Mnemosyne

141쪽

B. οὐ πρὸς δε- Dc ἔθυσας, ἀλλ - ἔριφον, - κι- δει -- τα κρέα. animo et o confundi solere quis nescit ' deinde apparet

Maasia, quae in vetusto libro quacumque de causa legi non ierant, a librario esso omissa, qui, ut solet, lacunam dim, natant duam apposita in hanc rem sini quae supplevimus. tita ex ipsis aestimari potest: κόπτειν τινά et κατακήπτειν tu aeremisis, inani et importuna loquacitate aliquem obrum urcei me re notum est omnibus. Scite egesippus Athen.

i ilistae sustulero optime apparebit quid sit in ea scriptura

silesiam ei impeditum. Legendum arbitror: μβάνοντες βασιλικούς φιρους. B. φόρους μόνον οὐχὶ δεκατευουσι γάρ κτι. 8rror plane similis eummissus est in Antiphane Athen. II. 38. B.

142쪽

μαλιτα τούτους καταφανεῖς ποιεῖ .eadem opera sententiam et metrum restitues si rescripseris: με τους αρνουμένους

μαλις μαλις τουτο καταφανεῖς ποιεῖ.Alexidis locus apud Athen. XIII. 565. A. duobus vocabulis all-gendus esse videtur. Non enim dixerat:

αν Trττοκοπουμιενόν τιν' ἡ ξυρούμενον ὁρ- τουτων ἔχει τι θατερον κτέ.

sed ὀρβς, δυοῖν τούτων ἴχειν δεῖ θάτερον in codieibus EXEIN iEXEIΥ vix distingui possunt et passim, et I sunt permixta, id Porsoni Advers. p. 95. Hinc obiter emenda Lysiae fragmen tum 4. I wis1καων ἔλεγεν ἡ μέτριον, imo vero λιγέ,

μέτριον.

Menandri Dagmentum apud element Alexandr. aedag. I. p. 104. τοὐμὸν θυγατριον πανυ γάρ ἐς τε Φύσει ' λανθ πον τὸ πα, δάριον σφόδρα. Sic supple: ππον φιλανθρωπόν τε παῖδάριον σφόδρα duae sit illa πρήτης in re amatoria satis perspieuum est et lenae verba esse videntur Scytha βαρβαM- apud Aristoph. Thesmoph. illlis pasee, οὐ καρίεντό σοι τὸ τυγατριον

In Stratonis loco apud Athen Ix. 382. . lacuna est non dissiculter e vicinis supplenda. codex haec habet μῆλα θυσιάζεις αρα - μα- Ἀγὼ μὲ-ού, οὐδέτερον αὐτῶν, προβαπιον δ' - ακοῖν, ἔφη, τα μηλα πρόβατ ου μανθάνω τούτων οὐδὲν οὐδὲ βουλομαι. Equidem sic legerim: ούκο- , ἔφη, τα μήλα πρόβατα - μῆλα πρόβατ' οὐ μανθανοσἔγωγε τουτων onis οὐδὲ βουλομαι. et post pauca: με με

143쪽

τιλτὸν μέγιςον ἄρον δραχμης δ i, ὀβολοῖν , γ, οὐκ καταφαγοιμεν μερῶν τριῶν ἡ . κατεσιώντες δώεκα ὐπερι-εθες γάρ μι. I sodie est μου κατεσοἱον- οὐα καγε, non quod Behherus illexio assirmavit: η σεσιώνυς ωκαγε. Pervetus igitur si hae interpolatis et corruptela librorum, quam manifesto istitis tenemus Graecum enim est in tali re εἷς ν δ εντε, τμεως, et Nicostraius dederat:

, avi Hermippus dixi apud Athen. VIII 544. D. Πνς - ἡ Ἀλλους οἰκουρειν πιο, πέμπειν δὲ διιππιν 'Ἀντα asti iristophanes in Vespis 695.

οσπερεὶ γέροντας ἐμῆς καὶ κοβαλικεύεται; eriissimu testis Ravennas, γέροντας καὶ κοβαλικεύεται' ui, quemadmodum idem in Acharnensibus 221. servat lec-

' Miario γέροντας ἐκφυγὼν Αχαρνέας. Idem utrobique in est eodem modo natum et tollendum quoque nempe ut μ' v d omnes recte scribitur μῶέπε γέροντας τας, sic illic inbendum σπενδ γέροντας τας Qui Codicem Venetum ηρ ii de suo a inierpolavit, ut passim Aristophanem levi- niecturi suo arbitrio resinxit. Eodem modo apud Nico- mipae utiliter aliquis D inseruit, caeteraque, quum eius 'lpistra non satis appareret, consormavit ut potuit. Sitnillimum Vφη incerium seritarum an ditorum negligentia deiurpath 'clidis versidulum apud Scholiast Aristoph. Thesmoph. 168.

. αλλ' ἡ ταλαινα Φιλοκλέα β ς'h e cod. Ravennale suppletur simul ei non suppletur, nam

'Mei non est quod illinc asserunt βλελυ-αι, in qua Orty-

144쪽

tura βδελυττομαι latere veri simillimum esse arbitror, ut ipsa Poesis vel Musa dixerit: αλλ' ἡ τάλαινα Φιλοκλέα δελύττομαι. opponam his duos locos, ubi contrario errore aliena verba asciolis in margine apposita aut inter versus adseripta hii hi male irrepserunt. Saepissime hoc sactum est in poetis quoque, sed quia fraus metri indici statim patet, pleraque omnia alii.

tamenta istius generis dudum expuncta sunt supersunt nulli ea tantum, ubi versus non integer emblema non patelaeit, alliubi ad metri leges utcumque aceommodatum est quod ala manus olim adlevit. Utriusque generis nunc unum exemplar

proferam. In Eubuli loco apud Athen. I. 475. . legitur: ἐγὼ δέ , καὶ γὰρ μυκεν ει καταντικρύ

diu οἰκως καινώ καπηλιῖον μέγα, ἐνταυθ' ἐπετήρουν τὴν τροφὲ, τῆς παρθένου, κεράσαι κελεύσας τὸν καπηλὸν μοι χειδβολου, παραθιμα ι ος μέγιτον κἀνθαρον. καὶ πάλω

ὁ δ κάνθαρος πάλαι , κενὸς ς ξηραθεται. ubi homines docti δή expunxerunt, ut metri ratio eonstare sti licet. At nihil sic profecimus superestra, ex antiquo eom ii dio, quo δηλονότι significari solebat, vide Bast comment palae rip. 725. Nempe ad ξηραώεται adleverat Graeculus δηλονόροον, quibus omnibus Antiphanes melius carebit. Facetum est videre quam ridicule monachus aliquis vestit interstrepat et importune vocem interponat suam in mediis mis

icola apud Siobaeum in Floril. XIV. I nbi Parasitas, i

assentandi artem sic docet: ἀπὸ τῶν ἐτῶν κλέπτει τις ἡ καὶ βώπτεταιἡέλων καλὸς εἶναι καὶ παρ' ἡ ικων μεῖ,

εἰς την τράπεζαν καὶ συ τὴν πιών qui haec indignabundus lectitabat olim monachus adscripti πρὸς χαριν ιλ. του τρέφοντος, ' ὀλέθριν, quae verba di i accentu in ὁμω in textum recepta post ἀποθεούμωνος inviis rasito obtruduntur, ineptissime, ut pinor: nam qui ρει

145쪽

somie ingenio et adulatoris persona alienius, quam hoc est Praeterea his serri non potesta repone δε-ῶν quod pertudo est atque παρὰ τὸ δεῖπνον. In fine fragmenti non sine dupliei gravissimo vilio legitur:

παντα ac Arari μοι ἄσαπερ ἔκειν ταλλιτρια τὸν Mιπνουντα ι, λιμὸς ἀπόνοια, τόλμα γατὴρ ἀργία.

alterum Badhamus selieiter sanavit, qui in ναῶν, ἀργια perm

exit latere γαπριμαργω alterum inest in verbis τἀλλιτρια τὸν -ο--, qui verborum ordo soloecus est neque aliter quam τὸν τἀλλότρια δειπνουντα ius est dicere. Iinquo aut hoc erit restituendum, aut τἀλλότρια ιπνωοντα I. In Aristophanis fragmento in Behh. Aneod. p. 434, 6 legitur: ουτω τι τἀπόρρητα δραν ἐς μιλιι infelix est Berghl eonieetura ἐτημέλιι sanissimum put μι sed μέλει natum est eius meordia, qui quum sugientem seripturam expedire non posset dedit oeabulum quodlibet. Non est ovum omisimilius, quam Aristophanis versiculo est versiculus Alex dis apud Athen. IV. 165. At Οὐτω τι τἀλλοτρr ωθυιν ἐς γλυκύ unde reponendum: ούτω τι τἀπόρρητα Mais ἐς γλυκυ. Non dissimili modo scribae affixerunt Menandri lepidum locum apud Clement Alexandri Sirom. VII. p. 844. at μέν τι κακὸν μοι. ἀκεσι Φεινα, τειν ἀληνὲς φάρμακον τούτω ἔδει. νυν ν οὐκ ἔκμις τὸ φαρμακον ροα κενὸν πρὸς τὸ κενόν. Misηm Ἀφε ιν τ σε. ita haec sinekius constituit ex aliquo codice Parisino in caeteris est κενὸν ευρηκας τὸ φάρμακον sed neque hoc serri potest neque illud, namque τὸ φαρμακον ευρηκα κενόν soloeeumes articulo vitiose abundante, et reperit mali remedium is ipse

qui loquitur idque superstitios homuneioni in seqq. versibus indieat :περιμαξάτωσάν , α γυναῖκες ἐν κύκλον

itaque corrigendum : νυν δ' οὐκ ἔχεις κενὸν αρα καὶ το φάρμακον πρὸς τὸ κενον . οἰήθητι Ἀφελοῖν τι σε in his olim, et

146쪽

s confusa sunt, et qui sibi videbatur ευρακα videre confidenter voeabulum bens Graecum ευρηκας substituit. Idem seribendi vitium inquinavit hunc Menandri locum apud Stob. Florss. IX. 11. οὐ δεῖ γαρ αδικεῖν τους κέρας, ἄλλως τε κώ

si enim haec obraeus constituit, quem Meinctius sequitur. Vellem etiam a nurei με ἀγνοέας accepisset, quamquam ne sic quidem loeus persanatus est τούς ἱκέτας vitio natos esse credo, neque enim caetera cnm hac lectione satis conveniunt et τὸ ἀλκεῖν τοὐς ἱκέτας non αἰσχρόν est, sed ἀνόσιον non turpe est facinus, sed impium. Verum esse arbitror οὐ ti γαρ ἀδικεῖν οἰκέτας et ab iracundo domino clementiam erga servos, qui nescio quid imprudentes peccaverint, implorari. Mirum est quam saepe ἱκέτης et οἰκέτης confundantur. eius etiam apud Biod. Sicul. XII s scribae peccarunt in his προτεθεωνες βουλώς πότερον χρὴ τούς Ιταλιωτας ἐκμυναι τοῖς Συβαρμαις ubi nos

debebat esselingius dubitare, quin optime lectionem Codie

του σικελιώτας Rhodomanus mulaverit in Ob ἱκέτας 'I-λώ-

τας temere repositum est ab eo, qui Σικελιώτας de coelo delapsos mirabatur. Sed exigua et levis ea corruptela est prae immani errore, quo Menander in nom. Monostichis s. 446 dixisse putatur: πολλούς ὁ καιρὸς οὐκ οντας ποιεῖ φλυς, imo vero πολλούς ὁ καιρὸς οἰκέτας ποιεῖ φαους, quod Athenis saepe actum est, ut Romae in proscriptione, nam Verissime Menander in Stob. Floril. XLII. 6.oταν τυχη τις εὐνοουντος οἰκέτου

οὐκ Mιν οὐ δὲ κτῆμα καλλιο βών. Iterum e et ευ confusa esse suspicor in Menandri loe apud Siob. Floril. XCVI. 21. aBχρὸν γομαι πτωχὸν σθενῆ δ' ἄμα. non enim hoc turpe est, sed si quis corpore robusto valet ei stipem colligere quam opus sacere mavult itaque a postia est πτωχὸν εὐσθενῆ δ αμα.

147쪽

Dabimus enandro hanc operam, in euius fragmentis post multorum curas etiamnunc superest, in quo studium tam utiliter quam iucunde ponatur. Nihil equidem acutis et ingeniosis iuvenibus fructuosius esse arbitror quam diligenter spectare, quantum optimus quisque criticorum suavissimis comoediae enandreae reliquiis attulerit Oni, et eadem opera anima vertere, ni quisque in hoc genere peccaverit eorum, qui non satis ab eruditione et ingenio parati incaute et impudenter ea deae attigerint. Postquam ineptus et ridiculus Theologus, Ioannes clericus, Menandri et Philemonis fragmenta illotis manibus ausus est contrectare et Bentleius levitatem et sutilitatem hominis omnibus palam feeit et severissime inscitiam eius ei iemeritatem eastigavit, multi exstiterunt qui quod Benileius praeclare inchoasset perficere et expolire instituerint habetelli ho Benileiana erisis ut vehementer legentibus animum edaemoveat iudiciumque exacuat et ad imitandum incendat, si sine et ipsi aliquid huiuscemodi licere possint. In ipsis mnandri Dagmentis emendandis eum Bentleio veluti de palmaeoniendentes videas Da esium, Porsonum, obraeum . Hossetnehius consequitur, qui in Menandri fragmentis corrigendis, illustrandis, augendis et plurimum operae posuit et etiam utilius quam in caeteris Comicis versatus est. Neminem omnia exhausisse quis mirabitur neque facile, ut opinor, exhaurie id omnia, quae viribus ingenii humani et aecuratas doctrinae ossi in his melius constitui et in pristinum nitorem restitui possunt. Supererit denique aliquid, quod artem nostram et η i, in quo genere is omnium aeuiissime cernet, qui ista neque intelligi neque emendari posse videbit. In superioribus compluscula iam Menandrea obiter per occasionem tractavi, ex qui bus unum repetam, ut omnibus appareat quam sit necessarium

' Videant Ioniores Philolevthori Lipsiensis sentiali Emendationes in My ndri et Philemonis reliquias; sindo Bawesii Misceli critica P. 15. . . δη7 cum nota iddit, ei aliis locis, Porsoni Advers. p. 287 sqq. et Obraei Advers pari. II p. 27 sqq-

148쪽

singulos ofitae locos sedulo apud eos, qui servarunt, ineagare et quemadmodum et quo consilio laudati suerint circumspicere. Plutarchus in libro de Cupidiιate iuuiarum p. 25. . haee dodit ἀλλ' is τοῖς Θρασωνίδου κακοῖς παρ' ἐμοὶ γάρ μιν ἔνδον ἔξεσιν δέ μοι

κοὐ βουλομαι τουτ

οὐ M M. quae sis ad Menandri Μαουμνον relata sunt ut Plutarehi verti sollicet omitterentur. Quis non statim admonitus videt aenia hae esse Menandri in hunc modum constituenda: παπι ἐμοὶ γαρ ἐτιν ἔνδον ἐξετιν δέ μοι καὶ βούλομα τουθ A ἐμμανιτατα ἐρων τις, οὐ πο δέ. Non dissimili modo Menandri duo versiculi perlaeet auelari suo perierunt apud Diog. Latri. I. I. μιμηται του Κρώ-

συμπεριπατμεις γὰρ τρίβως ἔκο- ἐμοι, περ Κράτητι τι κυνικῆ - im , καὶ θυγατέρα ἐειδωκε μαψηταῖς αὐτον ἐκελις- πευε sτρι-ονθ' ἡμέρας, ὁ αὐτὸς non est hoc eloeare filiam sei flagitiose prostituere: at nihil huiusmodi aut Crates sedit Miseripsit Menander seribae nos ludificantur, qui verba Murdisiecta depravarunt. In libris opthnis est ἐξ in κε ς 34Ms κ' ἐκιώοιο s αὐτὸς ἔφη ἐπὶ πει- δας τρια-ν ij. Μαιηταὶ ὐτου κτι unde hae poliae manus emersit: κώ υγατέρ' ἐξέδωκ' ἐκεῖνος, ῶς ἔψη αὐτός - πε- δοις τριακονι ηιώρας. contrario errore inquinata sunt Menandri verba apud Amm nium de . . p. 110. παιδισκη , inquit, M. παῖ διαψιμι παιδωκη μω a ἡ ἐλευθέρα παπι Ἀ-κοῖς, rasi δὲ CDάλη

Μένανδρος, Δακτυλών ' - τουδε δ' ἀερ υτιος ὁ κακοδαιμο, ἔφη, ῶς οὐκ de ἐκδοI, θυγατέρας ἄσμενος

καὶ ταυτα πεντηκοντα παιδώσκας ἔχων.

huic loco inexspeetatam lucem affundent scripturas odissim, quos sibi olim alaenaerius Parisiis mentiendos curavit,

quos ipse in Marciana Bibliotheca diligenter contuli, in quibo

149쪽

ampe ipse est, de quo haec Poeta dixit,

Δαναὸς ὁ πεντήκοντα θυγατέρων πατήρ, gilem versum ex Euripidis Ἀρχιλ- sumtum quis nemit esse in eo versu ludit Plutarchus a mora prolia p. 4s . . heredipetas insectans: Δαναὸς ὁ πεντήκοντα θυγατέρων πατήρει εοος ἔ--hνας a ala κληρονομούντασ, et omnibus erat naissimus versus, qui sabulae primus erat vid. Plutarch. res p. 37. E. Itaque Ammonius ipse si seripserat : παῖσΜένανδρος ἐν Δακτυλω - του Δαναου, et si s aeie vertia subiunxerat namque sic demum apparebat παιδωκας te τὰ ἐλευθέρας quoniam Danaus dicebatur πιντήκοντα παμμαι, quod facete latum esse pro θυγατέρας vel θυγα- via palam erat, de ne hoc uenandri testimonio luculenter demonstratur quod Grammatious volebat Ammonius saepiussi in simili re loqui solet, ut in v. Tύραννος p. 138. τύραννωἀρχαῖοι καὶ ἐκ βασιλέας ἔτασσον. Ηρόδοτος - Κνολ I. 6.3τυραννος δὲ ἐθνέων τῶν ἐντὸς Ἀλυος ποταμου καὶ ὐποβ I. 26. τελε-μαντος δὲ Ἀλυάττεω διεδέξατο τὴν βασιλη-ν, -- ω'h καὶ τὸν τύραννον βασιλέα λγω, Groicis Δήμοις - του Πεισι μου. Eodem igitur modo scriptum luisse, ἀνοσἐν Δακτυλών ἐπ του Δανα- satis certum est, at ipse Menandri fidius senarius tam male muleatus est et mutilus, ut ipsa hue verba ex iis sordibus msealpi non possinti una omiselas, quibus sententia et metrum probatiliter sareiantur, veluti: τυ γάρ ποθ' υτοι τι κακοδα-- ῆν, ἔφη,

yel si γάρ ποι' ἀτως ἐς κακοδαIμων, ἔφη, et simile quid, sed nihil quod certum et evidens sit ex eo ruptissimis reliqniis elicias. Sententia saltem loci salva est et

testimonium reet et ordine dictum. Multa nunc Menandri nomine ireumferuntur, quae numquam ab eo scripta sunt. Horum duo sere sunt genera alia enim ei ab rerentissimis Graeculis assicia sunt ea oratione iisque numeris seripta, quales Meta et decrepita Graecia effutire

150쪽

a 40

solet, tu legentibus nauseam et fastidium pariant. Huius h. rinae est quidquid ex comparatione Menandri et Philistionis mi. vehius attulit, quas sordes nollem umquam Menandreis reliquiis admixtas, in quibus non die corrigendis sed legendis nevis umquam secerit operae pretium, adeo omnia sunt insulsa, a. epta, barbara In eum ipsum, quicumque haec conscribillavit, utendum est onsilio, quod ab eo datur in fragm. 157 Metaehit:. . φρόνησιν erata. ἄφροσιν μη πῶ -οις

επε κεκληση καὶ παντελῶς ἄφρων. Ne hoe videar in istum dixisse inclementius pauca producati ipsum dicentem. Fram incert. Meina. 22.oταν πονηρου γεμονος γεω- 40. ν άλλος ἐλθει μεταλάβη καὶ - σητω 146. ἀπόντι μελλον ευκαρις- misi. 148. του δυ κεῖν νιμι - ἀρραβων ἔχειν. 152. ιὸ etiam πρωτον τὸν νόμον καὶ μάνθανε. 162. ταν τι μέλλης τὸν πέλας κατηγορHν.

365. ἄταν γέρων γέροντι συγ)γνώμην διδοῖ.176 καν κυρων γῆς κυριεύη πήχεων. atque in istis emendandis, si Musis placet, video Groiius 90-hraeos, einehios operam luderea rasine operae pretium iudinium experiri in tragm. 145.

καιρον τὸν εὐτυχουντα κολακευων φαος

καιρου φαος πέφυκεν ουω του Δου. in praeeedenti fragmento prior senarius satis bonus est, quamquam δωρεῖσθαι a magistro sublectu Irugio est et soceo disconvenit, at quid facias sequentibus verbis: γκός- τῆς ἀπρτώου τύκης. quae nemo intelligit aut urat intelligere. Et sic multa ali3 aut sensu vacua sunt in istis aut ineptissime dicta. tui summulam parat, inquit, stagm 147).

αὐτὸς προπάσκει του κακου τὴν ἔκβασιν.

quod tam sanum est atque illud stagna 155),

καλην γυναικ' ἐαν Πν μη θαυμασνς τὸ γαρ πολυ καλλος καὶ ψόγων πολλῶν γέμει.

ubi bellissime τὸ πολύ κάλλος opponitur νιγοις πολλὴ u. βληsuaviter dixit et βιωφελῶς in fragm. 56.

라틴어 텍스트