장음표시 사용
161쪽
aec; pienti sunt, Scripturae verba dicentis : Verbum eam factam est, vis Uerbum persona Christi est : nam, ex Berruyerio formalitas hae sive ratio consederandi Verbum praesindit a proprietatibus personae divina notio na
tibus attributisque essentialibus 1 ; id est , ut bene intelligas : in Christo
Verbum non ut Deus, nec secunda Trinitatis persona considerandum cst, sed ut vacuus sonus, ac merum ens rationis. Christus vere non est Verbum aut Dei Filius : hujus enim personalis proprietatis communicatio impossibilis es Σ , sed humanitas ipsa Christi persona est , & tamen secunda de divinis personis 3 nuncupatur, sive inferioris & secundi ordinis
divina persona , prout Deo arctissime conjuncta , sive Deum repraesentans . FIaee humanitas habet propriam sibi si ibsistentiam & personalitatein quae maxime designatur hac voce: Ego sola suas actiones ac passiones independenter a sua cum Verbo unione producere tanquam principium completum potest 6 . Haneticum es Leere hanc humanitatem a Verbo regι , determinari , gubernari, moveri 7 : denique prius donis supernaturalibus sanctificata fuit quam unita Verbo 8 . Quid hoc est, nisi elarissime asserere Christum nihil aliud esse quam merum hominem. Verbum quidem cst, juxta illos, sed proprietatibus
personae divinae notionalibus attributisque essentialibus caret. Filius Dei est, at non aeternus, sed in tempore factus est Filius. Ante mortem Filius suit: per trium dierum mortem non fuit: in resurrectione esse iterum coepit. AEternam non habet a Dco generationem , sed temporalem ab utero Virginis incoeptam; nec Virgo jam Dei para. Cessavit generatio in tempore sepulturae. Exiens de sepulchro iterum genitus est. Clim arte nus non esset, mundum creare non potuit, imo nec incarnationem suam perari: ,, neque enim Christus qui non erat ante unionem, Sc qui postis urionem facilis est, potest dici divinam unionem operatum esse 9 . ιι Nomen Dei fert, at Deus factitius. Divinis attributis, ac primo aeternitate caret: ante Incarnationem suam non erat, nisPromissus O praedestina.
162쪽
I3 tus ut Filius Dei feret i sed ex quo Deus coepit esse , semper in hoe
gradu honoris permanebit χ . Immensitatem non habet 3 ; seientiam divinam non habet, sed nescio quam scientiam creatam, infusam, & ita finitam , ut dies illa & hora judicii novissimi Sc eversionis Hierosolimitanae non fuerit ei cognita. Creator non est 4 , nihil per ipsum factum est : sed mundus 6c saecula , hoc est, ut aiunt, Synagoga & Rese publica Iudaeorum propter ipsum O intuitu ipsius facta sunt . Pr pria virtute miracula operandi potestatem non habet, sed ea precibus a Deo elicit; eo unieὶ sensu dicitur Iesus-Christus miraculorum essecror. 6 . Sanctificare non valet animas per sitam operationem , sed tantum gratiam meritis suis obtinet 7 ; & eo unieὶ sensu dicitur in Seripturis Iesus-Christus Sacramentorum institutor 8 . Denique Christus non habet divinam operationem , ergo nec naturam. Merus homo est 9 P. VIII.
Talis Salvator noster est, iuxta utrumque Scriptorem. Quod si, ut ex eorum blasphemiis patet, Christi expiatio infiniti pretii non fuit io , manifestum est totum corruere Redemptionis aedificium. Quid vero, si Christus , ut isti contendunt , concupiscentiaς obnoxius suis λ Cuius
motus, etsi roseaenabantur, in eo tamen, ipso invito , recalcitrabant. Si magno animo vitia reprimebat, attamen non sine Vi ac pugna. Aliquando anima ejus scindebatur ac dilacerabatur duobus desideriis sibi invicem adversantibus ii . Quid si impeccabilis non fuit, si a peccato non abstrahebatur nisi strie gratiarum electarum quae peccandi nunquam
io 1 Berr. 2. P. t. 8. P. 17. I 8. IIJ Berr. 3. P. t. I. P, a 8. a. P. t. a. P. I 42. t. I. p. 2Io.
163쪽
I36 potestatem tollebant i . Si praevidit Deus Christum non peccaturum,
praevidit peccandi facultatem habiturum , & re ipsa peccaturum suisse , nisi talibus gratiis fuisset adjutus. Adde etiam , Iesu Christum , pro hominibus justitiae divinae satista-ciendo , exolvisse tantum debitum menale, quod , juxta praefatos Aucsores , sua humana nativitate contraxerat , & praceptum naturale implesse in rigore justitiae fundatum Σ : ex quo sequitur, Christi latisfactionem non liberam & gratuitam, sed necessariam , & non ex indebitiy ; & idcirco incompletam nec persectam suisse. Ex his videre est, I'. quomodo satisfastionis Christi naturam & ese sentiam pessiimdent. . Σ'. Εjusdem necessitatem evertunt, sive clim originalem culpam ad nihilum reducunt, sive ctim homines per legem naturalem sine fide in Christum salvos fieri posse contendunt. 3'. Redemptiossis realitatem annihil ant, ctim docent Religionis es- sectum non esse homines Iustos facere, sed tantum persectiorem, Deo digniorem nobilioremque cultum instituere , revelatarum Veritatum fidem , Religioni, ut aiunt, naturali superaddendo sine ulla necessitate , sed tantum ad magnificentiam cultus, operisque divini persectionem 3). 4'. Universalitatem Redemptionis destruunt, clim asserunt Christum . pro nullo mortuum esse eorum qui ante ejus adventum vixerunt ; sed
tantum ob id passim esse Christum, ut post ipsum venturis magna praeberentur ad salutem adiumenta .s'. Proprium & immediatum Redemptionis esse chim , id est, Christi de diabolo victoriam delent. Quod sancta dicit Scriptura r risius per oueem suam expolians Primipatus O Potestates, traduxit confidenter, palum triumphans illas in semetipso , & his similia , quid haec signifieant λ non inferni Potestatus, ut isti respondent, sed temporales Synagogae & Gentilitatis Principatus, quorum Christus ablatam auctorita
cain Bere. 2. P. t. 8. p. 2 4. 2 s. NOV. des de Naney. P. 1 4.ὶ 3 Berr. a. P. t. I. p. 242. 243. 244. 248. 2494 4 in Berr. a. p. t. I. p. 126. t. 8. P. 239. 24O. 3. P. t. 4. P. 23 I.
164쪽
rs Talis est, iuxta illos, inclytus ille Christi triumphus ex quo liberat o-
nis nostrae sens depromitur. IX. Gratia Redemptionis fructas. Denique pretiosum Christi Redemptionis Ductum dissipant narduintis o Bereverius, Ecclesiae de gratia doctrinam Pelagianis suis erroribus abnegando; cujus gratiae cum naturam ignorent, necessitatem ejus prorsiis tollunt, necnon vim & gratuitatem. I'. Gratia quam ad singulos astis nostros necessariam esse statuerunt Concilia, secundum novos Doctores , non egemus. Iam Vidimus quomodo ante Christi adventum & mortem, sine Mediatoris auxilio ejusque meritorum applicatione, Iusti veteres Deo placuerint: ex lege naturali, id est, ex natura ipsa Religionis affectus , Mei , spei , earitatis spiritum, in quibus omnes Virtutes continentur, haurientes. χ'. Dant candem quam Pelagius de gratia Christi notionem : talem
eam confingentes gratiam quae doctrina & exemplis i γ , miraculorum
aspectu Σ , praedicationibus 3 , Dei animadversionibus , lumine
mentibus affulgente , motibus initis ad bonum hortantibus & invia tantibus 6 tantummodo constat. Ex quo fit ut veluti errorem vulgarem , sed magnum certὶ habeant, siquis Spiritum Sanctiim Consolatorem vocet: quia illud vocabulum essicacem operationem exprimit ; sed MLortatorem tantum dici praecipiunt 7 . Cum his gratiis tam exiguis tantae sunt liberi arbitrii vires , ut per eas sine peccato , nec Veniali quidem , homo in hac vita esse possit, & reipsa multi reperiantur Christiani ab omni prorsus peccato alieni s 8 , quo quidem errore tenebantur Pe. lagiani. 3'. Non sollim gratiam per se essicacem quae velle o perseere in nobis
P. t. 3. P. IAI. 142. I 43. 3. P. t. q. P. 396.
3 Berr. I. P. t. s. p. 3 4. 2. P. t. a. P. 214. 229. 272. 27 . 277. 278.4 Berr. I. P. t. s. p. 148.s Hard. in Ioan. I . a. p. 3 7. Berr. 2. P. t. S. P. I97.
165쪽
operatur , non admittunt, Vertim etiam in hareticorum numerum eos
reserunt, quicumque hanc gratiam per se essicacem defendunt, gratiamque versatilem veluti unicam Ecclesiae doctrinam ostentant i . Ista vero gratia quam vocant sufficientem, summus ut arbiter utitur homo , sicut dc ea gratia quam Vocant patiam electam pace de choix sive essicacem , eo scilicet sensu , quod Deus eam largitur praevidens hominem subitu voluntate eam essicacem redditurum. Sed haec electa gratia ad bonum operandum necessaria non est : ad hoc satis est sola gratia sussciens , quia electa gratia non datur nisi his qui ad eam obtinendam bene usi fuerint sussiciente, clim e contrario electa gratia alteram electam gratiam mereri non possit. Et sapienter quidem Doctoresisti haec ita ordinaverunt; alioquin electa gratia semel concessa quam infallibilis sequitur efiuctus, necesse esset ut haec prima secundam, secunda tertiam , tertiaque consequenter omnes usque ad finalem perseverantiam attraheret : ac per hoc de aeterna hominum sorte, quod isti abhorrent, Deus statueret 1 . Omnis gratia liberi arbitrii ludibrium est, nec satis potens Deus est in movcndis hominum voluntatibus , ut cas, illaesa libertate, ad id amandum quod vult perducat. Sapientia Deintiliam ei viam suppeditas eos servandi, qui quamVis potenter adjuti perire malunt 3 . Omni industria tentante Deo , ut Pharaonem ad agnitionem veritatis adduceret , semper adversiis Deum incassum lueruntem cor situm ch duravit pharao . Iudam Iesus missum feeis, cum eum ad se convertere frustra tentosset s . 4'. Gratiae qualitas specialis ac praecipua, ut verbum sonat, est eius gratuitas ; gratuitas autem omne debitum excludit; quam proprietatem , sicut de caeteras ambo Scriptores oppugnant. Si gratiae generales, quas sussicientcs vocant, nullo hominis merito praeceduntur, nihilominus contendunt nobis eas debere Deum , illudque esse dogma catholictim 6 . Sed gratia estola quarum Deus effectum ab homine proventurum praevidit, hae semper praecedentis meriti mercedes sunt. Semper gratia, vel omnium prima, meritis datur , veluti fidei gratia, quae janua salutis
166쪽
vel etiam in parvul Is Baptismi gratia, quam si ipsi obtinere non potve runt , hanc pro eis impetravere vel eorum parentes, vel alii fideles. Quod ad infantes attinet qui sine Baptistro moriuntur, praevidit DeuS eos propter nequissimam vitam, si forte ad maturam aetatem pervenissent, aeternis suppliciis fore damnandos ; atque ita eos a mundo & a peccato eruens, mi ericorditer agit, saepe ad remunerandam parentum pietatem Ηdc misericordia Deus aliquando ad aliquos Populos Evangelii praeco nes non mittit, praevidens nominem ex eis fidem apprehensurum 3 . Si Christus apud Tyrios & Sydonios miracula non secit, ex quibus in ipsum credituri fuissent, id factum est quod post poenitentiam eos in fide non permansuros noverat . Eximium finalis perseverantiae do num , nec ipsum gratuitum est: illud enim humana merita semper prae
Inter gratiam & praedestinationem hoc tantum interest, ut ait S. Augusti,nu O, quod prirrisinatio est gratia reparatio, patia vero est sesus P defitisationis effectus. Ergo si haec gratuita est, altera quoque erit. Quod si a rem gratia meritis donatur, impossibile est ordinationem Dei ad gratiam esse gratuitam : sicque evanescit Sanctorum praedestinatio gratuita. Haec suis principiis Handuinus Sc Ber Feritis contendunt; nusquam, nec in B. Pauli Epistolis,nec in toto novo Testamento agi de electorum quorumdam ad xternam gloriam praedestinatione, ante mcritorum praevisionem facta, sed tantum de ordinatione ad gloriam ex praevisis meritis consequente θ . Praedestinatos quoque de quibus agit Scriptura, non alios csse quam Christianos omnes vi ropter fidem suam digni habiti sunt qui Ecclesiam Christi
componerent, quique dummodo perseverare velint, ad vitam aeternam prae
ordinati sunt 8 . Sic Scripturas interpretantur Sociniani, qui nullam
Hard. Digressi de praed. p. 46o. 462. in Act. I 3. 48. in Ioan. 6. 44. in I. Tim
P. t. 8. 23o. 23 I. 3. P. t. I. p. 3O. 284. 286. Nov. Dcf. p. 7s. Hard. in Matth. 2o. 16.α2. I 4. Praef. in Epist. ad Rom. p. 429. in a. Tim. a. IO. I. in l. Pet. 1. in ApDCal. II. 14. &e. Berr. 2. P. t. 4. P. 228. &c. t. I. P. I 3. P. t. I. P. m. t. a. P. a 34. 148.172. Nov. Des P. I.
167쪽
I o praedestinationem nisi eam quae sine mysterio est , admittunt i . Sed Scriptores isti eo usque pervadunt ut praedestinationem Christi,
quae nostrae praedestinationis cxemplar & causa cst, gratuitam esse ne- scnt. ConVeniens crat, juxta hos Novatores , ut Deus Christi hum nitatem sibi prae omnibus coeteris in Filium assumerct, eo quod Iesus jure nativitatis humanae primogenitus csset ex omnibus , & hoc nomine Rex totius terrae, Christus, Messas , Pont sex dc Mediator hominum et . Sed cum primogeniti titulus coeteris qui ipsum antecesserant communis esset, Christus ideo prae coeteris his primogenitis electus est, quod a Deo praevidebatur Messiae Mediatorisque sublimia munera aptius im
Denique illud dogma catholi eum gratuitae Praedestinationis & ante ulla praevisa merita , quod ex Bellarmino, post SS. Augustinum , Fulgentium , &c. non quorumdam Doctorum opinis , sed ut fides Ecclesiae catholica dici debet , non tantum impugnant Harduinus o Bereverius, sed inter haeresus impudenter adscribunt.
Christi gratia elim si honorum ac virtutum omnium sons & origo , fieri nequit ut doctrina de gratia in doctrinam morum non influat ; utque errores circa illam, plures circa hanc errores non gignant. Quod si una ex his doctrinis homini revelat naturae suae corruptionem, Volumlatis a Deo derelictae imbecillitatem, Dei gratiae ad singulos actus bonos necessitatem ; exinde inspirat virium humanarum diffidentiam , saluta rem humilitatem, spei & in divinam misericordiam confidentiae sanctos affectus , gemitus denique orationis, amoris , gratitudinisque spiritum . altera e contrario doctrina quae vires hominis exaltat, necessarib praesumptionem, ingrati animi sensum , duritiam superbiamque in ejus corde nutrit; inopiae, indignitatis, perpetuae erga Deum dependentiae sensum eradicat, orationis & gratiarum actionis spiritum cxtinguit; Min Vcrae justitiae locum, pharisaicae justitiae larvam supponens , de angusta coeli semita in spatiosam in sernalis abyssi viam miserum abducit.
168쪽
Neque solum per praefatos Auctores intima sanctitatis pietatisque semina suffocantur , actus etiam morales per alia principia prorstis attenuant. Nam primo ictu legem auream subvertunt , quae prima est &sUPrema morum regula , clim negant hine veritates arternas , immutabiles, ab omni institnsione independentes I . Deinde per ignorantiam admissa Peccata excusantes , ah omni legis vinculo homines liberant: nullum Peccatum , nisi cum contra conscientiam agitur, admittunt, nullas virtutis actiones, nisi quas conscientia probat, siVc sit, sive non sit secundum Iegem ordinata 1 . Quas laxas vitiis habenas permittunt, sub bonae intentionis praetextu , peccata excusando teterrima 3 l Nee miniis Iabefactatur magnum illud & primum legis principium, amoris Dei& Proximi praeceptum, quod summis viribus summoque nisu oppugnant. Sed dum illud praeceptum ita constringunt , aeffrenam vagari permittunt concupiscentiam , seu allegando non omnes concupiscentia motus pravos e se , seu per mendacium impudentissimum, asserendo non damnare Christum in terrestria bona propensionem, sed tantum hujus Propensionis nimiam vim, nimiam in temporalibus bonis prae spiritualbbus euram O follieitudinem . Addunt etiam Christum magnificas epulas profusionesque bonorum non culpasse 6 . Denique ipsum voluptatibus quas non damnabat, interfuisse 7 . Immanem Filiorum Iacob in Sichimitas vindiciam audacter laudant, asseruntque , contra Scripturae testimonium 8 , de hae nciaria strage eos approbatos a sancto Patriarcha fuisse 9 . Quid, quod Satilem de silicidio laudanti mendacium , si ipsis credere fas est , peccatum non est, quoties deceptus decipientem suspectum habere potuit io . Denique peccatoribus salutis januam
occludunt cum eis falsam pro Vera conversionem proponunt; diim tan quam flaceras ac solide fundatas conversiones , tanquam calo ac Deo
169쪽
digna spectacula iactitant nescio quae poenitentiae phantasmata, quae proxime sequuntur gravissum relapsus, Velut, verbi gratia , idololatria i .
Tam ignavae pravitatis B. Paulum conscium monstrare conantur , dum contendunt Apostolum inflictam incestuoso Corinthio poenitentiam , quasi nimis longam non probasse ; ac quodammodd voluisse Corinthiorum Ecc iam fueritatis suae paenitere χ . Sic sacram Scripturam ad sententiam suam adducentes misere distrahunt ac lacerant. Nota. His praemissis , Reverendissimus Daventriensis Episcopus perlegit atque sancta Synodo obtulit qtio iam ex praecipuis Harduini O Bermyerii textibus sua in Relusione recensitis : O addidit. In tanta blasphemiarum diluvie, quis non saepitis exhorruit in hae sancta Synodo λ Quis Patrum aures suas obturare non voluisset λ Corrumpunt bonos mores colloquia mala, ait Apostolus. In mentem ideo
xv. Horrendo huic scandalo summatim opponere dignetur Synodus certam ac sanctam Ecclesiae Catholicae doctrinam qua tam pravi errantium nisus invicte in ejus sinu quotidie retunduntur. 1'. Ut posthac commendet Synodus praecipua Pastorum documenta quibus, praesertim in Gallia, victrix emicuit veritas; notissmum nempe& manibus nostris versatissimum illustrissimi Episcopi Suessionensis opus , quod invictum , nostris temporibus , Ecclesae propugnaculum est, & posteris erit pretiosissimum. Eximium etiam illustrissimi Archiepiscopi Lugdunensis documentum pastorale, recens opus , & certe dignum quod vetustissi inae illius nobilissimaeque apud Deum & homines
Ecclesiae venerabilem futuris saeculis exhibeat traditionem ; doctissimam denique sacrae Facultatis Parisiensis Censurae primam partem Cath
licis Theologis gratissimam. 3'. Ut tandem disponatur Decretum, concludendo paucis solemnem absolutamque damnationem operis Berruerit, quod ab Eminentissimo
Migatri, Archiepiscopo Vindebonensi, tam apte in Decreto Pastorali die a Iulii dictum suit opus impium O se tam a simulque & Hardiani ,
quibus operibus essent praecipua fidei mysteria penitiis destructa, & tota Religio Christiana sunditiis eversa.
170쪽
Ad hos innumeros ac monstruosos errores Harduini O Beria Ferii, qui sacro huic Coetui denuntiati sunt, retundendos , declarat sancta Synodus juxta catholicam & apostolicam fidem ζ
Esse in uno ac vero Deo tres personas consubstantiales &Coa ternas, Patrem , & Filium, & Spiritum Sanctum : quod est adorandum sanctissimae Trinitatis Mysterium. I I. Filium Dei esse Verbum Patri coaeternum : & hoc Verbum Filium Patris non esse merum decretum ab aeterno in mente divina conceptum producendi Filium in tempore : nec Spiriatum Sanctum esse virtutem ae essicientiam divinam , vel dona spiritualia hominibus collata , sed Patrem, Filium & Spiriatum Sanctum tres esse Personas inter se vere ac realiter dis. tinctas, non quidem naturis , sed proprietatibus i , non sola denominatione, sed vera quae singulis competit hypostasi, seu subsistentia.
Patrem aeternum ab aeterno gignere Filium sibi consubstantialem ; & Spiritum Sanctum Patri & Filio consubstantialem ab utroque procedere tanquam ab uno principio O unica spiratione 2 ; ita ut non confusis personis, neque substantia separata, Patris, Filii & Spiritus Sancti una sit divinitas, aequalis gloria, coaeterna majestas.