장음표시 사용
121쪽
necessitas generese Concilium convocari, sussicit unanimis Pastorum etiam dispersorum consensus ut fugiendus error damnetur, dc veritas credenda stabiliatur, eadem auctoritate, ac si in Concilio oecumenico facta suisset desinitio. Itaque subsequentes Propositiones , excerptas cx Libro cui titulus r Precis Tun acti de denonciation solemniau, &c. sanctae Synodi judicio subjicimus. I. I. Quand tous les Peres ensemble Etiamsi omnes simul Putres aue ou beaucoup de Peres , un grand multi Patres, ingens numerus Patrum nombre de Peres soliti endroient tenerent S. Petro jure dixino concesque S. Pierre est prcinter de droit sum fui se primatum , quantacumque
divin , quoique ce sit une autori te illis debita se reverentia , non inde respectabie, it n'cn faudroit copen- sequeretur ex his auctoritatibus dant pas conclure que tΟutes ceSatin mul coniunctis, articulum fidei , id torites retinios sormerotent un arti- ψΤ, des ilionem domasicam uniser ese de sei, c'esl-a-dire, une decision fatis Ecclesiae posse consimi, cuistibdogmatique emancedu Tribunal de damnationis aterna Paena adhaeren-PEglise universelle , laqueitc it dum esset. Nam Ecclesia non pronum Dudroit adherer uspei ne dedam- tiat ac satuit nisi congregata , pennation utern elle. Car l'Egli se ne suto prius non iam an Patres una- prono e que quand elle est assem- α iter sentiant , sed etiam, ut aiebleo , & cela apres avoir consulte Concilium senerale quUntum , an eo- non-seulement te sentiment una- num sententia consentanea se eum ni me des Peres, mais encore apres Scri tura sacra , princedentiumque avoir examine sur-toxit, dit te cin- Conciliorum generalium partitis. AIquieme Concite generat, sice sen- qui Ecclesa congregata nihil unquam timent est conforme a rEcriture & saluit de primatu ae superioriture S. aux decisions des precedens Con- Petri, e vique Successorum. Ergo non elles ecumeni ques. Or i Egli se asi dianda est tanquam articulus flata, de semblee n a jamais rien fuit de sem- quo dubitare non liceat , sistentia quae bl able en favcur de la primaute & declarat S. Petrum , ejusque Succesile la superiori te de S. Pierre & de fores , jure divino , ae etiam jure reses Successeurs. on ne petit dono clesiastico , habere primatum , aliis pas donner comine uri article de que Episcopis Superiores esse.
sol, doni ii ne soli pas permis de dolitur, te sentiment qui declare que S. Pierro & ses Successeurs sentde droit divin. & meme de droit ccclcsiastique, premiers & Superieurs
II. II. Ie dis plus. Quand meme un sen- Plus dico. Etiamsi ab omnibus in timent seroti sui vi genuralement Ecclesia dispers generatim quadam
122쪽
dans toute i Egli se dispersee , sin, Mneratur sententia , nuIIo per mutia auculae reclamation pendant beau' facula reclamante. Non ideo Helpos eoup de flectes , ii ne s'ensuiVroit fet hanc sentensiam definitam esse ab pas quo cor sentiment fui une de- Eccle universali. Ecclesia enim, eumcision de I' Egli se universelle; parce Hl fa es, nullam facit definitimque i Egli se dispersee ne fati pas de nem dogmaticam. Exequendum curae decisions dogmatiques . mais elle tantiam quod ι amet salute conpe- fuit executor cellus qxcelle a seitcs gata. Mhil enim flatrue, nisi in conctant assembleu. Car elle n'en fati cilio generali. que quand elle est assemblee dansun Concite generat. P. 83.
Circa auctoritatem SS. Patrum : credendum esse quidquid vel omnes sancti Doctores in Ecclesia probati i , νel plures uno eoAmque sensu manisse , frequenter , perseveranter, velut quodam consentiente Abi Marisborum Contilio accipiendo, tenendo , tradendo firmaverint, id pro indubitato certo ratoque habendum esse α . II. Εeelesam Catholicam esse infallibilem in omnibus quae Corpus Pastorum proponunt credenda circa sdem & mores,sve per modum instructionis ac documenti, sive per modum judicii ac definitionis. III. Non minus infallibilem esse Ecclesam in omnibus qua Corpus Pastorum, cum sunt dispersi , credenda proponunt
His eloeutionibus vulgo utuntur Concilia generalia, cis' M. Patrum auctoritatem commendant.
123쪽
96 circa fidem & mores, quam in his quae credenda proponunt cum in Concilio generali congregantur. Et ideo damnat sancta Synodus sequentes Propositiones, quae sibi denuntiatae sunt, nempe :I. I. Quanti tous les Peros cn nable Etiamsi omnes simul Patres aut ou beaucoul' de Peres , uia grand multi Patres , ingens numerus Panombro de Peres utiendroiciat reum tenerent S. Petro , jure diu, que S. Pierre cit prcmicr de droit no , concessum fuisseprimatum , quan- divin , quoique ce lut une autoritu tumcumque debita sit illis reverentia , respectille, it n'en lautioit cepen- non inde sequeretur, ex his auctoridant pas conclure que toxites ces tatibus simul conjunctis, articulum autorites reuntes sermerotent hin fidei , id est, definitionem dum Marti cle de ioi, 'ost-,dire, uno de- cam universalis Eeelesia posse consia cision dogmatique emanee dii Tri- tui cui sub damnationis aeternae poenabunal de I'Egli se universelle , a la- adhaerendum esset. Nam Ecclesia non quelle it fallui adherer solis pei ne pronuntiat ac statuit, niscongregata , . de damnation cicrnelle. Car l'E- pensato prius non solum an Patres glise ne prononce que quand elle unanimiter sentiant , sed etiam , ut est assembleo : & cela apres avoir ait Concilium generale quintum , an consultu non-sculcmcnt te senti- eorum sententia consentanea sit cum ment unanime des Peres , mais en- Scriptura facia , praecedentiumque core apres avoir examine sumtoiit, Conciliorum generalium satiatis. Asdit te cin qui uine Concite generat, qui Ecclesia congregata nihil unquam si ce sentiment est consorme a l'E- flatuis de primaru ae superioritate criture dc aux decisions des prccc- Sancti Petri , ejusque Successomm.dens Conciles ccumeni ques. Or Ergo non danda est tanquam articu-ΓΕgli se assemblee n'a iamais rien Ius ei, de quo AEubitari non liceat , fuit de semblabie en sevcur de la sententia qua declarae S. Petrum , primaute & de la superiori te de S. ejusique Successores , jure divino , ae Pierre & de ses Successcurs. On ne etiam jure ecclesiasico, habe primo- petit donc pas donner comme un tum, aliisque Di opissuperiores esse.
article de sol, doni ii ne soli paspermis de doliter, te sentimcnt qui declare que S. Pierre & ses Sue-eesseurs sent de droit divin , & meme de droit ecclesiastique, premi era
I I. I I. Je dis plus. Quand meme un sen- Plus dico. Etiamsi ab omnibus iniiment seroti sitivi generalcment Ecclesia doresa , generatim quadam
dans totite i Egli se dispersec , sens teneretur Iententia , nullo Per multa auctine reclamation, pendant beati- Dculia reclamante, non ideo dici pos
124쪽
pas que ee sentiment sui une deci- Ecclesia unἰνefas. geelesia enἰm eum hon de l'Egli se universelle , parce dispersa est , nullam facie definitioque l'Egli se dispersee ne fati pas de nem domaticam. Exec mendum curae decisions dogmatiques , mais elle tantum quod i amet fatuit congre- fait executer cellus qu'elle a falles gasa. Nihil enim flagκιt, nisi in Con-ctant assemblue : car olle n'en fati cilio generali. que qPand elle est assemblee dansun Concite generat.
Has propositiones damnat sacer Conventus , tanquam temerarias , falsas , in sanctos Patres injuriosas, erroneas ; acetiam haereticas , si hoc sensu intelligantur, quod Ecclesia non sit infallibilis in Pastorum suorum unanimi documento , sed tantum in suis dogmaticis definitionibus ε, aut quod nihil proponat infallibili auctoritate Plim quod in Conciliis Cecum nicis suit definitum ; denique quod illam in fallibilem auctoritatem non obtineat, cum dispersa est , ad judicia dogmatica ac immutabilia serenda circa fidem & mores.
De Professione Fidei Pii Papa IV. D. FRANCISCUS MEGΑΝCK, amplissimus Ec
clesiae Metropolitanae Ultrajectensis Decanus , votum primae Congregationis exponens , dixit:
REvERENDISSIMI PATRES AC VIGILANTISSIMI PASTORES. DENUNTIATOR , consequenter ad falsa sua principia de Romani Pontificis auctoritate . ac de Ecclesia , aggreditur professionem fidei Pii Papae IV. Asserit singulari impudentia illam impietatibus plenam esse i ; & simul contendit non potuisse Pium IV hanc fidei professionem Ecclesae proponere , quin Ecclesia statuta violaret χ . Verum quaenam sunt illae prosessionis fidei Pii IU praetenta impietates ρ Quidquid argumenti loco in medium proseri Denuntiator io suo
125쪽
Scripto cui titulus : Precis sun acre de denonciation solemnelia , &e. ad duo capita reducit. Primum est, quod exigit Papa non solum ut credantur dogmata in hac fidei professione contenta , sed etiam ut eredantur per
sin atrique vilia tabitatione O hastatione i . Secundum est, quod per haec verba professionis fidei Pii IV : sanctam, Catholicam O Apostolieam
Ecessiam Romanam, omnium Eeclesiarum matrem O magistam agnoseo , Romanoque Pontifei B. Petri Apostolorum Principis Successori, ae Iesse
Chriss meario veram obedientiam Oondeo O juro , effecit Papa ut ab orbe toto Christiano sibi praestetur fidelitatis juramentum 1 . Hae sunt impietates quas in hac fidei professione Denuntiator advertit. Sed I R. audiri ne potest absque stupore Scriptor , qui se catholicum profitetur , cum queritur quod ab his qui fidei professioni adhaerent , exigatur ut persecte & absque haesitarione credant dogmata quae in c1 continentur λ Quam extraordinaria esset fidei professio de cujus doctrina dubitari fas esset lFrustra probabitur prosessionem fidei Pii IV nihil continere praeter doctrinam a Concilio Tridentino definitam , unanimiter ab Ecclesia receptam & praedicatam ; Denuntiator nullo argumento k sua sententia dimovebitur. Etenim, ex una parte, Concilii Tridentini cocumenicitatem aperte rejicit; quod, ut ait, in eo suam dominationem Romani Pontifices cum imperio exercuerint, quodque Graeci, qui magnam Ecclesiae partem constituunt, Concilio non adfuerint: & ex altera docet, quod tota in hac re Ecclesiae dispersae auctoritas in eo est, ut exequendum curet quod in Conciliis generalibus definitum est. Sic omnia quibus petitur tela declinare sibi videtur Denuntiator : non attendens se per sua falsa principia ex errore in novos errores ire praecipitem.
1'. Aliud impietatis genus quod in professione fidei Pii IV videre
existimat , illud est quod in ea dicitur Romanam Eeelsam esse omnium Ecclesiarum matrem O magistam, quodque in ca promitti oportet, sub religionis juramento , Summo Pons et B. Petri Apostolorum Principis Successori, ac IesmChristi meario xeram obedientiam : is Quod est , inquit,. Pontificis Romani artificium, ut sibi ab orbe toto praestetur fidei s v cramentum M. Perfacile est , talibus commentariis , omnibus aut dictis aut scriptis virus aspergere. De hac re audiamus illustrisunum Epist
126쪽
pum Meldensem, qui cum omnibus Catholie s nihil videt in his verbis nisi rationabile obsequiuin sacris Canonibus omnino consorme , atque in omnibus taculis Summis Pontificibus praestitum. Ipsa verba doctissimi Praesulis sapientiae & judicii plena, potentiora crunt & efficaciora quam considerationes nostrae ad disjicienda nubila quibus gravem hanc
quaestionem obscurare nititur Denuntiator.
M Quod in fidei Pii IV prosessione est scriptum , inquit Bossuetus ,
is nempe Sanctum , Catholiciam O Apostolicam Romanam Ecelestam , Omis nium Ecclesiarum matrem ae magistam esse , quidam ipsam universan lem Ecclesiam intelligunt, quae proinde proprie ac stricte, ut aiunt, is catholica sit; quae vere apostolica, quod apostolica successione gaudeat; is quae Omnium Ecclesiarum particularium, uti omnium Fidelium, magistra. O mater merito appelletur ; quae & Romana sit, vel maxime quod is Sedem Romanam , ac Petri Cathedram, principem fidei & caputis Communionis agnoscat. Alii Romanae , Catholicae α Apostolicae Ec- is clesiae nomine designatam voliint Sedem ipsam Romanam a Petro &is Paulo fundatam, vereque Apostolicam, Catholicam quoque, co sensuis quod ab ea in omnes venerandae Communionis jura dimanent I :is omnium Ecclesiarum matrem ac magistram , quae nos lacte alat doctriuis nae salutaris, eamque tradat, qua vivamus omnes, Romanam fidem. . Quis haec non fateatur Quis pro his non fundat sangit inem λ Et is utrumque sensum, ut si ma & sententia unum , sua Declarationeis c anni 1681 complexi Patres Gallicani , Sedis Apostilica in qua fides
- is praedicatur O unitas servatur Ecclesia , venerandam Omnibus gentibus
is majestarem colant ; O in fidei quoque quasionibus praeeipuas Summiis Pontificis esse partes , ejusque Decreta ad omnes Osingulas Ecclesias per
is tinere profitentur. MDeinde Praesul doctissimus transit ad obedientiae caput quae in pro fessione fidei Pii N promittitur Summo Pontifici. Prinatimque refert tres doctrinae articulos quos statuit Theologiae Facultas Parisiensis anno 11 2, scilicet. - 1'. Tenetur quilibet Christianus firmiter credere unam esse uniis versalem Ecclesiam in terris visbilem, quae in fide & moribus eris rare non potest, cui omnes Fideles, in iis quae simi fidei ela morum,
is obedire astringuntur. 1ὶ Epist. ConciL Aquileiens. anno 38 I.
127쪽
a'. Ccrtum est, Concilium generale legitime congregatum , liniver-n salem repraesentans Ecclesiam , in fidei dc morum determinationibus
is errare non posse.. 3'. Nec minus certum est , unum esse iure divino Romanum in Ec- , clesia Christi militante Pontificem, cui omnes Christiani parere te-
Quibus positis , illustrissimus Bossuetus sequentes addit considerati tres. Μ Haec fidei tessera ab Episcopis & Ecclesiis Gallicanis tradita ,
Μ regia quoque auctoritate atque omnium ordinum consensu excepta,n divulgata & custodita est. Vides quam diversis verbis de Ecclesis acis Synodis cocumenicis , deque Summo Pontifice egerint. Ecclesiam On isnodos errare non post. dicunt: at Summo Ponti ei jure divino ab om-n nibus Christianis esse paren m. Haec sine consilio ita distincta scilicet n Neutiquam. Non condebant, sed tradebant fidem; quae cuique comis peterent , non ex pri alis opinionibus , scd cx communi omnium is sensu tribuebant. Sic factum , ut iisdem quoque verbis Romanusis Pontifex Pius IV Sedis suae auctoritatem astrueret, & quidem catis tera omitteret, nihil vero aliud jure divino quam xeram obedientiam Μ postularet . . Pergit doctissimus Meldensis Episcopus. ,, At illa obedientia , in- is quis, omnimodam superioritatem atque ipsam adeo infallibilitatem is infert. Iterum atque iterum admoneo, ad communem fidem addisis tua r ad ea quae consequi putas longa nos & dubia, imo etiam is falsa argumentatione deducis ; atque id ex tuis quoque rationibus is ossiciam clare. An enim contendes obediendum nemini, qui non sin infallibilis; non Episcopo , non Synodo Provinciali, non Nationali, is non Legato Apostolico . non denique ipsi Pontifici, ni de fide ex D GιMdria decernenti λ Absurdum. Nullumne ergo discrimen inter P
is pam & alios λ Certe maximum , nam aliis situs quisque grex ; Papaeis omnes obedire oportet, & id signanter ipsa silet professio ab om- . nibus poscit. Quid si quis jam dixerit, eo quod Romano Pontifici ψ jure divino ab omnibus obedientia vcra dehori fide catholica cr is datur, quidquid ille scripserit, edixerit, iusserit, quocunque in ne-- gotio , in iure , in facio , in Republica nihil nisi obediendum esse ;n neque unquam obrepi poste , aut mala suaderi, occupati Cmo licet, is sed standum ubique jubentis voluntati, in eoque Voram repositam
128쪽
is esse pietatem λ insaniat, inquis. Certh. Ergo illi obedientiae tam n justae , tam necessariae sua quoque adhibenda cautio est. Quaenam is illa sit λ quoiisque pateat λ Quid Concilia , quid Canones , quid ipsi is Romani Pontifices , quid denique Scriptura & Scripturae interpresis traditio poscat λ Quoniam ambigua res cst, pacifice dc amice quaen rere, non statim omnia clamoribus miscere nos deceat. Atque in-νν terim certum est, a Pio IV Pontifice consessionem fidei requirente cais selecta esse verba quae quaestiones omnes in Scholis quidem Catho-- licis utrinque disputatas relinquant integras ; quae autem ad fidem νε spectent, aperte & sine ulla tergiversatione decidant M. Alicra Denuntiatoris criminatio contra professionem fidei Pii IV adeo insulsa est, ut sola rei expositione, omnibus salso contexta videatur. Contendit hunc Pontificem, suam proponendo fidei professi nem , seipsum fecisse reum evidentis Ecclesiae decretorum infractionis. Et hoc paradoxum probare nititur his verbis ex sexto generali
Concilio depromptis : Definimus aliam fidem nulli licere proferre aut
conseribere, componereve , aut sapere , vel e/iam Hiler docere. Θά vero prafum erint fidem alteram componere , vel proferre , vel docere , vel tradere aliud θmbolum volentibus converri ad agnitionem veritatis ex Gentilitate,
vel Iudaismo , aut ex qualibet haeres Si Disopi fuerint aut Curies , alienos esse , Episcopos quidem ab Episcopatu, Clericos vero a Gem : Anautem Monachi fuerint vel Laici, eriam anathematitari eos 1 . Prosecto intelligitis quam fallaciter interpretetur Denuntiator haee siexti Concilii oecumenici verba. Sacrosancta Synodus prohibet doceri fidem aliam , id est, contrariam fidei a Nicaeno & Constantinopolitano Conciliis definitae , aut aliud componere fidei symbolum quam illud quod ab his Conciliis est compositum. Quod verissimum est. His tamen sexti Concilii verbis Denuntiator abutitur, quasi dicerent Patres nefas esse, Summis etiam Pontificibus & Conciliis, ullam componere fidei professi nem ad stabilienda dogmata quae in posterum a Novatoribus impugnarentur; quod adeo evidenter falsum cst, & constanti Ecclesiae praxi 'ita oppositum, ut his diuti iis immorari omnino supervacaneum sit.
Ut autem temeritas Denuntiatoris magis ac magis demonstretur , Loquitur sexta Synodus de Sumbolo Nicaeno & Constantinopolitano.
129쪽
hIe referre iuvat verba duorum Conciliorum , quae in Gallia e elebrata sunt, circa fidei professionem Pii IU. Primum est Concilium Narbonense anni I 609 , quod ut professionem Planam suis actibus inserat, hanc rationem asseri, scilicet ab hac fidei prosessione , juxta receptum Ecclesia universatis ritum , initium su-niendum esse. Seeundum est Concilium Burdigalense anni I 624 , quod de pro si sione fidei Pii Papae IV sic loquitur. H Ut .... sacrorum Conciliorum is cum oecumenicorum, tum Provincialis Burdigalensis ultimi decretis is inhaerentes , pretiosum hoc fidei fundamentum adversus quaecumque is inimici tela ignita , undequaque & quomodocumque contorta ,suis tum in pugnabile , Opponamus professionem fidei orthodoxae, ex is praescripto Patrum sacrosancti Oecumenici Concilii Tridentini, &is Pii ΙU Pont. Max. Constitutione conceptam & contextam , a nobis is & Reverendissimis Coepiscopis, caeterisque Concilii Delegatis, pa- is tam & publice emisiam , O ab omnibus Catholicis emittendam, praeis sertim iis quos tum cura regiminis ecclesiastici , tum publice d is cendi munus pertingit, conceptis Verbis emittendam esse decer
Itaque judicio Synodi subsequentes propositiones, e Libro cui titulus r
reprehendo , eo magis sunt flagitiose, quo non solum muribus impietatibus plenae sunt, sed etiam quo evidentiores sum infractiones solemnium E
Tyrii profiso Pii IV facta est in
contemptum Decretorum seratista rum Conciliorum a O praeterea inclu- die iniquitates evidentes.
I I I. Nominatim denuntio Bullam In- La prosession de sol de Pie IV ,& les autres doni je me plains ,
La profession de fot de Pie IV
130쪽
Io 3Injunctum nobis , dii 9 Decembre1 64, par laquelle Pic IV ordo elous les Palleurs d'exiger d'une multitude de performes de tout etat& de tolite condition , mais su tout de tous ccux qui aspirent auxgrandes dignites qui sent dans l)Ε-
que ς mais est core D'ils les croyent paris itement, sens aurim doute, sans aucune anxiete, sens aucunepeine, sans Eucun embarras. P. IO. IV.
It y a plus. C'est que ce Ponti se,
plus sin de plus ruse en ceci que ses 'redecesscurs , a trouve te secret& te moyen , solis pretexte d'une Prosession de sol, de se seire preter par tout l'univers, sans aucune re clamation , te serment de fidelite.
junctum nobis , et Decembris annii 56 , qua Pius IVpraesint omnibus Pasoribus, ut migant a multitudina
personarum Omnium ordinum o con
ditionum , sed praesertim ab omnibus aspirantibus ad magnas dignitates qua sunt in Eeelesia, Prosessionem fidei quam feeis, O inseruit in hae Bulla , O ut jurent terribiliori saerimento, non solum se credere domata, doctrinam , M. Ecclesia Catholica , sed etiam credere illa perfecta, absque ulla dubitatiione , anxietare dc ha
IV. Plus es. Hie Pontifex , sutior Oeallidior quam sui Marice res , invenit artem O modum e ciendi, ut, sub frii professianis pratextu, a toto orbe, abrique ulla reclamatione , Praefferar illi Maelitatis sacramentum.
Renovat sancta Synodus adhaesionem suam Professioni Fidei Pii Papae IV, in secundo Paragrapho tertii Decreti primae partis factam. Ed ideo damnat propositiones quae sibi denuntiatae sunt ,
La profession de sol det Pie IV,
tine infraction palpabie des Ordomnances solemnulles de rEglde. Hdeiprofessio mi IV, O alia quas reprehendo , eo magis sunt flagitios ,
quo non solum pluribus impietatibus plena sunt, sed etiam quo evidenti res sunt infractiones Iolemnium Ecelsa Decretorum.