit ut miserabilis ille monachus discipulos colligeret, & publice dogma filum de gemina Praedestinatione profiteretur (quod ut aiebat Lupus Abbas Ferrariensis ad Rarolum Regem multi audacter loquuntur, sed intelligetiter pauci capiunt i quin ex Fragmento Epistolae eius ad Ratramnum, patet eum licet plurimos de eo celebres pietate, Ac doctrina viros consuleret sententiam tamen propriam illos celac seselis exceptis Iona, Lupo,dc Marcumdo, quibus mentem sitam aperuit: Nec etiam Uvalafiido Strabo Augiae diuitis Abbati,licet amicissimo, ipsi evlicuerit, ut in silo conqueritur gratulatorio carmine ad Gotteschalcum.