장음표시 사용
701쪽
Confutatio. Cap. XII. Part. II. Os
stolicae fidei proditaribus,ra calumnia praedestinatorum nominea Pelagianis eorumque reliquiis imposita fuere, sic & nos omnes iisdem bellum indicimus, nec tamen inter nos conuenit. Hoc s Ium inquirendum, utriam illi omnes hostes fuerint miserabilis illius Monachi, quem haereticum Praedestinatianum cum H in maro suo fingit R. P. & eius doctrinae, quam quasi haereticam MPraedestinatianam quatuor Capitulis suis risensibus impugnat Hincmarus: Nos vero cum Prudentio, utroque Lupo, Ecclesia Lugdunens,dc gemino Concilio Valentino & Lingonensi,assetimus & Catholicum Gotteschalcum &doctrinam, quam ex illo retulit & impugnauit Hincmarus, esse orthodoxam, & in omni-hus tum Conciliorum illorum Canonibus, tum tribus praesetis
Eeclesiae Lugdunensis libellis, plenissime confirmatam. Neque enim (ut iam vidimus & probauimus: ex ipso Hinmaro alia truit miserabilis illius Monachi de Praedes inatione sententia, quam
Deum sicut omnes electos suos incommutabiliter per gratuitam gratiam praedestinauit ad vitam aeternam, similiter omnino omisnes reprobos qui in die iudicii damitabuntur, propter ipsorum mala merita per iustum iudicium seum incommutabiliter prqd stinasse ad mortem merito sempiternam: s Et eadem nec alia fuit sententia Ecclesiae Lugdunensis, & Conciliorum Ualentini &Lingonensis: contra vero dc Hincmari & Conventiculi Carisaci definitio fuit, nullam eme Dei in reprobos, qui propter Ha mala merita in die iudicis damnabuntur, Praedestinationem ad mortem aeternam. Itaque praeterquam quod in tribus aliis capitibus plurimum dissident, & opponuntur inter se Hincmariana Capitulare Canones Conciliorum illorum: non satis patet qua fide hic R. P. dixeris utcunque in aliis forte dissideant. J Siquidem quoad controuersias saeculo illo agitatas toto coelo inter se distant, ut etiam ipso R. P. teste, sequenti sectione videbitur.
Et quatuor Hinemari Capitulis , quibus quatuor Got-reschalis Capitula eliserat, contraria quatuor Sonodus asentina op
posuerit Atque haec ipsa Onodi Valentinae Capitula in Onodo Lingonica posthac confirmata, ct in Tullens apud Saponarias oblata, re
relicta, cum ad Hinc marum peruenissent accurate, ab eodem confutata fuerint Ousque ipsius, eae illi oppugnabant constabilita.
Quomodo igitur dictum praecedenti sectione utcunque in aliis fortisse dissideahil cum hic ipso Reuerendo P.teste)in his quatuor Capitulis, in quibus tala contentio, & in quibus tantum impugnata fuit miserabilis illius Monachi doctrina, ex diametro virorum De definitiones de sententiae fuerint oppositae. Scilicet
702쪽
miserabilis illius Monachi Prudentii & aliorum plurimorum cum Ecclesia Lugdunensi & duobus illis Conciliis Valentino de Lingonensi ex una parte, & Hincmari cum suo surtivo Cati siensi Conventiculo ex altera: nec ulla alia mota fuerit saeculo illo de Praedestinatione Dei & gratia Christi controuersia, nec ipse Got-teschalcus alia de causa impetitus sit, quam propter illa quatuor Capitula , desampta per ipsum Hinc rum ex libello illius &Chartula professionis, quae ipse miserabilis Monachus in Placito Moguntino ipsi Rabano obtulerat, quque quatuor Capitula ipse Hincmarus selegit, 3c suscepit impugnanda, quasi omnium peruersitatum foeces in se continentia,in opere suo de Prqdestinatimn ne Cap. a. in principio. In hoc autem tempore, inquit, quidam M Gottelchalcus , dec. De omnibus quae peruerse tunc temporis D sensa cognouerat,quatuor sibi elegit Capitula, omnium pene per-M uersiintum illarum foetidas&eoenulentas sexces in se continentia,
M quibus simplicium & deuotorum sensus peruertere, & Magistri sibi nomen usurpando post se discipulos trahere, &c. JEt omnia illa falso & ex calumnia miserabili illi Monacho ab Hincmaro imposita suo loco euicimus, sed teste Hincmaro ex his patet omnem illius peruersamisi qua fuisset) doctrinam in illis quatuor Capitulis quae ipsemet impugnanda selegit, suisse repositam, haec ipsa quatuor eius Capitula aliis Hincmari quatuor Capitulis furtim in Conventiculo Carisiaco elisa. Sed valentinis de Lingonensibus confirmata: Et sic etiam ipso Reuerendo P. teste, tota miserabilis illius Monachi doctrina, quam quasi coenulentas taces damnauit Hinc marus, sicut ab Ecclesia Lugdunensi, sic etiam a geminis illis Conciliis Valentino & Lingonensi confirmata & collaudata .
Sed miriun qua confidentia (ne dicam temeritate Capitula illaei duobus legitimis Coneiliis definiri, ab ipso Summo Pontifice
confirmata, ab Ecclesia uniuersa recepta, R .P. dicat ab Hinc maro accurate confutata, verius dixisset miserrim E & nequissime impugnata. Perpetuis siquidem conuitiis & libros Ecclesiae Lugdunensis, de Conciliorum illorum Canones de ipsorum auctores insequitur, de sophisticis argutiis,non sacrae Scripturae & Sanctorum Patrum auctoritate impugnare nititur definitam hanc Ecclesiae doctrinam: Allata vero ab Ecclesia Lugdunensi tam Scripturarum quam Sanctorum Patrum testimonia in refellendis quatuor Cansiensibus, & adstruenda sua de miserabilis illius Monarchi doctrina, ne minimum quidem attigit.
Nusquam tamen in tam varia ancipiti contentione dissimulacisti' a Lugdunensibiu veterum Pradestinatorum errores, quos His Disitired by Coos le
703쪽
Confutatio. Cap. XII. Tare. II.
mairus in Goiteschalco reprevendebat, barite rabari aut piareremn posse.
Lugdunenses nullo modo de veteribus Praedestinatianis, qui nulli fuerunt, nec de illorum erroribus egerunt ; immo (vtiam vidimus) ex eorum libello in Ioannem Erigenam cap. . figmeniatum illud de veteribus Praedestinatianis,quasi calumniam in sancti Augustini, & totius Ecclesiae doctrinam abominati sunt: erarotes vero Catholicis, nomine Pr destinatorum , a Pelagianis eorumque reliquiis impositos non minus execratus est Got-teschalcus, quam Ecclesia Lugdunensis . neque illos minus in Ecclesia Lugdunensi , & definitionibus utriusque Concilii Valentini, dc Lingonensis reprehendit Hincmarus, quam in ipse Gotteschalco, ut patet ex omnibus locis, in quibus de nouis Ptqdestinatianis locutus est, &iam in sectione proxima videbi- . tur, quod maxime obseruandum, hoc siquidem omnem cautulandi occasionem elidit, & penitus destruit.
Erraret hi duo erant praecipue, quorum alter Praedestinationem ipsam flectabat, alter arbitru libertatem. Praedestinatos quippe a Deo reprobos ad interitum docebat Gotieschalaus, falso id dui comendebat Himmare'.
Errores illi duo imis Prosperum Epistol1 ad Rustinum, non Prqdestinatianorum s qui nulli fuere) sed calumniose a Pelagi norum reliquiis Sancto Augustino impositi. Sic etiam Gotte chalco, Lugdunensi Ecclesiae, & Patribus utriusque Concilii va
lentini & Lingonensis,ab Hincmaro eodem animo & per calumniam impacti, ut patet ex ipsorum scriptis. Nec enim aliter, ut inta videbitur, Gotteschalcus, Prudentius, uterque Lupus,Ecclesia Lusdunensis, & virumque Concilium Valentinum & Lingonense de Gratia & Libero Arbitrio senserunt, quam Sanctus Augustinus: Immo illum sequendum , non Gemutatium Massiliensem tantum professi sunt, nee etiam aliter praedestinatos reprobos ad interitum,sest ad mortem aeternam docuere illi omnes.' praecipue miserabilis ille Monachus, quam Sanctus Augustinus, Sanctus Fulgentius, Sanctus Isidorus, dc aliis praetermissis Adrianus Papa primus: nempe propter ipsorum reproborum mala merita ipsos praedestinatos ad mortem aeternam: Nec magis hoc male dici contra Gottesehalcum, quam contra illos omnes, Ecclesiam Lugdunensem, Prudentium, utrumque Concilium, Scalios contendit Hincmarus. Ita ut certissime iuxta Reuerendum P. Apra cap. 8. aut eadem cum illo miserabili Monacho tabella
704쪽
Ecclesi D damnandi sunt illi omnes, aut quq illos abseluet, eadem & mis Lugdun. D tabilem Monachum illum abis tui necesse erit, nec est quod vel ' minimum discrimen fingi possit.
D Et cur ita sentirest causam exponens, in operis sui cap. is. Vete M res aiebat Praedestinatiani, reproborum Presel inationem ad in- γ' teritum confitentur, quos sicut dicunt a Deo prqdestinatos ad in-'3 teritum, ita etiam ad peccatum: hoc moderni Praedestistatiani co lore mutant, sed odoris & saporis intelligentia redolent: dicunta' enim , yrae destinauit Deus reprobos ad interitum,non ad pecca- D tum; cum non nisi per peccatum perueniri possit ad interitum.J
Hare ab Hincmaro non magis in Gotteschalcum dicta, quam in caeteros omnes, etiam in Lugdunensem Ecclesiam, de Patres v-triusque Concili j Valentini & Lingonensis: immo vero magis& praecise in Canones a. & 3. Concilii Valentini & Lingonensis, quos ibi singulariter impugnat: utque illud omnibus pateat, &. omnis tergiversandi & caui Ilandi occasio abscedat, quamque parum accuratus sit Hincmarus, ut ostendat in veteribus ( quos fingit 3 Praedestinatianis condemnatos fuisse aduersarios, hic subiicere necesse est: primam sectionem capitis illius is . ex qua fragmentum hoc Reuerendus Pater desumpsit. Hincm. de H Et quia de duobus Capitulis (inquit Hincmarus, de x. &3.
. , , D Canonibus Concili j Valentini & Lingonensis) nescimus a quo
D ex Flori scripto, de Pr scientia & Praedestinatione Dei excerptis, ,, sigillatim praemissis sententiis ex orthodoxorum verbis, &sensibus pro mediocritate ingenioli nostri respondimus , ut congruens, tilis ostendere valeamus, de quorum verbis Capitula 1 nobis ex.D cerpta, & a praefatorum Capitulorum compositore reprehensa D collegimus,necessarium duximus alligare in quatuor fasciculis adas comburendum Eietania, quae in Dominici tritici medio prisci se-M minarunt Praedestinatiani, varia quidem voce, sed cognata, pa- , rique impietate , de Dei Praescientia & Praedestinatione suum D dogma perniciosissimum componentes, quos Augustinus & Pro-,, sper suis scriptis sufficientissime revicerunt ,& contra quos Beas, tus Coelestinus decreuit; quorum unum est, quia secundum prq-a, scientiam Deus homines damnet pro meritis suae vitae, quae nona, habuerunt morte prouenti, sed habituri essent, si viverent. Aliud si est quod ab eis, qui non sunt praedestinati ad vitam, non auferat D percepta Bapti imi gratia originale peccatum ,& licet pie , iuste-D que vixerint, nihil eis prosit, sed tandiu reseruemur donec ruant
D & pereant: Et quod liberum arbitrium in homine nihil sit, sed si, an ue ad bonum, siue ad malum Pretdestinatio Dei in hominibus
705쪽
Confutatio. Cap. XII. Part. II. cra
operetur: quoniam Deus tale in hominibus plasmet arbitrium, . quale est daemonum, quod proprio motu nihil aliud possit velle tanisi malum.Tertium,est quod idem sit Pr scientia quod Praedesti- .enatio. In quarto autem Prqdestinationem electorum ad vitam cenon denegant, & reproborum Proestinationem ad interitum reconfitentur, quos sicut dicunt a Deo Pr destinatos ad interitum, cetra etiam ad peccatum: De quibus moderni Praedestinatiani v- num non tangunt, aliud transiliunt, tertium declinant, quartum cecolore mutant. Sed odoris atque seporis intelligentia redolent: re Dicunt enim: Praedes imuit Deus reprobos ad interitum, non ad cep eccatum: cum non nisi per peccatum perueniri valeat ad inte- ccritum. JEx his quis non miretur non accuratam consurationem iuxta R. P. sed verius miserrimam & nequissimam Hincmari amuis iam, ut facilius aduersarios impugnet, fingit suo genio ex Gallorum in Sanctum Augustinum calumniis etiam ex ipsis Massilienasium erroribus, qualem voluit praedestinatorum haeresim, quam ineptissim Ecomminiscitur, 1 Beato Coelestino Summo Pontifice , a Prospero, etiam a SanNo Augustino damnatam, eamque peruersam doctrinam in quatuor capita quasi quatuor fasciculos colligit,deinde aduersiariorum sententiam cum illis conserens De Iibus, inquit, moderni Praedestinatiani , unum non tangunt, iud transiliunt, tertium declinant, quartum colore mutant, & in hoc ipso fatetur eos illorum impietatem qua Deum peccati Auctorem esse volunt prorsus reiicere, & ni nilominus cap. quasi eadem cum priscis Praedestinatianis sentientes, in ipsis condemnatos nullo modo audiendos concludit. Quis hanc argutiam, immo impudentem magis nequitiam non miretur Deinde aduertendum qua impudentia duorum Conciliorum legitimorum Canones arguat, & Praedestinatianorum nouorum nomine haeresis notet: Similiter notandum omnes eius aduersarios , quos nomine nouorum Praedestinatianorum compre hendit huiusce haeresis nota, in utroque Capite a R. P. notato, hic ab
H incinato ipso liberari: si quidem quoad Liberum Arbitrium,&c. dixit Hinc marus illud transiliunt, & quoad praedestinationem similiter, quod asserant nullos ad peccatum praedestinatos . Aduertenda etiam mira Hincinari s Atilitas: Moderni inquit, MPr.edestinatiani colore mutant, sed odoris & saporis intelligentia . . redolent,dicunt enim: praedestinauit Deus reprobos ad intVritum. non ad peccatum: cum non nisi per peccatum perueniri valeat vead interitum:J Quasi vero idem ipsum eadem ratione dici non is possit de Hincmariano seu Carisiensi Capitulo , in quo alseritur reprobis poenas aeternas a Deo praedestinatas, non reprobos pra-
706쪽
destinatos ad poenas: Qubd non nisi per peccatum perumiri valeat ad interitum, seu poenas aeternas. Caeteros autem (vt habetue Carisiensi Capitulo primo j quos iustitia de iudicio in massa per ditionis reliquit, perituros praesciuit, sed non ut perirent praedestinauit: Poena autem illis quia iusta est praedestinauit aeternam. JSi enim is qui asserit cum Augustino, Fulgentio, Itidoro & aliis
gratiae defensoribus, Deum impios ad intentum, vel poenam aeternam pr destinasse, non vero ad peccatum, merito tamen a cusari potest, quasi lentiat etiam ad peccatum impios praedestinari : uia non nisi per peccatum peruinis eineat Mimmtum. Pari omnino ratione qui cum Hinmaro agnoscit poenam aeternam
impiis pr*destinatam; non nisi per peccatum perueniri v
leat ad mortem aeternam, quae ii Deo prinestinata ritisse conceditur. En quam accurate ab Hiiacmaro coniurata iuxta Reuerendum Patrem aduersantium scripta; iis nempe argumentis, quae sua ipsius decreta labesectent, & eandem impietatis accusati nem quam aduersariis, immo & Sanctis Patribus intentat, in seipsum deuoluant.
Ideo ergo ademnatos ad interitum diei non probabat: quia hoo posito coiisquens arbitrabatur , ut etiam ad peccatum praedestinata crederentur: quia error fuerat veterum Praedestinatorum realentina porro nodi auctores, etsiquia id consequi non censebant, adestinari ad moriem impios cum Gottshalco dicere non refugerent: Pradestinationem tamen ad peccatum, quam inducebant Praedemnatiani, sic exhoirebant , ut Ara canam Synodumsecuti, Anathema in eos pronuntient, qui ad malum aede naria Deo quemquam credunt.
I deo Praedestinatos ad interitum ves mortem aeternam non probabat Hincmarus: sed math suo genio tui alij plurimi 3 nimium confisus,& in eo ei doctrina SanctorumPatrum alienus fuit,maxime Sancti Augustini, & Sancti Fulgenim,qui librum integrum de
hoc uno argumento edidit. Nec etiam Sanctum Isidorum sua pertinacia cum Gotteschalco, Prudentio, Ecclesia Lugdunensi. Nutroque Concilio impugnare & damnare erubuit: nec venia dignus : alioquin masis innocentes Pelagiani, Massilienses dc reliqui Gallorum qui simili pretextu,& pari temeritate Sanishum Augustinum eisibue discipusos insemauerunt dicentes , iuxta Pro Perum ad Rustinum; eum Liberum Arbitrium penitus submou re,& sub gratiae nomine necessitatem praedicare satalem, &c. JTunc siquidem de tanti viri Religio eiusque doctrina tanta,& Suis mori in Pontificum, dc Doctorum omnium, de totius Ecclesiae auctoritat olidata & confirmata fuit, ut nono illo saeculo, etiam Diqitipod by Cooste
707쪽
Confutatio. Cap. XII. Part. II. Ot
ipta Hincmaro teste omnibus pro lege haberetur. Sed & ad plenissimam Hinemari & similium, qui Deum poenas improbis praedestinare asserebant: sed improbos pcmis 1 Deo praedestinari,profiteri refugiebant resuritionem, Ecclesia Lugdunensis in libello de tribusEpistolis inuictissim h demonstrauit,nullam in his propositionibus, quoad Deum fingi possedisserentiam,
diutramque necessario admittendam. Qua ratione, inquit, dici
potest,quod isti tam multiplici sermone firmare conantur, iniquis di impiis in malis suis perseueraturis, poenas 1 Deo esse praedestinatas, ipses vero non esse praedestinatos poenis 3 cum utique non viij, sed illi omnino eas passuri sint, quibus sunt praedestinatat; Et sicerium est apud omnipotentem Deum, qui eas sint passuri, sine dubio & decrerum di definitum sit ipsos esse passuros: sicut enim certas poenas eis, qui passuri sunt praedestinauit: ita ceriissime eo dem, quia digni sivit ipsis paenis, praedet inauit. Sicut vero iniustus non est, diguis praeparando poenas ; sic proculdubio iustus
est dignos praeordinando paenis r utrumque ergo praescitum , virumque praedestinatum, quia utrumque iustum mainfesta veri tas declarat, nec necessitatem eis pereundi sua praescientia , vel Praedestinatione imponit, quos aediu, ut conmerterentur expectauit,& quia conuerti noluerunt, iusta ultione damnauit. JNec Praedestinatianorum unquam error fuit, sed Pelagianorum & reliquiarum commentitia opprobria tutiam vidimus ex Prosperoi fatali necessitate aliquos praedestinatos Esse ad peccatum hucque exhorruerunt Ualentinae , & Lingonensis Synodi Patres; sed de exhorruit Gotteschalcus ipse, ut patet ex eius Conis fessionibus &libello apud ipsem Hincmarum , qui etiam in fine ueraefationis operis sui, de Praedestinatione, agnouit ipsius sententiam, cum doctrina utriusque& valentinae & Lingonensis Synodi conspirare. Et licet valentina & Lingonensis Synodi praedestinationem ad peccatum sic horruerint, ut Arausicanam Synodum secutae, Anathema in eos pronuntient, qui ad malum praedestina ri a Deo quemquam credunt; Nihilominus Hincmarus non eruisbuit eas sicut Gotteschalcum, de reliquos infamare, nomine nouorum Praedestinatianorum, quasi praedestinatos etiam ad peccatum tacite assererent: Cum non nisi per peccatum perueniri valeat ad interitum: siquidem , ut iam vidimus, contra geminam illam Synodum , etiam specialiter hoc ab Hincmaro scriptum fuit: imnio in illa ipsa Capitula, quibus hoc Anathema cautum ait, ita ut ne vel minimo praetextu insolens eius impudentia dc temeritas excusari possit.
i inreeadem rursus Ecclesia Lugdunensis, Antistes Re- Eccles. Lugdum
Libell. de Tribus V pistolis. Disiti sed by Omle
708쪽
migius, ta libra de tribus Epistolis,mae mari contra Gotteschalium isto respondens , etsi quod ille de Pradestinatis ad inimium dixe
rat,meliorem in partem interpretari studet . necessitatem tamen male agendi 'adestinationemqne ad peccatum,qtiam Pradestinistiani dis cetant,quam non abs re Gotteschalco imputabat mum ris respuit pariter, penitusque auersatum
Librum illum Remigi j Sanctissimi Prcsulis, & Ecclesiis LM
dunensis non minore calumnia infamare studuit Hincmarus,
quia, reliquos, & ipsos Concilij Valentini & Lingonensis Canones; siquidem in opere de Praedestinatione cap. M. pag. 232. agen de septem fidei tegulis, ad doctrinam de absoluta Dei PCedestinatione in eo traditis. Septem subiunctas, inquit , inuenimus non veritate, sed nomine regulas; quia non fidei (sicut ibidem seriaptum reperimus) regulae, sed ad infidelitatem simplicibus protensa sunt retiacula, qtiae verborum dc sensuum consonantia,ei dem auctoris, cuius & Capitula Concilii Lingonesi, nostrae humilitati, a vestra data sublimitate fore creduntur, dec. J Et paulo post: Et sic per septem illas non veras regulas, cled fictas reculas, scut solent forciant sacere ad ora vasculi melle, & in inferioribus partibus venena supponere, orthodoxorum verba detruncara proponens, &c. JInsuper, quod aduertit Reuerendus Pater, Ecclesiam Lugd nensem studuis in meliorem partem interpretari , quod G otteschalcus de Praedestinatis ad interitum dixerat: qui verba Epistolae Hinem ri conseret cum scriptis apud Hinc marumipsum miserabilis illius Monachi propositionibus: videbit Hinemarum non studuisse in meliorem partem interpretari, quod G otteschalcus, de praed stinatis ad interitum, vel ad mortem aeternam dixerat, immo umro iniquiorem in pariem scripsisse Hincmarum; & nihilominus Ecclena Lugdunensis perseum Praesulem Remigium ,propositio-tiones illas absque ulla intepretatione absolute,&fine ulla haesitatione, ut Catholicas asseruit, & suo calculo comprobauit, inuno vero illas etiam ea firmitate & certitudine roborauit, ut septem illas quas in hac doctrina exposuit regulas, quasi 1 Catholicis omnibus tenendas tradiderit, & quicumque his contraria sapit, non tholich sciitire comprobetur, ut refert ipse Hincmarus dicto Capite si . easque regulis ibidem non accurrate ,sed nequissime paucis verbis refellit.
Sed ut expressius paucis innotesvit in hac quaestione Remigii& Ecclesiae Lugdunensis sensus, hac tandem recapitulatione iudi- ciuin suum concludit. Videtur nobis sine dubio, quod illa quae de diuina Praedestinatione dixit, iuxta regullam Catholicae fidei vera
709쪽
Confutatio. Cap. XII. Tart. II. caes
sunt, & a veridicis Patribus manifestissime confirmata , nec ab i. Ecclesivllo penitas nostrum, qui Catholicus haberi vult respuenda: Et is Lugdun. ideo in hac re dolemus non illum miserabilem Monachum , sed is Ecclesiasticam veritatem esse damnatam , J Quid a fictilia illa .. Reuerendi Patris benignae interpretationis euasione magis alie- .
sed quod dat R. P. accipimus. Necessitatem , inquit , mali agendi , PrqdestinationEmque ad peccatum, quam Pr destina iani docebret, omninb respuit, partiarque auersata est Ecclesia Lindunensis. J unde concludit quod hoc Capite susceperat, ut ipso Capitis titulo significauit, Lugdtinensem Ecclesiam Onodumque Valentinam in causa Gottshalci Pradestinatianorum erroria o minime se aream. J At quis non miretur virum perspicacem , non aduertine quid inde sequeretur. Sequitur enim primo impostorem Hincmarum & impudentissimum calumniatorem suis Ie , qui Ecclesiam Lugdunensem, Synodorumque valentinaeae Lingonensis Episcopos Prqdestinatianorum nomine ubique inlimat, inaudititque conuitiis passim proscindit, quasi veterum Proestinatianorum errores sescitarent, quod tamen a veritate alienissimum esse R. P. vltro agnoscit, cum ipse teste errores illos Ecclesia Lugdunensis, Synodusque Valentina omnino res puerit, di penitus auersata sit. Sequitur se indo nullos hoc IX. Seulo Presestinarianos suis. se, cera enim ubique Hincmarus fateatur non aliam fuisse Gotateschalci doctrinam quam Ecclesic Lugdunensis & Synodi W-
lentinae: Ideoque omnes pariter Modernorum Pradestinatianorum nomine comprehendit. Si ab illis erroribus immunis teste Reuerendo Patre Ecclesia Lugdunensis, & immunis Valentina Synodus, immunis etiam procul dubio Gotteschalcus, cum in una eademquemoctrina pro arbitrio nunc fingere , nunc amouere,
hominis sit non aperti, non ingenui, sed versuti & fallacis, de ad sesceptae causam potius quam ad veritatem respicientis.
Si qui sint, inquit, qui ex hoc scandaligari videantur, tan' .. . ad quam per illud praedestinationis verbum necessitas male agendi, re Titho. E- euiquam imposita esse significetur , instruendi potius fuerunt, .. pistolis. quod Deus neminem praedestinet ad peccatum, sed ad tuendum. supplicium pro peccato : Nec ista Prqdestinatione aliquem co- .. Mi ad malc agendum , Ex quibu/ hqiut Lugdunenses quod ad hoc is caput attinet , Praedestinatorum errorib- haud quaquam PFa
710쪽
rum de similes censuram, & admonitionem non agnoscat quis non toto corde suscipiat Eos quicum Hincnuiro Pr destinatos ad interitum dici non reciperent & improbarent, quia hoc posito consequens arbitrarentur, ut etiam ad peccatum predestinati crederentur , instruendos refert, nec ideo reiiciendam Ecclesiae fidem de gemina Prqdestinatione docet Remigius & Ecclesia Lugdunensis. Quid hic Reuerendo P. & Hincmaro suor nisi ut hunc errantem melius instructus &resipiscens R. P. abiiciat. Sed ex his liquet, inquit, Lugdunenses Praedestimatorum erroribus minime
suefragari j quis hoc intendat 3 Sed etiam liquet miserabilis Monachi de Praedestinatione doctrinae, etiam qualis ab Hincmaro proposita fuit plenissime sustragari: immo doluisse Lugdunenses
non illum miserabilem Monachum, sed in eo Ecclesiasticam veritatem esse damnatam, ut praecedenti sectione vidimus. In quo
De altero, quod Liis,m Arbitrium labefictat: Anfatebimur fera Mos ' At ue adeo huic etiam errori non fanent, ut illam detesterumner,ct in Gottsh cum eadere pretiisse non credant: me enim
D ratiocinamur. Additur, in illa Epistola dixisse illummia at serabilem Monachum , quod postquam primus homo Libero at Arbitrio cecidit, nemo nolitum ad benE agendum, sed tantum ad D male agendum Libero potest ubi Arbitrio: quod est utique non D talum mirabile, & inauditum, quantiam nobis videtur etiam D incredibile, ut homo inter fideles, &afidelibus nutritus, ae eru-D ditus, & in Ecclesiasticorum Patrum scrietis non partim exerci-yytatus, hoc dicere vel sentire potuerit, quod post primi hominis D lapsum nemo fidelium ad bene agendum Librio possit uti Arbi-aa trio, sed tantum ad male merulum. Tanquam in nobis non fiexa Liberum Arbitrium nisi ad malum, ad bonum autemsita in no-ai ias Dei gratia absque Libero Arbitrio operetur: Si enim dixissetat generaliter nemo hominum .di addidi fine Dei gratia liberoax bene uti potest arbitrio , esset Catholicus sensus, & Catholicam omnino assertio. Cum autem dixisse arguitur, quod nemo non strum, id est, fidelium nisi tantummodo ad male agendum utin possit arbitrio,quid aliud tali dicto, & tali nouitatis praesemptio-
D ne asseritur, nin quod humanae mentis arbitrium, quod ante pe yy catum ad verum bonum amandum, & desiderandum, & fruen- D dum erat liberum, ita primo homine peccante vitiatum sit, rem perierit, ut deinceps tantummodo ad malum remanserit in homia, ne Liberum Arbitrium: Ab bonum vero agensim siue haben. dum, nullum sit hominis Liberum Arbitrium; sed tantum diui-Mi nae gratiae donum; quod genus erroris necapud haereticos, nec