장음표시 사용
141쪽
Propositiones excerptae ex Libello cui titulus : Letire circulaire
ri Hollande , tanu du dis a de Orcle, eche d'Vtrectit, quedes Eve es de mallem O de Dei enter.
I. I. Ie reponds que les Traditions Respondeo quod Traditiones sos Apostoliques non ocrites , que S. tolicae nonscrima, quas S. Augusta
Augustin reconnoit avcc d'autres nus Unosit eum aliis Patribus , nuue Peres , ne regardent aucunement lo modo spectent Doctrinam , sed tanta doctrine, mais seulement des coim tum consuetudines, ritus, O alias res
tumes , des usages, & d autres cho- persei as indisserentes.ses indifferentes par clieS-memUS.
Saint Augustin .... croyoit que S. Augustinus . . . credebat omnestoutes les verites de doctrine que doctrinae veritates quas credere O pro nous devons croire & proseuer fieri debemus, contineri tam in veterie tolent contenues tant dans l'an- Testimento quam in Evangelio O incien Testament que dans I Evan- Scriptis Apostolorum . . . Forsan, Do-gile, & dans les Eoiis des Apo- mini, pr udicia nata nobiscum , Otres . . . Peut-etre, Messi eurs, que qua firmata Iuni nostrorum Theolog les prejuges qui soni nes avec nous, num lectione, impia ento erunt , ne& qui se soni sorti fies par la lecture totam hujus ratiocinationis vim sese de nos Theologiens , votis empθ- tiatis , quantumvis invincibilis sis ;cheront de sentir toute la force de Osemper credetis S. Augustinum face raisonnement, quelque invinci- vere O auctoritatem dare dodbinae nos ble qu'il 1bit; & que uous conti- inorum Theologorum , O Concilii DLmierea de croire que Saint Aufuse dentini doeentis O praecipientis ut cretin favorise ou autoris e la doctrine datur , sub anathematis poena , duo de nos Theolosiens & dii Concile esse genera verbi Dei circa doctrinam , de Trente , qui en igne & qui odi qua pariter sunt regula fidei, O pa- donne de croire, solis pei ne Sana- riter adoranda e alivdscriptum, aliud
thume , qicil y a detix sortes de non Icriptum. Sed ecce , Domini , parole )e Dicu sur la doctrine, qui unde errorem vessam deponatis PO sent egalemcnt regie de sol & ega- tenter , O unde persuasum habeatis , lement adorabies : l'irne ccrite . & nihil esse magis oppositum doctrinat'autre non ecrite. Mais voici, MeL Sancti Augustini doctrina ilia quam seum, de quoi votas detromper pilis Concilium Tridentinum o nostri Theo-samment, & de quoi vous convain- Io: dant pro doctrina fidei. re que rien n'est plus oppose a ladoctrine de S. Augustin que coite doctrine, que te Concile de Trente &nos Thcologiens nous donnent potir unc doctrine de sol. P. So.
142쪽
Tolite Tradition qui est consor- me I'Ecriture, est par cela memeecrite dans l'Ecriture. P. 84. I V. Mais , me dire Vous, Ie Concile de Trente enseigno que les Verites que l'on doli croire ne soni pastoutes contentios dans l'Ecrituresainte , qu'il en a passe de main enmain , depuis Iesus-Christ jusqu'a
mes de sol que te Concile de Trontea fatis, sotis pretexte qi illa soni de
Omnis Traditio qua Seripturae eon- formis es, ex eo sese es scripta in Scriptura. IV. Sed , inquies, Concilium Tridentinum docet , veritates qua credenda sunt, non omnes contineri in Scriptura facia , sed mutias traditas esse de manu ad manum , et e - Christo usqua ad nos , qua non sunt scripta in Libris Iaeris r illas veritates non scriptas eandem habere auctoritatem quam
habent veritates scriptae , O has Oilus credendas esse cum eadem νeΠeratione , sub anathematis poena. μιta haberem re pondenda ad hanc Objectionem . . . Interim , en brevis responsio, quaslas cis ad infirmanda absolute omnia nova fidei dogmata qua ConeVitim Tridensinum fecit ,sub praIextu quod suns Traditionis Apos
toli M. I R. ... Σ'. . . . Concilium Loe
nec est, nec esse potest Concilium ge
decisiones non debent nobis imponere , praesertim , si in eo reperiamtis doctrianam quae neque a Christo , neque ab Apostolis fuit praedicaza , O qua omposita est ex diametro doctrina celeber
143쪽
Tolite Tradition sur la doctrine Omnis Traditio circa doctrinam oui n'est pas ecrite dans les Livres quia non es scripta in Libris Ianssis ,s inis , ne petit potnt utre appellue non potest vocari Traditio evangelica , Tradition evangelique ni Tradi- nec Traditio apostolica.tion apostolique. P. 98.
Licet Propositiones duntaxat quae sex praecedentibus De- CretiS damnantur, censura notaverit sancta Synodus, non ideo intendit approbare aut intactas relinquere plureS alias prΟ- positiones sibi summatim denuntiatas , in quibus varios detexit errores & falsas opiniones; nec non convicia impudenter coim gesta tam in sanctam Sedem & in Summos Pontifices, quam in Episcopos: & immoderatum ac acerbum Zelum, cum loquuntur de Indulgentiis Romae concessis, & Excommunicationibus quae identidem contorquentur. Circa haec duo capita Synodo placuit hic inserere duo Concilii Tridentini Decreta, in quibus non Obscure continetur quod circa hos duos catholicae Doctrinae Articulos, ab omnibus Catholicis credendum est.
Decretum Concilii Tridentini , de Indulgentiis i .
Clim potestas conserendi indulgentias a Christo Ecclesiae coneessa sit, atque hujusmodi potestate divinittis sibi tradita , antiquissimis etiam temporibus illa usa fuerit : sacro-sancta Synodus indulgentiarum usum Christiano Populo maxime salutarem & sacrorum Conciliorum auctoritate probatum , in Ecclesia retinendum esse docet & praecipit, eosque
anathemate damnat, qui aut inutiles esse asserunt, vel eas concedendi in Ecclesia potestatem esse negant; in his tamen Concedendis moderationem iuxta veterem & probatam in Ecclesia consuetudinem , adhiberi cupit, ne nimia facilitate ecclesiastica Disciplina enervetur.
144쪽
Decretum Concilia Tridentini , de Excommunicatione i
QuamVis excommunicationis gladius nervus sit ecclesiasticae Disciplianae, & ad continendos in officio Populos valde salutaris , sobrie tamen , magnaque circumspectione exercendus est ἔ clim expertcntia doceat , s temere aut levibus cx rebus incutiatur, magis contemni quam formidari, & perniciem potius parere qitiam salutem.
Denique quod spectat ad propositiones ultimo & specialiter sanctae Synodo denuntiatas, scilicet.
I. I. Ie reponds que les Traditions Respondeo quod Traditiones AposA postoliques non ocrites que Saint tollaα nonscripta, quas S. Augustinus Augustin reconnoit avec d'autros agnoscit cum aliis Patribus , nullo Peres , ne rogardent auctinement modo spectent doctrinam, sed tantum Ia doctrine , mais stulement des conquetudines, ritus O atias res , per coutumos , des usages , & d'autres festos indisserenses.choses indifferentes par elleS-me
Saint Augustin . . . croyoit que S. Augustinus . . . credebat omnestoines les verites de doctrine que doctrina veritates quas credere Opronous devons croire & professer, fieri debemus, eontineri tam in veteri Eloient contentios tant dans Pancien Testamento quam in Eνangetio O in Testament, que dans l'Evangile , & Scriptis Apostolorum . . . Forsan, Do-
dans les Ecriis des Apotres mini , praejudicia nata nobi tam , OPeut-cire, Messieurs , que les pre- qua firmata sunt nostrorum Theologo- iuges qui soni nos avec nous & rum lectione , impedimento erunt nequi se soni sorti ses par la lecture de rosam hujus ratiocinationis vim sen- nos Theologiens , Votis empech tiatis, quantumvis invincibilis sit, Oront de sentir toute la force de ce semper crederas S. Augustinum favererat sonnement, quelque invincibi e ee auctoritatem dare doctrina nostr qu'il soli, & quo Votis continuerer rum Theologorum o Concilii Tridem de croire que Saint Augustin favo- tini docentis O praecipientis ut creda risu ou autorise la doctrine de nos tur, sub anathematis poenά, duo esse
Theologiens & du Concile de genera verbi Dei circa doctrinam, quae Trente qui enseigne & qui ordon- pariter sunt regula fidei, O pariter ne de croire , scius pcine d'anathe- adoranda e atiud Icri'um , alius
145쪽
de Dieii fur la doctrine , qui soni unde errorem vegram deponatis poten-cgalenient regie de sol ic e gale- ter, O tinia persuasum habeatιs nihil ment adorabies ; I'une ecrite , 3c esse majs ogpositum d bina Sanctis' aut re non e crite. Mais voici, Mese Augustini, doctrina illa quam Concia
sicurs , de quoi votis dutromper lium Tridentinum o nobi Theologipuissamment, dc de quoi volas con- dant pro doctrina fidei. Va incre que rien n'est plus opposuit la doctrine de Satiat Augustin . que cette doctrine que te Concile de Trente S nos Theologiens nous donnent potir une doctrine de sol. III. Toute Tradition qui est conforme a l'Ecriture, est par cela menaeec rite dans rLcriture . . IV. III. Omnis Traditio quae Scriptura conformis es , ex eo sto est scripta in
IV. Mais, me direχ-votis, te Concile de Trente ense igne que les veritesque I 'on doli croire ne soni pastotiles contenues dans l'Ecrituresainte, qu'il en a passe de main cnmain , depuis Iesus-Christ jusqu)anous, qui ne soni potnt ecrites dans
mes de sol que te Concile de Trentea fatis, sotis prEtexte qiciis soni de
Tradition Apostolique. I'. ... Σ'.
Ce Concile n 'ost tk ne petit e tre unConcite generat.
Sed, inquies, Concilium Tridentianum docet veritates qua creden sunt, non omnes contineri in Seriptura s
eia, sed mulsas traditas esse de manu ad manum, a Is Gripo usque ad nos , qua non sunt scriptae in Libris Iberis r illas veritates non scriptas eandem habere auctoritatem quam hibent veritates seraptae , O has O illas
credendas esse cum eadem veneraIione, sub anathematis yaena. Multa haberem respondenda ad hane objectionem . . .
Intorim, en brevis responsio, quasta sufficis ad infimanda absoluta omnia nova fidei dogmata qua Concilium Tridensinum fecit ,sub pratextu quod funι Tradisionis A solica. IV. . . 1'. Concilium De nec est, nec esse potest Concitium generiale.
derisiones non debent nobis i onere , praefertim , s in eo reperiamus doctrianam quae neque a Chriso, neque ab
146쪽
diametralement a la doctrine des Plus celebres Peres. Tel est te Decret sur la Tradition , que i 'on qua- Iifie de parole dς Dieu non ecrite. v I. Une Prosession de Foi ne doli conteni r que des veritus de sol revelees & eontenues littoralementdans l'Εcriture. VII. Τoute Tradition furta doctrine, qui n'est pas Grite dans Ies Livrcssainis, ne peui potnt utre appellue Tradition evangelique , ni Tradition apostolique.
Utilis fuit praedicata, O qua o
posita est ex diametro doctrina celiser rimorum Patrum. Tale es Decretum de Traditione , qua vocatur verbum
Dei non scriPtum. v I. Prosessio Fidei nihil debet contianere nisi veritates Mei revelatas O
eontentas ad litteram in Scriptura.
VII. Omnis Traditio eirca doctrinam , qua non es scripsa in lubris sanctis, non pote' vocari Traditio evangel ca , nec Tratatio aposiotica.
Has propositiones damnat sancta Synodus tanquam falsas, scandalosas, calumniosas, temerarias , offensivas piarum aurium , injuriosas in SS. Concilium Tridentinum cocumenicum, quod accusant fabricasse nova dogmata, & proposuisse tanquam Ecclesiae fidem, fabulas toti Antiquitati incognitas , unanimi Patrum testimonio, & constanti Ecclesiae Catholicae Doctrinae contrarias , denique , tanquam haereticas , in quantum absolute rejiciunt auctoritatem Traditionis , id
est, verbi Dei non scripti, & docent nihil tanquam de fide credendum, nisi quod in Scriptura sacra ad litteram conti
Atque ut magis ac magis praemuniantur Fideles contra hanc doctrinam heterodoxam,placuit Synodo hic inserere, circa hanc materiam, Decretum Concilii Tridentini cocumenici, cujus doctrina cum magn1 reverentia recipienda est, sicut revera
ubique recepta est ab his qui sunt vere & sincere Catholici.
147쪽
Deerelum Concilii Tridentini ; de canonicis Scripturis 1 P.
Sacrosancta cecumenica & generalis Tridentina Synodus in Spiritu sancto legitime congregata, Praesidentibus in ea eisdem tribus Apostolicae Sedis Legatis , hoc sibi perpetuo ante oculos Proponens , ut, si blatis crroribus , puritas ipsa Evangelii in Ecclesia conservetur : quod promissum ante per Prophetas in Scripturis sanctis, Dominus noster Iesus Christus, Dei Filius, proprio ore primum promulgavit, deinde per suos Apostolos, tanquam sontem omnis & salutaris veritatis , &morum disciplinae, omni creaturae praedicari jussit: perspiciensque hanc veritatem dc disciplinam contineri in libris scriptis , & sine scripto traditionibus , quae ipsius Christi ore ab Apostolis acceptae, aut ab ipiis Apostolis , Spiritu sancto dictante, quasi per manus traditae ad nos usque
pervenerunt; orthodoxorum Patrum exempla secuta, omnes libros , tam Veteris quam novi Testamenti, cum utriusque unus Deus sit auctor, necnon traditiones ipsas , tum ad fidem , tum ad mores pertinentes ,
tanquam vel ore tenus a Christo , vel a Spiritu sancto dictatas , & continua successione in Ecclesia Catholica conservatas , pari pietatis aD sectu ac reverentia suscipit, & Veneratur.
D. Procuratoris Synodi, contra errores Harduini &Berruyerii.
REVERENDISSIMI PATRES, AC VIGILANTISSIMI PASTORES. ERROR Es operis cui titulus est : Precis stin Acte de denonciation solemnelle , &c. hactenus censoria virgula notastis. Quas in Ecclesia
Batava spargere conabatur tenebras tam perversae lucubrationis auctor, lux veritatis discussit. Verum hac aequissima censura omnibus quibus affigimur malis nondum sussicienter occurristis. Multae & magnae prioribus saeculis subortae sunt haereses, multa scandala ; sed majora & plura quam quae aetati nostrae reservabantur, nulla unquam aetas vidit. Falsis ci Sess. 4. Cone. Trid.
principiis Diqiliaco by Corale
148쪽
prine piis innitentes olim in dive vis errores prolapsi sunt famosi Haeresiarchae. Alii circa sanctissimae Trinitatis , alii circa Verbi divini Incarnationis , alii circa Spiritus sancti a Patre & Filio procedentis Mysteria
erravere e nunc vero temerarii, in o aperte errautes in sestissimi homines , ac in errorem mittentes, collectas omnium saeculorum haereses, unum
quasi corpus secere haereseon. Non jam ut aliquando impugnantur quidam Christianae doctrinae Articuli disputationum nubibus obumbrati; sed totum convellitur ad fundamentum usque Religionis aedificium. Hie Ber Ferium, eiusque Magistrum Harduinum , Iesu itas, denotari facile
intelligitis: Pseudo-doctores mente corruptos, veritate privatos, quis ritibus erroris attendentes O doctrinis Hemoniorum, circa fidem naufragaverunι i . An verius , secutus Harduinum , quem Vir quidam peritissimus describit tamquam παραδο οτατον , venerandae antiquitatis destructorem, docta febricitantem, scepticum , credulitate puerum , audacia juvenem , deliriis senem χ , Bereverius, inquam, librum edidit cui titulus : Hi ire duPetipti de Dieu 3 , aberrantis animi deliramentis scatentem , ac in numeris erroribus ebullientem. Prima pars hujus operis a doctissimo Montispessulani Episcopo primum proscripta 4 : secunda , ab illusetrissimo Parisiensium Archiepiscopo , necmon a quibusdam aliis Praesulibus damnata filii ac prohibita. Cui damnationi , Iesu itica fide , eum Superioribus suis suscribens Bereverius, statim varias edidit ejusdem doctrinae quam damnaverat de sensiones, in quarum alterii minae jactantur , si forte quis Episcopus in librum Sc auctorem insurgere attentaret. Sed neque majorem reverentiam & obedientiam praestitit sanctissimo felicis memoriae Papae Benedicto XIV . cujus Decreto eadem doctrina damnata est . Vix enim suit lata sententia , elim juste indignans supradictus Sti mus Ponti sex quod quis repertus esset tam audax tamque insolens , ut quasi insultans, eundem librum typis mandandum Italico idiomate daret, tantam improbitatem retundi necessarium existi-
c i. Tim. 6. s. 4. I. 1. 29. a D. De Boete, Academiae Parisiensis. ad Linguae Gallieanae persectionem institutae , Scriba perpetuus. Haec verba excerpsit Vir doctillimus ex quodam Harduini Epitaphio, quod Francisco Auerburi, Episcopo Roffensi, adscribunt litterati.
149쪽
mans, renovato superiori Decreto , aliud solemnitis tulit r cuius
verba hic reserre pretium operis est. is Ad suturam rei memoriam .... Nos demum lectis atque perpensis dicis torum Theologorum consultationibus scripto exaratis , auditisque is eorumdem Cardinalium consiliis , per has nostras Apostolicas Liti is ras, saepe dictum opus tam Gallico quam Italico, aliove quolibetis idiomate conscriptum , transatum aut typis impressum, necnon dis- Μ, sertationes & apologiam superitis enunciatas , propterea quod in is illo & in illis continentur propositiones respective falsae otemerariae, M scandalosae, faventes haeresi, atque haeresi proximae dc a communi &is unanimi SS. Patrum & Ecclesiae sensu in divinarum Scripturarumis interpretatione alienae , damnamus Sc reprobamus ; ipsumque librumis legi, retineri, dc quocumque idiomate denuo typis imprimi prohi-
Quis non credat, post tam solemnem damnationem , mortuo Ber rueris, sodales ejus , ex illa Societate quae speciali voto obligata , tenetur omnem Summo Pontifici praestare obedientiam , tandem conversos ad poenitentiam , humili consessione errores Bem erit retractatur OS. At contra evenit. Non multo postquam Decretum Benedicti XIUnotum factum est in Gallia, ex tam faetido errorum puteo amata est pestis alia superioribus gravior, tertia scilicet ejusdem operis pars , quam SS. Papa Clemens XIII, qui etiam nunc regit Ecclesiam , ubi Sedem Petri conscendit, confirmato per Praedecessorem suum lato judicio , cum iisdem notis damnavit 2 . is Quod opus , inquit, ob docis trinae fallaciam, & contortas sacrarum litterarum interpretationes , is offusis etiam tenebris super eos Articulos quos Christiani Populi fidesis ac pietas praecipui profitetur & colit, sandali mensuram imploit M.
Quam doctrinam eo periculosiorem idem Pontifex judicavit, quo minus qui eam combibunt cavent ab illis auctoribus, qui dum Religionis causam videntur defendere, eam de facto pervertunt; dum sese exhibent tamquam Verbi divini interpretes , illud enixe adulterare student. Sic enim ait, in eadem damnatione 3 is salutaribus veterum Patriim do- i) i7. Febr. 1738.
x Damnatio & prohibitio operis cui titulus: Hi ire da Pexple de Dim , 3. Pars.
150쪽
23n cumentis instruimur , novis petulantium ingeniorum interpretationiis bus veriim sacrarum Scripturarum sensum interverti, idque in Populiis seductionem potius quam in instructionem cedere, si praesertim sa-n crarum Litterarum expositionis obtentu , offendicula parentur incauis iis , & catholicae veritati aut praejudicium inseratur, aut auferaturn praesidium quo potissmtim roboratur. Illustris limus ae doctissimus Suessionenss Episcopus videns mortis rum ejus doctrinae venenum per Iesultas, spretis Summorum Pontificum & Episcoporum damnationibus, ubique spargi, dc ipsum Iibrum maxime in Monialium Monasteria distribui, Sc publice ac privatim legi, muneris sui esse duxit, quoniam prior medicina imbecillior esset quam
malum , pastorale documentum ad Fideles suos dare, in quo damnatis Ioannis Harduini commentario in Novum Testamentum , Bere erit toto opere in tres partes distributo , ejusque defensionibus & apologiis, suse ae dilucide fidem christianam adstruit & confirmat, de vera Scripturas interpretandi ratione, de Trinitatis, Incarnationis, Redemptionis
ac Divinitatis Iesu Christi Mysteriis , de augustis Messiae functionibus
tanquam Salvatoris Sc Pontificis, de peccati originalis veritate, & pluribus aliis fidei dogmatibus , contra Harduini Sc Bereversi circa eadem capita erroneas propositiones, quas damnat tamquam spectantes is adis destruendam immutabilem fidei regulam in Scripturis , traditione , is perpetuaque Ecclesiae praedicatione contentam , Sedis Apostolicaeis autoritati derogantes , Concilii Tridentini de interpretandis Scriptinis ris legi contrarias , Sabellianorum , Nestorianorum , Pelagianorum , Μ Socinianorum haeresi, ae De istarum impietati faventes, A &c. cuius vigilantissimi Episcopi exemplo, ac piorum virorum querulis incitata sacra Theologiae Parisiensis Facultas, tandem primam censurae suae partem edidit omni laude digni 1simam , in qua sapientissimi Doctores praeter notas BernuFeriana doctrinae supra inflictas , plurimas propositiones arguunt & damnant tamquam haereticas & blasphematorias. Denique non minori fidei puritatis studio incensus illustrissimus Irehiepiscopus Lugdunensis , eadem ratione & via procedens qua praefatus Episcopus Suessionensis, proposita omnium saeculorum fide , catholicarique doctrina , ejusdem Ber Ferii errores in pulverem , ut ita dicam , contorii, atque iisdem notis condemnat. At ne quis existimet nihil ad nos pertinere Berroerii errores , ut-