장음표시 사용
101쪽
eis. aesti amni i). S. optatus Mileuitanus loquens de Petro ad Parmenianum , Donatistam: is negare non potes in urbe Roma Periis tro primo Cathedram Episcopalem esse collatam , in qua sederit om- is nium Apostolorum Capiti Petrus, unde Cephas appellatus est; in is qua una Cathedra unitas ab omnibus servaretur: ne caeteri Apostoliis singulas sibi Ecclesias defenderent; ut jam schismaticus & peccatoris csset, qui contra singularem Cathedram alteram collocaret Σ μ. Testes etiam appellari possunt S. Epiphanius, S. Fulgentius , & multi alii: unum sat erit verbum S. Augustini proferre : ν, agnoscitur Petrus in figura gestust. personam Ecclesia ob Primatum quem in Disciptilis hi
Inter Theologos Scholasticos de hac quaestione nulla est controversia; . ne unus fortasse inter vere Orthodoxos reperietur, qui Primatum Summorum Pontificum jure divino non agnoverit. 6'. Quapropter ab Ecclesiae exordio Summi Pontifices hanc in omnibus Ecclesiae partibus, sive in Oriente , sive in Occidente , auctorita
Primo sarculo , anno Christi 97, curam suam intendit S. Clemens in Corinthiorum Ecclesiam domesticis dissentionibus agitatam, ad quam de restituenda pace scripsit Epistolam. Posteriori saeculo anno χoo. Victor, vigilantissimus Pontifex , adlibbita pastorali sollicitudine apud Ecclesias Asae , ut usus celebrandi Pascha quarta decimil die Lunae , ad consuetudinem Romanae Ecclesiae transferretur, ubi proxima sequenti Dominica celebrabatur, esscere
Nemo nescit quanta tertio saeculo fuerit de iterando haereticorum baptismate disceptatio , & quam maxime res illa per S. Stephanum gesta sit. Non multo post Dyonisius Papa, de erroribus Dyoniso Alexandrino a quibusdam Fidelibus attributis , cognovit. Saeculo quarto, Iulius Papa causam suscepit S. Athanasii, toties in Arianoriim Conciliis damnati. Eustathius Sebastenus , in Armenia ab Arianis injuste depositus, cum ad Ecclesiae Occidentalis Episcopos causam suam detulisset, Se Symbolo Nicaeno subscripsisset, per Epistolam
i Ambr. l. a. de Spiritu Sancto. c. ultimo. xὶ optat. Milevit. l. a. ad Parmen. Donatis . 3 S. Aug in Ps. Iz8. n. i. Item Tract. I 24. in Ioann. n. s. &c
102쪽
Liberii, Iut i Suecessoris, in Concilio Τhianensi exhibitam , fuit in Sedem suam restitutus.
Quinto saeculo, S. Ioannes Chrysostomus , similiter, Sede sua dejectus,
ad Summum Pontificem confugit, quem his verbis alloquitur : n Scribite, D precor, & auctoritate vestra decernite , hujusmodi iniqua gesta, is nobis absentibus & judicium non declinantibus, nullius esse roboris; is eosque qui talia gessere , Ecclesiae censurae subjicite . . is Idem secere S. Flavianus in latrocinio Ephesino atrocissime tractatus, Theodoretus ab haeretico Dioscoro , tandem Talaia, Episcopus Alexandrinus , ab Acacio Constantinopolitano Sedibus suis injuste pulsi. Sexto saeculo , S. Gregorius Magnus Ioannem Jejunatorem , ejusdem Sedis Episcopum , grandiora praesumentem reprimit. Iam horrenda Monothelismi tempestate, tota septimo saeculo agitabatur Ecclesia. S. Sophronius , Episcopus Hyerosolimitanus , Steph num , Dorensem Episcopum , primum suum Suffraganeum , ad Sedem Apostolicam Legatum misit, qua de causa S. Martinus Papa , ingens Concilium Lateranense convocans anno 649 , suum in Palestina Vic rium constituit Stephanum, & post illum Ioannem Philadelphium. In hoc Concilio anathemate perciis si sunt Theodorus Pharanus, Cyrus Alexandrinus, Sergius Constantinopolitanus, cum ejus Succetaribus Pyrrho Sc Paulo. Octavo saeculo , Tharasius, Patriarcha Constantinopolitanus , Episcopi Romani nomine , septimo Concilio contra Iconomachas habito praefuit. Sexta hujus Concilii sessio Primatui multum favet ; nec huic uni Concilio per Legatos praesud re Pontifices Romani. Nono saeculo, non solii in Concilium VIII generale contra Photium habitum favet Primatui, verum ctiam Photius ipse eum agnovit. Apud Nicolaum Papam I. egit itim per se, itim quoque per Michaciem Imperatorem , ut ab eo suae electionis seu potius suae in Sedem Constantinopolitanam intrusionis , confirmationem obtineret. Postea cum vidit se a Papa damnatum, non potuit Primatum despicere, quin pugnaret secum & quamvis fastidiose ejus auctoritatem contemneret, nihilo secius a Ioanne Papa VIII. postulavit ut ejus in Sedem Constantinopolitanam approbaret restitutionem. Consensus omnium Orientalium Ecclesiarum ad stabiliendum Iurisdictionis Primatum conspirat. Haec veritas ab his etiam schismaticis , quorum plus interest illam impugnare,
103쪽
aecipit test monia. Inter innumeras criminationes quas ad diluendum
separationis crimen congcrunt, ne ullum quidem Verbum reperias contra primatum Sc auctoritatem Episcopi Romani. Multi censebant servandam esse cum Latinis communionem , & non nisi per gradus imminuta est erga Pontifices Romanos reverentia, donec tandem his ultimis seculis inter schismaticos videtur collapsa. Adeo alte mentibus insculpta erat huius dogmatis veritas, ut otiam nunc qui illud impugnant, nihiloderunt in Primatu, nisi fastuosam dominationem. Probato hactenus Summos Pontifices perpetuo possessionis jure auctoritatem in omnes Ecclesias particulares habuisse : duo nunc nobis consideranda videntur. i'. Quosdain SS. Patres aliquando necessitatefitisse coactos illis exprobrare praecipitationem & nimiam severitatem,
numquam vero ipsam mei auctoritatem negasse, quod maximo argumento est non posse Primatum corum attentari. Σ'. Episcopos & Ecclesias Oricia tales ad Episcopos Romanos saeptiis confiigisse ; nusquam Vero seu Pontifices Romanos , seu etiam alios Occidentis Episcopos provocasse ad Alexandrinos , Antiochenos , aut Constantinopolitanos ;quod manifestu denotat in Episcopis Romanis superioritatem , cujus nulla origo reperitur, nisi in institutione Christi, qui constituit S. P
trum omnium Apostolorum Caput. 7'. Praeter ca quae supra breviter retulimus veterum Concilioriim de Primatu testimonia , in ultimorum temporum Conciliis hoc dogma' formaliter definitum reperimus. Concilium Constanti ense , inter coeteros articulos Ioannis Hus , hunc damnavit numero septimum : Petrus non est, nec fuit Caput Ecelesa Sanctie Catholicae. Item hunc numero AI. Wicle fi ; non est de necestate salutis , eradere Romanam Ecclesiam esse
Supremam inter alias Ecclesias. is Error est . . . pro quanto negaret Prbis matum Summi Pontificis super alias Ecclesias particulares i M. Merito igitur Illustrissimus Meldensuun Episcopus , in sua Expo Arione , &c. inter catholicae fidei dogmata resert Summi Pontificis Primatum Iure divino : is Cum Christus Ecclesiam suam unam esse volucritis & firmiter in unitate fundatam, Primatum B. Petri ad illam clanis tinendam , coagmentandamque instituit; quare eumdem agnoscimiis D Primatum in Principis Apostolorum Successoribus, quibus idcirco
104쪽
is ea subiectio debetur ; ea obedientia quam sancta Concilia, sanctique M Patres Christianos ubique docuerunt i P. Item Clerus Gallicanus dogma istud tamquam ad fidem spectans
agnovit in sua celebri Declaratione anni 168χ. is Hanc vero Fideiis Catholicae summam a Ciero Gallicano fundamenti loco sincere esse H positam nemo negaverit, inquit Bossuetus, cum Romanos Pontifi- is cos, Petri Successores Christique Vicarios ubique praedicent, cum-Μ que Primatum B. Petri ejusque Successorum Romanorum Postifi-Μ cum, Christo institutum, iisque debitam ab omnibus Christianis M obedientiam ... agnoscant et ). Iam antea anno I 42 hanc Doctrinam adscripserat Articulis Fidei Sacra Theologiae Facultas . Parisiensis art. 13. . is Nec minus certum is est uniun esse Iure divino Romanum in Ecclesia Militante Pontifi- is cem , cui omnes Christiani parere tenentur M. Addimus Censuram Sor-honicam in hanc propositionem Antonii de Dominis r is Erat Ecclesia is Romana praecipua nobilitate , existimatione & dignitatis auctoritate, is non regiminis & iurisdictionis vrincipatu i. Quam propositionem sic reprobat Facultas Paris ensis r is Hare proposito est haeretica Bc schisim matica, quatentis expresse insinuat Romanam Ecclesiam Iure divinois auctoritatem in alias Ecclesias non habere.
Nihil accuratius ac diserti iis expressiim , quam quod de hoc doctrina articulo exponunt Parochi Parisienses, in sua Apologia, is Pontificem D Romanum tanquam Ecclesiae Caput accepisse a Christo primatum is honoris & jurisdictionis ad invigilandum in omni Ecclesia tam fidein de unitatis conservationi, quam sacrorum Canonum observationi 3 . In hae ipsi Ecclesia Reverendissimus Coddaeus in sua Declaratione apologetica docci: Summum Pontificem ex institutione divina esse omnium Episcoporum Caput. Idem testimonium confirmat D. Erkelius, totius Cleri nomine , in scripto cui titulus cst: Protestatio denuo asserta P. Eandem quoque doctrinam videre est in actis hujus Ecclesiae posterioribus.
is Qui in Summo Pontifice nullam aliam agnoscunt superioritatem
: Bossuet appendix ad Declarat. Cleri Gallic. l. I. c. I. P. z. 3 Apol. p. 338. 3 9.
105쪽
is nisi iuris humani, miseri sunt, ait Bossuetus , clim non videant Priis matum quem experientia docet esse Ecclesiae adeo necessarium, di-- gnum esse ut a Christo institueretur ; praeterea id quod in omnibus is taculis reperitur confirmatum non posse oriri nisi a Christo i .
Igitur sacrae Synodo denuntiamus sequentes propositiones, tanquam jam ab Ecclesia damnatas. I. I. Οο ne petit prouuer par l 'Ecriture sainte , que J. C. ait donne laprimaute a S. Pierre. On ne petit prouuer la meme cho se par tes sepi premi ers Conciles generauX , les Quis reςus par l'Egli se univer-selle, Grecque de Latine. P. 47. Les principaux passages dii Nou-veau Testament que Lon apportePOur prouuer la lari maute & la superiori te de l'Eveque de Rome amdesitis des autres Eveques, ne Peu Vent utre appliques uni quem ent a S. Pierre , tous ces passages ayantetu pris & expliques par les Peres meme les plus attaches a la primaute. dans des sens tout-a- fait differens : Soti it resulte qu'iis nepeuvent jamais former un artici cde sei, c'est-a-dire une decisioncertaine,inebrantable & invincibie, que S. Picrre ait eu de droit divinia primauic Sc la superiorite au-dessus des autres Apo tres, & que ar consequent l'Eveque de Rome ui ait suecede dans ses privileges,c est-a-dire qu'il soli de stroit divinle premier de te superieur des au- tres Eveques. P. 66. On ne petit prouuer soli dement par l 'Ecriture Satnte , que I. C. ait donne la primaute & la superiori te a S. Pierre, ni que ce Saint ait cledecore de ces prerogatives en que, que maniere que ce soli. P. 7 .
Probari non potest Scriptura Sacra, Christum ridiis primatum S. Petro. Non potes probari idem per septem prima Concitia generalia , fila qt a sint Neepta ab Ecclesia universali, Graeca O Latina. Praecipui teritis Novi Testamentiqui asseruntur ad probandum Primatum O superioritatem Discopi Romani in alios Episcopos, non possunt inplicari unicὸ sancto Petro , Omniabus his textibus adhibitis G explicatis a Patribus , etiam primatui addictissmis, insensu dissimili: indeIequitur
textus illos non posse unquam constituere articulum fidei, id est, domitionem certam, inconcussam O invincibilem , quod sanctus Petrus habuerit Iure divino primatum O superioris tem in cateros Apostolos ; O proindu quod Episcopus Romanus ei successerit in suis privilegiis , id es, fit
Itire divino primus s superior aliorum Episcoporum.
Non potest probari sotidis argumentis per Scr*turum Geram, IVhm
Chri tam dedisse primatum G sup
rioritatem sancto Petro : neque illum Leoratum fuisse hispraerogativis, quoquomodo sit. i Boss. Oper. posth. tom. 3. V. l. I. Hist. Var. art. 27. p. 2 6.
106쪽
solide que S. Pierre ait instruit les Romains , ni qu'il ait ete a Rome. It y a beaucoup plus Sapparenceque les Eveques de Rome soni plu- tot Successuurs de S. Paul que de S. Rerre. P. I ΑΦ III. Depuis te cinquieme secte iusi
'au septieme, Rome ne s'est pasoublice potir faire recon noti re sapretendue superiori te dans toutestes portions de l'Eglise Catholique:& elle est venue a bout par disterens stratagumes, & par rautoritε meme des Empereurs, de subiugiter plus rs Metropolitains, sur-
UEvdque de Rome n a pas Iaprima ut e de droit divin il ne
I'a recite qu'on consequence de ce
UEvdque de Rome est un Evu-que particulier, austi-bi en que to ut
auire; & iln'a aucune jurisdiction, Verum igisur est non posse probari
per Seripturam Sanctam, quod nausPetrus habuerit unquam primatum Osuperioritatem in alios Apostolos e econtrario posse probari per hanc lasona Scripturam quod nunquam fuit decoratus his praerogativis.
ιum quod S. Petrus docueris Romanos , nec quod fueris Romae. Multis
virisimilitis est quod Episcopi Romani fune potius Successores Ilincti Pauli quam sancti Petri. I I I. A quinto saeculo usque ad septiamum, Roma nihil omisit ut sua agnosceretur pratensa superioritas in omniabus portionibus Ecclesia Catholicae ;O perfecis ut per varia prata mata, O per auctoritatem etiam Imperatorum sub Dretplures Metro litanos ,'a- sertim in Libria. IV. Episcopus Romanus primarum non habet Iure divino ideo illum accepit, gula erat Episcopus urbis Imperii Romani Capitis Primatus ejus in eo est tantum, ut habeat pra- rogari m honoris, id es , ut accipiat
primario eosdem honores quos eateri
Episcopi accipiunt inperfecta aqua
Episcopus Romanus est panticularis Episcopus , scut quivis alius ; O nti iam halet jurisdictionem , nutum sis
107쪽
ait ne superiori te, ni de Droit di, vin , ni de Droit ecclesiastique au- destiis des autros Eveques. P. 92. VI.
Rome . . . . que se Primaute, quest superiori te, quo sa jurisdiction
rite fur ses Consecres, non plusque sur Ies Eglises particulieres.
VII. Il fuit encore que la primautedont iij ouit n'est pas une primaute
de jurisdiction. . . . mais seulementune primaute Thonncur .... Ιl fuit Encore que toxite la pulsianee &l'autori te qu'il a maintenant fur les
eriminuties. P. I 3O. VIII. Concluons , I'. que los Peres Uont pas cru que i Eveque de Romo e ut la primaute de Droit divini Σ'. Quo par te nom de primautetis n'ont entendit γ' une simpleprerogative Shonneur, qiciis ne tui ont donnue qu'en considerationde la Ville de Rome, seulement de
que de C. P. par la memo raison ,
perior tatem neque Iure divino, neque Iure ecclesiastico super alios Epis
v I. Sequitur ex his qua dixi hactenus , quod primatus Papae , ejus superioritas, eius jurisdictio in alios Episcopos , est merum commentum ; O quod Canones qtii limitant isti i tionem aliorum Discoporum, timitant pariter ejus a uictoritatem : O quodsecundum eo em Canones debet continere sua mandata , suas Bullas , sua Decreta intra limites suae Dιacfeos, O non conari exercere suam auctoritatem in Dos Collegas , nec in Ecclesias particulares.
VII. Sequitur adhuc quod primatus quo fruitur non es primattis jurisdictionis Ied tantum primatus honoris . . . Sequitur etiam omnem potestatem O auctoritatem quam habet nunc
in Epistopos , in Ecclesias particulares O in Ecclesiam etiam universa
lem esse ii serpationes flagitiosissi
Concludamus primo, quod Patres non crediderint Episcorum Romanum habere primarum Iure divino : Σφ. Quod per nomen primatur non tale texerint nisi praerogativam honoris, quam ei non concesserunt nisi tantum in urbis Roma respectum ; eodem modo quo concesserunt eandem P rogat νam honoris Di evo Constantinopolitano ' eadem ratione, id est, quia Constantinopolis erat etiam urbs me est-ὲ-dire,
108쪽
8relas1-a-dire, parce que C. P. etoit peririis, urbs regnafr . Vnde collia aussi une Ville Imperiale, une Ville gitur eonsequentia neeessaria ,scilicet regnante ; Soti it resulte une con- quods infeliciter Roma G Constan- sequence necessatre, Ravoir que , tinopolis perirent aliquo in o casu , si par matheur Rome & C. P. V aue haerese abriperentur, nullus am- nolent a perir par quelque desestre, mitis esset Episcopus in Ecclesia, eui ou a utre emportees par l'heresie , praerogativa honoris deferretur, juxta it VI auroit plus d'Eudque dans antiquas eonstitutiones. I'Eglise a qui la prerogative d'hon-
ur sui auferce cn considerationdes anciens Regiemem. P. I 32.
Apostolum Petrum 1 Christo Domino primatu suprI cceteros Apostolos donatum fessie, ut tina Chrsi Ecclesia O C thedra una monstretur i . I I. Sanctum Petrum , in quo primatus Apostolorum tam excellenti gratia praeminet a , propter hunc Aposiolatus sui priamarum, Ecclesiae gessisse, figurata generalitate, personam 3 . I I I. Episcopum Romanum , tanquam Petri Successorem Iure divino eodem primatu frui supra coeteros Episcopos. I V. Hunc primatum Romani Pontificis, tanquam Petri Suc
109쪽
cessoris, non esse tantum primatum honoris, sed etiam e clesiasticae potesatis 6 auctonitatis i .
Romanum Pontificem, tanquam Petri Successorem, oste
Iure divino Caput visibile & miniseriale a Ecclesiae sun- datae a Christo, qui est Caput eius invisibile & vivificans ;ac proinde ejusdem Christi primum esse in terris Vicarium , cui totius Ecclesiae cura commissa es 3 Ideo damnat cincta Synodus propositiones sibi denuntia
On ne petit proiiver par i Ecrἰ- Probari non potest Scriptura Sacra, ture Satiate , que J. C. ait donne la Chrsum dedi se primulum Iancti Pe- primatite S. Pierre. On ne petit tro. Non potestprobari idem per Iep- prouUer la menae chole par les sept tem prima Concilia generalia , Ibia Prsimi erS Conciles pcnerauu , ius quasnt recepta ab Eccles si universatiscuis recus pari Eslise universelle Graeci O Latina. Grecque & Latine. Les principaux passages du Noli- Praeipui rexIus Novi Testamenti Veau I cstament , que l'on apporte qui afferuntur ad probandum primm PQur prolivor la primaute & la sim tum O superioritatem Epysopi Ro- pcriori te de l'Eveque de Rome atin mani in alios Episcopos, non Posunt denus .lcs auires Ex eques, ne peti- VH eari unice Iancto Petro I Omnibus Vent utre appliques uniqueinent a his textius adhibitis Oexplicatis a P S. Pierre ; totis ces passages Ayant tribus, etiamprimitii ad ficissimis, inete pris & cxpliques par les Peres. IPnyti dissimili. Inde Iequitur textus
meme les plus attaches a la pri- inos non posse unquam constituere ammatite, dans des sensiout .a-fait dis- rictim et dei, id es, desinitionem cem ferens. D'oli it resulte qu'iis ne ιum,inconcusem O invιncibilem, qtiod petivent tamais sormer uti article S. Petius hubtierit Itire divino priade sol, c'e1l-a-dire , une decision malum o seperioritatem in cater
corraine , inc brant able & invinci- Apostolos ' O proinra quod Episcopus bie, que S. Pierre ait eu de Droit Romanus es Decesseris in suis privist
110쪽
divin ta primatite & la superioritu seriis, ta e st, si Iure ΚνIno primus au-dessus des autres Apotres ; & O Perior aliorum Episcoporum. que par consequent rEvdque de Rome tui ait succede dans ses privileges, c' est-,dire , qu'il soli de Droit divin te premier Sc te Superi cur des autres Eveques. On ne petit prolivor solidement par l 'Ecriture Sainte, quo Iesus- Christ ait donne la primaute & la superiori te a Saint Pierre ; ni que
lide que S. Pierre ait instruit les Romains , ni qu'il ait ere a Rome. It y a beaucoup plus dlapparen ceque les Eveques de Rome soni plu- tot Successeurs de S. Paul que de
qu'au septic me , Rome ne s'est pasOublice potir latre recon nolire caprutendue superiori te dans toti testes portions de l'Eglisse Catholique : εc cile est venue a bout par differens stratasumes . M par i a tori te meme δes Empercurs , de subjugiter plusi eurs Metropolitains, sur-tout en Illyrie. IV. UMeque de Rome n a pas laprimati te de Droit divin. . . . Il net' a reque γ'en consequence de ceNon potes probari solidis arςumentis per Seripturam Sacram , Iesum Christum dedisse primatum Osuperi
ritatem sancto Petro r neque ilium decoratum fuisse his p rogativis , qu quomodo scVerum igitur et non posse probari
per Scripturam Sacram, quod sanctus Petrus haluerit unquam primatum Osuperioritatem in alios apostolos r ὶ contrario posse. obari per hane ipsum Scripturam, quod nunquam fuiι e ratus his praerogativis. II.
tum quod S. Petrus docuerit Romu- nos , nec quod fuerit Romae. Multo
verisimilius es quod iscopi Rom mi sunt potius Successores sancti Pauli quam saracti Petri. I I I. A quinto saeculo usque as septimum , Roma nihil omisit ut Iua
nosceretur Proetens superioritas in omnibus portionibus Ecclesiae Cath tica. Et perfecit, ut per varia strata- mata O per auctoritaIem etiam Imperatorum subiugaret plures Metropotitanos , prasertim in IIbria. IV. Episcopus Romanus primarum non habet Iure diMino idia Etam accepit, quia ιrae E seopus unis