장음표시 사용
181쪽
is vina gratia & adjuti, fidem ex auditu concipientes, libere moventuris in Deum, credentes vera csse quae divinitus revelata & promissa sunt, is atque illud imprimis, a Deo justificari impium per gratiam ejus, per D redemptionem quae est in Christo Iesu, & dum peccatores se esseis intelligentes , ii divinae justitiae timore , quo utiliter concutiuntur , is ad considerandam Dei misericordiam se convertendo , in spem erbis guntur, fidentes sibi Deum propter Christum propitium fore, illum is que tamquam omnis justitiae sontem diligere incipiunt. Ac propterea is moventur adversus peccata per odium aliquod & detestationem i is ;quar omnia sunt impulsus Spiritus Sancti , nondum quidem inhabitantis , sed moventis, sicque praeparantis ad Sacramentorum perceptionem, qua accipimus remissionem peccatorum, qua Spiritus Sanctus habitat in cordibus nostris , qua fit homo justus, ea quae proprie dicitur justitia inhaerens & sanctificans. Qui praedictis dispositionibus instructiam se existimat, dira tantiunexterioribus ac levibus pietatis exercitationibus Vacat, ut est nuda peccatorum declaratio ca) , nescit quantum distet cultus evangelicus, qui Praecipit adorandum Deum in spiritu & veritate, a judaico cultu , qui cum totus esset in baptismatibus & justitiis carnis, inquinatos sanctificabat ad solam carnis emundationem 3 . Si quis ad nihil aliud teneri
Peccatorem credit, ut reconcilietur Deo , nec esse necessariam cordis mutationem , atque ante justificationem, amore Dei super omnia, qualis per primum divinae legis mandatum praecipitur, hominem vacare posse ,
is nescit quae sit humani cordis dignitas aut depravatio ; nec magis justificato quam poenitenti hoc jugum imponet, quod leve lil suave dicit
Contra vero sacro-sanehim Concilium Tridontinum, secundum Apositolonim doctrinam quam perpetua traditione ad nos usque propagatam Catholica Ecclesia semper retinuit, declarat hanc praeparationem ad Poenitentiae Sacramentum, non simplici peccatorum consessione constare , quae in casu necessitatis suppleri potest, sed vera & sincera eordis conversione ; quae mutatio fieri non potest, nisi Per odium & de-
182쪽
testationem peccati, quae Voluntatem pectandi recludat; & per inchriationem novae vitae, cum proposito non peccandi de coetero , justitiae Dei satissaeiendi & servandi Dei mandata omnibus diebus vitae suae. Etenim nullus peceator sussicienter praeparatur ut cum Deo redeat ingratiam, is nisi ab ea cesset injuria qua Creator suae creaturae posthabeis tur, dum ille miniis qhiam haec amatur, dum minus conditoris quisis rei conditae offensa timetur , dumque Deo quam mundo mundiqueis bonis carere minus reformidat, atque proindis quantumvis a Deo is damnari pertimescat ; nisique illum magis quam ejus diligat creatu
Qui harum dispositionum necessitatem agnoscit, facile intelliget, juxta communem rerum ordinem & dispensationem consiliorum Dei, non in momento sed per gradus fieri cordis conversionem, maxime clim peccator pravae & antiquae consuetudinis pondere premitur, &voluntas nova qua sese esse coepit ut Deum gratis colas, nondum es idonea ad superandam priorem νetustare roboratam a . Licet enim potens sit
Deus iacere omnia quae vult & quomodo Vult, ctim sit summὶ sapiens, exigit ut diu ae impensδ postuletur justificatio e qui ordo eum etiam Ioeum habeat in his in quibus ab infidelitate ad Christianam Religionem fit translatio : quanto magis in his qui fidem in Baptismo datam violarunt,&Filium Dei conculcarunt, qui ad pristinum statum redire non possunt. e magnis fletibus o laboribus 3 . Per haec ardua & dissieilia experimenta doceri vult Deus peccatorem, quantum sit amissae justitiae pretium , quantum justificationis beneficium , quantaque cura & missio conservandum sit bonum quod tanto ncgotio recuperandum fuerit. Etenim dum adliuo sumus in via , iustitia quam in vasis stagilibus servamus amitti potest. Exhibet nobis Seriptura Iustos qui ex statu iustitiae exciderunt ; idque non tantum Scriptura de Ecclesiae monumentis , sed ipstimet experientia constat. Verum ex eo quod non dignatus est Deus, Iustis qui sunt super terram iustitiae immutabilitatem tribuere, nonne inde sequitur, quod eorum iustitia sit sicut arundo vento agitata , & sicut domus super arenam aedificata λ Si quis ita sentit, plane ignorat de quae sit natura justitiae, Scc i) Epist. Cast. ad Cler
183쪽
II 6 quae snt Dei promissa magnifica & fidelia. Naturai seia, Caritas dissilia
per Spiritum Sanctum in cordibus nostris iisque inhaerens : ae fortis sui mors dilectio. Qui sincere amat, nihil tam reformidat quam ab objecto quod amat SI cui inhaeret, separari. Promissa Dei magnisca O fidelia, ex pressis verbis declarantur in Scripturis, Spiritu Sancto dicente : in perpetua caritate dilexi te I ; dabo vobis cor novum a per tiam cum eis foedus pacis , pactam se isernum ; dabo sanctificationem meam in medio eorum in Perpetuum χ O usque a canos ego portabo 3 . Hujus verae & stabilis iustitiae Christiis non solum est fons & efiiciens causa, sed etiam typus ;dicit enim Apostolus quod Christis reser m ex mortuis jam non moritur, mors illi iatra non dominabisux ; ut quomodo surrexit a mortuis , ita O nos in novitate vita ambutimus . Linde certius indicium quod quis surrexerit cum Christo , illud est , ut qua sursὰm sum sapiens, non qua super terram. cesset a peccatis saltein mortiferis eu incedat fideliter in via iustitiae. Haec est probatio de qua agit Apostolus , eum ait, probet autem si umhomo, ne judicium sibi manducet & bibat ; quod ita accipiendum cst ut homo antequam coelesti pane vescatur, exploret an sit ita corde praeparatus, sc spiritualiter mortuus peccato, ut dignus si corporalem Christi mortem annuntiare. Ideo institutum est hoc Sacramentum ut re- Praesentet hanc duplicem mortem. Quisquis est in quo adhuc vivit ®nat votus homo, huic institutioni contradicit, Iesum-Christum contumeliose conjungit cum Belial. Hujus igitur mysterii sanctitas & divinitas exigit a Christiano, ut ad illud accedat cum magma reverentia & sanctitate. Communio enim imago est ac symbolum unionis quae nobis est cum Christo , simul & via quam elegit Salvator noψer Iesus-Christus qua intimilis cum illo conjungamur. Communionis usus frequentior est signum exterius arctioris vinculi, quo velut conglutinamur cum
Christo per abundantiorem spiritus ejus participationem. Tollit hujus fgni institutionem, qui rem significantem separat a re significatil. In hoc peccant qui ad Communionem Corporis Christi accedentes, nullam habent veram fiduciam quod in corde illorum vivat Christus de
184쪽
τegnet per spiritum suum ; quique etiam frequenter communicant, nec spiritus Christi partem accipiunt abundantiorem. Cum sit praecipuum ac necessarium Christianorum ollicium omni desiderio & labore ad id tendere , ut naagis ac magis crescant in gratia ; nihil praetermittere debent, ut digni essiciantur, qui frequenter communicent, is memores semperis tantae majestatis & tam eximii amoris Iesu-Christi Domini nostri, is qui dilectam animam suam in nostrae salutis pretium , de carnem ,, suam nobis dedit ad manducandum. Haec sacra inysteria corporis &M sanguinis ejus, ea fidei constantia & firmitate, cu animi devotione B ac pictate venerantes, ut panem illum supersiibstantialem frequenteris suscipere possint i .
Sacro-sanctum Concilium Tridentinum severe damnavit corum temeritatem , qui ctim sbi conscii sint peccati mortalis , quantum. vis sibi contriti videantur , ad sacram Eucharistiam accedere aiidenrabsque praemissa sacramentali consessione & absolutione, ctim non desit illis copia Consessoris ; quanto severitis damnasset cos qui absque sincera cordis contritione, praemia tantum peccatorum consessione & absolutione , Sacramentum illud suscipiunt; clim constet in casu necessitatis contritione suppleri consessionem, nullatenus veroχonsessione posse suppleri contritionem λCum vero doctrina quam proponimus maximi si momenti, censemiis sancta Synodo adhortandos esse Sacramentorum Ministros, ut, spretis quorumdam recentiorum scriptis, ea legant, & quidem assidue, quae acceptam a SS. PP. doctrinam integram servaverunt posteritati tradendam : & inter haec exquisita documenta , praecipue Catechismum Concilii Tridentini, Patrum jussu concinnatum & editum , & opus inscriptum Amor Poenitens, cujus Auctor est piae memoriae Reverendissimus Episcopus Castoriensis, qui nostrae Ecclesiae praefuit; opus omni laude
nostra dignissimum, a Pontificibus, Cardinalibus, Episcopis , celeberrimisque Theologis laudatum & approbatum 1 ; a cuius lectione deterreri debet nemo , ex eo quod ab ejus doctrinae adversantibus vehementissime impetitum fuerit, quorum conatus incoepti ut condemnaretur , hunc exitum habuere, ut Deus, quo Volente, ex malo ducitur bonum , i Cone. Trident. Ses . t 3. e. 8.
2 Amor Poenitens, si e de diuini amoris ad poenitentiam necessitate O recto clavisum Uu , Sc. auctore I. EPisc. Castoriensi. a. edit. auctior 168y.
185쪽
hane mentem praefato Episcopo dederit, ut alteram publicaret ejusdem
operis editionem adeo accuratam, ut nequidem eo tempore quo adversarii maxime auctoritate pollebant, num potuerit censura notari. Praeter
trium sanctitate & doctrina illustrium Episcoporum , & celebrium Theologorum plusquam triginta approbationes amplissimas , quae in eapite hujus secundae editionis leguntur, habemus in Grammatophylacio nostro ampla testimonia ab Innocentio XI, tribus Eminentissimis Cardinalibus , & illustrissimis ultimi saeculi Episcopis & Theologis, ad confirmandam hujus operis doctrinam concessa i .
1 Papa Innocentius XI. ubi magno cum stupore audivit subreptum luisse Cono regationi euidam Romanae , vocum pluralitate , quoddam Decretum ad suspende liam primam editionem donec corrigeretur , sibi de hac re statuendum reservavit, exclamans , optimum esse opus, auctoremquesanctisatis plenum et ii libro E buom , it uti ora ἐ
Illustrissimus Cardinalis G imaui . huius libri patrocinium apud Summum Ponti fi
cem contra Denuntiatores apertε suscepit, Plenoque ore Praedicavit, opus esse admirabiti , a peritissimis Theologις comprobatum , cujus doctrina haberetur ut omnino eonsentanea fueris canonuus, Sententiis , O praxi S. caroti, omniumque Gaiaia Episcoporum qui recte sentirent. D. Casoni, postea Cardinalis, eam appellabat sanctissuram Paratim O Eeelestia doeia trinam, qua VPugnabatur nonnisi machinationibus improborum hominum, qui dicunt laeem tenebras, O tenebras lucem. Eminent. Card. Le camus, Epist. Gratianopolitanus , dum maxima cum laetitia eumdem librum legeret, animadverterat superstructum esse doctrina solida, quam, ait, quieumque antiquuarem tantisper svmnι O quodam amore in Eccusam asseiuntur , raria
Archiepiscopus Mechliniensis , Alphonsus de Beroes, Auctori gratias agendo prosecunda editione qua eum donaverat, testatur se eam cum gaudio sustepisse , ex alio eonfidens morum ementationem quam prior liber induae ι, per hunc novi mum permumdum O solitandam. Duditissimus D. Fossari, Episcopus Meldensis . hoc opus definivit, domo mam Osuavi am lucubrationem : O doctrinam quam exprimit de amoris disini , satiem ines enisti, in Poenitentia nee lasse, doctrinam praeclaram atque hoc tempore maximὸ nee aria ad quidem, ut pergit. vera pietatis studiosos obstrictos tui habes. Deinde Auctori nuntiat fortasse aliquos adversarios non ei desu ros qui ea de re, inquit, numquam quieturi esse videntur. D. Gilbere. de choiseri, Episcopus Tornacensis , idem opus vocat opus aureum
D. Guy de Seue, Episcopus Atrebatensis , cujus Epistolae Pastorales ei rea hane materiam a triginta Galliae Episcopis probatae sunt, alludens operi de quo agitur; D. de
Castoria mortuum deflebat vi prήlami mum Pastorem, qui Ecclesiae causam tanto animo tuitus est, O cujus morte Ecclesia magnanimum defensorem amisisset. . D. Genet, Episcopus asionensis. Roma scribebat ad D. de cas orae, ciuem vocabat Episeopum prioribus saeculis dignum, se miratum esse in eius libro eui titulus es, Amor Poenitens, doctrinam O telum , uι Sacramentum Pantientia ad statium animarum dipnὸ adminis retur. ν Epist. D. du Va et ad Episc. castoriensem, Romae in lai; Maris icta.
186쪽
Addenda etiam censemus egregia documenta S. Caroli Bonomaei de Sacramento Poenitentiae, quorum supradictus liber est tantum interpretatio : quae documenta anno I 6 7 Consessariis commendavit Clerus Gallicanus, tamquam e actas remedium, seu antidotum contra novas Casuistarum propositioncs sibi delatas, quas pro temporum circumstantiis expendere non potuit, nec censura notare & quae Vocat documentatam sancta, tamque hoc tempore, ut ait, quod merito fax O finis saeuiorum
dici potes, necessaria. Hisce demum salutaribus regulis, antiqui Cleri nostri praxim conso mem esse testificatus est illustrissimus Coddaeus noster initio hujus saeculi, sicuti & documentis Eininentissimorum Cardinalium Grimaldi , d Α-giiirre , d'Enhois, te Camus, &c. Idem sepe testati sunt de Ciero hodierno caeteri Antistites hujus Ecclesiae. Horum vestigiis infistentes, haee
omnia documenta omnibus curam animarum gerentibus sedulo commendanda existimamus , scae dc probatissima opera deinceps in lucem edita optimorum Magistrorum sacrae Scripturae & SS. PP. indivulse a haerentium ; ac praesertim celeberrimum illud Documentum Pastorale
Reverendissimi Archiepiscopi Turonensis D. de Rastignae , de Iustitia
Christiana, hisce ultimis temporibus , perniciosis dogmatibus , quae licet pluries resecta quotidie repullulabant, opportunissime oppositiun. Hoc Documentum Italich redditum, summas laudes habuit a sapientissimo Pontifice Benedicto XIV, & a celebrioribus Italiae Theologis. His expositis tria ad Synodum proponenda duximus.
D. Loebum, Auditor Cardinalis do Norsoth, deinde Episcopus Adramliensis , 5e in Anglia Viearius Apostolicus, postquam legisset librum de quo agitur maxima curitieritia, legit pariter hujus Apologiam ad Cardinales missam, quam appellat eruditissia
mum savi Osolidissimam qua pleniori ealamo ofecta contra Amorem Poenitentem, non tam confutata quam contrita 6 prorsius disjecta.
Illustrisimis illis Episcopis subiungere possemus plurimos sanctos Abbates , The
losos, aliosque gravissimos Viros, qui illud opus altius etiam prae coeteris extulerunt a, sea ne prolixior fiat oratio, eos omittimus. Non possumus tamen praetermittere Litteras Paustrales datas a Novembris i 687 a Reverendissimo Patre Ioanne Certi, Canonieci& Praecentore Cathedralis Apamiensis, qui se Viearium Generalem & ossicialem huius Dioreesis , Sede vacante, auctoritate aposioΓed praeserebat, ubi commendat omnibus Dioecesis Pastoribus opus inscripriim Amor panitens, ut librum eximium auro earitatis deseriptum, & ut aptissimum ad retinendum firmandumque quod circa poenitentiae disciplinam tot laboribus &tot certaminibus optimus Praesul Fran Caul et Ep. Apam. instituit.
187쪽
x sol'. Ut declaret brevi & clara expositione Ecclesae doctrinam e readisi, ostiones ad Sacramenta Poenitentiae & Eucharistiae rite suscipienda. Σ'. Ut commendet opera praecipua in quibus haec sana doctrina , juxta Scripturae & Traditionis normam, fusilis traditur & explanatur; praesertim opus illustrissimi Neurcasset , cui titulus, Amor Paenitens ; &Dommentum Pastorale Elustrissimi Archiepiscopi Turonensis , de Iustitia Christiand. 3'. Ut damnet propositiones quasdam excerptas ex libellis supra cita. tis , quas propositiones sub Synodi oculis ponimus.
De dispositionibus ad Absolutionem O Communianem requisitis. Propositiones excerptae ex Libro inscripto : E ptis
I. I. La Communion utant instiluce Cum Communio institutasse ad impo ur utre l'infaillible application fialibilem applicationem meritorum des merites de Iesus-Christ fur la Chrisi erucifixi, nullum impedime
Croix, ne meticet potnt d'obstacle tum per mortale peccatum interponas. Par aucun pcche mortet. Ce Sacra. Hoc Sacramentum propria virtute ment', Parsa propye vertu, operem une pravas tuas affectiones gratia vi graee victorieus de vos asseclions do trici reprimet. regues.
Theophile. C'est done comme te Theoph. Communio ergo Ampi e , qui agit fur Ius ensens & lis es Baptismo , qtii operatur in pa Icur donne la grace , sans au tres dis vulis , eisque patiam communicas postions de Dur part 8 absque alia eorum dispositione. Le Doctium Oui , Oe. P. 293 , Doctor. Ita es , Oe.' 194. odit. Leod. I I. per mur multos variis O gravismispeccatis irretitos, ex frequenti Communione se esse ad Dominum convcrsos , ut nunquam vel parum in vita
peceasse videamur. Ex Tolet. Ibid. p. Ioy. III. III. UEgli se a toujoura cru & ... Ecclesia ) semper eredidit O ari proii encore qu'a χrce de les rece- huc credit peccatores sese emendaru-
188쪽
qu'1l ait acquis totitus les Vertus avant la Communion, que de lenire communier tandis qu'il est en-core solbie, infirme, sejet a retom-her λLe Doctor: C est comme si votis disica: ne convient-il pas taeux de Iaister sens nourriture uia malade convalcscent λ P. 274.
iolent se disposer a te recevoir. P. La frequente Communion est Ieros, sancritatemque eonseviums , si saepis ne recipiamur id es, iteriimatque iterum absolutionem impe
IV. Abbas: Nonne decentius ae satius est evectare hominem in bono eorrobbrarum esse, a peccato mortassi) Iam immunem esse, Omnesque νirtutes a qui isse ante Communionem g quam si eum ad Communionem admittas, cum adhue debilis, infirmus O ad relabendum propensus es RDoctor : Idem sudest aes diras rnonne melius est a morbo convalescen- centem Igne cibo relisquere Θ
Vis ero peceatorem corrigi, O possresipiscemiam in gratia ac virtute eiam pes erare, saepe communicet 'VI. Frequentissima Communio vetari tribus per hebdomataem νicibus eos id est peccatores in omni criminum senere merses in bono consolidabit. VII. Maximi peccatores . . . . in fuiseriminibus ideo manent, quia in ides erant Sanctos fieri posse. Sibi ipsis sanctitatem arduam O impossibilem
fingunt e S in hoc errant. Hoc adorandum Sacramentum eis praeparet robursummum G maximam , ad se
ipsos corrigendo facilitatem , si si
ad illud recipiendum disponere vellent. v III. Frequens Communio O brevissimum. X
189쪽
detronera iram ur propre , & de-tmira son empire. en tui portant hctaque Communion un cOup meu trier. P. 292. O Oeaei simum es ad conversionem O Ianctificationem auxilium , O PO-tenti um contra vitia o pravas habitudines franiam. IX. Chisi in Euehari si eloria, nonnies . . . Vitia omnia deliruere λ
Vix Deus in corde tuo per Communionem erit , cum amorem proprium ejiciet, ejusque imperium destruet , illi mortale ad gulas Com muniones vulnus impingens.
Resip. EF lavacrum pretiosis anguianis Chrisi, in ablutionem ab omnibus
Peccatorum maculis ; ita ut de omniabus qui confusi sunt dici queat: laverunt stolas litas in sanguine Agni.
III. 3. Intem. Si Chirurgus aut Medicus aliquis vulnera morbosiue sola inspectione , νel audita corumdem
190쪽
Ex opere inscripto i CE His de Iesu Chris O de ι'Eosa, &e. IV. IV.
Avant de communier tous les Antequam quotidie communices ,
horte, examineZ hien si Volis etes eum eura an peccati mortatis immunis exempt de pccheS morte is .... & sis ... si non es, statim ablue te Fersi votis ne retes pas , purifiez-Vous confessionem ne quotissiana Commu- au Hάtor par la conlassion , afin nio omittasuri de ne pas manquer a la Communion quotidienne. P. 216.
De Contritione. Ex opere inseHpto et Onderos νoor dlaerte Communia, &c.
volle vergissenisse , ende herstetions in de gratie en de liciae gods.
Contritio taperfecta est dolor de peceato ob turpitudinem peccati, timorem gehenna , metasonem a gloria a imbetiam ρrobabititer ob metum paeniarum rem ratium, velati amissionis bono rum , honoris via flatus, aut morborum vel P matura mortis ἰ quatenus immittuntur adit timentur a Deo jusso sisero Iudice. Perfecta eontritio plenam remissi nem obtinet, O nos in gratiam O Dei earitarem restituit a sed imperfectaeontritio sus icientem ad hoc vim non habet sine Sacramento Conies sionis. Lea. 3.