장음표시 사용
721쪽
liti Et rursum illos omnes impios & peccatores, pro quibus idem Filius Dei nec corpus assumpsit, nec orationem, nec dico sanguinem fudit: neque pro eis ullomodo Crucifixus suit. Quippc quos vpessianos futuros esse praesciuit , quosque iustissime in aeterna prae- cipitandos tormenta praefiniuit, ipsos omnino perpetim saluari Mpenitas nolit. J Cottet chalcus in saepe fato suo libello ad Rabanum Archiepi niueucopum setipsit. Proinde quod fidc lissire credo, fidentissime lo- M ibid ea. 1..
quor, & cereissime pariter ac fructuosissime confiteor, atque u pag. 1xs. racissime profiteor: Qsiod Deus noster OmnipotenS omnium crea- ccturarum conditor dc factor, electorum tantummodo cunctorum cegratuitus esse reparator dignatus est,& refector: Nullius autem is Reproborum perpetualiter esse voluit saluator, nullius redemptor& nullius coronator. I cerita. - re vita rufa m Tm mmmdcv-Para aret si
PRAEFATIO LIBELLI SEU COLLECTANEI Sancti Prudentij Episcopi Tricassini,
De Tribus quaestionibus Ad Himmatum & Pardulum. Ex Codice R. P. M. Sirmondi, Seletalis Iesu Pre teri.
Cuius Libelli Meminit Rabanus Epistola ad Hinmata
rum in principio. Hincmarus in opere de Praedestinatione cap.3 . pag. xyl. Et Sanctus Prudentius ipse in opere contra Ioannem Scotum cap. . pag. 23 . dc cap. 1 . pag. 3s . His
vcstis et Etsi nusquam eorum ( scilicet Sanctoriim Patrum) scripta Iegisses satis ea te poterant de his omnibus informare , quae ante biennium ex illorum libris deflorata quibus fratribus conserisia Synodi mittere curaui. Ja m
722쪽
EPISTO L AS. PRUDENTII EPISCOPI
EPISCOPO S. OMI Nis praedicabilibus doctrina & saiustitate
praestantibus honorabiliter nominandis HINCMi Ro& PARD veto Pontificibus, PRvDENTI vs beatitudinis vestrae amator cultorque fidissimus aeternam
in Domino salutem. Optaueram qui dein( mi Patres admodum reuerendi, fratresque in Deo & Domino nostro Iesu Christo plurimum diligendi) de propositis quaestionibus secreto, amicabilique vobiscum tractare colloquio, & quicquid supernae gratiae dono sanius salubriusque videri posset, remota penitus vincendi pervicacia, repulsaque sua cuique studia tuendi libidine, diligenter exquirere: verum obliquatis in diuersa rebus
adeo auersus resilij, ut ne voluntatem meam saltem exponendi facultas suppeteret. Unde quoniam colloquendi libertas tantop re denegata est, coactus sum eo sinceri minae charitatis affetau; quem vestrae unanimitati peculiariter debeo, literariam(quantu lacunque est operam exhibere, &quid votis conceperim, scriptis edicere. Hoc primum praecipueque vestram sinceritatem monens & postulans, ut dociri nam Beatissimi Patris A vGusTINI, omnium absque ulla dubietate undecunque doctissimi, sanctarum Scripturarum auctoritati in omnibus concordissimam ( quippe nullus Doctorum abstrusa earum scrupulosius rimatus, dilirentius exquisierit, verius inuenerit, veraci ius protulerit, lucuentius enodauerit, fidelius tenuerit, robustius defenderit,eG-sius disseminauerit) vestri Pontificatus tempore commento quo libet impugnari non permittatis et iactando tanto coelestis gratiae munere donata existit . ut nullo cuiusquam eonamine ullatenus euelli possita Cum eam & Apm stolicae sedis sublimitas,& totius Ecclesiae Catholicae unitas auctoritet te concordis stina 'pprobarint, ac roborarint Adeo ut nullus ei singulariter, verum uniuersita
723쪽
il Eccksiae Catholicae cum ea&inca queat anniti. Si enim ad- uel Iam fidei orthodoxae in quoquam conspiceret, nequaquameain Romanae Ecclesiae Antistes venerabilis innocentius, cum totius o ibis Episcopis suscepi siet: neque praedictum Patrem meta rorabilem suarum Epistolarum communiter priuatimque ossiciis a Lfecillet: Neque successor eius ZoEimus eodem tramite concilrrisset. Neque Bonifacius eiul deni Apostolicae sedis praesul Epistolas Pelagianorum sibi delatas ei ad respondendum mitisset, aut responsionem eius quatuor libris editam probabiliter, atque honorabiliter suscepisset. Caelestinus quoque memoratae urbis Episcopus quid contra Gallorum insaniam super eo eiusque doctrinascnserit, exauctoritate Apostolica decretorum stiorum scita declarant, quae ita sse habent:Nec tamen mirari possumus, si haec erga ta Epistola viventes hi nunc tentare audunt, qui ni riuatur etiam quiescentium ei Caelestini fratrum memoriam dissipare. AvousTINvM Sanistae Recor- dationis virum pro vita tua atque meritis in nostra communione tasemper habuimus, nec unquam hunc sinistrae suspicionis saltem ril. tamor aspersit, quem tantae icientiae olim fuisse meminimus, ut inter . . magistros optimos etiam a meis semper decessoribus haberetur. c. Bene ergo de eo omnes in commune senserunt, ut pote qui ubique tacunctis& amori fuerit& honori Nec minus Leo Papa Beatissimus super eius aestimatione sensisse credendus est, qui Eistichetis damnans vesaniam cum fidem ortliodoxam collectis Catholicorum Doctorum sententiis adstrueret, Beati Augustini sententias interponere non ambegit. Quantus etiam beatissimo Papae Gregorio fuerit habitus, indicat eius Epistola, quam ad Innocentium Africae v praefectum misit. Quod vero in expositione Sancti Iob mali E- transmitti vobis codicem voluisti, de vestro omnino studio gau- is piscopum
demus, quoniam illi rei eminentiam vestram studere conspicimus, ta GREGOR. quae nec totos for Is vos exire permittat ,& ad cor iterum saecula- .iribus auris dispersos recolligat. Sed si delicioso cupitis pabulosa- . .ginari, beati Augustini Patriolae vestri opuscula legite , & ad . . 'comparationem cliginis illius, nostrum furfurem non quaeratis. . . Sanir sanctus Fulgentius mirabilis doctrinae Episcopus, Monimo super perditorum interitu de Praedestinatione Beati Augustini verbis sciscitanti, nequaquam librum responsionis in defensionem tanti Patris edisset, si eum catholicae fidei contraria sensisse, vel certe scripsisse cognosceret , quum aliqui Gallorum ( sicut quidam de eis ait, Quod eorum sint semper repentina Consilia
nequaquam praedestinationem perditorum reprehenderunt , sed sanctorum Praedestinationi nouo colliadio derogare maluerint,
quorum insanae praesumptioni memorabilis idem Augi istinus Do-Disitired by Cooste
724쪽
ctor eximius , petentibus Prospero & Hilario orthodoxe respolidens, duos libros altarum de praedestinatione Sanctorum , Alte rum de bono perseuerantiae plenissime , fidelissimhique confecit,inruibus perpauca de praedestinatis ad interitum . quam plura verbe praedestinatis ad gloriam verissime disseruit. Cum iterium &e. Haec Donec totum opus R. P. Sirmandis Publui Iuris faciat.
725쪽
LUPI SERVATIMOGUNTINENSIS PRESBYTERI
De Pria inatione Bonorum 'Malorum, ac de Sanguinis
726쪽
De utroque Lupo: A ltero cognomine seruato Moguntinensi Piesbytero: Altero Ferrariensi Abbate , & utriusque opusculis de ilibus quaestionibus.
I s omn bus opusculis prelo paratis ( Opusculo Lupi Seruata ex Manu scripto Codice Saul viaiunsisi onasteris ex alio Sancti Victoris emendato, de Colice anco Lupi Ferrariensis una cum eius Libello seu Epistola ad Regem Larolum ex Manuscripto codice Corbeiensi,& alio Domini Bouhier in Pallamento Diuionensi Senatoris Clarissimi contigit, ut utrumque opusculum ex Manu scripto Codice Elnonensi icu Sancti Amandi in pabula in publicum exierit. Sed istud iniperfectum , & utrumque sub nomine Lupi Seruati Abbatis Ordinis Sancti Benediisti, quasi unus vis triusque auctoridemque fuerit Lupus Seruatus cum Lupo Abbate Ferrariensi ordinis Sancti Benedicti. In quo hallucinatus est Aubertus Miraeus Antucrpiensis Decanus in notis suis ad Sige-berti tractatum De Scriptoribus Ecclesiasticis nuin. y3.&in Aii-ctuario num. 2 .&258. & alii plurimi. Constat enim Lupum illum Seruatum fuisse Presbyterum Moguntinum a Gottei chalco in his quaestionibus in Germania consultum, Synodo seu placito Moguntino Anno 8 8. interfuisse, diem vitae clausisse extremum Anno is i. iuxta Hirsaugiense Chronicon,& inter celeberrimos Germaniae scriptores a Trithemio laudatiun in tractatu singulari de illustribus viris Germaniae. Lupus vero Abbas Ferrariensis li-e et aliquaindiu Fuldae studiorum causa substiterit, ab Anno g .Ferratiae in Prouincia Senonia Patria sua Abbas praesectus Metropolitano suo Uveniloni, & Regi ipsi Κarolo Caluo Comes a siduus pluribus Conciliis etiam post mortem Lupi Seruati interfuit: inter alia Anno 8sq. Conc. Suessionensi secundo, & Senonensi in ordinatione AEneae Parisiensis: Et epistolam Ias. inter reliquas scripsit ad Benedictum Papam, qui Ecclesiae praeesse coepit Anno is s. & alteram i x s. ad Folcri cum Tricassinum Epiccopum Sanisti Prudentij successorem , qui Sanctas Prudentius
727쪽
iuxta Annues Bertinianos Anno sci. hoc saeculum reliquit, nee etiam Lupo nostro Ferrariensi cognomen seruati additum via
Libellum autem illum De Tribus Quaestionibus esse Lupi Serauati Moguntinensis Presbyteri testes sunt Sigebertus&Trithemius De Scriptoribus Ecclesiarii eis: & ille quidem cap. pl. his verbis: Lupus Seruatus librum composuit De Tribus quaestionibus, id est is De Libero Albitrio, De Praedestinatione bonorum & malorum: De Sanguine Christi quadam superflua taxatione vel redempti ne usque ad salutem impiorum. Nam luper hac re orta est quae- damndei turbatio Anno Domini DCCCXLIX. quae iisdem ferme verbis habentur in Praefatione tractatus seu Libelli illius. Auctorem vero Collectanei, de Libelli seu Epistolae ad Regem Narolum Caluum non Lupum Seruatum,sed Abbatem Ferrariensem laudandum esse plurima non leui sunt argumento. Nulla siquidem in eadem controuersia saepius&tam vati e scribendi ratio subesse potuit , eademque opuscula diuersi auctoris este & styli, &ordinis quaestionum, immo etiam sententiarum arguit diuersitas, maximc ubi de Pretiosissimo Christi sanguine agitur auctor illius operis pro solis electis, huius vero pro omnibus fidelibus effusum constanter asseruit. Ioannem Chrysostomum aliter sentientem ille laudat, hic non audiendum decernit, quin etiam non eadem Scripturae sacrae versione usi sunt auctores illi, ut patet ex famoso illo Apostoli testimonio Rom. p. vers. 22. & ets. quod ille ex versione qua usus est Sanctus Augustinus, hic autem ex diuersa, communi scilicet retulit. Quid pluribus opus est e vera inscriptio Libelli sed Epistolae ad Larolum Regem, quae etiam in Codice Corbeiensi in corpore habetur, haec est Domino Gloriosissimo Regi sincere fidelis Lupus: quae cum eo, quod in praefatione ibid. profitetur auctor, Pobisque post Deum fidem debeo singularem, non conuenit Lupo Seruato Mopuntinensi Presbytero Ludovici Germaniae Regis subditor verum optime Lupo Ferrariensi, qui Narolo regi suo non tantum subditus erat, eique soli fidem post Deum debebat singularem hac communi ratione : sed etiam singulari Abb tiae Ferrariensis onere militiam Regi debebat, solique Rarolo non aliis regibus se fidelem epistolis suis inscripsit, & singulariter epistola 36. ad Regem Larolum hac eadem inscriptione usus est: G riosissimo Domino praecellenti Regi Larolo integre fidelis Lupis. Ita ut eiusdem esse Libellum hunc , & non Lupi Seruati nemo est qui non videat, necnon obseruandum cognomen hoc Seruatic quod nunqiram ut diximus Lupo Ferrariensi tributum, & in Diuionensi praecedit Lupi nomen ex scribarum vel alterius Monachi errore profectuin,ea ut viditur occasione, quod veteres omnes
728쪽
qui de seriptoribus ecclesiasticii egerunt, solius Lupi seruati me. minerint, nullus Lupi Ferruriensis: Et maxime quod ille ab iis plurimum laudatus ob opuscultim illud de Tribus quaestionibus de quo supra; ita ut quisus illud fuerat incognitiun , hoc utrumque, scilicet & Collect1neum, & Libellum se ii Epistolam ad Re gem Κarolum de iisdem quaestionibus& codem nomine Lupi cetnentes , fac llime, necnon graui coniectur1 eiusdem Lupi Seruati esse crediderint; ideoque inTitulo cognomen illud Seruati addide
Porro utrumque opuscillum cortectius, & ad plurima Manus eripta exemplaria emendatius, de Collectaneum magna sui parte mutilum, iam ex Manuscripto Cod. Diuionensi integrum in lucem prodit. Sed & obseruandum praeter commune inquirendae veritatis studium non minimum interesse in his opusculis Lupum virum que, Seruatum a Ferrariensi discernere. Si quidem ex illa confusione Catholicae veritatis testes minuuntur: cum e contra ipsius firmitas vel ex eo maximc comprobetur, quod ubique tam in Ge mania , quaan in Gallia Belgica, sicut & in Lugdunensi Doctrina illa unanimi Sanctissimorum virorum testimonio eonfirmata sccorroborata extiterit. In ipsa Catholica ecclesia ( ut inquit Uin
a, centius Lirinensis Adllersus Haereticos cap. 3. Magnopere curan-
, , dum est, ut id teneamus quod ubique, quod semper, quod abom-M nibus creditum est. Hoc est etenim vere proprieque Catholicum.
729쪽
De Tribus Quaestionibus. P R E F A T I O.
U A nobis utilia iudicamus, si communicemus cum aliis, Deum nullo renitente promeremur, cuius praemcepto deuoto respondemus obsequio: & si quod a in accepimus sincera beneuolantia impertimur, quae
necdum accepimus , eiu S munere consequemur. Haec iraecum reputan ,cum post deuictas persecutioncs&falsas opiniones iam inde ab initio Incarnationis Domini exortas DCCC. XL. nonum ab eadem Incarnatione, agente annire Ecclesia in pace,
quam ci reliquit Saluator cum ea futurus iuxta suae pollicitationis fidem vique ad consummationem saeculi , comperistem pii-mtim in Italia, deinde in Gallia, si non concuti sidem, turbaricet te quorumdam intcntionem, quod de libero arbitrio, & de Praedestinatione bonorum Se malorum, ac de Sanguinis Domini taxatione, vulgo quaedam inaudita iactarentur; harum rerum. qui per se non possent, optatu ut per me fierent certiores. Hinc in auxilium inuocato Deo, a quo non esse solum, sed etiam nosse percepimus, ad eius primum authoritates, quibus omnium con senicis fidclium acquiescit , me contulit Deinde, quid earumdem clarissimi tradiatores, Se defensores inuictissimi super memoratis quaestionibus sensissent, anxie , diuque scrutatus sum: quorum sole clariora opera diuinis irradiata eloquiis. si omnes vel intelligerent, vel haberent, iure deberem superfluitatis aut arrogantiae argui, qui vel eadem verbis aliis ingessissem. vel quod ipsi non valuissent, me implere posse conficierem. Cum vero utrumqtie multis, alterutrum quibusdam, neutriim forte nonnullis obtigerit, alterum vel neutrum habentibus se adesse contendam, ut v trumque pol sidentes, si tamen sua cognitione haec mea qualiacun-b iii
730쪽
que sunt digna duxerint , non offendam. Itaque milii nihil, Denplurimurn confidens, quod proposui hinc expedire covabor.
O AESTIO PRIMA.DE LIBERO ARBITRIO.
Sect. i. D ERvM omnium opifex Deus, loci, temporisque, aeriore hoc totius mutabilitatis expers , ( neque enim
concluditur loco, qui continet omnia, nec vero accessu temporis augetur, qui nequaquam temporali primordio cohibetur omnis creaeturae rationes sempiterna apud se immutabilitate custodiensi spiritualem creaturam tantum tempori, corporalem autem non tempori modo, verum etiam loco fecit obnoxiam. Siquidem subiectam se tempori spiritalis natura ostendit, quae bene, utpote 1 bono Deo condita, partim suo se vitio deprauans in veritate non stetit, atque ideo corruit, partim conditori pia subiectione ad haerens, &quod lapsus esset capax apparuit, de ne ultra laberetur compos tantae scelicitatis accepit. t. Namque redemptor, cum in resurrectione opinionem coniugalis commerci j remouisset,nequaquam nobis Angelorum sp pondisset aequalitatem , si in eis peccandi, ac consequenter caden- .di Ashicio remansisset , qui enim steliciore, quam nunc fiuniis, donaremur conditione, nisi emenso mortalis vitae discrimine in tanta beatitudinis collocaremur securitate, ut ultra nec peccare possemus, nec velle peccare. Porro corporalis natura, & coepit ex tempore, & augmentis detrimentisque, suae conuersionis in alia facultate, mutabilitatis vices, qui cuncta fiunt in tempore confitetur; Loco vero stibiectam non dubitat, qui omne corpus Iongitudine, latitudine atque altitudine constans quod solidum appellatur . non nisi loco seniper contineti considerat. utriusque autem naturae hoc est & spiritalis , & corporalis proprietatibus Deus artifex obseruatis, hominem ex anima compegit & corpore, sicut eodem reuelante qui fecit accepimus. a Verum animam illi fecit ad imaginem suam, quia tametsi cen
coepit ex tempore ut creatura , sempiterna tamen ut Deus pro suo v. gr.
modulo permanebit: vel quia rationis ei, se intellectus participium, quemadmodum Sanctis Angelis contulit. Corpus autem non usquequaque caeteris animalibus formauit dissimile, nisi qubdilla in aluunt prona, hoc erectum instituit, cuius fideli seruitio ad capessenda superiora authoris sui nutibus obediens anima vietatur. tantum vero praestet corpori anima, etiam tantilis auistor