장음표시 사용
131쪽
induere et sic philosophiae dignitatem protervitate et scurrilitate minuere et perdere, sed TAMEN idem mirabatur vigorem Bionis ac robur, ut Droci in lysse quamquam Sene pannis Ob8ito Viresae firmitatem corporis admirabundi conspiciebant. Melius apparebit res Si Homeri versum expleveris, nam dictiacumen Si in 7η - επιγουνίδα Οαίνει, quae Verba ut Seriba omisit aut ipse Eratosthenes utpote omnibus notissima veluti χρυσε χαλκειων lectoribus supplenda reliquit. De cultu meretriet vid. Athen pag. 2 B. νομιο η τας
γυναῖκας ὀχ ανθινα φορεῖν - α μιη τις αυτων συγχωρῆ ταίρα εἶναι.Ρag. 15. αλλα κεῖνα Θασθω. Seribendum et hic et aliis lodigEΙασθω. Perpetuo enim in tali re et reliqui omnes et Strabo perfecto utuntur, εὶρ ησθω, γεγρα*θω, γερρiOθω κυβορ, δεδο θω,
et qu0 plane idem est atque ἰασθοὶ Saepius παρείσθω legitur. Pag. 6. Eρατοτθε1γηρ ε πηνεγκεν οτι ιυχαγωγία MO-NON , δίδασκαλία δ' ου. Scrib. ψυχαγωγία MEN. Quam saepe in tali re sub εν et μονον confundantur Stendimus ad Demosthenem. STRABO log 17. καὶ ου 'Os4ηρο μεν ουτω ρονεῖ περὶ του
ω ορ Τὰ λεγοντι. Inconcinna haec Sunt se male composita Sontius si duas liter uias tu duplicaveris ut Scribatur: οἱ πεπαιδευμιεγοι, οι μιαρτυρι χ ρωνται. Ponit primum doctos omnes cum Homero consentire. deinde addit argumentum. Frequens
132쪽
ἐπρέσiίευσα δε etiam apud Strabonem passim legitur vid. Meineh. Vindio pag. 178. Saepissime crases in STRABONIS libris scribae obscurarunt: nusquam moleStiu quam pag. 19. φιλειδηφχων γαρ ανθρωπος pro
δ, καὶ διὰ δεισιδαιφαουίας Impedita est verborum et comp0Sitio et sententia. Omnia erunt expedita si δια deleveris etiam δα- peralitione υνε δι' inquit. Eodem sensu δεῖν ponitur pag. l. μαλις δε δοκεῖ - γεωμιετρίας τε καὶ ςρονοριίας δεῖν. et pag. 200. χη Γεν δεῖν *ρουρας prae idio nihil erae opus' et aliis loci8. Ρag. 20. ὁ ποιητηρ φροντισε πολυ μερο ταληθουc' εν νετίθει καὶ ιευδος Recipiendum erat ex U0dic εφρόντιζε. Tmesis εν ἐτiθει a Strab0nis aetate et usu aliena est, Sed per iocum utitur vocabulis Homericis εν δ' τin δυο κῆρε. et sim Saepius Homeri verba Strabonianis intertexta latent, veluti pag. 376. καὶ μεχρι νὼν εἰσὶν Αργος τε Σπαρτη τε.
et pag. 02 αλλα ταγαθα σπαρτα καὶ γηροτα 'Aπαντα φυον- ται ubi ex Homero sepone παντα. ΡοAt pauca pro ταῖ αληθέσι περιπετείαια προσEΠετίθει μυθον
Pag. 23. 00tae Pindari locus, qui in proverbium abiit,
133쪽
STRAB pag. 24. - καὶ τοῖς αλλοις συγ γραφευσιν σοι περιχώρια λέγουσι τα περὶ την Ιταλιαν καὶ Σικελιαν Redde Straboni Suum σοι τα Πιχ ρακ. Eodem modo ramerus pag 74. pro τουτὶ το γραμιαι emendaVit τρυπίγραμμ a. ι ταπιχώρια συγγρα*οντες Sunt qui regionatim vel oppidatim res memorabiles conscribunt, ' Ιταλικα, Σικελικα Μεγαρικα 'Aργολικα et Simili3b, quorum maxima copia vel apud unum Athenaeum reperitur. Ρag. l. 'Αριπαρχου Me τρυτο μεν παινῶμεν - τα δ' αλλαεπισκοπωμ εν Lege ἐπαινουμεν. Scribae sententia non intellecta
exaequanda esse haec opinabantur, et utr0bique coniunctivum dederunt. Pag. 33. υριπιδης ἐν το Φαέθοντι - Hλιος νισχων χρυσέα ΒΑΛΛΕΙ ΦΛΟΓΙ .
ῆν πλ. ουσία Sine mora expelle οἱ δε μέν ab ditoribus disclum de suo. Plane est supervacaneum, quoniam post την ' Αραβίαν noto usu cogitatione supplendum οἶδεν Praeterea vitiosam oppositionem inducit in οἶδε ME , με ' ου ην πλουσία. Pag. 42. απὸ του ει τὴν ραν ἐμιβαίνειν τους Κρεμβινυς ετυμολογουσιν. Haeccine deliramenta doetis hominibus et sanis
probari potuisso Et iam hinc apparet Strabonem germanum Stoicum fuisse; cuius rei ut alia quaedam saepius apud eum indicia apparent i, disertissimum lag. 15 οἱ V ἡριετεροι καὶ
134쪽
ριονον ποιητἡν φασαν εἶναι τὸν σοoόν. Ridemus Neptunum a nando' dictum et is Venerem quia venit ad omne ' sed nonne perinde absurdum est 'Eρεμ βο απο του εἰς την ραν εμβαίνειν lManifeSta illographia pag. l. effugit Criticorum aciem in
his Verbi8 δια τοὐν παίνων τῆ παρ αυτοῖς Sidoniis f)ευτυχίας καὶ J υτεχνίας. Ne dici quidem p0test ἡ παρ' υτοῖς ευτυχία pro η υτυχία αυτων Caeterum multi exemplis constat τεχνη et τυχη a scribis alias res agentibu inter se confundi solere. Pag. 45. ποθεν 'Hλθε τω Ιασον - εν μεν τῆ πατρίδι κηδει αν καταλιαεῖν διαδοχήν, Λήμνου δὲ κατατῆσαι κυριον του υἱον Men-d0sum est ἡλθε. Sententia postulat unde Iasoni in mentem venit ' Itaque rep0nendum: ποθὲν ΘΠῆλθε se Ιασονι Ρag. 49 του ανθου λεγοντος ἐπὶ 'Aρταξερξου γενε α ιχεγαν
ματα Absurdum est εἰ δεναι ut 4 sententia manifesto postulat V1DISSE e, et est ἰδεῖν in Optimo Codice superseriptum, sed Edit0 argutari maluit, quasi et alibi εἰ δέ, αι pro δεῖν recte et ordine diceretur, veluti pag. 175. τω A Γαδείροις καὶ ἡμεῖς ΟΙΔ AMEN οικοιο εν Αἰγυπτίου, ubi bonus liber εἱδρυιεν servavit, qu0d etiam contra omnes libros restitui p0rtubat Strabo denique contianter ἴσμιεν Olet dicere, non οἴδαμ εν pertius etiam Editor fallitur pag 13. ὁ μυκα ευδεῖαν γρΣμιχ ἡ ἡ περιψερῆ
135쪽
Sexcenties apud ramerum et Mulierum S et Ι 0ntra constantem dicendi usum confunduntur. Misere corruptus et truncatus est Deus STRABONIS pag. 5. Erat0sthenes Ουχ ορα φησὶ πω αν εἰς πραγμιατ A. καταύρεψοιη ζητησις αυτη αλλα ριογον PINAI AITΩNTΩΝ ΑΛΛ ONκατα Nχόκριτον εἶναι Insanabile ulcus esset nisi aliunde elara
lux affulsisset. Nempse iocos Democriti diei alii qu0qu usi quid dixerit homo hilaris et fest1vus patefacient. Audi primum Ρlutarchum in Sympoδiacis pag. 614. ac ψυχα α με ελαοραὶ
Δημοκριτον καὶ ἱμαντελικταίων λογους αρετέον Compone eum his verba Clementis lexandrini pag. 28. ζητησει εριτικας εκποριζοντες λεξειδίων θηρητῆρερ. ζηλωταὶ τεχνυδρίων PVι- δαν τε ε καὶ οιμι αντελικτεεc 'Aβδηριτης κεῖνο Oησιν. Dudum intellectum est a lutarcho Scriptum 88e: ριδαντεων δὲ κατα Δημιξκριτον καὶ ιμ, αντελικτεων λογουρ. Simul luce clarius est in quem errorem Se induerit Clemen qui ex εριδαν-τεων καὶ ιμιαν τελικτεων pro εριδανται καὶ ιμ αντελικτα dormitans
Nequo nunc dissicile est Strabonis manum reperire in sqq.
136쪽
Quam indigni sint hoc tonor Ariani Mein0ke x ipso Strabone
Armenio substituebat. Res ipsa sectarat A. γυ πτίου nominari debuisse, quos Strabo laudat et alibi passim et pag. 103. Pag. 70. περὶ οὐ 'Sτερο τον τερον ἐλ. εγχει origi articulum addideris inepte dictum erit. Scribe igitur 'Aτερο τὸν τερον. Eodem modo et alibi peccatum. Ρag. 73. ἡ 'Αρία ευοινία περβαλλειν εν ῆ γε καὶ εἰς
dum εἰ τριγοῖ, Ιαν. sic enim in tali re dici consuetum est, sive de hominibus sermo egi, sive de vino. Strabo pag. 179. δια τριγονία ἐκ πολιτων γε γονάς et 8 g. 190. μιεχρι τριγονία c. et pag. 5l6. de hac ipsa segione dicit: ευοινεῖ εσ*οδρα η γῆ καὶ γαρ εἰς πλι ον αν παραριενει ἐν πιττωτοις
Ρag. 78. 1 εξῆς εροδος ἐκ μη διδομενου : νιμιατορ υκ αν ἐπεραίνε TO. Log. ἐπεραιν E. Certo enim et constanti usu in ea re περαίνειν ponitur et οἱ περαίνοντε λογοι Περαίνεσθαι in o da libidine usurpatur Unde iocum ex ani biguo quaesivit litiosophus apud Lucianum XXXVII. 5. νεανίσκου ουραίου ἐρεσχ ηλουν-
τος αυτον καὶ προτείνοντο ἐροίτη μυα τι το*ιςικον καὶ κελευοντος εἰπεῖν του συλλογισμου την λυσιμ εν, ψη, οἶδα , τεκνον, τι λε-
137쪽
perierit Vides. s. pag. l. τα περὶ τὴν Λυκιαν οὐ Πισιδἱαc, et alibi saepius. Pag. 87. φησας εἰ μεν παρα κικρα δ ιχτημ α κ υπῆρχεν ὁ ελεγχος τυ γνῶναι αν A1γJ. Xpunge moleStum ην, quod verborum compositionem Vitiat. Dixit e veniam daturum Dirae.
Ρag. 6. διοπερ υλοτριχας - καὶ προχειλΟΥ καὶ πλατυρ- ρινας γεννασθαι Graphice Mauros deseribit sed barbarum est προχειλορ. Nihil aliud ex το χεῖλος nasci potuit quam προχειλής, quamobrem προχειλεῖς reStituendum. Ex neutris in - Cereuntibus sermatur ingens adiectivorum copia, quae sine ulla exceptione omnia in - 1 terminantur. Ρag. 101. ο ε γνωρίσας ουχὶ Συρια τTος; ὁ δὲ πιτευσας ου θαυμασIωτερος ComparatiVUS demonStrat Συρια τΙΟC 88 emendandum. Θαυμ ασιος ironicum est et habet lenem et urbanam derigionem, ut in θαυμ ασιε. Hinc intelligimus Strabonem pag. 100. pro θαυμ, ασTος δη κατα παντα ες ιν ὁ ΙΠοσειδούνιος, scripsisse θαυμασIος. Post pauca legitur αλλ' υκ ξον ὴν νευ προσταγματος ξ'Aλεξανδρείας αναγεσθαι. Scrib. υκ ξῆν. Pag. 102. laudatur ostd0nius quod recte dem0nstravit τοεξαίρεσθαι τὴν γην ποτε καὶ ζημιατα λαριβανειν καὶ μυεταβολας τας εκ των σεισμων καὶ των αλλων τοὐν παραπλησίων Laudatur
quod fieri posse dixit ut Platonis insula Atlantis n0n sit purum
putum commentum πλασμιαὶ, καὶ τουτο οἴεται βελτιον εἶναι λεγε ιν η διότι ὁ πλασας αυτην ηῖανισεν ως ὁ ποιητης το των
138쪽
his Aristotolom sabulam se Atlantide totam allatone fictam esse
existimare eamque ut alia quaedam latonis τερετίσμιατα Suaviter ridere, et dixi 880, quemadmodum Homerus το τῶν Αχαιων τεῖχος πλάσας ἡ Ξάνισεν, si e latonem Atlantidis insulam n-
mi/se primum de nihil et deinde luelibu obruiδδe. Utrius Sententia sit sani0r, 08idonii an Aristotelis, non credo esse Valde
obscurum. Sequitur: εἰκάζει καὶ την των Κιμ βρων καὶ των συγ γενωνεξανα τασιν εκ της οἰκείας γενεσθαι κατα θαλαττης ε*οδον ουκαθροα συμ βασαν. Qui hunc logum compararunt cum pag. 293. obliti sunt de qua re agatur. osidonius multis exemplis declaravit saepe fieri aut terrae motu aut similibus quibusdam causis ut terra in altum extollatur Vel considat, vel huiuscemodi magnae mutationes et rerum conversione fiant. Commemorat latonis Atlantidem, quam digit n0 esse dissimile veri fluetibus submersam et plane obrutam fuisse. Deinde de imbris loquitur, nempe ut pateat migrasse eos ex avitis Sedibus mari repentino impetu coaetos. Quo passio igitur in hac sententiarum coniunctione scribere potuit id quod docti suspicantur, Cimbros non vim aquarum effugi880, Aed latrocinandi causa regiones longe dissitas petivisse. Pugnat id cum Strab0nis manifesta sententia. Aliud igitur quaerendum. In libris quod est, lacuna laborat sic fere suppl0nda:
haec demum cum citrabonis argumentationes bene loeunt iteoniectura Posidonii pag. 293 alio spectat, nempe ut Stendat
139쪽
navigan tautum patium ad Indos serveni δ.V Olim sensit vitium Bahius meus de Poδidon pag. l. Q/ιi tmipuam ab occidente EURO navigavit Repoue ε*υς .' osid0nius ipsum sciebat optime, qui ex Hispania traiiciens in Italiam Euro refiunt tres men8es in hoc itinere consumsit, ut ipse tostatur apud Strabonem pag. 212. Sed ε*υρc non est vera lectio plane enim oti0sa est et inutilis Zephyri in ea re c0mmemoratio. Aliud quid latet. In libris At ευρω πλεων ευρος πλεούλ, ευρο πλεον. Scripserat Strabo ut in tali re solet: λε ἀπο τῆς δυσεως ETΘΥΠΛΟΩ ευθυπλο- - ἔλθOIC vel λθοι αυ ΙC εἰ 'ΙυDυς. Qui Strabonem lectitarunt meminerunt quam saepe ευθυπλοίφ. et ευθυπλοεῖν in simili argument dicat, ut pag. 493.
dissiduitatis supereSt. STRABO pag. 102. θετικην ποιουμενος την ζητη ν πρὸ ουδεν χρησίμC1 C. Graeci constanter dicebant προς ουδεν χρήσιμON, et Strabo l0quitur ut Omnes Olebant. Admirabilis os maduigii emendatio pag. 110. ανατελλοντα
140쪽
ali0rum libris sic et apud Strabonem H et C confunduntur. vid. 0ineh. Vindio pag. 60. ubi recte νυμφοςολHθείσαις emendavit pro νυμφος ολ ΙCθείσας.
τερα , ut advigi videtur Adverδ. Crit pag. 31 Nihil minus, sed quia ad rem suam nihil faciebant: ουκέτι χρήσιμα τ*
Recurrit idem mendum in vicinis: PANO TEPA - καὶ
Haec quoque a Strab0nis consilio abhorrebant 'Aλλοτρια δ'
Scriba alias res agens facile p0tuit Ο ΑΛΛΟΙ PIA et PANOTEP inter se permutare. Pag. 37. εχε δε αδίων ξακι σχιλίων luco το κῆκος. Ut constanter σχεδον τι Strabo scribit, sic et μου τι ubi fere, propemodum p08tulat sententia Saepe ομιου τι in libris recto legitur, saepius τι negligenter ut . . Omi88um est. id pag.