장음표시 사용
851쪽
typogn sticon Ipsa verba Epistolae R. ab alii in Ptisatione. De gemina Predesti
supra diximus, noti illud, utrum impios Deus Sc iniquos praed stinauerit ad ipsana impietatem, & iniquitatem, id est, ut impii& iniqui essent, & aliud esse non possent: Q d nullus omnino moderno tempore dicere, vel dixtile inuenitur. Quod est utique immanis ,& detestabilis blasphemia, ut Deus sua praedestinatatione quasi auctor sit impietatu, &iniquitatu, aliquos impios &iniquos esse coegerit ; sed illud potius quaeritur,virum eos,quos veraciter omnino praesciuit, proprio vitio impios & iniquos iu tutos , & in suis impietatibus, atque iniquitatibus usque ad mor tem perseueraturos iusto iudicio tuo praestinauerit aeterno sup plicio puniendos: Auctor vero ipsius Epistolae relicta h1c secun d 1 quaestione, quae in pr*senti apud inultos versatur, contra priorem potius impiam opinionem laborat , & totum disputationis suae termonem ad hoc dirigit, quod Deus bonus, & iustus nunquam alicui esse potuerit causa vel oriso, vel auctor peccati &iniquitatis: Quod omne ( ut diictuin est fideles fideliter, & in
dubitant et fatentur: nullam tamen esse diuinam praedestinationem erga iustam damnationem eorundem impiorum, & iniquorum , & tantummodo in parte clectorum esse credendam, verbis
praefati libelli, qui H petrasticon dicitur, affirmare contendit unde&quia ipse ante omnes, qui moderno tempore scripsisse referuntur, de hac re scripsit, eius sibi auctoritatem sequi viden tur, qui similiter de eadem diuina praedestinatione sentiunt, de defendunt. Dicit namque ipse statim in praetatione ipsius epistolae ita
R A R A N v s. De haeresi, quam quidam de praedestininione Dei iniqui condunt, erarantes, alios in era orem mittentet,co ruenit inser nos , t de diuinis Scripturis,o de orthodoxorum Patrumsententiis aliquod opusiculum conscerem, ad conuincendum errorem eorum , qui de Deo yono O
iusto tam nequiter sentiunt, ut dicant eius praedestinationem facere, quod nec homo ad vitam praede natus possit in mortem incide derae Nec ad mortem praedem natus , ullo modo se possit ad vitam
recuperare. Cum auZZor omnium rerum conditor Deus naturarum nullius ruina atque interitus causa fit, sed multorum origo saluti,.
In quibus verbis primum haeresim, & haereticos nominat, qui de diuina praedestinatione ita sapiunt , ut iuxta auctoritatem Scripturarum & sanctorum Patrum eam in utramq; partem & c- lectorum scilicet , & reproborum fideliter credant: ut & illos omnipotens Deus magn1 bonitate sui aeternaliter praedestinauerit ad gloriam: Et istos magna aequitate iudicu sui praedestinauerit Disitired by Coos le
852쪽
uerit ad gloriam: Et istos magnI aequitate iudicij sui praedestinauerit ad poeiram. Et ideo prorsus est admonendus, N ad pietatis considerationem rc uocandus, ne sub istorum persona, quos tam facile haereticos vocat, sanctos potius, & venerabiles Patres,qui ita docuerunt & definierunt, damnare inueniatur.
QVod autem dicit de illis , quos haereticos putat , quia de
Deo bono, si oram nequitersentiunt, ut dicam eius pra- destinationem facere, quod nec homo ad vitam praedestinatus possit in mortem incidere: Nec ad mortem praedestinatus ullo modo se possit ad vitam recuperare et Matu festum est nullo modo esse menda cium , sed certissimam veritatem , quam omnes fideles credunt,& confitentur, quod bonitas, de gratia diuinae praedestinationis faciat, ut ex his qui praedestinati sunt ad vitam aeternam, nemo ossit incidere in mortem aeternam. Hane enim perseuerantiae abilitatem, & firmitatem in bono ab eo acceperunt, qui rogauit, & rogat pro eis, ne deficiat fides ipsorum: sicut ipse ad beatum Petrum dicit: Ego autem rogaui pro trivi non deficiat fides tua. Et alio loco Euangelis de eisdem electis suis dicit: Et ego vitam aeternam do eis, or non peribunt in aeternum. Quod autem eadem diuina praedestinatio hoc in reprobis agat , ut se ad Deum conuertendo, & in melius commutando nemo eorum possit se ad vitam recuperare, quasi omnipotens Deus( quod absit 3 sua praedestinatione eis imposuerit necessitatem male agendi, & in suis malis perseuerandi, hoc omnino nullus fidelium dicit: quia aue Orem operum,& meritorum malorum Deum esse non credit .Quod enim impius & iniquus mala sua corrigendo, & diuinam misericordiam implorando recuperare se possit ad vitam , testatur ipse Dominus per Prophetam, dices: Quod saueneri se impius ab impietatessa, Ofecerit iudicium cst iustitiam, ipse animamDi viuisabit. Similiter & in eo quod addidit: quia Deus nullius ruinae, atque interitus causasit. Nullus omnino fidelium contradicit: Quia nemo Deum aueiorem ruinae & perditionis impiorum, sed tantummodo iustae eorum damnationis , se punitionis auctorem
credit. Tale est 3: illud quod in initio statim Epistolae ponit & di
Ita ut quidam eorum perditionis sua conditorem suum asserant, auctorem dicentes: quod, sicut hi, qui praescientia Dei ae praedem natione conuocat uni ad percipi evitam gloriam aeternae vitae : Ita Silli, qui ad aeternum interitum vadunt,predestinatione Dei cogantur, non posse euadere interitum.
Pi aedestinatio facie ut electi no possint pe
853쪽
mini imponit ne cessitatem Pereundi. Neminem facit pec
Quod utique nemo dicit: Quia omnes impii & iniqui pro suis
impietatibus, & iniquitatibus iuste Pereuntes, non habent Deum auctorem perditionis suae, quia ipsi suo merito perierunt, sed tantummodo auctorem poenae, & damnationis, quam iuste exceperunt. Ita & quod ait, illos quos putat haereticos dicere. R A a A N v S. illi qui ad aeternum interitum vadum , praedestinatione Dei cogantur non posse euadere interitum.
Nemo omnino dicit: Quia quod impii ad interitum vadunt, proprium ipsorum est vitium, non diuinae praedestinationis praeiudicium et Nec eadem Dei praedestinatione coguntur non posse madere, sed sua perseuerantissima iniquitate, quam relinquere
noluerunt, merito coguntur perire. Sequitur in eadem epistola.R AR ANT S. Quia nulli modo illi,qui cuncta bona creauit, coe sanabiles fecit nationes orbis terrarum, atque vult omnes homines saluos fieri, &ad agnitionem veritatis venire, ahquem cogit interire. J
Et hoc omnino verum est, quia nemini Deus imponit necessitatem pereundi, sicut nemini imponit necessitatem male agendi: unusquisque enim sibi auctor est iniquitatis suae, auctor est perdi tionis suae, & Deum, quem non habet auctorem culpae suae, ha bet auctorem iustissimae poenae suae. Item ibi.
Si enim secundum ipsos, qui talia sentiunt, Dei praedestinatio imuitum hominem facit peccare, quomodo iusto iudicio Deus damnat
peccantem, cum ille non voluntate ,sed necessume peccauerit.)REsPONSI o.
Et hoc, sicut etiam illa, quae supra dicta sunt , nihil ad prae sentem pertinet quaestionem et Nemo enim ita sentit aut dicit, quod Dei praedestinatio aliquem inuitum faciat peccare, ut iam non propriae vuluntatis peruersitate, sed diuint praedestinationis necessitate peccare videatur. Sed hoc agit diuina praedestinatio, ut qui volens peccat ,& volens in peccatis suis perseuerat,nolens iusto iudicio puniatur. Item post aliquanta sequitur, & dicit.
Pradestinationis autem fides, firmissima fanctarum auctoritate Scripturarum munita est, cui nullo modo Di est ea, qua ab hominibus male agnauur, adscribi. J
Et hoc nemo fidelium facit. Nemo enim per praedestinationis
854쪽
diuinae erga reprobo , veritatem adscribit,& deputat Deo male agentium iniquitatem , sed tantummodo eorundem reprobo rum,&eorundessi male agentium iustam damnationem.
CAPUT XLIII. SEquitur in eadem Epistola.
enim recedit a Christo, ct alienus a gratia finii hanc vitam, quid nisi in perditionem casi ' Sed non in quod remissιm est reci dit, nec in originali peccato damnabitur: di tamen propter po prema crimina , ea morte asscietur, qua ei propter illa, quaremi a x, debeatur.
In quibus verbis, quod dictum est de illo qui recedit aChristo,
& gratiam eius in se vacuam fecit atque ita rinit hanc vitam , nequaquam ei imputari, nec originalia, nec actualia peccata, quae illi vete in Baptismo fuerant remissa, sed ea sola quae post bapti naum gratiam Dei amittendo commisit, magna nobis quastio videtur , nec nostro eam sensu, sed sanctorum Patrum auctoritate, prout Deus dederit, soluedam credimus. Nam B Augustinus cum exponeret verba Psalmi ubi in maledictionibus L L proditoris inter caetera dicitur: In memoriam redeat iniquitas Patrum eius incon pectu Domini,ctpeccatum matris eius non deleatur. Ita in ipsum Iudi hoc maledictum adimpletum esse exponit,dicens:Si Iudas teneret illud ad quod vocatus est, nullo modo ad eum vel sua praeterita,vel parentu iniquitas pertineret. Quia ergo non tenuit adoptionem in familia Dei, sed iniquitatem vetusti generis potius elegit,rediit iniquitas Patrum eius in con peetu Domini,vt in ca etiaipse puniretur: Et peccatum matris eius non est in eo deletum. JSequitur autem continuo in Psalmosant contra Dominum semper, id est, iniquitas Patrum eius,de peccatum matris eius: Quod iciem Doctor ita exponit Dominum Iemper, non ut a Domino aduerterentur ; sed ut merita eoru pessima non obliviscatur
in isto Dominus, cum illi& ipsa retribuet: Contra Dominii enim Sixit, in conssectu Domini. J Ecce apertissime beatus doctor iuxta sensum Prophetiae, quae in hoc Psalmo de illo pcrdito homine continetur, apertissime docet, quod nec sua, nec parentum peccata iam ad eum pertinere potui set, si in illa gratia, & adoptione filiorum Dei, ad quam vocatus suerat, permataere voluisset. Sed quia non permasit.& ad iniquitatem vetustae ex Adam generatio, nis apostatando rediit,etiam post baptismi gratiam,quam in se irritam fecit,rediit ad cum,non solu sua,sed etiam iniquitas Patrum Cap. si
cata post baptismum remissa de V deleta rem deat& im- putentu radra poenam fi homo O
855쪽
eius.& pcccatum matris extis non est in eo deletum, ut in eis etiam
ipse puniretur, iudicante illo,& damnante, qui reddit iniquitata Exod. iem patrum in Aus in teratam, or quartam progeniem. Via dc etiam additum est in prophetia id est, in con- . spectu Domini semper, scibicet peccata & iniquitates patrum eius ac matris: ut merita eorum pessima non obliviscatur in isto Do minus, cum illi& ipla restituit. Quod ergo in isto apostata, & transgretare gratiae Dei, qui vocationem & adoptionem filiorum Dei deseruit, & magis iniquitatem vetustae generationis, quam iustificationem nouae regenerationis elegit, di diuina veritate, & beati patris ilia nifesta expositione factum cognoscimus ; Hoc etiam de cyteris eiusdem gratiae transgres loribus fieri certum tenere debemus: ut recedente ab illis noua gratia, redeat ad eos iniquitas antiqua, non sbium sua,sed etiam paterna: viruin autem & originalis peccati reatus pet baptismi gratiam deletus ad eum redire eique imputari intelligendus fit in his verbis Propheticis quibus dicitur: Phl. moriam redeat iniquitas patrum eius in conspectu Domini, ut non io .v. solum illorum parentum & progenitorum eius , qui vicino tem- i ..pore esse potuerunt , sed etiam primorum patrum, & primorum parentum,qui primi in paradiso deliquerunt, iniquitas, ut dictum est ei imputetur: Nec in verbis sancti doctoris clare elucet, nec 1 nobis temere praesumendum cst. Legimus quide apud Ieremiain Prophetam: In diebus illis non dicent ultra, atres comederunt am Ierem. acerbam, dentes suorum obstupuerunt: sed unusqn que in iniqui- 3 i. v. talesua morietur. In quibus veruis manifeste noui testamenti gratia, perquam regeneratione bapti sint oti sinate peccatum ex pri ma trant gressione contractu soluitur, & deletur, praenuntiata est, ut iam unus quisque illa regeneratione purgatus, & a vinculo antiquae damnationis absolutus, nequaquam in primorum parentum
eccato, quod etiam dimissum est; sed si peccatis ec criminibus
eruierit in sua iniquitate moriatur. Iniquitas namque ipsa est uua acerba, immatura, aspera & noxia, quae agentem quasi comedentem nulla ver1 suauitate reficit, sed virtutem de robur animae velut dentes, ita debilitat de laedit, ut cibum vitae percipere non possit, de quo scriptum est: Gustate est videte quoniam auis ect PEI. n. Dominus et qui etiam de se iploatici. Egosum panis inta. Patres ita 'que comederunt Uuam acerbam, qui primi in paradiso iniquitatem commiserunt, O dentes filiorum obstupuerunt; quia non solum se- d - , , ipsos, sed Se omnem progeniem tam peccando laeserunt. Sed illo peccato originaliter tracto cum omnes qui ad fidem veniunt per lauacrum regenerationis absoluuntur, iam non in illa antiqua patrum iniquitate, sed unusquisque conim in sua iniquitate morie-Dis ligod by Coos le
856쪽
tur. Sive ergo post b.ipt limum peccantibus illa peccata,qui postmodum commiserunt imputentur ; siue etiam illa, quae arriebaptismum commiserunt, propter transgressionem tantae gratiae superadijciantur, utique in sua iniquitate, quam vel ante vel postea commiserant moriuntur. Si ergo eis originalis reatus post bapti mum iam nullatenus deputatur, manifeste in suo tantusa peccato&in sua iniquitate quisque moritur, si autem inter caetera peccata etiam ille reatus imputatur, etiam sic in suo peccato unus qui Lquc moritur , dum iam ei originale peccatum non ideo imputatur, quia illud ex origine traxit, sed quia merito propriae iniquitatis illud sibi iterum imputari meruit.
CAPUT XLIV. SEquitur post haec in eadem Epistola.
Id quia Dei praescientiam nee latuit, nec fefellit, sine dubio talem nuncluam elegit, numquam praedestinauit, est peritum m mmis quam ab aeterna perditione discrevit. Atque ob hoc quicumque tales
sunt, lice uerint renati, fuerintiustificati, ab eo tamen qui illos imuiprasciuim nouunt praedestinati. J
In quibus verbis illud primum considerandum est: quia illum
qui a Christo recedit, & ab eius gratia alienus efficitur, atque in tali impietate usque ad finem perdurat, quoniam eum Deu S talein futurum verissime pr*sciuit, affirmat scriptor Epistolae numquam ab eo eleistum, neque praedestinatum ad vitam: Et periturum numqua ab aeterna perditione discretum: Ita, qui praedestinationem diuini iudicij ad iustum reproborum interitum negant, iam ipsos reprobos eodern iusto Dei iudicio damnatos, &numquam a perditionis massia discretos esse confirmant. Deinde
sollicitius & diligentius est quaerendum, si reprobi numquam sunt ii perditionis& damnationis massa discreti, quomodo, sicut hic dicitur, tam multi ex eis in Ecclesia per gratiam baptismi sunt renati & iustificati si enim ut dictum est, numquam sunt amassa damnationis dc perditionis discreti, quomodo in Ecclesiavere sunt renati, & iustificati Z Quid enim sunt renati, nisi regeneratione baptismi innovati 3 Et quid sunt iustificati, nisi per eum qui iustificat impium, a sua impietate mundati. modo ergo in eis perficitur , dum in morte Christi bapti-χantur, Ac in eius sanguine 1 peccatis abluuntur, vera innovatio &vera mundatio,si adhuc in damnationis, & perditionis massa con Rom. creti,& non discreti detinentur e Apostolus ramum diluestris & imra,v, I, culti Ira priusde naturali oleiuro dicit excisum, di poste
Ratione ingratitudinis. ea P. Tov.
An bapti- rati reprombi suerint amassa perditionis discreti. Agimatutdiseretos fuisse.
857쪽
i 1 S. REMIGII ET ECCL. LUGDUN.
bonam olivam insertum, atque ita secium radicis N pinguedinis oleae effectum, em tamen poste, vehementer admonet& terret, dicens : Vide ergo bonis. temo eueritviem Dei, in eos quidem qui ceciderunt seueritatem, in te autem bonitatem si permanserit in boni rate: Alioquin est tu excideris. Qupd quid est aliud, nisi ut excisus a bona oliva cui insertis fueras, cum siluestri & sero atquc amaro oleastro ignibus deputeris. Iuxta quam similitudinem melius foristassis creditur,& dicitur, quod qui vere ad Christi fidem accedui,& vere in baptisnio eius gratia regenerantur,& vere accipiunt indulsentiam, tam originalium,quam actualium peccatorum;vere per naec & a naturali oleastro credendi sunt excin, id est, a perditationis de damnationis massa discreti, dc in bonam olivam inserti, id est,Ecclesiae incorporali: Et tamen si digna excisione commiserint, etiam post ista omnia ab illa oliva excidantur,&cuilla damnationis & perditionis massa, qua fuerant originalis, &actualis peccati indulgentia discreti, velut cum naturali oleastro aeternaevstioni deputentur. Vnde namque illa damnationis & perditionis ni assa, nisi originalis peccati reatu, & conspersione effecta este Cum ergo in quolibet fideliter credente, & veraciter renato atque expiato, vera sit eiusdem peccati originalis rei issio , quomodo ipse in massa originalis Eeccati remanet, qui inde eiusdem peccati remissione probatur esse discretus 3 Qi md autem in verbis fanctorum Parrum frequenter legitur, quod tales, id est gratiam Christi in se irritam facientes,&ita pereuntes numquam ab illa massa discreti sint, ad Dei praescientiam pertinet: Qui licet ad praesens in Ecclesia communem eis cum eieci is regenerationis gratiam tribuat, ibi tamen eos praedestinationis suae iudicio iam deputat, ubi praeuaricationis suae merito damnandos videt.
CAPUT XLV. Post haec scriptor Epistolae interpositis perpaucis verbis suis
tacito nomine libell/ re pomnesticon subiungit& adiungit eius verba, & sensus velut uno tenore & ordine sermonis sui; Ex quibus probare conatur diuinam praedestinationem tantummodo &in parte electorum semper accipiendam; in parte vero reproborum nullam omnino esse. Ita incipit.
Prilis ergo ipse m nomen praedestinationis quid indicet exponamus: Deinde esse apud Deum, qui sine aeceptionepersenarum est, ademnationem, diuinarum Scripturarum auctoritate probemus Praedestinatio quippe praemittendo, O praeueniendo, vespraordinandofuturum
aliquid dicitur. Et ideo Deus, cui praescientia non accidens est, sed
raria fuit semperre . omne quod antequam sit, praeserit ,predestnDisitired by Coos le
858쪽
nat; ct propterea praedestinat, quia quatefuturum sit praescit. Et ideo Apostolua: Nam quos praesciuit, inquit, de esiano v Rom. 3 omne quod praescit adestinat, mala enim tantum praescii Ur An pra- destinat. Edid ergo bonum praescientia praedestinat id est, prius quam sit in re praeordinat: Hoc cum ex ipso mire esse coeperit,vocat, ortanat, Odisponit. iaec equitur: Quos predestinauit hos & vocatav. 3o. uit; Et quos vocavit, illos & iustificavit: Quos autem iustificauit illos de glorificavit. Iam igitur apertius di ramus quod loquimur quomoeo humano genere prascientia sua, Opraedestinatione Deus, in quo non est iniquitas, matur. Adasse itaque humani generis, quae in Adam orEuae praeuaricatione damnabilis, morta*quefacta est, non . eonditione diuina generaliter ,sed ex debito poena, cruciatusque gehennae debetur. Venia vero non merito ,sed Dei iusti iudici, misericordiae largitate confertur. ha ver. iustus, O misericors Deus, prasci que est futurorum, O ex hac damnabili massa, non persona rum acceptione, sed iudicio equitatissua irreprehensibili, quoi pNScit misericordisi gratuita prvara ta est, praedestinat ad vitam aeter nam e Caeteros autem utpredixi debite punit: quos ideo punit, quia
quid essent futuri praesciuit: non tamen puniendos ipse ecit, vel praede
stinauit, sed tantum sui dixi in damnabili macis pressivit.
a me quarii scire, cum duo ista disserenter Dras faciatspersonarumo acceptor non est: Quiageneraliter aut pnnire debet iustitia, aut mi sericordia liberame. Contende cum Paulo , im o, si audes, argue Paulum, qui dixit Christo infe loquente: O homo tu qui es qui respon- Rom. , deas Deop Numquid dicit figmentu ei qui se finxit, ut quid me sic v. xo. fecisti An non habet potestatem plus luti, ex eade massa facete v. et r. aliud quidem vas inhonorem,ali ero in contumeliam JEgo autem hoc dico,quod dixtiquia quicquid Deus agit, misericorditer, iu-msancte quefacit: qui olus ipse praesciendoscit,quod homo nesciem Rom. do nescit. Quis enim cognouit sensum Domini aut quis consilia-ai. v. rius eius fuit 3 Aut quis prior dedit illi, & retribuetur ely Aut quis dicit ei quid fecisti Non potest tantum iustus diei Deus, aut sol mmisericors,sed iustus O misericors. Sic dicimus, sic credimus. Propterea quando illi eum David misericordiam & iudicium cant c
Haec igitur omnia quia,ut diximus,non sunt verba eius, sed manifeste ex iam dicto libello sumpta agnoscuntur, de quo quid nobis videatur, iam supra satis ostensum est, relicta in medio prolixa, &pia exhortatione, qua omnes fideles omissis eiuscemodi obscuris,& dissicillimis qu stionibus ad bene vivendu,& bene abendum fideliter & salubriter cohortatur, ex diuinis Scripturis ad hac Disit iaces by Coos le
859쪽
na prosunt Ac veth hominem saluant.
rem pertinentes sententias multas, & multipliciter iumens, transeamus ad eius verba quibus circa finem Epistolae, ita dicit. S CAPUT XLVI.
Quomodo isti vaniloqui garriunt, quod nihil prse homini rectis
des, or bona operatio; quoniam nisi praedestinatussit quis, non veniar ad vitam ; Cum praedestinatio nihil aliud sit nipvita donatio, non perditionis damnatio. Unde manifeste Scriptura dicit: Deus moria Sap.I. tem non fecit, nec laetatur in perditione vivorum. Creavit enim v. l. ut essent omnia, &sanabiles fecit nationes orbis terrarum per Prophetam ipse Dominui ait: Nolo mortem peccatoris , sed ut Erech. conuertatur de vivat. Si autem non vult Deus mortem impu,-33. v. ii. peccatoris, quomodo praedestinauit eum ad mortem y tam nihiI aliud eius sit velle quam praedestinare. Causa enim omnium rerum voluntas est Dei e eiusque facere velle est: Nec plex natura alia quam contra, ietatem inse habet, sed idem Dominus omnium diues est in omnibus qui inuocant illum. Itaquepraedestinatio in bono te. xitur, non in malo. de dicit Apostolai: quos praesciuit, &prae- ri.
destinauit conformes fieri imaginis filij sui, ut sit ipse primogenitus in multis fratribus. Quos autem praedestinauit hos & voccuit et de quos vocavit illos & iustificavit: Quos autem iusti fieauit, illos & glorificavit. Nota quod dicit: Quos praedestinauit, hos & . io ' o
ocauit: Non quos praedestinauit illos Odamnauit e . Gauit enim ae v. so. bonus factor creaturam si ame Nec immerito aliquem damnat. De Sap. it. quo alibiscriptum est: Misereris omnium Domine, & nihil odisti v. a . eo tum quae fecisti, dissimula 'oeccata hominum propter poeni tentiam, &parcens eis: qui des Deus uniuersorum.
De his omnibus, quia multa iam superius dicta sunt,no est diu tius ioborandum, sed tantum pauca ex eis,quae consideratione indigent,breuiter designanda . Itaque in eo quod ait, vaniloquos dicere quod nihil prosit homini recta Dei, bona operatio; quoniam,n predestinatui sit quis, non veniat ad vitamJ verum est omnino, quod soli illi veniunt ad vitam, qui diuinitus eiceti sunt, & praeis destinati. Sicut aperte praedicat & confirmat Apostolus, dicens: tua quos prasciuit, Opraedestinauit res autem prudestinauit,hos edi vocavit: Et quos vocavit, hos re iustiscatat; Quoi autem iustim s. v. is. eauit,illos re magnificavit. Hi sunt qui omnino veniunt ad vita: De v. 3o.
quibus ipse Dominus promittit, dicetis: Et reo inruaternantato eis, Ioan est non peribunt maternum. Recta autem fides,de bona operatio abia ivv. 3
sit, ut quisquam fidelium dieat, quia nihil prosint: vere etenim prosunt, & ver8 hominem saluant, si illud eis adiungatur quod Dominus dicit: Qui perseeuera i Upee insinem, hic fatum erit.
860쪽
Securus itaque fidelis horro,& recte credat, & bene opcretur, quia si in his fideliter perseuerauerit, sine dubio taluus erit,& ad eiectorum numerum pertinebit. QDd vero hic politum est, ita praedestinatio nihil aliuasit, nisi vita donatio, non perdet tionu aamnatio. J V idetur nobis non ita a Saneis Angustino dictum vel definitum; Qui distinguens inter praedestinationem,& gratiam. Ita ait. pridestinatio est gratiae praeparatio: Gratia vero est iam ipsa
donatio. J Et post pauca quae interposuit, eandem praedesto 1-tionem diuinam dupliciter accipiendam esse , id est, de in bono electis, qui gratis praedestinati sunt ad vitam: Et in malo repro bis qui iuste praedestinati sunt ad poenam,ita dicit: Praedestinatio igitur Dei quae in bono est, gratiae est ut dixi, praeparatio.
Item quod proponit & dicit: Si autem non vult Deio mortem impidi, cfr peccator , quomodo praedestinat eum ad mortem. t Quan. tum pusillitas nostra potuit, iam superius est tractatum: Et nunc breuiter dicimus: quia illud non vult bonitae e conditoris a istud autem facit iudicis aequitate, ut & saluare velit quod creauit,& tamen creaturae vitium non relinquat impunitum. QMd vero subjungit,& dicit: Itaque praedestinatio in bono legitur, non in mala; unde dicit Apostoliis et quos praesciuit & praedestinauit conformes fieri imaginis filii sui. J Consideret diligenter ( sicut iam supta multipliciter nobis ostensum est, quia in diuinis Scripturis non est exi
gendum, ut ubicumque res praedestinationis dicitur: etiam ipsum nomen praedestinationis proprie ,& expresse positum legatur: sed ubicumque res ipsa certi tume posita inuenitur, regularitervbseruandum, quod etiam tacito praedestinationis nomine rectissime praedestinatio intelligatur. Nam si ipsumpraedestinationis nomen proprie positum exigimus, nec in illis testimoniis Propheticis,ex quibus Apostolus praedestinationem diuinam, & erga electos, &erga reprobos approbat. istud nomen ullatenus inuenimus: Et tamen quod clarissim1 rerum certitudine approbat: fideliter credeae non dubitamus.
CAPUT XLVII. SEQ ivvR post haec omnia in fine Epistolae .
Multiplici ergo romiste constringitur, risi predestinationu bonum in prauum Aemum conuertens nefandu sermonibu. b III emare presumit. Primo, quia creato-m suum ,-o summe bonug, maliuolum
ausis est dicere , eo quod Um suum frustr. ct sine causa decernat