장음표시 사용
841쪽
11 g S. REMIGII ET ECCL. LUGDv N.
& praedicationibus tenuit & commendauit, & quem in libris retractationum nequaquam reprehendendo utique approbauit, in hoc libello euacuare & destruere inueniatur. vi iam ex huiusmodi occasione , nec retraetationibus eius fides adhibenda
Vnde magis credibile est, quod non paruo spatio post eius bitum 1 quodam alio scriptus sit, & magna ex parte iuxta modum,& formam sentuum eius, contra Pelagianos,& Coelestianos haereticos de illis quinque periculosioribus eorum quaestionibus breuiter collectus , atque digestus, Et quia auctor eius, ipsius Bexti Augustini sensus breui isto oeusculo velut in unum collegisse,&explicuisse videtur, ideo ipsi opusculo nomen sancti A gustini in titulo praeferre voluerit: Non quod vere ab illo sit e ditus, sed vere linquantum auctor eius potuit iuxta formam disputationum eius digestus, atque compositus. Velut si eundem libellum Latine memorataraum faneti Auetum ii appellare voluisset, nihil utique aliud intelligeretur, nisi quia illud quod ab eo sparsim, & multipliciter fuerat disputatum, breuiter & velut sub uno aspectu politum memoriae commendaret. Nam si Beatus Augustinus praedestinationis verbum in parte reproborum , ut durum de incongruum, vel etiam falsum in suis scriptis repudiare,& damnare voluisset, multo maior,&formidolosior extitit occasio, ut hoc in libris, quos de praedestinatione Sanctorum &dono perseuerantiae ad Prosperum & Hilarium scripsit, facere cogeretur, compellente scilicet tanta super hac re querimonia &perturbatione magnorum, d Sanctorum apud Gallias virorum, qui eius disputationibus in tantum permoti fuerunt. 3c quodam taedio asse et i, ut praedestinationis sensum, qui ab eo constanter&instanter praedicabatur, vel quasi falsum, vel quasi vald8 pericu losum potius tacendum esse iudicarent. Sed nec tanta perturbatione, & permotione fidelium, ab intentione veracissimi, & fidelissimae doctrinae suae frangi potuit, aut reuocari. Sed magis eos & scriptis suis in quantum potuit, admonuit de instruxit, &orationibus apud Dem profusis fideliter adiuuit,ut intelligerent, agnoscerent quam necessario, & qu m salubriter propter commendationem diuinae gratiae eiusdem pr*destinationis veritas omnino & credenda & praedicanda esset. Pelagiani vero haeretici nunquam praedestinationem in parte reproborum, quia ( ut putamus dc veram, & iustam esse intellexerunt , in eius disputationibus reprehendisse inueniuntur et Sed tantummodo in parte electorum, ut diuinam gratiam destruerent, & liberum arbitrium hominis sufficere confirmarent, eam negauerunt: quia videlicet, si omnipotens Deus ante mundi
842쪽
constitutionem, quos saluaturus esset elegit, & dona sua, quae eis largiturus fuerat, praedestinauit, cessat hic omnis humani arbitrij praesumptio, &sola Dei gratia Sidentissime , dcficinissi
me commendatur, perquam ipssim etiam humanum arbitrium.& a seruitute peccati liberatur, & diuinis muneribus inlustratur. Atque ita evidenti & inuicta ratione, totum corum dem Pelag notum falsum, & fallax dogma destruitur. Non ergo tantus doctor veram diuini iudicij praedestinationem de damnatione reproboru in illo Hypomne ilicon libello negauit, quam ubique in litis scriptis asseruit: sed alius quidam, ut putamus , noua postmodum ipsorum Pelagianorum insurgente calumnia velut per illam praedestinationem reproborum ad interitum hoc doceret Ecclesia; quasi Deus sua praedestinatione necessitatem imponeret hominibus, & in suis impietatibus permanendi, & in aeternum pereundi, subtraxit verbum praedestinationis in parte reproborum et Q d potius secundum veritatem
diuini iudici j,&diligenter exponi, & commendari oportuerat: Et solam electorum praedestinationem conatus est asserere: atque ita dum vult illam refutare, & remouere calumniam , magnam erroris occasionem dedit, ut eadem tam vera, & manife-lta in damnatione reproborum diuina praedestinatio nulla esse crederetur, & tanquam nulla sit, negaretur. Quapropter diligenter inquisita, & cui denter agnita veritate, cesset contentio & animositas erroris, & suscipiatur libenter atque obedient et manifestatio veritatis. Ut autem quinque illas quaestiones, siue oppositiones Pelagianorum in libris, quos de expositione genesis, idem beatus Augustinus contra errores, & blasphemias Manichaeorum scripsit commemoraret, nec in nostris codicibus inuenitur,necvlla ratio esse videtur: quia manifestum omnino est, quando eo Edeni libros idem auctor conscripsit, primis fere adhuc temporibus conuersionis, si ac presbyteris sui, nec dum tunc Pelagianorum nomen aut haeresim extitisse; sed longo post tempore,& multis intercedentibus annis eorum insaniam, atque impugnationem contra Ecclesiam surrexisse. Et ideo quod neque ad Manichaeos hi reticos pertinebat, neque a Pelagianis, qui nec dum exori uerant, nullatenus opponi potuerat, nulla prorsus ratio permittit, ut quod adhuc penitus futurum ignorabatur, in illis libris velut
transactum commemoraretur. Sunt quidem circa finem libro rum eorumdem breci iter contra Manich os proposit*, atque expositae quaedam quinque quaestiones; sed ad Pelagianos nihil pertinentes, dc eorum nullam memoriam facientes.
843쪽
- CAPUT XXXVI. ILlud quoque quod dixit seriptor Epistolae: Quia in libris ad
Prasperum-Hilamium scriptis depraedestination anctorum, re
dono perseuerantiae , nihil idem doctor dixerit ae praeae rinatione reproborum ad interitum J nullatenus verum elle cognoIctinus: frequenter enim in cildeni libris de utriusque Partis, id est, electorum, & reproborum praedestinatione nunc limul, nunc dist. ncte disputat. Et ideo libet ille de praedestinatione lanctorum titulatur et non quia&de praedestitiatione reproborum nihil ibid itur, scd quia ex meliori parte nomen accepit: Sicut di in libris de ciuitate Dei, utiquc de utrisque ciuitatibus, de Dei, icilicet, & diaboli pariter & multipliciter disputat; Et tamen ex meliori parte libros de ciuitate Dei voluit appellare. Quia ergo multum ad praesentein quaestionem,ubi de diuina pr*dlinatione agitur,necessari uin videtur, opportune atque utiliter fieri exillimamus,' ut aliqua ex eisdem libris ad hanc rem pertinentia agnoscenda &tenenda legentibus proponamus. Ait igitur quodam ioco distinis guens utramque praederit nationem, sicuti iam superius memorata' uimus: Praedestinatio Dei quae in bono est, gratiae est praepara' tio: Gratia vero est ipsius praedestinationis est ctus. J Item alibi. Tanta quippe ab inlinivis Iudaeis mamia Dei oecon sitium adesti' nauit seri, quanta necessaria filerant Euangelio propter nos. Agit quippe Deus quod vult in cordibus hominum vel adiuuando, vel' iudicando, ut etiam per eos impleatur, quod minus Dei di con- Act... ' sitium adestinvitii seri. Et alio loco: Haec Deus facturum te v. lit.' esse praesciuit. Ipsa est praedestinatio sanctorum , quos elegit in ' Christo ante constitutionem mundi .iEt iterum: Et paruulis, inis' quit, quibus vult, etiam non volentibus neque currentibus iub- γ uenit; quos ante constitutionem mundi elegit in Christo daturus eis' gratiam gratis: Et maioribus , etiam his quos praevidit si apud' eos facta essent, suis miraculis credituros, quibus non vult rubis' uenire, non subuenit. De quibus in sua praedestinatiotie occultei qui8em sed iuste id iudicauit. Non enim est iniquitas apad Deum, x sedi crutabiliasunt iudicia eius, Sinuestigabiles via eius. J Item D.v. 33. i ibi post paululum: Duorum, inquit, geminorum, quorum unusi assumitur, unus relinquitur, dispar est exitus, merita communia. , In quibus tamen sic alter magna Dei bonitate liberatur, ut altery nulla eius iniquitate damnetur: numquid enim est iniquitas apud , Deum, a sed inuestigabilissunt via ipsius. Itaque misericor- F.v. t e, diam eius in his qui liberantur, & veritatem in his qui puniunturr sine dubitatione credamus. Neque inscrutabilia scrutari, aut inuestiis Disiligod by Co le
844쪽
inuestigabilia vestigare conemur. Et alio loco: Haec est praedeia ce Ibidem c. stinatio latustorum nihil aliud praescientia, scilicet & praeparatio is beneficiorum Dei, quibus certissime liberantur, quicumque libe- rarantur. Caeteri autem ubi nisi in massa perditionis iusto diuino ceiudicio relinquuntur. Et iterum: An forte nec ipsa dicunt prae- re destinata: Ergo nec dantur a Deo, aut ea se daturum esse nesci- reuit. Quod si & dantur, & ea se daturum esse praesciuit, profecto te praedestinauit. Et iterum: Nulla sua futura dona &quae danda ceessent, & quibus danda essent Deum non praescire potuisse: Ac ceper hoc praedestinatos ab illo esse, quos liberat & coronat. J Item realibi: Sine dubitatione enim praesciuit, si praedestinauit: sed pr*- cedestinasse, est hoc priscisse quod fuerat ipse facturus. J Hic ex re iupra memoratis Beati Augustini libris breuiter eonfideranda proposuimus, ut diuinq priscientiq&praedestinationis aeternam& immobilem veritatem perspicue cum docuisse, & legentibus
commendasse certissime cognoscamus.
S Equitur autem in pr*fata responsione.
Sed di de gratia , vel libero arbitrio aut melius sapiunt, ita cretadunt, di ita loquuntur: Arbitrium liberum in primo homine non fuit emortuum, sed vitiatum, in nobis autem ad malum agendum arbitrium male emiberum e quia a patia non liberato, sed mali libero ambitrio Oiescimursemipeccati. Ad bene agendum autem, immo or ad bene volendum tune vere est nostrum arbitrium liberum , cum fuerit grauia liberatum, quod non est rususcitatum, quia non fuit emortuum: sed Vatia est natum; quia vitio fuit corruptum. Et reprobi idcirco nequaquam celestis patria praemia aeterea percipient, quia ea nunc, dum promereri poterant, ex libero arbitrio, contempserunt: quod videlicet liberum ambitrium in bono foro matur electis, cum eorum mens a terrenis desideriis gratia aspirante suspenditur. Bonum quippe, quod agimus, Dei est, s nostrum:
Dei perprauenientem gratiam et nostram per obsequentem liberam 'oluntatem: Si enim Dei non est, unde ei in aeternum gratias vi-mus y mrsum si nostrum non est, unde nobis retribui praemiasteratamus p viae et, non immerito gratias agimus ,scimus quod eius
munere praeuenimur. Et rursum quia non immerito retributionem
querimus , scimus quod subsequente libero arbitrio bona elegimus, qua ageremus. Unde sicu Moascriptura docemur, gratia prauenimur, ut bene velimus: Per liberum arbitrium triniam fulsequiamur, ut bene agamus e Gratia adiuvamur, vi bene agere pol
845쪽
mus, quod arbitrao volumus: Et gratia corroboramur, vi in bona quod per liberum arbitriumsubsequendo coepi mus, perseueremus: Et gratia subsequimur, ut Stratia beata retributionis pro gratia bone operationis gratuita gratia remuneremur. Et milericordia eius, Psitit. inquit, id est Vatia prqueniet me. Item & misericordia eius sub fra. sequitur me omnibus diebus vitae meae. qui coronat te in mi Pi l. a.
sericordia & miserationibus. rt bi:
In his verbis quod dictum est: Arbitrium liberum in primo ho mine non fuit emortuum , sed taliarum et J Et quod paulo post de eodem libero arbitrio subiungitur e chod non est resuscitatum,
quia non fuit emortuum ,sed 'atia insanatum, quia vitio fuit coraruptum, J multum miramur, qua ratione ita sentiri, & dici potuerit. Nunquid enim primus homo peccando in anima mortuus non est 3 sicut scriptura verissime dicit: Anima qua peccauerit ipsa morietur. Et quid est vere liberum albitrium animi, nisi libera animae voluntas 3 Quid est autem libera animae voluntas, ni stlibera charitas, qua sponte & voluntarie & perfecte ante peccatum Deo adhaerebat anima, &ex eo vivificabatur, tanquam ex fonte vitae r& ex ipso inluminabatur, sicut ex vero lumine: Cui fideliter dicere debemus: Quoniam apud te est fons vite, O in ,- Psatis. mine tuo videbimus tamen. Mortua est itaque humana anima per v. io peccatum , non amittendo Osicut iam luperius diximus natu ram suam sed amittendo veram vitam suam, quae illi Deus est: unde ad Deum conuersa vivificatur,&vivit Deo: A Deo autem auersa moritur Deo , 3c vivit peccator Et sine dubio voluntate auertitur 1 Deo, ut moriatur; & voluntate conuertitur ad Deum, ut vivificetur. Voluntas ergo animae ad Deum conuersa fit bona; A Deo auersa fit mala; ad Deum conuersa vivificatur; A Deo auersa moritur et sicut acies oculorum corporalium, a luce auersa tenebrescit ; Ad lucem conuersa clarescit. Quid est vitium animae, nisi aversio , Deo p & quid est virtus animae, nisi conuersio ad Deum 'vitium itaque auersionis a Deo, mors animae est:& virtus conuersionis ad Deum vita animae est. Et quia ( sicutiam dictum est voluntate auertitur 1 Deo, & voluntate conuertitur ad Deum, ipsa auersione vel conuersione voluntas animae, quq naturaliter cum ipsa & in ipsa est, cum ipsa & in ipta Pariter aut moritur, aut vivificatur. Et ideo nullatenus credendum est, quod in primo homine mortua anima per pecc tum, non fuerit voluntas dona mortua eodem peccato.
846쪽
Lis ER DE TRIEvs EPISTOLIS. I SI
Tora namque anima cum voluntate sua, aut vivit, aut moritur: Et ideo nec sine voluntate sua potuit Deo vivere: nec sine voluntate sua potuit Deo mori. Nec tine voluntate sua vitia ta est peccato mortifero, nec sine voluntate sua sanatur a peccato mortifero . Nam si in primo homine peccante voluntas bona non est mortua, quomodo nunc per vi uincantem gratiam & creatur,&innovatur.&Deus eam operatur in homine F Unde ait Apo-- i. enies mulsigmentum, creati in Christi Iese in operibus bonis: sed ut simus creati in Christo Iesu in operibus bonis,ps i. to. illud necesse est, ut fiat in nobis, quod Psalmista ait: Cor mun- v. ra. dum crea in me Deus, s spiritum rectum innova in visceribus meis. Et Deus est enim, qui operatur in vobis oe velle. Qiud est enim phil. i. 'mundum, nisi munda conscientia a peccistis, corde mundata, v. is. & bona voluntate praedita Et quid est ypiritus rectus, nisi nulla mala voluntate deprauatus e Et quid est Deum operari in nobis velle, nisi inspirare, & largiri nobis bonum velle: mortua est ita que peccando humana anima, & humana voluntas a vita Dei. Mortuum est illud, quod erat ante peccatum vere liberum arbitrium, quo libera hominis voluntas, id est, libera hominis chaiaritas voluntarie, & libere diligendo adhaerebat Deo. Et vetemortuum est huiusmodi liberum arbitrium hominis nestigendo Deum, & recedendo a Deo. Et ab ea morte, qua amisit charitatem Dei ressuscitatur, & vivificatur per eandem gratiam charitatatis Dei. Quod aperte beatus Ioannes Apostolus docet, dicens: I.Ioan. Nosscimus, quoniam translati fumus de morte ad vitam; quoniam , . , diligimus fratres. Qui non diligit, manet in morte. Vita itaque humanae animae,&hunianae voluntatis Dei. & proximi dileAio est, qu1 homo ante peccatum fruebatur Deo, &fruebatur proximo in Deo; ab hac vita sua mortuus est, negligendo Deum, negligenis i. Ioan . do seipsum, & proximum: honiam qui non diligit, manet in mora .F. i . te. Anima itaque humana,& humana voluntas, sicut vere manet in morte non diligendo; Ita vere transfertur de morte in vitam dili
gendo. Et sicut vera mors eius est non diligerc: Ita & vera vlixeius est diligere. Hae dilectione non fit vere liberum arbitrium, id est vere libera voluntas, nisi illo liberante, id est, libertatem Ioan. t. largiente qui ait: Si sos filius liberauerit, tunc vere liberi eritis Et v. nisi illo munere spiritus Dei, de quo dicit Apostolus, ubi autem x. Cor. Spiritus Domini, ibiliberta .
Sed & illud quod in istis verbis dicitur et Quia mul, UT Dei est, ct nostrum: quia nisi esset Dei, non ei pro eodem bono agremus:Et nisi esset nostrum,non ab eo pro eodem
847쪽
De partiistione inter Deum de hominem. Nota Gratiq adiunctione, non plenitudine.
S.C3prian. testim. ad Quirin. 3
bono iuste praemia expectaremus. J Nelcimus quid diuisionis, vel cuiusdam distributionis unius, atque eiusdem boni inter Deum &hominem sonat. ex parte sit Dei,& ex parte nostrum. Sicut toto isto sermone allerere videtur scriptor Epistoli, ut quasi initium boni nostri sit Deus, effectus vero liberi humani arbitri j: licet hunc errorem velutrina adiungtione, non etiam plenitudine te-perare conetur, cum vere totum sit Dei,sicut ipsa vetitas dicit: Sine
me nilnipotestisfacere Et Apostolus: quid enim(inquic habes quod non accepisti. Vnde beatus & gloriosus martyr Coprianus ita definiuit, dicens:In nullo gloriandum quando nihil nostrum sit.J Borium itaque nostrum totum Dei est, quia totum ex Deo est:& nihi Iboni nostri nostrum est,quia nihil boni nostri ex nobis est. Et ideo manifeste,ut iuxta forma patern* doctrinae potius loquamur,omne bonum nostrum, & totum Dei est donando,&totu nostrum fit accipiendo. Unde&in Dominica oratione quotidie postulamus, D dicentcs: Panem nostrum quotidiaram da nobis hodie: Cur enim pa- D nem nostru nobis pol cimus a Deo dari,nisi quia(ut diximus sicut M vere est Dei largiendo, ita etiam nostrum fit accipiendo. Vnde &,, Beatus Papa Calestinus (sicut iam superius eius verba posuimus M ait: Tanta enim est erga omnes homines bonitas Dei,ut nostrave-M Iit esse merita, quae sunt ipsius dona. J Totum itaque bonum nostrum Deo dandum, Deo est tribuendum, quia totum ex illo est, non ex nobis, dum totum & ab illo inchoatur, ac ab illo agitur, ac peragitur in nobis: quia non qui suo, sed quicumctu piritu Dei aguntur, hisilijsini Dei. Haec de prima Epistola, quia multis dc perplexis quaestionibus plena erat, prout Dominus donare dignatus est, ipsa necessitate cogente prolixius diximus.
De a. quae est Parduli Epistola. CAPUT XXXIX. IN secunda autem Epistola pauca quidem sunt, de quibus dici
oporteat, sed nec ipsa silentio praetereunda. Cum ergo de praefatis quaestionibus, & ille qui hanc secundam scripsit Epistolam breuiter significare vellet quantum apud eos esset inqui- tendi studium, & quanta dissonantia sententiarum , quantaque auiditate desideraretur , ut de his rebus aliquid certum ,&HLque ambiguitate sequendum inueniri, de ostendi posset ita ait.
Prures inde apud nos siripserunt. Et cum quinque ex eis nominasset, inter quos malarium scripsisse memorauit,subiunxit dicens: Sed quia hac inter se tiatae dissentiebani Scotum ilia qui est in palatio regii:,Ioarme nominescribere coegimus. Et paulo posset
848쪽
Cuidam dicimus Augustinum edidisse libellum eritem Hysognosticoli praeintitutam t. Et quidam nostrorum dicunt, rum a praefato viro eundem libellum esse editum : quod mendacium esse cito probare poterat , qui secundum libellum Augustini quem in Genesm contra Manichaeos edadit ad Dem Uiue perlegerat: tibi demonstrat se ipsam quaestionem crim aliis quinque contra rabiem Agant chaorum eda diu et Et propterea in retraetarione nihil inde commemorat, quia quaecunque aliorsum depraedestituetione dixerat, in eodem libello corari re videtur. Simili modo etiam quidam dicimus de indutatione cordis Pharaonis libelltini a beato Hieronymo editum. Et nostrorum quidam non ab eo, sed ab alio quolibet mendose factum. Quod etiam mendacium fore inuenietis , si septimum decimum Abrum praefati Hierom mi in f iam legeritis, tibi mentionem eiusdem li
His verbis quid aliud in primis respondere possumus, nisi quia de his rebus auxiliante , & protegcnte diuina misericordia, nullus labor, nulla necessitas noua inquirendi, & inueniendi, de icribendi apud eos extitisset: nec tanta dissensio & contentio exoriri potuisset, si remoto omni praesumptionis, atque animositatis studio, sola apud illos veritas in sanctorium Patrum dogmatibus, S Ecclesiasticis definitionibus ( quorum reistissimam fidem, &fidelissimam doctrinam semper honorabiliter, & fideliter, & secuta est,&sequitur,& sequetur Ecclesia unanimiter , & humi liter , atque obedienter inquireretur ,& quod inuentum esset, pacifica & tranquilla pietate omnibus sequendum Proponeretur,& commendaretur. Nec propter unum libellam usque hodie in Acerti auctoris , & inusitati nec ullatenus recipiendi sensus , de quaestione praescientiae,&praedestinationis Dei, tam claris , &tanta firmitate solidatis icclesiasticae veritat si institutionibus praeferre maluissent. Quid enim causae extitit, ut illa omnia postponerentur, & Scripturae sanctae veritas inimis discussa, &considerata negligeretur p Et his omnius, quod nullo certo auctore, nulla vera ratione fultum est , sequendum potius iudica retur , nisi a parte ipsum contentionis malum , quo semel praesumpta sententia , & sensus inconsiderate prolatus obstinate potius , defendendus , quam salubriter putatus est corrigenuus. Vnde etiam satis mirari non possumus , quomodo illae quinque vel sex quaestiones a Beato A vGusTIN o contra Manichaeorum rabiem prolatae esse credi potuerint, clim sicut & multiplices It bri eiusdem sancti Doctoris testantur,& ipse Hypomnesticon libellas manifeste ostendit a Pelagianis primum haereticis contra
fidem Ecclesiae sint obieetae. & ad eorum confutationem diligen-r iij
de indura tione cor dis Pharaonis.
849쪽
non fanisti Hieronymi ad Darna su , sed ipsus Pelagi j
tius sint tractatari Certissitne autem (licut iam supra diximus iquando illos libros Beatus Augustinus de expositione Genesis contra Manichaeos scripsit, necdum Pelagiam auditi, aut exorti fuerint: sed longo pori tempore Ecclesiam Dei coeperint imputagnaret De ipsorum libello, qui huius erroris & conturbationis occasionem dedit, quia iam superius talis diximus, hic nihil am plius dicendum putamus. Libellum vero de indurauione cordis Pharaonis, qui a beato Hie ronymo scriptus putatur , nec in libro de viris illustribus , nec in venerabili vitae eius historia, inter eius opuscula inuenire potuimus. In libro tamen septimo decimo explanationum Isaiae I rophetae aliquid tale scripstise commemorat, nec tamen specialiter de induratione cordis Pharaonis, sed de tota illa ad Romanos dissicillima Apostoli quaestione breuiter perstrinxiste deli gnat. Sed quia nos huiusmodi libellum nunquam vidimus, utrum illa qui apud istos inuenit ut , & styli grauitate, di fidei sinceritate eius esse credendus sit , tanquam de ignoto iudicare mon possumus. Quid tamen ille sanctus Dorior iuxta fidei Catholicae veritatem de libero arbitrio senserit , & dia Iogi ipsius, quos sub nomine Attici & Cretobuli, contra Pela gianos scripsit, ni anifestissime testantur. Et fidei eius professio, quam plenissime At perfectissime contra quosdam calumniatores ad Pontificem sedis Apostolicae in desentionem sui edidit, satis 5, ostendit; ubi de eodem libero arbitrio ita loquitur: Liberum sic D confitemur arbitrium , ut dicamus nos semper Dei indigere au- ,3 xilio: dctam illos errare , qui cum Manichaeo dicunt hominem si peccatum vitare non posse, quam illos, qui cum Ioviniano asse D runt hominem non posse peccare: uterque enim tollit arbitrii lis, bertatem. Nos vero dicimus hominem semper de peccare , dc si non peccare posse, vi semper nos liberi confiteamur esse arbitrij. In quibus beati Doctoris verbis, quod affirmat hominem seni- per peccare posse, insinifeste humanae infirmitatis est. Quod ait tem aifirmat hominem posse non peccare, hoc vere diuini est,(sicut ipse testatur auxilij, ut possiit esse liberi humani arbitri j.s, Dixit etiam quodam loco idem beatus Doctor : Liberi arbitrij nos condidit Deus , nec ad virtutem, nec ad vitia ne ,, cessitate trahimur , Alioquin ubi necessitas , nec corona est. IQuae verba eius a Pelagio velut contra gratiam Dei opposita, beatus Augustinus in libro de natura dc gratia, ita exponit,ec defendit, dicens quod ait a memorato di dium esse Presbytero: Iin beri arbitri j nos condidit Deus, nec ad virtutem,nec aet vitia nes' cessitate trahimur : Alioquin ubi necessitas,nec corona est. J Quis
D non agnoscat, quis non toto corde suscipiat, quis aliter eo i-Disitipod by Coos le
850쪽
Li AER DE TR in v S EPIST. Iss
etam humanain neget esse natura in pSed in recte faciendo , ideo cnullum cli vinculum necessitatis, quia libertas est charitatis. cQuod autem ex vitiis naturae,non ex conditione naturae, sit quae- dam peccandi necessitas, audiat homo, atque, ut eadem neces- sitas non sit, discat Deo dicere et De nectistatibus meis educ me. c. Sic namque opitulante gratia per Dominuin nostrum Iesum Christum,& mala necessitas remouebitur, & libertas plena tribuetur. Haec beatus Augustinus.
QVod autem inter caeteros, qui de tanta quaestione, diuinae videlicet praescientiae, di pridestinationis apud eos scrip
sisse memorantur, etiam ponitur, Se Scotus Ioannes ab
eis ad scribendum compulsus esse refertur, multum moleste & dotalenter accipimus , ut Ecclesiastici & prudentes viri tantam iniuriam sibimet ipsis fecerint, ut Amalarium de fidei ratione consulerent, qui & verbis, dc libris suis mendaciis , dc erroribus, de fantasticis atque hi reticis disputationibus plenis omnes penha-pud Franciam Ecclesias, dc nonnullas etiam aliarum regionum, quantum in se suit infecit, atque corrupit: ut non tam ipse de fide interrogari, qu1m omnia scripta eius saltem post mortem ipsius debuerint igne consumi , ne simpliciores quique , qui eos multum diligere , de legendo frequentare dicuntur, eorum lectione de inaniter occuparentur, de perniciose fallerentur, ac deciperentur: Et, quod maioris est ignominiae, atque opprobrii, motum illum ad scribendum compellerent. Qui, sicut ex eius scriptis verissime comperimus, nec ipsa verba Scripturarum adhuc habet cognita. Et ita quibusdam fantasticis adinventionibus, 3c erroribus plenus est, ut non solum de fidei veritate nullatenus sit consulendus, sed etiam cum ipsis omni irrisione N deta pectione dignis scriptis suis, nisi corrigere. de emendare festinete vel sicut demens sit miserandus, vel sicut hi reticus anathemati-
De s. est Rabani Epistola. CAPUT XLI. TErtia Epistola, quae non ad Ecclesiam nostram, sed ad quen
tam amicum a Venerabili Episcopo scripta est, assumit, quantum nobis videtur, non necessariam, nec ullatentas ad rem de qua quaeritur, pertinentem disputationem. Quaeritur namque
in praesenti disceptatione, sicut iam frequenter de multipliciter