Miscellanea critica quibus continentur observationes criticae in scriptores graecos praesertim Homerum et Demosthenem

141쪽

ε βαλλειν sed rivis Strabo scripserit vides occupavit, ut

tanta antiquitate Ibero gloriato e/δe at oribendum in dubio εξακισχιλίων Πούν' pud barbaros quid0m in tali re gloriandine pudor nec modus St, neque cogitavit Meinehe cur ως φασι sit additum, quibus verbi satis indicat Strabo 0rum s nihil

credere.

In eadem re Graeci non sunt multo ani0res quam barbari. Plato in Timaeo pag. 23. E. Seri videtur credere SacerdotibuS quibusdam Aegyptiis magna cum gravitate dicentibus: παρ'

γεγραπται, et sabulam de insula Atlantide ex tam vetustis literarum monumentis ad Solonis aetatem propagatam et ost-donius et Strabo eram esse credebant. Vid. Strabonem pag. 102. Ρag. 40. το τῆς Φωσοορου ἱερον, ἡ καλουσι ΛΟΥΚ ΕΜΔΟΥ ΒΙΑΝ. Retinuerat n0n semel, sed bis formam Latinam λουκεμ δουβίαM Divisim scribe pag. 213 Νόβου; Κώμ.ουμ. .

STRAB pag. 42. τὸ περιττευον των καρπων πεμ πολ EI ταιροιδίως Fae Graeculorum dicebat πεμυπολεῖν, aut etiam eius απεμ παθλεῖν, de Orma πωλεῖν cogitante8. Strabo ut omnes veteres πεμιπολαται dixerat.

Pag. 44. de urdetanorum opibus Strabo: καὶ κηρος δε ἐξαγεται καὶ κοκκοις πολλη καὶ μίλτος ρυ χειρων τῆς Σινωπικῆς γῆ:J. Dele γῆρ, nam c0gitando Supplendum μίλτου, Ut recte post pauca scribitur: ου χείρων τῆ ΙΠοντικη c. In vicinia quis credat Strab0nem Scribere potuisse: α*θονος δε καὶ βοσκημ ατοὐν A bΘΟNIA παντοίων at tu corrige: in νος - ΦOPA παντοἱων. Compara pag. 45. φορας τῆ βαλανου γενομενης φορα καὶ των θυννων εἶναι et pag. 197. 0 Druidis:

142쪽

Ρrauidrea flagitante sententia lege οἴχίζου ν παραειν. Deinde quae de uniculi scribit, UOS Scite γεωρυχους λαγι- δεα appellat, componenda sunt cum olybi et 0sidonii sistimoniis apud Athenaeum pag. 400 sqq. In l0c de cuniculorum unatione leve vitium adhaesit. dbtur: γαλα αγρίας οιμάσαντες λα istac ιν εἰς ας πριο imo Ver παρια σιν, ne ipsi Venatore in cuniculorum subterraneas

latebras introiisse dicantur. Strabo pag. 145. ad Carteiam pisce ingentes api narrans

addit: ἐν ε τοῖς ξα τερρις τοποι καὶ χεiζου ργδοηκοντα ὀνων την σμυραιναν καὶ τον γογγρον, ταλαντιαῖον δὲ τον πολυποδα.

Intelligisne quid sit μείζους γδοήκοντα μνων NO Opinor, quia non de may itudine piscium sed de pondere sermo est, Ut in

ταλαντια iρ δε τον πολυποδα. Scriptum erat ' ΟΓΔΟΗΚΟNTA-MNΩ . quod male divisim Acripserunt ογδοηκοντα μιν ων quum Uno Verbo γδοηκονταμ νων Scriptum oporteret, Ut ἱμιγως, τρίμ. νως, δεκ. αμινούς, εἰκοσii νους Deinde ut fit, error errorem peperit et μιείζους Si a correctore interpolatum. Pag. 46. οὐχ ἡκις α αλλὰ καὶ ριαλιςαJ ποδεξαιτ αν τις -το περὶ τας μιεταλλεία ευ φλυες. Sine m0ra delendum insulsum emblema. P. rinde est ac si diceretur: μιαλις αλλα καὶ μια - λις α namque inter μιαλ.ις et ου ηκις nullum prorsus discrimen St.

Multa eorum qua Strabo h. l. ex Posidonio descripsit, etiam a Diodoro ex eodem oscripta sunt ni isso nomino libros et nonnulla indidem Athenaeus ex prouisit: quibus omnibus inter se comparatis Strabonis oratio hic illic emendati0 fieri p0terit.

143쪽

SenSu, Sed nihil melius est επὶ ἱ την, quod docti homines reposuerunt losidonius apud Athenaeum l. l. dicit: τα ποτα-

την μιεταλλείαν. male eine e λυσιτελεῖν ' τοῖς κεν χαλκουργοῖς τεταρτον κερο εξαγουσι τη γῆς του χαλκον , των δε αργυρευον- των των ἰδιωτων ἐν τρισὶν 1μ εραις υβρῖκὸν ταλαντον ἐξαίρουσιν,

apud Diodorum sic scribitur . 36 4 μ ὲ ἐργαζόμιενοι τα χαλ

ραις υβοῖκὸν ἐξαίρουσι ταλαυτον unde Straboni reddidit Mei-nehe των δε αργυρευοντων τι σὶ ν ἰδιωτων. Mendosa est in proximis Strabonis rati haest: καὶ πρὸς τους

Αἴγυπτον. Nisi χ0mplura apud citrab0nem exciderunt restitui

144쪽

poterit sententia si προς expunxeris, ut coniungantur καὶ του

Apud Strab0nem pag. 49. egregie advigius M. Crit. pag. 32. in loco conclamat insperatam lucem n0bis attulit

supplendo lacunam in hunc modum: - των ε του ρωῖκου

Tralaticium in libris mendum hoc est ut 'ECΘHC convertatur in larmam barbaram εσθησεσι ut in Lucae Muny. XXIV. . et alibi pa88im.

Pag. 58. και λιμιενι καὶ ἱμινη κεκοσιχηται Carthago n0va)καὶ τοῖς ἴτω αργυρίων μιεταλλοις, περὶ οὐ προειρηκαμεν Graecum Si τα αργυρεῖα, τα χρυσεῖα argenti diuus, aurifodinae et Sim. Sed nemo τα των αργυρείων μυεταλλα umquam dixit vel dicere Otuit. 'Αργυρου et i ρυσου μιεταλλα recte dicitur, Sed αργυρείων μιεταλλα abSurdum est. Itaque dele ineptum emblema sit nihil desiderabis in Verbis: τοῖς μεταλλοις, περὶ ν εἰρηκαμοεν. Pag. 162. αλ δε τελευταῖον οι ομαντῖνοι πολιορκουμιενοι Δ Ιεκαρτερησαν πλην ὀλίγων των ν δοντων το τεῖχοe. Sine controversia mendosum est διεκαρτερησαν Itaque eineli 'An εκαρτερησαν reponebat Sed ποκαρτερεῖν certo et constanti et requ0ntissimo

usu de iis dicitur qui ou ponto cibo ab liuent et nil inedia sniunt. Hist0ria Numantinorum postulat ut rescribatur: οἱ N. μαντῖνοι - λιμι νι ε*θ χρησ αν, et sic demum intelligitur

145쪽

Seribit STRAB de Celtibere pag. 163. ἄγριοι οἱ κατα κωμας

οἰκουντες - α δε πολεις η με ρου c ιν υν αυται leg. αυταὶ ραδίως Frustra Madv. Adv. 34. coniicit ευημερουσιν. Ηιὀερουσιν enim non accipitur pro ἡμερο υνται Sed pro ηιχερους ποιουσιν De

182. γυμνουσθαι καὶ πλων καὶ σθῆτος Agro τηις ει πνοῆς pag. 244. φθειρομιενους 'Aetro των να*ερομιενων αερων pag. 48. 'Aποδὶ του ηχου τους εν τὸ η πειρc φευγειν. Contra pag. 271. νο- μ ασθαι δ' Υπο Αμ. φιλόχου male pro πο . Sexcenties alibi sic peccatur. Pag. 170. ενταυθα δὲ θυσαντας λη γενομενων καλούν των lapEIων ἀνακαμυφαι παλιν et post pauca μιν γενομενων ε παλιν καλωντων ερ EIων πανελθεῖν οὶκαδε Bi reponendum ἱερων pro ιερειων.

Solemnis haec et perfrequens in libris confusio est. Est tamen aliquid inter aera et victimaδ. cf. Noti. Leoti pag. 477 et 736. Pag. 175. πλημυμυρεῖν γαρ θ' που Θ καὶ χωρὶς ομβρων καὶ χιονων. Expungi volunt τε at tu Scribe Dθ' 'OTE, nonnumquam. interdum, idem quod ενίοτε N0n est huius l0ei alioubi

STRAB pag. 176. scribit praeter Aquitan0s reliqu0 Gallos

non 8S Omne οἴεογλάοττους αλλ' υἱους μικρον παραλλαττοντας ταῖς γλωτταια καὶ πολιτεία δε καὶ οι βίοι μικρὸν ξηλλαγμιενο ιε ἱν. Scribendum: - γλωττα IC AI πολιτε in δε καὶ οι βίοι. Molestum αἱ ortum est ex ICRI Requiritur pluralis et articulus abesse n0n potest.

146쪽

STRABO pag. 180 de aquis Sextiis seribit: Σεξτιος - κτμας

'AE τους δει*ισβητουντας τῆς θαλαττ)ης δἱκως. Non Si simile veri Massilienses in omnibus proeliis navalibus contra Omne8δemper Victores fuisse. ranspone αε in hunc modum: καταναυ- μιαχουντες τους 'ASI αμφισβητουντας Saepe αε post articulum

sic collocatum mutat sedem, ut ad Xenophonti Cyrosaedium et ad Dem0Athenem OstendimUS. STRA B pag. 81. postquam dixit primum Massiliast, deinde per t0tam Galliam, studia liturarum et eloquentia florere scribit:

τοφιτα γουν ποδέχονται τους μύεν ια , τους δε η πολεις ' κοινῆμ.ισθου ι.ενοι. Interprete molestum πολεις una litura delendum censuerunt, Sed unde tandem irrepsisse putemus Periit praepositionis sigia legendumque τους ε κατα πολει κοινῆ Etiam apud Strabonem ea de causa κατα et προ aut confunduntur inter Se aut pereunt. Κατα πολει eo sensu et apud alios et apud Strab0nem frequen8 St.

Pag. 82. πασα αεν ουν - ἡ χώρα προσηνεμος ι, διαψε- ρόντα ς δ' εἰς τὸ πεδίιον τουτο το κελαμβορειον καταιγίζει πνευρια βίαιον καὶ ρικωδεe. φασὶ γουν τυρεσθαι καὶ κυλινδεῖσθαι των λίθοουν ἐνίους. κατακAασθαι δε τους ἀνθρωπου απο των χηματων καὶ γυμνουσθαν καὶ 4πλων καὶ 4σθῆτος Ἀπο lego υ πο της εριπνοῆς. Alienum est a lolii suntsentia κατακλασθαι fra Ui, comminui, requiritur manifesto deiici, praecipitem dari itaque καταΣst ασθαι rescribsendum.

Eundem auctorein, quem Strabo, sequitur in ea re Diodorus ficulus N. 26. 40d nihil is in eo auxilii, ubi scribit: πνεῖν

147쪽

βαταρ. Sed nihil teste opus κατασπα est in ea re proprium et saepius eo sensu apud Strabonem legitur, ut pag. 20. αν

Apud Strabonem pag. 183 in fragmento Aeschyli ad Herculem romsitheus ita dicit:

metrum manifesto corruptum est neque quidquam pr0ficimus c0niectura Meinehi in Vind. trahon pag. 42. ἰδων Γ μιηχανουντα CS ευ οἰκτερεῖ, in quo similiter contra certam legem metricam a Orson indagatam in quinta sede spondeus est Suspicor dedi88 poetam: ἰδων δ' Ἀριηχανουντα ir' οἰκτερεῖ πατηρ. Ad8crip8erat ad πατηρ nescio quis Ο Ζευς, et hinc viti Oga scriptura orta est quum levi corrector pro οἰκτερεῖ ὁ Ζευ Substituisset: ὁ Ζευς οἰκτερεῖ. STRAB scribit pag. 187. Nemauau labe tu Latii itaque qui aedile aut quae/tore Nemauε Ἀδδens ive Romani sebant; διαδε τουτο ουδ υπο τοῖς προ CT αγμιασι των ε τῆς Pώμηρ ρατηγων ς τὸ νος τουτο. Codices ut Solent πραγμασι pro προσταγ-μ α dederunt. Solemnia Verba Sunt La υπο τρῖ προσταγ- μιασιν, ut La υπο ταῖς ραβδοιρ δε δub iure virgarum ). Memorabilis locus est pag. 84. 'Aντι ολις - κριθεῖσα προς τους ασσαλιωτας καὶ λευθερωθεῖσα των παρ' κεDων προσταγματων. et pag. 197. νυνὶ δε προσεχουσι τοῖς τοὐν 'Pωμ αίων προσταγμιγα τι, nunc Romanorum imperio parent.

Sed toto e0el diversum est quod legitur pag. 304. ἀσκησει

148쪽

dedit. Quid sit προσεχειν τοῖς πραγικασιν et quam sit hoc utile illi, qui magno imperio velit potiri, vide apud Demosthenem pag. l. 6 et 3 14. Praeterea pro κατεCτησατο iubente loci

Noti8simum est aurum P0l0sanum quod auε eroidii Caepioni ercituique eiu so/lea uir Iustin. u. 3 cf. Gell. . . . . Notissima Q. Servilii Caepionis clades et calamitas. Itaque nulla est dubitati quin Strabo scripserit Καιπίωνος et Καισίωνα. Cur igitur non est receptum quia contra odiora conδentientra nomen illud inferre non ieel' rosp0ndet ramerus. in vero lNonne omne quibus utimur Strabonis Codices ex uno fluxerunt eoque mendosissimo et mutilo Nonne ingens est locorum numerus apud Strabonem ubi eriam librorum omnium labem certa emendati0ne sanatam videmus Quae est igitur haec malesana religi0 Accedit quod pervulgata haec n0minum confusio est. lutarchus in Lueullo cap. 27. ἐν κείννη β ιχέρα η χετα

runt ριετα Καιπίωνος et Sic multis aliis locis vide Sintenis ad Plutarchi Calon. min. cap. 1. Simili errore pag. 40 in libris est απἱωνο πυργος, ubi vera forma sine ulla librorum reverentia lim revocata est.

Pag. 189. τινα των φορτiων πεζευεται ταῖς αρριαμ αξαις. Strabo pro μιαξαι Solet αρμυαμιαξαι dicere etiam de plauδtris, quibus aut vinum aut aliae merces omne genus Sportantur, Ut pag. 214. οἶνον ἐπὶ ξυλίνων πίθων αρμιαμια ξαις αναθέντες. et pag. 291. ταῖς α ρμγαμ α ξαι ἐπαραντες. et pag. 207. τα φορτία κομιI- ζουσιν αρμιαμ αξαις. Etiam de curribus, in quibus οἱ νομαδ ehabitant, ut pag. 294. τοῖς γέρροις cratibuδ των χριχαι αξων. De plaustris etiam ling. 3l εἰ ην αἱ αρμαμαξαι καταγίνται.

Caeteri scriptores αμιαξας appellant, ut Diodorus Siculus V 26.

αμ αξαις κριχίζοντες του οἴνου. Ergo vitiose apud Strabonsem editur pag. 307. ἐν ταῖς Aμαξαι ἐν α is διαιτωνται, pro 'APMαρια ξαις.

149쪽

Pag. 194. τουτων δε των Dων επιφαινεςατον- τ των 'Aρουερνων καὶ τ των Καρνουτων, δι' ων αμ φοῖν νεχθεὶς ὁ εἱγηρέις του ' 1κεανον ἔξ EICI. Flumen in mare non ξερχεται Sed εξίη . quod repone. Praeterea Scribe ο Λίγηρ, nam prima brevis est. Ubique apud Strabonem I et se confunduntur, ut in Λεῖρις, Σεῖρις,

versia haec et complura alia in libros a Posid0nio sumsit. Ρsg. 199. καὶ τουτο ε των θρυλουμενων ωὶν τι παντες Κελτοὶ ibIΛΟNEΙΚΟΙT sis καὶ Ἀλ νοικίζεται παρ αυτοῖς Bχρον oτῆς Ἀκμῆς Ἀφει is τους νεουο Diu et multum me hic l0eus frustra torsit, iam quis dixerit Strabo satis perspicuum est, quo modo id dixerit vocabulo corrupto elicere non OSSum. Loeus ex osidonii Historiis sumtus est. iraeter Strab0nem duo alii script0res 00dem testimonio usi sunt in nomine auctoris. Audi primum Athenaeum pag. 603 Α. Κελτοὶ ε οὐ βαρβαρων

Audi nunc Ti0dorum V. 32. γυναῖκας δ' χοντες ευειδεῖς ηκιτα

d0niux eleganti simplicitatu enunciasset in inepto scriptorq

150쪽

Diodoro turgida oration depravari; παιδισιοῖς μιαλλον χαίρουσιν ill dixit, at Diodorus: προ τα των ρρDων ἐπιπλοκας κτοπως λυσσωσιν. et similiter in reliquis. De Strab0nis sententia igitur nulla esse potest dubitatio Si dixisset τῆ ρ ραρ pro της κριῆς α*ει δειν nemini fuisset obseurum. Quid latet ergo in Oιλονεικοι τε lFrustra equidem quaesivi, quaerat alius, nam quod Meinehec0niecit Vind. pag. 45 ἡδονικο nemini lassiturum Opinor. Add de 00dem nam vere θρυλουμενον At te8timonium Arist0telis Polit. II. . Ei fere distentia ρυ γυναικοκρατ υνται ι

Κελτοι αλλα φανερως προὶ τετιμ ἡκασι την προς τους αρρενας συνουσίαν. Ρag. 203. κατελυσαν παντας καὶ διεταξαν αυτοὶ ταc πολι

αφῆκεν αυτοῖς καὶ του φορους , ους ἐπετησεν. Pag. 206 insere articulum: παντας δ' πωλησε ερεντιος Ουαρ- ρων υπο δ ρυ κατατρε Γλα αεγο αυτους τρατηγο α Restitue naturae ordinem sic: ἐπώλησεν πο δορυ ερεντιος Ουαρρων ' καταςρε- φαικενος αυτους Γρατηγος. Pag. 206. τῆς ε προς τους 'Iταλιωταις των λητῶν τουτων χαλεποτητος λεγεταί τι τοιουτον. Unde pendet τῆς χαλεποτητος l

et ut Αἰγινητικος in Σπινητικο .